ΚΩΣΤΑΣ ΤΟΥΡΝΑΒΙΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΥΤΗΣ ΑΘΗΝΩΝ
ΑΜΕΣΑ
ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΓΡΩΝ ΠΟΥ
ΔΕΝ ΚΑΛΛΙΕΡΓΟΥΝΤΑΙ. ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΝΑ ΣΥΝΤΟΝΙΣΟΥΜΕ
ΜΕ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΗΣ ΣΠΟΡΑΣ ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΑΠΟ ΤΩΡΑ ΜΕ
ΑΝΕΡΓΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΕΟΥΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ ΑΝΕΡΓΩΝ ΓΕΩΠΟΝΩΝ ΚΑΙ ΕΜΠΕΙΡΩΝ
ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΩΝ ΑΓΡΟΤΩΝ. ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΥ ΟΛΙΓΟΤΕΡΟ ΕΛΕΙΜΜΑΤΙΚΟΙ ΣΕ
ΤΡΟΦΙΜΑ ΤΟ 2014 ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΣΥΜΒΟΥΝ ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ.
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΘΕΣΗ ΜΑΣ, ΟΙ ΑΓΡΟΚΤΗΝΟΤΡΟΦΙΚΕΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΜΕ ΠΡΟΙΟΝΤΑ
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ ΝΑ ΠΑΡΑΧΘΟΥΝ ΣΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΛΙΜΑΤΟΣ , ΕΔΑΦΟΥΣ
ΚΑΙ ΥΠΕΔΑΦΟΥΣ.
ΚΥΡΙΟ
ΜΕΛΗΜΑ ΜΑΣ ΩΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΘΕΣΗ, Η ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΖΩΟΤΡΟΦΩΝ ΕΓΧΩΡΙΑΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ.
ΕΠΙΣΥΝΑΠΤΟΜΕΝΟ
ΑΡΧΕΙΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΙΟΥ ΣΟΦΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ :
‘’ΟΙ
ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΠΛΟΥΤΟΠΑΡΑΓΩΓΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΣΗΜΑΣΙΑ’’
ΜΕ
ΤΗΝ ΣΥΜΦΩΝΗ ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΙΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ ΣΟΦΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ
ΤΟΥ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΜΑΣ.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Πολλές ευχαριστίες οφείλω σε μια Κα γιατί χωρίς την βοήθεια της δεν θα είχε ολοκληρωθεί αυτό το έργο.
Αυτή η Κα- που δεν θέλει να γράψουμε το όνομα της -με βοήθησε πάρα πολύ στο γράψιμο και στο διόρθωμα του βιβλίου (υπαγόρευα και εκείνη έγραφε στον ηλεκτρονικό υπολογιστή) και έκανε και τις υποσημειώσεις ξεχωριστά διότι εγώ τα έλεγα όλα μαζί, ο κ. Χρήστος Γεωργαντάς έκανε το τύπωμα και την εν γένει τελευταία εικόνα του βιβλίου, καθώς και το εξώφυλλο και τις φωτογραφίες
Αυτή η Κα- που δεν θέλει να γράψουμε το όνομα της -με βοήθησε πάρα πολύ στο γράψιμο και στο διόρθωμα του βιβλίου (υπαγόρευα και εκείνη έγραφε στον ηλεκτρονικό υπολογιστή) και έκανε και τις υποσημειώσεις ξεχωριστά διότι εγώ τα έλεγα όλα μαζί, ο κ. Χρήστος Γεωργαντάς έκανε το τύπωμα και την εν γένει τελευταία εικόνα του βιβλίου, καθώς και το εξώφυλλο και τις φωτογραφίες
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Το βιβλίο αυτό το έγραψα δια να μπορέσει πλέον ο Έλληνας πολίτης να κατανοήσει ότι δια την ευημερία του και την μελλοντική του ύπαρξη είναι καθαρώς θέμα της επιλογής του, όταν είναι ενήμερος και ενημερωμένος δια τις δυνατότητες του τόπου του και την μέγιστη σημασία που έχουν δια αυτόν. Οι δυνατότητες αυτές είναι η αφορμή που το κατεστημένο τον έχει υποδουλώσει χωρίς να είναι σε θέση να αντιληφθεί την σημασία τους.
Τι σχέση λοιπόν έχουν οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδος με την πολιτική; Τι σχέση έχει η εφαρμοσμένη έρευνα από την θεωρητική ;
Τι σχέση έχουν οι προτεραιότητες της υποδομής της παραγωγής με την υποδομή της αισθητικής;
Μελετώντας αυτό το βιβλίο και όχι διαβάζοντάς το, πιστεύω να ευαισθητοποιηθείτε όσο και εγώ δια τον τόπον μας.
Και η ερώτηση ποιος θα τα κάνει αυτά όλα; Απάντηση : Εσύ πίσω από την κουρτίνα με την ψήφο σου
Το βιβλίο αυτό το έγραψα δια να μπορέσει πλέον ο Έλληνας πολίτης να κατανοήσει ότι δια την ευημερία του και την μελλοντική του ύπαρξη είναι καθαρώς θέμα της επιλογής του, όταν είναι ενήμερος και ενημερωμένος δια τις δυνατότητες του τόπου του και την μέγιστη σημασία που έχουν δια αυτόν. Οι δυνατότητες αυτές είναι η αφορμή που το κατεστημένο τον έχει υποδουλώσει χωρίς να είναι σε θέση να αντιληφθεί την σημασία τους.
Τι σχέση λοιπόν έχουν οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδος με την πολιτική; Τι σχέση έχει η εφαρμοσμένη έρευνα από την θεωρητική ;
Τι σχέση έχουν οι προτεραιότητες της υποδομής της παραγωγής με την υποδομή της αισθητικής;
Μελετώντας αυτό το βιβλίο και όχι διαβάζοντάς το, πιστεύω να ευαισθητοποιηθείτε όσο και εγώ δια τον τόπον μας.
Και η ερώτηση ποιος θα τα κάνει αυτά όλα; Απάντηση : Εσύ πίσω από την κουρτίνα με την ψήφο σου
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Είναι γνωστόν ότι η Ελλάδα γενικώς δεν παράγει υψηλής τεχνολογίας προϊόντα. Οι Σουηδοί π.χ. παράγουν VOLVO, SCANIA ,SAAB , χειρουργικά όργανα, συσκευές καταδύσεως, αεροπλάνα, και πολλά άλλα. Εάν αυτά τα προϊόντα οι Σουηδοί δεν τα κατασκεύαζαν δεν θα μπορούσαν να επιβιώσουν, καθότι το κλίμα τους δεν τους επιτρέπει να τραφούν. Οι Γερμανοί παράγουνMERCEDES, BMW,VOLKSWAGEN ,OPEL , και άλλα πολλά προϊόντα υψηλής τεχνολογίας.
Η Ολλανδία, αν και πολύ μικρή σε έκταση, εκτός του γάλακτος, παράγει τα φορτηγά DAF, τις συσκευές PHILIPS, SINGER , και πολλά άλλα. Να σημειωθεί εδώ ότι η Ελλάδα είναι πολύ μεγαλύτερη χώρα απ' ότι νομίζουμε. Διότι η Ολλανδία είναι μία μικρή χώρα όπου το υψηλότερο βουνό είναι 300 μέτρων ενώ της Ελλάδος είναι 3000 χλμ. Αυτό είναι μία μικρή απόδειξη των τεραστίων δυνατοτήτων της πατρίδας μας, εν σχέσει με άλλες χώρες και ας είναι και πεδινές. Εάν σε μία πλαγιά με κλίση 60 μοιρών και ας υποθέσουμε ότι επί αποστάσεως 1 χμ ανά 10 μέτρα υπάρχουν 100 δένδρα, εάν αυτό το προβάλλουμε στο επίπεδο, έχουμε προβολή 500 μέτρων και άρα 50 δένδρα.
Οι Ιταλοί έχουν FIAT, LANCIA ,ALFA ROMEO,LAMBORGHINI ,FERRARI ,MASERATI και πλείστα όσα άλλα προϊόντα (μόδα, οινοποιία), ενώ εμείς τίποτε. Οι Γάλλοι παράγουν τα αυτοκίνητα PEUGEOT,RENAULT ,CITROEN ,PANHARD , αεροπλάναMIRAGE, πολεμικά πλοία, ναυπηγεία και πολλά άλλα. Οι Άγγλοι παράγουν ROLLS ROYCE , BENTLEY, JAGUAR , ,ASTON MARTIN ,ROVER ,MINI COOPER, μηχανές αεροπλάνων ROLLS ROYCE, μεγάλη πολεμική βιομηχανία. Οι Βέλγοι το οπλικό εργοστάσιοBROWNING, οι Τσέχοι έχουν τα φορτηγά TATRA, οι Ελβετοί τα ωρολόγια και σε γενικές γραμμές βλέπουμε ότι επικρατεί το ρητόν «η πενία τέχνας κατεργάζεται».
Δεν νομίζω ότι πιστεύει κανείς Έλλην ότι μπορούμε τώρα να ανταγωνιστούμε σε αυτούς τους τομείς αυτά τα κράτη. Πάντοτε θα είμαστε υποδεέστεροι γιατί θα έχουμε ξεκινήσει με μεγάλη καθυστέρηση. Το πολύ-πολύ να μπορούμε να συναρμολογούμε κάποια προϊόντα, όπως στο παρελθόν το κάναμε, και πράγμα που δεν κάνουμε σήμερα. Το ερώτημα που τίθεται λοιπόν είναι τι πρέπει να κάνουμε ως Έλληνες για την πατρίδα μας και για να μην σιγά σιγά εκλείψουμε ως έθνος. Δεν πρόκειται για σχήμα λόγου. Το πρόβλημα είναι υπαρκτό. Διότι η μετανάστευση των Ελλήνων στο εξωτερικό συνεχίζεται. Αξιόλογοι Έλληνες επιστήμονες εγκαταλείπουν τη χώρα κάθε χρόνο και η επαρχία διαρκώς ερημώνει και δη στις ακριτικές μας περιοχές, όπως όλοι ξέρετε. Κάτι πρέπει να γίνει και μάλιστα επειγόντως για να σταματήσει η πληθυσμιακή μας αφαίμαξη που οφείλεται καθαρά σε οικονομικούς λόγους.
Οι έρευνες που έκανα επί σειρά ετών με οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι οι Έλληνες δεν έχουν παρά να εκμεταλλευθούν τις δυνατότητες που τους δίνει η γεωγραφική θέση, το κλίμα και η βιοποικιλότητα αλλά και το υπέδαφος της χώρας όπου ζουν.
Γιατί όμως τίποτε δεν έχει γίνει μέχρι σήμερα προς αυτήν την κατεύθυνση; Πολύ απλά, όπως διαπίστωσα και εγώ από πρώτο χέρι, διότι οι ιθύνοντες που ηγούνται του ελληνικού κράτους μποϋκοτάρουν (ή μάλλον προδίδουν;) κάθε τέτοια προσπάθεια. Οι νόμοι της πατρίδος μας είναι αντι-αναπτυξιακοί και αυτό όλοι οι δείκτες της οικονομίας το φανερώνουν. Ακόμη και το ίδιο το Σύνταγμά μας δε ούτε τηρείται ούτε λαμβάνεται υπ' όψιν. Πλείστοι όσοι νόμοι είναι ξεκάθαρα αντισυνταγματικοί και αυτό κανέναν δεν φαίνεται να ενοχλεί. Είναι τόσο μεγάλη η ανθελληνικότης του κράτους που στις 30 Οκτωβρίου 1980 η Ν.Δ. έφτιαξε τον νόμο 1083, ο οποίος επέτρεψε για πρώτη φορά να λειτουργήσει η μέθοδος των πανωτοκιών που απαγορεύεται σε όλα τα κράτη του
Είναι γνωστόν ότι η Ελλάδα γενικώς δεν παράγει υψηλής τεχνολογίας προϊόντα. Οι Σουηδοί π.χ. παράγουν VOLVO, SCANIA ,SAAB , χειρουργικά όργανα, συσκευές καταδύσεως, αεροπλάνα, και πολλά άλλα. Εάν αυτά τα προϊόντα οι Σουηδοί δεν τα κατασκεύαζαν δεν θα μπορούσαν να επιβιώσουν, καθότι το κλίμα τους δεν τους επιτρέπει να τραφούν. Οι Γερμανοί παράγουνMERCEDES, BMW,VOLKSWAGEN ,OPEL , και άλλα πολλά προϊόντα υψηλής τεχνολογίας.
Η Ολλανδία, αν και πολύ μικρή σε έκταση, εκτός του γάλακτος, παράγει τα φορτηγά DAF, τις συσκευές PHILIPS, SINGER , και πολλά άλλα. Να σημειωθεί εδώ ότι η Ελλάδα είναι πολύ μεγαλύτερη χώρα απ' ότι νομίζουμε. Διότι η Ολλανδία είναι μία μικρή χώρα όπου το υψηλότερο βουνό είναι 300 μέτρων ενώ της Ελλάδος είναι 3000 χλμ. Αυτό είναι μία μικρή απόδειξη των τεραστίων δυνατοτήτων της πατρίδας μας, εν σχέσει με άλλες χώρες και ας είναι και πεδινές. Εάν σε μία πλαγιά με κλίση 60 μοιρών και ας υποθέσουμε ότι επί αποστάσεως 1 χμ ανά 10 μέτρα υπάρχουν 100 δένδρα, εάν αυτό το προβάλλουμε στο επίπεδο, έχουμε προβολή 500 μέτρων και άρα 50 δένδρα.
Οι Ιταλοί έχουν FIAT, LANCIA ,ALFA ROMEO,LAMBORGHINI ,FERRARI ,MASERATI και πλείστα όσα άλλα προϊόντα (μόδα, οινοποιία), ενώ εμείς τίποτε. Οι Γάλλοι παράγουν τα αυτοκίνητα PEUGEOT,RENAULT ,CITROEN ,PANHARD , αεροπλάναMIRAGE, πολεμικά πλοία, ναυπηγεία και πολλά άλλα. Οι Άγγλοι παράγουν ROLLS ROYCE , BENTLEY, JAGUAR , ,ASTON MARTIN ,ROVER ,MINI COOPER, μηχανές αεροπλάνων ROLLS ROYCE, μεγάλη πολεμική βιομηχανία. Οι Βέλγοι το οπλικό εργοστάσιοBROWNING, οι Τσέχοι έχουν τα φορτηγά TATRA, οι Ελβετοί τα ωρολόγια και σε γενικές γραμμές βλέπουμε ότι επικρατεί το ρητόν «η πενία τέχνας κατεργάζεται».
Δεν νομίζω ότι πιστεύει κανείς Έλλην ότι μπορούμε τώρα να ανταγωνιστούμε σε αυτούς τους τομείς αυτά τα κράτη. Πάντοτε θα είμαστε υποδεέστεροι γιατί θα έχουμε ξεκινήσει με μεγάλη καθυστέρηση. Το πολύ-πολύ να μπορούμε να συναρμολογούμε κάποια προϊόντα, όπως στο παρελθόν το κάναμε, και πράγμα που δεν κάνουμε σήμερα. Το ερώτημα που τίθεται λοιπόν είναι τι πρέπει να κάνουμε ως Έλληνες για την πατρίδα μας και για να μην σιγά σιγά εκλείψουμε ως έθνος. Δεν πρόκειται για σχήμα λόγου. Το πρόβλημα είναι υπαρκτό. Διότι η μετανάστευση των Ελλήνων στο εξωτερικό συνεχίζεται. Αξιόλογοι Έλληνες επιστήμονες εγκαταλείπουν τη χώρα κάθε χρόνο και η επαρχία διαρκώς ερημώνει και δη στις ακριτικές μας περιοχές, όπως όλοι ξέρετε. Κάτι πρέπει να γίνει και μάλιστα επειγόντως για να σταματήσει η πληθυσμιακή μας αφαίμαξη που οφείλεται καθαρά σε οικονομικούς λόγους.
Οι έρευνες που έκανα επί σειρά ετών με οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι οι Έλληνες δεν έχουν παρά να εκμεταλλευθούν τις δυνατότητες που τους δίνει η γεωγραφική θέση, το κλίμα και η βιοποικιλότητα αλλά και το υπέδαφος της χώρας όπου ζουν.
Γιατί όμως τίποτε δεν έχει γίνει μέχρι σήμερα προς αυτήν την κατεύθυνση; Πολύ απλά, όπως διαπίστωσα και εγώ από πρώτο χέρι, διότι οι ιθύνοντες που ηγούνται του ελληνικού κράτους μποϋκοτάρουν (ή μάλλον προδίδουν;) κάθε τέτοια προσπάθεια. Οι νόμοι της πατρίδος μας είναι αντι-αναπτυξιακοί και αυτό όλοι οι δείκτες της οικονομίας το φανερώνουν. Ακόμη και το ίδιο το Σύνταγμά μας δε ούτε τηρείται ούτε λαμβάνεται υπ' όψιν. Πλείστοι όσοι νόμοι είναι ξεκάθαρα αντισυνταγματικοί και αυτό κανέναν δεν φαίνεται να ενοχλεί. Είναι τόσο μεγάλη η ανθελληνικότης του κράτους που στις 30 Οκτωβρίου 1980 η Ν.Δ. έφτιαξε τον νόμο 1083, ο οποίος επέτρεψε για πρώτη φορά να λειτουργήσει η μέθοδος των πανωτοκιών που απαγορεύεται σε όλα τα κράτη του
ΟΙ «ΑΓΝΩΣΤΕΣ» ΠΛΟΥΤΟΠΑΡΑΓΩΓΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Και η Πολιτική τους ΣΗΜΑΣΙΑ
κόσμου. Ο Ιουστινιανός μάλιστα επί Βυζαντίου την απαγόρευσε δια νόμου. Χρόνια προσπαθούσα να ρίξω αυτόν τον νόμο και τελικώς το κατάφερα, αλλά οι λεπτομέρειες αυτές θα αναφερθούν παρακάτω.
Τι δυνατότητες έχει η σημερινή Ελλάδα
Η θέσις μου λοιπόν είναι ότι το ελληνικόν κράτος πρέπει επιτέλους να δώσει βάρος σε προϊόντα που είναι 1) εύκολο να παραχθούν και 2) θα βασίζονται στο πλούτο της ελληνικής φύσης και του ελληνικού κλίματος και εδάφους-υπεδάφους, έτσι ώστε και να θέλουν τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη να μην μπορούν να μας ανταγωνισθούν.
Με άλλα λόγια, στο 1° Κεφάλαιο θέλω να καταδείξω ότι η πατρίδα μας λόγω της ιδιομορφίας του εδάφους της μπορεί και να αξιοποιήσει το έδαφος της με την βοήθεια των υδάτινων πόρων της προς παραγωγήν πολύτιμων γεωργικών προϊόντων απαραίτητων και για την κτηνοτροφία.
Για να προϊδεάσω τον αναγνώστη, θα φέρω στο σημείο αυτό δύο παραδείγματα: Δύο από τα προϊόντα που θα αναλύσω παρακάτω είναι όπως τα λούπινα και ιδιαιτέρως η σόγια (βλ. σχετικά κεφάλαια). Η σόγια και το λούπινο είναι τα μόνα φυτά γνωστά τουλάχιστον μέχρι σήμερα που παράγουν καρπό ο οποίος περιέχει πρωτεΐνες από 38-55%, δηλ. διπλάσιες πρωτεΐνες απ' ό,τι περιέχουν οι άλλοι γνωστοί πρωτεϊνικοί καρποί, όπως το ρεβίθι, οι φακές, κλπ, τα οποία όμως δεν έχουν άνω του 20%. Και ως γνωστόν χωρίς πρωτεΐνες δεν μπορούν να αναπτυχθούν ούτε να αποδώσουν τα ζώα, ούτε βέβαια και ο άνθρωπος. Δυστυχώς όμως το λούπινο, ενώ είναι ένα πολύτιμο προϊόν που ευδοκιμεί κατ' εξοχήν στην χώρα μας, δεν έχει διαδοθεί ιδιαιτέρως μέχρι σήμερα στην Ελλάδα και η παραγωγή του δεν ξεπερνά τα 150 κιλά το στρέμμα. Η δε σόγια ακόμη είναι άγνωστη στην Ελλάδα, και οι προσπάθειες καλλιέργειας της, που ήταν και δικό μου εγχείρημα, κατέληξαν στο κενό.
Κύριο μέλημα η κτηνοτροφία και η παραγωγή ζωοτροφών
Σίγουρα θα αναρωτηθούν πολλοί γιατί θεωρώ τόσο πολύτιμα τα ταπεινά γεωργικά προϊόντα όπως το λούπινο ή την σόγια. Η αλήθεια είναι ότι έχουμε συνδέσει στο μυαλό μας τον πλούτο μιας ανεπτυγμένης χώρας με τα εντυπωσιακά προϊόντα υψηλής τεχνολογίας, π.χ. τα αυτοκίνητα Ferrari ή τους πυραύλους. Όμως θέλω να τονίσω αυτό που διαφεύγει σε πολλούς, δηλ. ότι η κτηνοτροφία και η παραγωγή ζωοτροφών είναι μία τεράστια, η σημαντικότερη του κόσμου, αλλά παραγνωρισμένη πηγή πλούτου.
Οι αριθμοί μιλούν μόνοι τους: η Ευρωπαϊκή Ένωση σήμερα, για να διατηρήσει την κτηνοτροφία της, χρειάζεται 45 εκατομμ. τόνους σόγιας ετησίως τουλάχιστον. Οι ποσότητες αυτές σχεδόν όλες, είναι αμερικανικών συμφερόντων και χωρίς αυτές η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να διαθρέψει τα ζωντανά της, όπως χοιρινά, αγελάδες, μοσχάρια και κοτόπουλα.1 Το συνάλλαγμα που κερδίζει η Γαλλία από τις εξαγωγές των αυτοκινητοβιομηχανιών της Ρενώ, Πεζώ και Σιτροέν της φτάνει για να καλύψει μόνο το 20% των αναγκών της σε σόγια, που εισάγει από τις Η.Π.Α. για να διατηρήσει την κτηνοτροφία της.
!Ο Δρ.Kweller, διευθυντής ταυ Ινστιτούτου Βελτιώσεως Φυτών της Βαυαρίας υποστήριξε ότι η Γερμανία έχασε τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο από έλλειψη σόγιας, διότι αυτό την εμπόδισε από το να παράγει αρκετά χοιρινά και κοτόπουλα και έτσι πείνασε και παρεδόθη (βλ. Ι. Δημητριάδη, Μια πολύτιμος ύλη εις την υπηρεσία του ανθρώπου, Αθήναι 1947, σελ. 62). Σήμερα οι ΗΠΑ κυβερνούν τον κόσμο διότι ελέγχουν περίπου το 80% της παγκοσμίου παράγωγης σόγιας που είναι 80 εκατομμ. τόνοι, άνευ της οποίας ποσότητας η ανθρωπότης θα πεινάσει.
κόσμου. Ο Ιουστινιανός μάλιστα επί Βυζαντίου την απαγόρευσε δια νόμου. Χρόνια προσπαθούσα να ρίξω αυτόν τον νόμο και τελικώς το κατάφερα, αλλά οι λεπτομέρειες αυτές θα αναφερθούν παρακάτω.
Τι δυνατότητες έχει η σημερινή Ελλάδα
Η θέσις μου λοιπόν είναι ότι το ελληνικόν κράτος πρέπει επιτέλους να δώσει βάρος σε προϊόντα που είναι 1) εύκολο να παραχθούν και 2) θα βασίζονται στο πλούτο της ελληνικής φύσης και του ελληνικού κλίματος και εδάφους-υπεδάφους, έτσι ώστε και να θέλουν τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη να μην μπορούν να μας ανταγωνισθούν.
Με άλλα λόγια, στο 1° Κεφάλαιο θέλω να καταδείξω ότι η πατρίδα μας λόγω της ιδιομορφίας του εδάφους της μπορεί και να αξιοποιήσει το έδαφος της με την βοήθεια των υδάτινων πόρων της προς παραγωγήν πολύτιμων γεωργικών προϊόντων απαραίτητων και για την κτηνοτροφία.
Για να προϊδεάσω τον αναγνώστη, θα φέρω στο σημείο αυτό δύο παραδείγματα: Δύο από τα προϊόντα που θα αναλύσω παρακάτω είναι όπως τα λούπινα και ιδιαιτέρως η σόγια (βλ. σχετικά κεφάλαια). Η σόγια και το λούπινο είναι τα μόνα φυτά γνωστά τουλάχιστον μέχρι σήμερα που παράγουν καρπό ο οποίος περιέχει πρωτεΐνες από 38-55%, δηλ. διπλάσιες πρωτεΐνες απ' ό,τι περιέχουν οι άλλοι γνωστοί πρωτεϊνικοί καρποί, όπως το ρεβίθι, οι φακές, κλπ, τα οποία όμως δεν έχουν άνω του 20%. Και ως γνωστόν χωρίς πρωτεΐνες δεν μπορούν να αναπτυχθούν ούτε να αποδώσουν τα ζώα, ούτε βέβαια και ο άνθρωπος. Δυστυχώς όμως το λούπινο, ενώ είναι ένα πολύτιμο προϊόν που ευδοκιμεί κατ' εξοχήν στην χώρα μας, δεν έχει διαδοθεί ιδιαιτέρως μέχρι σήμερα στην Ελλάδα και η παραγωγή του δεν ξεπερνά τα 150 κιλά το στρέμμα. Η δε σόγια ακόμη είναι άγνωστη στην Ελλάδα, και οι προσπάθειες καλλιέργειας της, που ήταν και δικό μου εγχείρημα, κατέληξαν στο κενό.
Κύριο μέλημα η κτηνοτροφία και η παραγωγή ζωοτροφών
Σίγουρα θα αναρωτηθούν πολλοί γιατί θεωρώ τόσο πολύτιμα τα ταπεινά γεωργικά προϊόντα όπως το λούπινο ή την σόγια. Η αλήθεια είναι ότι έχουμε συνδέσει στο μυαλό μας τον πλούτο μιας ανεπτυγμένης χώρας με τα εντυπωσιακά προϊόντα υψηλής τεχνολογίας, π.χ. τα αυτοκίνητα Ferrari ή τους πυραύλους. Όμως θέλω να τονίσω αυτό που διαφεύγει σε πολλούς, δηλ. ότι η κτηνοτροφία και η παραγωγή ζωοτροφών είναι μία τεράστια, η σημαντικότερη του κόσμου, αλλά παραγνωρισμένη πηγή πλούτου.
Οι αριθμοί μιλούν μόνοι τους: η Ευρωπαϊκή Ένωση σήμερα, για να διατηρήσει την κτηνοτροφία της, χρειάζεται 45 εκατομμ. τόνους σόγιας ετησίως τουλάχιστον. Οι ποσότητες αυτές σχεδόν όλες, είναι αμερικανικών συμφερόντων και χωρίς αυτές η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να διαθρέψει τα ζωντανά της, όπως χοιρινά, αγελάδες, μοσχάρια και κοτόπουλα.1 Το συνάλλαγμα που κερδίζει η Γαλλία από τις εξαγωγές των αυτοκινητοβιομηχανιών της Ρενώ, Πεζώ και Σιτροέν της φτάνει για να καλύψει μόνο το 20% των αναγκών της σε σόγια, που εισάγει από τις Η.Π.Α. για να διατηρήσει την κτηνοτροφία της.
!Ο Δρ.Kweller, διευθυντής ταυ Ινστιτούτου Βελτιώσεως Φυτών της Βαυαρίας υποστήριξε ότι η Γερμανία έχασε τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο από έλλειψη σόγιας, διότι αυτό την εμπόδισε από το να παράγει αρκετά χοιρινά και κοτόπουλα και έτσι πείνασε και παρεδόθη (βλ. Ι. Δημητριάδη, Μια πολύτιμος ύλη εις την υπηρεσία του ανθρώπου, Αθήναι 1947, σελ. 62). Σήμερα οι ΗΠΑ κυβερνούν τον κόσμο διότι ελέγχουν περίπου το 80% της παγκοσμίου παράγωγης σόγιας που είναι 80 εκατομμ. τόνοι, άνευ της οποίας ποσότητας η ανθρωπότης θα πεινάσει.
Γιατί
είναι όμως τόσο απαραίτητες ορισμένες ζωοτροφές για την κτηνοτροφία,
και επομένως για την οικονομία; Στο σημείο αυτό πρέπει να εξηγήσουμε ότι
υπάρχουν 2 ειδών ζώα, τα μονάντερα (χοιρινά και κοτόπουλα ), τα οποία
χρειάζονται φήραμα με περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες περίπου 20-23% και τα
μηρυκαστικά, που χρειάζονται φήραμα με πρωτεΐνες περίπου 16%. Εάν
υπολογίσουμε ότι το καλαμπόκι έχει 6-7% πρωτεΐνες, το σιτάρι και το
κριθάρι 11%, τότε πού θα βρεθεί η διπλή πρωτεΐνη; Πρέπει κατ’ ανάγκη
λοιπόν να χρησιμοποιήσουμε σόγια, η οποία, απολιπασμένη, περιέχει
πρωτεΐνες περί το 44% ή κάποιον άλλο πρωτεϊνούχο καρπό, όπως το λούπινο.
Πιστεύω λοιπόν ακράδαντα και θα αποδείξω με αυτό το βιβλίο ότι το θέμα διατροφής των ζώων είναι το κυρίως μέλημα της ανθρωπότητος και απασχολεί όλους τους επιστήμονες της γης το πώς θα κάνουν περισσότερες και φθηνότερες ζωοτροφές Η ζωοτροφή είναι εκείνο το προϊόν από το οποίο εξαρτώνται οι τύχες της ανθρωπότητας. Τα σοβαρότατα προβλήματα επιβίωσης που αντιμετωπίζουν πολλοί πληθυσμοί της Αφρικής, της Ν. Αμερικής και της Ασίας οφείλονται ακριβώς στην έλλειψη αυτών των προϊόντων. Ο καθένας πρέπει να κατανοήσει ότι αυτό που έχει ανάγκη μία χώρα, πριν ακόμη και από την υψηλή τεχνολογία, είναι πολλές και φθηνές ζωοτροφές, οι οποίες θα δώσουν φθηνό γάλα, το σπουδαιότερο προϊόν του κόσμου και ως εκ τούτου φθηνό τυρί, κρέας, αυγά, δηλ. το πρωτεϊνικό μέρος της διατροφής του ανθρώπου, άνευ της οποίος ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει. Είναι τελείως λάθος να πιστεύουμε ότι οι Κινέζοι έζησαν μόνο από το ρύζι, γιατί αυτό τους έδινε την ενέργεια και λίγες μόνον πρωτεΐνες. Τις πρωτεΐνες που χρειάζεται ο οργανισμός τις πήραν από την σόγια, που πρώτη η Κίνα παρήγαγε παγκοσμίως εδώ και χιλιάδες χρόνια και σήμερα ακόμη παράγει σε ποσοστό 12%.
θέλω λοιπόν να τονίσω ότι ο Έλλην ποιμένας πρέπει να γίνει καταρτισμένος κτηνοτρόφος- Μονό έτσι θα πλουτίσει η τάξη των αγροτών και κτηνοτρόφων, που ενώ είναι οι στυλοβάτες της οικονομίας και της κοινωνίας μας είναι παντελώς εγκαταλελειμμένοι από το κράτος. Μόνο έτσι θα πλουτίσει και θα γεμίσει με πληθυσμό η ελληνική επαρχία, που τώρα ερημώνει. Μόνον έτσι θα κερδίσει η χώρα μας αστρονομικές ποσότητες χρημάτων που τώρα ξοδεύει για να εισάγει ζωτικά προϊόντα όπως γάλα, τυρί και ζωοτροφές από ξένες χώρες, ενώ κάλλιστα η Ελλάδα θα μπορούοε να είναι τουλάχιστον αυτάρκης στα προϊόντα αυτά λόγω κλίματος και φυσικού πλούτου.
Εκτός των τεραστίων δυνατοτήτων ανάπτυξης του γεωργο-κτηνοτροφικού τομέα στην Ελλάδα θέλω στο 2° κεφάλαιο του παρόντος βιβλίου να πληροφορήσω και να επιστήσω την προσοχή των Ελλήνων στις δυνατότητες πλουτισμού της χώρας μας από την εκμετάλλευση του υπεδάφους της, για τις οποίες σχεδόν καθόλου δεν πληροφορείται ο Έλλην πολίτης από τα ΜΜΕ, Πόσοι Έλληνες γνωρίζουν ότι το υπέδαφος της χώρας μας κρύβει κοιτάσματα όχι μόνον πετρελαίου, αλλά και χρυσού, τιτανίου και πολύτιμων λίθων (όπως διαμάντια και ρουμπίνια, συμφωνά με το ΙΓΜΕ) και από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα λιγνίτη και τύρφης που είναι μέχρι σήμερα γνωστά στον κόσμο; Ότι από την εκμετάλλευση ελαχίστου μέρους των μαρμάρων μας και μόνον θα μπορούσε να καλυφθεί το δημόσιο χρέος της χώρας;
Οι πολίτες μίας χώρας πρέπει να ενημερώνονται από τους διοικούντες, τους οποίους αυτοί εκλέγουν, για τον πλούτο της χώρας τους, η οποία και τους ανήκει, Δηλαδή, οι πολιτικοί και οι κυβερνώντες πρέπει να ενημερώνουν τον ελληνικό λαό, που είναι και ο εντολέας τους, για τον πλούτο της χώρας και τις καλύτερες επιστημονικές μεθόδους εκμετάλλευσης και αύξησης του πλούτου αυτού. Η έλλειψη σχετικών εκπομπών από τα ΜΜΕ, σχετικών δημοσιεύσεων από τον Τύπο, σχετικών ομιλιών στην Βουλή των Ελλήνων, σχετικών μαθημάτων στα σχολεία, σχετικών νομοσχεδίων και νόμων, σχετικών κομματικών προγραμμάτων με κάνει να πιστεύω ότι οι εκάστοτε κυβερνήσεις και πολιτικοί παράγοντες της χώρας ουδέν έχουν πράξει προς αυτήν την κατεύθυνση, διότι δεν θέλουν ο ελληνικός λαός να γνωρίζει. Γιατί αλλιώς πώς εξηγείται ότι ορισμένες σημαντικές προσπάθειες από άξιους Έλληνες επιστήμονες και επιχειρηματίες για την εκμετάλλευση του υπεδάφους της Ελλάδος κατέληξαν στο κενό, αφού συνάντησαν την λύσσα των ιθυνόντων; Μήπως έτσι είχαν διατάξει τους πολιτικούς μας να πράξουν κάποιοι ανώτεροι τους, ίσως ο Διεθνής Σιωνισμός;
Πιστεύω λοιπόν ακράδαντα και θα αποδείξω με αυτό το βιβλίο ότι το θέμα διατροφής των ζώων είναι το κυρίως μέλημα της ανθρωπότητος και απασχολεί όλους τους επιστήμονες της γης το πώς θα κάνουν περισσότερες και φθηνότερες ζωοτροφές Η ζωοτροφή είναι εκείνο το προϊόν από το οποίο εξαρτώνται οι τύχες της ανθρωπότητας. Τα σοβαρότατα προβλήματα επιβίωσης που αντιμετωπίζουν πολλοί πληθυσμοί της Αφρικής, της Ν. Αμερικής και της Ασίας οφείλονται ακριβώς στην έλλειψη αυτών των προϊόντων. Ο καθένας πρέπει να κατανοήσει ότι αυτό που έχει ανάγκη μία χώρα, πριν ακόμη και από την υψηλή τεχνολογία, είναι πολλές και φθηνές ζωοτροφές, οι οποίες θα δώσουν φθηνό γάλα, το σπουδαιότερο προϊόν του κόσμου και ως εκ τούτου φθηνό τυρί, κρέας, αυγά, δηλ. το πρωτεϊνικό μέρος της διατροφής του ανθρώπου, άνευ της οποίος ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει. Είναι τελείως λάθος να πιστεύουμε ότι οι Κινέζοι έζησαν μόνο από το ρύζι, γιατί αυτό τους έδινε την ενέργεια και λίγες μόνον πρωτεΐνες. Τις πρωτεΐνες που χρειάζεται ο οργανισμός τις πήραν από την σόγια, που πρώτη η Κίνα παρήγαγε παγκοσμίως εδώ και χιλιάδες χρόνια και σήμερα ακόμη παράγει σε ποσοστό 12%.
θέλω λοιπόν να τονίσω ότι ο Έλλην ποιμένας πρέπει να γίνει καταρτισμένος κτηνοτρόφος- Μονό έτσι θα πλουτίσει η τάξη των αγροτών και κτηνοτρόφων, που ενώ είναι οι στυλοβάτες της οικονομίας και της κοινωνίας μας είναι παντελώς εγκαταλελειμμένοι από το κράτος. Μόνο έτσι θα πλουτίσει και θα γεμίσει με πληθυσμό η ελληνική επαρχία, που τώρα ερημώνει. Μόνον έτσι θα κερδίσει η χώρα μας αστρονομικές ποσότητες χρημάτων που τώρα ξοδεύει για να εισάγει ζωτικά προϊόντα όπως γάλα, τυρί και ζωοτροφές από ξένες χώρες, ενώ κάλλιστα η Ελλάδα θα μπορούοε να είναι τουλάχιστον αυτάρκης στα προϊόντα αυτά λόγω κλίματος και φυσικού πλούτου.
Εκτός των τεραστίων δυνατοτήτων ανάπτυξης του γεωργο-κτηνοτροφικού τομέα στην Ελλάδα θέλω στο 2° κεφάλαιο του παρόντος βιβλίου να πληροφορήσω και να επιστήσω την προσοχή των Ελλήνων στις δυνατότητες πλουτισμού της χώρας μας από την εκμετάλλευση του υπεδάφους της, για τις οποίες σχεδόν καθόλου δεν πληροφορείται ο Έλλην πολίτης από τα ΜΜΕ, Πόσοι Έλληνες γνωρίζουν ότι το υπέδαφος της χώρας μας κρύβει κοιτάσματα όχι μόνον πετρελαίου, αλλά και χρυσού, τιτανίου και πολύτιμων λίθων (όπως διαμάντια και ρουμπίνια, συμφωνά με το ΙΓΜΕ) και από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα λιγνίτη και τύρφης που είναι μέχρι σήμερα γνωστά στον κόσμο; Ότι από την εκμετάλλευση ελαχίστου μέρους των μαρμάρων μας και μόνον θα μπορούσε να καλυφθεί το δημόσιο χρέος της χώρας;
Οι πολίτες μίας χώρας πρέπει να ενημερώνονται από τους διοικούντες, τους οποίους αυτοί εκλέγουν, για τον πλούτο της χώρας τους, η οποία και τους ανήκει, Δηλαδή, οι πολιτικοί και οι κυβερνώντες πρέπει να ενημερώνουν τον ελληνικό λαό, που είναι και ο εντολέας τους, για τον πλούτο της χώρας και τις καλύτερες επιστημονικές μεθόδους εκμετάλλευσης και αύξησης του πλούτου αυτού. Η έλλειψη σχετικών εκπομπών από τα ΜΜΕ, σχετικών δημοσιεύσεων από τον Τύπο, σχετικών ομιλιών στην Βουλή των Ελλήνων, σχετικών μαθημάτων στα σχολεία, σχετικών νομοσχεδίων και νόμων, σχετικών κομματικών προγραμμάτων με κάνει να πιστεύω ότι οι εκάστοτε κυβερνήσεις και πολιτικοί παράγοντες της χώρας ουδέν έχουν πράξει προς αυτήν την κατεύθυνση, διότι δεν θέλουν ο ελληνικός λαός να γνωρίζει. Γιατί αλλιώς πώς εξηγείται ότι ορισμένες σημαντικές προσπάθειες από άξιους Έλληνες επιστήμονες και επιχειρηματίες για την εκμετάλλευση του υπεδάφους της Ελλάδος κατέληξαν στο κενό, αφού συνάντησαν την λύσσα των ιθυνόντων; Μήπως έτσι είχαν διατάξει τους πολιτικούς μας να πράξουν κάποιοι ανώτεροι τους, ίσως ο Διεθνής Σιωνισμός;
Αλήθεια, σε ποιο άλλο κράτος της Ευρώπης, στην οποία οι εκάστοτε πολιτικοί μας διατείνονται ότι ανήκομε, ο πολιτικός κόσμος θα κήρυττε έναν σιωπηρό και ανίερο πόλεμο κατά των βιομηχάνων και επιστημόνων που θέλουν να προσφέρουν στην πατρίδα τους; Μόνο η Ελλάδα βρίθει παραδειγμάτων άξιων ανθρώπων τους οποίους κατέστρεψε ολοκληρωτικά το «ελληνικό» κράτος. Σε όλες τις άλλες χώρες τέτοιοι άνθρωποι τυγχάνουν συνεργασίας, αν όχι συμπαράστασης, από τους διοικούντες. Στην Ελλάδα της Δύσης όμως, της μητέρας των επιστημών, ο κατάλογος αυτών των «θυμάτων», εκτός του ιδίου του γράφοντος, είναι μακρύς: εκτός βέβαια από τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, οι Μπάτσης, Πάνου, Αγγελόπουλος, Αθανασιάδης-Μποδοσάκης, Δημητριάδης, Βλάχος, Βερροιόπουλος, Περατικός, Κατσάμπα (Πειραϊκή-Πατραϊκή), Μαλκότσης, (Αιγαίον), Περατικός και φυσικά για μερικά από αυτά θα πληροφορήσει τον αναγνώστη το παρόν βιβλίο.
Η
ταπεινή αυτή μου προσπάθεια ενημέρωσης και πληροφόρησης των Ελλήνων θα
κλείσει με ένα παράρτημα ιστορικών γεγονότων που αφορούν ζωτικά εθνικά
μας θέματα, τα οποία δεν διδασκόμαστε, ή, στην καλύτερη των περιπτώσεων,
διδασκόμαστε άνευ ορισμένων «λεπτομερειών» οι οποίες όμως κάνουν όλη τη
διαφορά και τις οποίες όλοι θα έπρεπε να ξέρουμε.
Θα αποδείξω λοιπόν:
1) πόσο πολλές οικονομικές δυνατότητες μας δίδει η ελληνική φύση για την ανάπτυξη της γεωργοκτηνοτροφίας και της μεταλλευτικής και ενεργειακής βιομηχανίας, ποιες είναι αυτές και πώς μπορούμε να τις αξιοποιήσουμε,
2) ότι τίποτε δεν έχει γίνει για την αξιοποίηση τους από το ελληνικό κράτος μέχρι σήμερα,
3) ότι σε πάρα πολλές περιπτώσεις ΣΚΟΠΙΜΩΣ δεν έγινε τίποτε προς αυτήν την κατεύθυνση και μάλιστα το κράτος πολέμησε τους φωτισμένους επιστήμονες και επιχειρηματίες που προσπάθησαν να κάνουν κάτι χρήσιμο για την Ελλάδα και για τους Έλληνες.
Θα αποδείξω λοιπόν:
1) πόσο πολλές οικονομικές δυνατότητες μας δίδει η ελληνική φύση για την ανάπτυξη της γεωργοκτηνοτροφίας και της μεταλλευτικής και ενεργειακής βιομηχανίας, ποιες είναι αυτές και πώς μπορούμε να τις αξιοποιήσουμε,
2) ότι τίποτε δεν έχει γίνει για την αξιοποίηση τους από το ελληνικό κράτος μέχρι σήμερα,
3) ότι σε πάρα πολλές περιπτώσεις ΣΚΟΠΙΜΩΣ δεν έγινε τίποτε προς αυτήν την κατεύθυνση και μάλιστα το κράτος πολέμησε τους φωτισμένους επιστήμονες και επιχειρηματίες που προσπάθησαν να κάνουν κάτι χρήσιμο για την Ελλάδα και για τους Έλληνες.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 1: ΓΕΩΡΓΙΑ-ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΙΑ Σόγια
Είναι ένα πανάρχαιο φυτό και μαζί με το λούπινο είναι τα μόνα φυτά που ο καρπός τους εμπεριέχει πρωτεΐνες περί το 40%. Η σόγια πρωτοεμφανίστηκε στα υψίπεδα των Ινδιών και της Κίνας. Ένας Κινέζος αυτοκράτωρ όμως παρατήρησε την τεράστια σημασία του για την διατροφή λόγω των πρωτεϊνών του και επέβαλε το φυτό ως ιερό.
Προπολεμικώς διαβλέψαντες οι Αμερικανοί τον τεράστιο ρόλο του το πήραν στην Αμερική και άρχισαν την επιστημονική έρευνα περί το φυτό μέχρι που έφτασαν στις ημέρες μας αυτές οι πολύ καλές και πολλές ποικιλίες. Στο βιβλίο του «Μία πολύτιμος ύλη εις την υπηρεσία του ανθρώπου» ο πρωτοπόρος Έλλην γεωπόνος Ιορδάνης Δημητριάδης αναφέρει στο βιβλίο του ότι η Γερμανία έχασε τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο βασικώς από έλλειψη σόγιας, που δεν μπορούσε τότε να φέρει από την Κίνα.
Για να καταλάβετε πόσο σοβαρό είναι το θέμα αυτό, πόση άγνοια έχει το ελληνικό Υπουργείο Γεωργίας και πόσο προδίδει την Ελλάδα πρέπει να γνωρίζετε την τύχη όσων ετόλμησαν να ασχοληθούν με την σόγια στην Ελλάδα:. Ένας Έλλην γεωπόνος, ο Ιορδάνης Δημητριάδης, έγραψε το 1947 ένα βιβλίο όπου όλα αυτά αναγράφονται και το οποίο προλόγιζε ένας Διοικητής της Αγροτικής Τραπέζης ονόματι Βερροιόπουλος. Όταν κυκλοφόρησε το βιβλίο πρώτον εξηφανίσθη και δεύτερον έχασε την θέση του ο Διοικητής της Αγροτικής. Όταν σε τηλεοπτική εκπομπή προ έτους μίλησα για την σόγια και ανέφερα το γεγονός, όταν τελείωσε η εκπομπή μου τηλεφώνησε ο κ. Βερροιόπουλος, γηραιός πλέον, και αφού με συνεχάρη με επιβεβαίωσε ότι έγιναν τα πράγματα όπως τα είπα.
Σήμερα η σόγια είναι η βασική πρώτη ύλη για να αυξάνουν οι πρωτεΐνες των ζωοτροφών, των μεν μηρυκαστικών σε 16%, των δε μονογαστρικών σε 20% περίπου. Σημειωτέον ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση σφάζει ημερησίως 300.000 μοσχάρια.
Σημείωση: Ας λάβουμε υπόψη μας ότι οι πρωτεΐνες τον καλαμποκιού είναι μέχρι 6-7%, του σίτου και της κριθής μέχρι 11%, του πίτουρου μέχρι 15%, του βαμβακόσπορου μέχρι 25%, ( που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στην Ελλάδα, που είναι η μοναδική χώρα παραγωγής βαμβακιού στην Ευρώπη (μαζί με την Ισπανία, που παράγει το 1/10 της ελληνικής παραγωγής). Υπάρχει όμως και ένα ειδικό προϊόν βαμβακόσπορου, που παράγει μόνο ένα εργοστάσιο στα Φάρσαλα περιεκτικότητος 38% σε πρωτεΐνες και άνευ γκοσιπόλης (βλ κεφάλαιο βαμβακόσπορος). Μόνον αυτό θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στην Ελλάδα αντί για σόγια και για κοτόπουλα και για χοιρινά.
Όταν πριν 30 χρόνια ασχολήθηκα με το θέμα της σόγιας προσπαθούσε να καταλάβω από πού και πώς παράγεται η σόγια. Όταν τελικώς αντελήφθην ότι όλες οι ελληνικές ποσότητες προέρχονται από τις ΗΠΑ τηλεφώνησα σε έναν θείο μου στις ΗΠΑ και τον παρακάλεσα να μου βρει σόγια. Έναν ή δύο μήνες μετά το τηλεφώνημα λαμβάνω ένα γράμμα του όπου μου εξιστορούσε ότι παρόλες τις φιλότιμες προσπάθειες του δεν μπορούσε να βρει τίποτε και παρόλες τις ενέργειες που έκανε ούτε στα γραφεία δεν τον έβαζαν μέσα. Απογοητευμένος που δεν μπορούσε να με εξυπηρετήσει, ενώ όλα υποτίθεται ότι είναι ελεύθερα στις ΗΠΑ, εξήγησε στην Αμερικανίδα σύζυγο του το πρόβλημα. Εκείνη του απήντησε ότι είχε έναν φίλο που ήταν διευθυντής σε κέντρο σποροπαραγωγής σόγιας. Ο θείος μου το εκμεταλλεύτηκε αυτό,του έστειλα εγώ τα χρήματα και ο θείος μου του έστειλε τις ποσότητες σόγιας. Εν τω μεταξύ εγώ συνέχισα τις προσπάθειες μου στην Ελλάδα. Να γραψω πως τυχαία μου σύστησαν να αποτανθώ σε έναν κύριο Πάνο Πάνου. Μετά από 2 ημέρες οι γραμματείς μου μου είπαν ότι είχαν εντοπίσει έναν κ. Πάνο Πάνου γεωπόνο, με τον οποίο και επικοινώνησα. Ήταν διστακτικός και με δυσκολία δέχθηκε να με συναντήσει. Μου είπε ότι ήταν αριστούχος τελειόφοιτος της Γεωπονικής Σχολής Αθηνών και είχε κερδίσει μία υποτροφία σε ένα γεωπονικό κέντρο του Βελγίου στην ακτή του Ατλαντικού. Επειδή από εκεί περνάει τοGulf Stream , είναι το καλύτερο σημείο για γεωπονικές έρευνες. Βρισκόμαστε στο 1933. Ένα πρωί ο κ. Πάνου παρατήρησε μία αναστάτωση μέσα στην σχολή. Πληροφορήθηκε από τους Βέλγους συμφοιτητές του ότι είχε έρθει ο ίδιος ο Einstein μαζί με άλλους γεωπόνους από την Γερμανία για να εξετάσουν το φυτό σόγια και να το φυτέψουν στους κάμπους της Πρωσίας. Τότε έμαθε για πρώτη φορά ο κ. Πάνου για την σόγια. Επειδή όμως το κλίμα της Γερμανίας είναι ψυχρό η σόγια δεν ευδοκίμησε. Όταν μετά από 2 χρόνια ο κ. Πάνου επέστρεψε στην Ελλάδα, πήρε μαζί του τους καλύτερους σπόρους και αυτοί ήτανHaro Soy, Ogden, Clark, και Linkoln. Αυτές ήταν και οι ποικιλίες που ζήτησα μετά από το θείο μου να μου στείλει εξ Αμερικής, αλλά ο θείος μου με πληφορόρησε ότι αυτές οι ποικιλίες δεν υπήρχαν πια στις ΗΠΑ, γιατί ήταν προπολεμικές. Εγώ τότε του ζήτησα να μου στείλει τις αντίστοιχες, πράγμα το οποίον και έγινε. Έφερα 3 κτηνοτροφικές και 3 βρώσιμες ποικιλίες από την Αμερική αντίστοιχες των, Haro ,Ogden και Clark Linkoln και τις καλλιέργησα σε 3 αποστάσεις (δηλ. 25 εκ. 50 εκ. και 75 εκ.), γιατί δεν είχαμε ιδέα πώς καλλιεργείται η σόγια.
Καλλιέργησα 50 στρέμματα στην Κωπαϊδα κοντά στον Ορχομενό, 50 στρέμματα στο κτήμα Δημητρίου στην Λάρισα και 50 στρέμματα στα κτήματα του Τζιτζικώστα, του Προέδρου των φαρμακοποιών της Θεσσαλονίκης (θείου του μακαρίτη του βουλευτή της Ν.Δ. και πρώην Υφυπουργού Γεωργίας) και 50 στρέμματα στην Ξάνθη. Έγιναν επίσης και μερικές καλλιέργειες στην Ζάκυνθο. Το θεώρησα αυτό απαραίτητο, διότι υπάρχει αρκετή εναλλαγή κλίματος στον ελλαδικό χώρο, αφού το νοτιότερο σημείο είναι η Κρήτη (αν όχι η Γαύδος) πολύ νοτιότερα του βορειότερου σημείου της Αφρικής, ενώ η Μακεδονία είναι λίγο νοτιότερα από τα σύνορα Ισπανίας-Γαλλίας. Βλέπουμε λοιπόν ότι αυτή η απόσταση των περίπου σε ευθεία γραμμή 1000 χλμ. έχει σοβαρότατες επιπτώσεις επί της γεωργίας, τόσο μεγάλες, ώστε ενώ στην περιοχή της Άρτας να υπάρχουν πλείστες όσες πορτοκαλιές και λεμονιές, στην Μακεδονία πουθενά δεν ευδοκιμούν αυτά τα φυτά. Αυτό είναι κάτι που ελάχιστοι Έλληνες το έχουν συνειδητοποιήσει και που παίζει μεγάλο ρόλο στη γεωργική μας παραγωγή.
Η απόδειξη εκ των καλλιεργειών ότι όλη η χώρα είναι κατάλληλη για την καλλιέργεια της σόγιας μου έδωσε την δυνατότητα να βγάλω ορισμένα συμπεράσματα για το Υπουργείο Γεωργίας και για τους πολιτικούς της Ελλάδος γενικότερα. Διότι ενώ θα μπορούσαμε καλλιεργώντας 15 εκατομμύρια στρέμματα σε σόγια να παράγουμε το 15% των αναγκών της υπόλοιπης Ευρώπης, αφού όμως πρώτα έπρεπε να παράγουμε τους σπόρους, αυτό δεν το κάναμε. Και ερωτώ εγώ γιατί; Γιατί δεν υπάρχει ούτε μία ποικιλία ελληνικού σπόρου σόγιας; Γιατί η ελληνική επιστήμη επί της καλλιέργειας στο υπ' αριθμόν 1 προϊόν της ανθρωπότητος όχι μόνον έχει μείνει πίσω άλλα δεν έχει κάνει τίποτε απολύτως;
Έφτασε δε το Υπ. Γεωργίας της μεταπολίτευσης σε τέτοιο σημεία παραλογισμού ισχυριζόμενο ότι δεν έχει δίκιο ο Σοφιανόπουλος και η ΧΡΩΠΕΙ, διότι -τάχα—«ποια καλλιέργεια θα χαλάσουμε για να βάλουμε σόγια;» ήταν η απορία τους. Πρέπει ο αναγνώστης να καταλάβει ότι η καλλιέργεια της σόγιας, σύμφωνα τουλάχιστον με την βιβλιογραφία που έχω διαβάσει, θέλει θερμοκρασία εδάφους κατά την σποράν άνω των 25 βαθμών, πράγμα που επιτυγχάνεται στην Ελλάδα μετά τον Μάιο. Κάκιστα επομένως φυτεύτηκε πειραματικά η σόγια σαν κύρια καλλιέργεια επί Ανδρέα Παπανδρέου τον χειμώνα. Αυτός είναι και ο λόγος που «απέτυχε» το πείραμα και γι αυτό και να θέλεις σήμερα να βάλεις σόγια δεν μπορείς να βρεις σπόρο.
Η σόγια είναι το υπ' αριθμόν 1 προϊόν του κόσμου. Άνευ της σόγιας δύσκολα κρατούν οι κτηνοτρόφοι τα μηρυκαστικά τους σε καλή κατάσταση, αλλά οπωσδήποτε δεν μπορούν να ζήσουν κοτόπουλα και χοιρινά. Διότι όπως προείπαμε το 20% περίπου που θέλει το κοτόπουλο και το χοιρινό δεν μπορεί να επιτευχθεί αν δεν χρησιμοποιηθεί σόγια Οι ΗΠΑ διοικούν τον κόσμο με τον έλεγχο της σόγιας που έχουν σε άνω του 70% της παγκοσμίου παραγωγής. Η Ευρώπη έχει ανάγκη άνω των 45 εκατομμυρίων τόνων σόγιας αμερικανικής προελεύσεως. Η Γαλλία π.χ. για να διατηρήσει την κτηνοτροφία της και μεγάλο μέρος της διατροφής των ανθρώπων, (όλοι γνωρίζουν το σογιέλαιο, το γάλα από σόγια, κοκ) έχει ανάγκη να εισάγει άνω των 6 εκατομμυρίων τόνων σόγιας ετησίως, δηλ. κάθε μήνα 500.000 τόνους σόγιας, ή άνω των 125.000 τόνους την εβδομάδα. Πώς είναι δυνατόν η Ευρώπη να πει ποτέ όχι στις ΗΠΑ;
Είναι ένα πανάρχαιο φυτό και μαζί με το λούπινο είναι τα μόνα φυτά που ο καρπός τους εμπεριέχει πρωτεΐνες περί το 40%. Η σόγια πρωτοεμφανίστηκε στα υψίπεδα των Ινδιών και της Κίνας. Ένας Κινέζος αυτοκράτωρ όμως παρατήρησε την τεράστια σημασία του για την διατροφή λόγω των πρωτεϊνών του και επέβαλε το φυτό ως ιερό.
Προπολεμικώς διαβλέψαντες οι Αμερικανοί τον τεράστιο ρόλο του το πήραν στην Αμερική και άρχισαν την επιστημονική έρευνα περί το φυτό μέχρι που έφτασαν στις ημέρες μας αυτές οι πολύ καλές και πολλές ποικιλίες. Στο βιβλίο του «Μία πολύτιμος ύλη εις την υπηρεσία του ανθρώπου» ο πρωτοπόρος Έλλην γεωπόνος Ιορδάνης Δημητριάδης αναφέρει στο βιβλίο του ότι η Γερμανία έχασε τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο βασικώς από έλλειψη σόγιας, που δεν μπορούσε τότε να φέρει από την Κίνα.
Για να καταλάβετε πόσο σοβαρό είναι το θέμα αυτό, πόση άγνοια έχει το ελληνικό Υπουργείο Γεωργίας και πόσο προδίδει την Ελλάδα πρέπει να γνωρίζετε την τύχη όσων ετόλμησαν να ασχοληθούν με την σόγια στην Ελλάδα:. Ένας Έλλην γεωπόνος, ο Ιορδάνης Δημητριάδης, έγραψε το 1947 ένα βιβλίο όπου όλα αυτά αναγράφονται και το οποίο προλόγιζε ένας Διοικητής της Αγροτικής Τραπέζης ονόματι Βερροιόπουλος. Όταν κυκλοφόρησε το βιβλίο πρώτον εξηφανίσθη και δεύτερον έχασε την θέση του ο Διοικητής της Αγροτικής. Όταν σε τηλεοπτική εκπομπή προ έτους μίλησα για την σόγια και ανέφερα το γεγονός, όταν τελείωσε η εκπομπή μου τηλεφώνησε ο κ. Βερροιόπουλος, γηραιός πλέον, και αφού με συνεχάρη με επιβεβαίωσε ότι έγιναν τα πράγματα όπως τα είπα.
Σήμερα η σόγια είναι η βασική πρώτη ύλη για να αυξάνουν οι πρωτεΐνες των ζωοτροφών, των μεν μηρυκαστικών σε 16%, των δε μονογαστρικών σε 20% περίπου. Σημειωτέον ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση σφάζει ημερησίως 300.000 μοσχάρια.
Σημείωση: Ας λάβουμε υπόψη μας ότι οι πρωτεΐνες τον καλαμποκιού είναι μέχρι 6-7%, του σίτου και της κριθής μέχρι 11%, του πίτουρου μέχρι 15%, του βαμβακόσπορου μέχρι 25%, ( που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στην Ελλάδα, που είναι η μοναδική χώρα παραγωγής βαμβακιού στην Ευρώπη (μαζί με την Ισπανία, που παράγει το 1/10 της ελληνικής παραγωγής). Υπάρχει όμως και ένα ειδικό προϊόν βαμβακόσπορου, που παράγει μόνο ένα εργοστάσιο στα Φάρσαλα περιεκτικότητος 38% σε πρωτεΐνες και άνευ γκοσιπόλης (βλ κεφάλαιο βαμβακόσπορος). Μόνον αυτό θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στην Ελλάδα αντί για σόγια και για κοτόπουλα και για χοιρινά.
Όταν πριν 30 χρόνια ασχολήθηκα με το θέμα της σόγιας προσπαθούσε να καταλάβω από πού και πώς παράγεται η σόγια. Όταν τελικώς αντελήφθην ότι όλες οι ελληνικές ποσότητες προέρχονται από τις ΗΠΑ τηλεφώνησα σε έναν θείο μου στις ΗΠΑ και τον παρακάλεσα να μου βρει σόγια. Έναν ή δύο μήνες μετά το τηλεφώνημα λαμβάνω ένα γράμμα του όπου μου εξιστορούσε ότι παρόλες τις φιλότιμες προσπάθειες του δεν μπορούσε να βρει τίποτε και παρόλες τις ενέργειες που έκανε ούτε στα γραφεία δεν τον έβαζαν μέσα. Απογοητευμένος που δεν μπορούσε να με εξυπηρετήσει, ενώ όλα υποτίθεται ότι είναι ελεύθερα στις ΗΠΑ, εξήγησε στην Αμερικανίδα σύζυγο του το πρόβλημα. Εκείνη του απήντησε ότι είχε έναν φίλο που ήταν διευθυντής σε κέντρο σποροπαραγωγής σόγιας. Ο θείος μου το εκμεταλλεύτηκε αυτό,του έστειλα εγώ τα χρήματα και ο θείος μου του έστειλε τις ποσότητες σόγιας. Εν τω μεταξύ εγώ συνέχισα τις προσπάθειες μου στην Ελλάδα. Να γραψω πως τυχαία μου σύστησαν να αποτανθώ σε έναν κύριο Πάνο Πάνου. Μετά από 2 ημέρες οι γραμματείς μου μου είπαν ότι είχαν εντοπίσει έναν κ. Πάνο Πάνου γεωπόνο, με τον οποίο και επικοινώνησα. Ήταν διστακτικός και με δυσκολία δέχθηκε να με συναντήσει. Μου είπε ότι ήταν αριστούχος τελειόφοιτος της Γεωπονικής Σχολής Αθηνών και είχε κερδίσει μία υποτροφία σε ένα γεωπονικό κέντρο του Βελγίου στην ακτή του Ατλαντικού. Επειδή από εκεί περνάει τοGulf Stream , είναι το καλύτερο σημείο για γεωπονικές έρευνες. Βρισκόμαστε στο 1933. Ένα πρωί ο κ. Πάνου παρατήρησε μία αναστάτωση μέσα στην σχολή. Πληροφορήθηκε από τους Βέλγους συμφοιτητές του ότι είχε έρθει ο ίδιος ο Einstein μαζί με άλλους γεωπόνους από την Γερμανία για να εξετάσουν το φυτό σόγια και να το φυτέψουν στους κάμπους της Πρωσίας. Τότε έμαθε για πρώτη φορά ο κ. Πάνου για την σόγια. Επειδή όμως το κλίμα της Γερμανίας είναι ψυχρό η σόγια δεν ευδοκίμησε. Όταν μετά από 2 χρόνια ο κ. Πάνου επέστρεψε στην Ελλάδα, πήρε μαζί του τους καλύτερους σπόρους και αυτοί ήτανHaro Soy, Ogden, Clark, και Linkoln. Αυτές ήταν και οι ποικιλίες που ζήτησα μετά από το θείο μου να μου στείλει εξ Αμερικής, αλλά ο θείος μου με πληφορόρησε ότι αυτές οι ποικιλίες δεν υπήρχαν πια στις ΗΠΑ, γιατί ήταν προπολεμικές. Εγώ τότε του ζήτησα να μου στείλει τις αντίστοιχες, πράγμα το οποίον και έγινε. Έφερα 3 κτηνοτροφικές και 3 βρώσιμες ποικιλίες από την Αμερική αντίστοιχες των, Haro ,Ogden και Clark Linkoln και τις καλλιέργησα σε 3 αποστάσεις (δηλ. 25 εκ. 50 εκ. και 75 εκ.), γιατί δεν είχαμε ιδέα πώς καλλιεργείται η σόγια.
Καλλιέργησα 50 στρέμματα στην Κωπαϊδα κοντά στον Ορχομενό, 50 στρέμματα στο κτήμα Δημητρίου στην Λάρισα και 50 στρέμματα στα κτήματα του Τζιτζικώστα, του Προέδρου των φαρμακοποιών της Θεσσαλονίκης (θείου του μακαρίτη του βουλευτή της Ν.Δ. και πρώην Υφυπουργού Γεωργίας) και 50 στρέμματα στην Ξάνθη. Έγιναν επίσης και μερικές καλλιέργειες στην Ζάκυνθο. Το θεώρησα αυτό απαραίτητο, διότι υπάρχει αρκετή εναλλαγή κλίματος στον ελλαδικό χώρο, αφού το νοτιότερο σημείο είναι η Κρήτη (αν όχι η Γαύδος) πολύ νοτιότερα του βορειότερου σημείου της Αφρικής, ενώ η Μακεδονία είναι λίγο νοτιότερα από τα σύνορα Ισπανίας-Γαλλίας. Βλέπουμε λοιπόν ότι αυτή η απόσταση των περίπου σε ευθεία γραμμή 1000 χλμ. έχει σοβαρότατες επιπτώσεις επί της γεωργίας, τόσο μεγάλες, ώστε ενώ στην περιοχή της Άρτας να υπάρχουν πλείστες όσες πορτοκαλιές και λεμονιές, στην Μακεδονία πουθενά δεν ευδοκιμούν αυτά τα φυτά. Αυτό είναι κάτι που ελάχιστοι Έλληνες το έχουν συνειδητοποιήσει και που παίζει μεγάλο ρόλο στη γεωργική μας παραγωγή.
Η απόδειξη εκ των καλλιεργειών ότι όλη η χώρα είναι κατάλληλη για την καλλιέργεια της σόγιας μου έδωσε την δυνατότητα να βγάλω ορισμένα συμπεράσματα για το Υπουργείο Γεωργίας και για τους πολιτικούς της Ελλάδος γενικότερα. Διότι ενώ θα μπορούσαμε καλλιεργώντας 15 εκατομμύρια στρέμματα σε σόγια να παράγουμε το 15% των αναγκών της υπόλοιπης Ευρώπης, αφού όμως πρώτα έπρεπε να παράγουμε τους σπόρους, αυτό δεν το κάναμε. Και ερωτώ εγώ γιατί; Γιατί δεν υπάρχει ούτε μία ποικιλία ελληνικού σπόρου σόγιας; Γιατί η ελληνική επιστήμη επί της καλλιέργειας στο υπ' αριθμόν 1 προϊόν της ανθρωπότητος όχι μόνον έχει μείνει πίσω άλλα δεν έχει κάνει τίποτε απολύτως;
Έφτασε δε το Υπ. Γεωργίας της μεταπολίτευσης σε τέτοιο σημεία παραλογισμού ισχυριζόμενο ότι δεν έχει δίκιο ο Σοφιανόπουλος και η ΧΡΩΠΕΙ, διότι -τάχα—«ποια καλλιέργεια θα χαλάσουμε για να βάλουμε σόγια;» ήταν η απορία τους. Πρέπει ο αναγνώστης να καταλάβει ότι η καλλιέργεια της σόγιας, σύμφωνα τουλάχιστον με την βιβλιογραφία που έχω διαβάσει, θέλει θερμοκρασία εδάφους κατά την σποράν άνω των 25 βαθμών, πράγμα που επιτυγχάνεται στην Ελλάδα μετά τον Μάιο. Κάκιστα επομένως φυτεύτηκε πειραματικά η σόγια σαν κύρια καλλιέργεια επί Ανδρέα Παπανδρέου τον χειμώνα. Αυτός είναι και ο λόγος που «απέτυχε» το πείραμα και γι αυτό και να θέλεις σήμερα να βάλεις σόγια δεν μπορείς να βρεις σπόρο.
Η σόγια είναι το υπ' αριθμόν 1 προϊόν του κόσμου. Άνευ της σόγιας δύσκολα κρατούν οι κτηνοτρόφοι τα μηρυκαστικά τους σε καλή κατάσταση, αλλά οπωσδήποτε δεν μπορούν να ζήσουν κοτόπουλα και χοιρινά. Διότι όπως προείπαμε το 20% περίπου που θέλει το κοτόπουλο και το χοιρινό δεν μπορεί να επιτευχθεί αν δεν χρησιμοποιηθεί σόγια Οι ΗΠΑ διοικούν τον κόσμο με τον έλεγχο της σόγιας που έχουν σε άνω του 70% της παγκοσμίου παραγωγής. Η Ευρώπη έχει ανάγκη άνω των 45 εκατομμυρίων τόνων σόγιας αμερικανικής προελεύσεως. Η Γαλλία π.χ. για να διατηρήσει την κτηνοτροφία της και μεγάλο μέρος της διατροφής των ανθρώπων, (όλοι γνωρίζουν το σογιέλαιο, το γάλα από σόγια, κοκ) έχει ανάγκη να εισάγει άνω των 6 εκατομμυρίων τόνων σόγιας ετησίως, δηλ. κάθε μήνα 500.000 τόνους σόγιας, ή άνω των 125.000 τόνους την εβδομάδα. Πώς είναι δυνατόν η Ευρώπη να πει ποτέ όχι στις ΗΠΑ;
Όπως
ανέφερα και εν συντομία στην εισαγωγή του βιβλίου το 1947 ένας γεωπόνος
ονόματι Ιορδάνης Δημητριάδης συνέγραψε μία επιστημονική πραγματεία με
τίτλο «Μια πολύτιμη ύλη στην υπηρεσία του ανθρώπου-Συμβολή στην λύση του
προβλήματος του υποσιτισμού του ελληνικού λαού». Αυτό το καταπληκτικό
και πρωτοπόρο βιβλίο το προλογίζει ο τότε διοικητής της Αγροτικής
Τραπέζης Κων/νος Βερροιόπουλος. Στην σελίδα 58 γράφει για τις εισαγωγές
της Ευρώπης το 1934 σε σόγια, για την Γερμανία 900.000 τόνους, Δανία
273.000 τόνους, Μ Βρετανία 177.000 χιλιάδες τόνοι, Ολλανδία 133.000
τόνους και Σουηδία 93.000 τόνους. Εκ των αριθμών αυτών συνάγουμε ότι η
συνολική εισαγωγή σόγιας στην Ευρώπη δεν θα ήταν μεγαλύτερη των 5
εκατομμυρίων τόνων. Όταν προ έτους εκλήθην από τον δικηγόρο κ. Γεωργανά
στην τηλεοπτική εκπομπή του, αναφέρθηκα και στο θέμα της σόγιας.
Αναφέρθηκα στο υπάρχον βιβλίο, το οποίο δυστυχώς έχει εξαφανισθεί από
την κυκλοφορία, αλλά και ότι απεμακρύνθηκε εκ της θέσεως του ο τότε
διοικητής της Αγροτικής Τραπέζης κύριος Βερροιόπουλος, ο οποίος στον
πρόλογο του χρησιμοποιεί την φράση «η σόγια άπτεται αμέσως του
προβλήματος του υποσιτισμού του ελληνικού λαού».
Στη σελίδα 110 ο συγγραφεύς κ. Δημητριάδης γράφει τι έπρεπε να κάνει το ελληνικό κράτος, π.χ. παροχή βραβείων και χρηματικών αμοιβών σε όσους αυξάνουν την παραγωγή της σόγιας, υποχρεωτική δια νόμου πρόσμειξη ποσοστού αλεύρου σόγιας εις τον παρασκευαζόμενον καθ' όλην την επικράτεια άρτον, υποχρεωτική χρησιμοποίηση του σογιάλευρου από τα ζαχαροπλαστεία, τις βιομηχανίας, τις μακαρονοποιείες, κλπ.
Εδώ πρέπει να αναφέρω ότι τελευταίως, δηλ. μετά το 1970 οι Αμερικανοί χρησιμοποιούν υποχρεωτικώς σόγια στην πρόσμειξη του σίτου για την αύξηση πρωτεϊνών σε όλη την επικράτεια. Αν σκεφθήτε ότι αυτό Έλληνας το είχε πει για την πατρίδα μας 25 χρόνια πριν το εφαρμόσουν οι Αμερικανοί καταλαβαίνετε τι θα ήταν η πατρίδα μας σήμερα και τι εκτίμησης έπρεπε να χαίρει ο κ. Δημητριάδης στην γενέτειρα του Ελλάδα. Πόσοι όμως τον γνωρίζουν ή άκουσαν/διάβασαν για το έργο του στα ΜΜΕ και τον Τύπο;
Η προσπάθεια λοιπόν που κάναμε το 1972 για την καλλιέργεια της σόγιας μας έφερε αντιμέτωπους με το ελληνικό κράτος έκτοτε και αυτή και είναι η αιτία των δεινών μου. Ήταν πολύ μεγάλη η επιτυχία μας και όπως φαίνεται και από τις φωτογραφίες η Ελλάδα δεν έχει τίποτε να ζηλέψει από τα άλλα μέρη που παράγουν σόγια. Γιατί η Ανωτάτη Γεωπονική δεν έχει παραγάγει ελληνικούς σπόρους σόγιας; Γιατί υπάρχει βιβλίο όπως
ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ 70
λέγεται, εν αντιθέσει της πραγματικότητος, που λέει ότι η σόγια στην Ελλάδα δεν φυτρώνει;
Επειδή η ερευνά μου έπρεπε τόσο να ολοκληρωθεί από πλευράς βρωσίμου σόγιας όσο και κτηνοτροφικής καλλιεργήσαμε όπως είπαμε σε περίπου 200 στρέμματα τις 3 βρώσιμες και 3 κτηνοτροφικές καλλιέργειες σε αποστάσεις 25, 50 και 75 εκατοστών ανά σειρά. Η απόσταση των σειρών προϋποθέτει την έρευνα που πρέπει να γίνει από φωτοσυνθετικής πλευράς. Είναι γνωστό σε όλους ότι τα λιπάσματα, πρωτίστως τα αζωτούχα ή και το οργανικόν ίδιο λίπασμα, η κοπριά, προστίθεται στο έδαφος για να δώσει θρεπτικά συστατικά, πρωτίστως άζωτον, στα φυτά και στα δένδρα για να μεγαλώσουν και να παράγουν καρπούς. Αυτό που συμβαίνει με την σόγια αλλά και το λούπινο είναι ότι φωτοσυνθέτουν το άζωτο της ατμοσφαίρας με την βοήθεια ενός αζωτοβακτηρίου που ζη στο ριζικό του σύστημα και που συνθέτουν εν συνεχεία τις αζωτούχες ενώσεις που παράγουν το πρωτεϊνικό μέρος των καρπών και του κορμού. Π.χ. 7% στο καλαμπόκι, 11% στο στάρι, κοκ. Δια της μεθόδου της φωτοσυνθέσεως η σόγια αποκτά ένα ιδιαίτερο χάρισμα που από οικονομικής πλευράς παίζει μεγάλο ρόλο, διότι γλιτώνεις το αζωτούχο λίπασμα και τον άλλο χρόνο ή με την αμειψισπορά δεν το χρησιμοποιείς, διότι το έδαφος, που είναι γεμάτο αζωτούχες ύλες εκ του ριζικού συστήματος των φυτών της σόγιας. Π.χ. ένα χωράφι, αν το καλλιεργήσετε με ζαχαρούχο τεύτλο είναι τόσο εξαντλητική η καλλιέργεια, που θα μπορέσετε να το ξαναχρησιμοποιήσετε μετά από 4 χρόνια. Εάν όμως βάζετε σόγια, μπορείτε να το καλλιεργείτε εναλλάξ. Ο βασικότερος λόγος της αγρανάπαυσης είναι για να μπορέσει το άζωτο της ατμοσφαίρας και οι διάφοροι ζώντες οργανισμοί να εμπλουτίσουν το έδαφος με άζωτο. Είναι τόσο μεγάλες οι συνέπειες υπέρ του εδάφους όταν καλλιεργείται σόγια, που δεν γίνεται σήμερα νοητό από τους γεωργούς μας, διότι δεν το έχουν εφαρμόσει. Η θερμοκρασία εδάφους όταν σπέρνεται η σόγια πρέπει να είναι 25 βαθμοί, για να έχει καλές αποδόσεις, πράγμα που στην πατρίδα μας συμβαίνει κατά το τέλος Μαΐου, δηλ. λίγο πριν θερισθούν τα στάρια. Από τις μέχρι τούδε μελέτες μου δεν έπρεπε η σόγια να μπαίνει τον χειμώνα, διότι δεν αποδίδει, όπως και δεν απέδωσε.
Αυτοί λοιπόν είναι οι λόγοι για τους οποίους κατηγορώ τις κυβερνήσεις Παπανδρέου, που ναι μεν είπαν ότι είναι απαράδεκτη η μη καλλιέργεια της σόγιας στην πατρίδα μας, αλλά τεχνηέντως φρόντισαν να αποτύχει η καλλιέργεια, η οποία ξεκίνησε μετά φανών και λαμπάδων. Και όπως ξεκίνησε έτσι και σταμάτησε. Ελπίζουμε ότι επειδή επανερχόμεθα στο θέμα κάτι μπορεί να αλλάξει. 'Οπως έγινε π.χ. και με τον λιγνίτη.
Όταν ο Δημήτριος Πάνου πήγε εθελοντής στο Κέντρο Βάμβακος της Λαρίσης όταν επέστρεψε από το Βέλγιο έπεισε και έναν διοικητή μονάδος σχετικά με την θαυματουργή ικανότητα της σόγιας, και έτσι έβαζαν σε μία μερίδα ψωμιού στρατιωτών 20% αλεύρου σόγιας. Αυτή η διαφορά έδινε 8% παραπάνω πρωτεΐνες στο ψωμί των στρατιωτών, η απόδοση των οποίων στα γυμνάσια, κλπ, κοπιώδη έργα τους έδιδε πολύ καλύτερο αποτέλεσμα.
Αντιλαμβάνεσθε τώρα γιατί απομακρύνθηκε ο διοικητής της Αγροτικής Τράπεζας όταν προλόγισε το εξαίσιο βιβλίο του κ. Δημητριάδη. Κατηγορώ τους καθηγητές της Ανωτάτης Γεωπονικής ότι δεν ακολουθούν το ρητό του Κάλβου («θέλει αρετή και τόλμην η ελευθερία»), διότι έπρεπε κάποιος να καταναλώσει 5 χρόνια από την πανεπιστημιακή του σταδιοδρομία και να βγάλει ελληνικούς σπόρους. Διότι τόσο θέλει περίπου ξεκινώντας από τους αρχικούς σπόρους για να βγάλεις καινούριους. Η μεταλλαγμένη σόγια που σήμερα κυκλοφορεί, και δη τα υβρίδια, δίνουν μεγάλες αποδόσεις, αλλά δεν μπορούν να καλλιεργηθούν. Ελπίζω αυτή η κατάσταση να αλλάξει συντόμως στην πατρίδα μας τώρα που και άλλοι άνθρωποι μαθαίνουν για αυτό το καταπληκτικό φυτό που μας δίνει και 20% έλαιο, το περίφημο σογιέλαιο. Πρέπει κάποιος να καταλάβει ότι από ένα στρέμμα ελιές παίρνουμε κάποια ποσότητα ελαιολάδου και το υπόλοιπο καίγεται για τούβλα, ενώ το υπόλοιπο του καρπού της σόγιας, αφού δώσει 20% λάδι, όσο και η ελιά ανά στρέμμα, το υπόλοιπο 80% (περίπου 300-400 κιλά το στρέμμα) πωλείται ως ζωοτροφή σε τιμή 90 δρχ. το κιλό, τροφή άνευ της οποίας δεν μπορείς να μεγαλώσεις ζώα, και πρωτίστως κοτόπουλα και χοιρινά.
Οι καταπληκτικές αυτές ιδιότητες της σόγιας—, διότι όπως είπαμε υπάρχει και το λούπινο, με εξίσου υψηλές, αν όχι περισσότερες πρωτεΐνες, έχει αλκαλοειδή και έτσι δεν μπορείς να το εκμεταλλευθείς—την καθιστά σήμερα το μοναδικό φυτό της ανθρωπότητος και γι αυτό και οι Αμερικανοί , οι οποίοι παράγουν την μισή σόγια του κόσμου και ελέγχουν σε Βραζιλία και Αργεντινή άλλο ένα 30% είναι κυρίαρχοι. Επειδή δε η σόγια δεν παράγεται παρά σε ένα μικρό μέρος του Βορείου Ημισφαιρίου της οποίας το κέντρο περνά από την Πελοπόννησο και την Κρήτη, προχωράει στην Μικρά Ασία, συνεχίζει στο Πακιστάν και Μπαγκλαντές, στην Άπω Ανατολή, όπου παράγεται γύρω στο 12% και μετά λίγο στην Ιαπωνία και καταλήγουμε πάλι στις ΗΠΑ. Στο δε Νότιο Ημισφαίριο είναι η Νότιος Αφρική, συνεχίζουμε προς ανατολάς σε μία έρημο της Αυστραλίας και φτάνουμε στην Αργεντινή και Βραζιλία. Αυτή η ιδιαιτερότητα της σόγιας καθιστά την καλλιέργεια της δύσκολη σε όλον τον κόσμο πλην των ΗΠΑ. Αυτός είναι και ο λόγος που είναι υποχρεωμένοι οι λαοί της Ευρώπης να αγοράζουν σόγια από την Αμερική, για να μπορούν να σφάζουν 300.000 μοσχάρια ημερησίως, άνευ των οποίων θα υποσιτίζονταν. Αν υπολογίσουμε δε και τα άνω του 1.000.000 χοιρινά ημερησίως και των πολλών εκατομμυρίων κοτόπουλων, όλα αυτά θέλουν σόγια.
Πρέπει ο Έλλην να συνειδητοποιήσει το τεράστιο πρόβλημα της διατροφής του, διότι ενώ για πετρέλαιο δώσαμε 700 δις, το άμεσο κτηνοτροφικό προϊόν που εισάγουμε είναι πάνω από 1,5 τρις και το έμμεσο πιθανόν πάνω από 3 τρις. Τώρα ας μου πει κάποιος πολίτης της Ελλάδος πότε ακούσαμε μία συζήτηση στη Βουλή για τα κτηνοτροφικά προϊόντα, ένα πρωτοσέλιδο για τα κτηνοτροφικά προϊόντα. Τώρα αντιλαμβάνεσθε και γιατί το Υπ. Γεωργίας προέβαλλε την γελοιωδέστατη δικαιολογία, «και ποια καλλιέργεια θα χαλάσουμε για να βάλουμε την σόγια;». Τα χρήματα που διέθεσα σαν ΧΡΩΠΕΙ το 1972 για την καλλιέργεια της σόγιας ήταν άνω των 4.000.000 δρχ., που για την εποχή εκείνη ήταν ένα τεράστιο ποσόν. Το ευχαριστώ του δημοσίου ήταν ότι την ΧΡΩΠΕΙ, μια ελληνική βιομηχανία που λειτουργούσε από το 1883, την έκλεισε!
Ελιές
Η πατρίδα μας διαθέτει συνολικώς 250.000.000 ελαιόδενδρα. Το ελαιόδενδρο είναι ένα δένδρο πανάρχαιο, το δε ελαιόλαδο είναι ένα επίσης πανάρχαιο προϊόν και όλος ο ελληνικός λαός το γνωρίζει πάρα πολύ καλά. Αμφιβάλλουμε αν υπάρχει έστω και ένα σπίτι στην Ελλάδα που δεν χρησιμοποιεί ελαιόλαδο για τις διατροφικές του ανάγκες. Το ελαιόλαδο είναι προϊόν που χρησιμοποιείται στα διάφορα φαγητά, λαδερά και τηγανητά, όπως και στα διάφορα γλυκίσματα. Η Ελλάδα αναλόγως της χρονιάς παράγει 260.000-350.000 τόνους ελαιόλαδο που χρησιμοποιείται πρωτίστως για τις ανάγκες του ελληνικού λαού, αλλά γίνονται και εξαγωγές. Όταν ο Ηρακλής ο Ιδαίος ήρθε από την Κρήτη, με τους πέντε αδελφούς του, τους έβαλε να τρέξουν στην περιοχή της Ολυμπίας, όπου είχε θαυμάσει το τοπίο. Τον πρώτον δε εστεφάνωσε με κλάδο ελαίας, τον λεγόμενον κότινον. Βλέπουμε λοιπόν ότι η ελιά ήταν ένα γνωστό δένδρο εδώ και 3200 χρόνια τουλάχιστον. Το ελαιόλαδο είναι ουσιαστικά πηγή ενεργείας και δίδει 9 θερμίδες το γραμμάριο.
Όταν ο παραγωγός μαζεύει τις ελιές καχ χτυπάει με τις βέργες το ελαιόδενδρο, για να
πέσουν στο ελαιόπανο οι ελιές, πέφτουν επίσης και φύλλα. Όταν μάλιστα κλαδεύουμε
και το ελαιόδενδρο, το οποίο συνήθως γίνεται δια του κοψίματος του κλαδιού που έχει
και ελιές επάνω, τότε πέφτουν και μεγάλα κομμάτια ξύλου. Ο παραγωγός περνάει τις
ελιές από ένα κόσκινο και ουσιαστικώς διαχωρίζει τις ελιές από τα κοτσάνια, τα ξύλα
και τα περισσότερα φύλλα. Για να είναι πιο γρήγορα η διαδικασία, έχει υπεισέλθει στην
διαδικασία της περισυλλογής και ένα φορητό μηχανάκι με βενζινοκινητήρα και
περιστρεφόμενους άξονες με λαστιχένια κάθετα τάρακτρα που όταν από πάνω βάλει ο
ελαιοπαραγωγός το κλαδί της ελιάς, τα τάρακτρα χτυπάνε τις ελιές και όπως πέφτουν τα
φύλλα πέφτουν μέσα στο χωράφι και μαζεύονται οι ελιές. Παρόλα αυτά όταν ο
παραγωγός πηγαίνει τις ελιές μέσα σε ένα τσουβάλι (από 60-80 κιλά συνήθως)
εμπεριέχεται και ένας αριθμός φύλλων. Στα 2000 ελαιοτριβεία της πατρίδος μας
μαζεύονται ετησίως περίπου 64.000 τόνοι φύλλων. Αντιλαμβάνεσθε ότι αυτός ο
τεράστιος αριθμός είναι ένα μικρό μέρος των φύλλων των ελαιοδένδρων που δυστυχώς
παραμένουν μέσα στους αγρούς. Μικρό μέρος αυτών (δεν είναι γνωστό πόσο)
καταναλίσκεται από τα αιγοπρόβατα, αλλά το μεγαλύτερο καίγεται από τους
ελαιοπαραγωγούς μαζί με τα ξύλα, όσα δεν είναι αρκετά μεγάλα για να
χρησιμοποιηθούν σε τζάκια. Πόσος είναι αυτός ο αριθμός σε κιλά ουδείς γνωρίζει,
αλλά οπωσδήποτε είναι το πολλαπλάσιο αυτών που μαζεύεται στα ελαιοτριβεία. Εάν
υπολογίσουμε κατ' ελάχιστον ανά ελαιόδενδρο 10 κιλά φύλλα, δηλ. να μην παραμένει
ούτε ένα φύλλο αναξιοποίητο, τότε με 250.000.000 ελαιόδενδρα και με 10 κιλά, τότε
έχουμε 2,5 δις κιλά φύλλων ετησίως. Τώρα, ποιο είναι το βάρος του ξύλου, στατιστικές
δεν υπάρχουν, αλλά λίαν επιεικώς μπορούμε να πούμε ότι είναι άλλα 30 κιλά ανά
δένδρο, δηλ. άλλα 6 δις κιλά ξύλου ετησίως. Δεδομένου ότι το κιλό του ελαιοξύλου έχει
3500 θερμίδες, μας δίνει 21 δις θερμίδες. Αυτός ο κολοσσιαίος αριθμός, αν διαιρεθεί δια
του 1.570.000 θερμίδων (δηλ. θερμίδες πετρελαίου ανά βαρέλι των 157 λίτρων), τότε θα
έχουμε 16.4000.000 βαρέλια πετρελαίου, που είναι περίπου το 17% της καταναλώσεως
της Ελλάδος.
Εάν τώρα όλα αυτά μπορούν να συνδυασθούν με τα κλαδέματα από τα οπωροφόρα δένδρα (ροδακινιές, μουριές, κερασιές, βερυκοκκιές, κλπ) και γενικώς πουρνάρια, κούμαρα, σχίνα, κλπ, καταλήγουμε σε έναν τεράστιο αριθμό που είναι - με έναν πρόχειρο υπολογισμό—άνω του 40% των ενεργειακών αναγκών της χώρας, δηλ. 400 δις δραχμές. Ουδείς στο ελληνικό κράτος και πρωτίστως το Υπουργείο Βιομηχανίας, Γεωργίας και Οικονομικών, και Οικονομίας, δεν έχει λάβει τον κόπο να κάνει αυτούς τους υπολογισμούς, που θα έλυναν αυτομάτως το οικονομικό αλλά και το εργατικό πρόβλημα της χώρας.
Όταν ο παραγωγός πηγαίνει τις ελιές στο ελαιοτριβείο και τις ξεφορτώνει, ο άνθρωπος του ελαιουργείου αδειάζει το σακί σε μία χοάνη, τις οποίες ελιές μαζί με τα ολίγα φύλλα που εμπεριέχουν και κοτσανάκια, τις μεταφέρει και τις ρίχνει σε ένα στεγανό δοχείο, όπου από κάτω φεύγουν οι ελιές σαν βαρύτερες και πέφτουν μέσα στο πλυντήριο, και από την άκρη του δοχείου, σαν ελαφρύτερα, με έναν ανεμιστήρα, μεταφέρονται τα φύλλα. Όσοι έχουν δει την διεργασία στην πράξη ξέρουν ότι δίπλα στο ελαιουργείο υπάρχει σωρός από φύλλα ελιάς που περίπου ανάλογα με το ελαιοτριβείο, κυμαίνεται από 1-3 τριαξονικά φορτηγά γεμάτα φύλλα, τα οποία βασικώς πάνε χαμένα. Εν συνεχεία οι ελιές πλένονται στο πλυντήριο και ένας άλλος κοχλίας τις μεταφέρει στον σπαστήρα, όπου αλέθονται και εν συνεχεία πέφτουν στο μαλακτήρα σε χαμηλή θερμοκρασία περί τους 40 βαθμούς και μετά, όταν περάσει μισή με μία ώρα το πολύ, για να αρχίσει να ξεχωρίζει το λάδι, ένας άλλος κοχλίας μεταφέρει τις αλεσμένες ελιές στον διαχωριστήρα στερεών ((decanter) όπου από τη μία μεριά βγαίνει ο πυρήνας με μία υγρασία 50-70%, ανάλογα με τον τύπο των μηχανημάτων και από την άλλη τα ελαιόζουμα σε υγρά μορφή, τα οποία εμπεριέχουν και το λάδι. Αυτά διοχετεύονται με αντλία πλέον στον κάθετο διαχωριστήρα υγρών-υγρών, τον λεγόμενο separator, και από το πάνω μέρος, ως ελαφρύτερο βγαίνει το λάδι, και από το κάτω μέρος τα ελαιόζουμα ως βαρύτερα.
Αυτή είναι περίπου η περιγραφή της εργασίας του ελαιοτριβείου, τα οποία είναι περίπου 2000 σε όλη την Ελλάδα. Ο πυρήνας (που περιέχει περίπου 4% λάδι) με φορτηγά διοχετεύεται σε περίπου 40 πυρηνελουργεία της χώρας και εκεί γίνεται η εκχύλιση του υπολοίπου του λαδιού και βγαίνει το πυρηνέλαιο και το πυρηνόξυλο. Η λέξη πυρηνόξυλο είναι λανθασμένη, διότι αν επρόκειτο περί ξύλου, θα έπρεπε το κουκούτσι της ελιάς να επιπλέει στο νερό, πράγμα που δεν συμβαίνει, όπως θα διαπιστώσουμε, αν το ρίξουμε σε ένα ποτήρι με νερό. Δεν είναι ξύλο, είναι λιγροϊνη, που έχει ειδικό βάρος 1,2 και καθόλου λάδι. Επίσης κακώς εκχυλίζουμε όλον τον πυρήνα και κάνουμε άδικο κόπο. Τι έπρεπε να κάνουμε αντ' αυτού; Ο πυρήν δεν μπορεί να εκχυλισθεί, αν προηγουμένους δεν ξεραθεί. Έτσι λοιπόν το πρώτο πράγμα που κάνει το πυρηνελουργείο είναι να ξεραίνει τον πυρήνα. Αυτή είναι μία αναγκαστική διαδικασία που πρέπει να γίνει ούτως ή άλλως, διότι αλλιώς ο πυρήν δεν διαχωρίζεται δια της κοκκομετρικής διαδικασίας. Αντί λοιπόν μετά την ξήρανση να διαχωρίζουν τον πυρήνα στα 4 βασικά σημεία του (δηλ. στο φλοιό, το σάρκωμα της ελιάς που εμπεριέχει λάδι, το λιγροϊνικό μέρος, που είναι το κουκούτσι και τον πυρήνα της ελιάς που και αυτός εμπεριέχει λάδι) έπρεπε να διαχωρίζουν τον πυρήνα πρωτίστως στο λιγροϊνικό του μέρος που είναι μεγάλης θερμιδικής αξίας (άνω των 5 χιλιάδων θερμίδων το κιλό) και στο σαρκώδες μέρος και το πυρηνικό μέρος που περιέχουν το λάδι. Και επειδή η διαφορά είναι μεγάλη, θα εκχύλιζε το πυρηνελουργείο μόνο το 25% του πυρήνος και όχι το 100%. Μετά την εκχύλιση το προϊόν που θα παρέμενε, που είναι μέρος του σημερινού πυρηνοξύλου, θα ήταν απ' ευθείας ζωοτροφή. Το δε λιγροϊνικό μέρος που κατά βάρος είναι τα 3/4, δηλ. το κουκούτσι της ελιάς θα ήταν καύσιμο, όπως είναι δυστυχώς το πυρηνόξυλο σήμερα.
Γιατί η Ελλάδα δεν έχει προβή σε αυτούς τους διαχωρισμούς δεν μπορώ να καταλάβω. Διότι αυτοί οι 125.000 τόνοι που θα είναι καθαρή ζωοτροφή, θα επωλούντο προς 30 δρχ. το κιλό (διότι θα περιείχαν πρωτεΐνες περί το 14%, δηλ. το 33% των πρωτεϊνών της σόγιας) αντί των 5 δρχ. περίπου που πωλείται σήμερα. Το δε υπόλοιπο 75%, δηλ. 375.000 τόνοι, επειδή θα είχαν περισσότερες θερμίδες, θα μπορούσαν να συμπιεσθούν (από μία πρέσσα) και να γίνουν μπαστούνια και να καίγονται σαν καύσιμο για τα τζάκια με πολύ μεγαλύτερη βέβαια τιμή απ' αυτήν όπου πωλείται το πυρηνόξυλο σήμερα.
Ένα μεγάλο θέμα είναι τα φύλλα της ελιάς, τα οποία κάθε χρόνο αγγίζουν τον αριθμό του 2,5 δις κιλών, αν υπολογίσουμε τουλάχιστον 10 κιλά ανά δένδρο. Εάν υπολογίσουμε ότι αυτό που μπορεί να ενσηρωθεί και η ενσήρωση θα πρέπει να γίνεται υποχρεωτικώς από όλα τα ελαιουργεία δια νόμου. Τι θα έπρεπε λοιπόν να γίνεται; Θα έπρεπε το ελαιουργείο να πληρώνει τον κάθε παραγωγό για τα φύλλα που φέρνει τουλάχιστον 10 δρχ. το κιλό, το δε ενσηρωμένο προϊόν, το οποίο είναι εφάμιλλο του τριφυλλιού, θα έπρεπε να πωλείται προς τους κτηνοτρόφους προς 40 δρχ. το κιλό. Το ΑΕΠ θα αυξάνετο ετησίως κατά 2,5 δις τόνους επί 40 δρχ.=100 δις δρχ! Αν ληφθεί υπ' όψιν ότι το συνολικό ΑΕΠ είναι περίπου 135 δις ημερησίως, αντιλαμβάνεσθε ότι το νούμερο των 100 περίπου δις είναι τεράστιο. Πέραν δε όλων αυτών θα αύξανε το εισόδημα των ελαιοπαραγωγών, των ελαιουργείων και πυρηνελουργείων που σήμερα έχουν μεγάλα οικονομικά προβλήματα. Διότι αυτό το τεράστιο νούμερο των 100 δις, δεν θα πήγαινε σε όλον τον ελληνικό λαό, αλλά στις λίγες χιλιάδες των ελαιοπαραγωγών, ελαιουργών και πυρηνελουργών. Το ζήτημα είναι κεφαλαιώδους σημασίας για την Ελλάδα, αλλά το ελληνικό Υπουργείο Γεωργίας περιέργως ουδέποτε έχει ασχοληθεί με αυτό.
Λούπινα
Όπως προανεφέρθη υπάρχουν δύο φυτά μόνο που έχουν πάνω από 30% πρωτεΐνες (βεβαίως ομιλούμε για τον καρπό). Το ένα είναι η γνωστότατη πλέον πρωτεϊνική πρώτη ύλη που ονομάζεται σόγια με 38% σε πρωτεΐνες, και το άλλο είναι το γνωστό σε ολίγους Έλληνες και σχεδόν καθόλου στον υπόλοιπο κόσμο, το λούπινο, με περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες περίπου 45%. Πρέπει ο αναγνώστης να γνωρίζει ότι το λούπινο παραμένει μία άγνωστη πρώτη ύλη σχεδόν σε όλον τον ελληνικό πληθυσμό και αυτό διότι το Υπουργείο Γεωργίας δεν κάνει τίποτε το ωφέλιμο για την ελληνική γεωργία.2 Πράγματι είναι λυπηρό για έναν Έλληνα να παραδέχεται την εγκληματική ανικανότητα και αβελτερία του Υπ. Γεωργίας—ενός από τα σημαντικότερα υπουργεία— της χώρας του, αλλά ακόμη λυπηρότερο είναι ότι και το Υπουργείο Βιομηχανίας—το δεύτερο νευραλγικό υπουργείο— δεν έχει να επιδείξει τίποτε καλύτερο. Άλλωστε, όπως παρεδέχθη και ένας Γενικός Γραμματεύς του, αριστερών καταβολών, οι μελέτες που δεν έχουν καμία δυνατότητα να επιτύχουν είναι οι μόνες που εγκρίνονται, ενώ άλλες που μετά βεβαιότητος θα πετύχουν δεν εγκρίνονται!
Το δεύτερο φυτό του οποίου ο καρπός περιέχει πάνω από 40% πρωτεΐνες είναι το λούπινο. Αυτό το φυτό είναι γνωστό από την αρχαιότητα και ήταν το μέσον δια το οποίου γινόταν η χλωρολίπανση (βλ. αντίστοιχο κεφάλαιο). Το λούπινο είναι ένα θαμνώδες φυτό με καρπό που εμπεριέχεται σε κυψέλες όπως το μπιζέλι. Το φυτό αυτό υπάρχει πρωτίστως στην Πελοπόννησο και σήμερα σε καταστήματα οικολογικά μπορεί κάποιος να το βρει σε βάζα, το οποίο το συνιστώ, γιατί περιέχει πρωτεΐνες πάνω από 40% επί ξηρού και είναι μία υγιεινότατη τροφή.
Να σημειωθεί ότι η απόδοση του λούπινου ανά στρέμμα δεν ξεπερνάει τα 150 κιλά, και αυτή είναι μια άλλη απόδειξη της ανυπαρξίας του Υπουργείου Γεωργίας, διότι τίποτε δεν έχει κάνει για να εξευγενίσει αυτό το φυτό. Η περιεκτικότης του σε πρωτεΐνες φτάνει το 50%, αλλά ο καρπός του εμπεριέχει και κάτι αλκαλοειδή που τον καθιστούν μη βρώσιμο, εάν δεν γίνει η υδατοδιάλυσις των αλκαλοειδών. Τι σημαίνει αυτό;
Υδατοδιάλυση των αλκαλοειδών του λουπίνου
Τοποθετούμε ένα τσουβάλι λούπινα σε ένα ποτάμι ή ρυάκι ή σε μία μεγάλη σκάφη με νερό, το οποίο νερό το εναλλάσσουμε και μετά από 2-3 ημέρες, που είναι αρκετός χρόνος για να διαλυθούν τα υδατοδιαλυτά αλκαλοειδή το παίρνουμε, το ξεραίνουμε (στον ήλιο ή σε μηχανήματα) για να μην σαπίσει, και αυτό πλέον είναι βρώσιμο.
Επειδή ως γνωστόν το λίπασμα είναι το μέσον δια του οποίου εμπλουτίζουμε το χώμα, για να αναπτυχθεί το φυτό και να βγάλει καλούς καρπούς, γι αυτό και το λούπινο, επειδή περιέχει πολλές πρωτεΐνες, το χρησιμοποιούσαν από την αρχαιότητα ως φυσικό λίπασμα. Οι Γερμανοί προπολεμικώς είχαν προσπαθήσει και είχαν σχεδόν επιτύχει να παραγάγουν—σε συνεργασία με το επιστημονικό ίδρυμα Κανελλόπουλου— γλυκό λούπινο, δηλ. απηλλαγμένο των αλκαλοειδών και είχε γίνει και η προσπάθεια να αυξηθεί η παραγωγή του ανά στρέμμα. Όταν τελείωσε ο πόλεμος, ενώ το Υπουργείο Γεωργίας έπρεπε να συνεχίσει τις προσπάθειες και να δώσει μεγάλη έμφαση στο λούπινο, όχι μόνο το εξαφάνισε από προσώπου γης, αλλά δεν έκανε και καμία επιστημονική προσπάθεια. Έχουν περάσει έκτοτε 50 χρόνια και τίποτα δεν έγινε. Δεν ξέρω πού θα ήταν η πατρίδα μας σήμερα και ποιο ρόλο θα παίζαμε στον κόσμο, εάν είχαμε επιτύχει την παραγωγή του λούπινου σε μεγάλη κλίμακα και πρωτίστως σαν πρώτη ύλη παραγωγής και ζωοτροφών. Αυτό είναι μία άλλη απόδειξη της προδοτικής αμέλειας του Υπουργείου Γεωργίας και των ελληνικών κυβερνήσεων εν γένει.
Είναι ακόμη καιρός το λούπινο και αντίστοιχα φυτά να πάρουν την θέση που τους αξίζει στον ελλαδικό χώρο και να προσφέρουν αυτά τα οποία μπορούν. Υπάρχουν και άλλες ιδιομορφίες για το θέμα του λούπινου, ότι π.χ. δεν θέλει νιτρικά λιπάσματα και άλλα πολλά που ξεφεύγουν της παρούσης. Το λούπινο— λόγω της μεγάλης ποσότητας πρωτεϊνών που περιέχει όταν βγάλουμε τα αλκαλοειδή— είναι καταπληκτική τροφή για τα μονογαστρικά αλλά και για τα μυρηκαστικά. Εννοείται, βεβαίως, ότι κάνει και για τα κουνέλια και ό,τιδήποτε άλλο σπιτικό ζώο.
Προτρέπω τους Έλληνες καταναλωτές να γίνουν και εκείνοι χρήστες του λούπινου, να αρχίσει η διάδοση του. Από την πλευρά του το ελληνικό υπουργείο Γεωργίας αλλά και η Ανωτάτη Γεωπονική πρέπει να φτιάξει γάλα από το λούπινο, πρωτεϊνικές ίνες και ό,τι άλλο γίνεται παγκοσμίως και για την σόγια. Θα επρότεινα να μπη και ένα 10% στο ψωμί, που μέχρι στιγμής έχει μόλις 11% πρωτείνες όταν προέρχεται από σιτάρι ολικής αλέσεως, ενώ προσθέτοντας 20% λούπινο διπλασιάζουμε τις πρωτεΐνες και κάνεις ένα ψωμί αισθητώς πιο υγιεινό.
Πιστεύω ότι η οποιαδήποτε νομοθετική κάλυψη που θα βοηθήσει την αξιοποίηση του λούπινου θα ήταν ευκταία και θα βοηθούσε τα μέγιστα την χώρα μας. Η προσπάθεια δε αναπτύξεως της αποδόσεως της καλλιέργειας του λούπινου θα ήταν ένα σοβαρό κίνητρο για τον παραγωγό ανεξαρτήτως των αλκαλοειδών που εμπεριέχει και θα έδινε και ώθηση στη βιομηχανία μας. Να λάβετε υπόψη σας ότι επί της αποδόσεως του λούπινου δεν ξέρουμε πολλά πράγματα. Ενδέχεται μία άλλου είδους καλλιέργεια να αποδώσει πολλά περισσότερα. Για αυτό και πρέπει να γίνουν επισταμένες έρευνες. Κάνω έκκληση στην Ανωτάτη Γεωπονική να ασχοληθεί με το θέμα. Επίσης αυτό το οποίο αυτήν την στιγμή δεν ξέρω είναι ποια είναι η περιεκτικότης των πρωτεϊνών στα φύλλα και στον κορμό, ώστε να χρησιμοποιηθεί και αυτό ως ζωοτροφή, καθώς και εάν τα αλκαλοειδή αυτά εμπεριέχονται και στο υπόλοιπο φυτό εκτός από τον καρπό.
Μονοετης-Πολυετής-Δενδρώδης Μηδική
Ο ελληνικός λαός και ιδιαιτέρως οι γεωργοί γνωρίζουν ότι υπάρχουν 2 ειδών τριφύλλι ή μηδική, όπως λέγεται επιστημονικώς, και τα οποία καλλιεργούνται και σήμερα. Υπάρχει το μονοετές τριφύλλι και το πολυετές, το οποίο συνήθως διαρκεί από 5 εώς 7 χρόνια. Η πατρίδα μας έχει μεγάλη παραγωγή τριφυλλιού, η οποία ανέρχεται σε περίπου 2,5 εκατομμ. τόνους. Είναι ένα φυτό που τρώγεται από όλων των ειδών τα ζώα, μονογαστρικά και μυρηκαστικά, αλλά συνήθως χρησιμοποιείται για τα μυρηκαστικά. Ο λόγος για τους οποίους το τριφύλλι είναι μια καλή τροφή είναι η περιεκτικότητα της σε πρωτεΐνες, από 17-23%.
Το τριφύλλι αρχίζει να ανθίζει την άνοιξη και φτάνει μέχρι τον μήνα Οκτώβριο-Νοέμβριο. Όταν το ύψος του φτάσει τους 20-30 πόντους, ο γεωργός το κόβει με ένα κοπτικό μηχάνημα που προσαρμόζεται σε ένα τρακτέρ. Αφού κοπή, ανάλογα πάλι με τις καιρικές συνθήκες, η θερμότητα του ηλίου το ξεραίνει. Όταν ξεραθή καλά, δηλ. η υγρασία του είναι κάτω του 12% (ο γεωργός αυτό το καταλαβαίνει εμπειρικά) με ένα άλλο μηχάνημα προσαρμοσμένο σε τρακτέρ το μαζεύει σε σειρές. Εν συνεχεία, το τρακτέρ με το μπαλλιαστικό από πίσω του μπαλλιάζει το τριφύλλι. Μετά ένα φορτηγό φορτώνει τις μπάλλες, τις μεταφέρει σε αποθήκη. Οι μπάλλες είτε χρησιμοποιούνται για τροφή των ζώων ή πωλούνται σε εμπόρους ζωωτροφών. Οι μπάλλες κυμαίνονται από 25-30 έως και 40 κιλά. Επειδή η Ελλάς έχει μεγάλη ηλιοφάνεια και αυτό επαναλαμβάνεται κάθε φορά που το τριφύλλι θα μεγαλώσει περί τους 30 πόντους, έχουμε περίπου μέχρι και τον Οκτώβριο μήνα 5-7 κοπές. Το σύνηθες είναι όμως να υπάρχουν, και έτσι υπολογίζονται επιστημονικώς 5 κοπές το χρόνο. Όταν το κόψουμε το τριφύλλι και τύχει να βρέξει, όπως είναι πλαγιασμένο επί της γης, θα «ανάψει» ή θα μουχλιάσει. Ακόμη χειρότερα είναι όταν βραχή όντας μπαλλιασμένο.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση επειδή δεν έχει δυνατότητες στα βόρεια κλίματα να ξεραίνει εύκολα το τριφύλλι στον ήλιο έκανε μία τεχνολογική διαφοροποίηση, δηλ. αφού κόψουν το τριφύλλι το μεταφέρουν υγρό στις βιομηχανίες. Εκεί αλέθεται, μπαίνει σε ένα περιστροφικό ξηραντήριο και ξεραίνεται όπως ο πυρήνας της ελιάς και εν συνεχεία, ξερό πλέον, περνά από μία κοκκοποιητική (pelletizer) μηχανή και κοκκοποιείται. Να ληφθη υπ' όψιν ότι το τριφύλλι πρέπει να ποτίζεται τους καλοκαιρινούς μήνες, πράγμα το οποίο γίνεται συνήθως τώρα πλέον με καρούλια.
Σημείωση: Για να μοιράσει τις ποσότητες που θα παράγει κάθε χώρα, η Ε.Ε. εζήτησε να αναφέρουν οι χώρες τις ποσότητες μηδικής τις οποίες παράγουν. Δυστυχώς στην Ελλάδα, επειδή κανείς δεν ξέρει την πραγματικότητα και ο αρμόδιος υπουργός Γεωργίας ήταν προφανώς άσχετος με το θέμα (—ή προδότης;), εδήλωσε 30.000 τόνους, ενώ παρήγαμε 2.500.000 τόνους και έτσι η Ε.Ε. μας έδωσε ποσόστωση 50.000 τόνους. Έτσι δεν επιτρέπεται πλέον να παράγουμε πάνω από 50.000, τα εργοστάσια ζωωτροφών που άρχισαν να γίνονται στην Ελλάδα αδράνησαν και παρέμειναν ελάχιστα. Με αποτέλεσμα τα εργοστάσια ζωωτροφών να εισάγουν τριφύλλι από την Ιταλία και την Ισπανία, γιατί δεν έχουν δικαίωμα να παράγουν το δικό μας!
Επειδή γενικώς δεν υπάρχει κανένας προγραμματισμός ουσιαστικός, όλη αυτή η διαδικασία με τα διάφορα μηχανήματα για να καταλήξει το τριφύλλι σε κάποια αποθήκη για να το φάνε τα ζώα, θα μπορούσε να αποφευχθεί Θα έπρεπε να γίνει δηλ. συνδυασμός γεωργίας και κτηνοτροφίας στον αγρό, με τα ζώα να βόσκουν μέσα στον αγρό, να τον λιπαίνουν με τα περιττώματα τους (οργανικό λίπασμα) και με τον τρόπο αυτό να γίνεται μεγάλη οικονομία σε μηχανήματα και σε σύρματα που απαιτούνται για το μπάλλιασμα. Επειδή όμως τον χειμώνα το τριφύλλι δεν μεγαλώνει και οπωσδήποτε πρέπει να υπάρχουν και ποσότητες για τους χειμερινούς μήνες, ιδιαιτέρως σε συγκεκριμένες περιοχές, όπως βλέπετε και ακούτε κάθε τόσο στα ΜΜΕ, πρέπει να κάνουμε και την πρώτη διαδικασία, το μπάλλιασμα ή την κοκκοποίηση, αλλά όχι όπως γίνεται σήμερα. Π.χ. είναι ανεπίτρεπτον με τόσα νερά που έχει η Κρήτη και τόσο καταπληκτικό κλίμα για την καλλιέργεια του τριφυλλιού να εισάγουν τριφύλλι από την Μακεδονία.
Αναφέραμε αυτήν την διαδικασία, η οποία είναι συνήθως η γνωστότερη, διότι δεν είναι μόνον αυτές οι δύο ποικιλίες μηδικής που υπάρχουν. Υπάρχει και μία τρίτη ποικιλία, η δενδρώδης μηδική, η οποία ήταν ιερό φυτό για τους αρχαίους, και το οποίο αντέχει πάρα πολλά χρόνια, πάνω από 20-30, αλλά είναι άγνωστο σχεδόν στον ελληνικό λαό. Παρόλα αυτά υπάρχει σε πολλές περιοχές της Ελλάδος και το χρησιμοποιούν ως καλλωπιστικό φυτό. Δεν ξέρω ούτε ένα στρέμμα της Ελλάδος να είναι καλλιεργημένο με δενδρώδη μηδική προς βοσκή ζώων.
Η δενδρώδης μηδική είναι ένα καταπληκτικό φυτό και θα μπορεί να διαθρέψει εκατομμύρια ζώα, εάν προηγουμένως φροντίσουμε να φυτέψουμε τα πετροβούνια της Ελλάδος με αυτό. Παράγει ένα κίτρινο λουλουδάκι και είναι ανθεκτικό σε όλα τα πετρώδη εδάφη.
Επίσης επειδή είναι δένδρο και έχει βαθειές ρίζες, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθή και ως ξερικό φυτό, πρωτίστως στα νησιά μας και να αποτελέσει την δυνατότητα αυξήσεως της κτηνοτροφίας μας σε μεγάλο βαθμό.
Όσον αφορά το θέμα της δενδρώδους μηδικής, η Ελλάς έπρεπε να κάνει το εξής. Πηγαίνοντας π.χ. από την Αθήνα στη Λαμία από την Εθνική Οδό βλέπουμε διάφορα μικρά, βουνά δεξιά και αριστερά του δρόμου. Πρέπει ένα βουνό από αυτά να φυτευθή με δενδρώδη μηδική, να μπουν μόνιμες εγκαταστάσεις αρδεύσεως (κανόνια) με πλαστικούς σωλήνες, τα οποία κανόνια θα αρδεύουν 20 στρέμματα και θα είναι ελληνικής παραγωγής (π.χ.Regen). Όταν η δενδρώδης μηδική μείνει 3-4 χρόνια για να ριζώσει καλά και να κάνει γερό κορμό και αφού έχουμε μαντρώσει την περιοχή με κοτετσόσυρμα ύψους 1,2 μέτρο και με σιδεροπασσάλους οικοδομής, οι οποίοι τοποθετούνται ανά 4 μέτρα κάνοντας απλώς μία τρύπα όταν υπάρχει βράχος, αφήνουμε μέσα πρόβατα ή κατσίκια ελεύθερα. Σε διάφορες περιοχές του βουνού πρέπει να υπάρχουν και δεξαμενές όπου τα ζώα θα πίνουν νερό και τότε μετά από καιρό μπορούμε να έχουμε 3 ζώα ανά στρέμμα και αναλόγως του μεγέθους του βουνού εύκολα υπολογίζεται ο αριθμός των ζώων.
Πρέπει επίσης να γνωρίζουμε ότι η δενδρώδης μηδική είναι αειθαλές φυτό, άρα προσφέρεται για τροφή όλον το χρόνο, αφού όμως πρώτα συνηθίσουν τα ζώα να το τρώνε χλωρό για να μην παθαίνουν τυμπανισμούς. Πρέπει για 1-2 μήνες τα ζώα να τρώνε από λίγο, για να αλλάξει η μικροβιακή χλωρίδα της μεγάλης κοιλίας, ώστε να μην παθαίνουν τυμπανισμούς. Όταν η εγκατάσταση γίνει σωστή, είναι εύκολο 2 άνθρωποι ή μία οικογένεια να εξυπηρετεί χιλιάδες στρέμματα και χιλιάδες ζώα. Είναι απόφαση μας να διαλέξουμε αν τα ζώα αυτά θα είναι γαλακτοφόρα, οπότε θα πρέπει και να αρμέγονται ή εάν θα είναι κρεατοπαραγωγά, οπότε δεν χρειάζεται άρμεγμα (θα παράγουν δηλ. τα θηλυκά λίγο γάλα για τα μικρά.
Ντομάτες
Είναι σε όλους γνωστόν ότι υπάρχουν δύο ειδών ντομάτες: αυτές για σαλάτα και οι ντομάτες για βιομηχανική χρήση (τοματοπελτέ). Βεβαίως στην περίπτωση της ντομάτας για σαλάτα ή μαγείρεμα, είναι δύσκολη η περισυλλογή των υποπροϊόντων της, γιατί είναι διεσπαρμένη σε εκατομμύρια νοικοκυριά. Εκεί που υπάρχει πολύ ντομάτα συγκεντρωμένη και προσφέρεται προς παραγωγήν ζωωτροφων είναι τα εργοστάσια παραγωγής τοματοπολτού, που είναι αρκετά στην Ελλάδα.
Οι παραγωγοί γεμίζουν μεγάλες νταλίκες οι οποίες τον μήνα Αύγουστο περίπου πηγαίνουν στα εργοστάσια και αφού ζυγίσουν το προϊόν τους το ρίχνουν σε μία δεξαμενή και πλένεται και εν συνεχεία αρχίζει η επεξεργασία της τομάτας. Αυτή συνίσταται στον διαχωρισμό του σαρκώματος από τον φλοιό και τους σπόρους και ο μεν φλοιός και οι σπόροι πάνε προς μία κατεύθυνση άλλη δε κατεύθυνση παίρνει το σάρκωμα το οποίο συμπυκνώνεται μέχρι ενός ορισμένου βαθμού, μπαίνει στις κονσέρβες, αποστειρώνεται και φθάνει στην κατανάλωση. Υπάρχουν βεβαίως και ολόκληρες τομάτες σε κονσέρβες, αλλά αυτές οι ποσότητες δεν είναι μεγάλες.
Αυτό που έπρεπε να γίνεται στην Ελλάδα είναι να αποξηραίνουμε τον φλοιό και τον σπόρο και εν συνεχεία να παίρνουμε το λάδι από τον σπόρο δι’ εκχυλίσεως, αφού πρώτα συνθλίψουμε τον σπόρο και εκχυλίσουμε το λάδι. Εάν ληφθή υπ’ όψιν ότι ο σπόρος της τομάτας εμπεριέχει 20% λιπαρά (δηλ. τοματέλαιο), θα μπορούσαμε να παράγουμε τεράστιες ποσότητες τοματελαίου, που είναι και βρώσιμο προϊόν και έχει μεγάλη βιολογική αξία, όπως και το βαμβακέλαιο, το καλαμποκέλαιο, ηλιέλαιο, σογιέλαιο, σησαμέλαιο, φοινικέλαιο, ελαιόλαδο. Βεβαίως πρέπει να γίνει πρώτα σύνθλιψη του σπόρου, για να μπόρεση να δούλεψη το εκχυλιστικό μέσον, που συνήθως είναι το εξάνιον, αφού πρώτα όμως γίνει η αποξήρανση. Αλλά και στον τομέα αυτό πάλι η χώρα μας θα μπορούσε να είναι πρωτοπόρος, διότι θα μπορούσε να παράγη ηλιακά ξηραντήρια προς πάσαν μορφή ξηράνσεως προϊόντων. Στα διάφορα διαμερίσματα της χώρας θα έπρεπε να γίνει μελέτη δυνατότητες παραγωγής και αποστάσεων και να γίνουν κεντρικά εργοστάσια που θα ανελάμβαναν αυτούς τους σκοπούς. Σημειωτέον ότι ο φλοιός και ο σπόρος της τομάτας έχουν αρκετές πρωτεΐνες, μία από τις οποίες είναι το γλουταμινικό οξύ. Η ουσία αυτή κάνει πάρα πολύ καλό στην μνήμη και μάλιστα στην Ιαπωνία υπάρχει φάρμακο προερχόμενο από τους σπόρους της τομάτας.
Αφού λοιπόν η πατρίδα μας εκμεταλλευθή τους σπόρους της τομάτας για παραγωγή ελαίου, θα ήταν απλή διαδικασία εν συνεχεία η άλεση του προϊόντος μαζί με τον φλοιό και η δημιουργία ενός προϊόντος υψηλού σε πρωτεΐνες (της τάξεως άνω του 35%) για παραγωγή ζωωτροφών. Βεβαίως, τίθεται το ερώτημα αν η βιομηχανική εκμετάλλευση της ντομάτας είναι οικονομικώς συμφέρουσα. Για να το κάνουν άλλες χώρες που δεν παράγουν τόσες τομάτες όσες η Ελλάδα, όπως π.χ. η Γαλλία, οπωσδήποτε συμφέρει, αλλά πρωτίστως πρέπει να γίνει και μία λεπτομερής μελέτη (pre-feasibility analysis και pilot plan) για να διαπιστωθεί επακριβώς.
Όπως ανεφέρθη, για την ξήρανση της ντομάτας απαραίτητο είναι το ηλιακό ξηραντήριο, το οποίο εξετάζουμε στο παρακάτω κεφάλαιο.
ΗΛΙΑΚΟΝ ΞΗΡΑΝΤΗΡΙΟΝ
Οταν κάποιος αφήση το αυτοκίνητο του στον ήλιο το καλοκαίρι και μετά από 1 ώρα τουλάχιστον θελήση να πιάσει το τιμόνι, δεν μπορεί, γιατί η θερμοκρασία έχει ξεπεράσει τους 60 βαθμούς, ιδίως καθότι το τιμόνι είναι μαύρο, γιατί το μαύρο είναι καλός αγωγός της θερμότητος. Αυτό με απασχόλησε όταν ήμουν Αντιπρόεδρος και Διευθύνων
Προς τον βορρά πρέπει να γίνει ένας τείχος, ο οποίος βάφεται μαύρος. Επίσης ο πάτος πρέπει να είναι στεγανός και από την πλευρά του νοτιά ανασηκώνεται αυτό ανάλογα με το μέγεθος του ξηραντηρίου περίπου 50 πόντους. Είναι θέμα μελέτης να δούμε το μέγεθος του ξηραντηρίου. Η οροφή πρέπει να κατασκευασθή από ανοξείδωτο ατσάλι και να υπάρχουν ταυ. Όσο μεγαλύτερες είναι οι διαστάσεις τόσο το καλύτερο, γιατί τόσο πιο πολύς ήλιος εισέρχεται. Η μελέτη απέδειξε ότι για να ρέουν οι σταγόνες από την εσωτερική μεριά προς τα κάτω πρέπει η κλίση να είναι τουλάχιστον 15 μοίρες. Στο νότιο μέρος από την εσωτερική μεριά υπάρχει μία υδρορροή που μαζεύει τις σταγόνες που ρέουν προς αυτήν και βγάζει το νερό εκτός ξηραντηρίου. Τα ανοίγματα του ανοξείδωτου χάλυβος καλύπτονται με τζάμια, π.χ. 5-6 χιλιοστών και το ξηραντήριο είναι έτοιμο. Δηλ. η νότια πλευρά του βλέπει προς τον ήλιο, όπως τοποθετούνται και οι ηλιακοί θερμοσίφωνες.
Πρέπει να λάβουμε υπ' όψιν μας ότι το κάψιμο των σκουπιδιών πρέπει να προηγηθεί ηλιακός ξηραντήρας πολύ μεγάλου μήκους με μία μεταφορική ταινία σιδηρένια και ανοξείδωτο για την μεταφορά των σκουπιδιών τα οποία σιγά σιγά θα ξεραίνονται.. Ο ηλιακός ξηραντήρας θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για ξήρανση τροφών και ζωοτροφών, για την ξήρανση των σκουπιδιών, για την ξήρανση του ελληνικού λιγνίτη (βλ. λιγνίτη Μεγαλοπόλεως)-- που περιέχει παρά πολύ νερό 60% και λόγω αυτού δεν διαθέτει πάνω από 900 θερμίδες για να μπορεί να γίνει εν συνεχεία διαχωρισμός βάσει ειδικού βάρους— για την παραγωγή νερού πρωτίστως στα νησιά μας που στερούνται νερού, για την παραγωγή άλατος, ώστε να σταματήσει η εισαγωγή άλατος και λοιπές εφαρμογές.
Πρέπει να σημειωθή ότι πριν από χρόνια είχαμε επισκεφθή τον διοικητή της Αγροτικής Τραπέζης και του αναπτύξαμε το θέμα του ηλιακού ξηραντηρίου, ο οποίος ενθουσιάστηκε και μάλιστα συγκινήθηκε. Του είπα όμως να μην είναι τόσο ενθουσιώδης, διότι πιθανόν θα έχανε την θέση του, αν προσπαθούσε να προωθήσει τις ιδέες μας. 'Οπως το φανταζόμουν, παρόλο που είχαμε συμφωνήσει να ξαναβρεθούμε, αυτό δεν έγινε. Ο κύριος διοικητής διατηρεί την θέση του και κανένα από τα θέματα που του αναπτύξαμε δεν προχώρησε.
ΧΑΡΟΥΠΙΑ
Το χαρούπι είναι ένας καρπός, τον οποίο παράγει το δένδρον χαρουπιά και είναι διαδεδομένο από το μέσον της Ελλάδος μέχρι και την Κρήτη. Οι μεγάλες ποσότητες, λόγω κλιματολογικών συνθηκών, υπάρχουν στην Κρήτη και στα παράλια της Πελοποννήσου και στα νησιά. Το χαρούπι είναι ένας καρπός που ξεραίνεται επάνω στο δένδρο και όταν πλέον ωριμάσει και πέσει δεν χρειάζεται ξήρανση. Υπάρχουν μεγάλες χαρουπιές, οι οποίες μπορούν να αποδώσουν μέχρι 1 τόνο χαρούπια. Ο καρπός αυτός αποτελείται από 10% κουκούτσια και 90% σάρκωμα. Στο σάρκωμα συμπεριλαμβάνεται και ο φλοιός. Το κουκούτσι του χαρουπιού είναι ένα προϊόν που το χρησιμοποιούνε για αρίστης ποιότητος κόλλες, φωτογραφικά φιλμ, οι Ελβετοί δε έχουν παραγάγει εξ αυτού και ένα παιδικό φάρμακο κατά της διάρροιας. Οι χαρουποκαλλιέργεια έσωσε πολλούς ανθρώπους επί Κατοχής, διότι το σάρκωμα του χαρουπιού παράγει ένα σιρόπι, το οποίο είναι ζαχαροειδές με μεγάλη θρεπτική αξία (4 θερμίδες περίπου το γραμμάριο).
Υπήρχαν διάφορες βιοτεχνίες στην Κρήτη και ακόμη υπάρχουν, όπου διαχωρίζουν τα κουκούτσια από το σάρκωμα σε ειδικές μηχανές, τα δε κουκούτσια τα εξάγουν, το δε σάρκωμα χρησιμοποιείται ως ζωοτροφή. Πιο επισταμένες όμως έρευνες περί τον χρήσιμο αυτόν καρπό συνάντησαν την αντίδραση του ελληνικού κράτους. Όταν ένας κ. Καραμάνογλου εφήυρε ένα καταπληκτικό προϊόν που είναι καλύτερο της σοκολάτας και εύγευστό σχεδόν όσο η σοκολάτα, το ελληνικό κράτος αντί να δώσει συγχαρητήρια, τον εκυνήγησε γιατί τάχα ενόθευε την εισαγόμενη σοκολάτα και του έκαναν ατέλειωτα δικαστήρια μέχρι που τον κατέστρεψαν οικονομικά. 'Οταν την δεκαετία του 1970 η εταιρία Tate&Lyle θέλησαν να κάνουν μία εταιρία εδώ για να εκμεταλλευθούν το χαρούπι δεν τους το επιτρέψαμε. Είχα μιλήση με τον γενικό διευθυντή της εταιρίας, που ήταν Έλλην, και ενθυμούμαι ότι μου έλεγε ότι δεν μπορούσε να καταλάβει το ελληνικό κράτος.
Σήμερα γίνεται χαρουποκαλλιέργεια στις ΗΠΑ, στο Ισραήλ και την Κύπρο. Η παραγωγή της Ελλάδος ανήρχετο στο παρελθόν στους 35-40.000 τόνους, αλλά λόγω της αδιαφορίας και της μη επιστημονικής αντιμετωπίσεως, έχει κατέβη πιθανώς σε 20.000 τόνους. Αυτό οφείλεται στο ότι η μεγαλύτερη παραγωγή από όλες που ήταν η Κρήτη, που έχει μπλέξει με τον τουρισμό, και με καμία επιστημονική αντιμετώπιση της χαρουπιάς, άρχισε να φθίνει. Πρέπει να γίνει συστηματική αντιμετώπιση του προβλήματος, δηλ. να γίνουν χαρουπώνες και θα μπορούσε ταυτοχρόνως να βόσκουν ζώα εντός της περιοχής τρώγοντας τα χαρούπια όπως πέφτουν, αλλά αυτό θα έχει ως μειονέκτημα την μη συλλογή του κουκουτσιού, που είναι πολύ καλό προϊόν για διάφορες χρήσεις, όπως προείπαμε. Είναι ακατανόητο η πάμπλουτος Αμερική να κάνει χαρουποκαλλιέργειες και όχι η Ελλάδα.
Γίνεται λοιπόν φανερό για ακόμη μία φορά ότι η πατρίδα μας έχει ατελείωτες δυνατότητες αξιοποιήσεως των φυσικών δεδομένων και να επιτύχει πράγματα που σχεδόν λόγω της αδυναμίας της φύσεως κανείς βόρειος λαός δεν μπορεί να επιτύχει. Διότι η χαρουπιά στα βόρεια κλίματα δεν ευδοκιμεί. Υπάρχουν πολλές χαρουπιές και στον νομό Αργολίδος, αλλά τίποτε σημαντικό με αυτές δεν γίνεται. Θα έπρεπε η ελληνική νομοθεσία να επιτρέπει την αντικατάσταση της σοκολάτας και να γίνει ένα ή περισσότερα εργοστάσια που να παράγουν αυτή την διατροφική πρώτη ύλη. Αντιλαμβάνεστε ποια θα ήταν η αντιμετώπιση των χαρουποκαλλιεργητών όταν το προϊόν τους κατέληγε σε βιομηχανία και γινόταν βρώσιμο προϊόν πόσο θα ανέβαινε η τιμή του. Το σάρκωμα του χαρουπιού είναι μόνο σάκχαρα και οπωσδήποτε μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για την δημιουργία ποτών. Το υπόλοιπο δε μετά την ξήρανση θα γινόταν ζωοτροφή. Υπάρχει μία εταιρία σήμερα που παράγει κόλλες από το κουκούτσι του χαρουπιού, αλλά αυτό είναι ένα πολύ μικρό μέρος της προσπάθειας που έπρεπε να γίνεται. Κυρίως πρέπει ο κόσμος να ενημερωθεί για την θρεπτική αξία και χρησιμότητα του χαρουπιού, γιατί πρέπει να ξέρουμε ότι μεγάλο ρόλο στην σωστή διατροφή παίζει και η ενημέρωση του κοινού από την Πολιτεία και τα ΜΜΕ.
Φύτρον Σίτου
Αμφιβάλλω αν υπάρχει ένας άνθρωπος επί της γης που δεν ξέρει τον καρπό του σιταριού. Όλοι γνωρίζουν επίσης ότι από το σιτάρι παράγονται πλείστα όσα προϊόντα, το βασικότερο των οποίων είναι το ψωμί. Υπάρχουν πάρα πολλά είδη ψωμιού και μια χώρα που έχει πολύ καλά ψωμιά είναι η Γερμανία. Αλλά και η Ελλάδα δεν πάει πίσω στο θέμα του ψωμιού. Ο άνθρωπος έχει φτιάξει αρτοσκευάσματα και από καλαμπόκι, την περιβόητη μπομπότα που τρώγαμε επί Κατοχής, τα κριθαρένια παξιμάδια και τα διάφορα προϊόντα σίτου που είναι και τα περισσότερα.
Από πλευράς υγιεινής διατροφής είναι τελείως λάθος να τρώμε προϊόντα λευκού αλεύρου, διότι αυτό δεν περιέχει τις πρωτεΐνες και την κυτταρίνη, συστατικά που είναι πολύ ωφέλιμα για τον οργανισμό. Αυτό όμως που οι άνθρωποι συνήθως δεν γνωρίζουν είναι ένα τμήμα του σίτου που λέγεται φύτρο, το οποίο κατά βάρος είναι το 2 τοις χιλίοις. Η εκατοστιαία του σύνθεση είναι: 31% πρωτεΐνες, περί το 15%-20 υγρασία, και το υπόλοιπο υδατάνθρακες. Πρέπει ο αναγνώστης να καταλάβει ότι πώς είναι δυνατόν το 11% των πρωτεϊνών του σίτου στο φύτρο του σίτου να γίνονται 31%. Αυτό δικαιολογείται, επειδή από το φύτρο ξαναφυτρώνει το στάρι και γι αυτό πρέπει να έχει θρεπτικά συστατικά αρκετά μέχρι να πάρει πρώτες ύλες από το έδαφος. Αυτό που συνήθως όμως δεν είναι καθόλου γνωστό είναι ότι το φύτρο του σίτου βρίθει βιταμινών, πρωτίστως Α, D, και Ε. Είναι σε λίγους επίσης γνωστό ότι οι βιταμίνες δρουν σαν καταλύτες στον οργανισμό, γι αυτό τις λένε και βιοκαταλύτες και ανακαλύφθησαν από έναν Πολωνό βιοχημικό στα τέλη του προπερασμένου αιώνος. Η υπερβολική χρήση βιταμινών δεν είναι καλή, αλλά είναι πάρα πολύ δύσκολο να γίνει, γιατί δεν μπορεί ο άνθρωπος να πάρει τόσες πολλές βιταμίνες εκ των φυσικών τροφίμων, εκτός αν ανατρέξει στα φάρμακα. Διάφορες εταιρίες των προηγμένων κρατών φτιάχνουν παρασκευάσματα που προέρχονται από φυσικά προϊόντα, όπως είναι η Lanes και άλλες πολλές. Π.χ. ο καθηγητής κύριος Σταυρόπουλος, ο οποίος διευθύνει την εταιρία ΒΙΟΡ1Λ
παίρνει σαν μεσημεριανό έδεσμα 2 ή 3 κουταλιές της σούπας φύτρο σίτου, αλλά δυστυχώς καναδικής προελεύσεως, γιατί οι Καναδοί το έχουν αναγάγει σε επιστήμη. Στην πατρίδα μας διάφορες εταιρίες οικολογικών προϊόντων προσφέρουν και φύτρο σίτου ελληνικής παραγωγής, το οποίον όμως δεν το έχουν αποξηράνει όπως θα έπρεπε, ώστε το ποσόν της υγρασίας να μην υπερβαίνει το 10%, ώστε να είναι διατηρήσιμο. Τελευταίως δεν ξέρω τι έχει γίνει με το προϊόν αυτό, αλλά αυτό που είναι βέβαιον είναi ότι μία χώρα που παράγει περί τα 3.000.000 τόνους σιτάρι και θα μπορούσε να αξιοποιεί το φύτρον του σίτου (που σε αναλογία θα ήταν 6.000 τόνοι) δεν έχει μεριμνήσει ως κράτος και ως Υπουργείον Γεωργίας τίποτε περί αυτού. Οι διάφοροι μύλοι της Ελλάδος (από τους οποίους οι περισσότεροι δεν έχουν την δυνατότητα να διαχωρίζουν το φύτρο του σίτου όταν αλέθουν το σιτάρι) ανακατεύουν το φύτρο σίτου με τα πίτουρα και.. .το τρώνε οι κότες! Επί του οικονομικού ζητήματος αντιλαμβάνεται κανείς ότι άλλο η τιμή των περίπου 50 δρχ. ανά κιλό πιτύρου και άλλο η ... .τιμή του φύτρου σίτου.
Φύτρο Καλαμποκιού
Τα βούτυρα και έλαια βιολογικώς έχουν την ίδια αξία, δηλ. περίπου 9 θερμίδες το γραμμάριο (το φρέσκο βούτυρο μόνο έχει 8,5 λόγω κάποιας υγρασίας). Ο καταναλωτής στην αγορά μπορεί να βρη στα ράφια βούτυρο πρόβειο, ή Κερκύρας όπως συνηθίζεται να λέγεται, βούτυρο αγελαδινό, υδρογονωμένα έλαια όπως της Ελαϊδος και της Μινέρβα, λάδι ελιάς, βαμβακέλαιο, σογιέλαιο, ηλιέλαιο, και καλαμποκέλαιο. Βεβαίως, ενώ βιολογικώς έχουν την ίδια αξία διαφέρουν πάρα πολύ οι τιμές τους , οι οποίες εξαρτώνται από την ποσότητα που προσφέρεται στην αγορά, από την μέθοδο παραγωγής, τις βιταμίνες και λοιπούς άλλους παράγοντες, οι οποίοι όμως ουδεμία ουσιαστική αξία έχουν.
Σημείωση: Τα έλαια και τα βούτυρα είναι πηγή ενεργείας για τον άνθρωπο, γιατί όπως προείπαμε έχουν 9 θερμίδες/γραμμ. Ενώ οι υδατάνθρακες ή σάκχαρα και οι πρωτεΐνες ή λευκώματα έχουν μόλις 4 θερμ/γραμμ. Είναι γνωστό σε όλους ότι τα έλαια παχαίνουν, αλλά ότι οι πρωτεΐνες όχι. Αυτό δεν οφείλεται μόνον στον αριθμό των θερμίδων που εμπεριέχει η κάθε τροφή αλλά και από την διαδικασία χωνεύσεώς της από τον οργανισμό. Δηλ. ενώ είναι πολύ εύκολη η χωνευτική διαδικασία των λιπών και των υδατανθάκων, είναι δύσκολη αυτή των πρωτεϊνών. Γι αυτό όταν κάποιος δεν τρώει πρωτεΐνες, δεν αισθάνεται το αίσθημα του κορεσμού. Οι Έλληνες μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ανεπτύχθησαν καλύτερα και η νέα γενιά είναι κατά ένα κεφάλι πιο υψηλοί από την προπολεμική γενιά, λόγω του ότι σήμερα διατρεφόμεθα με πολλές πρωτεΐνες (κοτόπουλα, αυγά και πρωτίστως κόκκινο κρέας, που μπορούμε να έχουμε λόγω σόγιας).8 Το ίδιο ισχύει και για τους όλους τους λαούς γενικότερα, γι αυτό οι σημερινοί Ιάπωνες είναι κατά πολύ υψηλότεροι από τις προηγούμενες γενεές.
Η διαδικασία της παραγωγής του καλαμποκελαίου και της υπόλοιπης ποσότητος του φύτρου του καλαμποκιού από το οποίο προέρχεται το καλαμποκέλαιο, που είναι σε μεγάλο βαθμό πρωτεϊνικό. Το καλαμπόκι, έάν κάπου το κτυπήσουμε στο μέσον, θα σπάσει στα δύο, όπως συνήθως γίνεται σε όλους τους καρπούς. Στο κάτω μέρος υπάρχει ένα κοτσανάκι λευκό, το οποίο είναι η πρωτεΐνη του καλαμποκιού, και η οποία δεν υπερβαίνει κατά βάρος το 8%. Ο άνθρωπος παίρνει το καλαμπόκι και το σπάει, και μέσα από το καλαμπόκι πέφτει η πρωτεΐνη. Την μάζα του καλαμποκιού οι άνθρωποι την υδρολύουν και παράγουν ένα προϊόν που λέγεται γλυκόζη, η οποία χρησιμοποιείται σε μεγάλο βαθμό στην ζαχαροπλαστική, διότι είναι φτηνότερη από τη ζάχαρη.
Όμως τα πράγματα στην Ελλάδα δεν γίνονται όπως θα έπρεπε και στην περίπτωση του φύτρου καλαμποκιού. Το φύτρο που έπρεπε να χρησιμοποιείται ως ζωοτροφή και να μην μπαίνει στην διαδικασία της εκχυλίσεως, πωλείται σε εργοστάσια όπως είναι τα πυρηνελουργεία π.χ του κ. Κουραμάνη, και εκχυλίζεται με εξάνιο. Η διαδικασία αυτή μας δίνει δύο προϊόντα, το καλαμποκέλαιο, και ένα πρωτεϊνικό μείγμα και μείγμα υδατανθράκων με ποσοστό πρωτεϊνών 35%. Το φύτρο του καλαμποκιού έχει περίπου 45-55% έλαιο και περί το 18-20% πρωτεΐνες, 10% περίπου νερό και το υπόλοιπο είναι υδατάνθρακες. Θα έπρεπε βεβαίως να ξεραίνεται το φύτρο του καλαμποκιού πριν την βιομηχανική εκχύλιση για να μην «ανάβει», πράγμα το οποίο μερικώς γίνεται.
Η περιεκτικότης σε έλαιο λοιπόν του καλαμποκιού δεν ξεπερνά το 4% και σε πρωτεΐνες 6-7%. Γι αυτό στην κτηνοτροφία υπάρχει ένας άγραφος κανόνας, σύμφωνα με τον οποίον το καλαμπόκι είναι 101%, 100% το σιτάρι και 99% το κριθάρι ως βιολογική αξία. Εκεί που υπάρχει η μεγάλη διαφορά όμως είναι στις πολύτιμες πρωτεΐνες, γιατί το σιτάρι και το κριθάρι είναι περίπου 11%, δηλ. διπλάσιο από το καλαμπόκι. Εάν λοιπόν ο κτηνοτρόφος έχει επιλογή μεταξύ σίτου και καλαμποκιού, πρέπει να επιλέξει οπωσδήποτε το σιτάρι, διότι όπως έχουμε ξαναπή, τα μεν μυρηκαστικά γαλακτοφόρα ζώα πρέπει να φάνε τουλάχιστον 16% πρωτεΐνες, τα δε κοτόπουλα και χοιρινά ως μονάντερα περίπου 20%. Είναι λοιπόν πολύ προτιμότερο να παίρνει το ζώο 11% πρωτεΐνες αντί 6%, που περιέχει το καλαμπόκι.
Αυτή είναι η διαδικασία της βιομηχανικής παραγωγής του καλαμποκιού που παίζει μεγάλο ρόλο και στην διατροφή του ανθρώπου και των ζώων. Είναι λανθασμένη η εντύπωση πολλών ότι ο άνθρωπος δεν καταναλώνει πολύ καλαμπόκι. Καταναλώνει μεγάλες ποσότητες, αφού τρώει ως γλυκαντικό μέσον το παράγωγο του καλαμποκιού, την γλυκόζη, και επίσης μεγάλες ποσότητες καλαμποκελαίου. Θα έπρεπε να υπάρχει και η δυνατότητα να χρησιμοποιείται το φύτρο καλαμποκιού ως βρώσιμο υλικό, γιατί είναι άριστο, καθότι περιέχει πολλές πρωτεΐνες. Δυστυχώς όμως αυτό καταλήγει μόνο στα ζώα, και αυτό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα της ανθρωπότητας. Δεν θα έπρεπε ο άνθρωπος να πετάει αυτές τις ωφελιμότατες πρωτεΐνες από το διαιτολόγιο του. Η Ελλάδα θα μπορούσε και πρέπει να πρωτοπορήσει σ' αυτόν τον τομέα και να κάνει την εκχύλιση με ανοξείδωτα σκεύη10 , όπως επιβάλλουν οι προδιαγραφές των βρωσίμων προϊόντων, ώστε η πρωτεΐνη που θα προκύψει να είναι βρώσιμη και να μπαίνει στα γλυκά και στα διάφορα αρτοσκευάσματα, ανεβάζοντας αισθητά την βιολογική τους αλλά και την οικονομική τους αξία.
Κέλυφος αμυγδάλου
Κάποτε αποφάσισα να αναλύσω χημικά το κέλυφος (τσόφλι) του αμυγδάλου, διότι σκέφτηκα ότι ναι μεν είναι σκληρό για να προστατεύει τον καρπό, αλλά πρέπει να είναι και στεγανό, διότι αλλιώς θα έμπαινε υγρασία. Ασχολήθηκα λοιπόν λίγο με το πόσα κελύφη αμυγδάλου υπάρχουν και βρήκα στις διάφορες εταιρίες που τα σπάνε για να πάρουν το καρπό αρκετές ποσότητες, που βασικώς χρησιμεύουν ως καύσιμος ύλη.
Οι χημικοί επιστήμονες γνωρίζουν την διαδικασία που λέγεται κοκκομετρική ανάλυση, όπου το οποιοδήποτε προϊόν τεμαχίζεται, ουσιαστικά αλέθεται και εν συνεχεία γίνονται οι διαχωρισμοί βάσει μεγέθους του κοσκίνου. Έτσι λοιπόν πήρα τα κελύφη των αμυγδάλων, τα άλεσα σε έναν σπαστήρα όπου υπήρχε ένα κόσκινο 6 χιλιοστών και εν συνεχεία εκοσκίνησα το προϊόν που πήρα. Το πρώτο κλάσμα που έβγαλα, όταν το εξήτασα από ζωοτροφικής πλευράς, είχε μηδενική περιεκτικότητα σε άμυλο, πρωτεΐνες και λιπαρά. Το δεύτερο κλάσμα ήταν του ιδίου είδους, το τρίτο τα ίδια, αλλά κάποια στιγμή στο πέμπτο κλάσμα της τάξεως του 20% του ολικού προϊόντος είδα ένα προϊόν πιο μαλακό, το οποίο έβριθε σε πρωτεΐνες, άμυλο και λιπαρά.
Εκ πρώτης όψεως δεν μπορούσα να πιστέψω στα μάτια μου και επανέλαβα το πείραμα, το οποίο έδωσε τα ίδια αποτελέσματα. Η αρχική μου σκέψη λοιπόν ότι έπρεπε η φύση να προστατεύει τον καρπό ήταν ορθή, γιατί το άμυλο ως γνωστό είναι πάρα πολύ μικρό συγκριτικά με τις πρωτεΐνες. Επίσης υπήρχε και λιπαρά ουσία, η οποία δεν είναι διάτρητη από την υγρασία. Δηλ. το προϊόν αυτό είναι υδρόφοβον, ενώ εάν ήταν υδρόφιλον θα κατεστρέφεται ο καρπός. Άρα δεν έπρεπε να χρησιμοποιείται ως καύσιμος ύλη, αλλά το 20% να γίνεται ζωοτροφή να γίνεται τροφή, αν όχι τροφή για τον άνθρωπο, με μεγαλύτερα πολύ αξία και το υπόλοιπο να γίνεται καύσιμος ύλη.
Βύνη ή υποπροϊόν κριθής
Στην Ελλάδα υπήρχε μία μεγάλη κρατική επιχείρηση που λεγόταν ΚΥΔΕΠ (Κυβερνητική Υπηρεσία Διακινήσεως Εγχωρίων Προϊόντων). Αυτή σήμερα δεν υπάρχει και πάρα πολλοί άνθρωποι συνεργαζόμενοι με την ΚΥΔΕΠ έχασαν τα χρήματα τους και έμειναν άνεργοι. Όταν κάποιος ταξιδεύει από την Αθήνα προς τη Λάρισα, στο ύψος του Βελεστίνου θα ιδη κάτι τεράστια σιλό και ατέλειωτες εγκαταστάσεις με μία μεγάλη πινακίδα ΚΥΔΕΠ, τα οποία δεν λειτουργούν σήμερα. Η ΚΥΔΕΠ συγκέντρωνε το σιτάρι των παραγωγών, διότι τα σιλό των εγκαταστάσεως της ΚΥΔΕΠ βασικώς αποθήκευαν σιτάρι, αλλά δεν συνεκέντρωνε το κριθάρι. Γιατί άραγε, αφού το κριθάρι είναι πολύ πιο ωφέλιμο βιομηχανικό είδος από ό,τι το σιτάρι; Διότι ενώ και τα δύο μπορούν να δώσουν αρτοσκευάσματα (και όλοι γνωρίζουν τα κριθαρένια παξιμάδια Κρήτης ή το ψωμί από καλαμπόκι που τρώγαμε επί Κατοχής) ο άνθρωπος κατέληξε να τρώει ψωμί από σιτάρι και κριθάρι και όχι από καλαμπόκι λόγω της διαφοράς των πρωτεϊνών.
Επίσης από το κριθάρι παράγεται το πασίγνωστο Whiskey και η μπύρα. Για την παραγωγή τους απαιτούνται μάλιστα τεράστιες ποσότητες κριθής, η οποία υφίσταται ζύμωση. Οι μύκητες τρώνε το μονοσάκχαρο από το άμυλο της κριθής και παράγουν οινόπνευμα, αλλά δεν μπορούν να καταναλώσουν την κυτταρίνη και την πρωτεΐνη της κριθής (βύνη). Αν υπολογίσουμε ότι το κριθάρι είναι περίπου 65-70% σε άμυλο, όπως είναι περίπου και το σιτάρι και το καλαμπόκι11 για αυτό έχουν περίπου την ίδια βιολογική αξία, 11% είναι οι πρωτεΐνες, γύρω στο 12-15% είναι η υγρασία και το υπόλοιπο είναι κυτταρίνη, η οποία είναι και αυτή υδατάνθραξ αλλά χαμηλοτέρας βιολογικής αξίας γιατί είναι 1 μέρος άμυλο, 8 μέρη κυτταρίνης, που παίζει όμως μεγάλο ρόλο στην μεγάλη κοιλία των μυρηκαστικών και από την μικροβιακή χλωρίδα των μηρυκαστικών της μεγάλης κοιλίας γίνεται η πέψη του ζώου.
Οι μικροοργανισμοί λοιπόν της μεγάλης κοιλίας, όταν το μυρηστικό αναμασά την τροφή του, παίρνει το οξυγόνο της ατμόσφαιρας, διασπά την κυτταρίνη, πολλαπλασιάζεται και έτσι το ζώο πέπτει αυτό το μείγμα, που έχει πιο πολλές πρωτείνες λόγω της μικροβιακής χλωρίδος από ό,τι η αρχική του τροφή. Είναι δηλ. το μυρηκαστικό ένα σαρκοβόρο, αλλά άλλης μορφής και διαδικασίας. Αν το μυρηκαστικό φάει απευθείας την πρωτεΐνη, η πρωτείνη αυτή η ζωική, λόγω του αναμυρηκασμού θα παραγάγει αμμωνία, και το ζώο θα πεθάνει.
Λίγα λόγια για την ΚΥΔΕΠ
Η ΚΥΔΕΠ έπρεπε λοιπόν να διαχειρίζεται και τα τριφύλλια και τα κριθάρια, καλαμπόκια, σιτάρια και το βαμβάκι και γενικώς ό,τι έχει να κάνει με την γεωργική παραγωγή, αν θεωρήσουμε ότι τα εγχώρια προϊόντα είναι γεωργικά και μόνον. Αντ' αυτού η ΚΥΔΕΠ παρέμεινε σχεδόν μόνον στα σιτάρια δι' ανθελληνικούς λόγους. Όταν δε αυτή η υπόθεσις δεν είχε πλέον κανέναν λόγο υπάρξεως, η ΚΥΔΕΠ διελύθη. Οι εγκαταστάσεις της ΚΥΔΕΠ που κόστισαν διδεκατομμύρια δραχμές στον ελληνικό λαό, παραμένουν αδρανείς και καταρρέουν. Έπρεπε το ελληνικό κράτος αυτήν την κολοσσιαία επιχείρηση να την αναμορφώσει, να συμπληρώσει τα προϊόντα της και με άλλα προϊόντα και να την έχει ως υποδειγματικό κέντρο διακινήσεως εγχωρίων προϊόντων (όλες τις διαδικασίες, π.χ. εκκοκιστήρια, πυρηνουργείο, παραγωγή μετάξης, σταυλισμοί ζώων προς πώληση σε κτηνοτρόφους, μερινός, μοχαίρ) και γενικώς να είναι μία επιχείρηση που θα απέδιδε στην Ελλάδα και δεν θα κατέτρωγε τα σωθικά της όπως γίνεται σήμερα. Είναι γνωστό σε όλους το πρόβλημα των βαμβακοπαραγωγών που δεν διαθέτουν εγκαταστάσεις για να αποθηκεύσουν το εμπόρευμα τους, το οποίο ή το εναποθηκεύουν σε απλές μάντρες, όπου βρέχεται ή το σκεπάζουν με φύλλα ναϋλον, δηλ. μια πρωτόγονος κατάσταση που δεν συμβαδίζει με ένα προηγμένο κράτος που μας λένε ότι—πλέον— είμαστε.
Πρωτεΐνη κριθής και ελληνικές ζυθοποιίες
Και τώρα έρχεται η άλλη εγκληματική αμέλεια (επιεικώς) του ελληνικού κράτους. Η εταιρεία Αμστελ, π.χ. εζήτησε από το ελληνικό κράτος την συνεισφορά του στην προμήθεια κριθής, για να μην αγοράζουν από το εξωτερικό λόγω της παράνοιας που επικρατεί στον τόπο μας και του πρωτογονισμού δεν μπόρεσε η Ελλάδα να προμηθεύσει την Αμστελ με κριθάρι, με αποτέλεσμα αυτή να εισάγει σχεδόν όλην την ποσότητα από το εξωτερικό (βλέπετε, δεν υπάρχει η ΚΥΔΕΠ). Όπως προείπαμε το κριθάρι ζυμώνεται προς παραγωγή μπύρας και προς παραγωγή ουίσκι, το οποίο στην Ελλάδα δεν γίνεται, ενώ θα έπρεπε να γίνεται, γι αυτό και οπτικώς και χρωματικώς δεν διαφέρουν πολύ αυτά τα δύο ποτά. Εάν λοιπόν κάποιος πάρει την μπύρα και την αποστάξει, μπορεί να κάνει ουίσκι. Ως εκ τούτου η βιομηχανίες μπύρας της Ελλάδος, που είναι αρκετές χρησιμοποιούν τεράστιες ποσότητες κριθής, της τάξεως των εκατομμυρίως τόνων, για να παράγουν τις ατέλειωτες μπύρες της Ελλάδος, εκτός των εισαγομένων ποσοτήτων. Όταν η μπυραρία ζυμώσει την κριθήν προς παραγωγή μπύρας, της μένει ένα υποπροϊόν, που όπως είπαμε ονομάζεται βύνη, το οποίο πωλούν οι μπυραρίες στους κτηνοτρόφους. Δεδομένου ότι το κριθάρι έχει 11% πρωτεΐνες, το προϊόν που θα περισσέψει, αφού θα ζυμωθούν 5 κιλά, δηλ. ανά 5 κιλά κριθής που ζυμώνεται, περισσεύει 1 κιλό υποπροϊόντος, το οποίο σε ξηρά μορφή είναι 55% πρωτεΐνες, 30% κυταρίνη, και 12% υγρασία. Η θεωρητική αξία αυτού του προϊόντος πρέπει να είναι σήμερα της τάξεως των 50 δρχ. ανά κιλό, διότι δεν έχει καθόλου υδατάνθακες μέσα, επειδή αυτοί έχουν ήδη υποστεί ζύμωση. Ο αριθμός του 55% των πρωτεϊνών θα του έδινε την θέση της πρώτης κατηγορίας στον κόσμο πρωτεϊνών για ζωοτροφές, όταν η σόγια έχει 44%, και θα μπορούσε να χρησιμοποιηθή και σαν τροφή του ανθρώπου, αν χρησιμοποιούνταν ανοξείδωτα σκεύη.
Τι συμβαίνει όμως στην ελληνική πραγματικότητα; Σήμερα οι ελληνικές μπυραρίες, (εν αντιθέσει προς τις ξένες, οι οποίες τουλάχιστον ξεραίνουν το προϊόν) δίνουν το προϊόν στους κτηνοτρόφους σε υγρά μορφή, περίπου 90% σε υγρασία. Άρα ταΐζουν τα ζώα τους οι κτηνοτρόφοι σχεδόν με νερό, που δεν θα έπρεπε να τιμάται άνω των 6 δραχμών το κιλό, ενώ αυτές το πωλούν περίπου 25 δρχ. Ουσιαστικά κατακλέβεται ο κτηνοτρόφος. Πρέπει το ελληνικό κράτος αμέσως να εξαναγκάσει τις μπυραρίες να βεβαιώνουν γραπτώς τους κτηνοτρόφους για το τι τους πωλούν (διότι αυτοί δεν γνωρίζουν) και να ενημερώσουν τους κτηνοτρόφους ότι το προϊόν αυτό δεν πρέπει να κοστίζει πάνω από 6 δρχ.τοκιλό.
Λάβδανον
Όταν προ πολλών ετών είχα πάει στην Κρήτη για να παραστώ ως μάρτυς υπερασπίσεως σε μία δίκη, καθ' οδόν προς το Ηράκλειο, μεταξύ Ρεθύμνης και Ηρακλείου, είδα επάνω στην κορυφή του βουνού ανθρώπους, οι οποίοι από μακριά φαίνονταν σαν να σκουπίζουν το βουνό. Σταμάτησα το αυτοκίνητο και κατευθύνθηκα προς την πλησιέστερη ομάδα. Ο επικεφαλής μου είπε ότι συνέλεγαν το λάβδανο. Το βουνό ήταν γεμάτο με θαμνοειδή αυτοφυή φυτά και αυτοί κρατούσαν κάτι σκούπες στα χέρια τους με μακριά κορδόνια και περνούσαν την σκούπα με τα κορδόνια πάνω από το φυτό. Κατά την κίνηση αυτή μία κολλώδης ουσία που παρήγαν τα φυτά κολλούσε πάνω στα κορδόνια και όταν μαζευόταν αρκετή ουσία ο άνθρωπος έπιανε μία μία τις κορδέλλες και απομόνωνε την ουσία. Εντυπωσιάστηκα και τον ρώτησε τι ήταν το λάβδανο. Μου απάντησε ότι ήταν ναρκωτικό και ότι το εξήγαν στην Αίγυπτο. Το χρησιμοποιούσαν όμως και οι ίδιοι όταν κάποιο παιδί ήταν κρυωμένο, το έβαζαν σε ζεστό ρόφημα , επειδή καταπραΰνει τον πόνο και δρα γενικά ως καταπραϋντικό. Όταν τον ρώτησε ποια ήταν η τιμή του μου είπε μια υψηλή τιμή που δεν θυμάμαι τώρα. Η οικονομία του χωριού ήταν το λάβδανο. Μού είπε πάντως ότι δεν το καλλιεργούσαν σε χωράφια.
Είναι η πρώτη και η τελευταία φορά που στη ζωή μου είδα ανθρώπους να μαζεύουν κατ' αυτόν τον τρόπο το περιβόητο λάβδανο. Το ερώτημα που τίθεται είναι γιατί ποτέ δεν έγινε καλλιέργεια αυτού του φυτού και γιατί είναι ένα θέμα άγνωστο σε όλη την Ελλάδα. Επειδή δρα και σαν ναρκωτικό δεν ξέρω ποια άλλη χρήση έχει. Το εγκυκλοπαιδικό λεξικό Ελευθερουδάκης του 1930 στον τόμο 8 σελ. 441, αναφέρει το λάβδανον ως λάδανον και υποστηρίζει ότι η μόνη χώρα που οι ιθαγενείς χρησιμοποιούν το λάδανον είναι το Σουδάν, όπου χρησιμοποιείται κατά των λοιμώξεων. Ποιες επακριβώς είναι οι φαρμακευτικές του ιδιότητες και ο τύπος του δεν γνωρίζω ούτε και αν συλλέγεται ακόμη. Θα έπρεπε το Υπουργείο Γεωργίας να το έχει καλλιεργήσει, να γνωρίζουμε την απόδοση του ανά στρέμμα, εάν η συλλογή του γίνεται ορθά ή αν χρειάζεται εκχύλισις, αφού κοπούν τα κοτσάνια και τα φύλλα του φυτού και πολλά άλλα. Επειδή συλλέγεται και στην Κύπρο και μικροποσότητες σε άλλες χώρες της Μεσογείου είμαι βέβαιος ότι δεν έχει γίνει ορθολογική εξέταση του προϊόντος από φαρμακευτικής πλευράς με τις νέες τεχνολογίες.
Κούμαρα
Στο παρελθόν ήμουν κυνηγός και ένα από τα κυνήγια που μου άρεσε πάρα πολύ ήταν η βουνίσια πέρδικα, που ακόμη θεωρώ ότι ήταν το καλύτερο κυνήγι. Είναι ένα καταπληκτικό πουλί, πανέξυπνο και είναι εξάδελφος της καμπίσιας πέρδικας, που είναι λίγο μικρότερη. Σε μέρη που υπάρχουν και βουνίσιες και καμπίσιες υπάρχουν και διασταυρώσεις, όπως π.χ. στην Πτολεμαϊδα. Όταν λοιπόν πήγαινα για βουνίσιες πέρδικες σε διάφορα μέρη της Ελλάδος έβρισκα σε πολλά σημεία το αυτοφυές φυτό κούμαρο. Όταν λοιπόν έπεφτα σε πολλές κουμαριές και είχαν αρκετά κούμαρα, τότε άφηνα την καραμπίνα ή το δίκανο και άρχιζα να τρώω κούμαρα, που είναι πολύ νόστιμα, ιδίως όταν είναι ώριμα.
Η κουμαριά είναι ένα αειθαλές θαμνώδες δένδρο το οποίο παράγει κατά Οκτώβριο μήνα που ωριμάζει πλέον ένα καταπληκτικό κόκκινο καρπό μεγέθους πετροκέρασου. Ο καρπός από το κούμαρο μπορεί να χρησιμοποιηθεί δια την παραγωγή ποτού και τα φύλλα του να χρησιμοποιηθούν ως ζωοτροφή. Προσωπικά δεν έχω κάνει αναλύσεις, αλλά το σίγουρο είναι ότι δεν φύεται αλλού, διότι δεν απαντάται ούτε καν στην Βόρειο Ελλάδα.
Είναι αδιανόητο γιατί η Ανωτάτη Γεωπονική και γενικώς οι επιστήμονες της Ελλάδος δεν έχουν ασχοληθεί με αυτό το καταπληκτικό φυτό που παραμένει αυτοφυές στα εκατομμύρια στρέμματα των λόγγων της Ελλάδος όπου απαντάται. Προσφέρει μικρή διατροφή πρωτίστως στα κατσίκια, διότι στις περιοχές όπου φύεται δεν έχουν εύκολη πρόσβαση τα πρόβατα ούτε οι αγελάδες. Η αξιοποίηση του κουμάρου όπως και του πουρναριού από τον άνθρωπο θα ήταν μία μεγάλη προσφορά στον τόπο, η οποία πρέπει κάποτε να γίνει. Αν υπολογίσει κανένας ότι από την Θεσσαλία και κάτω όλοι οι λόγγοι της Ελλάδος έχει συν κούμαρα, αλλά πότε κανένας δεν εκαλλιέργησε τα κούμαρα ως έπρεπε, είναι ευνόητο το μέγεθος της αμέλειας των υπευθύνων.
Προτείνω στην Ανωτάτη Γεωπονική να κάνει μερικές καλλιέργειες κουμάρων σε όλη την Ελλάδα, για να εξακριβωθεί η σωστή απόσταση από δένδρο σε δένδρο, το είδος του λιπάσματος, ποια είναι η διαδικασία της αναπτύξεως του κουμάρου, πώς πρέπει να μεταχειρισθούμε το δένδρο για να καρποφορήσει καλύτερα. Επίσης για ποιο είδος ζώου ενδείκνυται το κούμαρο και γενικώς η επιστημονική του αξιοποίηση. Τονίζω ξανά ότι δεν υπάρχουν κούμαρα στην Ευρώπη εκτός των μεσογειακών κρατών. Γι αυτό είμαστε υποχρεωμένοι λοιπόν να αξιολογήσουμε το φυτό από κάθε άποψη ως προς την χρησιμότητα του στην αγροτική και κτηνοτροφική βιομηχανία.
Ένα είναι βέβαιο, ότι η χρήση του ξύλου θα μας δώσει μεγάλες ποσότης ηλεκτρικής ενέργειας. Η μεταφορά του θα κάλυπτε το κόστος της υπάρξεως μουλαριών, ίππων και όνων και αυτά τα ζώα θα μας έδιναν, όπως έχω πη και σε άλλο κεφάλαιο, την παραγωγή μανιταριών. Ο Έλλην πολίτης πρέπει να συνειδητοποιήσει τα κέρδη που χάνονται χωρίς λόγο και αφορμή. Εάν π.χ. σε 50 εκατομμύρια στρέμματα βοσκότοπων υπολογίσουμε ανά στρέμμα 1 τόνον ξύλα και υπολογίσουμε ότι από 1 τόνο ξύλα υπάρχει αντιστοιχία σε παραγωγή θερμίδων 1 βαρέλι πετρελαίου κατ' ελάχιστον, τότε έχουμε 50 εκατομμύρια βαρέλια πετρέλαιο και με 30 δολλάρια το βαρέλι έχουμε $1.500.000.000 σε αξία ενεργείας. Πρόκειτα για ένα σημαντικό ποσό διόλου ευκαταφρόνητο, που είναι πάνω από το 50% της αξίας του πετρελαίου που εισάγουμε στην Ελλάδα, ή το 0,8% του ΑΕΠ.
Κυπαρίσσι προς παραγωγή ζωοτροφών κουνελιών
Στο κέντρο εφηρμοσμένης ερεύνης και ζωοτεχνολογίας που διατηρούσα στην Ζάκυνθο αποφάσισα μία μέρα να εξετάσω την χρησιμότητα του κυπαρισσιού. Παρακινήθηκα από την σκέψη ότι η Ελλάδα έχει παρά πολλά κυπαρίσσια, πλούσια σε φύλλα και καρπούς δένδρα, τα οποία όμως εκτός της παραγωγής οξυγόνου και λίγου διοξειδίου του άνθρακος προσφέρουν μόνο καλλωπισμό στη χώρα.
Έκοψα ένα μεγάλο κλωνάρι της τάξεως των 2,5 μέτρων που ήταν σαν μικρό χριστουγεννιάτικο δένδρο και το έβαλα μέσα σε μία κλούβα η οποία ήταν 11 μ. μήκος , 2,5 μ. πλάτος και 2 μ. ύψος φτιαγμένη από γαλβάνιζε σύρμα με πολύ μικρές οπές, το οποία κλουβί εχρησίμευε σαν ειδικό μέρος για κουνέλια, καθώς και μία διάταξη ειδική που δεν ενδιαφέρει το παρόν σκοτεινή όπου τα κουνέλια μέσα σε αυτήν γεννούσαν. Ο λόγος ήταν για να μην μπαίνουν τα ποντίκια και τρώνε τα μικρά. Επειδή είχα και άλλες πολλές ασχολίες το ξέχασα αυτό και μετά από 2 ημέρες που τα ξαναθυμήθηκε πήγα στο κλουβί να δώ τι είχαν κάνει τα κουνέλια με το κυπαρίσσι και δεν το είδα. Ρώτησα λοιπόν τον βοηθό μου αν το έβγαλε και μού απήντησε αρνητικά. Παραξενεύτηκα και ξαναμπήκα μέσα στο κλουβί να κοιτάξω καλά. Είδα τότε στο χώμα μία βέργα ξεφλουδισμένη και τότε κατάλαβα ότι τα κουνέλια είχαν φάει όλα τα φύλλα και τα μικρά κλαδάκια καθώς και το φλοιό και είχε παραμείνει μόνο το κλωνάρι. Το γεγονός μού έκανε μεγάλη εντύπωση. Το βράδυ είδα έναν κύριο ονόματι Διονύσιο Τουρίκη που τον θεωρώ έναν από τους λίγους κτηνοτρόφους της Ελλάδος και του ανέφερα το γεγονός. Με έκπληξη μου τον άκουσα να μου λέει ότι το κυπαρίσσι ήταν η καλύτερη τροφή των κουνελιών, αλλά κανείς δεν το γνωρίζει. Όταν τον ρώτησα γιατί αυτός δεν τάιζε τα κουνέλια του κυπαρίσσι , χαμογέλασε και μου απήντησε ότι το έκανε όταν ήταν νεώτερος.είναι σήμερα 80 ετών.
Αντιλαμβάνεσθε λοιπόν ότι εάν κάποιος είχε κυπαρίσσια προς εκμετάλλευση πολλά θα μπορούσε να επιτύχει. Ήθελα εν συνεχεία να κάνω και τις αναλύσεις των φύλλων του κυπαρισσιού και ακόμη θέλω αλλά έκτοτε δεν μου εδόθη η δυνατότης. Ελπίζω να γίνει μία εμπεριστατωμένη έρευνα στο μέλλον, για να μπορούμε να έχουμε επιστημονικά στοιχεία στα χέρια μας. Πρέπει επίσης να μετρηθούν τα κυπαρίσσια της Ελλάδος, να μελετηθεί η διαδικασία όταν κόβεις ένα κλωνάρι πότε βγαίνει ένα άλλο, ποιο είδος είναι πιο κατάλληλο και γενικά μια επιστημονική αντιμετώπιση που σήμερα δεν υπάρχει. Η χρήση του ως ζωοτροφή των μυρηκαστικών δεν έχει αξιολογηθεί, ενώ θα έπρεπε.
Πεύκα προς παραγωγήν προϊόντος καπνού
Στη σελίδα 110 ο συγγραφεύς κ. Δημητριάδης γράφει τι έπρεπε να κάνει το ελληνικό κράτος, π.χ. παροχή βραβείων και χρηματικών αμοιβών σε όσους αυξάνουν την παραγωγή της σόγιας, υποχρεωτική δια νόμου πρόσμειξη ποσοστού αλεύρου σόγιας εις τον παρασκευαζόμενον καθ' όλην την επικράτεια άρτον, υποχρεωτική χρησιμοποίηση του σογιάλευρου από τα ζαχαροπλαστεία, τις βιομηχανίας, τις μακαρονοποιείες, κλπ.
Εδώ πρέπει να αναφέρω ότι τελευταίως, δηλ. μετά το 1970 οι Αμερικανοί χρησιμοποιούν υποχρεωτικώς σόγια στην πρόσμειξη του σίτου για την αύξηση πρωτεϊνών σε όλη την επικράτεια. Αν σκεφθήτε ότι αυτό Έλληνας το είχε πει για την πατρίδα μας 25 χρόνια πριν το εφαρμόσουν οι Αμερικανοί καταλαβαίνετε τι θα ήταν η πατρίδα μας σήμερα και τι εκτίμησης έπρεπε να χαίρει ο κ. Δημητριάδης στην γενέτειρα του Ελλάδα. Πόσοι όμως τον γνωρίζουν ή άκουσαν/διάβασαν για το έργο του στα ΜΜΕ και τον Τύπο;
Η προσπάθεια λοιπόν που κάναμε το 1972 για την καλλιέργεια της σόγιας μας έφερε αντιμέτωπους με το ελληνικό κράτος έκτοτε και αυτή και είναι η αιτία των δεινών μου. Ήταν πολύ μεγάλη η επιτυχία μας και όπως φαίνεται και από τις φωτογραφίες η Ελλάδα δεν έχει τίποτε να ζηλέψει από τα άλλα μέρη που παράγουν σόγια. Γιατί η Ανωτάτη Γεωπονική δεν έχει παραγάγει ελληνικούς σπόρους σόγιας; Γιατί υπάρχει βιβλίο όπως
ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ 70
- Η μητέρα μου με τον Γεωπόνο ΠΑΝΟΥ και συμβολικά ένα ΓΑΙΔΟΥΡΑΚΙ
- Στην ΚΩΠΑΪΔΑ με καλλιέργεια ΣΟΓΙΑΣ
- Με την μητέρα μου, γαϊδουρακι και χωράφι πριν καλλιεργηθεί
- Νερά που τρέχουν στην θάλασσα στα Καμενα Βούρλα
- Με ΣΟΓΙΑ στη Λάρισα
- Πάλη με τα νερά για να δώσει τη μεγάλη σημασία για την άρδευση
- Δεικνύοντας την ΣΟΓΙΑ
- Χωράφι ΣΟΓΙΑΣ
- Με τον ιδιοκτήτη του χωραφιού και με ΣΟΓΙΑ στην ΚΩΠΑΙΔΑ
- Αλώνισμα ΣΟΓΙΑΣ στην ΛΑΡΙΣΑ
- ΣΟΓΙΑ με ΚΑΡΠΟ
- Τσουβάλιασμα ΣΟΓΙΑΣ στην ΛΑΡΙΣΑ
- Πρόβατα
- Ο Μακαρίτης Φαρμακοποιός με την οικογένεια του στα χωράφια του Μακεδονία
- Νερό και κατσίκια στην ΚΩΠΑΙΔΑ
λέγεται, εν αντιθέσει της πραγματικότητος, που λέει ότι η σόγια στην Ελλάδα δεν φυτρώνει;
Επειδή η ερευνά μου έπρεπε τόσο να ολοκληρωθεί από πλευράς βρωσίμου σόγιας όσο και κτηνοτροφικής καλλιεργήσαμε όπως είπαμε σε περίπου 200 στρέμματα τις 3 βρώσιμες και 3 κτηνοτροφικές καλλιέργειες σε αποστάσεις 25, 50 και 75 εκατοστών ανά σειρά. Η απόσταση των σειρών προϋποθέτει την έρευνα που πρέπει να γίνει από φωτοσυνθετικής πλευράς. Είναι γνωστό σε όλους ότι τα λιπάσματα, πρωτίστως τα αζωτούχα ή και το οργανικόν ίδιο λίπασμα, η κοπριά, προστίθεται στο έδαφος για να δώσει θρεπτικά συστατικά, πρωτίστως άζωτον, στα φυτά και στα δένδρα για να μεγαλώσουν και να παράγουν καρπούς. Αυτό που συμβαίνει με την σόγια αλλά και το λούπινο είναι ότι φωτοσυνθέτουν το άζωτο της ατμοσφαίρας με την βοήθεια ενός αζωτοβακτηρίου που ζη στο ριζικό του σύστημα και που συνθέτουν εν συνεχεία τις αζωτούχες ενώσεις που παράγουν το πρωτεϊνικό μέρος των καρπών και του κορμού. Π.χ. 7% στο καλαμπόκι, 11% στο στάρι, κοκ. Δια της μεθόδου της φωτοσυνθέσεως η σόγια αποκτά ένα ιδιαίτερο χάρισμα που από οικονομικής πλευράς παίζει μεγάλο ρόλο, διότι γλιτώνεις το αζωτούχο λίπασμα και τον άλλο χρόνο ή με την αμειψισπορά δεν το χρησιμοποιείς, διότι το έδαφος, που είναι γεμάτο αζωτούχες ύλες εκ του ριζικού συστήματος των φυτών της σόγιας. Π.χ. ένα χωράφι, αν το καλλιεργήσετε με ζαχαρούχο τεύτλο είναι τόσο εξαντλητική η καλλιέργεια, που θα μπορέσετε να το ξαναχρησιμοποιήσετε μετά από 4 χρόνια. Εάν όμως βάζετε σόγια, μπορείτε να το καλλιεργείτε εναλλάξ. Ο βασικότερος λόγος της αγρανάπαυσης είναι για να μπορέσει το άζωτο της ατμοσφαίρας και οι διάφοροι ζώντες οργανισμοί να εμπλουτίσουν το έδαφος με άζωτο. Είναι τόσο μεγάλες οι συνέπειες υπέρ του εδάφους όταν καλλιεργείται σόγια, που δεν γίνεται σήμερα νοητό από τους γεωργούς μας, διότι δεν το έχουν εφαρμόσει. Η θερμοκρασία εδάφους όταν σπέρνεται η σόγια πρέπει να είναι 25 βαθμοί, για να έχει καλές αποδόσεις, πράγμα που στην πατρίδα μας συμβαίνει κατά το τέλος Μαΐου, δηλ. λίγο πριν θερισθούν τα στάρια. Από τις μέχρι τούδε μελέτες μου δεν έπρεπε η σόγια να μπαίνει τον χειμώνα, διότι δεν αποδίδει, όπως και δεν απέδωσε.
Αυτοί λοιπόν είναι οι λόγοι για τους οποίους κατηγορώ τις κυβερνήσεις Παπανδρέου, που ναι μεν είπαν ότι είναι απαράδεκτη η μη καλλιέργεια της σόγιας στην πατρίδα μας, αλλά τεχνηέντως φρόντισαν να αποτύχει η καλλιέργεια, η οποία ξεκίνησε μετά φανών και λαμπάδων. Και όπως ξεκίνησε έτσι και σταμάτησε. Ελπίζουμε ότι επειδή επανερχόμεθα στο θέμα κάτι μπορεί να αλλάξει. 'Οπως έγινε π.χ. και με τον λιγνίτη.
Όταν ο Δημήτριος Πάνου πήγε εθελοντής στο Κέντρο Βάμβακος της Λαρίσης όταν επέστρεψε από το Βέλγιο έπεισε και έναν διοικητή μονάδος σχετικά με την θαυματουργή ικανότητα της σόγιας, και έτσι έβαζαν σε μία μερίδα ψωμιού στρατιωτών 20% αλεύρου σόγιας. Αυτή η διαφορά έδινε 8% παραπάνω πρωτεΐνες στο ψωμί των στρατιωτών, η απόδοση των οποίων στα γυμνάσια, κλπ, κοπιώδη έργα τους έδιδε πολύ καλύτερο αποτέλεσμα.
Αντιλαμβάνεσθε τώρα γιατί απομακρύνθηκε ο διοικητής της Αγροτικής Τράπεζας όταν προλόγισε το εξαίσιο βιβλίο του κ. Δημητριάδη. Κατηγορώ τους καθηγητές της Ανωτάτης Γεωπονικής ότι δεν ακολουθούν το ρητό του Κάλβου («θέλει αρετή και τόλμην η ελευθερία»), διότι έπρεπε κάποιος να καταναλώσει 5 χρόνια από την πανεπιστημιακή του σταδιοδρομία και να βγάλει ελληνικούς σπόρους. Διότι τόσο θέλει περίπου ξεκινώντας από τους αρχικούς σπόρους για να βγάλεις καινούριους. Η μεταλλαγμένη σόγια που σήμερα κυκλοφορεί, και δη τα υβρίδια, δίνουν μεγάλες αποδόσεις, αλλά δεν μπορούν να καλλιεργηθούν. Ελπίζω αυτή η κατάσταση να αλλάξει συντόμως στην πατρίδα μας τώρα που και άλλοι άνθρωποι μαθαίνουν για αυτό το καταπληκτικό φυτό που μας δίνει και 20% έλαιο, το περίφημο σογιέλαιο. Πρέπει κάποιος να καταλάβει ότι από ένα στρέμμα ελιές παίρνουμε κάποια ποσότητα ελαιολάδου και το υπόλοιπο καίγεται για τούβλα, ενώ το υπόλοιπο του καρπού της σόγιας, αφού δώσει 20% λάδι, όσο και η ελιά ανά στρέμμα, το υπόλοιπο 80% (περίπου 300-400 κιλά το στρέμμα) πωλείται ως ζωοτροφή σε τιμή 90 δρχ. το κιλό, τροφή άνευ της οποίας δεν μπορείς να μεγαλώσεις ζώα, και πρωτίστως κοτόπουλα και χοιρινά.
Οι καταπληκτικές αυτές ιδιότητες της σόγιας—, διότι όπως είπαμε υπάρχει και το λούπινο, με εξίσου υψηλές, αν όχι περισσότερες πρωτεΐνες, έχει αλκαλοειδή και έτσι δεν μπορείς να το εκμεταλλευθείς—την καθιστά σήμερα το μοναδικό φυτό της ανθρωπότητος και γι αυτό και οι Αμερικανοί , οι οποίοι παράγουν την μισή σόγια του κόσμου και ελέγχουν σε Βραζιλία και Αργεντινή άλλο ένα 30% είναι κυρίαρχοι. Επειδή δε η σόγια δεν παράγεται παρά σε ένα μικρό μέρος του Βορείου Ημισφαιρίου της οποίας το κέντρο περνά από την Πελοπόννησο και την Κρήτη, προχωράει στην Μικρά Ασία, συνεχίζει στο Πακιστάν και Μπαγκλαντές, στην Άπω Ανατολή, όπου παράγεται γύρω στο 12% και μετά λίγο στην Ιαπωνία και καταλήγουμε πάλι στις ΗΠΑ. Στο δε Νότιο Ημισφαίριο είναι η Νότιος Αφρική, συνεχίζουμε προς ανατολάς σε μία έρημο της Αυστραλίας και φτάνουμε στην Αργεντινή και Βραζιλία. Αυτή η ιδιαιτερότητα της σόγιας καθιστά την καλλιέργεια της δύσκολη σε όλον τον κόσμο πλην των ΗΠΑ. Αυτός είναι και ο λόγος που είναι υποχρεωμένοι οι λαοί της Ευρώπης να αγοράζουν σόγια από την Αμερική, για να μπορούν να σφάζουν 300.000 μοσχάρια ημερησίως, άνευ των οποίων θα υποσιτίζονταν. Αν υπολογίσουμε δε και τα άνω του 1.000.000 χοιρινά ημερησίως και των πολλών εκατομμυρίων κοτόπουλων, όλα αυτά θέλουν σόγια.
Πρέπει ο Έλλην να συνειδητοποιήσει το τεράστιο πρόβλημα της διατροφής του, διότι ενώ για πετρέλαιο δώσαμε 700 δις, το άμεσο κτηνοτροφικό προϊόν που εισάγουμε είναι πάνω από 1,5 τρις και το έμμεσο πιθανόν πάνω από 3 τρις. Τώρα ας μου πει κάποιος πολίτης της Ελλάδος πότε ακούσαμε μία συζήτηση στη Βουλή για τα κτηνοτροφικά προϊόντα, ένα πρωτοσέλιδο για τα κτηνοτροφικά προϊόντα. Τώρα αντιλαμβάνεσθε και γιατί το Υπ. Γεωργίας προέβαλλε την γελοιωδέστατη δικαιολογία, «και ποια καλλιέργεια θα χαλάσουμε για να βάλουμε την σόγια;». Τα χρήματα που διέθεσα σαν ΧΡΩΠΕΙ το 1972 για την καλλιέργεια της σόγιας ήταν άνω των 4.000.000 δρχ., που για την εποχή εκείνη ήταν ένα τεράστιο ποσόν. Το ευχαριστώ του δημοσίου ήταν ότι την ΧΡΩΠΕΙ, μια ελληνική βιομηχανία που λειτουργούσε από το 1883, την έκλεισε!
Ελιές
Η πατρίδα μας διαθέτει συνολικώς 250.000.000 ελαιόδενδρα. Το ελαιόδενδρο είναι ένα δένδρο πανάρχαιο, το δε ελαιόλαδο είναι ένα επίσης πανάρχαιο προϊόν και όλος ο ελληνικός λαός το γνωρίζει πάρα πολύ καλά. Αμφιβάλλουμε αν υπάρχει έστω και ένα σπίτι στην Ελλάδα που δεν χρησιμοποιεί ελαιόλαδο για τις διατροφικές του ανάγκες. Το ελαιόλαδο είναι προϊόν που χρησιμοποιείται στα διάφορα φαγητά, λαδερά και τηγανητά, όπως και στα διάφορα γλυκίσματα. Η Ελλάδα αναλόγως της χρονιάς παράγει 260.000-350.000 τόνους ελαιόλαδο που χρησιμοποιείται πρωτίστως για τις ανάγκες του ελληνικού λαού, αλλά γίνονται και εξαγωγές. Όταν ο Ηρακλής ο Ιδαίος ήρθε από την Κρήτη, με τους πέντε αδελφούς του, τους έβαλε να τρέξουν στην περιοχή της Ολυμπίας, όπου είχε θαυμάσει το τοπίο. Τον πρώτον δε εστεφάνωσε με κλάδο ελαίας, τον λεγόμενον κότινον. Βλέπουμε λοιπόν ότι η ελιά ήταν ένα γνωστό δένδρο εδώ και 3200 χρόνια τουλάχιστον. Το ελαιόλαδο είναι ουσιαστικά πηγή ενεργείας και δίδει 9 θερμίδες το γραμμάριο.
Όταν ο παραγωγός μαζεύει τις ελιές καχ χτυπάει με τις βέργες το ελαιόδενδρο, για να
πέσουν στο ελαιόπανο οι ελιές, πέφτουν επίσης και φύλλα. Όταν μάλιστα κλαδεύουμε
και το ελαιόδενδρο, το οποίο συνήθως γίνεται δια του κοψίματος του κλαδιού που έχει
και ελιές επάνω, τότε πέφτουν και μεγάλα κομμάτια ξύλου. Ο παραγωγός περνάει τις
ελιές από ένα κόσκινο και ουσιαστικώς διαχωρίζει τις ελιές από τα κοτσάνια, τα ξύλα
και τα περισσότερα φύλλα. Για να είναι πιο γρήγορα η διαδικασία, έχει υπεισέλθει στην
διαδικασία της περισυλλογής και ένα φορητό μηχανάκι με βενζινοκινητήρα και
περιστρεφόμενους άξονες με λαστιχένια κάθετα τάρακτρα που όταν από πάνω βάλει ο
ελαιοπαραγωγός το κλαδί της ελιάς, τα τάρακτρα χτυπάνε τις ελιές και όπως πέφτουν τα
φύλλα πέφτουν μέσα στο χωράφι και μαζεύονται οι ελιές. Παρόλα αυτά όταν ο
παραγωγός πηγαίνει τις ελιές μέσα σε ένα τσουβάλι (από 60-80 κιλά συνήθως)
εμπεριέχεται και ένας αριθμός φύλλων. Στα 2000 ελαιοτριβεία της πατρίδος μας
μαζεύονται ετησίως περίπου 64.000 τόνοι φύλλων. Αντιλαμβάνεσθε ότι αυτός ο
τεράστιος αριθμός είναι ένα μικρό μέρος των φύλλων των ελαιοδένδρων που δυστυχώς
παραμένουν μέσα στους αγρούς. Μικρό μέρος αυτών (δεν είναι γνωστό πόσο)
καταναλίσκεται από τα αιγοπρόβατα, αλλά το μεγαλύτερο καίγεται από τους
ελαιοπαραγωγούς μαζί με τα ξύλα, όσα δεν είναι αρκετά μεγάλα για να
χρησιμοποιηθούν σε τζάκια. Πόσος είναι αυτός ο αριθμός σε κιλά ουδείς γνωρίζει,
αλλά οπωσδήποτε είναι το πολλαπλάσιο αυτών που μαζεύεται στα ελαιοτριβεία. Εάν
υπολογίσουμε κατ' ελάχιστον ανά ελαιόδενδρο 10 κιλά φύλλα, δηλ. να μην παραμένει
ούτε ένα φύλλο αναξιοποίητο, τότε με 250.000.000 ελαιόδενδρα και με 10 κιλά, τότε
έχουμε 2,5 δις κιλά φύλλων ετησίως. Τώρα, ποιο είναι το βάρος του ξύλου, στατιστικές
δεν υπάρχουν, αλλά λίαν επιεικώς μπορούμε να πούμε ότι είναι άλλα 30 κιλά ανά
δένδρο, δηλ. άλλα 6 δις κιλά ξύλου ετησίως. Δεδομένου ότι το κιλό του ελαιοξύλου έχει
3500 θερμίδες, μας δίνει 21 δις θερμίδες. Αυτός ο κολοσσιαίος αριθμός, αν διαιρεθεί δια
του 1.570.000 θερμίδων (δηλ. θερμίδες πετρελαίου ανά βαρέλι των 157 λίτρων), τότε θα
έχουμε 16.4000.000 βαρέλια πετρελαίου, που είναι περίπου το 17% της καταναλώσεως
της Ελλάδος.
Εάν τώρα όλα αυτά μπορούν να συνδυασθούν με τα κλαδέματα από τα οπωροφόρα δένδρα (ροδακινιές, μουριές, κερασιές, βερυκοκκιές, κλπ) και γενικώς πουρνάρια, κούμαρα, σχίνα, κλπ, καταλήγουμε σε έναν τεράστιο αριθμό που είναι - με έναν πρόχειρο υπολογισμό—άνω του 40% των ενεργειακών αναγκών της χώρας, δηλ. 400 δις δραχμές. Ουδείς στο ελληνικό κράτος και πρωτίστως το Υπουργείο Βιομηχανίας, Γεωργίας και Οικονομικών, και Οικονομίας, δεν έχει λάβει τον κόπο να κάνει αυτούς τους υπολογισμούς, που θα έλυναν αυτομάτως το οικονομικό αλλά και το εργατικό πρόβλημα της χώρας.
Όταν ο παραγωγός πηγαίνει τις ελιές στο ελαιοτριβείο και τις ξεφορτώνει, ο άνθρωπος του ελαιουργείου αδειάζει το σακί σε μία χοάνη, τις οποίες ελιές μαζί με τα ολίγα φύλλα που εμπεριέχουν και κοτσανάκια, τις μεταφέρει και τις ρίχνει σε ένα στεγανό δοχείο, όπου από κάτω φεύγουν οι ελιές σαν βαρύτερες και πέφτουν μέσα στο πλυντήριο, και από την άκρη του δοχείου, σαν ελαφρύτερα, με έναν ανεμιστήρα, μεταφέρονται τα φύλλα. Όσοι έχουν δει την διεργασία στην πράξη ξέρουν ότι δίπλα στο ελαιουργείο υπάρχει σωρός από φύλλα ελιάς που περίπου ανάλογα με το ελαιοτριβείο, κυμαίνεται από 1-3 τριαξονικά φορτηγά γεμάτα φύλλα, τα οποία βασικώς πάνε χαμένα. Εν συνεχεία οι ελιές πλένονται στο πλυντήριο και ένας άλλος κοχλίας τις μεταφέρει στον σπαστήρα, όπου αλέθονται και εν συνεχεία πέφτουν στο μαλακτήρα σε χαμηλή θερμοκρασία περί τους 40 βαθμούς και μετά, όταν περάσει μισή με μία ώρα το πολύ, για να αρχίσει να ξεχωρίζει το λάδι, ένας άλλος κοχλίας μεταφέρει τις αλεσμένες ελιές στον διαχωριστήρα στερεών ((decanter) όπου από τη μία μεριά βγαίνει ο πυρήνας με μία υγρασία 50-70%, ανάλογα με τον τύπο των μηχανημάτων και από την άλλη τα ελαιόζουμα σε υγρά μορφή, τα οποία εμπεριέχουν και το λάδι. Αυτά διοχετεύονται με αντλία πλέον στον κάθετο διαχωριστήρα υγρών-υγρών, τον λεγόμενο separator, και από το πάνω μέρος, ως ελαφρύτερο βγαίνει το λάδι, και από το κάτω μέρος τα ελαιόζουμα ως βαρύτερα.
Αυτή είναι περίπου η περιγραφή της εργασίας του ελαιοτριβείου, τα οποία είναι περίπου 2000 σε όλη την Ελλάδα. Ο πυρήνας (που περιέχει περίπου 4% λάδι) με φορτηγά διοχετεύεται σε περίπου 40 πυρηνελουργεία της χώρας και εκεί γίνεται η εκχύλιση του υπολοίπου του λαδιού και βγαίνει το πυρηνέλαιο και το πυρηνόξυλο. Η λέξη πυρηνόξυλο είναι λανθασμένη, διότι αν επρόκειτο περί ξύλου, θα έπρεπε το κουκούτσι της ελιάς να επιπλέει στο νερό, πράγμα που δεν συμβαίνει, όπως θα διαπιστώσουμε, αν το ρίξουμε σε ένα ποτήρι με νερό. Δεν είναι ξύλο, είναι λιγροϊνη, που έχει ειδικό βάρος 1,2 και καθόλου λάδι. Επίσης κακώς εκχυλίζουμε όλον τον πυρήνα και κάνουμε άδικο κόπο. Τι έπρεπε να κάνουμε αντ' αυτού; Ο πυρήν δεν μπορεί να εκχυλισθεί, αν προηγουμένους δεν ξεραθεί. Έτσι λοιπόν το πρώτο πράγμα που κάνει το πυρηνελουργείο είναι να ξεραίνει τον πυρήνα. Αυτή είναι μία αναγκαστική διαδικασία που πρέπει να γίνει ούτως ή άλλως, διότι αλλιώς ο πυρήν δεν διαχωρίζεται δια της κοκκομετρικής διαδικασίας. Αντί λοιπόν μετά την ξήρανση να διαχωρίζουν τον πυρήνα στα 4 βασικά σημεία του (δηλ. στο φλοιό, το σάρκωμα της ελιάς που εμπεριέχει λάδι, το λιγροϊνικό μέρος, που είναι το κουκούτσι και τον πυρήνα της ελιάς που και αυτός εμπεριέχει λάδι) έπρεπε να διαχωρίζουν τον πυρήνα πρωτίστως στο λιγροϊνικό του μέρος που είναι μεγάλης θερμιδικής αξίας (άνω των 5 χιλιάδων θερμίδων το κιλό) και στο σαρκώδες μέρος και το πυρηνικό μέρος που περιέχουν το λάδι. Και επειδή η διαφορά είναι μεγάλη, θα εκχύλιζε το πυρηνελουργείο μόνο το 25% του πυρήνος και όχι το 100%. Μετά την εκχύλιση το προϊόν που θα παρέμενε, που είναι μέρος του σημερινού πυρηνοξύλου, θα ήταν απ' ευθείας ζωοτροφή. Το δε λιγροϊνικό μέρος που κατά βάρος είναι τα 3/4, δηλ. το κουκούτσι της ελιάς θα ήταν καύσιμο, όπως είναι δυστυχώς το πυρηνόξυλο σήμερα.
Γιατί η Ελλάδα δεν έχει προβή σε αυτούς τους διαχωρισμούς δεν μπορώ να καταλάβω. Διότι αυτοί οι 125.000 τόνοι που θα είναι καθαρή ζωοτροφή, θα επωλούντο προς 30 δρχ. το κιλό (διότι θα περιείχαν πρωτεΐνες περί το 14%, δηλ. το 33% των πρωτεϊνών της σόγιας) αντί των 5 δρχ. περίπου που πωλείται σήμερα. Το δε υπόλοιπο 75%, δηλ. 375.000 τόνοι, επειδή θα είχαν περισσότερες θερμίδες, θα μπορούσαν να συμπιεσθούν (από μία πρέσσα) και να γίνουν μπαστούνια και να καίγονται σαν καύσιμο για τα τζάκια με πολύ μεγαλύτερη βέβαια τιμή απ' αυτήν όπου πωλείται το πυρηνόξυλο σήμερα.
Ένα μεγάλο θέμα είναι τα φύλλα της ελιάς, τα οποία κάθε χρόνο αγγίζουν τον αριθμό του 2,5 δις κιλών, αν υπολογίσουμε τουλάχιστον 10 κιλά ανά δένδρο. Εάν υπολογίσουμε ότι αυτό που μπορεί να ενσηρωθεί και η ενσήρωση θα πρέπει να γίνεται υποχρεωτικώς από όλα τα ελαιουργεία δια νόμου. Τι θα έπρεπε λοιπόν να γίνεται; Θα έπρεπε το ελαιουργείο να πληρώνει τον κάθε παραγωγό για τα φύλλα που φέρνει τουλάχιστον 10 δρχ. το κιλό, το δε ενσηρωμένο προϊόν, το οποίο είναι εφάμιλλο του τριφυλλιού, θα έπρεπε να πωλείται προς τους κτηνοτρόφους προς 40 δρχ. το κιλό. Το ΑΕΠ θα αυξάνετο ετησίως κατά 2,5 δις τόνους επί 40 δρχ.=100 δις δρχ! Αν ληφθεί υπ' όψιν ότι το συνολικό ΑΕΠ είναι περίπου 135 δις ημερησίως, αντιλαμβάνεσθε ότι το νούμερο των 100 περίπου δις είναι τεράστιο. Πέραν δε όλων αυτών θα αύξανε το εισόδημα των ελαιοπαραγωγών, των ελαιουργείων και πυρηνελουργείων που σήμερα έχουν μεγάλα οικονομικά προβλήματα. Διότι αυτό το τεράστιο νούμερο των 100 δις, δεν θα πήγαινε σε όλον τον ελληνικό λαό, αλλά στις λίγες χιλιάδες των ελαιοπαραγωγών, ελαιουργών και πυρηνελουργών. Το ζήτημα είναι κεφαλαιώδους σημασίας για την Ελλάδα, αλλά το ελληνικό Υπουργείο Γεωργίας περιέργως ουδέποτε έχει ασχοληθεί με αυτό.
Λούπινα
Όπως προανεφέρθη υπάρχουν δύο φυτά μόνο που έχουν πάνω από 30% πρωτεΐνες (βεβαίως ομιλούμε για τον καρπό). Το ένα είναι η γνωστότατη πλέον πρωτεϊνική πρώτη ύλη που ονομάζεται σόγια με 38% σε πρωτεΐνες, και το άλλο είναι το γνωστό σε ολίγους Έλληνες και σχεδόν καθόλου στον υπόλοιπο κόσμο, το λούπινο, με περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες περίπου 45%. Πρέπει ο αναγνώστης να γνωρίζει ότι το λούπινο παραμένει μία άγνωστη πρώτη ύλη σχεδόν σε όλον τον ελληνικό πληθυσμό και αυτό διότι το Υπουργείο Γεωργίας δεν κάνει τίποτε το ωφέλιμο για την ελληνική γεωργία.2 Πράγματι είναι λυπηρό για έναν Έλληνα να παραδέχεται την εγκληματική ανικανότητα και αβελτερία του Υπ. Γεωργίας—ενός από τα σημαντικότερα υπουργεία— της χώρας του, αλλά ακόμη λυπηρότερο είναι ότι και το Υπουργείο Βιομηχανίας—το δεύτερο νευραλγικό υπουργείο— δεν έχει να επιδείξει τίποτε καλύτερο. Άλλωστε, όπως παρεδέχθη και ένας Γενικός Γραμματεύς του, αριστερών καταβολών, οι μελέτες που δεν έχουν καμία δυνατότητα να επιτύχουν είναι οι μόνες που εγκρίνονται, ενώ άλλες που μετά βεβαιότητος θα πετύχουν δεν εγκρίνονται!
Το δεύτερο φυτό του οποίου ο καρπός περιέχει πάνω από 40% πρωτεΐνες είναι το λούπινο. Αυτό το φυτό είναι γνωστό από την αρχαιότητα και ήταν το μέσον δια το οποίου γινόταν η χλωρολίπανση (βλ. αντίστοιχο κεφάλαιο). Το λούπινο είναι ένα θαμνώδες φυτό με καρπό που εμπεριέχεται σε κυψέλες όπως το μπιζέλι. Το φυτό αυτό υπάρχει πρωτίστως στην Πελοπόννησο και σήμερα σε καταστήματα οικολογικά μπορεί κάποιος να το βρει σε βάζα, το οποίο το συνιστώ, γιατί περιέχει πρωτεΐνες πάνω από 40% επί ξηρού και είναι μία υγιεινότατη τροφή.
Να σημειωθεί ότι η απόδοση του λούπινου ανά στρέμμα δεν ξεπερνάει τα 150 κιλά, και αυτή είναι μια άλλη απόδειξη της ανυπαρξίας του Υπουργείου Γεωργίας, διότι τίποτε δεν έχει κάνει για να εξευγενίσει αυτό το φυτό. Η περιεκτικότης του σε πρωτεΐνες φτάνει το 50%, αλλά ο καρπός του εμπεριέχει και κάτι αλκαλοειδή που τον καθιστούν μη βρώσιμο, εάν δεν γίνει η υδατοδιάλυσις των αλκαλοειδών. Τι σημαίνει αυτό;
Υδατοδιάλυση των αλκαλοειδών του λουπίνου
Τοποθετούμε ένα τσουβάλι λούπινα σε ένα ποτάμι ή ρυάκι ή σε μία μεγάλη σκάφη με νερό, το οποίο νερό το εναλλάσσουμε και μετά από 2-3 ημέρες, που είναι αρκετός χρόνος για να διαλυθούν τα υδατοδιαλυτά αλκαλοειδή το παίρνουμε, το ξεραίνουμε (στον ήλιο ή σε μηχανήματα) για να μην σαπίσει, και αυτό πλέον είναι βρώσιμο.
Επειδή ως γνωστόν το λίπασμα είναι το μέσον δια του οποίου εμπλουτίζουμε το χώμα, για να αναπτυχθεί το φυτό και να βγάλει καλούς καρπούς, γι αυτό και το λούπινο, επειδή περιέχει πολλές πρωτεΐνες, το χρησιμοποιούσαν από την αρχαιότητα ως φυσικό λίπασμα. Οι Γερμανοί προπολεμικώς είχαν προσπαθήσει και είχαν σχεδόν επιτύχει να παραγάγουν—σε συνεργασία με το επιστημονικό ίδρυμα Κανελλόπουλου— γλυκό λούπινο, δηλ. απηλλαγμένο των αλκαλοειδών και είχε γίνει και η προσπάθεια να αυξηθεί η παραγωγή του ανά στρέμμα. Όταν τελείωσε ο πόλεμος, ενώ το Υπουργείο Γεωργίας έπρεπε να συνεχίσει τις προσπάθειες και να δώσει μεγάλη έμφαση στο λούπινο, όχι μόνο το εξαφάνισε από προσώπου γης, αλλά δεν έκανε και καμία επιστημονική προσπάθεια. Έχουν περάσει έκτοτε 50 χρόνια και τίποτα δεν έγινε. Δεν ξέρω πού θα ήταν η πατρίδα μας σήμερα και ποιο ρόλο θα παίζαμε στον κόσμο, εάν είχαμε επιτύχει την παραγωγή του λούπινου σε μεγάλη κλίμακα και πρωτίστως σαν πρώτη ύλη παραγωγής και ζωοτροφών. Αυτό είναι μία άλλη απόδειξη της προδοτικής αμέλειας του Υπουργείου Γεωργίας και των ελληνικών κυβερνήσεων εν γένει.
Είναι ακόμη καιρός το λούπινο και αντίστοιχα φυτά να πάρουν την θέση που τους αξίζει στον ελλαδικό χώρο και να προσφέρουν αυτά τα οποία μπορούν. Υπάρχουν και άλλες ιδιομορφίες για το θέμα του λούπινου, ότι π.χ. δεν θέλει νιτρικά λιπάσματα και άλλα πολλά που ξεφεύγουν της παρούσης. Το λούπινο— λόγω της μεγάλης ποσότητας πρωτεϊνών που περιέχει όταν βγάλουμε τα αλκαλοειδή— είναι καταπληκτική τροφή για τα μονογαστρικά αλλά και για τα μυρηκαστικά. Εννοείται, βεβαίως, ότι κάνει και για τα κουνέλια και ό,τιδήποτε άλλο σπιτικό ζώο.
Προτρέπω τους Έλληνες καταναλωτές να γίνουν και εκείνοι χρήστες του λούπινου, να αρχίσει η διάδοση του. Από την πλευρά του το ελληνικό υπουργείο Γεωργίας αλλά και η Ανωτάτη Γεωπονική πρέπει να φτιάξει γάλα από το λούπινο, πρωτεϊνικές ίνες και ό,τι άλλο γίνεται παγκοσμίως και για την σόγια. Θα επρότεινα να μπη και ένα 10% στο ψωμί, που μέχρι στιγμής έχει μόλις 11% πρωτείνες όταν προέρχεται από σιτάρι ολικής αλέσεως, ενώ προσθέτοντας 20% λούπινο διπλασιάζουμε τις πρωτεΐνες και κάνεις ένα ψωμί αισθητώς πιο υγιεινό.
Πιστεύω ότι η οποιαδήποτε νομοθετική κάλυψη που θα βοηθήσει την αξιοποίηση του λούπινου θα ήταν ευκταία και θα βοηθούσε τα μέγιστα την χώρα μας. Η προσπάθεια δε αναπτύξεως της αποδόσεως της καλλιέργειας του λούπινου θα ήταν ένα σοβαρό κίνητρο για τον παραγωγό ανεξαρτήτως των αλκαλοειδών που εμπεριέχει και θα έδινε και ώθηση στη βιομηχανία μας. Να λάβετε υπόψη σας ότι επί της αποδόσεως του λούπινου δεν ξέρουμε πολλά πράγματα. Ενδέχεται μία άλλου είδους καλλιέργεια να αποδώσει πολλά περισσότερα. Για αυτό και πρέπει να γίνουν επισταμένες έρευνες. Κάνω έκκληση στην Ανωτάτη Γεωπονική να ασχοληθεί με το θέμα. Επίσης αυτό το οποίο αυτήν την στιγμή δεν ξέρω είναι ποια είναι η περιεκτικότης των πρωτεϊνών στα φύλλα και στον κορμό, ώστε να χρησιμοποιηθεί και αυτό ως ζωοτροφή, καθώς και εάν τα αλκαλοειδή αυτά εμπεριέχονται και στο υπόλοιπο φυτό εκτός από τον καρπό.
Μονοετης-Πολυετής-Δενδρώδης Μηδική
Ο ελληνικός λαός και ιδιαιτέρως οι γεωργοί γνωρίζουν ότι υπάρχουν 2 ειδών τριφύλλι ή μηδική, όπως λέγεται επιστημονικώς, και τα οποία καλλιεργούνται και σήμερα. Υπάρχει το μονοετές τριφύλλι και το πολυετές, το οποίο συνήθως διαρκεί από 5 εώς 7 χρόνια. Η πατρίδα μας έχει μεγάλη παραγωγή τριφυλλιού, η οποία ανέρχεται σε περίπου 2,5 εκατομμ. τόνους. Είναι ένα φυτό που τρώγεται από όλων των ειδών τα ζώα, μονογαστρικά και μυρηκαστικά, αλλά συνήθως χρησιμοποιείται για τα μυρηκαστικά. Ο λόγος για τους οποίους το τριφύλλι είναι μια καλή τροφή είναι η περιεκτικότητα της σε πρωτεΐνες, από 17-23%.
Το τριφύλλι αρχίζει να ανθίζει την άνοιξη και φτάνει μέχρι τον μήνα Οκτώβριο-Νοέμβριο. Όταν το ύψος του φτάσει τους 20-30 πόντους, ο γεωργός το κόβει με ένα κοπτικό μηχάνημα που προσαρμόζεται σε ένα τρακτέρ. Αφού κοπή, ανάλογα πάλι με τις καιρικές συνθήκες, η θερμότητα του ηλίου το ξεραίνει. Όταν ξεραθή καλά, δηλ. η υγρασία του είναι κάτω του 12% (ο γεωργός αυτό το καταλαβαίνει εμπειρικά) με ένα άλλο μηχάνημα προσαρμοσμένο σε τρακτέρ το μαζεύει σε σειρές. Εν συνεχεία, το τρακτέρ με το μπαλλιαστικό από πίσω του μπαλλιάζει το τριφύλλι. Μετά ένα φορτηγό φορτώνει τις μπάλλες, τις μεταφέρει σε αποθήκη. Οι μπάλλες είτε χρησιμοποιούνται για τροφή των ζώων ή πωλούνται σε εμπόρους ζωωτροφών. Οι μπάλλες κυμαίνονται από 25-30 έως και 40 κιλά. Επειδή η Ελλάς έχει μεγάλη ηλιοφάνεια και αυτό επαναλαμβάνεται κάθε φορά που το τριφύλλι θα μεγαλώσει περί τους 30 πόντους, έχουμε περίπου μέχρι και τον Οκτώβριο μήνα 5-7 κοπές. Το σύνηθες είναι όμως να υπάρχουν, και έτσι υπολογίζονται επιστημονικώς 5 κοπές το χρόνο. Όταν το κόψουμε το τριφύλλι και τύχει να βρέξει, όπως είναι πλαγιασμένο επί της γης, θα «ανάψει» ή θα μουχλιάσει. Ακόμη χειρότερα είναι όταν βραχή όντας μπαλλιασμένο.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση επειδή δεν έχει δυνατότητες στα βόρεια κλίματα να ξεραίνει εύκολα το τριφύλλι στον ήλιο έκανε μία τεχνολογική διαφοροποίηση, δηλ. αφού κόψουν το τριφύλλι το μεταφέρουν υγρό στις βιομηχανίες. Εκεί αλέθεται, μπαίνει σε ένα περιστροφικό ξηραντήριο και ξεραίνεται όπως ο πυρήνας της ελιάς και εν συνεχεία, ξερό πλέον, περνά από μία κοκκοποιητική (pelletizer) μηχανή και κοκκοποιείται. Να ληφθη υπ' όψιν ότι το τριφύλλι πρέπει να ποτίζεται τους καλοκαιρινούς μήνες, πράγμα το οποίο γίνεται συνήθως τώρα πλέον με καρούλια.
Σημείωση: Για να μοιράσει τις ποσότητες που θα παράγει κάθε χώρα, η Ε.Ε. εζήτησε να αναφέρουν οι χώρες τις ποσότητες μηδικής τις οποίες παράγουν. Δυστυχώς στην Ελλάδα, επειδή κανείς δεν ξέρει την πραγματικότητα και ο αρμόδιος υπουργός Γεωργίας ήταν προφανώς άσχετος με το θέμα (—ή προδότης;), εδήλωσε 30.000 τόνους, ενώ παρήγαμε 2.500.000 τόνους και έτσι η Ε.Ε. μας έδωσε ποσόστωση 50.000 τόνους. Έτσι δεν επιτρέπεται πλέον να παράγουμε πάνω από 50.000, τα εργοστάσια ζωωτροφών που άρχισαν να γίνονται στην Ελλάδα αδράνησαν και παρέμειναν ελάχιστα. Με αποτέλεσμα τα εργοστάσια ζωωτροφών να εισάγουν τριφύλλι από την Ιταλία και την Ισπανία, γιατί δεν έχουν δικαίωμα να παράγουν το δικό μας!
Επειδή γενικώς δεν υπάρχει κανένας προγραμματισμός ουσιαστικός, όλη αυτή η διαδικασία με τα διάφορα μηχανήματα για να καταλήξει το τριφύλλι σε κάποια αποθήκη για να το φάνε τα ζώα, θα μπορούσε να αποφευχθεί Θα έπρεπε να γίνει δηλ. συνδυασμός γεωργίας και κτηνοτροφίας στον αγρό, με τα ζώα να βόσκουν μέσα στον αγρό, να τον λιπαίνουν με τα περιττώματα τους (οργανικό λίπασμα) και με τον τρόπο αυτό να γίνεται μεγάλη οικονομία σε μηχανήματα και σε σύρματα που απαιτούνται για το μπάλλιασμα. Επειδή όμως τον χειμώνα το τριφύλλι δεν μεγαλώνει και οπωσδήποτε πρέπει να υπάρχουν και ποσότητες για τους χειμερινούς μήνες, ιδιαιτέρως σε συγκεκριμένες περιοχές, όπως βλέπετε και ακούτε κάθε τόσο στα ΜΜΕ, πρέπει να κάνουμε και την πρώτη διαδικασία, το μπάλλιασμα ή την κοκκοποίηση, αλλά όχι όπως γίνεται σήμερα. Π.χ. είναι ανεπίτρεπτον με τόσα νερά που έχει η Κρήτη και τόσο καταπληκτικό κλίμα για την καλλιέργεια του τριφυλλιού να εισάγουν τριφύλλι από την Μακεδονία.
Αναφέραμε αυτήν την διαδικασία, η οποία είναι συνήθως η γνωστότερη, διότι δεν είναι μόνον αυτές οι δύο ποικιλίες μηδικής που υπάρχουν. Υπάρχει και μία τρίτη ποικιλία, η δενδρώδης μηδική, η οποία ήταν ιερό φυτό για τους αρχαίους, και το οποίο αντέχει πάρα πολλά χρόνια, πάνω από 20-30, αλλά είναι άγνωστο σχεδόν στον ελληνικό λαό. Παρόλα αυτά υπάρχει σε πολλές περιοχές της Ελλάδος και το χρησιμοποιούν ως καλλωπιστικό φυτό. Δεν ξέρω ούτε ένα στρέμμα της Ελλάδος να είναι καλλιεργημένο με δενδρώδη μηδική προς βοσκή ζώων.
Η δενδρώδης μηδική είναι ένα καταπληκτικό φυτό και θα μπορεί να διαθρέψει εκατομμύρια ζώα, εάν προηγουμένως φροντίσουμε να φυτέψουμε τα πετροβούνια της Ελλάδος με αυτό. Παράγει ένα κίτρινο λουλουδάκι και είναι ανθεκτικό σε όλα τα πετρώδη εδάφη.
Επίσης επειδή είναι δένδρο και έχει βαθειές ρίζες, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθή και ως ξερικό φυτό, πρωτίστως στα νησιά μας και να αποτελέσει την δυνατότητα αυξήσεως της κτηνοτροφίας μας σε μεγάλο βαθμό.
Όσον αφορά το θέμα της δενδρώδους μηδικής, η Ελλάς έπρεπε να κάνει το εξής. Πηγαίνοντας π.χ. από την Αθήνα στη Λαμία από την Εθνική Οδό βλέπουμε διάφορα μικρά, βουνά δεξιά και αριστερά του δρόμου. Πρέπει ένα βουνό από αυτά να φυτευθή με δενδρώδη μηδική, να μπουν μόνιμες εγκαταστάσεις αρδεύσεως (κανόνια) με πλαστικούς σωλήνες, τα οποία κανόνια θα αρδεύουν 20 στρέμματα και θα είναι ελληνικής παραγωγής (π.χ.Regen). Όταν η δενδρώδης μηδική μείνει 3-4 χρόνια για να ριζώσει καλά και να κάνει γερό κορμό και αφού έχουμε μαντρώσει την περιοχή με κοτετσόσυρμα ύψους 1,2 μέτρο και με σιδεροπασσάλους οικοδομής, οι οποίοι τοποθετούνται ανά 4 μέτρα κάνοντας απλώς μία τρύπα όταν υπάρχει βράχος, αφήνουμε μέσα πρόβατα ή κατσίκια ελεύθερα. Σε διάφορες περιοχές του βουνού πρέπει να υπάρχουν και δεξαμενές όπου τα ζώα θα πίνουν νερό και τότε μετά από καιρό μπορούμε να έχουμε 3 ζώα ανά στρέμμα και αναλόγως του μεγέθους του βουνού εύκολα υπολογίζεται ο αριθμός των ζώων.
Πρέπει επίσης να γνωρίζουμε ότι η δενδρώδης μηδική είναι αειθαλές φυτό, άρα προσφέρεται για τροφή όλον το χρόνο, αφού όμως πρώτα συνηθίσουν τα ζώα να το τρώνε χλωρό για να μην παθαίνουν τυμπανισμούς. Πρέπει για 1-2 μήνες τα ζώα να τρώνε από λίγο, για να αλλάξει η μικροβιακή χλωρίδα της μεγάλης κοιλίας, ώστε να μην παθαίνουν τυμπανισμούς. Όταν η εγκατάσταση γίνει σωστή, είναι εύκολο 2 άνθρωποι ή μία οικογένεια να εξυπηρετεί χιλιάδες στρέμματα και χιλιάδες ζώα. Είναι απόφαση μας να διαλέξουμε αν τα ζώα αυτά θα είναι γαλακτοφόρα, οπότε θα πρέπει και να αρμέγονται ή εάν θα είναι κρεατοπαραγωγά, οπότε δεν χρειάζεται άρμεγμα (θα παράγουν δηλ. τα θηλυκά λίγο γάλα για τα μικρά.
Ντομάτες
Είναι σε όλους γνωστόν ότι υπάρχουν δύο ειδών ντομάτες: αυτές για σαλάτα και οι ντομάτες για βιομηχανική χρήση (τοματοπελτέ). Βεβαίως στην περίπτωση της ντομάτας για σαλάτα ή μαγείρεμα, είναι δύσκολη η περισυλλογή των υποπροϊόντων της, γιατί είναι διεσπαρμένη σε εκατομμύρια νοικοκυριά. Εκεί που υπάρχει πολύ ντομάτα συγκεντρωμένη και προσφέρεται προς παραγωγήν ζωωτροφων είναι τα εργοστάσια παραγωγής τοματοπολτού, που είναι αρκετά στην Ελλάδα.
Οι παραγωγοί γεμίζουν μεγάλες νταλίκες οι οποίες τον μήνα Αύγουστο περίπου πηγαίνουν στα εργοστάσια και αφού ζυγίσουν το προϊόν τους το ρίχνουν σε μία δεξαμενή και πλένεται και εν συνεχεία αρχίζει η επεξεργασία της τομάτας. Αυτή συνίσταται στον διαχωρισμό του σαρκώματος από τον φλοιό και τους σπόρους και ο μεν φλοιός και οι σπόροι πάνε προς μία κατεύθυνση άλλη δε κατεύθυνση παίρνει το σάρκωμα το οποίο συμπυκνώνεται μέχρι ενός ορισμένου βαθμού, μπαίνει στις κονσέρβες, αποστειρώνεται και φθάνει στην κατανάλωση. Υπάρχουν βεβαίως και ολόκληρες τομάτες σε κονσέρβες, αλλά αυτές οι ποσότητες δεν είναι μεγάλες.
Αυτό που έπρεπε να γίνεται στην Ελλάδα είναι να αποξηραίνουμε τον φλοιό και τον σπόρο και εν συνεχεία να παίρνουμε το λάδι από τον σπόρο δι’ εκχυλίσεως, αφού πρώτα συνθλίψουμε τον σπόρο και εκχυλίσουμε το λάδι. Εάν ληφθή υπ’ όψιν ότι ο σπόρος της τομάτας εμπεριέχει 20% λιπαρά (δηλ. τοματέλαιο), θα μπορούσαμε να παράγουμε τεράστιες ποσότητες τοματελαίου, που είναι και βρώσιμο προϊόν και έχει μεγάλη βιολογική αξία, όπως και το βαμβακέλαιο, το καλαμποκέλαιο, ηλιέλαιο, σογιέλαιο, σησαμέλαιο, φοινικέλαιο, ελαιόλαδο. Βεβαίως πρέπει να γίνει πρώτα σύνθλιψη του σπόρου, για να μπόρεση να δούλεψη το εκχυλιστικό μέσον, που συνήθως είναι το εξάνιον, αφού πρώτα όμως γίνει η αποξήρανση. Αλλά και στον τομέα αυτό πάλι η χώρα μας θα μπορούσε να είναι πρωτοπόρος, διότι θα μπορούσε να παράγη ηλιακά ξηραντήρια προς πάσαν μορφή ξηράνσεως προϊόντων. Στα διάφορα διαμερίσματα της χώρας θα έπρεπε να γίνει μελέτη δυνατότητες παραγωγής και αποστάσεων και να γίνουν κεντρικά εργοστάσια που θα ανελάμβαναν αυτούς τους σκοπούς. Σημειωτέον ότι ο φλοιός και ο σπόρος της τομάτας έχουν αρκετές πρωτεΐνες, μία από τις οποίες είναι το γλουταμινικό οξύ. Η ουσία αυτή κάνει πάρα πολύ καλό στην μνήμη και μάλιστα στην Ιαπωνία υπάρχει φάρμακο προερχόμενο από τους σπόρους της τομάτας.
Αφού λοιπόν η πατρίδα μας εκμεταλλευθή τους σπόρους της τομάτας για παραγωγή ελαίου, θα ήταν απλή διαδικασία εν συνεχεία η άλεση του προϊόντος μαζί με τον φλοιό και η δημιουργία ενός προϊόντος υψηλού σε πρωτεΐνες (της τάξεως άνω του 35%) για παραγωγή ζωωτροφών. Βεβαίως, τίθεται το ερώτημα αν η βιομηχανική εκμετάλλευση της ντομάτας είναι οικονομικώς συμφέρουσα. Για να το κάνουν άλλες χώρες που δεν παράγουν τόσες τομάτες όσες η Ελλάδα, όπως π.χ. η Γαλλία, οπωσδήποτε συμφέρει, αλλά πρωτίστως πρέπει να γίνει και μία λεπτομερής μελέτη (pre-feasibility analysis και pilot plan) για να διαπιστωθεί επακριβώς.
Όπως ανεφέρθη, για την ξήρανση της ντομάτας απαραίτητο είναι το ηλιακό ξηραντήριο, το οποίο εξετάζουμε στο παρακάτω κεφάλαιο.
ΗΛΙΑΚΟΝ ΞΗΡΑΝΤΗΡΙΟΝ
Οταν κάποιος αφήση το αυτοκίνητο του στον ήλιο το καλοκαίρι και μετά από 1 ώρα τουλάχιστον θελήση να πιάσει το τιμόνι, δεν μπορεί, γιατί η θερμοκρασία έχει ξεπεράσει τους 60 βαθμούς, ιδίως καθότι το τιμόνι είναι μαύρο, γιατί το μαύρο είναι καλός αγωγός της θερμότητος. Αυτό με απασχόλησε όταν ήμουν Αντιπρόεδρος και Διευθύνων
Προς τον βορρά πρέπει να γίνει ένας τείχος, ο οποίος βάφεται μαύρος. Επίσης ο πάτος πρέπει να είναι στεγανός και από την πλευρά του νοτιά ανασηκώνεται αυτό ανάλογα με το μέγεθος του ξηραντηρίου περίπου 50 πόντους. Είναι θέμα μελέτης να δούμε το μέγεθος του ξηραντηρίου. Η οροφή πρέπει να κατασκευασθή από ανοξείδωτο ατσάλι και να υπάρχουν ταυ. Όσο μεγαλύτερες είναι οι διαστάσεις τόσο το καλύτερο, γιατί τόσο πιο πολύς ήλιος εισέρχεται. Η μελέτη απέδειξε ότι για να ρέουν οι σταγόνες από την εσωτερική μεριά προς τα κάτω πρέπει η κλίση να είναι τουλάχιστον 15 μοίρες. Στο νότιο μέρος από την εσωτερική μεριά υπάρχει μία υδρορροή που μαζεύει τις σταγόνες που ρέουν προς αυτήν και βγάζει το νερό εκτός ξηραντηρίου. Τα ανοίγματα του ανοξείδωτου χάλυβος καλύπτονται με τζάμια, π.χ. 5-6 χιλιοστών και το ξηραντήριο είναι έτοιμο. Δηλ. η νότια πλευρά του βλέπει προς τον ήλιο, όπως τοποθετούνται και οι ηλιακοί θερμοσίφωνες.
Πρέπει να λάβουμε υπ' όψιν μας ότι το κάψιμο των σκουπιδιών πρέπει να προηγηθεί ηλιακός ξηραντήρας πολύ μεγάλου μήκους με μία μεταφορική ταινία σιδηρένια και ανοξείδωτο για την μεταφορά των σκουπιδιών τα οποία σιγά σιγά θα ξεραίνονται.. Ο ηλιακός ξηραντήρας θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για ξήρανση τροφών και ζωοτροφών, για την ξήρανση των σκουπιδιών, για την ξήρανση του ελληνικού λιγνίτη (βλ. λιγνίτη Μεγαλοπόλεως)-- που περιέχει παρά πολύ νερό 60% και λόγω αυτού δεν διαθέτει πάνω από 900 θερμίδες για να μπορεί να γίνει εν συνεχεία διαχωρισμός βάσει ειδικού βάρους— για την παραγωγή νερού πρωτίστως στα νησιά μας που στερούνται νερού, για την παραγωγή άλατος, ώστε να σταματήσει η εισαγωγή άλατος και λοιπές εφαρμογές.
Πρέπει να σημειωθή ότι πριν από χρόνια είχαμε επισκεφθή τον διοικητή της Αγροτικής Τραπέζης και του αναπτύξαμε το θέμα του ηλιακού ξηραντηρίου, ο οποίος ενθουσιάστηκε και μάλιστα συγκινήθηκε. Του είπα όμως να μην είναι τόσο ενθουσιώδης, διότι πιθανόν θα έχανε την θέση του, αν προσπαθούσε να προωθήσει τις ιδέες μας. 'Οπως το φανταζόμουν, παρόλο που είχαμε συμφωνήσει να ξαναβρεθούμε, αυτό δεν έγινε. Ο κύριος διοικητής διατηρεί την θέση του και κανένα από τα θέματα που του αναπτύξαμε δεν προχώρησε.
ΧΑΡΟΥΠΙΑ
Το χαρούπι είναι ένας καρπός, τον οποίο παράγει το δένδρον χαρουπιά και είναι διαδεδομένο από το μέσον της Ελλάδος μέχρι και την Κρήτη. Οι μεγάλες ποσότητες, λόγω κλιματολογικών συνθηκών, υπάρχουν στην Κρήτη και στα παράλια της Πελοποννήσου και στα νησιά. Το χαρούπι είναι ένας καρπός που ξεραίνεται επάνω στο δένδρο και όταν πλέον ωριμάσει και πέσει δεν χρειάζεται ξήρανση. Υπάρχουν μεγάλες χαρουπιές, οι οποίες μπορούν να αποδώσουν μέχρι 1 τόνο χαρούπια. Ο καρπός αυτός αποτελείται από 10% κουκούτσια και 90% σάρκωμα. Στο σάρκωμα συμπεριλαμβάνεται και ο φλοιός. Το κουκούτσι του χαρουπιού είναι ένα προϊόν που το χρησιμοποιούνε για αρίστης ποιότητος κόλλες, φωτογραφικά φιλμ, οι Ελβετοί δε έχουν παραγάγει εξ αυτού και ένα παιδικό φάρμακο κατά της διάρροιας. Οι χαρουποκαλλιέργεια έσωσε πολλούς ανθρώπους επί Κατοχής, διότι το σάρκωμα του χαρουπιού παράγει ένα σιρόπι, το οποίο είναι ζαχαροειδές με μεγάλη θρεπτική αξία (4 θερμίδες περίπου το γραμμάριο).
Υπήρχαν διάφορες βιοτεχνίες στην Κρήτη και ακόμη υπάρχουν, όπου διαχωρίζουν τα κουκούτσια από το σάρκωμα σε ειδικές μηχανές, τα δε κουκούτσια τα εξάγουν, το δε σάρκωμα χρησιμοποιείται ως ζωοτροφή. Πιο επισταμένες όμως έρευνες περί τον χρήσιμο αυτόν καρπό συνάντησαν την αντίδραση του ελληνικού κράτους. Όταν ένας κ. Καραμάνογλου εφήυρε ένα καταπληκτικό προϊόν που είναι καλύτερο της σοκολάτας και εύγευστό σχεδόν όσο η σοκολάτα, το ελληνικό κράτος αντί να δώσει συγχαρητήρια, τον εκυνήγησε γιατί τάχα ενόθευε την εισαγόμενη σοκολάτα και του έκαναν ατέλειωτα δικαστήρια μέχρι που τον κατέστρεψαν οικονομικά. 'Οταν την δεκαετία του 1970 η εταιρία Tate&Lyle θέλησαν να κάνουν μία εταιρία εδώ για να εκμεταλλευθούν το χαρούπι δεν τους το επιτρέψαμε. Είχα μιλήση με τον γενικό διευθυντή της εταιρίας, που ήταν Έλλην, και ενθυμούμαι ότι μου έλεγε ότι δεν μπορούσε να καταλάβει το ελληνικό κράτος.
Σήμερα γίνεται χαρουποκαλλιέργεια στις ΗΠΑ, στο Ισραήλ και την Κύπρο. Η παραγωγή της Ελλάδος ανήρχετο στο παρελθόν στους 35-40.000 τόνους, αλλά λόγω της αδιαφορίας και της μη επιστημονικής αντιμετωπίσεως, έχει κατέβη πιθανώς σε 20.000 τόνους. Αυτό οφείλεται στο ότι η μεγαλύτερη παραγωγή από όλες που ήταν η Κρήτη, που έχει μπλέξει με τον τουρισμό, και με καμία επιστημονική αντιμετώπιση της χαρουπιάς, άρχισε να φθίνει. Πρέπει να γίνει συστηματική αντιμετώπιση του προβλήματος, δηλ. να γίνουν χαρουπώνες και θα μπορούσε ταυτοχρόνως να βόσκουν ζώα εντός της περιοχής τρώγοντας τα χαρούπια όπως πέφτουν, αλλά αυτό θα έχει ως μειονέκτημα την μη συλλογή του κουκουτσιού, που είναι πολύ καλό προϊόν για διάφορες χρήσεις, όπως προείπαμε. Είναι ακατανόητο η πάμπλουτος Αμερική να κάνει χαρουποκαλλιέργειες και όχι η Ελλάδα.
Γίνεται λοιπόν φανερό για ακόμη μία φορά ότι η πατρίδα μας έχει ατελείωτες δυνατότητες αξιοποιήσεως των φυσικών δεδομένων και να επιτύχει πράγματα που σχεδόν λόγω της αδυναμίας της φύσεως κανείς βόρειος λαός δεν μπορεί να επιτύχει. Διότι η χαρουπιά στα βόρεια κλίματα δεν ευδοκιμεί. Υπάρχουν πολλές χαρουπιές και στον νομό Αργολίδος, αλλά τίποτε σημαντικό με αυτές δεν γίνεται. Θα έπρεπε η ελληνική νομοθεσία να επιτρέπει την αντικατάσταση της σοκολάτας και να γίνει ένα ή περισσότερα εργοστάσια που να παράγουν αυτή την διατροφική πρώτη ύλη. Αντιλαμβάνεστε ποια θα ήταν η αντιμετώπιση των χαρουποκαλλιεργητών όταν το προϊόν τους κατέληγε σε βιομηχανία και γινόταν βρώσιμο προϊόν πόσο θα ανέβαινε η τιμή του. Το σάρκωμα του χαρουπιού είναι μόνο σάκχαρα και οπωσδήποτε μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για την δημιουργία ποτών. Το υπόλοιπο δε μετά την ξήρανση θα γινόταν ζωοτροφή. Υπάρχει μία εταιρία σήμερα που παράγει κόλλες από το κουκούτσι του χαρουπιού, αλλά αυτό είναι ένα πολύ μικρό μέρος της προσπάθειας που έπρεπε να γίνεται. Κυρίως πρέπει ο κόσμος να ενημερωθεί για την θρεπτική αξία και χρησιμότητα του χαρουπιού, γιατί πρέπει να ξέρουμε ότι μεγάλο ρόλο στην σωστή διατροφή παίζει και η ενημέρωση του κοινού από την Πολιτεία και τα ΜΜΕ.
Φύτρον Σίτου
Αμφιβάλλω αν υπάρχει ένας άνθρωπος επί της γης που δεν ξέρει τον καρπό του σιταριού. Όλοι γνωρίζουν επίσης ότι από το σιτάρι παράγονται πλείστα όσα προϊόντα, το βασικότερο των οποίων είναι το ψωμί. Υπάρχουν πάρα πολλά είδη ψωμιού και μια χώρα που έχει πολύ καλά ψωμιά είναι η Γερμανία. Αλλά και η Ελλάδα δεν πάει πίσω στο θέμα του ψωμιού. Ο άνθρωπος έχει φτιάξει αρτοσκευάσματα και από καλαμπόκι, την περιβόητη μπομπότα που τρώγαμε επί Κατοχής, τα κριθαρένια παξιμάδια και τα διάφορα προϊόντα σίτου που είναι και τα περισσότερα.
Από πλευράς υγιεινής διατροφής είναι τελείως λάθος να τρώμε προϊόντα λευκού αλεύρου, διότι αυτό δεν περιέχει τις πρωτεΐνες και την κυτταρίνη, συστατικά που είναι πολύ ωφέλιμα για τον οργανισμό. Αυτό όμως που οι άνθρωποι συνήθως δεν γνωρίζουν είναι ένα τμήμα του σίτου που λέγεται φύτρο, το οποίο κατά βάρος είναι το 2 τοις χιλίοις. Η εκατοστιαία του σύνθεση είναι: 31% πρωτεΐνες, περί το 15%-20 υγρασία, και το υπόλοιπο υδατάνθρακες. Πρέπει ο αναγνώστης να καταλάβει ότι πώς είναι δυνατόν το 11% των πρωτεϊνών του σίτου στο φύτρο του σίτου να γίνονται 31%. Αυτό δικαιολογείται, επειδή από το φύτρο ξαναφυτρώνει το στάρι και γι αυτό πρέπει να έχει θρεπτικά συστατικά αρκετά μέχρι να πάρει πρώτες ύλες από το έδαφος. Αυτό που συνήθως όμως δεν είναι καθόλου γνωστό είναι ότι το φύτρο του σίτου βρίθει βιταμινών, πρωτίστως Α, D, και Ε. Είναι σε λίγους επίσης γνωστό ότι οι βιταμίνες δρουν σαν καταλύτες στον οργανισμό, γι αυτό τις λένε και βιοκαταλύτες και ανακαλύφθησαν από έναν Πολωνό βιοχημικό στα τέλη του προπερασμένου αιώνος. Η υπερβολική χρήση βιταμινών δεν είναι καλή, αλλά είναι πάρα πολύ δύσκολο να γίνει, γιατί δεν μπορεί ο άνθρωπος να πάρει τόσες πολλές βιταμίνες εκ των φυσικών τροφίμων, εκτός αν ανατρέξει στα φάρμακα. Διάφορες εταιρίες των προηγμένων κρατών φτιάχνουν παρασκευάσματα που προέρχονται από φυσικά προϊόντα, όπως είναι η Lanes και άλλες πολλές. Π.χ. ο καθηγητής κύριος Σταυρόπουλος, ο οποίος διευθύνει την εταιρία ΒΙΟΡ1Λ
παίρνει σαν μεσημεριανό έδεσμα 2 ή 3 κουταλιές της σούπας φύτρο σίτου, αλλά δυστυχώς καναδικής προελεύσεως, γιατί οι Καναδοί το έχουν αναγάγει σε επιστήμη. Στην πατρίδα μας διάφορες εταιρίες οικολογικών προϊόντων προσφέρουν και φύτρο σίτου ελληνικής παραγωγής, το οποίον όμως δεν το έχουν αποξηράνει όπως θα έπρεπε, ώστε το ποσόν της υγρασίας να μην υπερβαίνει το 10%, ώστε να είναι διατηρήσιμο. Τελευταίως δεν ξέρω τι έχει γίνει με το προϊόν αυτό, αλλά αυτό που είναι βέβαιον είναi ότι μία χώρα που παράγει περί τα 3.000.000 τόνους σιτάρι και θα μπορούσε να αξιοποιεί το φύτρον του σίτου (που σε αναλογία θα ήταν 6.000 τόνοι) δεν έχει μεριμνήσει ως κράτος και ως Υπουργείον Γεωργίας τίποτε περί αυτού. Οι διάφοροι μύλοι της Ελλάδος (από τους οποίους οι περισσότεροι δεν έχουν την δυνατότητα να διαχωρίζουν το φύτρο του σίτου όταν αλέθουν το σιτάρι) ανακατεύουν το φύτρο σίτου με τα πίτουρα και.. .το τρώνε οι κότες! Επί του οικονομικού ζητήματος αντιλαμβάνεται κανείς ότι άλλο η τιμή των περίπου 50 δρχ. ανά κιλό πιτύρου και άλλο η ... .τιμή του φύτρου σίτου.
Φύτρο Καλαμποκιού
Τα βούτυρα και έλαια βιολογικώς έχουν την ίδια αξία, δηλ. περίπου 9 θερμίδες το γραμμάριο (το φρέσκο βούτυρο μόνο έχει 8,5 λόγω κάποιας υγρασίας). Ο καταναλωτής στην αγορά μπορεί να βρη στα ράφια βούτυρο πρόβειο, ή Κερκύρας όπως συνηθίζεται να λέγεται, βούτυρο αγελαδινό, υδρογονωμένα έλαια όπως της Ελαϊδος και της Μινέρβα, λάδι ελιάς, βαμβακέλαιο, σογιέλαιο, ηλιέλαιο, και καλαμποκέλαιο. Βεβαίως, ενώ βιολογικώς έχουν την ίδια αξία διαφέρουν πάρα πολύ οι τιμές τους , οι οποίες εξαρτώνται από την ποσότητα που προσφέρεται στην αγορά, από την μέθοδο παραγωγής, τις βιταμίνες και λοιπούς άλλους παράγοντες, οι οποίοι όμως ουδεμία ουσιαστική αξία έχουν.
Σημείωση: Τα έλαια και τα βούτυρα είναι πηγή ενεργείας για τον άνθρωπο, γιατί όπως προείπαμε έχουν 9 θερμίδες/γραμμ. Ενώ οι υδατάνθρακες ή σάκχαρα και οι πρωτεΐνες ή λευκώματα έχουν μόλις 4 θερμ/γραμμ. Είναι γνωστό σε όλους ότι τα έλαια παχαίνουν, αλλά ότι οι πρωτεΐνες όχι. Αυτό δεν οφείλεται μόνον στον αριθμό των θερμίδων που εμπεριέχει η κάθε τροφή αλλά και από την διαδικασία χωνεύσεώς της από τον οργανισμό. Δηλ. ενώ είναι πολύ εύκολη η χωνευτική διαδικασία των λιπών και των υδατανθάκων, είναι δύσκολη αυτή των πρωτεϊνών. Γι αυτό όταν κάποιος δεν τρώει πρωτεΐνες, δεν αισθάνεται το αίσθημα του κορεσμού. Οι Έλληνες μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ανεπτύχθησαν καλύτερα και η νέα γενιά είναι κατά ένα κεφάλι πιο υψηλοί από την προπολεμική γενιά, λόγω του ότι σήμερα διατρεφόμεθα με πολλές πρωτεΐνες (κοτόπουλα, αυγά και πρωτίστως κόκκινο κρέας, που μπορούμε να έχουμε λόγω σόγιας).8 Το ίδιο ισχύει και για τους όλους τους λαούς γενικότερα, γι αυτό οι σημερινοί Ιάπωνες είναι κατά πολύ υψηλότεροι από τις προηγούμενες γενεές.
Η διαδικασία της παραγωγής του καλαμποκελαίου και της υπόλοιπης ποσότητος του φύτρου του καλαμποκιού από το οποίο προέρχεται το καλαμποκέλαιο, που είναι σε μεγάλο βαθμό πρωτεϊνικό. Το καλαμπόκι, έάν κάπου το κτυπήσουμε στο μέσον, θα σπάσει στα δύο, όπως συνήθως γίνεται σε όλους τους καρπούς. Στο κάτω μέρος υπάρχει ένα κοτσανάκι λευκό, το οποίο είναι η πρωτεΐνη του καλαμποκιού, και η οποία δεν υπερβαίνει κατά βάρος το 8%. Ο άνθρωπος παίρνει το καλαμπόκι και το σπάει, και μέσα από το καλαμπόκι πέφτει η πρωτεΐνη. Την μάζα του καλαμποκιού οι άνθρωποι την υδρολύουν και παράγουν ένα προϊόν που λέγεται γλυκόζη, η οποία χρησιμοποιείται σε μεγάλο βαθμό στην ζαχαροπλαστική, διότι είναι φτηνότερη από τη ζάχαρη.
Όμως τα πράγματα στην Ελλάδα δεν γίνονται όπως θα έπρεπε και στην περίπτωση του φύτρου καλαμποκιού. Το φύτρο που έπρεπε να χρησιμοποιείται ως ζωοτροφή και να μην μπαίνει στην διαδικασία της εκχυλίσεως, πωλείται σε εργοστάσια όπως είναι τα πυρηνελουργεία π.χ του κ. Κουραμάνη, και εκχυλίζεται με εξάνιο. Η διαδικασία αυτή μας δίνει δύο προϊόντα, το καλαμποκέλαιο, και ένα πρωτεϊνικό μείγμα και μείγμα υδατανθράκων με ποσοστό πρωτεϊνών 35%. Το φύτρο του καλαμποκιού έχει περίπου 45-55% έλαιο και περί το 18-20% πρωτεΐνες, 10% περίπου νερό και το υπόλοιπο είναι υδατάνθρακες. Θα έπρεπε βεβαίως να ξεραίνεται το φύτρο του καλαμποκιού πριν την βιομηχανική εκχύλιση για να μην «ανάβει», πράγμα το οποίο μερικώς γίνεται.
Η περιεκτικότης σε έλαιο λοιπόν του καλαμποκιού δεν ξεπερνά το 4% και σε πρωτεΐνες 6-7%. Γι αυτό στην κτηνοτροφία υπάρχει ένας άγραφος κανόνας, σύμφωνα με τον οποίον το καλαμπόκι είναι 101%, 100% το σιτάρι και 99% το κριθάρι ως βιολογική αξία. Εκεί που υπάρχει η μεγάλη διαφορά όμως είναι στις πολύτιμες πρωτεΐνες, γιατί το σιτάρι και το κριθάρι είναι περίπου 11%, δηλ. διπλάσιο από το καλαμπόκι. Εάν λοιπόν ο κτηνοτρόφος έχει επιλογή μεταξύ σίτου και καλαμποκιού, πρέπει να επιλέξει οπωσδήποτε το σιτάρι, διότι όπως έχουμε ξαναπή, τα μεν μυρηκαστικά γαλακτοφόρα ζώα πρέπει να φάνε τουλάχιστον 16% πρωτεΐνες, τα δε κοτόπουλα και χοιρινά ως μονάντερα περίπου 20%. Είναι λοιπόν πολύ προτιμότερο να παίρνει το ζώο 11% πρωτεΐνες αντί 6%, που περιέχει το καλαμπόκι.
Αυτή είναι η διαδικασία της βιομηχανικής παραγωγής του καλαμποκιού που παίζει μεγάλο ρόλο και στην διατροφή του ανθρώπου και των ζώων. Είναι λανθασμένη η εντύπωση πολλών ότι ο άνθρωπος δεν καταναλώνει πολύ καλαμπόκι. Καταναλώνει μεγάλες ποσότητες, αφού τρώει ως γλυκαντικό μέσον το παράγωγο του καλαμποκιού, την γλυκόζη, και επίσης μεγάλες ποσότητες καλαμποκελαίου. Θα έπρεπε να υπάρχει και η δυνατότητα να χρησιμοποιείται το φύτρο καλαμποκιού ως βρώσιμο υλικό, γιατί είναι άριστο, καθότι περιέχει πολλές πρωτεΐνες. Δυστυχώς όμως αυτό καταλήγει μόνο στα ζώα, και αυτό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα της ανθρωπότητας. Δεν θα έπρεπε ο άνθρωπος να πετάει αυτές τις ωφελιμότατες πρωτεΐνες από το διαιτολόγιο του. Η Ελλάδα θα μπορούσε και πρέπει να πρωτοπορήσει σ' αυτόν τον τομέα και να κάνει την εκχύλιση με ανοξείδωτα σκεύη10 , όπως επιβάλλουν οι προδιαγραφές των βρωσίμων προϊόντων, ώστε η πρωτεΐνη που θα προκύψει να είναι βρώσιμη και να μπαίνει στα γλυκά και στα διάφορα αρτοσκευάσματα, ανεβάζοντας αισθητά την βιολογική τους αλλά και την οικονομική τους αξία.
Κέλυφος αμυγδάλου
Κάποτε αποφάσισα να αναλύσω χημικά το κέλυφος (τσόφλι) του αμυγδάλου, διότι σκέφτηκα ότι ναι μεν είναι σκληρό για να προστατεύει τον καρπό, αλλά πρέπει να είναι και στεγανό, διότι αλλιώς θα έμπαινε υγρασία. Ασχολήθηκα λοιπόν λίγο με το πόσα κελύφη αμυγδάλου υπάρχουν και βρήκα στις διάφορες εταιρίες που τα σπάνε για να πάρουν το καρπό αρκετές ποσότητες, που βασικώς χρησιμεύουν ως καύσιμος ύλη.
Οι χημικοί επιστήμονες γνωρίζουν την διαδικασία που λέγεται κοκκομετρική ανάλυση, όπου το οποιοδήποτε προϊόν τεμαχίζεται, ουσιαστικά αλέθεται και εν συνεχεία γίνονται οι διαχωρισμοί βάσει μεγέθους του κοσκίνου. Έτσι λοιπόν πήρα τα κελύφη των αμυγδάλων, τα άλεσα σε έναν σπαστήρα όπου υπήρχε ένα κόσκινο 6 χιλιοστών και εν συνεχεία εκοσκίνησα το προϊόν που πήρα. Το πρώτο κλάσμα που έβγαλα, όταν το εξήτασα από ζωοτροφικής πλευράς, είχε μηδενική περιεκτικότητα σε άμυλο, πρωτεΐνες και λιπαρά. Το δεύτερο κλάσμα ήταν του ιδίου είδους, το τρίτο τα ίδια, αλλά κάποια στιγμή στο πέμπτο κλάσμα της τάξεως του 20% του ολικού προϊόντος είδα ένα προϊόν πιο μαλακό, το οποίο έβριθε σε πρωτεΐνες, άμυλο και λιπαρά.
Εκ πρώτης όψεως δεν μπορούσα να πιστέψω στα μάτια μου και επανέλαβα το πείραμα, το οποίο έδωσε τα ίδια αποτελέσματα. Η αρχική μου σκέψη λοιπόν ότι έπρεπε η φύση να προστατεύει τον καρπό ήταν ορθή, γιατί το άμυλο ως γνωστό είναι πάρα πολύ μικρό συγκριτικά με τις πρωτεΐνες. Επίσης υπήρχε και λιπαρά ουσία, η οποία δεν είναι διάτρητη από την υγρασία. Δηλ. το προϊόν αυτό είναι υδρόφοβον, ενώ εάν ήταν υδρόφιλον θα κατεστρέφεται ο καρπός. Άρα δεν έπρεπε να χρησιμοποιείται ως καύσιμος ύλη, αλλά το 20% να γίνεται ζωοτροφή να γίνεται τροφή, αν όχι τροφή για τον άνθρωπο, με μεγαλύτερα πολύ αξία και το υπόλοιπο να γίνεται καύσιμος ύλη.
Βύνη ή υποπροϊόν κριθής
Στην Ελλάδα υπήρχε μία μεγάλη κρατική επιχείρηση που λεγόταν ΚΥΔΕΠ (Κυβερνητική Υπηρεσία Διακινήσεως Εγχωρίων Προϊόντων). Αυτή σήμερα δεν υπάρχει και πάρα πολλοί άνθρωποι συνεργαζόμενοι με την ΚΥΔΕΠ έχασαν τα χρήματα τους και έμειναν άνεργοι. Όταν κάποιος ταξιδεύει από την Αθήνα προς τη Λάρισα, στο ύψος του Βελεστίνου θα ιδη κάτι τεράστια σιλό και ατέλειωτες εγκαταστάσεις με μία μεγάλη πινακίδα ΚΥΔΕΠ, τα οποία δεν λειτουργούν σήμερα. Η ΚΥΔΕΠ συγκέντρωνε το σιτάρι των παραγωγών, διότι τα σιλό των εγκαταστάσεως της ΚΥΔΕΠ βασικώς αποθήκευαν σιτάρι, αλλά δεν συνεκέντρωνε το κριθάρι. Γιατί άραγε, αφού το κριθάρι είναι πολύ πιο ωφέλιμο βιομηχανικό είδος από ό,τι το σιτάρι; Διότι ενώ και τα δύο μπορούν να δώσουν αρτοσκευάσματα (και όλοι γνωρίζουν τα κριθαρένια παξιμάδια Κρήτης ή το ψωμί από καλαμπόκι που τρώγαμε επί Κατοχής) ο άνθρωπος κατέληξε να τρώει ψωμί από σιτάρι και κριθάρι και όχι από καλαμπόκι λόγω της διαφοράς των πρωτεϊνών.
Επίσης από το κριθάρι παράγεται το πασίγνωστο Whiskey και η μπύρα. Για την παραγωγή τους απαιτούνται μάλιστα τεράστιες ποσότητες κριθής, η οποία υφίσταται ζύμωση. Οι μύκητες τρώνε το μονοσάκχαρο από το άμυλο της κριθής και παράγουν οινόπνευμα, αλλά δεν μπορούν να καταναλώσουν την κυτταρίνη και την πρωτεΐνη της κριθής (βύνη). Αν υπολογίσουμε ότι το κριθάρι είναι περίπου 65-70% σε άμυλο, όπως είναι περίπου και το σιτάρι και το καλαμπόκι11 για αυτό έχουν περίπου την ίδια βιολογική αξία, 11% είναι οι πρωτεΐνες, γύρω στο 12-15% είναι η υγρασία και το υπόλοιπο είναι κυτταρίνη, η οποία είναι και αυτή υδατάνθραξ αλλά χαμηλοτέρας βιολογικής αξίας γιατί είναι 1 μέρος άμυλο, 8 μέρη κυτταρίνης, που παίζει όμως μεγάλο ρόλο στην μεγάλη κοιλία των μυρηκαστικών και από την μικροβιακή χλωρίδα των μηρυκαστικών της μεγάλης κοιλίας γίνεται η πέψη του ζώου.
Οι μικροοργανισμοί λοιπόν της μεγάλης κοιλίας, όταν το μυρηστικό αναμασά την τροφή του, παίρνει το οξυγόνο της ατμόσφαιρας, διασπά την κυτταρίνη, πολλαπλασιάζεται και έτσι το ζώο πέπτει αυτό το μείγμα, που έχει πιο πολλές πρωτείνες λόγω της μικροβιακής χλωρίδος από ό,τι η αρχική του τροφή. Είναι δηλ. το μυρηκαστικό ένα σαρκοβόρο, αλλά άλλης μορφής και διαδικασίας. Αν το μυρηκαστικό φάει απευθείας την πρωτεΐνη, η πρωτείνη αυτή η ζωική, λόγω του αναμυρηκασμού θα παραγάγει αμμωνία, και το ζώο θα πεθάνει.
Λίγα λόγια για την ΚΥΔΕΠ
Η ΚΥΔΕΠ έπρεπε λοιπόν να διαχειρίζεται και τα τριφύλλια και τα κριθάρια, καλαμπόκια, σιτάρια και το βαμβάκι και γενικώς ό,τι έχει να κάνει με την γεωργική παραγωγή, αν θεωρήσουμε ότι τα εγχώρια προϊόντα είναι γεωργικά και μόνον. Αντ' αυτού η ΚΥΔΕΠ παρέμεινε σχεδόν μόνον στα σιτάρια δι' ανθελληνικούς λόγους. Όταν δε αυτή η υπόθεσις δεν είχε πλέον κανέναν λόγο υπάρξεως, η ΚΥΔΕΠ διελύθη. Οι εγκαταστάσεις της ΚΥΔΕΠ που κόστισαν διδεκατομμύρια δραχμές στον ελληνικό λαό, παραμένουν αδρανείς και καταρρέουν. Έπρεπε το ελληνικό κράτος αυτήν την κολοσσιαία επιχείρηση να την αναμορφώσει, να συμπληρώσει τα προϊόντα της και με άλλα προϊόντα και να την έχει ως υποδειγματικό κέντρο διακινήσεως εγχωρίων προϊόντων (όλες τις διαδικασίες, π.χ. εκκοκιστήρια, πυρηνουργείο, παραγωγή μετάξης, σταυλισμοί ζώων προς πώληση σε κτηνοτρόφους, μερινός, μοχαίρ) και γενικώς να είναι μία επιχείρηση που θα απέδιδε στην Ελλάδα και δεν θα κατέτρωγε τα σωθικά της όπως γίνεται σήμερα. Είναι γνωστό σε όλους το πρόβλημα των βαμβακοπαραγωγών που δεν διαθέτουν εγκαταστάσεις για να αποθηκεύσουν το εμπόρευμα τους, το οποίο ή το εναποθηκεύουν σε απλές μάντρες, όπου βρέχεται ή το σκεπάζουν με φύλλα ναϋλον, δηλ. μια πρωτόγονος κατάσταση που δεν συμβαδίζει με ένα προηγμένο κράτος που μας λένε ότι—πλέον— είμαστε.
Πρωτεΐνη κριθής και ελληνικές ζυθοποιίες
Και τώρα έρχεται η άλλη εγκληματική αμέλεια (επιεικώς) του ελληνικού κράτους. Η εταιρεία Αμστελ, π.χ. εζήτησε από το ελληνικό κράτος την συνεισφορά του στην προμήθεια κριθής, για να μην αγοράζουν από το εξωτερικό λόγω της παράνοιας που επικρατεί στον τόπο μας και του πρωτογονισμού δεν μπόρεσε η Ελλάδα να προμηθεύσει την Αμστελ με κριθάρι, με αποτέλεσμα αυτή να εισάγει σχεδόν όλην την ποσότητα από το εξωτερικό (βλέπετε, δεν υπάρχει η ΚΥΔΕΠ). Όπως προείπαμε το κριθάρι ζυμώνεται προς παραγωγή μπύρας και προς παραγωγή ουίσκι, το οποίο στην Ελλάδα δεν γίνεται, ενώ θα έπρεπε να γίνεται, γι αυτό και οπτικώς και χρωματικώς δεν διαφέρουν πολύ αυτά τα δύο ποτά. Εάν λοιπόν κάποιος πάρει την μπύρα και την αποστάξει, μπορεί να κάνει ουίσκι. Ως εκ τούτου η βιομηχανίες μπύρας της Ελλάδος, που είναι αρκετές χρησιμοποιούν τεράστιες ποσότητες κριθής, της τάξεως των εκατομμυρίως τόνων, για να παράγουν τις ατέλειωτες μπύρες της Ελλάδος, εκτός των εισαγομένων ποσοτήτων. Όταν η μπυραρία ζυμώσει την κριθήν προς παραγωγή μπύρας, της μένει ένα υποπροϊόν, που όπως είπαμε ονομάζεται βύνη, το οποίο πωλούν οι μπυραρίες στους κτηνοτρόφους. Δεδομένου ότι το κριθάρι έχει 11% πρωτεΐνες, το προϊόν που θα περισσέψει, αφού θα ζυμωθούν 5 κιλά, δηλ. ανά 5 κιλά κριθής που ζυμώνεται, περισσεύει 1 κιλό υποπροϊόντος, το οποίο σε ξηρά μορφή είναι 55% πρωτεΐνες, 30% κυταρίνη, και 12% υγρασία. Η θεωρητική αξία αυτού του προϊόντος πρέπει να είναι σήμερα της τάξεως των 50 δρχ. ανά κιλό, διότι δεν έχει καθόλου υδατάνθακες μέσα, επειδή αυτοί έχουν ήδη υποστεί ζύμωση. Ο αριθμός του 55% των πρωτεϊνών θα του έδινε την θέση της πρώτης κατηγορίας στον κόσμο πρωτεϊνών για ζωοτροφές, όταν η σόγια έχει 44%, και θα μπορούσε να χρησιμοποιηθή και σαν τροφή του ανθρώπου, αν χρησιμοποιούνταν ανοξείδωτα σκεύη.
Τι συμβαίνει όμως στην ελληνική πραγματικότητα; Σήμερα οι ελληνικές μπυραρίες, (εν αντιθέσει προς τις ξένες, οι οποίες τουλάχιστον ξεραίνουν το προϊόν) δίνουν το προϊόν στους κτηνοτρόφους σε υγρά μορφή, περίπου 90% σε υγρασία. Άρα ταΐζουν τα ζώα τους οι κτηνοτρόφοι σχεδόν με νερό, που δεν θα έπρεπε να τιμάται άνω των 6 δραχμών το κιλό, ενώ αυτές το πωλούν περίπου 25 δρχ. Ουσιαστικά κατακλέβεται ο κτηνοτρόφος. Πρέπει το ελληνικό κράτος αμέσως να εξαναγκάσει τις μπυραρίες να βεβαιώνουν γραπτώς τους κτηνοτρόφους για το τι τους πωλούν (διότι αυτοί δεν γνωρίζουν) και να ενημερώσουν τους κτηνοτρόφους ότι το προϊόν αυτό δεν πρέπει να κοστίζει πάνω από 6 δρχ.τοκιλό.
Λάβδανον
Όταν προ πολλών ετών είχα πάει στην Κρήτη για να παραστώ ως μάρτυς υπερασπίσεως σε μία δίκη, καθ' οδόν προς το Ηράκλειο, μεταξύ Ρεθύμνης και Ηρακλείου, είδα επάνω στην κορυφή του βουνού ανθρώπους, οι οποίοι από μακριά φαίνονταν σαν να σκουπίζουν το βουνό. Σταμάτησα το αυτοκίνητο και κατευθύνθηκα προς την πλησιέστερη ομάδα. Ο επικεφαλής μου είπε ότι συνέλεγαν το λάβδανο. Το βουνό ήταν γεμάτο με θαμνοειδή αυτοφυή φυτά και αυτοί κρατούσαν κάτι σκούπες στα χέρια τους με μακριά κορδόνια και περνούσαν την σκούπα με τα κορδόνια πάνω από το φυτό. Κατά την κίνηση αυτή μία κολλώδης ουσία που παρήγαν τα φυτά κολλούσε πάνω στα κορδόνια και όταν μαζευόταν αρκετή ουσία ο άνθρωπος έπιανε μία μία τις κορδέλλες και απομόνωνε την ουσία. Εντυπωσιάστηκα και τον ρώτησε τι ήταν το λάβδανο. Μου απάντησε ότι ήταν ναρκωτικό και ότι το εξήγαν στην Αίγυπτο. Το χρησιμοποιούσαν όμως και οι ίδιοι όταν κάποιο παιδί ήταν κρυωμένο, το έβαζαν σε ζεστό ρόφημα , επειδή καταπραΰνει τον πόνο και δρα γενικά ως καταπραϋντικό. Όταν τον ρώτησε ποια ήταν η τιμή του μου είπε μια υψηλή τιμή που δεν θυμάμαι τώρα. Η οικονομία του χωριού ήταν το λάβδανο. Μού είπε πάντως ότι δεν το καλλιεργούσαν σε χωράφια.
Είναι η πρώτη και η τελευταία φορά που στη ζωή μου είδα ανθρώπους να μαζεύουν κατ' αυτόν τον τρόπο το περιβόητο λάβδανο. Το ερώτημα που τίθεται είναι γιατί ποτέ δεν έγινε καλλιέργεια αυτού του φυτού και γιατί είναι ένα θέμα άγνωστο σε όλη την Ελλάδα. Επειδή δρα και σαν ναρκωτικό δεν ξέρω ποια άλλη χρήση έχει. Το εγκυκλοπαιδικό λεξικό Ελευθερουδάκης του 1930 στον τόμο 8 σελ. 441, αναφέρει το λάβδανον ως λάδανον και υποστηρίζει ότι η μόνη χώρα που οι ιθαγενείς χρησιμοποιούν το λάδανον είναι το Σουδάν, όπου χρησιμοποιείται κατά των λοιμώξεων. Ποιες επακριβώς είναι οι φαρμακευτικές του ιδιότητες και ο τύπος του δεν γνωρίζω ούτε και αν συλλέγεται ακόμη. Θα έπρεπε το Υπουργείο Γεωργίας να το έχει καλλιεργήσει, να γνωρίζουμε την απόδοση του ανά στρέμμα, εάν η συλλογή του γίνεται ορθά ή αν χρειάζεται εκχύλισις, αφού κοπούν τα κοτσάνια και τα φύλλα του φυτού και πολλά άλλα. Επειδή συλλέγεται και στην Κύπρο και μικροποσότητες σε άλλες χώρες της Μεσογείου είμαι βέβαιος ότι δεν έχει γίνει ορθολογική εξέταση του προϊόντος από φαρμακευτικής πλευράς με τις νέες τεχνολογίες.
Κούμαρα
Στο παρελθόν ήμουν κυνηγός και ένα από τα κυνήγια που μου άρεσε πάρα πολύ ήταν η βουνίσια πέρδικα, που ακόμη θεωρώ ότι ήταν το καλύτερο κυνήγι. Είναι ένα καταπληκτικό πουλί, πανέξυπνο και είναι εξάδελφος της καμπίσιας πέρδικας, που είναι λίγο μικρότερη. Σε μέρη που υπάρχουν και βουνίσιες και καμπίσιες υπάρχουν και διασταυρώσεις, όπως π.χ. στην Πτολεμαϊδα. Όταν λοιπόν πήγαινα για βουνίσιες πέρδικες σε διάφορα μέρη της Ελλάδος έβρισκα σε πολλά σημεία το αυτοφυές φυτό κούμαρο. Όταν λοιπόν έπεφτα σε πολλές κουμαριές και είχαν αρκετά κούμαρα, τότε άφηνα την καραμπίνα ή το δίκανο και άρχιζα να τρώω κούμαρα, που είναι πολύ νόστιμα, ιδίως όταν είναι ώριμα.
Η κουμαριά είναι ένα αειθαλές θαμνώδες δένδρο το οποίο παράγει κατά Οκτώβριο μήνα που ωριμάζει πλέον ένα καταπληκτικό κόκκινο καρπό μεγέθους πετροκέρασου. Ο καρπός από το κούμαρο μπορεί να χρησιμοποιηθεί δια την παραγωγή ποτού και τα φύλλα του να χρησιμοποιηθούν ως ζωοτροφή. Προσωπικά δεν έχω κάνει αναλύσεις, αλλά το σίγουρο είναι ότι δεν φύεται αλλού, διότι δεν απαντάται ούτε καν στην Βόρειο Ελλάδα.
Είναι αδιανόητο γιατί η Ανωτάτη Γεωπονική και γενικώς οι επιστήμονες της Ελλάδος δεν έχουν ασχοληθεί με αυτό το καταπληκτικό φυτό που παραμένει αυτοφυές στα εκατομμύρια στρέμματα των λόγγων της Ελλάδος όπου απαντάται. Προσφέρει μικρή διατροφή πρωτίστως στα κατσίκια, διότι στις περιοχές όπου φύεται δεν έχουν εύκολη πρόσβαση τα πρόβατα ούτε οι αγελάδες. Η αξιοποίηση του κουμάρου όπως και του πουρναριού από τον άνθρωπο θα ήταν μία μεγάλη προσφορά στον τόπο, η οποία πρέπει κάποτε να γίνει. Αν υπολογίσει κανένας ότι από την Θεσσαλία και κάτω όλοι οι λόγγοι της Ελλάδος έχει συν κούμαρα, αλλά πότε κανένας δεν εκαλλιέργησε τα κούμαρα ως έπρεπε, είναι ευνόητο το μέγεθος της αμέλειας των υπευθύνων.
Προτείνω στην Ανωτάτη Γεωπονική να κάνει μερικές καλλιέργειες κουμάρων σε όλη την Ελλάδα, για να εξακριβωθεί η σωστή απόσταση από δένδρο σε δένδρο, το είδος του λιπάσματος, ποια είναι η διαδικασία της αναπτύξεως του κουμάρου, πώς πρέπει να μεταχειρισθούμε το δένδρο για να καρποφορήσει καλύτερα. Επίσης για ποιο είδος ζώου ενδείκνυται το κούμαρο και γενικώς η επιστημονική του αξιοποίηση. Τονίζω ξανά ότι δεν υπάρχουν κούμαρα στην Ευρώπη εκτός των μεσογειακών κρατών. Γι αυτό είμαστε υποχρεωμένοι λοιπόν να αξιολογήσουμε το φυτό από κάθε άποψη ως προς την χρησιμότητα του στην αγροτική και κτηνοτροφική βιομηχανία.
Ένα είναι βέβαιο, ότι η χρήση του ξύλου θα μας δώσει μεγάλες ποσότης ηλεκτρικής ενέργειας. Η μεταφορά του θα κάλυπτε το κόστος της υπάρξεως μουλαριών, ίππων και όνων και αυτά τα ζώα θα μας έδιναν, όπως έχω πη και σε άλλο κεφάλαιο, την παραγωγή μανιταριών. Ο Έλλην πολίτης πρέπει να συνειδητοποιήσει τα κέρδη που χάνονται χωρίς λόγο και αφορμή. Εάν π.χ. σε 50 εκατομμύρια στρέμματα βοσκότοπων υπολογίσουμε ανά στρέμμα 1 τόνον ξύλα και υπολογίσουμε ότι από 1 τόνο ξύλα υπάρχει αντιστοιχία σε παραγωγή θερμίδων 1 βαρέλι πετρελαίου κατ' ελάχιστον, τότε έχουμε 50 εκατομμύρια βαρέλια πετρέλαιο και με 30 δολλάρια το βαρέλι έχουμε $1.500.000.000 σε αξία ενεργείας. Πρόκειτα για ένα σημαντικό ποσό διόλου ευκαταφρόνητο, που είναι πάνω από το 50% της αξίας του πετρελαίου που εισάγουμε στην Ελλάδα, ή το 0,8% του ΑΕΠ.
Κυπαρίσσι προς παραγωγή ζωοτροφών κουνελιών
Στο κέντρο εφηρμοσμένης ερεύνης και ζωοτεχνολογίας που διατηρούσα στην Ζάκυνθο αποφάσισα μία μέρα να εξετάσω την χρησιμότητα του κυπαρισσιού. Παρακινήθηκα από την σκέψη ότι η Ελλάδα έχει παρά πολλά κυπαρίσσια, πλούσια σε φύλλα και καρπούς δένδρα, τα οποία όμως εκτός της παραγωγής οξυγόνου και λίγου διοξειδίου του άνθρακος προσφέρουν μόνο καλλωπισμό στη χώρα.
Έκοψα ένα μεγάλο κλωνάρι της τάξεως των 2,5 μέτρων που ήταν σαν μικρό χριστουγεννιάτικο δένδρο και το έβαλα μέσα σε μία κλούβα η οποία ήταν 11 μ. μήκος , 2,5 μ. πλάτος και 2 μ. ύψος φτιαγμένη από γαλβάνιζε σύρμα με πολύ μικρές οπές, το οποία κλουβί εχρησίμευε σαν ειδικό μέρος για κουνέλια, καθώς και μία διάταξη ειδική που δεν ενδιαφέρει το παρόν σκοτεινή όπου τα κουνέλια μέσα σε αυτήν γεννούσαν. Ο λόγος ήταν για να μην μπαίνουν τα ποντίκια και τρώνε τα μικρά. Επειδή είχα και άλλες πολλές ασχολίες το ξέχασα αυτό και μετά από 2 ημέρες που τα ξαναθυμήθηκε πήγα στο κλουβί να δώ τι είχαν κάνει τα κουνέλια με το κυπαρίσσι και δεν το είδα. Ρώτησα λοιπόν τον βοηθό μου αν το έβγαλε και μού απήντησε αρνητικά. Παραξενεύτηκα και ξαναμπήκα μέσα στο κλουβί να κοιτάξω καλά. Είδα τότε στο χώμα μία βέργα ξεφλουδισμένη και τότε κατάλαβα ότι τα κουνέλια είχαν φάει όλα τα φύλλα και τα μικρά κλαδάκια καθώς και το φλοιό και είχε παραμείνει μόνο το κλωνάρι. Το γεγονός μού έκανε μεγάλη εντύπωση. Το βράδυ είδα έναν κύριο ονόματι Διονύσιο Τουρίκη που τον θεωρώ έναν από τους λίγους κτηνοτρόφους της Ελλάδος και του ανέφερα το γεγονός. Με έκπληξη μου τον άκουσα να μου λέει ότι το κυπαρίσσι ήταν η καλύτερη τροφή των κουνελιών, αλλά κανείς δεν το γνωρίζει. Όταν τον ρώτησα γιατί αυτός δεν τάιζε τα κουνέλια του κυπαρίσσι , χαμογέλασε και μου απήντησε ότι το έκανε όταν ήταν νεώτερος.είναι σήμερα 80 ετών.
Αντιλαμβάνεσθε λοιπόν ότι εάν κάποιος είχε κυπαρίσσια προς εκμετάλλευση πολλά θα μπορούσε να επιτύχει. Ήθελα εν συνεχεία να κάνω και τις αναλύσεις των φύλλων του κυπαρισσιού και ακόμη θέλω αλλά έκτοτε δεν μου εδόθη η δυνατότης. Ελπίζω να γίνει μία εμπεριστατωμένη έρευνα στο μέλλον, για να μπορούμε να έχουμε επιστημονικά στοιχεία στα χέρια μας. Πρέπει επίσης να μετρηθούν τα κυπαρίσσια της Ελλάδος, να μελετηθεί η διαδικασία όταν κόβεις ένα κλωνάρι πότε βγαίνει ένα άλλο, ποιο είδος είναι πιο κατάλληλο και γενικά μια επιστημονική αντιμετώπιση που σήμερα δεν υπάρχει. Η χρήση του ως ζωοτροφή των μυρηκαστικών δεν έχει αξιολογηθεί, ενώ θα έπρεπε.
Πεύκα προς παραγωγήν προϊόντος καπνού
Εν
αντιθέσει με το κυπαρρίσι το πεύκο παρόλο που είναι αειθαλές έχει μια
μεγάλη φυλλοβολία, τα λεγόμενα πούσια (πευκοβελόνες). Το καλοκαίρι στα
πευκοδάση υπάρχει στρώμμα από πευκοβελόνες, που σε μεγάλο βαθμό είναι
και αιτία πυρκαγιών. Με είχε απασχολήσει στο παρελθόν η χρήση αυτών των
πευκοβελόνων και επειδή είναι πολύ εύφλεκτο έκανα πειράματα για να το
χρησιμοποιήσω σε τσιγάρο. Από ένα τσιγάρο με φίλτρο έβγαλα τον καπνό και
το κενό στέλεχος το γέμισα με πευκοβελόνες που λόγω του ότι είναι πολύ
μυτερές μπροστά εισχωρούν εύκολα. Όταν το περίσσευμα το κόψεις με ένα
ψαλιδάκι στην άκρη έχεις ξαναφτιάξει ένα τσιγάρο το οποίο όταν το
ανάψεις καίγεται κανονικά, όπως καίγονται και τα λοιπά τσιγάρα. Επίσης
μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως καπνός πίπας. Μπορείς δε κάλλιστα να
αναμείξεις τις πευκοβελόνες με καπνό τάπας και να κάνεις ένα ωραιότατο
μείγμα καπνού.
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν αξιοποιούμε τις πευκοβελόνες, πράγμα που θα μπορούσε να γίνει με ελάχιστο κόστος σε σχέση με τον καπνό. Σημειωτέον ότι ο καπνός έχει 42 μεροκάματα το στρέμμα— όταν δε ομιλούμε για τον ελληνικό καπνό που είναι κάτι μικρά φυλλαράκια που δεν αποδίδουν πάνω από 100.000 δρχ. ανά στρέμμα. Το να μαζεύει κανείς κάτω από το πευκοδάσος τα πούσια θα μπορούσε να μαζέψει χιλιάδες τόνους έναντι πινακίου φακής. Πιστεύω ότι είναι μια ωραιότατηκαι πολύ προσοδοφόρος χρήση του πεύκου που δεν απαιτεί κανένα κόπο, αρκεί απλώς να μαζεύουμε τα φύλλα του που πέφτουν. Βεβαίως πρέπει να γίνουν και αντίστοιχα μηχανήματα επεξεργασίας των πευκοβελόνων, να προστεθή η υγρασία που πιθανώς λείπει και γενικώς να αντιμετωπισθή το θέμα επιστημονικώς για να δοθή το καλύτερο αποτέλεσμα. Οπωσδήποτε όμως η μείξις 50% πευκοβελόνων και 50% καπνόφυτου δίδει ένα άριστο προϊόν.
Πουρνάρι
Αυτό είναι ένα φυτό που φύεται στους λόφους και τα δάση της Ελλάδος και το οποίο ξέρει όλος ο ελληνικός λαός. Είναι φυτό αειθαλές και αν ποτιζόταν το καλοκαίρι, θα μπορούσε να προσφέρει πάρα πολλά στον ελλαδικό χώρο. Είναι φυτό που παράγει είδος βελανιδιού, που τα παλαιότερα χρόνια είχε χρήση στην χρωματουργία. Το πουρνάρι είναι φυτό που δεν ξεπερνά τα 2-3 μέτρα σε ύψος και συνήθως χρησιμοποιείται σαν βοσκή αιγοπροβάτων. Όταν το φύλλο του μεγαλώσει αρκετά, δεν είναι εύκολο να το φάνε τα ζώα επειδή έχει αγκαθάκια. Ιδιαιτέρως τους καλοκαιρινούς μήνες που δεν υπάρχει υγρασία, σκληραίνει πάρα πολύ και είναι δύσκολη η διαλογή του από τα μυρηκαστικά μικρά ζώα. Όταν είναι στη φάση παραγωγής καρπού, αυτό είναι πολύ ωφέλιμο, διότι με αυτό τρέφονται και τα χοιρινά και τα αιγοπρόβατα, αλλά πρωτίστως τα χοιρινά. Και εδώ δυστυχώς δεν έχει πράξει απολύτως τίποτε το Υπουργείο Γεωργίας για την ορθολογική αξιοποίηση του πουρναριού ως μέσου ζωοτροφής.
Π.χ. θα μπορούσαμε ευκόλως να κλαδεύομε να πουρνάρια. Τα μεν χονδρά κλαριά θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως πηγή ενεργείας για παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος στα ήδη υπάρχοντα εργοστάσια, τα δε φύλλα και λεπτά κλαράκια θα μπορούσαν να αλέθονται και να γίνονται αλεύρι προς παραγωγήν ζωοτροφών. Για να γίνει όμως αυτό χρειάζεται μία ολόκληρη διαδικασία, π.χ. όταν γίνεται το κόψιμο των κλαριών και τα κλαριά πέφτουν επί της γης πρέπει κάποιος να τα μαζέψει και να τα μεταφέρει. Εδώ λοιπόν χρειάζεται μία ομάδα ανθρώπων με μουλάρια ή άλογα που θα φορτώνονται τα κλαριά και θα τα μεταφέρουν στον δρόμο όπου το φορτηγό θα τα μεταφέρει στην βιομηχανία. Αλλά ταυτοχρόνως θα μπορούσε αυτή η ομάδα, αν μιλάμε και περί δάσους να κόβει και δένδρα, τμήματα των κορμών των οποίων κατά τον ίδιο τρόπο θα μεταφέρονται στις βιομηχανίες.
Εκτός από το πουρνάρι υπάρχει και το σχίνο το οποίο τρώγεται σε πολύ μικρότερο βαθμό— και αυτό φυτό αειθαλές—καθώς επίσης και το κούμαρο. Και τα τρία αυτά φυτά βρίσκονται αυτοφυή στους περισσοτέρους λόγγους της Ελλάδος και θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν κατά τον αυτόν τρόπον. Εάν ληφθή υπ' όψιν ότι σε προβολή έχουμε άνω των 80.000 εκατομμυρίων στρεμμάτων, τα οποία καλύπτονται με αυτά τα φυτά, αλλά και με δένδρα, αντιλαμβάνεται κάποιος ποιος θα ήταν ο αριθμός των ζώων μεταφοράς αυτών των προϊόντων, ο αριθμός των τόνων σε μανιτάρια που θα παρήγοντο και πρωτίστως ο αριθμός των χιλιάδων τόνων σε ζωοτροφή, η οποία θα μας έδινε την δυνατότητα να έχουμε πολλά περισσότερα μυρηκαστικά. Αυτό σαν συνέχεια θα μας έκανε αυτάρκεις σε τυρί (που τώρα εισάγουμε ανω των 70.000 τόνων), σε κρέας, σε δέρματα, οστών, μαλλιού, ζωικών κοπράνων που θα έδιναν ένα φυσικό λίπασμα. Η ελληνική ύπαιθρος θα σημείωνε θεαματική ανάπτυξη. Πρωτίστως δεν θα υπήρχε κανένας άνεργος και δη στην επαρχία, γιατί θα δημιουργούνταν πολυάριθμες βιομηχανίες για την παραγωγή και επεξεργασία αυτών των προϊόντων. Θα ήμασταν αυτάρκεις σε βούτυρο, που σήμερα σχεδόν όλο εισάγεται, σε γάλα που παράγουμε μόνο το 20% των αναγκών μας και γενικώς η Ελλάδα θα ήταν μία ευτυχής, πλούσια και πολυπληθής χώρας σε σχέση με τα χάλια, την φτώχεια και τον μικρό πληθυσμό (και Αθηνοκεντρισμό) που έχουμε σήμερα.
Μου είναι αδιανόητο ότι κανένα ΑΕΙ δεν ησχολήθη με αυτά τα θέματα, αλλά ασχολούνται όλοι μόνο με θεωρητικά πράγματα. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η αξιοποίηση του γεωργικού πλούτου της χώρας μας θα οδηγήσει και σε μεγαλύτερη ανεξαρτησία μας από άλλες χώρες. Διότι η οποιαδήποτε οικονομική ανεξαρτησία της χώρας θα μας έδινε την δυνατότητα να φέρουμε πολλούς Έλληνες πίσω και θα δημιουργούσε τις προϋποθέσεις να κατασκευάσουμε πράγματα που έχουμε τόσο ανάγκη, πρωτίστως αμυντική βιομηχανία, προϊόντα που δεν παράγουμε και μας τα πωλούν ΕΑΝ και όσο θέλουν οι λεγόμενες μεγάλες δυνάμεις, οι δήθεν σύμμαχοι μας.
Αναρωτιέμαι γιατί ο πρωθυπουργός οι υπουργοί και οποιοσδήποτε άλλος μεγάλος παράγων της χώρας δεν έχει ασχοληθή με αυτά τα τεράστια θέματα. Μου κάνει εντύπωση αυτή η άδεια χώρα που είναι η Ελλάδα, διότι το 60% τουλάχιστον του πληθυσμού της βρίσκεται σε 2 πόλεις, Αθήνα, Πειραιά, Θεσσαλονίκη. Η Κρήτη μόνον αν είχε τον πληθυσμό της Ολλανδίας, έπρεπε να έχει 4.000.000 κατοίκους και έχει μόνον 600.000. Πέραν όλων των άλλων λόγω του κλίματος της η Κρήτη έχει βελανίδια που δεν έχει η Ολλανδία ή η Γερμανία ή το Βέλγιο, έχει χαρούπια, πουρνάρια, σχίνα κούμαρα, αγριελιές, λάβδανο, μπανάνες, που οι ανωτέρω χώρες δεν μπορούν να παράγουν. Είναι λοιπόν τραγικό να λέγεται και να διαδίδεται ότι οι Έλληνες γεωργοί δεν μπορούν να παράγουν. Έχουν πάρα πολλά, αρκεί να τα μάθουν. Εάν τα φύλλα της ελιάς και μόνον αξιοποιούσαμε των 250.000.000 ελαιοδένδρων που έχει η χώρα σαν ζωοτροφή μυρηκαστικών, αυτό και μόνο θα μας έδινε περί τα 100 δισεκατομμύρια δρχ. ετησίως (βλ. ειδικό κεφάλαιο περί ελαιοδένδρων).
Μουριές
Είναι γνωστό στους περισσότερους Έλληνες ότι τα φύλλα της μουριάς είναι η μοναδική τροφή που τρώει ο μεταξοσκώληκας, για να παράγει το νήμα της μετάξης. Αυτό που δεν είναι γνωστό είναι ότι οι Γερμανοί προσπάθησαν να φυτέψουν μουριές, αλλά αυτές δεν ευδοκίμησαν λόγω των κλιματικών συνθηκών. Αν εξαιρέσουμε την Ελλάδα και κάποιες μεσογειακές χώρες, σε καμία ευρωπαϊκή χώρα της Βόρειας, Κεντρικής και Δυτικής Ευρώπης δεν ευδοκιμεί η μουριά. Η πόλις των Αθηνών έχει χιλιάδες μουριές ως καλλωπιστικό φυτό στα πεζοδρόμια και στις μικρές πλατείες. Αυτό που δεν είναι όμως γνωστό στον πολύ κόσμο είναι ότι εκτός από την τροφή των μεταξοσκωλήκων, οι οποίοι τρέφονται από τα φύλλα της μουριάς, τα μικρά κλαράκια (ή κοτσάνια) είναι μία άριστη τροφή για τα μυρηκαστικά και τα κουνέλια. Πρέπει όμως να ακολουθηθεί μία ιδιαίτερη διαδικασία. Η μουριά στην Ελλάδα πετάει φύλλα και άνθη στις αρχές Απριλίου. Βεβαίως όταν ο καιρός είναι καλός πιθανόν αυτό να διατηρηθεί και μέχρι τέλους Νοεμβρίου ή Δεκεμβρίου. Ένα άλλο πράγμα που δεν είναι επίσης γνωστό, είναι ότι αν ακολουθηθεί η κινεζική μέθοδος μπορούν να μπουν 1000 μουριές ανά στρέμμα, έτσι ώστε να δημιουργείται δάσος από νάνους μουριές, οι οποίες λόγω του μικρού τους μεγέθους είναι εύκολο να κλαδευθούν χωρίς να χρειάζονται σκάλες, κλπ.
Τι πρέπει λοιπόν να κάνουμε; Όταν τα κλαράκια της μουριάς μεγαλώσουν περίπου 1 μήνα (τέληΑπριλίου με αρχές Μαΐου), τότε κλαδεύουμε το δένδρο ολοσχερώς και μας μένουν τα φύλλα και τα κοτσάνια. Τα φύλλα τα τρώνε οι μεταξοσκώληκες και τα κοτσάνια τα μυρηκαστικά και τα κουνέλια. Μετά 1 μήνα περίπου πάλι θα έχει πετάξει η μουριά νέα κλαράκια και νέα φύλλα, το οποία πάλι μπορούμε να τα ξανακλαδέψουμε και να έχουμε το ίδιο αποτέλεσμα. Στις αρχές Ιουνίου-Ιουλίου κάνουμε πάλι το ίδιο, κ,ο.κ. Δηλ. επί ετησίας βάσεως έχουμε οπωσδήποτε 6 κλαδέματα, αν όχι 7 ή 8. Εάν υπολογίσουμε ότι ανά 500 κιλά μουρόφυλλα παράγονται 70 κιλά κουκούλια και επί 2500 το κιλό μας δίνει 170.000 δρχ., αντιλαμβάνεσθε ότι κάθε χρόνο η διαδικασία αυτή μας δίνει 2 τόνους φύλλα τουλάχιστον.
Τη στιγμή που η πατρίδα μας αντιμετωπίζει μεγάλα οικονομικά προβλήματα, μπορούμε να αντιληφθούμε τι σημασία έχει η παραγωγή μουροφύλλων, δεδομένου ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση επιδοτεί τον μεταξοσκώληκα με 2.000 δρχ./κιλό. Προ ετών η τιμή του νήματος της μετάξης είχε 9.000 δρχ/κιλό και η τιμή του νήματος βάμβακος 1.000-2.000 δρχ. Η δημοτική επιχείρηση Σουφλίου άρχισε να δημιουργεί εργοστάσιο παραγωγών μετάξης και έχει ξεμείνει από 40.000.000 δρχ. Γιατί άραγε; Παλαιότερα δίδαμε $13/κιλό το κουκούλι στην Βουλγαρία, για να μας κάνει το κουκούλι νήμα. Αντιλαμβάνεσθε τα οφέλη για την Ελλάδα, αν ξεκινήσει η διαδικασία παραγωγής μετάξης στη χώρα μας. Αυτό το είδατε ποτέ στις ειδήσεις ή στις εφημερίδες; Ποτέ! Γιατί;
ΤΈΥΤΛΑ-ΖΑΧΑΡΗ-ΜΕΛΑΣΣΑ
Είναι γνωστό ότι υπάρχουν δύο ειδών τεύτλα προς βιομηχανοποίηση:
α)τα ζαχαρότευτλα που παράγουν ζάχαρη και
β)τα κτηνοτροφικά, που είναι για παραγωγή ζωοτροφών για τα μυρηκαστικά.
Η Ελλάδα, σημειωτέον, δεν έχει κάνει παραγωγή τεύτλου προς ζωοτροφή, πράγμα ακατανόητο! Τα κτηνοτροφικά τεύτλα αποδίδουν περί 7-10 τόνους ανά στρέμμα. Η περιεκτικότης τους είναι περίπου και για τα δύο είδη 13-17% υδατάνθρακες (δηλ. σάκχαρα), 5% περίπου πρωτεΐνες, μπεταΐνη κ.λπ. Όταν ο Έλληνας γεωργός πάει τα τεύτλα του σε ένα από τα 6 εργοστάσια παραγωγής ζαχάρεως της χώρας (τα οποία σημειωτέον είναι κρατικά!), εκεί ζυγίζουν το προϊόν του, εν συνεχεία το αδειάζουν και αφού γίνει ένας πρώτος διαχωρισμός, ξαναφορτώνουν το υποπροϊόν (4%), το οποίο ο γεωργός ξαναπετάει στο χωράφι του. Αυτά όμως σαπίζουν και μετατρέπονται σε οινόπνευμα μέσα στο χωράφι, ενώ αυτό έπρεπε να ξεραίνεται και να γίνεται όλο ζωοτροφή.
Πρέπει επίσης να γίνει προσπάθεια, στην Κρήτη ή την Νότιο Πελοπόννησο, να δούμε αν ευδοκιμεί το ζαχαροκάλαμο, για να έχουμε και μία άλλη εναλλακτική λύση. Η μελάσσα από το ζαχαροκάλαμο, όταν αναμειχθεί με την ζάχαρη, μας δίνει μαύρη ζάχαρη, που στην Ελλάδα απαγορεύεται να παραχθεί! Η μελάσσα έχει την εξής σύνθεση: 25-30% νερό, 50% ζάχαρη, 11% πρωτεΐνες, 6% μπεταΐνη. Η μελάσσα είναι η πρώτη ύλη για την παραγωγή της πολύτιμης ουσίας που λέγεται κιτρικό οξύ Το κιτρικό οξύ είναι απαραίτητο για την κατασκευή αναψυκτικών και το εισάγουμε εξ ολοκλήρου από το εξωτερικό, αφότου το ελληνικό κράτος βραχυκύκλωσε της προσπάθειες της εταιρίας ΧΡΩΠΕΙ να το κατασκευάσει στην Ελλάδα.
Η ιστορία έχει ως εξής:
Με αντάλλαγμα μια ευρεσιτεχνία της ΧΡΩΠΕΙ, οι Βούλγαροι θα μας έδιναν τη τεχνολογία του κιτρικού οξέος, πως δηλ. με μία επιφανειακή ζύμωση η μελάσσα (το υποπροϊόν της ζαχάρεως, που όπως είπαμε είναι 50% ζάχαρη, 25% υγρασία, 11% πρωτεΐνες, 6% μπεταϊνη και ορισμένα άλλα μικροπράγματα) μετατρέπεται με την βοήθεια ενός μήκητος που ονομάζεται Aspergillous Niger σε κιτρικό οξύ. Η Ελλάδα εισάγει το κιτρικό οξύ σε μεγάλες ποσότητες πρωτίστως για τα αεριούχα ποτά από τις αμερικανικές εταιρίες Bristolκαι Bitcham της τάξεως των 3.500 τόνων. Πρέπει να γνωρίζετε ότι το μυστικό του κιτρικού οξέος το ξέρουν ελάχιστοι τον κόσμο και εκτός της επιφανειακής μεθόδου γίνεται και εις βάθος παραγωγή. 'Οταν ο Βούλγαρος υπουργός μαζί με το επιτελείο του ήρθε στην ΧΡΩΠΕΙ και περιμέναμε και το αντίστοιχο Υπουργείο Βιομηχανίας να έρθη, αλλά εις μάτην, διότι ποτέ δεν εμφανίσθηκαν. Εξοργισμένος ο Βούλγαρος υπουργός είπε ότι θα το αναφέρει στην κυβέρνηση του και έφυγε. Το Υπουργείο Βιομηχανίας ποτέ δεν μου έδωσε ικανοποιητική απάντηση και καθένας μπορεί να υποθέσει πολλά. Η συμφωνία ήταν της τάξεως των 3,5 εκατομμ. δολλαρίων με βασικό προμηθευτή της μελάσσας το ελληνικό κράτος. Η μελάσσα δεν μας εδόθη ποτέ από το κράτος και έτσι το όλο σχέδιο εναυάγησε.
Όσον αφορά τη ζάχαρη, τίθεται το ερώτημα γιατί προπολεμικώς δεν εδόθη σε κανέναν άδεια να κάνει ζαχαρουργεία, ενώ έγιναν από την φιλελευθέρα Ε.Ρ.Ε την δεκαετία του 1960 κρατικά εργοστάσια, δηλαδή με βάση τις οικονομικές αρχές του κομμουνισμού!. Όλες αυτές τις δεκαετίες η Ελλάδα ήταν αναγκασμένη να εισάγει ζάχαρη με συνέπεια την εξαγωγή συναλλάγματος της τάξεως των $ 200.000.000! Ερωτώ την όλες τις μέχρι τότε ελληνικές κυβερνήσεις γιατί αυτή η αμέλεια, και γιατί η λεγόμενη «Δεξιά» ενήργησε κομμουνιστικά. Και δεν το έχει κάνει μόνο στην ζαχαρουργία, αλλά το έκανε και στην περίπτωση των ΔΕΗ και ΟΤΕ. Σε καμία χώρα της Δύσης δεν υπάρχει κρατικό εργοστάσιο ζαχάρεως και αυτό είναι ένα μεγάλο ερώτημα.
Και ακόμη αναρωτιέμαι γιατί το ελληνικό κράτος, όταν θέλησα να παράγω με τον μύκητα Aspergillous Niger και με την βοήθεια της μελάσσας την πολύτιμο ουσία κιτρικό οξύ δεν μου το επέτρεψαν, με αποτέλεσμα να δαπανούμε τεράστια ποσά για να την
εισάγουμε από το εξωτερικό. Έτσι σήμερα την μελάσσα, αντί να την χρησιμοποιούμε για τις ανάγκες της χώρας μας, την εξάγουμε σε μεγάλο βαθμό.
ΦΡΟΥΤΑ-ΟΙΝΟΠΝΕΥΜΑ ( ή κατά το επιστημονικότερον αιθυλική αλκοόλη)
Αμφιβάλλω αν υπάρχει έστω και ένας κάτοικος αυτής της χώρας που δεν ξέρει το οινόπνευμα. Το οινόπνευμα είναι ένα προϊόν ζυμώσεως των μονοσακχάρων και το υποπροϊόν των μυκήτων είναι το οινόπνευμα.
Στη φύση υπάρχουν βασικώς 3 ειδών μύκητες οι οποίοι κάνουν την παραγωγή οινοπνεύματος. Ο πρώτος αντέχει μέχρι σε διάλυμα 5-6% οινοπνεύματος και εν συνεχεία πεθαίνει μέσα στο οινόπνευμα που ο ίδιος παράγει. Ο δεύτερος μύκητας αντέχει σε διάλυμα περί 10%, και ο τρίτος αντέχει μέχρι 16%. Ο Bayer στην οργανική του χημεία αναφέρει ότι όταν ένα κρασί έχει οινόπνευμα περισσότερο του 16%, αυτό είναι πρόσθετο και δεν προέρχεται εκ της φυσικής ζυμώσεως του μονοσακχάρου του ή οποιουδήποτε άλλου φρούτου ή καρπού προς παραγωγήν οινοπνεύματος.
Υπαρχει όμως στην Κρήτη σε υψόμετρο άνω των 600 μέτρων ένας μύκητας ο οποίος μπορεί να παράγει οινόπνευμα μέχρι 19% και μετά να πεθάνει. Αυτό το μυστικό που και ο καθηγητής Bayer δεν εγνώριζε, μου το είπε ο καθηγητής Εμμανουήλ Βογιατζάκης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, που ηγείτο τότε του τμήματος της Ανόργανου και Χημικής Τεχνολογίας. Εκ του επωνύμου καταλαβαίνετε ότι επρόκειτο περί Κρητικού, γι αυτό και το εγνώριζε. Αμφιβάλλω αν υπάρχουν Έλληνες έστω και Κρητικοί που γνωρίζουν αυτήν την πληροφορία. Ένα είναι όμως βέβαιον: ότι η πατρίδα μας, που θα μπορούσε να πρωτοπορεί σε όλον τον κόσμο μέχρι στιγμής στην παραγωγή οινοπνεύματος δεν έχει κάνει τίποτε. Θα μπορούσαμε π.χ. να παράγουμε ένα κρασί στην Κρήτη, το οποίο να έχει 18% οινόπνευμα και το οποίο θα μπορούσε να τιμάται π.χ. 500 ευρώ το μπουκάλι. Αντιλαμβάνεται κανείς ότι έτσι όπως έχει εξελιχθεί η τεχνολογία, οπωσδήποτε η παραγωγή αυτού του κρασιού θα ήταν απεριόριστη. Πρώτον θα απέφερε μεγάλα οικονομικά οφέλη στην Ελλάδα και δεύτερον θα την έκανε διάσημη στον τομέα της οινοποιίας.
Επειδή η Ελλάδα είναι η χώρα όπου ευδοκιμούν απεριόριστα είδη φρούτων, θα είχαμε και την δυνατότητα, εάν είμασταν οργανωμένη και όχι προδομένη χώρα, να παράγουμε και ατελείωτες ποσότητες οινοπνεύματος. Επειδή ο κόσμος συγχέει την ζάχαρη με το μονοσάκχαρο των φρούτων, πρέπει να καταστεί σαφές ότι η ζάχαρη είναι συνδυασμός 2 μονοσακχάρων. Στη Βραζιλία π.χ. όπου υπάρχει μεγάλη παραγωγή ζαχάρεως, παράγουν οινόπνευμα και το χρησιμοποιούν σαν καύσιμο για τα αυτοκίνητα.
Στην Ελλάδα όμως συμβαίνει το εξής απίστευτο. Επειδή τα καλλυντικά και πρωτίστως τα ακριβά ποτά εμπεριέχουν οινόπνευμα φυσικής ζυμώσεως, το κράτος για να προστατεύσει -έτσι διατείνεται—την φορολογία του οινοπνεύματος ή των αντιστοίχων προϊόντων αυτού, κάνει το εξής προδοτικόν: απαγορεύει δια νόμου τη λειτουργία των αποστακτήρων παραγωγής οινοπνεύματος, όπως είναι το ούζο, και επιτρέπει αυτά να λειτουργούν μόνον ένα μήνα το χρόνο και εν συνεχεία πάνε οι εφοριακοί και τα σφραγίζουν.
Τι θα έπρεπε να γίνεται όμως στην περίπτωση αυτή; Πριν προχωρήσω, αντιλαμβάνεται ο κάθε άνθρωπος ότι μία επιχείρηση δεν μπορεί να ανοίγει 1 μόνο μήνα το χρόνο. Αντί λοιπόν οι εκατοντάδες χιλιάδες τόνοι φρούτων που καταλήγουν στις χωματερές— και όλοι ξέρετε ότι οποιοδήποτε και αν είναι το φρούτο, έστω και κακό, περιέχει σάκχαρα,— θα έπρεπε να παράγει οινόπνευμα, εν συνεχεία να αποξηραίνεται σε ηλιακό ξηραντήριο (γιατί τα φρούτα συνήθως είναι καλοκαιρινά) και το υπόλοιπο του φρούτου δηλ. οι πρωτεΐνες και οι μη γλυκαντικοί υδατάνθρακες και η κυτταρίνη, θα έπρεπε να γίνονται ζωοτροφές. Πετάμε δηλ. στις χωματερές πάνω από ένα εκατομμύριο τόνους φρούτα! Ας θυμηθούμε (και πρωτίστως οι ΠΑΣΟΚτζήδες) ότι κατηγορούσε ο Ανδρέας τις χωματερές και έλεγε ότι θα τις κλείσει, αλλά επί των ημερών του έγιναν περισσότερες.
Είναι λοιπόν φανερό ότι η δημιουργία χωματερών είναι η μεγαλύτερη προδοσία που μπορούσε να γίνει στη χώρα, γιατί είναι προτιμότερο να κερδίζεις λίγο, παρά να χάνεις πολλά. Αντιλαμβάνεσθε τι πλούτο θα είχε η πατρίδα μας αν είχε προχωρήσει στην επιστημονική εξέλιξη ποτών από διάφορα φρούτα της Ελλάδος. Ξέρετε όλοι ότι υπάρχουν ποτά τα οποία λέγονται ροδάκινο, αχλάδι, βερίκοκκο, αλλά δεν έχουν ίχνος από αυτά τα φρούτα μέσα τους, γιατί παράγονται σε χώρες που δεν ευδοκιμούν τα φυτά αυτά. Αυτή η ακατάσχετη εισαγωγή δεκάδων χιλιάδων φιαλών ποτών θα έπρεπε να είναι εξαγωγή πολλαπλάσια ελληνικών φρούτων ανά την υφήλιο.
Δεν ξέρω γιατί οι κ.κ. Σημίτης, Καραμανλής και όλοι οι δήθεν μεγαλοσχήμονες της χώρας δεν έκαναν ποτέ μία συζήτηση στη Βουλή γι αυτά τα κολοσσιαία θέματα. Είναι τόσο μεγάλη η ανθελληνική νομοθετική διαδικασία που εμποδίζει τους πάντες και τα πάντα. Η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ, ο ΣΥΝ, το ΔΗΚΚΙ και σχεδόν όλα τα πολιτικά κόμματα της Ελλάδος είναι συνειδητά ή ασυνείδητα όργανα του Διεθνούς Σιωνισμού. Και όπως γράφει ο καθηγητής Κιτσίκης προλογίζων το βιβλίο του Δημ. Μπάτση « Η βαριά βιομηχανία της Ελλάδος» (εκδόσεις Κέδρος, 1977) «Πολλοί απ' αυτούς είχαν την αφέλεια να πιστεύουν ότι το ξένο κεφάλαιο και ορισμένοι «μεγάλοι, μας φίλοι» που το καθοδηγούν (όπως η Εθνική Τράπεζα) και του ανοίγουν το δρόμο, θα υποστήριζαν τη δημιουργία εθνικής βαρείας βιομηχανίας στην Ελλάδα χωρίς να σκέπτονται ότι η εθνική βαρειά βιομηχανία σημαίνει οικονομική και επομένως πολιτική ανεξαρτησία της χώρας...Οι αισιόδοξοι για τα αποθέματα του λιγνίτη και των μεταλλευμάτων οι υποστηρικτές ποσών δισεκατομμυρίων κιλοβατώρων ενέργειας από τις υδατοπτώσεις ήσαν προδότες... Το ερώτημα, γιατί δεν έγινε ως τώρα καμία αρχη βαρείας βιομηχανίας στην Ελλάδα, βρίσκει την απάντηση του στο γεγονός ότι όλη η πολιτεία των ξένων απέναντι μας ως τα σήμερα δείχνει ότι όταν επέμεναν να μας «προστατεύουν» έβρισκαν πάντοτε τον τρόπο να μας κρατούν σε υπανάπτυξη». Αυτά και πολλά άλλα γράφει ο Ν. Κιτσίκης προλογίζων το βιβλίο του Δημ. Μπάτση το1947.Εις το βιβλίο του ΚΩΣΤΑ ΚΩΣΤΗ επίκουρου καθηγητού του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών του 1999, « Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΞΕΝΟΥ» σελις47 γράφει : Παρά τις προτεραιότητες αυτές , μια σειρά από παράγοντες ένας από τους οποίους μόνο υπήρξε η αντίθεση των Αμερικανών, οδήγησαν στην συνεχή αναβολή της κατασκευής των εν λόγω φραγμάτων.
Απευθύνω έκκληση στη δήμαρχο Αθηναίων, αλλά και στην κ. Βάσω Παπανδέου να ασχοληθεί με την επιστημονική αντιμετώπιση της καύσης των απορριμμάτων του λεκανοπεδίου, της αξιοποιήσεως των ήδη υπαρχουσών μουριών στους δρόμους ης Αθήνας για την παραγωγή μετάξης και ζωοτροφών και την τοποθέτηση της δενδρώδους μηδικής στις ταράτσες των πολυκατοικιών. Η δενδρώδης μηδική θα μπορούσε να προσφέρει ημερησίως ως ζωοτροφή 100.000.000 ημερησίως. Πρέπει να ξέρουμε ότι δεν υπάρχει παραγωγή σύκων της Ελλάδος, παρά μόνον παραδοσιακή σε ορισμέ/ες περιοχές, όπως Κύμη και Καλαμάτα, καμία αξιοποίηση του σακχάρου του τεράστιου αριθμού φρούτων της χώρας μας και παραγωγή ζωοτροφών και γενικώς μία αντιμετώπιση επιστημονική. Π.χ. τι κάνουμε με τα φραγκόσυκα στην Ελλάδα; Τι κάνουμε με τα απίδια, με τα μούρα, τα κούμαρα, τα βελανίδια και γενικώς ο ατέλειωτος φυσικός πλούτος που πηγάζει εκ του ηλίου της πατρίδος μας και του καταπληκτικού αυτού κλίματος πάει κυριολεκτικά αναξιοποίητος.
Σταφίδες (Μαύρες και ξανθές)
Η πατρίδα μας είναι μία από τις λίγες χώρες του κόσμου που παράγει σταφίδες. Η βασική διαδικασία παραγωγής του προϊόντος γίνεται από τον γεωργό, ο οποίος μαζεύει τα σταφύλια του τύπου σταφίδα κατά τον Αύγουστο περίπου και τα απλώνει σε ένα αλώνι, για να τα ξεράνει ο ίδιος. Σιγά σιγά δι αυτής της διαδοχικής ξηράνσεως η σταφίδα χάνει την υγρασία της και καταλήγει σε ένα προϊόν, το οποίο είναι περίπου 65-70% μόνο σάκχαρα, κάποια πρωτεΐνη, κάποια κυτταρίνη, κάποιο κουκούτσι, γιατί μερικές έχουν και κουκούτσια, και ένα περίπου 15% υγρασία. Εν συνεχεία ο παραγωγός, όταν ξεραθεί το προϊόν, παίρνει μία τσουγκράνα και ανακατεύει τα τσαμπιά, τα οποία εν συνεχεία βάζει στην άκρη, μαζεύει τις σταφίδες σε κάποιο σωρό της τάξεως του ενός τόνου και όταν ανοίξουν τα εργοστάσια, κατά το φθινόπωρο σακιάζει τη σταφίδα και την παραδίδει στο εργοστάσιο. Εκεί το εργοστάσιο καθαρίζει την έτοιμη σταφίδα περισσότερο, αφαιρεί το μίσχο (κοτσανάκι) και εν συνεχεία βάζει τις σταφίδες σε τσουβάλια ή δοχεία και την διοχετεύει στο εμπόριο.
Η μεν μαύρη σταφίδα είναι πιο μικρή και είμαστε η πρώτη παραγωγός χώρα του κόσμου, ενώ στην ξανθή σταφίδα δεν είμαστε οι πρώτοι στον κόσμο. Έτσι όμως όπως έχει επικρατήσει η κατανάλωση της σταφίδας είναι να μπαίνει σε διάφορα γλυκά (πουτίγκες Αγγλίας, κέικ) και όπου μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως συστατικό κάποιου γλυκού. Η χώρα με την μεγαλύτερη απορρόφηση είναι η Βρετανία, λόγω των γλυκών που παράγει. Είναι γνωστό σε όλους ότι η Ελλάδα παράγει πλείστα όσα γλυκά από διάφορα φρούτα, το οποία για να γίνουν χρειάζονται ζάχαρη ή γλυκόζη, ως γλυκαντική επιπρόσθετη ουσία και ως συντηρητικό. Αυτό που δεν έχει γίνει ακόμη στην Ελλάδα είναι να παράγουμε προϊόντα εκ της σταφίδας, με σταφίδα τεμαχισμένη, όπως π.χ. μαρμελάδα. Όταν κάποτε είχα γράψει στον Υπουργό Αμύνης, που ήταν τότε ο Ευάγγελος Ποστολάρας από τα Τρίκαλα της Θεσσαλίας, ή κατά το ορθότερον Ευάγγελος Αβέρωφ-Τοσίτσας και τον ρώτησα γιατί δεν χρησιμοποιεί ο στρατός περισσότερη σταφίδα, μου απάντησε ότι ο στρατός δεν μπορεί να καταναλώσει περισσότερη. Επειδή η απάντηση μου φάνηκε περίεργη, ασχολήθηκα με το θέμα και έμεινα κατάπληκτος όταν διαπίστωσα ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις κατανάλωναν 2 γραμμάρια ημερησίως κατ' άτομον. Καθώς καταλαβαίνετε πιο προδοτική απάντηση απ' αυτή που μου έδωσαν οι Ένοπλες Δυνάμεις δεν υπάρχει. Διότι πρέπει να γνωρίζετε ότι το κουταλάκι του γλυκού χωράει περίπου 4 γραμμ. άρα μιλούσαμε για μισό κουταλάκι του γλυκού ημερησίως. Ενώ εάν π.χ. η κατανάλωση ανήρχετο σε μία κουταλιά της σούπας, αυτό θα ήταν 30 γραμμ. ημερησίως, δηλ. 15 φορές πιο πολύ.
Κάτι το οποίο που μπορείτε να κάνετε μόνοι σας σπίτι σας είναι να πάρετε σταφίδες, να τις βάλετε στο μπλέντερ, να προσθέσετε 10% βραστό νερό και να δημιουργήσετε έναν πολτό ο οποίος είναι μαρμελάδα. Αυτή η μαρμελάδα αλείφεται στο ψωμί με βούτυρο και γενικώς μπορεί να καταναλωθεί πιο εύκολα σαν μαρμελάδα, παρά σαν σταφίδα. Κάποτε για να δω και την αντίδραση του ξένου κόσμου κατάφερα και έφτιαξα με μία εταιρία της Θεσσαλονίκης ονόματι ΒΙΟΤΡΟΣ 40 κιλά, 20 κιλά μαύρη και 20 κιλά ξανθή, την οποία πήγα στο ξενοδοχείο Zante Beach της Ζακύνθου και την βάλαμε σε ξεχωριστό σημείο με την επιγραφή ότι πρόκειτα για μαρμελάδα φυσική άνευ γλυκαντικού μέσου. Επειδή το Zante Beach το καλοκαίρι κατοικείται κατά το 90% από ξένους το 30% τουλάχιστον αυτών έμειναν ενθουσιασμένοι από την μαρμελάδα. Ένας φίλος μου δε ο Θάνος Μανταίος έφαγε όλη την υπόλοιπη μαρμελάδα και μου ζητάει και άλλη. Καλύτερο προϊόν από αυτό δεν είχε φάει μέχρι στιγμής. Αντιλαμβάνεσθε ότι το γεγονός και μόνον ότι η μαρμελάδα αυτή στερείται ζαχάρεως και έχει γλυκαντική ουσία το φυσικό μονοσάκχαρο την κάνει ακαταμάχητη. Για τους γνωστούς λόγους των πανωτοκιών όμως το Zante Beach άλλαξε ιδιοκτήτη, η εταιρία Βιοτρoς και αυτή άλλαξε ιδιοκτήτη και έτσι όλη μου η προσπάθεια δεν μπόρεσε να συνεχισθεί. Τα γράφω όμως αυτά, διότι είτε αυτούσια η μαρμελάδα εκ σταφίδος είτε ο συνδυασμός της σταφίδος με άλλα φρούτα όπως ροδάκινα, αχλάδια, βερίκοκκα, μήλα, κλπ, πρωτίστως της μαύρης σταφίδας, θα μας έδιδε ένα καταπληκτικό προϊόν για εξαγωγές προς τον αραβικό κόσμο, ο οποίος θέλει μαρμελάδες σκούρου τύπου.
Η πρόταση μου αυτή αφορά και τις Ένοπλες Δυνάμεις και πρωτίστως πρέπει να ενσωματώνεται η σταφίδα στη γαλέτα μας, διότι και την θερμογόνο δύναμη της θα αυξήσει, αλλά και την γεύση της θα βελτιώσει. Με τον τρόπο αυτό θα σιτίζονται οι φαντάροι μας κατά τον καλύτερο δυνατόν τρόπο.
Αξίζει για πρώτη φορά να σας ανακοινώσω τα αποτελέσματα μυστικής έρευνας του ΝΑΤΟ, σύμφωνα με τα οποία η σταφίδα είναι από τα καλύτερα προϊόντα του κόσμου, διότι το μονοσάκχαρόν της δεν στερεοποιείται και ο,τιδήποτε φτιάξετε με σταφίδα παραμένει σε άριστη κατάσταση για πολλά χρόνια. Εάν στον κάθε φαντάρο από τους 250.000.000 έδιναν από μία κουταλιά της σούπας μαζί με το πρωινό, που συνήθως δεν τρώγεται, θα βελτιωνόταν η απόδοση των σταφιδοπαραγωγών, θα αυξανόταν η διατροφική αξία των φαντάρων μας. Ενώ τώρα τρέφονται με εισαγόμενα προϊόντα, τα οποία, γευστικώς δεν είναι και τα καλύτερα (όπως λ.χ. κονσέρβες χοιρινού κρέατος από τον Καναδά).
Πρέπει ακόμη να αυξηθούν οι καστανιές, οι καρυδιές, οι φουντουκιές, φυστικιές, αμυγδαλιές, με πλήρη αξιοποίηση του καρπού τους, και όχι να εισάγουμε τα προϊόντα αυτά από τις ΗΠΑ. Επίσης, πρέπει να αυξηθεί η καλλιέργεια του αράπικου φυστικιού και του φυστικιού Αιγίνης, αλλά πρέπει να δωθεί επίσης έμφαση στα δαμάσκηνα, που τα εισάγουμε από την Γιουγκοσλαβία και την Αμερική. Πώς είναι δυνατόν οι πάμπλουτοι Αμερικανοί να μας στέλνουν αυτά τα προϊόντα και εμείς οι φτωχότατοι να μην τα παράγουμε.
ΠΑΤΑΤΑ
Πρέπει να δημιουργηθεί εργοστάσιο παραγωγής αμύλου πατάτας, που θέλει πάρα πολλά ύδατα, για να μην πετιέται η πατάτα, όταν δεν μπορεί άμεσα να καταναλωθεί. Για αυτό και υπάρχει σήμερα το φαινόμενο εισαγωγής πατάτας από Αίγυπτο, Τουρκία, και εισαγωγή του αμύλου πατάτας (για αλλαντοποιία) από Γαλλία, Ολλανδία, Γερμανία, κλπ. ΤΑ ΦΛΟΥΔΙΑ ΔΕ ΝΑ ΞΕΡΑΘΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΖΩΟΤΡΟΦΗ .
ΝΕΡΟ ΚΑΙ ΑΡΔΕΥΣΗ
Μόνο ποτίζοντας τα 20.000.000 στρέμματα καλλιεργήσιμης γης της Ελλάδος μπορούμε να αυξήσουμε σημαντικά το ΑΕΠ της χώρας μας και στον πρωτογενή και τον δευτερογενή τομέα, αλλά και στον τομέα των υπηρεσιών (μεταφορά). Παράγοντας δηλ. 20.000.0000 τόνους καλαμπόκι χρειαζόμαστε για τη μεταφορά του 40.000 φορτηγά αυτοκίνητα.
40.000 φορτηγά επί 2 άτομα ανά φορτηγό μας δίδει 80.000 θέσεις εργασίας και επί 4 άτομα που θεωρείται ότι έχει η μέση οικογένεια = 320.000 ανθρώπους. Δηλ. το 3% τον πληθυσμού της Ελλάδος μπορεί να ζήσει από αυτήν την μεταφορά.
Εάν τα προϊόντα αυτά γίνουν δευτερογενές και τριτογενές προϊόν (π.χ. το σιτάρι γίνει ψωμί, το καλαμπόκι γίνει γλυκόζη, καλαμποκέλαιο ή πρωτεΐνη φύτρου καλαμποκιού) αυτομάτως όλη η διαδικασία αυτή πολλαπλασιάζει την μεταφορική ανάγκη, τουλάχιστον επί 3. Δηλ. πολλαπλασιάζονται και οι θέσεις εργασίας και καταπολεμάται η ανεργία.
Πέραν δε αυτού, εάν υπολογίσουμε ότι θα χρησιμοποιήσουμε 10 εκατομμύρια τόνους καλαμποκιού εντός της Ελλάδος, παραμένουν και άλλο 10 εκατομμύρια τόνοι προς εξαγωγή. Αυτομάτως η πατρίδα μας από εισαγωγός χώρα σε καλαμπόκι (διότι εισάγουμε από Γαλλία και Αμερική, ενώ στο παρελθόν εισήγαμε από τις ΗΠΑ 1,5 εκατομμύριο τόνους και μάλιστα πολύ υποβαθμισμένο προϊόν), αυτομάτως η Ελλάδα μετατρέπεται σε εξαγωγό χώρα και βέβαια έχουν κίνηση τα λιμάνια, τα φορτοεκφορτωτικά μηχανήματα των λιμανιών, τα καράβια, κ.ο.κ. Δηλ. έχουμε 400.000 τόνους καλαμπόκι το μήνα ή 100.000 τόνους εξαγωγές ανά εβδομάδα. Αυτό θα βοηθήσει πολύ και το θαλάσσιο δυναμικό της χώρας.
Αντιλαμβάνεται κανείς ότι όταν το καλαμπόκι δίνει 4% καλαμποκέλαιο, στα 20 εκατομμύρια τόνους παίρνουμε 800 τόνους καλαμποκέλαιο ή 800.000 φιάλες του 1 λίτρου. Αυτό αυτομάτως μας δίνει 80.000 χαρτοκιβώτια. Όλα αυτά τα λέμε για να αντιληφθεί ο αναγνώστης πώς αυξάνει γεωμετρικός η απασχόληση και ο τζίρος, διότι πρέπει να κατασκευαστούν πλαστικές φιάλες, ετικέτες, κ.ο.κ. Γενικώς η αύξηση της παραγωγής όταν μία χώρα επεξεργάζεται τα προϊόντα της είναι σημαντικότατη και δημιουργεί πολλαπλές δυνατότητες εξαγωγικών δυνατοτήτων. Ξέρουμε ότι είναι κουραστική όλη αυτή η διαδικασία, αλλά τη θεωρήσαμε σκόπιμη, διότι μόνο έτσι θα καταλάβει ο αναγνώστης πώς μία χώρα μπορεί να λύσει τα προβλήματα της όταν αυτά έγκεινται στην ανεργία.
Στο θέμα ευρέσεως των υδάτων, λέγω το εξής απλό. Στα σύνορα Μακεδονίας-FΥRΟΜ περνάει σε κάποιο σημείο ο Αξιός ποταμός, ο οποίος τον χειμώνα, που δεν ποτίζει κανένας, εκβάλλει στην θάλασσα περίπου 200 κυβικά το δευτερόλεπτο αρδευσίμου ύδατος. Αυτό μας δίνει 12.000 κυβικά το λεπτό και 720.000 κυβικά την ώρα και 14.000.000 κυβικά ημερησίως. Ανά 3 ημέρες λοιπόν έχουμε σε ποσότητα μία λίμνη Μαραθώνος. Τις 200 ημέρες του χειμώνος έχουμε περίπου 70 λίμνες Μαραθώνος, οι οποίες καταλήγουν στην θάλασσα (42.000.000 κυβικά είναι η χωρητικότητα της λίμνης Μαραθώνος). Σε όλη την επικράτεια της χώρας αντιλαμβάνεσθε τις ατέλειωτες δυνατότητες συλλέξεως ύδατος που έχει η χώρα. Υπολογίζεται ότι μαζί με την Νορβηγία η Ελλάδα διαθέτει τα πιο πολλά νερά σε όλη την Ευρωπαϊκή ήπειρο κατόπιν μελετών του Ο.Η.Ε.— χωρίς να υπολογίζονται τα ύδατα που καταλήγουν στις θάλασσες υπογείως, όπως ο Ανάβαλος της Αργολίδος, που τον χειμώνα αφήνει 240.000.000 κυβικά να τρέχουν στην θάλασσα. Εάν τώρα, αμέσως μετά τα σύνορα η Ελλάδα κατασκευάσει ένα κανάλι που σε σχηματισμό ζιγκ-ζαγκ θα περνάει μέσα από τον κάμπο του Κιλκίς πλάτους ας πούμε 20 μέτρων και βάθους 6 μέτρων, ανά 5 χλμ. μήκους κατασκευάσει και τεχνητές λίμνες της τάξεως των 10.000.000 κυβικών, την περίοδο του χειμώνος όλο αυτό το σύστημα—το οποίο και πρέπει να είναι στεγανό—θα γεμίζει νερό. Το κανάλι αυτό μας δίδει 120 κυβικά νερό το τρέχον μέτρο ή 120.000 κυβικά το χιλιόμετρο και αναλόγως την απόσταση που δεν ξέρουμε αυτή τη στιγμή πόση μπορεί να είναι και τα τουλάχιστον συστήματα 20 λιμνών των 10.000.000 κυβικών, μας δίνει ποσότητα νερού που υπερβαίνει τα 500 εκατομμύρια κυβικά. Αυτό το σύστημα καναλιών και τα υποκανάλια που θα δημιουργηθούν, θα δημιουργήσουν ένα τεράστιο πλέγμα αρδεύσιμης γης, που είναι το πρόβλημα της Ελλάδος. Πρέπει να λάβετε υπ' όψη σας ότι το κανάλι αυτό πρέπει να το ακολουθεί και ένα σύστημα ηλεκτροδοτήσεως, για να είναι φθηνή η άρδευση.
Επειδή δεν διαθέτω πιο συγκεκριμένα στοιχεία, που είναι θέμα μελέτης, δεν είμαι σε θέση να δώσω πιο πολλές λεπτομέρειες. 'Οπωσδήποτε όμως, αν υπολογίσουμε κατ' ελάχιστον το μήκος του καναλιού σε 200 χλμ. και με τα υποκανάλια επί αποστάσεως τουλάχιστον 2-3 χλμ. από το κεντρικό κανάλι, μας δίδει μία έκταση της τάξεως των 600.000 στρεμμάτων, τα οποία για να γίνουν αρδεύσιμα θέλουν 300.000.000 κυβικά νερό. Πράγμα ευκολότατο να συντελεσθεί. Εάν τώρα υπολογίσουμε τα άλλα μεγάλα ποτάμια της Ελλάδος, τον Έβρο, τον Νέστο, τον Στρυμώνα, τον Γαλλικό, τον Αλιάκμονα, τον Λουδία, τον Αλφειό, τον Αχελώο,τον Πηνειό, τον Αώο, τον Πύρρο, τον Σπερχειό, τον Ευρώτα, και τα άλλα μικρά ποτάμια και τις χιλιάδες χαράδρες, οι οποίες μπορούν να γίνουν κέντρα συλλογής νερού, ιδιαιτέρως τον χειμώνα, αντιλαμβάνεται κάποιος ότι εύκολα όχι μόνο τα υπάρχοντα 40.000.000 στρέμματα μπορούν να γίνουν αρδευτικά με 3 καλλιέργειες τον χρόνο, αλλά το σύνολο της Ελλάδος. Μόνο η άρδευση του ημίσεως των ελαιοδένδρων μας μπορούν να αποδώσουν τουλάχιστον 100.000 τόνους λάδι επιπλέον (ενώ σήμερα παράγουμε περίπου 300.000 τόνους ετησίως). Το μόνο πράγμα που χρειάζεται λοιπόν να επιτελέσει η χώρα μας για να γίνει αυτάρκης σε όλους τους τομείς και κυρίως στο γάλα (το δεύτερο πολυτιμότερο υγρό μετά το νερό), είναι να αρδεύσει την γή της. Η ελληνική τεχνολογία υπεραρκεί για αυτήν την ανάγκη και οπωσδήποτε και τα μηχανικά μέσα επαρκούν. Δεν είναι δυνατόν να εξαρτάται από τρίτους και να μην έχει τα αναγκαία μέσα για να στηρίξει την ανεξαρτησία της.
'Οπως έλεγε ο Δημοσθένης «δει δη χρημάτων, ω άνδρες Αθηναίοι, και άνευ χρημάτων ουδέν εστί γενέσθαι των δεόντων», επομένως αντικειμενικός σκοπός μας είναι η εξεύρεση αυτών των χρημάτων που μόνο δια της γεωργοκτηνοτροφικής παραγωγής δύναται να γίνει. Και για να εξελιχθεί η γεωργοκτηνοτροφική μας παραγωγή, πρέπει να εκμεταλλευθούμε στο έπακρο τον υδάτινο πλούτο της Ελλάδος. Δεν θα πρέπει, ει δυνατόν, οι ατέλειωτες ποσότητες των υδάτων να καταλήγουν το χειμώνα στη θάλασσα, αν προηγουμένως δεν έχουν γεμίσεις τις χιλιάδες λίμνες που πρέπει να κατασκευαστούν. Για το σκοπό αυτό θα πρέπει στα ποτάμια να δημιουργηθούν φράγματα και όταν η λίμνη γεμίσει, τότε να υπερχυλίζει, για να συνεχίσει το ποτάμι τον ρου του. Βεβαίως, πρέπει να γίνει έτσι το φράγμα, ώστε να υπάρχει δυνατότης στο κάτω του μέρος να μπορούν να ανοίγουν πόρτες, για να φεύγει η ιλύς (λάσπη). Αυτό βεβαίως μπορεί να γίνει και με ειδικό σύστημα όπου αυτό το χώμα (λάσπη) να βγαίνει στην επιφάνεια, και αφού ξεραθεί σε ειδικούς χώρους να εμπλουτίζονται χωράφια με φτωχά εδάφη, διότι η ιλύς αυτή των ποταμών είναι πολύ εμπλουτισμένη με αζωτούχα προϊόντα, άρα είναι καλά λιπασμένη.
Είναι δύσκολο στον απλό άνθρωπο να καταλάβει το θέμα του λιπάσματος, αλλά η αύξηση του αριθμού των ζώων αυξάνει και τα κόπρανα των ζώων που εμπλουτίζουν το χώμα με βιολογικό λίπασμα. Πρέπει να ξέρουμε ότι η Ολλανδία είναι μία μικρή χώρα 3,5 φορές μικρότερη της Ελλάδος, η οποία όμως έχει καταφέρει δια των 50 εκατομμυρίων τόνων ζωικών κοπράνων ετησίως να μετατρέψει τα αλμυροχώραφά της (διότι μεγάλο μέρος της είναι υπό την επιφάνεια της θάλασσας) σε υγιέστατο έδαφος στο οποίο καταφέρνουν και διαβιώνουν τουλάχιστον 7 εκατομμύρια αγελάδες. Πρέπει να γίνουν ειδικές επιστημονικές μελέτες και να μπουν σε ειδικό χάρτη τα παράκτια ύδατα και οι ποσότητες αυτών. Π.χ. πόσο νερό βγαίνει από τον Παρνασσό στην περιοχή της Ιτέας και αυτό πώς μπορούμε να το συλλέξουμε; Η περισυλλογή του ύδατος θα μας δώσει και πάρα πολλά υδροηλεκτρικά έργα που θα μας καταστήσουν αυτάρκεις και εξαγωγείς ηλεκτρικού ρεύματος σε τόσο φθηνές τιμές που κανένας δεν θα μπορέσει να μας συναγωνισθεί. Εδώ θα πρέπει να προσθέσω ότι πρέπει να γίνει καλωδιακή διασύνδεση όλων των νήσων του Ιονίου και του Αιγαίου μεταξύ τους και με την ηπειρωτική χώρα, ώστε το αιολικό δυναμικό του Αιγαίου, που είναι κατά μέσον όρο σε ταχύτητες ανέμου ίσο με τουλάχιστον 9 μέτρα το δευτερόλεπτο επί ετησίας βάσεως, να μην πηγαίνει χαμένο και να τροφοδοτεί σιγά σιγά όλη την Ελλάδα, ώστε να καταργηθούν οι θερμικοί παραγωγοί ηλεκτρικού ρεύματος από πετρέλαιο.
Επίσης η Κρήτη μας είναι το σπουδαιότερο σημείο της Γης, ελέγχει Δαρδανέλλια, Σουεζ και Γιβραλτάρ και ενώνει 3 ηπείρους, δηλ. Ευρώπη, Ασία και Αφρική. Έχει δε τόσα πολλά νερά, που κανένας δεν ξέρει πόσα. Έγινε μάλιστα μία μελέτη στο παρελθόν να μεταφερθούν τα νερά της Κρήτης στο Ισραήλ. Είναι δε και ένα μέρος που μπορεί να κάνει ειδικό κρασί, διότι ζεί 4ος μύκητας μετά τα 600 μέτρα υψόμετρο, ο οποίος αντέχει σε ποσοστό οινοπνεύματος μέχρι και 19%. Πέραν αυτού το υψόμετρο και η υγρασία και η ζέστη είναι οι προϋποθέσεις για την παραγωγή καφέ. Από όλα αυτά τίποτε δεν έχει γίνει και βρισκόμαστε ακόμη σε σημείο πρωτογονισμού. Να λάβετε υπόψη σας ότι μεταξύ Χανίων και Ρεθύμνης υπάρχει μία λίμνη, όπου είναι τόσο μεγάλη η εναλλαγή του νερού, μπαίνει το νερό από τα ΝΑ της σύνορα και χάνεται σε βάραθρα στα ΒΔ της, ώστε το νερό είναι πεντακάθαρο. Πόσο νερό μπαίνει και πόσο νερό βγαίνει ουδείς γνωρίζει. Πρέπει αυτά τα βάραθρα να κλείσουν όλα και πρώτα πρέπει να κλείσουν τα 2 βάραθρα της λίμνης Υλίκης, που είναι της τάξεως των 50.000 κυβικών ωριαίως. Η Υλίκη γενικώς είναι χωρητικότητας 300.000.000 κυβικών μέτρων.
Από τα λίγα που λέμε γίνεται αμέσως κατανοητό ότι στην Ελλάδα δεν έχουν γίνει τα έργα υποδομής που πρέπει. Να λάβετε υπόψη σας ότι δεν υπάρχει ούτε ένα δάσος που να έχει δεξαμενές μεγάλες, της τάξεως των 20.000 κυβικών και άνω, ώστε να μπορέσουν τα πυροσβεστικά οχήματα να αντλήσουν νερό για την πυρόσβεση. Η οποιαδήποτε οικονομική ανεξαρτησία της χώρας θα μας έδινε την δυνατότητα να κατασκευάσουμε ανεμογεννήτριες και υδροτουρμπίνες, που θα απασχολούσαν χιλιάδες εργαζομένους, από μηχανικούς έως απλούς εργάτες. Η αύξηση των υδατίνων πόρων θα μας δώσει την δυνατότητα να μεγαλουργήσουμε τόσο πολύ στη Γεωργία, ιδιαιτέρως δια του θαυμάσιου κλίματος που έχουμε, αλλά και στην κτηνοτροφία, ώστε να γίνουμε α) αυτάρκης και εξαγωγός χώρα.
Η Ελλάδα πρέπει να εκμεταλλευτεί το φυσικό της περιβάλλον που και να θέλουν άλλοι λαοί δεν μπορούν να έχουν. Η δημιουργία των χιλιάδων λιμνών που απαιτεί η χώρα να κατασκευαστούν, θα δώσει και δυνατότητα σε αύξηση παραγωγής των κυπρίνων, των χελιών και των καραβίδων, καθώς και της πέστροφας, που θα μειώσουν το κόστος διατροφής του πληθυσμού και θα μειώσουν στο μηδέν την ανεργία. Επίσης, η αύξηση της παραγωγής του νερού, θα μας δώσει την δυνατότητα να δενδροφυτεύσουμε διάφορες ελώδεις περιοχές και αυτό το ξύλο, εκτός του ότι θα μπορέσει να χρησιμοποιηθεί ως υλικό, να δημιουργήσει μεγάλες επιχειρήσεις χάρτου, η δε αύξηση των υδροηλεκτρικών έργων, θα μας δώσει την δυνατότητα δημιουργίας μονάδων υπεροξειδίου του υδρογόνου (οξυζενέ), για να παραγάγουμε και το χαρτί πολυτελείας που θέλει λεύκανση με υπεροξείδιο του υδρογόνου. Το υπεροξείδιο του υδρογόνου θα μας δώσει την δυνατότητα να παραγάγουμε και μηχανές εσωτερικής καύσεως υπεροξειδίου του υδρογόνου, που είναι φιλικές προς το περιβάλλον, και θα καταστήσουν και τη χώρα αυτάρκη σε αυτό το είδος που σήμερα εισάγουμε εξ' ολοκλήρου. Η παραγωγή υπεροξειδίου του υδρογόνου δίνει σαν υποπροϊόν υδρογόνο, που κάλλιστα μπορεί να καίγεται παράγοντας ηλεκτρικό ρεύμα με παραγωγή νερού. Γνωρίζω ότι όλα αυτά φαίνονται ακατόρθωτα στους περισσότερους Έλληνες, γιατί κανείς δεν έχει φροντίσει να τους πληροφορήσει, αλλά πιστέψτε με, είναι πολύ εφικτά. Το υπεροξείδιο του υδρογόνου είναι ένα υλικό που μπορεί να υποκαταστήσει την ατομική ενέργεια, η οποία πρέπει παγκοσμίως να καταργηθεί, διότι δεν έχει βρεθεί ακόμη μέθοδος αποθήκευσης των πυρηνικών καυσίμων, γιατί σκοτώνουν πάσης φύσεως ζωή για χιλιάδες χρόνια.
ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΙΑ
Γενικά
Κάτι που αποτελεί κοινή γνώση σε όλον τον ανεπτυγμένο κόσμο αλλά όχι στην Ελλάδα είναι ότι η γεωργία πρέπει να αναπτύσσεται σε συνάρτηση με την κτηνοτροφία, αφού τα περισσότερα συστατικά των ζωοτροφών είναι φυτικής προελεύσεως. Στην Ελλάδα όμως δεν υπάρχει κανένας συντονισμός μεταξύ των δύο αυτών συγγενέστατων κλάδων και κανείς δεν έχει πληροφορήσει τους γεωργούς και κτηνοτρόφους σχετικά. Το αποτέλεσμα είναι ότι χάνεται πάρα πολύς κόπος, χρόνος και χρήμα αδίκως, και έτσι πετάμε στις χωματερές τεράστιες ποσότητες γεωργικών προϊόντων που κάλλιστα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την παραγωγή ζωοτροφών. Επίσης θα μπορούσαμε να εξάγουμε ζωοτροφές που δεν θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε σε πρώτη φάση εδώ στην Ελλάδα και κυρίως να εξάγουμε τεράστιες ποσότητες γαλακτοκομικών προϊόντων τη στιγμή που πληρούμε όλες τις προϋποθέσεις για να είμαστε εμείς μία από τις μεγαλύτερες γαλακτοπαραγωγούς χώρες της Ευρώπης.
ΓΑΛΑ, Η ΠΙΟ ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΟΥΣΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΝΕΡΟ
Και αν δεν μας επιτρέπει η κοινή αγορά να παράγουμε γάλα, αυτό να το χρησιμοποιούμε για την πάχυνση μόσχων, ώστε να γίνουμε αυτάρκεις σε μοσχαρίσιο κρέας και όχι να εισάγουμε 600.000 τόνους. Η εισαγωγή ετοίμου κρέατος και πρωτίστως σε μπάλες δημιουργεί στην Ελλάδα την ανεργία, διότι δεν σφάζονται τα ζώα, δεν αξιοποιούμε το αίμα των ζώων (20 κιλά ανά μοσχάρι) δεν εκμεταλλευόμαστε τα δέρματα και τα εντόσθια, που χρησιμοποιούνται και για την παραγωγή αλλαντικών. Η Ελλάδα, αν είχε τον μέσο πληθυσμό της Ε.Ε. έπρεπε να έχει 33 εκατομμύρια κατοίκους, και αν υπολογίσουμε ότι υπάρχουν 4 εκατομμύρια ξένοι εργάτες, μας λείπουν άλλα 18 εκατομμύρια. Λάβετε υπόψη σας ότι οι δυνατότητες του τόπου πρωτίστως και δια της μεγάλης ιχθυοπαραγωγικής ικανότητος που έχουμε, τόσο σε γλυκά νερά, όσο και σε αλμυρά, μπορεί να διαθρέψει τουλάχιστον 50 εκατομμύρια ανθρώπους. Ξέρω ότι αυτά ακούγονται περίεργα και ακατόρθωτα, αλλά είναι πολύ εύκολα και πολύ εφικτά.
ΤΥΡΟΓΑΛΟ
Όταν κάποιος τυροκομεί, η διαδικασία είναι ότι παίρνει το γάλα, το κρυώνει στους 31 -33 βαθμούς, αφού πρώτα το παστεριώσει, όπως πρέπει να κάνει κανονικά, για να θανατώσει όλους τους μικροοργανισμούς. Η παστερίωσις είναι μισή ώρα στους 71 βαθμούς ή 30 δευτερόλεπτα στους 81 βαθμούς. Βέβαια, με την νέα τεχνολογία υπάρχει και η υψηλή παστερίωση υπό πίεση και είναι 4 δευτερόλεπτα στους 124 βαθμούς. Αυτή η διαδικασία όμως χρειάζεται ειδικές εγκαταστάσεις.
Αφού τυροκομήσουμε ( η τυροκόμηση γίνεται με την μαγιά του τυρού, η οποία φυσικώς βγαίνει από τον τέταρτο στόμαχο των μυρηκαστικών γάλακτος που δεν έχουν φάει ακόμη χορτάρι, διότι όταν αρχίσουν να τρώνε χορτάρι ή τροφές, η μαγιά καταστρέφεται). Μπορούμε να τυροκομήσουμε και με λεμόνι ή να χρησιμοποιήσουμε τεχνητές μαγιές, που παράγουν ελάχιστες εταιρίες στον κόσμο, όπως η δανέζικη Νοvo. Στην Ελλάδα, παρόλο που σφάζονται 30.000.000 γιδοπρόβατα γάλακτος κάθε χρόνο, δεν συλλέγονται οι μαγιές και έτσι δεν διαθέτουμε τυρομαγιά, ενώ θα έπρεπε. Οι τυρομαγιες εισάγονται από το εξωτερικό και είναι σε διάφορες πυκνότητες, από υγρές (1/10.000 μέρη γάλακτος) ή και στερεές (1/100.000 μέρη γάλακτος). Αφού ο τυροκόμος ανακατέψει καλά, αφήνει να ησυχάσει το μείγμα για να γίνει η τυροκόμηση. Το μυστικό της τυροκομήσεως το είχε βρη ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης Εμμανουήλ Βογιατζάκης και το είχε πουλήσει στην ΧΡΩΠΕΙ. Η ΧΡΩΠΕΙ είχε ολόκληρο κλάδο παραγωγής τυρομαγιάς υγράς μορφής, αλλά σήμερα πλέον δεν υπάρχει.
Έπρεπε κανονικά να υπάρχει νόμος που να υποχρεώνει τα σφαγεία να μαζεύουν τον τέταρτο στόμαχο των ζώων γάλακτος, να τα ξεπλένουν και να τα εναποθηκεύουν σε ψυγεία με χονδρό αλάτι, ώστε να υπάρχει αρκετή πρώτη ύλη προς παραγωγή του προϊόντος. Το μυστικό της τυρομαγιάς το ξέρουν ελάχιστες εταιρίες στον κόσμο και η πατρίδα μας ξοδεύει εκατομμύρια δολλάρια για να εισάγει αυτό το πανάκριβο υλικό. Δεδομένου ότι είμαστε από τις πλέον παραγωγικές χώρες του κόσμου σε τυρί (παράγουμε κατά μέσον όρο 120.000 τόνους φέτα, 60.000 τόνους σκληρά τυριά, δηλ. κασέρια, γραβιέρες, κεφαλογραβιέρες, κεφαλοτύρια, κλπ, αλλά εισάγουμε και περίπου άλλες 70.000 τόνους, βασικώς Γκούντα και Ένταμ, αλλά και Kerrygold, με τα οποία παρασκευάζονται και οι πίτσες στις πιτσαρίες λόγω της φθηνής τιμής τους).
Οι τυροπαραγωγοί έπαιρναν τέταρτους στομάχους των ζώων γάλακτος, τους ξέραιναν στον ήλιο και με μέρος αυτών των στομάχων τυροκομούσαν. Αυτό δυστυχώς γίνεται ακόμη, παρόλο που απαγορεύεται από την νομοθεσία, διότι πέραν του ενζύμου της τυρσκομήσεως, ο στόμαχος περιέχει και άλλα μικρόβια, που μπορεί να αλλοιώσουν την ζύμωση. Γι αυτό και βλέπουμε κάποιο βαρέλι φέτας να είναι καλό και άλλο όχι. Αυτό οφείλεται στην κακή τυροκόμηση. Πρόκειται για μία επιστήμη πάρα πολύ δύσκολη και λεπτή, η οποία προϋποθέτει βασικούς κανόνες, γι αυτό και υπάρχουν στην πατρίδα μας σχολές τυροκομίας, όπως είναι π.χ. των Ιωαννίνων. Απειδείχθη ότι πρέπει το γάλα να προέρχεται από μέρη που έχει βοσκήσει το ζώο όμοια με εκείνο από το οποίο πήραμε τον στόμαχο για την παρασκευή τυρομαγιάς. Επειδή η τυροκόμηση δίνει ιδιαίτερη γεύση στα τυριά, οι άνθρωποι που έχουν ασχοληθεί πάρα πολύ με την επιστήμη αυτή είναι οι Ιταλοί, οι Γάλλοι, οι Γερμανοί, Ολλανδοί, Ελβετοί. Η βασική τυροκόμηση είναι η ίδια για όλα τα είδη τυριών.
Μετά την τυροκόμηση, το σύνολο της τυρίνης μαζί με τα λιπαρά του γάλακτος αποτελούν το τυρί καθώς και υγρασία περί το 50%, ενώ η λακτόζη, δηλ. το γαλακτοζάχαρο δεν μπαίνει στο τυρί και παραμένει το τυρόγαλο. Ουσιαστικώς το 1/3 του γάλακτος που είναι υδατάνθρακες δεν τυροκομούνται και η πατρίδα μας, δυστυχώς, σε μεγάλο βαθμό το τυρόγαλο το πετάει. Έπρεπε, επειδή είμαστε μεγάλοι παραγωγοί τυριού, ανά συγκεκριμένες αποστάσεις (διότι το τυρόγαλο είναι πάρα πολύ ευαίσθητο) να υπάρχουν εργοστάσια που ξεραίνουν το τυρόγαλο και του δίνουν μορφή σκόνης, αλλά με ποσοστό υγρασίας κάτω του 10%, για να είναι διατηρήσιμο.
Αυτό έχει μία αγγλική ονομασία και λέγεται spray drying, δηλ. ξήρανση δια ψεκασμού, η οποία δυστυχώς δεν έχει ακόμη εφαρμοσθεί στην Ελλάδα. Υποτίθεται ότι έχει μία τέτοια εγκατάσταση η ΝΕSTLΕ στην Βόρειο Ελλάδα και είναι καθ' οδόν να γίνει και ένα τέτοιο εργοστάσιο στο Κιλκίς.
Είναι ακατανόητο το γιατί η Ελλάδα πετάει το 1/3 του γάλακτος που έχει μέση σύνθεση 5-6% λακτόζη (δηλ. υδατάνθρακες) και 1-1.5% πρωτεΐνες. Αν κάνει κάποιος τους υπολογισμούς, θα δει ότι τα θρεπτικά συστατικά του τυρογάλου είναι ίσα με αυτά του καλαμποκιού και η αναλογία τους είναι 100 τόνοι τυρόγαλο=7 τόνοι καλαμπόκι.
Για να μην γίνεται παρεξήγηση, το τυρόγαλο είναι το προϊόν που παραμένει μετά και από την μυζήθρα ή μανούρι. Οι μικροδιαφορές που υπάρχουν έγκειται στο ότι προσθέτουν λίγο γάλα, για να βγάλουν περισσότερη μυζήθρα. Η μυζήθρα βγαίνει μετά την τυροκόμηση και μετά το σούρωμα του τυριού ο τυροκόμος ή το τυροκομείο παίρνουν το υγρό αυτό το οποίο και βράζουν. Δια του βρασίματος γίνεται συσσωμάτωση των λίγων πρωτεϊνών που περιέχει, οι οποίες βγαίνουν στην επιφάνεια και εκεί μαζεύονται με μία ειδική κουτάλα. Το υπόλοιπο είναι το τυρόγαλο.
Η καλύτερη χρήση του τυρογάλου είναι ως ζωοτροφή, όταν είναι ακόμη υγρό, συνήθως για τα χοιρινά. Επειδή όμως το μικρό χοιρινό δεν μπορεί να αφομοιώσει τόσο πολύ νερό, διότι το μέγεθος του στομάχου του είναι μικρό, η καλύτερη μέθοδος είναι η ξήρανση, δηλ. τα 100 κιλά πρέπει να γίνουν 50 κιλά, αλλά τα στερεά συστατικά από 7% γίνονται 14%. Και άλλη μια φορά εις το ήμισυ, δηλ. 25 κιλά, και η στερεά ουσία ξαναδιπλασιάζεται και ανεβαίνει στο 28%. Έχουμε δηλ. το 25% της αρχικής μάζης του τυρογάλου, που θα δώσει ένα υγρό με 28% στερεά και έτσι τα θρεπτικά συστατικά προς το νέο χοιρινό είναι αρκετά.
Πρέπει να ξέρουμε ότι αν προσθέσουμε στο συμπυκνωμένο τυρόγαλο φωσφορικό διασβέστιο, ιχνομέταλλα και βιταμίνες, έχουμε μία πλήρη τροφή για τα χοιρινά. Ουσιαστικώς δηλ. οι τυροκομικές μονάδες πρέπει να έχουν συνεργασία με χοιροστάσια, για να τους δίνουν υγρά τροφή.
Στην Ελβετία, που επίσης είναι μία τυροπαραγωγός χώρα, στους επάνω ορόφους είναι το τυροκομείο και στα υπόγεια είναι τα χοιροστάσια, όπου δια της βαρύτητος κατεβαίνει το τυρόγαλο. Αυτό λέγεται liquid feeding.
Εάν ιδεί κάποιος την καμπύλη ξηράνσεως, θα ιδεί ότι το ήμισυ της υγρασίας φεύγει αμέσως σε πολύ λίγο χρόνο, ανεξαρτήτως της ποσότητος, όταν υπάρχει βαρομετρικό ψυγείο. Γι αυτό δεν καταφεύγουμε στην ολική ξήρανση, της οποίας το υλικό χρησιμοποιείται στην αλλαντοποιία ή στα τυροκομεία που παρασκευάζουν τεχνητά τυριά. Διότι η ολική ξήρανση θέλει μεγάλη ενέργεια, άρα έχει αυξημένο κόστος.
Αυτό που πρέπει να προσέχουμε πολύ είναι ότι το τυρόγαλο μετά το βράσιμο, οπότε και βγαίνει η μυζήθρα, έχει θερμοκρασία 90 βαθμούς. Όταν η θερμοκρασία σιγά σιγά αρχίζει και πέφτει, και για να γίνει εύληπτο το τυρόγαλο από το χοιρινό πρέπει η θερμοκρασία να πέσει στους 40 βαθμούς. Τότε όμως είναι πολύ ευάλωτο στους μικροοργανισμούς, που το καταστρέφουν σε 10 ώρες. Αυτός είναι και ο λόγος που το τυρόγαλο, παρόλο που είναι μία εξαίσια τροφή και για τον άνθρωπο και για τα ζώα, δεν έχει αξιοποιηθεί στην Ελλάδα. Διότι όταν τελικώς ξινίσει κάνει ζημιά στο ζώο και όχι καλό. Όταν όμως το χρησιμοποιήσεις σαν ξηρό τυρόγαλο, ανεβαίνει πολύ η τιμή του. Στην περίπτωση που έχει συμπυκνωθεί στο ¼ πάλι είναι ευάλωτο στους μικροοργανισμούς και θέλει ιδιαίτερη προσοχή στη χρήση του. Η χρήση αυτή απαιτεί βραστήρα, βαρομετρικό ψυγείο για την φθηνή εξάτμιση του, βυτίο μεταφοράς ή ρυμουλκούμενο βυτίο, πράγματα που δύσκολα διαθέτει ένας απλός κτηνοτρόφος.
Αν υπολογίσουμε ότι η Ελλάδα τυροκομεί 180.000 τόνους τυριά όπως προείπαμε, τα οποία εμπεριέχουν περίπου 90.000 τόνους υγρασία, το τυρόγαλο που πετάει η Ελλάδα ετησίως είναι:
• Αν πρόκειται για τυρί από αγελαδινό γάλα, απαιτούνται 8 κιλά γάλα για 1 κιλό τυρί. Άρα έχουμε 7 περίπου κιλά τυρόγαλο.
• Αν το γάλα είναι γιδίσιο είναι πολύ δύσκολο, διότι οι μεν βελτιωμένες αίγες δίνουν γάλα με χαμηλά λιπαρά, πιο πολύ και από της αγελάδας, άρα θέλουμε 9 κιλά γάλακτος για 1 κιλό τυρί, αλλά αν πρόκειται για αγριοκάτσικα (δηλ. όχι βελτιωμένες ράτσες) τα λιπαρά είναι περισσότερα και άρα θέλουμε 7 κιλά για 1 κιλό τυρί.
• Αν είναι γάλα πρόβειο ή βουβαλίσιο θέλουμε περίπου 5 κιλά για 1 κιλό τυρί.
Στην Ελλάδα τυροκομείται κυρίως το αιγοπρόβειο γάλα. Το αγελαδινό πάει προς κατανάλωση. Τυροκομούνται 700.000 τόνοι πρόβειο και 500.000 τόνοι γιδίσιου, αλλά από αυτές τις ποσότητες παρασκευάζονται και γιαούρτια, άρα δεν είναι σίγουρα πόσο γάλα χρησιμοποιείται προς τυροκόμηση. Κατά μέσον όρο όμως είναι 7 κιλά γάλακτος για 1 κιλό τυρί. Άρα το τυρόγαλο που περισσεύει στην Ελλάδα είναι 750.000-800.000 τόνοι (δηλ. προϊόν βιολογικής αξίας αντίστοιχης με 50.000 τόνους καλαμπόκι).
ΖΩΟΤΡΟΦΕΣ
0 Θεός έχει δώσει στον άνθρωπο και το ζωικό βασίλειο τρεις τροφές;
1) Πρωτεΐνες ή λευκώματα
2) υδατάνθρακες ή σάκχαρα και
3) λίπη και έλαια
και φυσικά το νερό, που ναι μεν δεν είναι τροφή, αλλά απαραίτητο συστατικό για την διατήρηση του ζώντος οργανισμού, καθώς και τα μικροστοιχεία (φωσφόρου, ασβεστίου, σιδήρου κ.λ.π. και βιταμίνες που θεωρούνται και βιοκαταλύτες).
Άνευ των παραπάνω ουσιών δεν μπορεί να υπάρξει ζων οργανισμός των μεγάλων ζώων και πτηνών. Επίσης πρέπει να σημειωθεί ότι τα οστά αποτελούνται από ένα άλας του φωσφορικού οξέως και του ασβεστίου, το περιβόητο φωσφορικό ασβέστιο. Η έλλειψη αυτής της σημαντικής πρώτης ύλης ονομάζεται ασβεστοπενία και τα θηλυκά ζώα που πάσχουν από ασβεστοπενία δεν μπορούν να γεννήσουν. Και αυτό γιατί η ίδια η φύσις παίρνει από την μητέρα και δίδει στον νέο κυοφορούμενο οργανισμό, ούτως ώστε αν δεν έχει περίσσευμα ο οργανισμός της μητρός, το έμβρυο παίρνει από τα οστά της. 'Οταν έχουμε π.χ. ένα μοσχάρι νεογέννητο που είναι περί τα 25 κιλά, 20% αυτού του βάρους είναι οστά. Εάν η μητέρα δεν έχει καταναλώσει αρκετό φωσφορικό ασβέστιο ή διασβέστιο μέσω της τροφής της, παθαίνει ασβεστοπενία και 1-2 ημέρες μετά τον τοκετό πέφτει κάτω και αν δεν γίνει η περίθαλψη του ζώου έγκαιρα, αυτό πεθαίνει. Η ιατρική επιστήμη έχει επινοήσει ορούς που περιέχουν αυτό το άλας. Το ασθενές ζώο στο οποίο θα παρασχεθούν αυτοί οι οροί τρέμει σύγκορμο (διότι είναι πολύ ισχυρή η διαδικασία του μεταβολισμού) και μετά από 1 ώρα το πολύ σηκώνεται και τρώει. Όποιος δεν έχει δει αυτό το θαύμα της φύσεως δεν μπορεί να το κατανοήσει. Οι αγελάδες και γενικώς τα γαλακτοφόρα ζώα, εφόσον το γάλα που μας αποδίδουν εμπεριέχει και ασβέστιο, πρέπει να λαμβάνουν διατροφή ισορροπημένη με επαρκείς ποσότητες φωσφορικού ασβεστίου.
Επομένως, βλέπουμε ότι η διατροφή είναι το παν και από αυτήν εξαρτάται όλη η υπόθεση της κτηνοτροφίας. Αυτό που δεν γνωρίζει ο ελληνικός λαός σήμερα είναι ότι οι Έλληνες υποσιτίζονταν πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο (όπως μας πληροφορεί ο γεωπόνος Ιορδάνης Δημητριάδης στο βιβλίο του « Το πρόβλημα του υποσιτισμού» που συνέγραψε το 1947).
Μερικές βασικές πληροφορίες περί ζωοτεχνίας
Πρέπει να γνωρίζουμε ότι ο οργανισμός τους υδατάνθρακες και τα λίπη-έλαια τα χρησιμοποιεί ως πηγή ενέργειας (για να διατηρείται ο οργανισμός ζεστός), τις δε πρωτεΐνες τις χρησιμοποιεί για το μυϊκό σύστημα και όλα τα όργανα του σώματος που είναι πρωτεϊνικά. Είναι πολύ προτιμότερο να έχει έλλειψη υδατανθράκων ή λιπών ο άνθρωπος, αλλά να παίρνει αρκετές πρωτεΐνες, δηλ. 250 γραμμάρια ημερησίως, για να μην βλαφθεί το μυϊκό του σύστημα και τα ζωτικά του όργανα.
Ένα μυρηκαστικό χρειάζεται πρωτεΐνες σε ποσοστό 16% της διατροφής του, αλλά ένα κοτόπουλο ή χοιρινό από 20-23%. Οι συνήθεις τροφές (καλαμπόκι, σιτάρι, κριθάρι, βαμβακόπιτα, βίτες, ριζοπίτουρα, μελάσσα, άλφες, ζωικό λίπος, κλπ) εμπεριέχουν διαφορετικές ποσότητες των βασικών θρεπτικών συστατικών. Το καλαμπόκι, π.χ. περιέχει μόνον 6-7% πρωτεΐνες, ενώ τα πίτουρα 15-16%, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι μπορεί κανείς να ταΐζει τα μυρηκαστικά με πίτουρα μόνον, γιατί η ενέργεια δεν επαρκεί Εάν π.χ. ένα μονάντερο (χοιρινό ή κοτόπουλο) που χρειάζεται κατά μέσον όρο 21% πρωτεΐνες, το ταΐζουμε μόνο καλαμπόκι (που ήταν και η διατροφή των χοιρινών προπολεμικώς), θα έχει έλλειμα πρωτεϊνών 13-14%, διότι η περιεκτικότης του καλαμποκιού σε πρωτεΐνη είναι μόνο 6-7%.
Οι ισορροπημένες ζωοτροφές εκτός των βασικών συστατικών περιέχουν και αλάτι, φωσφορικό διασβέστιο, μεταλλικά άλατα και βιταμένες. Η μέση σύνθεση αυτών όλων πρέπει να είναι 0,5-1% αλάτι, 1,5-2,5% φωσφορικό διασβέστιο (που είναι ορυκτό, γιατί δεν επαρκούν τα οστά για την παραγωγή του) και 0,5-1% ιχνομέταλλα και βιταμίνες. Οι ουσίες αυτές, έστω και σε τόσο μικρή ποσότητα, είναι απαραίτητες για την ομαλή λειτουργία του οργανισμού. Π.χ. η έλλειψη της βιταμίνης Β1 προκαλεί τύφλωση και της Ο σκορβούτο.
Η ισορροπία των πρώτων υλών της ζωοτροφής εξαρτάται και από την ηλικία και το είδος του ζώου.
Πρέπει να γνωρίζουμε ότι το σιτάρι και το κριθάρι έχουν 4-5% επιπλέον πρωτεΐνες από το καλαμπόκι. Και παρότι στη ζωοτεχνία το καλαμπόκι θεωρείται ελάχιστα καλύτερο του σιταριού και το σιτάρι ελάχιστα καλύτερο του κριθαριού (το καλαμπόκι θεωρείται 101%, το σιτάρι 100% και το κριθάρι 99% ως αξία τροφής), η διαφορά όμως των πρωτεϊνών μας υποχρεώνει να αναμείξουμε στη ζωοτροφή και τα δύο, ώστε να αυξήσουμε το ποσοστό πρωτεϊνών, πράγμα το οποίο πλέον κάνει η σόγια, το σημαντικότερο προϊόν της ανθρωπότητος. Η σόγια παράγεται περίπου σε 102 εκατομμύρια τόνους ετησίως, εκ των οποίων τα 50 εκατομμύρια τόνοι μέσα στις ΗΠΑ, ένα 30% στη Λατινική Αμερική (αλλά αμερικανικών συμφερόντων), 12% στην Κϊνα και 8% στην Ιταλία, Γαλλία, Ν. Αφρική, Ρουμανία, Γιουγκοσλαβία. Είναι όμως τόσο μεγάλες οι ποσότητες που χρειάζονται, ώστε δεν φτάνουν για τις ανάγκες της Κίνας η παραγωγή της Κίνας και όλη η υπόλοιπη ανθρωπότητα εξαρτάται άμεσα από την προμήθεια πρωτεϊνών των ΗΠΑ (βλ. σχετικό κεφάλαιο).
Επειδή όμως απαιτείται και ένας αριθμός θερμίδων, γίνεται προσθήκη ζωικού ή και φυτικού λίπους. Επειδή η παραγωγή του γάλακτος πρωτίστως των προβάτων έχει πολλά λιπαρά, η οποιαδήποτε έλλειψη λιπαρών από την διατροφή των ζώων δημιουργεί πρόβλημα. Αυτά όλα καλύπτονται από τις εταιρίες παραγωγής ζωοτροφών, αλλά η παραγωγή στην Ελλάδα δεν είναι αρκετή, γιατί τα συμπυκνώματα εισάγονται από το εξωτερικό, αλλά και βασικές πρώτες ύλες όπως καλαμπόκι μερικώς παράγονται εδώ, αλλά και η σόγια εξ ολοκλήρου είναι εισαγόμενη.
Πρέπει να ξέρουμε ότι η βαμβακόπιττα ή, ουσιαστικότερα, ο βαμβακόσπορος χρησιμοποιείται μόνο στα μυρηκαστικά. Τα χοιρινά και τα κοτόπουλα που είναι μονάντερα δε αντέχουν το δηλητήριο που λέγεται γκοσιπόλη και που περιέχεται στον βαμβακόσπορο και στην βαμβακόπιττα. Το νεφρό του ζώου δεν το αντέχει και μετά από 2 εβδομάδες κατανάλωσης πεθαίνει, ενώ το μυρηκαστικό με τον αναμυρηκασμό που κάνει οξειδώνει την γκοσιπόλη και την καταστρέφει. Αλλά και αυτό σε περιορισμένη ποσότητα. Έχει αποδειχθεί ότι τα μυρηκαστικά μπορούν να αφοιμοιώσουν—κατ τους κάνει μάλλον καλό λόγω των πρωτεϊνών που περιέχει—τον βαμβακόσπορο και την βαμβακόπιττα σε ποσοστό 7-8% του συνόλου της τροφής. Δηλ. μία αγελάδα που καταναλίσκει μαζί με τις χσνδροειδείς τροφές περί τα 30 κιλά ημερησίως μπορεί να καταναλώσει το πολύ περί τα 2 κιλά βαμβακόσπορο ή βαμβακόπιττα.
Γιατί πρέπει να καταναλίσκει το ζώο βαμβακόσπορο και όχι βαμβακόπιττα;
Διότι πρώτον στην εποχή του ο βαμβακόσπορος είναι πιο φθηνός από την βαμβακόπιττα κατά 20 δρχ. το κιλό, αλλά πρωτίστως επειδή εμπεριέχει και 10% λάδι επιπλέον, το περιβόητο και πασίγνωστο βαμβακέλαιο. Δηλ. όταν το ελαιουργείο συνθλίβει τον βαμβακόσπορο σε μεγάλες πρέσσες, αφού τον έχει πρώτα προθερμάνει, και οι πρέσες έχουν κυκλοφορία ατμού, για να παραμείνουν ζεστές, η βαμβακόπιττα βγαίνει από την πρέσσα και είναι ο βαμβακόσπορς ουσιαστικά μείον 10% περίπου λάδι, το οποίο εκθλίβεται δια της πρέσσας. Επειδή όμως στην ζωοτεχνία έχουμε για ένα μέρος λίπους ή λαδιού (9 θερμίδες το γραμμάριο) έχουμε 3 μέρη καλαμπόκι, άρα ουσιαστικώς στη βαμβακόπιττα πρέπει να προσθέσουμε και 300 γραμμ. καλαμπόκι, για να αναπληρώσουμε το λάδι που χάθηκε κατά την έκθλιψη. Αν λοιπόν υπολογίσουμε την τιμή του καλαμποκιού περίπου 65 δρχ. το κιλό, 300 γραμμ. κοστίζουν τουλάχιστον 20 δρχ. Συν 50 δρχ. περίπου το κιλό η βαμβακόπιττα=70 δρχ., όταν το ίδιο θρεπτικό αποτέλεσμα μπορώ να το έχω με 1 κιλό βαμβακόσπορο που κοστίζει 30 δρχ. το κιλό! Δηλ. 40 δρχ. λιγότερο το κιλό.
Υπάρχει βεβαίως και το βαμβακάλευρο, το οποίο μπορούν να φάνε όλα τα ζώα, και τα μυρηκαστικά και τα μονάντερα (και γαλοπούλες και χήνες και πάπιες), το οποίο στερείτε παντελώς γκοσιπόλης. Αυτό το μυστικό το βρήκαν οι Αμερικανοί μετά από 70 χρόνια προσπαθειών. Το βαμβακάλευρο έχει 38% πρωτεΐνες, σχεδόν όσες και η σόγια, και το παράγει μόνο ένα εργοστάσιο στα Φάρσαλα που έγινε επί χούντας. Βεβαίως έπρεπε να έχουν γίνει και άλλα εργοστάσια. Σήμερα έμαθα ότι δεν δουλεύει. Γιατί;
Όταν λοιπόν θέλουμε να κάνουμε μία ζωοτροφή, συνδυάζουμε τις πρωτεΐνες, τους υδατάνθρακες, τα λίπη και τα έλαια διαφόρων πρώτων υλών, ώστε να επιτύχουμε το πολυπόθητο αποτέλεσμα σε συνάρτηση με την τιμή. Π.χ. η μελάσσα που έχει κατά 70% την βιολογική αξία του καλαμποκιού, δηλ. 7 κιλά καλαμπόκι ισοδυναμούν από απόψεως θρεπτικής αξίας με 10 κιλά μελάσσα. Επειδή όμως η μελάσσα προκαλεί διάρροια (λόγω της μπεταϊνης που περιέχει) δεν μπορεί να χορηγείται ανεξέλεγκτα στα ζώα, αλλά το πολύ μέχρι 15%. Προσωπικώς θα σύστηνα το 10%, Αντιλαμβάνεσθε όμως ότι όταν η Ελλάδα διατρέφει 400.000 κοτόπουλα ημερησίως, 16.000.000 γιδοπρόβατα, 800.000 βοοειδή, ο αριθμός των ζωοτροφών είναι τεράστιος, άρα όλη ή σχεδόν όλη η μελάσσα της Ελλάδος θα μπορούσε να καταναλώνεται για την παραγωγή ζωοτροφών. Αντ' αυτού ελάχιστες μονάδες έχουν τις τεχνολογικές δυνατότητες να χρησιμοποιούν μελάσσα, η οποία δυστυχώς εξάγεται με αποτέλεσμα τεράστια οικονομική βλάβη της πατρίδος μας. Αν υπολογίσουμε ότι η παραγωγή ζαχάρεως της Ελλάδος είναι περίπου 300.000 τόνοι, και η μελάσσα είναι το ήμιση αυτής της ποσότητος, μας δίνει 150 εκατομμύρια κιλά επί 10% (το ποσοστό της μελάσσας στην ζωοτροφή) , δηλ. 1,5 δις κιλά ζωοτροφών ανά έτος. Αυτό είναι ένα μικρό μέρος των ζωοτροφών της Ελλάδος.
Οι ζωοτροφές εξαρτώνται από την τιμή τους και την περιεκτικότητα τους και είναι σχεδόν οι κάτωθι:
1. Σιτάρι
2. Κριθάρι
3. Καλαμπόκι
4. Βαμβακόσπορος
5. Βαμβακόπιττα
6. Μελάσσα
7. Πίτουρα
8. Βίτες
9. Βύνη
10. Ορυζοπίτουρα
11. Κρεατάλευρα
12. Ζωικό λίπος
13. Αχυρο
14. Τριφύλλι
15. Σόγια
16. Απολίπασμένο φύτρο καλαμποκιού
Επίσης σημαντικό ρόλο παίζουν και τα συμπυκνώματα και το φωσφορικό ασβέστιο και διασβέστιο.
Οι βασικές ζωοτροφές γίνονται με τα 3 πρώτα. Οι αναλογίες των συστατικών παίζουν τον πρωταρχικό ρόλο και ο ζωοτέχνης προσπαθεί να πετύχει την μέγιστη θρεπτική αξία με την φθηνότερη τιμή. Γιατί π.χ. να βάλει καλαμπόκι, που κοστίζει 60-65 δρχ. το κιλό, όταν στην εποχή του το σιτάρι έχει μόλις 45-50 δρχ. το κιλό και περίπου 4% περισσότερες πρωτεΐνες, ενώ η βιολογική τους διαφορά είναι μόλις 1%. Βεβαίως παίζουν ρόλο και οι αστάθμητοι βιολογικοί παράγοντες που διαφέρουν από ζώο σε ζώο. Γιατί π.χ. να βάλει σόγια, η οποία έχει 90 δρχ. το κιλό, ενώ το βαμβακάλευρο που έχει 38% πρωτεΐνες (αντί 44% της σόγιας) κοστίζει 70 δρχ. (ενώ κανονικά θα έπρεπε να τιμάται 83 δρχ7κιλό);
Παράδειγμα δύο φυραμάτων ίσων ως προς την βιολογική αξία, αλλά με μεγάλη διαφορά στην τιμή
Μείγμα ο'
Χρησιμοποιούμε καλαμπόκι, σόγια, κριθάρι, βαμβακόπιττα και ζωικό λίπος σε ποσοστό 95% συνολικώς και αφήνουμε 5%, που είναι ιχνομέταλλα, φωσφορικό διασβέστιο, αλάτι και βιταμίνες.
Σόγια 18% χ (90 δρχ. το κιλό>=1620 Καλαμπόκι 30% χ (65 δρχ. το κιλό)=1950 Κριθάρι 30% χ (55 δρχ. το κιλό)=1650 Βαμβακόπιττα 7% χ (385 δρχ. το κιλό)=385 Ζωικό λίπος 10% χ (200 δρχ. το κιλό)=2000
Σύνολο 7605 δρχ. τα 95 κιλά φυράματος, δηλ. 80,05 δρχ/κ£
Μείγμα β'
Μελάσσα, ορυζοπίτουρα, βαμβακάλευρο, βαμβακόσπορο και σιτάρι
Μελάσσα 10% (25 δρχ. το κιλό)=250 Ορυζοπίτουρα 25% (35 δρχ. το κιλό) Βαμβακάλευρο 20% (70 δρχ. το κιλό) Βαμβακόσπορος 8% (30 δρχ. το κιλό) Σιτάρι 32% (50 δρχ. το κιλό)
Σύνολο 4.365 δρχ. τα 95 κιλά φυράματος ή 45,94 ή 46
Το δεύτερο μείγμα είναι καλύτερο ποιοτικώς, γιατί περιέχει 17,,22% πρωτεΐνες (ενώ το πρώτο 15,07%) και περισσότερα λιπαρά, αλλά περιέχει 7% λιγότερους υδατάνθρακες. Η διαφορά στην τιμή είναι 34 δρχ. Όμως το δεύτερο μείγμα περιέχει μελάσσα, ορυζοπίτουρο, βαμβακάλευρο και βαμβακόσπορο, υλικά που συνήθως οι κτηνοτρόφοι δεν γνωρίζουν. Όταν στα 100 κιλά η διαφορά τιμής είναι 34 δρχ. στα 1000 κιλά είναι 34.000 δρχ. Αν π.χ. ένας κτηνοτρόφος καταναλώνει 1 τόνο ζωοτροφής την ημέρα, χρησιμοποιώντας το δεύτερο μείγμα αντί του πρώτου γλιτώνει σε 1 έτος : 34.000 δρχ. χ 365 ημέρες =12.412.000 δρχ.
Βλέπουμε λοιπόν ότι ο συνδυασμός ποιότητος-τιμής είναι σημαντικός και πρέπει να βοηθήσει το κράτος ώστε να μην γίνονται λάθη. Επίσης πρέπει να γίνουν ειδικές εγκαταστάσεις, ώστε να χρησιμοποιηθεί η μελάσσα, η οποία τον χειμώνα είναι παχύρευστη, κολλώδης και δύσχρηστη.
Η βαμβάκια ως ζωοτροφή
Με είχε απασχολήσει στο παρελθόν το ερώτημα γιατί δεν χρησιμοποιείται το φυτό της βαμβακιάς- μετά την περισυλλογή του βαμβακιού. Πρέπει να ξέρετε ότι μπαίνουν περίπου 12-15.000 βαμβακιές το στρέμμα. Εάν υπολογίσουμε ότι η μάξιμουμ παραγωγή ανά στρέμμα βάμβακος είναι από 250-350 κιλά ή και λιγότερο, αντιλαμβάνεσθε ότι μια βαμβάκια που ζυγίζει πάνω από 1 κιλό είναι κρίμα να πηγαίνει χαμένη.
Έτσι λοιπόν πήγα στην περιοχή της Θήβας, όπου καλλιεργούν και βαμβάκι και βρήκα βαμβακοπαραγωγό του οποίου είπα για το θέμα. Με κοίταξε περίεργα και μου είπε, «τι είναι αυτά που λες;». Όλα αυτά γιατί ο βαμβακοπαραγωγός μετά την συλλογή του βάμβακος που πλέον γίνεται με μηχανήματα (βαμβακοσυλλεκτικές μηχανές που θα περάσουν από το χωράφι του 2 φορές για να συλλέξουν το βαμβάκι) πρέπει να πληρώσει τουλάχιστον 1000 δρχ. το στρέμμα, για να του καταστρέψουν τις βαμβακιές, ώστε να μπορέσει να οργώσει και να ξανακαλλικεργήσει. Ο άνθρωπος μου στη Θήβα, όταν του είπα ότι δεν θα πρέπει να πληρώσει τις 1000 δρχ. ανά στρέμμα αλλά εγώ θα πάρω τις βαμβακιές, απόρησε και με ρώτησε τι θα τις κάνω. Του είπα λοιπόν ότι θα προσπαθήσω να τις μετατρέψω σε ζωοτροφή. Γέλασε ειρωνικά και εκεί η συζήτηση σταμάτησε. Έπρεπε όμως να βρω κάποιον ο οποίος θα κόψει τις βαμβακιές χωρίς να τις καταστρέψει. Ένας άνθρωπος που είδα που είχε κοπτικό μηχάνημα (βασικά για τριφύλλια) μου είπε ότι δεν μπορεί να ριψοκινδυνεύσει το μηχάνημα του, γιατί κινδυνεύει να καταστραφεί, να σπάσουν δηλ. τα μαχαίρια, επειδή η βαμβάκια στο κάτω μέρος είναι αρκετά ισχυρή και μεγάλη, 50 φορές πιο πολύ από ό,τι το τριφύλλι. Εγώ του απήντησα ότι δεν διαφωνώ ότι κινδυνεύει το μηχάνημα του, αλλά αναλάμβανα εγώ να τον αποζημιώσω για όποια ζημιά πάθαινε. Έτσι έκλεισε η συμφωνία και πήγαμε στο χωράφι του βαμβακοπαραγωγού για να κόψουμε τις βαμβακιές. Ευτυχώς κατά την διαδικασία της κοπής τα μαχαίρια της μηχανής δεν κινδύνευσαν και εν συνεχεία έβαλε άλλο μηχάνημα μέσα, την μπαλλιαστική, και μπαλλιάσαμε τις βαμβακιές. Βεβαίως ο βαμβακοπαραγωγός σταυροκοπιόταν, αλλά αφού εγλίτωσε τις 1000 δρχ. κατ' ελάχιστον που θα πλήρωνε το στρέμμα ήταν μια χαρά. Έβαλα τις βαμβακιές (περίπου 100 δέματα) σε μια αποθήκη και ήρθα στην Αθήνα. Μετά από μερικές ημέρες, πήγα με ένα φορτηγό, φόρτωσα περίπου 20 δέματα (περίπου 25-30 κιλά το κάθε δέμα) και τις έφερα σε μια μικρή βιοτεχνία που είχα φτιάξει στις εγκαταστάσεις του Ν. Ξουρή, λίγο πιο κάτω από τις Τρεις Γέφυρες και επί της Εθνικής Οδού. Γεμάτος αγωνία έλυσα ένα δέμα και έβαλα μέσα στο μύλο με μεγάλο κόσκινο 8 χιλιοστών τις βαμβακιές, τις οποίες από προηγουμένως είχα κόψει σε μικρότερα κομμάτια και τις οποίες άλεσα. Το αποτέλεσμα ήταν ένα πρασινοκαφέ αλεύρι, το οποίο είχε μια καταπληκτική μυρωδιά. Το έβαλα σε σακιά και το έστειλα στον πειραματικό σταθμό που είχα στη Ζάκυνθο, όπου έκανα πειράματα με κοτόπουλα, γαλοπούλες, πάπιες, χήνες, αιγοπρόβατα, αγελάδες και μοσχάρια.
Πρέπει να ξέρετε ότι η εφηρμοσμένη έρευνα και αναπτυξιακή τεχνολογία με την οποία τόσο έχω ασχοληθεί και ακόμη ασχολούμαι ουσιαστικά απαγορεύεται από το νόμο. Γι αυτό και δεν έχουμε κανένα εργαστήριο. Η έρευνα δεν είναι αόριστη και γενική, αλλά συγκεκριμένη. Τα ανώτατα ιδρύματα της χώρας ασχολούνται με βασική και θεωρητική έρευνα, π.χ. ο Δημόκριτος, όπου όλα τα αποτελέσματα πάνε στα σκουπίδια. Η ιστορία του Δημοκρίτου έχει ως εξής: όταν επί βασιλίσσης Φρειδερίκης οι Αμερικανοί στις ΗΠΑ εξύλωναν έναν πανεπιστημιακό αντιδραστήρα από το Η3τν3τά 0ο1υπΛί&, πήγαν οι διάφοροι πράκτορες της Ελλάδος και είπαν στην Φρειδερίκη να μεσολαβήσει να μην πετάξουν τους αντιδραστήρες οι Αμερικανοί, αλλά να στείλουν ένα στην Ελλάδα. Η Φρειδερίκη που δεν ήξερε τίποτε από αυτά και ούτε μπορούσε να υποψιασθεί, σήκωσε το τηλέφωνο και μίλησε με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ ΕΪ5εη1ιο\ν6Γ και του είπε τα καθέκαστα. Ο Πρόεδρος αυτομάτως είπε «μάλιστα, Μεγαλειοτάτη» και έδωσε εντολή ένας αντιδραστήρας να έρθει στην Ελλάδα. Αυτό το άχρηστο κατασκεύασμα των 40 ετών το πήραμε εμείς οι πανέξυπνοι Έλληνες, το εγκαταστήσαμε τους πρόποδες του Υμηττού, γράψαμε το βαρύγδουπο τίτλο «Δημόκριτος» εκ του αρχαίου μας σοφού, ο οποίος ανακάλυψε το άτομο, και τον βαρύγδουπο παρακάτω τίτλο «Ίδρυμα Πυρηνικών Ερευνών», το οποίπο λειτουργεί ακόμη. Εάν είναι δυνατόν μια χώρα που χρωστάει 120% του ΑΕΠ της να κάνει πυρηνική έρευνα και να ξοδεύει ετησίως άνω των 5 δις δρχ. να απασχολεί άνω των 1000 ανθρώπων και να μην παράγει τίποτε.
Όταν πήγα στη Ζάκυνθο πήρα ένα τσουβάλι από τις αλεσμένες βαμβακιές και τα πήγα στα πρόβατα μου. Ξέρετε ότι όλα τα ζώα εκτός του ανθρώπου τρέφονται βασικώς με τη μύτη τους και όχι με τα μάτια. Η όσφρηση λοιπόν των προβάτων είναι πολύ καλή . Όταν πλησίαζα με το αλεύρι της βαμβακιάς έχασαν την ηρεμία τους και ήρθαν προς το μέρος μου σαν να ήθελαν να επιτεθούν. Έφαγαν δε το προϊόν μετά μεγίστης μανίας. Αυτό που δεν κατάφερα έκτοτε να κάνω λόγω οικονομικών δυσκολιών και προβλημάτων είναι να αναλύσω κατά πόσον υπάρχει μέσα στην βαμβάκια γκοσιπόλη (που οπωσδήποτε υπάρχει, διότι μερικές βαμβακιές έχουν επάνω βαμβάκι καθώς και καρύδια που δεν έχουν ανοίξει ακόμη). Ένα είναι βέβαιον, ότι η βαμβάκια είναι μια πάρα πολύ καλή ζωοτροφή για τα μυρηκαστικά, χωρίς να μπορώ να πω μετά βεβαιότητος πόση ποσότητα μπορούμε να δώσουμε στα μυρηκαστικά λόγω γκοσυιόλης.
Το πρόγραμμα συνεχίστηκε, αλλά όταν αναγκάστηκα να αφήσω αυτό το μικρό εργαστήριο λόγω προβλημάτων του ιδιοκτήτου κ. Ξουρή, δεν μπόρεσα να συνεχίσω. Έκτοτε διάφορα προβλήματα και δυσκολίες προσωπικές δεν μου επέτρεψαν να συνεχίσω. Όταν πριν 4 περίπου χρόνια πήγα στην Αλεξανδρούπολη για να επισκεφθώ και να πω τη γνώμη μου για ορισμένα προβλήματα σε μια βιομηχανία (που δεν θέλω για λόγους σκοπιμότητος να αναφέρω) πηγαίνοντας προς το εργοστάσιο είδα δεξιά και αριστερά τις βαμβακιές. Και επειδή είχα γνωρίσει και κάποιον που είχε αγελάδες σε κοντινό σταύλο θεώρησα ότι ήταν καλή ευκαιρία να συνεχίσω το πείραμα. Μπήκαμε λοιπόν σε ένα χωματόδρομο και φτάσαμε στο σημείο όπου ήταν ένας βαμβακοπαραγωγός και συζητούσε με έναν κάτοχο μηχανήματος που θα κατέστρεφε βαμβακιές. Τον πλησίασα και του είπα «ξέρω ότι θα δώσετε τουλάχιστον 1000 δρχ. το στρέμμα στον κύριο για να καταστρέψετε τις βαμβακιές σας και σας λέω ότι δεν χρειάζεται να το κάνετε. Θα παρακαλούσα τον κύριο να τις κόψει και να τις μπαλλιάσει και εγώ θα τον πληρώσω». Ο βαμβακοπαραγωγός με κοίταζε περίεργα και είπε γελώντας: «μα εδώ εγώ έχω 150 στρέμματα και θα πληρώσω 150.000 δρχ. Από τον ουρανό έπεσες;». Του απαντώ, «όχι, μόλις ήρθα από την Αθήνα». Και ο κάτοχος του μηχανήματος συμφώνησε, όπως και έπραξε και μετά μεταφέραμε τις βαμβακιές σε μια αποθήκη. Δυστυχώς ο σταυλος έπιασε φωτιά και εδώ τελειώσαμε.
Κοτόπουλα-Κοτόλιπος και υποπροϊόντα κοτόπουλου
Αμφιβάλλω αν υπάρχει έστω και ένας Έλλην που να μην έχει φάει κοτόπουλο. Ένα πράγμα που συνήθως οι Έλληνες δεν γνωρίζουν τι μεγάλη επιχείρηση είναι τα κοτόπουλα, τι τεράστιος τζίρος γίνεται για την διατροφή τους, τι τεράστιος τζίρος για την μετακίνηση τους, για το σφάξιμό τους, και για την μετακίνηση των σφαγέντων είτε αυτά είναι νωπά είτε κατεψυγμένα.
Θα ξεκινήσω με το πιο απλό πράγμα, για να αντιληφθή ο αναγνώστης για τι τεράστια νούμερα μιλάμε, αναφέροντας τον αριθμό των πτηνών που σφάζονται ημερησίως στην πατρίδα μας. Επί περίπου 250 ημέρες τον χρόνο. Ο αριθμός αυτός όσο και αν φαίνεται υπερβολικός είναι τουλάχιστον 400.000 κοτόπουλα ημερησίως. Αν υπολογίσουμε ότι ο Βοκτάς ή ο Μιμίκος έσφαζαν 50.000 κοτόπουλα ημερησίως είναι εύκολο να καταλήξουμε στις 400.000, εάν βάλουμε το Αστρος Κυνουρίας, τα Ιωάννινα, γενικώς την Μακεδονία και τις άλλες μεγάλες πόλεις της Ελλάδος. Προπολεμικώς, δεν υπήρχε το κοτόπουλο στην Ελλάδα όπως υπάρχει σήμερα, διότι δεν είχε εξελιχθεί η τεχνολογία πρωτίστως του σφαξίματος όπως έχει προχωρήσει στις μέρες μας. Αν υπολογίσουμε στα 50.000 κοτόπουλα ημερησίως που σφάζει ο Μιμίκος, και αν υπολογίσουμε σε 2 βάρδιες, τότε η κάθε βάρδια σφάζει περίπου 3.500 κοτόπουλα την ώρα.
Αντιλαμβάνεσθε τι μεγάλη οργάνωση απαιτείται για να μπορεί η επιχείρηση να σφάζει αυτά τα 3500 κοτόπουλα/ώρα, δηλ. περίπου 1 κοτόπουλο/56€. Η περιγραφή της διαδικασίας νομίζουμε ότι ξεφεύγει της παρούσης. Αυτό όμως που πρέπει να αναφέρουμε είναι ότι αυτά ονομάζονται αυτόματα πτηνοσφαγεία, υπάρχουν αρκετά στην Ελλάδα, και είναι όλα εισαγόμενα εκ του εξωτερικού. Ο μηχανολογικός εξοπλισμός είναι όλος από ανοξείδωτο χάλυβα και εξασφαλίζουν μία άριστη ποιότητα στο σφάξιμο του πτηνού, διότι οι υγειονομικοί κανονισμοί πρέπει πράγματι να τηρούνται. Η παρεμβολή του ανθρώπου υπάρχει μόνο στο σημείο που γίνεται η απαντέρωση και η συσκευασία. Το κόψιμο των ποδιών, της κεφαλής, το μάδημα, δεν έχουν ττ|ν παρέμβαση του ανθρώπου και είναι όλα αυτόματα. Αναλογικώς είναι περίπου 13% το κεφάλι, τα πόδια και τα έντερα και 12% τα φτερά, που μας δίνει περίπου 25% του ζώντος βάρους.
Αντιλαμβανόμεθα λουτον ότι αν υπολογίσουμε τα κοτόπουλα περί το 1,5-2 κιλά ζώντος βάρους, έχουμε 300-500 γραμμάρια υποπροϊόντος ανά κοτόπουλο και επί 400.000 κοτόπουλα μας δίνει το εξωφρενικό νούμερο των 150-200 τόνων ημερησίως. Αντιλαμβάνεσθε ότι ο αριθμός είναι πολύ μεγάλος και η απόρριψις αυτών των προϊόντων σε διάφορες τοποθεσίες ως απορρίμματα δηλ. δημιουργεί μεγάλο οικολογικό πρόβλημα. Οι εξελιγμένες χώρες δεν πετούν τίποτε, πόσο μάλλον ζωικό προϊόν. Αυτό λοιπόν σκέφτηκα και εγώ να κάνω όταν ήμουν Δ.Σ. της ΧΡΩΠΕΙ.
Ενθυμούμαι ότι ξεκίνησα την υπόθεση των ζωοτροφών αλέθοντας κεφάλια, έντερα, πόδια από κότες και το αλεσμένο αυτό προϊόν το έδωσα στις γάτες και το έφαγαν όλο. Όταν όμως τους το έδωσα ολόκληρο έφαγαν μεν τα έντερα, αλλά μερικώς τα κεφάλια και τα πόδια. Τότε εκάλεσα την αντιπροσωπεία της σουηδικής εταιρίας μηχανημάτων Αΐρ1ια-Ι^ν&11 (η οποία είχε Σουηδους διευθυντές) που μού έδωσαν ένα προσπέκτους για το μηχάνημα αξιοποιήσεως αυτών των προϊόντων, χωρίς όμως την απολίπανση. Ένα σημείο μου ήταν αδιανόητο και όταν τους ρώτησα μού είπαν ότι είναι το μυστικό τους και δεν μπορούσαν να το πουν, αλλά θα το έβλεπα όταν θα αγόραζα τα μηχανήματα.
Επειδή η πρόκληση ήταν μεγάλη, αλλά και η τιμή των μηχανημάτων πολύ υψηλή (100.000 δολλάρια??) ησχολήθην μόνος μου, πήγα στις διάφορες εκθέσεις ανά την υπόλοιπη Ευρώπη και βρήκα το μυστικό όταν κατάφερα και έπεισα έναν τεχνικό της Γερμανίας να μου πη μία λεπτομέρεια και τότε αντελήφθην.
Ήταν τόση μεγάλη η επιτυχία μας που κατασκεύασα τους υδρολυτές στην Ελλάδα σε μία εταιρία του κου Σούρσου, παλαιού μηχανικού του πολεμικού ναυτικού. Ο υδρολυτής, αυτό ήταν το μυστικό της Αίρΐιει ίαναΐΐ, είναι ένα πολύπλοκο μηχάνημα που κατασκευάζουν μόνο λίγες χώρες της Δ. Ευρώπης και πιθανώς και οι ΗΠΑ, και είναι το βασικό μηχάνημα για να κάνεις την απολίπανση και την παραγωγή των κρεαταλεύρων. Αυτό γίνεται ως εξής. Παίρνεις τα υποπροϊόντα των οποιωνδήποτε σφαγίων, είτε πτηνών είτε μεγάλων ζώων, τα σπας σε έναν σπαστήρα, για να γίνουν μικρά τεμάχια, το υλικό αυτό με έναν κοχλία το οδηγείς και το ρίχνεις μέσα στον υδρολυτή, ο οποίος είναι ένα μεγάλο καζάνι μακρόστενο διαμέτρου περίπου 2 μέτρων και μήκους 8 με ένα αργό θερμαινόμενο τάρακτρον, με περιστρεφόμενους αναδευτήρες στα άκρα. Είναι ένα μηχάνημα που ζυγίζει περί τους 10 τόνους, έχει έναν μειωτήρα που παίρνει τις 1500 στροφές του ηλεκτρ. Μοτέρ και τους κατεβάζει στους 30 και η ιπποδύναμη του ηλ. μοτέρ ήταν της τάξεως των 150 ίππων. Αυτό το πολύπλοκο μηχάνημα έχει αυτήν την μεγάλη ιπποδύναμη, διότι το τάρακτρο είναι έτσι κατασκευασμένο ώστε όταν το γυρίζεις ανάποδα να αδειάζει το καζάνι. Όταν λοιπόν το προϊόν αρχίζει και ξεραίνεται, σπανέ οι θεωρητικές βόλτες του προϊόντος.
Όταν οι Σσυηδοί είδαν ότι δεν παρήγγειλα τα μηχανήματα, όπως επίστευαν ότι θα κάνω, ήρθαν στη ΧΡΩΠΕΙ να με ρωτήσουν. Και αντί να τους απαντήσω τους είπα να έλθουν μαζί μου και τους οδήγησα στο ήδη λειτουργούν εργοστάσιο, όπου και έμειναν άφωνοι. Όταν μάλιστα τους εξήγησα και τις βελτιώσεις που έκανα, ο ένας από τους δύο, ο προϊστάμενος, μου έσφιξε το χέρι θερμότατα και μού είπε: «Κύριε Σοφιανόπουλε, δεν πιστεύαμε ποτέ ότι σε μία χώρα σαν την Ελλάδα θα γινόταν το θαύμα που μόλις είδαμε». Και απεχώρησαν.
Εδώ πρέπει να αναφέρω ότι εκτός από τα υποπροϊόντα των πτηνοσφαγίων, χρησιμοποιούσαμε και τα υποπροϊόντα μεγάλων ζώων, όπως κόκκαλα και κεφάλια (μετά το διαχωρισμό των οστών από το κρέας, πρωτίστως της κεφαλής του βοδιού ένα βοϊδοκέφαλο που ζυγίζει 15 κιλά, τα μισά από τα οποία είναι κρέας). Αυτά τα πετάγαμε στον σπαστήρα και εν συνεχεία στον υδρολυτή. Θυμούμαι ότι όταν παρουσιάστηκε το πρόβλημα του σπασίματος σκέφτηκα τα εργοστάσια που παράγουν τους σπαστήρες των λατομείων. Επειδή είχα ενδοιασμούς για το κατά πόσον το εγχείρημα θα ήταν επιτυχές λόγω του λίπους που περιέχεται, είπα σε έναν κατασκευαστή να φέρει έναν σπαστήρα σε αυτοκίνητο να τον δοκιμάσουμε και τότε θα του έδινα την επιταγή. Πράγματι αυτό έγινε, ήταν ένα κολοσσιαίο μηχάνημα, ιπποδυνάμεως 350 ίππων, και για να το βάλουμε μπρος έπρεπε να σταματήσουμε την μισή ΧΡΩΠΕΙ, γιατί κατανάλωνε περί τα 1000 Αμπέρ για να πάρει μπρος. Είχε μαζευτεί σχεδόν όλο το εργοστάσιο και μας έβλεπε να πετάμε μέσα τα βοϊδοκέφαλα, που είναι και το πιο δύσκολο, και τα κόκκαλα των οπισθίων μηρών των βοοειδών. Παρετήρησα όμως ότι βάζαμε μία Χ ποσότητα εντός του σπαστήρος και από την άλλη μεριά έβγαιναν τα μισά. Όταν ο κατασκευαστής παρατήρησε ότι δεν υπήρχε πρόβλημα και ότι ήθελε την επιταγή, του απήντησα: «Περιμένετε λίγο, γιατί δεν πάνε καλά τα πράγματα όπως περίμενα». Μετά από 5 λεπτά λειτουργίας, ο σπαστήρας έκανε έναν μεγάλο θόρυβο, τινάχτηκαν οι ασφάλειες και το μηχάνημα σταμάτησε. Το κρέας και τα κόκκαλα είχαν μαζευτεί γύρω από τον σπαστήρα, και όταν έκλεισε όλος ο χώρος σταμάτησε. Κατάπληκτος ο κατασκευαστής είπε: «Εδώ σπάμε βράχους ολόκληρους με αυτό, σταμάτησε με τα κόκκαλα;». Του απάντησα, Βεβαίως, γιατί τα βράχια δεν έχουν λιπαρά και ίνες και η μεγάλη δύναμη τα θρυμματίζει. Εδώ έχουμε να κάνουμε με ζωικό προϊόν που δεν θρυμματίζεται εύκολα, γι αυτό και έγινε αυτό το οποίο είδες. Δεν είναι για τα χρήματα, λυπούμε για ότι έγινε, αλλά το μηχάνημα σας δεν κάνει για την δουλειά αυτή. Του έδωσε κάποια χρήματα για τους κόπους του και μετά από 3 ημέρες που το καθαρίσαμε ήρθε ο καταυσκευαστης και το παρέλαβε. Την λύση στο πρόβλημα μας μας την έδωσε η αντιγραφή ενός αυστριακού μηχανήματος που σπάει τις κατεψυγμένες μπάλλες του κρέατος για την αλλαντοποιία. Ένα πολύ μικρότερο μηχάνημα και όχι παραπάνω από 60 ίππους μας έδωσε την λύση.
Την ευρεσιτεχνία αυτή την ζήτησε επ' ανταλλαγή το βουλγαρικό, το ουγγρικό και κινεζικό κράτος. Στην περίπτωση της Βουλγαρίας, οι Βούλγαροι θα μας έδιναν τη τεχνολογία του κιτρικού οξέος, πώς δηλ. με μία επιφανειακή ζύμωση η μελάσσα (το υποπροϊόν της ζαχάρεως που είναι 50% ζάχαρη, 25% υγρασία, 11% πρωτεΐνες, 6% μπεταϊνη και ορισμένα άλλα μικροπράγματα μετατρέπεται με την βοήθεια ενός μήκητος που ονομάζεται Α8ρ6Γβί11οιΐ3 Νΐ§6Γ σε κιτρικό οξύ. Η Ελλάδα εισάγει το κιτρικό οξύ σε μεγάλες ποσότητες πρωτίστως για τα αεριούχα ποτά από τις αμερικανικές εταιρίες Βπδίοΐ και Βίτο1ΐ3Πΐ της τάξεως των 3.500 τόνων. Πρέπει να γνωρίζετε ότι το μυστικό του κιτρικού οξέος το ξέρουν ελάχιστοι τον κόσμο και εκτός της επιφανειακής μεθόδου γίνεται και εις βάθος παραγωγή. Όταν ο Βούλγαρος υπουργός μαζί με το επιτελείο του ήρθε στην ΧΡΩΠΕΙ και περιμέναμε και το αντίστοιχο Υπουργείο Βιομηχανίας να έρθη, αυτό δεν έγινε ποτέ. Εξοργισμένος ο Βούλγαρος υπουργός είπε ότι θα το αναφέρει στην κυβέρνηση του και έφυγε. Το Υπουργείο Βιομηχανίας ποτέ δεν μου έδωσε ικανοποιητική απάντηση και καθένας μπορεί να υποθέσει πολλά. Η συμφωνία ήταν της τάξεως των 3,5 εκατομμ. δολλαρίων με βασικό προμηθευτής της μελάσσας το ελληνικό κράτος. Η μελάσσα δεν μας εδόθη ποτέ από το κράτος και έτσι το όλο σχέδιο εναυάγησε.
Ούτε όμως η υπόθεση των κρεαταλεύρων και των κτηναλεύρων είχε καλύτερη τύχη. Έγραψαν τότε οι εφημερίδες, την δεκαετία του 1970 ότι η εταιρία ζωοτροφών, η ΕΛΒΙΖ, προκύρηττε διαγωνισμό για την προμήθεια 5000 τόνων κρεαταλεύρων. Τηλεφώνησε τότε στον διευθυντή μας στην Θεσσαλονίκη, τον κ. Σαμανίδη, και του είπα να πάει στον διαγωνισμό ένα λεπτό πριν κλείσει. Ο διαγωνισμό ήταν ανοιχτός από τις 12 μέχρι τις 2. Το έκανα αυτό για να μην έχουν χρόνο να αντιδράσουν. Όταν εμφανίσθη ο κ. Σαμανίδης, είπε όταν ερωτήθη ότι εκπροσωπεί την εταιρία ΧΡΩΠΕΙ και ελεγχθησαν τα χαρτιά του. Εκερδίσαμε τον διαγωνισμό με 65% πρωτεΐνες, ενώ έδιναν 55% κατ* ελάχιστον. Ενώ ο αμέσως επόμενος ήταν οι Γάλλοι, που είχαν προσφέρει 7,60 δρχ σε συνάλλαγμα. Μετά από 2 ημέρες μου τηλεφωνεί κάποιος διευθυντής και μου ανακοινώνει ότι ο διαγωνισμός ακυρώθηκε και ότι θα προκυρήξουν καλύτερο διαγωνισμό στο μέλλον. Του λεω: «Κε Διευθυντά, τι είδους καλύτερο διαγωνισμό θα προκυρήξετε αφού ήδη τον προκυρήξατε, δεν ξέρατε ότι η ελληνική βιομηχανία παράγει κρεατάλευρα και έπρεπε πρώτα να ρωτήσετε εμάς και μετά τους ξένους;». Βεβαίως μου απήντησε αερολογίες και πράγματι έγινε νέος διαγωνισμός που κατεκυρώθη σε όποιους ήθελαν, δηλ. στους Γάλλους με 7,60 δρχ. ανά κιλό, διότι εκ των υστέρων ανακάλυψα ότι ήδη είχε έρθη η ποσότης στην Ελλάδα και είχαν πληρωθεί και τα λεφτά! Τα συμπεράσματα ανήκουν στον αναγνώστη.
Η ιστορία των κρεαταλεύρων όμως έχει και συνέχεια. Τα υποπροϊόντα που έπαιρνε η ΧΡΩΠΕΙ τότε ήταν της τάξεως των 30 τόνων ημερησίως και παρήγαμε περί τους 6,5 τόνους κρεατάλευρα (που εξήγετο και στην Αγγλία, Γερμανία, Αυστρία, Αφρική, Μέση Ανατολή) και 2,5 τόνους λιπαρά. Όλη αυτή η προσπάθεια σταμάτησε κατόπιν εντολής του ελληνικού κράτους με την αιτιολογία ότι μύριζε, ενώ όλο αυτό το είχαμε αντιμετωπίσει και δεν μύριζε τίποτε. Το δε νέο εργοστάσιο που θα κάναμε στην παραλία Αυλίδος το σταμάτησε μετά την μεταπολίτευση ο καθηγητής του Πολυτεχνείου κ. Κονοφαγος και Υπ. Βιομηχανίας. Θέλω να γνωρίζω πώς είναι δυνατόν ένας Έλλην Υπουργός Βιομηχανίας, ενώ τον επεσκέφθην και του εξήγησα τα πάντα, να σταματάει την εξέλιξη μιας ελληνικής σοβαρότατης βιομηχανίας. Πιθανώς για να ευνοηθεί η αγγλική εταιρία δρίΐΐβτδ, που κατασκεύασε ένα εργοστάσιο συμπυκνωμάτων στην Εθνική Οδό στο ύψος των Θηβών, και να μην αξιοποιηθεί το ελληνικό πυρηνόξυλο (βλέπε στο αντίστοιχο κεφάλαιο). Οι ποσότητες που η ΧΡΩΠΕΙ τότε θα αξιοποιούσε ήταν της τάξεως των 150.000 τόνων τουλάχιστον, η μεταφορά θα γινόταν δια θαλάσσης, και θα παρήγε και άλλα εργοστάσια στα υπόλοιπα μέρη της Ελλάδος αναλογικώς με τις αποστάσεις. Όλα αυτά ο κύριος Υπουργός τα έλεγε επειδή ψευδέστατα το ελληνικό κράτος χρησιμοποιούσε την πρόφαση της μολύνσεως του περιβάλλοντος, ιδιαιτέρως της θαλάσσης. Όταν εξήγησα στον υπουργό ότι δεν μολύνουμε καθόλου, αλλά χρησιμοποιούμε το θαλάσσιο νερό μόνον σαν μέσον ψύξεως μου απήντησε απαράδεκτος «αυτά ούτε με ενδιαφέρουν ούτε και τα γνωρίζω. Δεν θα κάνετε τίποτε εδώ, να τα κάνετε στο Βόλο». Του απάντησα: «Δηλ. ο Βόλος δεν είναι Ελλάδα; Πρέπει δηλ. σύμφωνα με τα λεγόμενα σας να ρυπάνουμε αλλού, όχι στην παραλία Αυλίδος: Ποιος σας διατάσσει να τα λέτε αυτά;». Η άδεια βεβαίως δεν εδόθη, το εργοστάσιο σταμάτησε, και ο κλάδος των ζωοτροφών στην Ελλάδα έκτοτε πάσχει, διότι τα συμπυκνώματα που εισάγονται εμπεριέχουν ακόμη και αλάτι και μαρμαρόσκονη, που τα πληρώνουμε πολύ ακριβά. Και αυτό γιατί οι κυβερνήτες της Ελλάδος και οι υπουργοί όπως απέδειξαν οι ίδιοι με τις πράξεις τους καταστρέφουν την ελληνική παραγωγή προς όφελος ξένων, δηλ. προδίδουν την ελληνική βιομηχανία.
Ο βούβαλος της Μακεδονίας
Είναι τραγικό να ξέρεις ορισμένα πράγματα και ταυτοχρόνως να αντιλαμβάνεσαι ότι αγνοούνται σχεδόν από το σύνολο του ελληνικού λαού. Π.χ. ότι το 1912 μετά τους βαλκανικούς πολέμους, που ανακτήσαμε την Μακεδονία, είχαμε 220.000 βουβάλια, και μετά από 90 χρόνια έχουμε το πολύ 1000. Αυτή η προδοτική πράξη του Υπ. Γεωργίας είναι ακατανόητη, αλλά επειδή ο κόσμος δεν την γνωρίζει, δεν μπορεί να αντιδράσει, αλλά πάντα ψηφίζει τους ίδιους.
Αυτό το καταπληκτικό ζώο μένει έγκυο 10 μήνες, ενώ η συνήθης αγελάδα 9 μήνες. Παρόλο δηλ. που είναι οπτικώς σχεδόν όμοιο με το βοοειδές και της ιδίας κατηγορίας, όταν διασταυρωθεί με το κοινό βοοειδές αποδίδει ένα ενδιάμεσο στείρο είδος, όπως π.χ. το μουλάρι, που είναι αποτέλεσμα διασταύρωσης όνου και ίππου. Αντίστοιχο πρόβλημα είχαν και οι ΗΠΑ με τον βούβαλο τους (ουβαίο) και πειραματίζονταν 70 χρόνια για να δημιουργήσουν ένα παραγωγικό ζώο από την διασταύρωση βουβάλου-βοοειδούς. Ένας επιστήμων ονόματι Μπαζόλο διασταύρωσε τις ποικιλίες δννίΐζ, Ηοΐδίείη και βούβαλο και κατάφερε να παραγάγει ένα παραγωγικό ζώο. Οι αναλογίες ήταν 3/8, 3/8 και 2/8. Αυτό το καταπληκτικό ζώο το ονόμασαν οι Αμερικανοί οβΰ&ΐο (από τις λέξεις οοεί και οΐΐίΓ&Ιο). Την δεκαετία του 1970 είχα και ένα προσπέκτους για το ζωό αυτό όπου περιγραφόταν «ο ταύρος των 2,5 εκατομμυρίων δολλαρίων», που σε σημερινά λεφτά είναι 1 δις δραχμές. Είναι φανερό πόσο μεγάλη σημασία έδωσαν οι Αμερικανοί στο ζώο αυτό, το οποίο απεσβέσθη, αν θυμάμαι καλά, σε 2,5 χρόνια. Αυτό που δεν ξέρω είναι η διάρκεια κύησης του βουβάλου των ΗΠΑ σε σχέση με τον βούβαλο της Μακεδονίας, Ένα είναι πάντως βέβαιον: ότι όχι μόνο το ελληνικό κράτος δεν έχει κάνει καμία προσπάθεια αξιοποιήσεως του ζώου αυτού, αλλά το οδήγησε σχεδόν στην εξαφάνιση του. Πιστεύω ακραδάντως ότι κάτι πρέπει να κάνουμε με το ζώο αυτό για τους εξής λόγους:
Η απόδοση του σε γάλα δεν υπερβαίνει τα 11 κιλά ημερησίως. Η περιεκτικότης όμως του γάλακτος σε λιπαρά είναι η πλουσιότερη γνωστή στον κόσμο (8,5-9%). Δηλαδή, από πλευράς βουτύρου ένας θηλυκός βούβαλος ισοδυναμεί με μία αγελάδα που παράγει 25 κιλά γάλα. Το γάλα της βουβάλας είναι κατάλευκο και νοστιμότατο. Στην Θεσσαλονίκη πριν 30 χρόνια υπήρχαν καταστήματα που πουλούσαν γλυκίσματα με το γάλα βουβάλας ως πρώτη ύλη. Άλλο πλεονέκτημα του βούβαλου της Μακεδονίας είναι ότι διατρέφεται με πάρα πολύ απλή τροφή, π.χ. με σανό, διότι έχει άλλη πεπτική διαδικασία λόγω της μικροβιακής χλωρίδας του μεγάλου στομάχου του. Δεν χρειάζεται εξελιγμένη ζωοτροφή που είναι πανάκριβη. Δεν προσβάλλεται από ασθένειες όπως τα βοοειδή και γενικώς είναι ένα φθηνότατο ζώο. Η προδοσία του ελληνικού κράτους έγκειται στο ότι έχουν υποβαθμίσει το κρέας αυτού του ζώου και δεν πωλείται στις τιμές του μοσχαρίσιου, ενώ έπρεπε να είναι ακριβότερο, γιατί το αξίζει, αλλά και για να διασωθεί το ζώο. Η αιτιολογία είναι ότι το κρέας είναι σκούρο. Και το χαβιάρι είναι μαύρο, πολύ πιο σκούρο από το βουβαλίσιο κρέας, αλλά η τιμή του είναι υψηλότατη. Εξάλλου όταν ψήνεται το κρέας σκουραίνει ούτως ή άλλως. Το μοναδικό πρόβλημα του βουβάλου είναι ότι δεν προσαρμόζεται εύκολα στο νέο αφεντικό και ουσιαστικώς τα βουβάλια πρέπει να έρχονται σε επαφή με έναν άνθρωπο και όχι με πολλούς. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι ένα ημιάγριο ζώο, διότι τέτοιος είναι ο βούβαλος της Μακεδονίας, δεν είναι ευπροσάρμοστος. Τέτοια ζώα έχουν τόσο οι Βούλγαροι όσο και οι Ιταλοί και καταναλίσκουν μεγάλα ποσά για την βελτίωση του, οι δε Ιταλοί φτιάχνουν και ένα καταπληκτικό τυρί από το βουβαλίσιο γάλα, την ΐϊΐοζζατεΙίΒ, το οποίο είναι πανάκριβο. Επειδή η £ποχή μας είναι εποχή και της οικολογίας θα μπορούσαμε να εξάγουμε βουβαλίσιο βούτυρο στην λοιπή Κοινή Αγορά, γιατί πρόκειται σχεδόν για άγριο ζώο, και θα μπορούσαμε να το πουλάμε σε πολύ υψηλή τιμή. Το ελληνικό κράτος πρέπει να ιδρύσει ειδικό γραφείο στο Υπ. Γεωργίας που να ασχολείται με τη διάσωση και εξέλιξη αυτού του καταπληκτικού ζώου καθώς και για την βελτίωση του κρέατος και γάλακτος του. Διότι αν συνεχίσουμε αυτό το ζώο δεν θα το βλέπουμε πια στις πεδιάδες και τα ποτάμια της Μακεδονίας, αλλά σε φωτογραφίες. Πέρα από το γεγονός ότι έχει αρκετό τρίχωμα συγκριτικά με τα λοιπά βοοειδή, το οποίο μπορεί να δώσει πινέλα, και το δέρμα του. Δεν γνωρίσω αν μπορεί να χρησιμοποιηθεί η μεγάλη κοιλία του βουβάλου για την παρασκευή πατσά, αλλά μία μικρή δοκιμή θα μας δείξει. Επίσης και τα κέρατα του ζώου μπορούν να αξιοποιηθούν για παραγωγή κουμπιών.
Η διασταύρωση του βουβάλου της Μακεδονίας με το βοοειδές, εάν είναι εφικτή, θα μας έδινε ένα ζώο που και στείρο να είναι, όπως είναι το μουλάρι (ημίονος) θα μπορούσε να εκτρέφεται για παραγωγή κρέατος με πολύ λιγότερα έξοδα απ' ό,τι το μοσχάρι.
Μερινός-Μοχαίρ
Η Πατρίδα μας είναι μία περίεργη περίπτωση. Αν καταφέρνει και επιβιώνει ακόμη, αυτό οφείλεται σε 10.000.000 προβατίνες και σε 6.000.000 αίγες και αυτοί οι χιλιάδες παραγωγοί μας δίνουν 1.200.000 τόνους αιγοπρόβειο γάλα, που χωρίζεται σε 700.000 τόνους πρόβειο γάλα και 500.000 γιδίσιο. Αυτή η αναλογία δεν είναι κανονικά σωστή βάσει του αριθμού των ζώων, αλλά τόσο δείχνουν οι στατιστικές υπηρεσίες, λόγω ότι οι αίγες μας δεν είναι όλες βελτιωμένες Εάν αυτό οφείλεται στο ότι το λεγόμενο αγριοκάτσικο της Ελλάδος δεν δίνει πάνω από 100 κιλά γάλα το χρόνο, αυτό μπορεί να είναι η αιτία. Πάντως δεν γνωρίζω πόσα αγριοκάτσικα και πόσα βελτιωμένες αίγες έχουμε.
Αν κοιτάξουμε την παγκόσμιο αγορά, θα δούμε ότι υπάρχουν πρόβατα και αίγες διαφορετικών ρατσών από αυτά που έχουμε στην Ελλάδα, τα οποία δεν είναι προς παραγωγή γάλακτος, όπως είναι τα ελληνικά, και αίγες που είναι και για παραγωγή γάλακτος, αλλά πρωτίστως για παραγωγή μαλλιού. Η Αυστραλία π.χ. έχει δεκάδες εκατομμύρια πρόβατα, τα οποία είναι της ράτσας Μερινός και παράγουν το καλύτερο πρόβειο μαλλί του κόσμου. Το πρόβατο μερινός εξελίχθηκε στην Ισπανία και είναι διασταύρωση 3 ρατσών, δύο τις οποίες δεν ενθυμούμαι και του χιώτικου προβάτου. Όταν μια Ισπανίδα πριγκήπισσα υπανδρεύθηκε έναν Σουηδό, έλαβε ως γαμήλιο δώρα επτά πρόβατα μερινός. Από εκεί διέρρευσε το μυστικό και εξαπλώθηκε στην ανθρωπότητα. Το πρόβατο μερινός είναι ένα μικροσκοπικό ζώο, το οποίο όμως έχει μία πιθαμή μαλλί γύρω από το σώμα του και οι Αυστραλοί το εκτρέφουν γι αυτό το σκοπό. Εισήχθησαν και στην Ελλάδα πρόβατα μερινός προς σφαγή από την Γαλλία, αλλά περαιτέρω δεν ξέρω τι απέγινε. Επίσης στην Ανατολή υπάρχει η κατσίκα μοχαίρ, που μας δίνει το πιο εκλεκτό μαλλί του κόσμου.
Αυτό που ξέρω μετά βεβαιότητος είναι ότι το Υπ. Γεωργίας δεν έφερε ποτέ ούτε πρόβατα μερινός ούτε κατσίκες μοχαίρ προς εκμετάλλευση του μαλλιού τους. Επειδή πιστεύω ότι το Υπ. Γεωργίας είναι το υπ' αριθμόν 1 κέντρο προδοσίας της χώρας, το γεγονός δεν με εκπλήσσει. Όταν την δεκαετία του 1970 θέλησα να κάνω στην περιοχή της Ν. Καρβάλης ένα εργοστάσιο παραγωγής ψαραλεύρων δίπλα στο έλος παραπλεύρως του εργοστασίου παραγωγής φωσφορικών λιπασμάτως και όλοι οι αρμόδιοι παράγοντες ( νομάρχες, δασολόγοι, δασάρχες, κλπ) ήταν σύμφωνοι, έπρεπε το αίτημα να φθάσει και στο Υπ. Γεωργίας, το οποίο απέρριψε την πρόταση της εταιρίας ΧΡΩΠΕΙ με το αιτιολογικό ότι η περιοχή εκρίθη αναδασωτέα. Μιλάμε για μία περιοχή 50 μ. πλάτους και μερικών εκατοντάδων μέτρων μήκους. Έμπροσθεν της είχε αρκετά βαθιά νερά, ώστε να πλευρίσουν τα τρεχαντήρια που θα μας έδιναν τις κασέλες με τις σαρδέλες που θα είχαν αλιεύσει. Αφού όμως η Πολιτεία, όπως πίστευα, τότε ήθελε τον χώρο για δασική έκταση (αν είναι δυνατόν τα βράχια και ο βάλτος να γίνουν δάσος), δεν αντέδρασα. Σήμερα μετά από παρέλευση 30 ετών ούτε ένα δένδρο δεν έχουν φυτέψει, αλλά η Ελλάδα στερήθηκε αυτού του μοναδικού εργοστασίου και τα ψαράλευρα τα εισάγουμε από το εξωτερικό και η περιοχή της Ανατολικής Μακεδονίας μαστίζεται από την ανεργία και την ερήμωση.
Τους λόγους της ανεργίας στην Ελλάδα πρέπει να τους αντιληφθούμε. Τα χάλια μας δεν είναι τυχαία, αλλά πηγάζουν από τους νόμους που η ανθελληνική πολιτεία έχει ψηφίσει εις βάρος της Ελλάδος εν αγνοία των κατοίκων της. Αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης ότι για να μην έχει διδαχθεί αυτή η απάτη κατά του ενδοξότερου των Ελλήνων Θ. Κολοκοτρώνη επί 170 χρόνια δεν είναι συμπτωματικό. Ας είναι καλά ο Πολυζωϊδης και ο Τερτσέτης που δεν υπέγραψαν την θανατική καταδίκη. Αλλά οι σύγχρονοι Έλληνες δεν μαθαίνουν για την προδοσία του Εισαγγελέως Εάλν3τά ΜΒΒΟΠ, ήταν βρεττανακής καταγωγής και δεν είναι ούτεΈλλην ούτε Βαυαρός, όπως θα ήταν φυσιολογικό. Αυτή η εγκληματική πράξη του δεν έχει γίνει γνωστή και πολλά λεξικά τον αναγράφουν ως φιλέλληνα. Ότι η Ελλάδα είναι η πλουσιότερα χώρα της Ευρώπης και αυτό δεν γίνεται γνωστό, αλλά την παρουσιάζουν ως φτωχή χώρα χωρίς πλουτοπαραγωγικές πήγες, και αυτό δεν είναι συμπτωματικό. Πρέπει να αντιληφθούν οι Έλληνες ότι πρέπει να μάθουν πολλά για την πατρίδα τους, για να αντιληφθούν το μέγεθος της σιωνιστικής προδοσίας εις βάρος τους.
Αν η Ελλάδα παρήγε μαλλί μερινός και μοχαίρ, όπως θα έπρεπε, η Ελλάδα, αυτομάτως θα γινόταν και χώρα παραγωγής νημάτων αυτών των ποικιλιών, υφασμάτων και πλεκτών και γενικώς θα εργάζονταν χιλιάδες αν όχι εκατομμύρια άνθρωποι και δεν θα είχαμε το σημερινό κατάντημα της ανεργίας και υποαπασχόλησης.
Πέραν αυτών η Ελλάς θα έπαιρνε το μαλλί από πολύ περισσότερα από 50.000.000 αιγοπρόβατα το χρόνο που σφάζει σήμερα, με αποτέλεσμα να είναι μία από τις μεγαλύτερες παραγωγούς χώρες του κόσμου σε λανολίνη, προϊόν που σήμερα δεν παράγουμε καθόλου. Εάν μάλιστα αναλογισθούμε και την παραγωγή δέρματος, το καλύτερο δέρμα του κόσμου είναι το σεβρώ (κατσικίσιο) , το οποίο είναι πανάκριβο. Η Ελλάδα θα είχε μοντέρνα βυρσοδεψεία, χημικές πρώτες ύλες και θα εργάζονταν με άνεση 35.000.000 άνθρωποι, που θα έπρεπε να είναι ο μέσος πληθυσμός της Ελλάδος συγκριτικά με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ξέρω ότι όλα αυτά ακούγονται περίεργα και δύσκολα, αλλά είναι και απλά και εύκολα. Η Ελλάδα θα είχε μοντέρνα σφαγεία και θα είχε την δυνατότητα να παίξει το ρόλο που της αρμόζει λόγω του κλίματος και της τοποθεσίας της, διότι μόνο η Ελλάδα παγκοσμίως ενώνει 3 ηπείρους (Ευρώπη, Ασία και Αφρική) και είναι και στο σταυροδρόμι των 3 μεγαλυτέρων θαλασσίων οδών του κόσμου (Γιβραλτάρ, Δαρδανέλλια και Σουέζ).
Εκτροφή χελιών
Όλος ο ελληνικός λαός ξέρει τα χέλια και ένα μικρό μέρος αυτού τα έχει δοκιμάσει κιόλας. Το χέλι είναι το μόνο ζώο που δεν μπόρεσε ο άνθρωπος να αναπαραγάγει εκτός της φυσικής του αναπαραγωγής. Υπάρχει και μία πραγματεία του Αριστοτέλους περί των χελιών. Κάτι που ο κόσμος δεν γνωρίζει είναι ότι δεν υπάρχουν χέλια στην Αφρική εκτός από ελάχιστα στην Ν.Αφρική και Β.Αφρική.
Ένας Δανός φυσιοδίφης ασχολήθηκε με τα χέλια και διαπίστωσε ότι αυτά αναπαράγονται στην θάλασσα των Σαργάσσων κάπου στην Κεντρική Αμερική. Δεν είναι βέβαιο, αλλά υποτίθεται ότι τα χέλια για να γονιμοποιηθούν πρέπει να πάνε σε πολύ μεγάλο βάθος. Εκεί στην θάλασσα των Σαργάσσων, όπου μαζεύονται όλα τα χέλια της γης, τα φύκια φτάνουν μέχρι την επιφάνεια της θαλάσσης και κανένα πλοίο δεν περνάει από εκεί. 'Οταν τα χέλια ξεπεράσουν τα 7-8 χρόνια της ζωής τους, διογκώνονται τα μάτια τους και απ' όπου και αν βρίσκονται δημιουργούν αγέλες και ταξιδεύουν κατά Δεκέμβριο και Ιανουάριο, ιδίως όταν υπάρχουν μεγάλες νεροποντές, και φθάνουν σε διάφορα σημεία της θάλασσας και απ' εκεί οδεύουν προς την θάλασσα των Σαργάσσων. Εκεί αναπαράγονται, κανείς δεν ξέρει πώς και πού, και οι γονείς πεθαίνουν. Τα μικρά χέλια όταν βγουν από τα αυγά τους ακολουθούν το Ρεύμα του Κόλπου (Οιιΐί δίτεαιη) το οποία τα μεταφέρει σε διάστημα περίπου 2 ετών από την θάλασσα των Σαργάσσων στα μέρη απ' όπου ξεκίνησαν οι γονείς τους. Πώς γίνεται αυτό και ποιος μηχανισμός υπάρχει για να βρίσκουν το δρόμο της επιστροφής επίσης δεν είναι γνωστό. Αυτή η διαδικασία γίνεται πάλι τον Δεκέμβριο-Ιανουάριο όταν γίνονται μεγάλες νεροποντές και τα χελάκια, τα οποία είναι διαφανή, γι αυτό και αγγλιστί ονομάζονται υαλόχελα (β1&55 εεΐ5) είναι περίπου 3 έως 5 στο γραμμάριο.
Η Ελλάδα δυστυχώς είναι απ' αυτές τις λίγες χώρες του κόσμου που δεν ξέρει να αλιεύει τα υαλόχελα. Σήμερα η Ε.Ε. όπου το χέλι είναι ένα πανάκριβο προϊόν, έχει έλλειψη περίπου 50.000 τόνους ετησίως. Όταν πριν από πολλά χρόνια οι Ιταλοί προσφέρθηκαν να μας μάθουν πώς να αλιεύουμε το υαλόχελο και θα μας έδιναν και τα μηχανήματα με αντάλλαγμα την μισή παραγωγή μιας χρονιάς, τους είπαμε όχι. Αυτό αποτελεί άλλη μία απόδειξη εγκληματικής αδράνειαςκαι όχι προδοσίας του Υπουργείου Γεωργίας, για την οποία θα έπρεπε να ντρεπόμαστε. Έκτοτε ουδέν έγινε για το θέμα αυτό και η πατρίδα μας, που θα μπορούσε να έχει μεγάλη παραγωγή χελιών, λόγω του ότι δεν έχει την τεχνογνωσία, δεν μπορεί. Οι λίγες επιχειρήσεις που υπάρχουν για παραγωγή χελιού εισάγουν βασικώς τα χέλια από την Γαλλία και την Ιταλία. Το χέλι είναι ένας περίεργος ζωντανός οργανισμός και εναλλάσσει τον εαυτό του 7 φορές μέχρι να αρχίσει να μεγαλώνει για να φθάσει σε εμπορεύσιμο είδος, που σύμφωνα με τον νόμο πρέπει να είναι από 200 γραμμ. και άνω. Οι λιμνοθάλασσες πρωτίστως της Δυτικής Ελλάδος βρίθουν χελιών (Μεσολόγγι, Αγουλινίτσα, Αιτωλικό), αλλά υπάρχουν και πάρα πολλά χέλια στην Αν. Μακεδονία και Θράκη (λιμνοθάλασσα Πόρτο Λάγο) όπου ψαρεύονται τα χέλια ζωντανά σε τιμές ανω των 3.000 δρχ. το κιλό και καταλήγουν στις αγορές της Κεντρικής Ευρώπης, ιδίως της Δανίας.
Ασχολήθηκα πάρα πολύ με τα χέλια και βρήκα και την μέθοδο για να ταΐζονται εύκολα. Επειδή είναι ένας οργανισμός που βασικώς τρέφεται με ουσίες του νερού, πρέπει το κράμα της τροφής τους να εμπεριέχει οπωσδήποτε και κάποιο ψαρικό, για να του δίνει την οσμή. Επειδή όμως όπως είπαμε η Ελλάδα προδίδεται, δεν έχει δοθεί έμφαση στο χέλι, το οποία παραμένει μία καταπληκτική τροφή για την υπόλοιπη Ευρώπη— πλην της Ελλάδος. Το καπνιστό χέλι στην Κεντρική Ευρώπη ξεπερνάει τις 15.000 δρχ. το κιλό, εάν βρεθεί. Στις τοποθεσίες παραγωγής του (Μεσολόγγι, κλπ) είναι κάπως γνωστό το χέλι. Μόνο όταν η Ελλάδα μάθει πώς ψαρεύουν το υαλόχελο, θα μπορέσει να έχει δική της μεγάλη παραγωγή χελιών. Όλα τα βιβλία που κυκλοφορούν περιέχουν γενικότητες περί του χελιού χωρίς να δίνουν συγκεκριμένα στοιχεία για το πώς κάποιος μπορεί να πιάσει υαλόχελο, γι αυτό και δεν υπάρχει στην αγορά. Πρέπει να ξέρουμε ότι το χέλι ζει σε οποιαδήποτε θερμοκρασία, αλλά η θερμοκρασία όπου μπορεί να αναπτυχθεί είναι από 14-15 βαθμούς και άνω, αλλά η ιδανική θερμοκρασία για να μεγαλώσει πολύ είναι 27-28 βαθμούς. Αυτή είναι μία πολύ υψηλή θερμοκρασία που υπό φυσιολογικές συνθήκες μόνο στην Ελλάδα απαντάται και γι αυτό υπάρχει τόσο μεγάλη έλλειψη χελιού στην υπόλοιπη Ευρώπη. Στους 15-20 βαθμούς που μπορεί το χέλι να αρχίσει να τρώει είναι πολύ αργή η διαδικασία ανάπτυξης του. Πρέπει το ελληνικό κράτος πάση θυσία να μάθει πώς πιάνεται το υαλόχελο, διότι αυτό θα έδινε μεγάλη ώθηση για τη δημιουργία οργανωμένων χελοτροφικών μονάδων.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 2:ΥΠΕΔΑΦΟΣ-ΠΗΓΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ
Η Ελλάδα είναι πλούσια σε ορυκτό πλούτο και κατέχει ξεχωριστή θέση μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών σε μεταλλεύματα όπως ο βωξίτης, ο μαγνησίτης, οι λατερίτες, τα μάρμαρα, ο μπεντονίτης, ο περλίτης, κ.α. Επειδή, η μεταλλευτική δραστηριότητα αποτελεί υποδομή της οικονομίας και την βάση της βαρείας βιομηχανίας, όπως εξάλλου διαπίστωσαν και κορυφαίοι επιστήμονες, όπως ο Δημήτριος Μπάτσης στο περίφημο βιβλίο που συνέγραψε το 1947, «Η βαρεία βιομηχανία της Ελλάδας» (Εκδόσεις Κέδρος, 1977), αλλά και οι συγγραφείς του σημαντικού βιβλίου «Ο Ελληνικός Ορυκτός Πλούτος» (Σύνδεσμος Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων15, Αθήνα, 1979), η οποία όμως εξαρτάται από την ηλεκτρική ενέργεια. Οι υδατοπτώσεις της Ελλάδος και τα λιγνιτικά μας αποθέματα, άνω των 20 δις τόνων μέχρι σήμερα διαπιστωμένα (σημερινή παραγωγή μας 70 εκατομμύρια τόνοι ετησίως) δίδουν την δυνατότητα στη χώρα μας να έχει ένα τεράστιο μεταλλευτικό και μη μεταλλευτικό βιομηχανικό πλούτο, ο οποίος—εάν εξαιρέσει κανείς την ΠΕΣΙΝΕ, η οποία κερδίζει εις βάρος της Ελλάδος—δεν υπάρχει.
Πρέπει ο ελληνικός λαός να αντιληφθεί ότι ζει στην πλουσιότερη χώρα της Ευρώπης, η οποία όμως εκ των προδοτικών ενεργειών των κυβερνήσεων, ανεξαρτήτως της ονομασίας των είναι όλες κεντροαριστερές και έχουν καταπροδώσει την πατρίδα μας και από πρώτη την έχουν κάνει τελευταία.
Πρέπει επίσης να πατήσουμε πόδι και να λειτουργήσουμε την υψικάμινο της οικογενείας Αγγελοπούλου, αλλά να κατασκευάσουμε και άλλες για να εκμεταλλευτούμε τα 100 εκατομμύρια τόνους σιδηρομετάλλευμα της Ελλάδος. Αυτά μπορείτε όλοι να τα δείτε στα δύο προαναφερθέντα βιβλία.
ΛΙΓΝΙΤΕΣ
Τι έγραψε ο Δ. Μπάτσης για τους λιγνίτες της Ελλάδος
Στις εκπομπές που έκανα στο ραδιοφωνικό σταθμό Ηρόδοτος με τον διακεκριμένο δημοσιογράφο και παρουσιαστή κ. Κων/νο Χούντα αναφέρθηκα τουλάχιστον 20 φορές στο βιβλίο του Δημητρίου Μπάτση και διάβασα και πολλά αποσπάσματα του. Π.χ. σε κάποιο σημείο , το Ανώτατο Ενεργειακό Συμβούλιο της Ελλάδος ανεβίβαζε τους ελληνικού λιγνίτες σε 27 εκατομμύρια τόνους, το πιθανό λιγνιτοφόρο κοίτασμα σε 55 εκατομμύρια τόνους και το συνολικό πιθανό λιγνιτοφόρο κοίτασμα σε 125 εκατομμ. Τόνους. Αν υπολογίσουμε ότι σήμερα η πατρίδα μας παράγει 65 εκατομμύρια τόνους λιγνίτη ετησίως, θα είχαμε σήμερα λιγνίτη για 2 χρόνια. Ποιος όμως δίνει δισεκατομμύρια να κάνει όλες αυτές τις εγκαταστάσεις στην Πτολεμαϊδα και την Μεγαλόπολη και το Αλιβέρι για 2 χρόνια; Παρακάτω ο Μπάτσης γράφει ότι ο μεγαλύτερος λιγνατολόγος τότε, ένας Γερμανός καθηγητής ονόματι Κοε^εΐ, στην πραγματεία του «Το ελληνικόν λιγνιτικόν πρόβλημα» (διότι πράγματι είναι πρόβλημα τι θα κάνεις τόσο πολλούς λιγνίτες) ανέβαζε τους ελληνικούς λιγνίτες σε 7 δις τόνους. Και γράφει ο Μπάτσης: Πώς είναι δυνατό το ελληνικό Ενεργειακό Συμβούλιο να ανεβάζει τους ελλ.λΐγνίτες σε 125 εκατομμύρια τόνους και ο μεγαλύτερος λιγνατολόγος της εποχής σε 7 δις;»
Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίον η πατρίδα μας ετουφέκισε στα 5 μέτρα τον Δημήτριο Μπάτση το 1952 και εξαφάνισε το βιβλίο του «Η βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα», που έγραψε το 1947. Εάν ο Μπάτσης ήταν κομμουνιστής, που δεν ήταν, γιατί το ΚΚΕ δεν εξέδωσε το βιβλίο του, αλλά το εξέδωσε η κόρη του για πρώτη φορά το 1977, γράφοντας, για να μάθουν τα παιδιά μου ποιος ήταν ο παππούς τους. Ο Πλουμπίδης, ένας πατριώτης Έλλην, αλλά κομμουνιστής, είπε ότι αρχηγός της ομάδος είμαι εγώ και εμένα πρέπει να καταδικάσετε εις θάνατον. Για να είναι πιο πειστικός πήρε ένα καρμπόν και έβαλε τα δακτυλικά του αποτυπώματα στο γράμμα. Όταν το γράμμα έφτασε στην Ασφάλεια έγινε σάλος. Αμέσως το ΚΚΕ που ουσιαστικά και αυτό ήθελε την εκτέλεση του Μπάτση, για τον λόγο ότι δεν ήθελε το καλό της Ελλάδος, έβαλε το ραδιοφωνικό του όργανο εκ του παραπετάσματος να πει ότι η επιστολή είναι πλαστή και ο Πλουμπίδης νοσηλεύεται στο παραπέτασμα. Οι κομμουνιστές, οι οποίοι είναι πολύ πειθαρχημένοι σε θέματα κόμματος, πίστεψαν. Εν συνεχεία οι κομμουνιστές κατέδωσαν τον Πλουμπίδη, τον οποίο συνέλαβε η ασφάλεια. Τον πέρασε από μία δίκη παρωδία και τον εξετέλεσε και αυτόν. Υπ' όψιν ότι ο Πλουμπίδης ήταν φυματικός και οι ημέρες του ήταν μετρημένες ιατρικώς. Όταν ο υπουργός Δικαιοσύνης κ. Παπασπύρου (Παλάντζας) ταξίδευε στην Θεσσαλονίκη αεροπορικώς διάβασε ότι εκτέλεσαν τους κρατουμένους του Κυριακή πρωί πριν ανατείλει ο ήλιος, πράγμα που δεν έκαναν ούτε οι Γερμανοί. Υπ' όψιν ότι ο πρωθυπουργός της Ελλάδος Πλαστήρας είπε ότι δεν επιτρέπονται άλλο οι εκτελέσεις, αλλά το παρακράτος της δεξιάς σε συνεργασία με την αριστερά εκτελούσαν, διότι δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ της άκρας δεξιάς και της άκρας αριστεράς, όταν πρόκειτα περί προδοτικών οργανώσεων. Μην ξεχνάμε ότι ήταν τόσο συγκεχυμένη τότε η κατάσταση που ό,τι ήθελαν έκαναν τότε οι μυστικές οργανώσεις εν αγνοία και εν αντιθέσει των συμφερόντων του ελληνικού λαού. Στο συμβούλιο χαρίτων του οποίου προήδρευε ο βασιλεύς Παύλος δεν έδωσε χάρη στους Μπάτση, Μπελογιάννη και τους λοιπούς, παρόλο που ο Πλαστήρας είχε πει ότι δεν πρέπει να γίνουν οι εκτελέσεις. Τώρα πώς είναι δυνατόν άλλο να λέει ο Πρωθυπουργός και άλλο να λέει το συμβούλιο χαρίτων, αυτό το αφήνω στην κρίση σας. Καταλαβαίνετε γιατί τον τουφεκίσανε. Σήμερα τα διαπιστωμένα λιγνιτοφόρα κοιτάσματα της Ελλάδος ανέρχονται σε 15 δις τόνους και έχει ο θεός.
ΤΥΡΦΗ ΦΙΛΙΠΠΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
Ο δικτάτορας Γ. Παπαδόπουλος, βλέποντας ότι πετάμε τα φρούτα μας στις χωματερές (τις οποίες σημειωτέον υποσχόταν ότι θα έκλεινε ο Ανδρέας Παπανδρέου), έστειλε στρατιωτικούς στις πρεσβείες των μεγάλων κρατών και ρώτησε ποιοι έχουν ανάγκη από φρούτα στην τιμή της 1 δρχ. το κιλό συν τα μεταφορικά. Οι Σοβιετικοί, που τα φρούτα γι αυτούς είναι πολυτέλεια, απήντησαν θετικά και εις αντάλλαγμα θα κάναμε οίε^πηβ και θα μας έδιναν αυτοί μηχανήματα για παραγωγή ατμού και ρεύματος εκ του λιγνίτου.
Ο Κων/νος Καραμανλής, όμως, μόλις έγινε η μεταπολίτευση, εφόρτωσε τα σοβιετικά μηχανήματα που είχαν ξεφορτωθεί στο λιμάνι της Καβάλας για να αξιοποιήσουν την τύρφη των Φιλίππων, που είναι το μεγαλύτερο γνωστό λιγνιτοφόρο κοίτασμα του κόσμου, και τα έστειλε πίσω στην Σοβιετία. Η Ελλάδα επιβαρύνθηκε κατά 30 εκατομμύρια δολλάρια (!), το ποσό που πληρώσαμε στους Σοβιετικούς ως ποινική ρήτρα.
Όταν _ ρωτούσα τον Κων/νο Καραμανλή από τηλεοράσεως γιατί το έκανε αυτό δεν πήρα καμία απάντηση. Η τύρφη παραμένει εκεί, ένα συνεχές κοίτασμα σε σχήμα αυγού βάθους 180 μέτρων και περιεκτικότητας 4 δισεκατομμυρίων τόνων.
ΧΡΥΣΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥΤΙΜΟΙ ΛΙΘΟΙ
Δεν είναι γνωστό στους περισσότερους Έλληνες, αλλά η Ελλάδα με τα αποθέματα χρυσού που κρύβει στο υπέδαφος της μπορεί να μπει στην ομάδα των 10 μεγαλυτέρων χρυσοπαραγωγών χωρών του κόσμου. Αυτό ανακοίνωσε τον Ιούνιο του 2002 σε ειδικό συνέδριο το ΙΓΜΕ, το οποίο εκτιμά ότι μόνο στη Βόρειο Ελλάδα υπάρχουν αποθέματα 16 εκατομμυρίων ουγγιών χρυσού προς εκμετάλλευση.
Εκτός από το χρυσό οι ειδικοί επιστήμονες γεωλόγοι του ΙΓΜΕ και του ΑΠΘ έχουν εντοπίσει και άλλα πολύτιμα μέταλλα και πολύτιμους λίθους. Στο σχετικό άρθρο της εφημερίδος Εξπρές πληροφορούμαστε: «Από μια μικρή έρευνα που έγινε εντοπίσθηκαν σε περιοχές της Βόρειας Ελλάδας πολύτιμοι λίθοι και συγκεκριμένα στο Παρανέστι και το Κάτω Νευροκόπι Δράμας, στην Κιμέρκχ Ξάνθης, στις Σάπες και στη Μαρώνεια Ροδόπης, στην Κίρκη και στο Σουφλί του νομού Έβρου,,.στο Παρανέστι Δράμας υπάρχει κόκκινο κορούνδιο, ποικιλίας ρουμπινιού μέσα σε μεταμορφωμένα πετρώματα, που φθάνουν τα 10 όπα. Τα διαμάντια επίσης εντοπίζονται στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη και βρίσκονται στο ορυκτό μετζορίτης (υπερ-πυριτικός γρανάτης), του οποίου η παρουσία στα ελληνικά πετρώματα είναι μοναδική μέχρι στιγμής στον κόσμο».
Οι επιστήμονες του ΑΠΘ και του ΙΓΜΕ τονίζουν όμως ότι για την εκμετάλλευση του θησαυρού αυτού του υπεδάφους της Βορείου Ελλάδος απαιτείται η υποστήριξη της πολιτείας και των ιδιωτών, καθώς δεν διατίθενται κονδύλια για να συνεχιστούν οι έρευνες. Τίθεται λοιπόν το εύλογο ερώτημα γιατί δεν διαθέτει η ελληνική Πολιτεία κονδύλια για την έρευνα του ελληνικού ορυκτού πλούτου, τη στιγμή που κατασπαταλώνται τεράστια κονδύλια εδώ και εκεί. Σημειωτέον ότι ενώ ο ορυκτός πλούτος της χώρα μας μένει ανεκμετάλλευτος, διαθέσουμε 2.320.000.000 δρχ. για την αναδιοργάνωση των Ενόπλων Δυνάμεων της Αλβανίας, όπως αποδεικνύει το από 9 Φεβρουαρίου 2001 κατεπείγον γράμμα του Υπουργού Εθνικής Αμύνης προς τον Υπουργό Οικονομικών.
ΤΙΤΑΝΙΟΝ
ΒΩΞΙΤΕΣ
ΝΙΚΕΛΙΟ
ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ
ΔΙΥΛΓΕΤΗΡΙΑ ΜΕΓΑΡΩΝ
Όταν η ομάδα του Έλληνα επιχειρηματία Ανδρεάδη ήθελε να κάνει ένα από τα μεγαλύτερα διυλιστήρια αργού πετρελαίου του κόσμου για το σαουδαραβικό πετρέλαιο στην Πάχη των Μεγάρων, έπρεπε να κοπούν μερικά ελαιόδενδρα και πράγματι εκόπησαν 25.000 δένδρα εκ των 250.000.000 εκατομμυρίων δένδρων που έχει η Ελλάδα, δηλ. αμελητέος αριθμός. Με αυτό το δικαιολογητικό ο κ. Κων/νος Καραμανλής σταμάτησε την επένδυση. Και όταν οι επενδυτές κατέφυγαν στα δικαστήρια και θα δικαιώνονταν γιατί ήταν ιδιώτες, ο κ. Καραμανλής έκανε νόμο και απαγόρευσε την επένδυση. Επειδή δε οι δικαστές δικάζουν βάσει νόμου, δικαστικώς ο όμιλος Ανδρεάδη έχασε την* υπόθεση, παρότι είχε δίκιο. Παρόλα αυτά όμως ο όμιλος Ανδρεάδη κατέφυγαν στα ευρωπαϊκά δικαστήρια. Η διαμάχη κράτησε 11 χρόνια και τελικώς οι επενδυτές δικαιώθηκαν. Λέει δε σε κάποιο σημείο η απόφαση του ευρωπαϊκού δικαστηρίου, « δεν μπορούμε να καταλάβουμε πώς είναι δυνατόν η ελληνική δικαιοσύνη να ανατρέπεται με αναδρομικούς νόμους». Καταδικάστηκε η Ελλάς ( δηλ. ο φορολογούμενος πολίτης) να πληρώσει 16 εκατομμύρια δολλάρια και 1.000.000 ελβετικά φράγκα.
Γιατί υποχρέωσε ο κ. Καραμανλής τους Έλληνες να πληρώσουν 47 εκατομμύρια δολλάρια ( συμπεριλαμβανομένης και της ποινικής ρήτρας που πληρώσαμε στους Σοβιετικούς, βλ. ανωτέρω περί τύρφης Φιλίππων) και τους στέρησε 2 επενδύσεις που θα τους απέδιδαν πολλαπλώς τόσα χρήματα; Βεβαίως ποτέ δεν πήρα απάντηση. Αντιλαμβάνεσθε πόσο προδομένη είναι η πατρίδα μας. Και τώρα μπορείτε επίσης να καταλάβετε γιατί ήρε ο Ανδρέας Παπανδρέου το εμπόλεμο με την Αλβανία και μάλιστα τον Αύγουστο μήνα, όταν όλη η Ελλάδα βρίσκεται στις παραλίες. Αυτά έγιναν επί Ανδρέα Παπανδρέου το 1987 με Υπουργό Εξωτερικών τον Κάρολο Παπούλια, χωρίς ούτε καν η Αλβανία να μας το ζητήσει. Και όταν οι ΗΠΑ με απόφαση της Γερουσίας της— και ακόμη δεν το έχει ανακαλέσει— απεφάσισε το 1946 την προσάρτηση της Δωδεκανήσου και της Β. Ηπείρου στην Ελλάδα. "Όλα αυτά είναι σημαντικότατα, τα οποία όμως παντελώς αγνοούνται από τον ελληνικό λαό. Και οι δήθεν διαμάχες του ανιψιού Καραμανλή και του κ. Σημίτη και της κας Παπαρήγα και του κου Κωνσταντόπουλου είναι θέατρο για να παρασύρεται ο κόσμος. Δεν τους επέτρεψαν ποτέ τα αφεντικά τους να ασχοληθούν πράγματι με ό,τι έχει σχέση με την Ελλάδα. Αν μάλιστα λάβετε υπόψιν σας ότι ο Γ. Παπανδρέου, ο Γέρος της Δημοκρατίας, αγορεύων εντός της Βουλής είχε πει για το Βορειοηπειρωτικό:
31 ΜΑΙΟΥ 196Ο
ΓΊαπανορεου αγορεύων στη Βουλή Ελλήνων για. χα εθνικά θέματα (όταν -Γ» κυβέρνηση ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ της ΕΡ»Ε μεθοδεύει συστυχώς τις συμφωνίες, που ητε*ν η <*ΡΧΠ τών δεινών, ΖΥΡΙΧΗΣ-ΛΟΝΔΙΝΟΥ για το ΚΥΠΡΙΑΚΟ κατ "αντίθεση του δημοψηφίσματος του Ελληνο- Κυηριακού λαού, τον Ιανουάριο του 1°5Ο, που εψήφισε Εϊ^ίΟΣΙΜ με την ΕΞλλααοι σε ποσοστό 95,7%), έλεγε : "Εκείνο πώντως το οποίο ο<ρείλουν όλαι αι Ελληνικοί Κυβερνήσεις να γνωρίζουν, είναι ότι το θέμα (της Βορείου Ηπείρου) υφίσταται. Και εκείνο το οποίον απαγορεύεται εις τον αιώνα, είναι
δι'οιονδήποτε λόγον η αττάρνηοις του ιεροϋ αιτήματος. εκείνο, το οποίον ουδέποτε θα επετρέπετο να επαναληφθεί δια την Βόρειο Ήτχετιρο, είναι εκείνο το οποίον - δυστυχώς -συνέβη με την Κύπρον, δια το οποίον εγράφη π απάρνηοις της εν<£>σε€*>ς. Καθ'οσ-ον αφορά την Βόρειο "Ηπειρο, δια το πρώτον θέμα. Γ) οιεκοΐκττσις είναι ιερά και απαράγραπτος. Η διαχείρηο-ις όμως, ο τρόπος και ο χρόνος είναι θέμα. κυβερνήσεων. Είναι θέμα των Διεθνών περιστάσεων. Είναι θέμα τ?ίς Ιστορίας : Και έφτασαν οι Διεθνείς περιστάσεις διότι πέρυσι ερυθμίσθπ τελικώς το γερμανικό ζήτηΜα- διά τι-*: ενωποιήσεοχ: των δυο Γερμανιών, οπότε εμείς θα μπορούσαμε να επανέλθουμε και να αξιώσουμε την προσάρτησιν τής Βορείου Ηπείρου ως είχαν αποφασίσει οι μεγάλοι το
Είναι τόσες πολλές οι λεπτομέρειες που αποδεικνύουν τις προδοσίες του κράτους κατά του ελληνικού λαού που χρειάζεται ένα ολόκληρο βιβλίο.
Ενέργεια από την καύση απορριμμάτων
Είναι γνωστή σε όλους η διαδικασία της καύσεως του πετρελαίου προς παραγωγήν ατμού κυρίως και μέσω του ατμού λαμβάνουν χώρα η παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος δια μέσου τουρμπίνας, η οποία με την σειρά της γυρίζει την γεννήτρια που παράγει το ηλ. ρεύμα. Η θέρμανση των κτιρίων δια του καλοριφέρ, η κίνηση των αυτοκινήτων και των αεροπλάνων και των πλοίων, κοκ. Στην βιομηχανία συνήθως έχει σαν κινητήριο δύναμη τον ατμό. Ο ατμός παράγεται από ατμολέβητες, που είναι δύο ειδών, τα υδραυλωτά παλαιού τύπου, όπως ήταν τα γερμανικά καζάνια της εταιρίας ΒυεΙηβΓ, τα αγγλικά Βζώοοοκ, και τα φλογαυλωτά, που είναι τα καινούρια καζάνια, όπως ήταν π.χ. του Κούπα, κ.α. Βεβαίως υπάρχουν και οι ατμογεννήτριες, που και αυτές κατασκεύαζε ο Κούπας ( ο οποίος επίσης διελύθη με τα πανωτόκια), αλλά ξένης τεχνολογίας.
Ο Δήμος Πειραιώς δεν απεκόμιζε τα σκουπίδια της ΧΡΩΠΕΙ. Αντιλαμβάνεσθε τι μεγάλη ποσότητα απορριμμάτων παράγουν 1252 άτομα, που ήταν ο μέγιστος αριθμός προσωπικού της ΧΡΩΠΕΙ την δεκαετία του 1970, αν μάλιστα προστεθούν και τα απόβλητα των βιομηχανικών τμημάτων, όπως υλικά συσκευασίας, υποπροϊόντα βάμβακος, υποπροϊόντα χρωμάτων, κλπ.
Ευτυχώς υπήρχαν τα οικόπεδα της οδού Οικονομίδου ( ο Οικονομίδης είναι ο εφευρέτης της ασπιρίνης), η οποία προς δόξαν της Ελλάδος έχει μετονομασθή σε οδό Μουράτη
(προς τιμήν του ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού!) και έτσι είχαν συγκεντρωθή τα απορρίμματα σε λόφους. Είναι άγνωστο στους πολλούς ότι το πλαστικό μπορείς να το ανακυκλώσεις 2-3 φορές το πολύ. Μετά την τρίτη φορά δεν μπορεί να παραγάγει προϊόντα και πρέπει να το καταστρέψεις. Η ΧΡΩΠΕΪ είχε μεγάλο εργοστάσιο πλαστικών, διότι εκτός από τους 10.000 ορούς, παρήγε και εκατοντάδες άλλα είδη πλαστικών για τα 450 είδη φαρμάκων που παρήγε. Αυτό το άχρηστο πλέον πλαστικό το αλέθαμε και το ανακατεύαμε με τους λόφους των σκουπιδιών για να αυξάνει η θερμογόνος τους δύναμη. Επίσης, παίρναμε μεγάλες ποσότητες πυρηνοξύλου, το οποίο το διαχωρίζαμε σε ειδικά μηχανήματα που είχαμε κατασκευάσει (δικής μας παραγωγής και εμπνεύσεως) και το μεν πρωτεϊνικό μέρος, με πρωτεΐνες 12% το χρησιμοποιούσαμε ως ζωοτροφή, το δε υπόλοιπο το καίγαμε μαζί με τα σκουπίδια και το πλαστικό προς παραγωγή ατμού. Είχαμε κατασκευάσει από πυρίμαχο λαμαρίνα ανοξείδωτη δύο κεκλιμμενα επίπεδα, τα οποία κατέληγαν σε έναν κοχλία, που ο μισός γέμιζε με νερό. Έπεφταν οι στάχτες και έσβηναν στο νερό και ο κοχλίας κάθε τόσο έβγαζε την τέφρα αυτού του μείγματος προς καύση, η οποία δεν ήταν άνω του 3% κατά βάρος των απορριμάτων, το πολύ δε 0,5% κατά όγκο. Τα καυσαέρια αυτού του μείγματος έμπαιναν υπογείως σε μία μεγάλη καμινάδα προπολεμική, και διοχετεύονταν στην ατμόσφαιρα, όπως όλες οι χιλιάδες καμινάδες της Ελλάδος.
Αυτό το καταπληκτικό σύστημα καύσεως των σκουπιδιών, το μοναδικό τότε όλης της Ελλάδος, που εγλίτωνε την ΧΡΩΠΕΙ από 1 τουλάχιστον τόνο πετρέλαιο ημερησίως, και γλίτωνε κιόλας το ελληνικό κράτος την αποκομιδή αυτών των σκουπιδιών, αντί το Υπουργείο Βιομηχανίας να έλθη να το μελετήσει και να το επιβάλη και στις άλλες εταιρίες προς τεράστιο όφελος της Ελλάδος, ήλθε και μας το έκλεισε το 1977 με την δικαιολογία ότι μολύνουμε το περιβάλλον. Και μία εβδομάδα μετά ο κ. Έβερτ είπε από τηλεοράσεως και ανακοίνωσε την δικιά μας μέθοδο καύσεως σκουπιδιών ως δική του ιδέα. Αυτή η μεγάλη καινοτομία του Υπουργείου μας (!) που παρέμεινε μόνο στα λόγια, είχε όμως κλείσει αυτό που ήδη γινόταν στη ΧΡΩΠΕΙ.
Σημείωση: Πρέπει ο αναγνώστης να γνωρίζει ότι η καύση παράγει καυσαέρια, δηλ. 0Ο2. 'Οταν καιμε πετρέλαιο (δηλ. υδρογονάνθρακα) αυτό καίγεται σε παραγωγή νερού (το υδρογόνο) και σε παραγωγή 0Ο2 ο άνθραξ. Άνευ του 0Ο2, όπως ξαναείπαμε, δεν μπορεί αν ζήσει κανένα φυτό ή δένδρο επί της γης, διότι τα φυτά καταναλίσκουν το 002 της ατμόσφαιρας (που είναι το 0,03%) και το μεν οξυγόνο το εκπνέουν, με τον δε άνθρακα παράγουν το ξυλώδες μέρος και τους καρπούς, κλπ.
Θέλω με όλα αυτά να πω ότι ανπεπιστημονικώς έπραξε το Υπουργείο Βιομηχανίας, διότι το ίδιο π.χ. θα μπορούσε να κάνει με την ΔΕΗ στο Κερατσίνι, που έκαιγε την εποχή εκείνη 450.000 τόνους μαζούτ ή τις μεγάλες καμινάδες των νοσοκομείων κλπ ή τις καμινάδες των πολυκατοικιών, οι οποίες υποχρεωτικά αντικατέστησαν το μαζούτ με το ντήζελ. Σταμάτησε μάλιστα και η ΔΕΗ να καίει μαζούτ, αλλά βασικώς για οπτικούς λόγους και όχι λόγους υγιεινής.
Κάτι που πολλοί δεν ξέρου είναι ότι οπτικός και αισθητικός είναι ο λόγος για τον οποίο το ελληνικό κράτος δεν επιτρέπει την πετρελαιοκίνηση στην Αθήνα ( η μόνη πρωτεύουσα στην Ευρώπη όπου απαγορεύεται η πετρελαιοκίνηση) και μετά κόπων και βασάνων το επέτρεψε στα ταξί. Αν υπολογίσουμε ότι έχουμε 15.000 ταξί και το καθένα ας πούμε ότι καίει 20 λίτρα ντήζελ ημερησίως, ενώ ο καυστήρας της πολυκατοικίας κατά μέσον όρο καίει 60 λίτρα την ώρα και επί 6 ώρες κατ' ελάχιστον ημερησίως, θα κάψει 360 λίτρα ημερησίως, δηλ. όσο 15 ταξί τουλάχιστον. Και αν υπολογίσουμε ότι έχουμε
15.000 ταξί στην Αθήνα, αυτά καταναλίσκουν σε ντήζελ όσο 1000 πολυκατοικίες. Εάν λοιπόν ληφθή υπόψιν ότι η Αθήνα και ο Πειραιάς έχουν τουλάχιστον 200.000 πολυκατοικίες αντιλαμβανόμεθα ότι τους χειμερινούς μήνες είναι τεράστια η κατανάλωση πετρελαίου από τις πολυκατοικίες και όχι από τα αυτοκίνητα. Δεδομένου τώρα ότι τα πλοία καίνε ντήζελ και μαζούτ, τα αεροπλάνα καίνε ντήζελ, όλα δε τα φορτηγά άνω των 1,5 τόνων καίνε ντήζελ, είναι φανερό ότι η απαγόρευση της πετρελαιοκινήσεως στην Αθήνα και Θεσσαλονίκη είναι παράλογη, αντι-επιστημονική και απαράδεκτη. Διότι αλλιώς δεν εξηγείται γιατί είμαστε η μοναδική χώρα σε όλη την Ευρώπη που το απαγορεύει. Δηλ. οι Ιταλοί, οι Γάλλοι, οι Ισπανοί, οι Βρετανοί κλπ, δεν ξέρουν τι κάνουν και εμείς είμαστε οι μεγάλοι επιστήμονες και σοφοί; Ο βασικός λόγος είναι ότι το πετρέλαιο καταναλίσκει 150 γραμμ. ανά ίππο και ώρα, ενώ ο βενζινοκινητήρας 220 γραμμ. ανά ίππον και ώρα, και επομένως, όσο πιο πολλά πετρελαιοκίνητα έχεις, αυτά θα καταναλίσκουν τα 2/3 των καυσίμων της βενζινοκινήσεως. Δηλ. κάποιοι κερδοσκοπούν εις βάρος του ελληνικού λαού ή κάποιοι ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΠΟΙΟΙ ΑΛΛΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΙΕΘΝΗ ΣΙΩΝΙΣΜΟ.
Τίθεται τώρα το ερώτημα γιατί η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα που δεν καίει τα σκουπίδια της, αλλά τα πετάει στα ρέμματα, πρακτική που έχει καταδικασθεί επανειλημμένως από την Ευρωπαϊκή Ένωση σε υψηλά πρόστιμα. Στην υπόλοιπη Ευρώπη υπάρχουν εργοστάσια που καίνε τα σκουπίδια της πόλεως και παράγουν ρεύμα. Θα μπορούσε το υπουργείο στην περίπτωση της ΧΡΩΠΕΙ, αν πράγματι ανησυχούσε τόσο ^Εολύ για το περιβάλλον, τουλάχιστον να μας βοηθούσε να βελτιώσουμε την εγκατάσταση βάζοντας ηλεκτροστατικά φίλτρα ή φίλτρα νερού, ώστε να μην διοχετεύεται το παραμικρό στερεό στην ατμόσφαιρα και όχι να διατάξει το κλείσιμο της μονάδος.
ΜΕΡΙΚΕΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΟΡΙΖΟΥΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ
ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ
Φεβρουάριος 1912: Πρώτη συνθήκη συμμαχίας μεταξύ Σερβίας και Βουλγαρίας,
Μάιος 1912: Στρατιωτική σύμβαση μεταξύ Σερβίας και Βουλγαρίας με καθορισμό ορίων στην Μακεδονία, χωρίς να ληφθούν υπ* όψιν η Ελλάς και το Μαυροβούνιο.
Μάιος 1912: Συνθήκη μεταξύ Ελλάδος και Βουλγαρίας
9 Σεπτεμβρίου 1912: Υπογραφή στρατιωτικής συνθήκης μεταξύ των Βαλκανικών κρατών Ελλάδος, Μαυροβουνίου, Σερβίας και Βουλγαρίας. Η Ελλάς έλαβε μέρος άνευ όρων.
Σεπτέμβριος 1912:Αρχίζουν προκλητικά διαβήματα κατά της Τουρκίας από τα κράτη της Συμμαχίας.Δεν καρποφορούν οι μεσολαβήσεις και παρεμβάσεις των τότε μεγάλων δυνάμεων.
25 Σεπτεμβρίοΐ) 1912: Το Μαυροβούνιο κυρήσσει τον πόλεμο κατά της Τουρκίας. Τέλη Σεπτεμβρίου 1912: Η Αλβανία τάσσεται στο πλευρό της Τουρκίας.
3 Οκτωβρίου 1912: Διακοπή διπλωματικών σχέσεων των κρατών της Συμμαχίας και κήρυξη πολέμου. Αρχίζει ο Λ' Βαλκανικός Πόλεμος.
Η Ελλάς είναι η μόνη χώρα που παραθέτει στόλο κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας γι αυτό και έγινε δεκτή στην Συμμαχία. Το ναυτικό κατόρθωμα αυτό της Ελλάδος, δηλ. το ότι εξανάγκασε τον τουρκικό στόλο να παραμείνει στα στενά, Μικρά Ασία, όπου διατηρούσε μεγάλες δυνάμεις, προς τα πολεμικά μέτωπα κατά των συμμαχικών κρατών και να τα πλευροκοπήσει. Έτσι ο ουσιαστικός παράγων της νίκης των συμμάχων κατά της Τουρκίας ήταν ο ελληνικός πολεμικός στόλος.
20 Νοεμβρίου 1912: Ανακωχή μεταξύ των αντιμαχομένων, δηλ. της Τουρκίας με την Βουλγαρία, την Σερβία, το Μαυροβουνίου, αλλά όχι με την Ελλάδα, η οποία συνεχίζει τον πόλεμο, διότι η Τουρκία ετοιμάζει σχέδιο να καταστρέψει τον Ελληνικό Στόλο παρασύροντας τον κοντά στα επάκτια πυροβόλα των Δαρδανελλίων. Αν το επιτύγχανε αυτό, τότε εύκολα θα μπορούσε μετά να αλλάξει την εικόνα του μετώπου προς όφελος της.
28 Νοεμβρίου 1912: Ανακήρυξη υπό αλβανοφώνων της ανεξαρτησίας της Αλβανίας στον Αυλώνα με την προτροπή Αγγλίας και Ιταλίας.
3 Δεκεμβρίου 1912: Ναυμαχία της « Έλλης». Ο τουρκικός στόλος τολμά επιτέλους να βγή από τα Στενά. Μετά από μερικές ώρες όμως ηττημένος καταφεύγει πάλι μέσα στα Στενά για να σωθή. Είναι ο πρώτος ελιγμός Τ (όπως ονομάζεται) στην ναυτική πολεμική ιστορία που διεξάγει ο Ναύαρχος Κουντουριώτης. Πρέπει να σημειωθή ότι ο τουρκικός στόλος είχε 4 θωρηκτά με μεγαλύτερο βεληνεκές από το «Αβέρωφ», τα οποία άρχισαν πυρ εξ αποστάσεως 14.000 μέτρων, ενώ ο «Αβέρωφ» άρχισε πυρ εξ' αποστάσεως 12.000 μέτρων. Δηλαδή, επί 2.000 μέτρα οι Τούρκοι έβαλλαν χωρίς οι Έλληνες να μπορούν να βάλλουν.
7 Δεκεμβρίου 1912: Κατάληψη της Κορυτσάς
20 Δεκεμβρίου 1912: Αναγνώριση της ανεξαρτησίας της Αλβανίας από τους πρεσβευτές των μεγάλων δυνάμεων στο Λονδίνο.
21 Φεβρουαρίου 1913: Απελευθέρωση ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ από τον ελληνικό στρατό, αφού έπεσε πρώτα το Μπιζάνι.
3 Μαρτίου: Κατάληψη Αργυροκάστρου και Κλεισούρας
6 Μαρτίου 1913: Καταλαμβάνεται το ΤΕΠΕΛΕΝΙ και εν συνεχεία η ΧΕΙΜΑΡΑ, το ΚΟΥΡΒΕΛΕΣΙ, η ΠΡΕΜΕΤΗ και το ΛΕΣΚΟΒΙΚΙ. Μετά, ο ελληνικός στρατός προελαύνει για να απελευθερώσει και τον ΑΥΛΩΝΑ. Αλλά κατόπιν αξιώσεως της Ιταλίας, η οποία είναι η βασική χώρα που μας έχει στερήσει την Βόρειο Ήπειρο, αναγκάσθηκε να σταματήσει.
17 Μαΐου 1913: Υπογραφή ειρήνης με την Τουρκία και τους Βαλκανικούς Συμμάχους.
30 Μαΐου 1913: Υπογράφεται στο Λονδίνο η Συνθήκη ειρήνης. Την επιμονή της Ιταλίας και Αυστρο-ουγγαρίας, βάσει του άρθρου 3, ανατίθεται στις έξι (6) μεγάλες δυνάμεις, ΑΓΓΛΙΑ, ΓΑΛΛΙΑ, ΑΥΣΤΡΟ-ΟΥΓΓΑΡΙΑ, ΓΕΡΜΑΝΙΑ, ΙΤΑΛΙΑ και ΡΩΣΣΙΑ, ο διακανονισμός των συνόρων του νεοσύστατου Αλβανικού κράτους. Όλοι φροντίζουν για την εθνική αποκατάσταση των Αλβανών, που ούτε οι ίδιοι δεν το περίμεναν, διότι είχαν ταχ^ή με το μέρος της Τουρκίας και ήταν ηττημένοι. (Σημειωτέον ότι ούτε και τον Αύγουστο του 1987 περίμεναν την άρση του εμπολέμου που τους πρόσφερε ο Ανδρέας Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ, δηλ. ένα βήμα προς την απεμπόληση των δικαιωμάτων μας επί της Βορείου Ηπείρου, χωρίς κανένα αντάλλαγμα και χωρίς ούτε καν να το ζητήσει η Αλβανία! Και μάλιστα χωρίς να διενεργηθή δημοψήφισμα για ένα τόσο μεγάλης σημασίας εθνικό θέμα)
Στο νεοσύστατο Αλβανικό κράτος εδόθη δυστυχώς όλη η Βόρειος Ήπειρος, δηλ. η ΧΕΙΜΑΡΑ, το ΑΡΓΥΡΟΚΑΣΤΡΟ, η ΚΟΡΥΤΣΑ, η ΠΡΕΜΕΤΗ, το ΔΕΛΒΙΜΟΝΪ, οι ΑΓΙΟΙ ΣΑΡΑΝΤΑ, κ.λ.π. Επίσης, στο άρθρο 5 της ίδιας συνθήκης ο Σουλτάνος και οι ανώτατοι άρχοντες των Βαλκανικών κρατών αναθέτουν στις 6 μεγάλες δυνάμεις και το θέμα των μεγάλων νήσων του Αιγαίου που είχε απελευθερώσει ο ελληνικός στόλος και στρατός.
29 Ιουλίου 1913: Υπογράφεται στο Λονδίνο πρωτόκολλον περί της ανεξαρτησίας και του οργανισμού της Αλβανίας από τις προαναφερθείσες έξι μεγάλες δυνάμεις.
8 Αυγούστου 1913: Απόφαση των μεγάλων δυνάμεων (γνωστή και ως Πρωτόκολλο του Λονδίνου, προεδρεύοντος του Υπουργού Εξωτερικών της Αγγλίας σερ Έντουαρντ Γκρέυ με μέλη τους πρέσβεις των έξι μεγάλων δυνάμεων) ότι τα βόρεια σύνορα της Αλβανίας με την Ελλάδα θα περιελάμβαναν αφ' ενός μεν τον Καγιά Κορυτσάς, αφ' ετέρου δε την ακτή μέχρι την Φτελιά. Μεταξύ αυτών των δύο σημείων τα σύνορα θα καθορίζονταν από επιτροπή βάσει γεωγραφικών και εθνολογικών-γλωσσικών δεδομένων. Το γλωσσικό κριτήριο δεν ήταν σωστό διότι υπήρχαν Έλληνες στην συνείδηση που έγιναν αλβανόφωνοι δια της βίας, όπως συμβαίνει και σήμερα.
17 Δεκεμβρίου: Η Επιτροπή βγάζει την απόφαση της, γνωστή ως πρωτόκολλο της Φλωρεντίας.
13 Φεβρουαρίου 1914: Οι μεγάλες δυνάμεις κοινοποιούν στην Ελλάδα μέσω διπλωματικών εκπροσώπων, την συνοριακή γραμμή Ελλάδος-Αλβανίας και την προσκαλούν να αποσύρει τα στρατεύματα της. Ο ελληνικός στρατός εξαναγκάσθηκε από τους μεγάλους να παραδώσει την Βόρειο Ήπειρο που είχε καταλάβει και απελευθερώσει με τόσες θυσίες και αίμα στους Αλβανούς. Το δεύτερο μέρος της διακοτνώσεως είναι χαρακτηριστικό του εκβιασμού που υπέστη η Ελλάς και τα σχόλια περιττεύουν, γιατί δεν μας επιδικάσθηκαν τα νησιά του Αιγαίου με την υπογραφή της συνθήκης του Βουκουρεστίου της 10ης Αυγούστου 1913, με την οποία και έκλεισε ο Β' Βαλκανικός Πόλεμος.
21 Φεβρουαρίου 1914: Η Ελλάς υποκύπτει αλλά διαμαρτύρεται δι' ανακοινώσεως, ζητώντας τροποποιήσεις των συνόρων και εγγυήσεις για ασφάλεια, εκπαίδευση και θρησκεία των Ελλήνων που μετά την απελευθέρωση τους περιέρχονται από τους Τούρκους στους Αλβανούς. Χαρακτηριστικό της αδικίας αυτής είναι η οργή του μετέπειτα Πρωθυπουργού της Γαλλίας Κλεμανσώ, ταυ επονομαζόμενου τίγρη της Γαλλίας, την οποίαν εκφράζει σε επιστολή του που έγραψε στην εφημερίδα του «Ελεύθερος Άνθρωπος», η οποία έχει ως εξής:
«Ιδού 350.000 αληθινοί Έλληνες, διαμένοντες σε χωριά, των οποίων και μόνο τα ονόματα δηλούν την ελληνική καταγωγή. Κατόρθωσαν να κρατήσουν την εθνικότητα τους εναντίον των Τούρκων, και όταν έφθασαν τα ελληνικά στρατεύματα προς απελευθέρωση των από τον Οθωμανικό ζυγό, τους είπαν και τους επανέλαβαν ότι τώρα ήταν οριστική η αποκατάσταση τους στην πατρίδα. Διότι αρχικώς θέμα της κυβερνήσεως των Αθηνών και της διπλωματίας της ήταν η επιστροφή ολόκληρης της Ηπείρου στην Ελλάδα. Και ξαφνικά, χωρίς καμία προπαρασκευή, χωρίς να λάβουν για τους δυστυχείς αυτούς τάηθυσμούς καμία εγγύηση...καληνύχτα σας αγαπητοί συμπατριώται και καλήν τύχην με τους ληστές Αλβανούς».
28 Φεβρουαρίου 1914: Κηρύσσεται η αυτόνομη δημοκρατία της Βορείου Ηπείρου με Πρωθυπουργό τον Βορειοηπειρώτη πολιτικό Γεώργιο Χρηστάκη Ζωγράφο. Οι Βορειοηπειρώτες ηγέτες, βλέποντας ότι δεν είναι εφικτή η ένωση της Βορείου Ηπείρου με την μητέρα Ελλάδα, λόγω της ανάλγητης στάσεως των μεγάλων δυνάμεων, επαναστατούν και καλούν όλους τους Βορειοηπειρώτες σε γενική εξέγερση.
Σε διακοίνωση τους προς τις μεγάλες δυνάμεις οι εξεγερθέντες Βορειοηπειρώτες εκφράζουν την απογοήτευση τους και τον πόνο τους για την αγνόηση των δικαίων τους. Με γοργό ρυθμό οργανώνεται ο στρατός στον οποίο προσέρχονται και εμπειροπόλεμοι των βαλκανικών πολέμων. Οι Βορειοηπειρώτες της Αμερικής στέλνουν χρήματα και εφόδια. Ο Λοχαγός του ελληνικού στρατού Βορειοηπειρώτης Σπυρομήλιος παραιτείται από τον ελληνικό στρατό και αναλαμβάνει την αρχηγία της Χειμάρας, της δε Κορυτσάς ο Συνταγματάρχης Τσόντος. Εκτός του Ζωγράφου που αναλαμβάνει χρέη Πρωθυπουργού, αναλαμβάνουν Υπουργοί οι: Αλέξανδρος Καραπάνος, ο Μητροπολίτης Βέλλος και Κονίτσης Σπυρίδων, ο Μητροπολίτης Δρυινουπόλεως Βασίλειος και ο αντισυνταγματάρχης Δουλής.
Οι Αλβανοί με αξιωματικούς του τουρκικού στρατού καθώς και Ιταλούς και Αυστριακούς επετέθησαν κατά των Ελλήνων Βορειοηπειρωτών, τους οποίους αρχικώς ενίκησαν κοντά στο Τεπελένι, στην συμβολή των ποταμών Αώου και Δρτνου, καθώς και στην κοντά στην μονή Τσέπου πλησίον του Αργυροκάστρου. Οι προελαύνοντες Αλβανοί όμως εκυκλώθησαν σχεδόν από τις άλλες Βορειοηπειρωτικές δυνάμεις των Χειμαρριωτών από τον ΣΠΥΡΟΜΗΛΙΟ και των σωμάτων της ΠΡΕΜΕΤΗΣ, που προήλασαν μέχρι το ΒΕΡΑΤΙ, και πανικόβλητοι ετράπησαν σε φυγή προς το ΔΥΡΡΑΧΙΟΝ. Εξαναγκάσθηκαν να αντιμετωπίσουν τους Βορειοηπειρώτες και ηττήθησαν τελεσιδίκως κοντά στο Καγάν Κολωνίας. Μετά την ήττα των Αλβανών και των συμμάχων Ιταλών και Αυστριακών οι Μεγάλες Δυνάμεις φοβούμενες ότι οι Βορειοηπειρώτες θα προελάσουν και άλλο προς Βορράν τηλεγράφησαν στον Χρηστάκη Ζωγράφο να παύσει την προέλαση και να προσέλθει στην Κέρκυρα για διαπραγματεύσεις. Στους διάφορους τομείς υπεγράφη ανακωχή.
17 Μαΐου 1914: Υπογράφεται το πρωτόκολλο της Κερκύρας το οποίον ουσιαστικώς εξασφάλιζε την αυτονομία της Βορείου Ηπείρου εντός του αλβανικού κράτους.
Με διάφορα μικροεπεισόδια καταλαμβάνονται από τους Βορειοηπειρώτες επίσης το ΤΕΠΕΛΕΝΙ, και η περιφέρεια ΚΟΥΡΒΕΛΙΣΙΟΥ. ΤΟ κείμενο του Πρωτοκόλλου της Κερκύρας έχει ως εξής:
1. Η Β. Ήπειρος είναι αυτόνομη.
2. Αναγνωρίζει τον βασιλέα Γουλιέλμο Βηδ ως νόμιμο βασιλέα αυτής.
3. Αποστέλλει βουλευτές στο αλβανικό κοινοβούλιο.
4. Η επίσημη γλώσσα της Β. Ηπείρου είναι η ελληνική.
5. Η υποχρεωτική ελληνική γλώσσα των σχολείων της είναι η ελληνική, διδασκόμενης και της αλβανικής υποχρεωτικώς.
6. Οι Ηπειρώτες έχουν δικαίωμα να διατηρούν δική τους στρατιωτική δύναμη από δικούς τους αξιωματικούς, την οποία η αλβανική κυβέρνηση δεν θα δύναται να μεταχειρισθεί έξω των ορίων της Βορείου Ηπείρου.
20 Ιουνίου 1914: Οι Μεγάλες Δυνάμεις εξαναγκάζονται να εγκρίνουν το πρωτόκολλο της Κερκύρας.
23 Ιουνίου 1914: Καταλαμβάνεται και η περιφέρεια ΚΟΡΥΤΣΑΣ. Ο Πρόεδρος της Διεθνούς Επιτροπής γνωστοποιεί στην κυβέρνηση της αυτονόμου Δημοκρατίας της Βορείου Ηπείρου ότι ο ανώτατος άρχων της Αλβανίας Γουλιέλμος Βηδ και η κυβέρνηση του αποδέχονται στο ακέραιο το πρωτόκολλο της Κερκύρας.
29 Ιουνίου 1914: Δολοφονία Φραγκίσκου Φερδινάνδου, διαδόχου του αυστριακού θρόνου στο Σεράγεβο. Αρχή του Α' Παγκοσμίου Πολέμου.
Οκτώβριος 1914: Οι μεγάλες δυνάμεις δίδουν την εντολή στην Ελλάδα να ξανακαταλάβει την Βόρειο Ήπειρο για λόγους ασφαλείας.
31 Οκτωβρίου 1914: Τους ίδιους λόγους επικαλείται και η Ιταλία και καταλαμβάνει την νήσοΣΑΣΩΝΙΑ.
25 Δεκεμβρίου 1914: Η Ιταλία αποβιβάζει στρατεύματα στον ΑΥΛΩΝΑ, επειδή η Ελλάδα δεν στήριξε την Σερβία. Τον ίδιο μήνα μας προσφέρουν την Βόρειο Ήπειρο, αν συμμετέχουμε στον πόλεμο με την Εηίεηίβ, δηλ. την συμμαχία Αγγλίας, Γαλλίας, Ιταλίας.
26 Απριλίου 1915: Στην Ιταλία παραχωρείται ο ΑΥΛΩΝΑΣ και ενδοχώρα ικανή δια άμυνα και στην Ελλάδα η Βόρειος Ήπειρος της οποίας 16 αντιπρόσωποι θα μετέχουν στο Ελληνικό Κοινοβούλιο από τις 15/12/1915.
1916: Λόγω των ελληνικών παλινδρομήσεων οι Σύμμαχοι ζητούν την αποχώρηση των ελληνικών στρατευμάτων από την Βόρειο Ήπειρο, όταν το ίδιο έτος η Αλβανική Εθνική Συνέλευση είχε ψηφίσει την ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ της Βορείου Ηπείρου. Τι ειρωνία!
13 Ιουνίου 1917: Η Ιταλία επεκτείνει την κατοχή της και στην Βόρειο Ήπειρο και ο Βενιζέλος απευθύνει έκκληση στην Γαλλία να στείλει στρατεύματα στην Βόρειο Ήπειρο.
4 Αυγούστου 1917: Ο Έλλην πρεσβευτής στο Λονδίνο Γενάδιος πληροφορεί την ελληνική κυβέρνηση ότι η Ιταλία επιχειρεί προσεταιρισμό των Βλάχων με συλλαλητήριο που στηρίζεται στο 16° Ιταλικό σώμα στρατού. Η προσπάθεια των Ιταλών αποβαίνει φιάσκο λόγω του ελληνικού φρονήματος των Βλάχων.
17 Οκτωβρίου 1918: Υπογράφεται από τους εμπολέμους στο ΜΟΥΔΡΟ η ανακωχή. Τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Αγγλος πρεσβευτής στην Αθήνα προτείνει εκτός της Βορείου Ηπείρου να πάρει η Ελλάδα τα Δωδεκάνησα και την Κύπρο.
1 Μαρτίου 1919: Η Αγγλική και Γαλλική αντιπροσωπεία καταδικάζουν το κριτήριο της γλώσσας του Πρωτοκόλλου της Φλωρεντίας (Βλ. ανωτέρω, 17 Δεκεμβρίου 1913).
13 Ιανουαρίου 1920: Εγκρίνεται από το ανώτατο συμμαχικό συμβούλιο η συμφωνία Βενιζέλου-Τιτόνι (Υπουργού Εξωτερικών της Ιταλίας), την οποία εγνωστοποίησε ο Βενιζέλος στο Συμβούλιο, που επιδοκιμάζεται και από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ ^ΙΙΒΟΙΙ την 10η και 25η Φεβρουαρίου 1920.
14 Ιανουαρίου 1920: Η γραμματεία του Συμβουλίου κοινοποιεί στην Νοτιοσλαβία (μέρος της παλαιάς Γιουγκοσλαβίας) μεταξύ άλλων ότι η Βόρειος Ήπειρος επιδικάζεται στην Ελλάδα.
15 Μαΐου 1920: Υπογράφεται συμφωνία Ελλάδος-Αλβανίας στην Καπιστινίτσα. Συμφωνείται οι Έλληνες να μην πάρουν την ΚΟΡΥΤΣΑ μετά την αποχώρηση των Γάλλων, οι δε Αλβανοί αναλαμβάνουν υποχρεώσεις έναντι του ελληνικού στοιχείου μέχρι των τελικών αποφάσεων των μεγάλων δυνάμεων.
17 Μαΐου 1920: Η Αμερικανική Γερουσία ψηφίζει ότι η Βόρειος Ήπειρος χωρίς την εξαίρεση της ΚΟΡΥΤΣΑΣ, δηλ. συμπεριλαμβανομένης και της ΚΟΡΥΤΣΑΣ πρέπει να παραδοθή -στην Ελλάδα καθώς και τα Δωδεκάνησα και η δυτική πλευρά της Μικράς Ασίας.
20 Αυγούστου 1920: Υπογράφεται η Συνθήκη των Σεβρών και η Ελλάδα ενσωματώνει στον κορμό της την Ανατολική Θράκη μέχρι την Τσαλτατζά έξω από την Κωνσταντινούπολη και γίνεται «η χώρα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών», όπως λεγόταν.
20 Νοεμβρίου 1920: Εκλογές και πτώση Βενιζέλου. Επαναπατρισμός Γούναρη, Μεταξά και Καν/νου από την εξορία.
17 Δεκεμβρίου 1920: Η Αλβανία γίνεται δεκτή σαν μέλος στην Κοινωνία των Εθνών και ζητά από αυτήν να παρέμβη στην διένεξη της Αλβανίας με την Ελλάδα για τα νότια μεταξύ τους σύνορα. Η Ελλάς αντικρούει το αίτημα ισχυριζόμενη ότι αυτό ήταν θέμα της συνδιασκέψεως της ειρήνης και ότι εκρίθη υπέρ αυτής.
Ιούνιος 1921: Η Κοινωνία των Εθνών αποφαίνεται ότι είναι αναρμόδια να κρίνει το θέμα και η Ελλάς δικαιώνεται.
9 Νοεμβρίου 1921: Ενώ η Ελλάδα πολεμά τους Τούρκους στην Μικρά Ασία, η Ιταλία επαναφέρει το θέμα των συνόρων με την Αλβανία στην συνδιάσκεψη των Παρισίων σε βαθμό Πρέσβεων, η οποία χωρίς να έχει αρμοδιότητα ψηφίζει την επαναφορά των συνόρων όπως τα είχε καθορίσει το πρωτόκολλο της Φλωρεντίας (1913).
2 Οκτωβρίου 1921: Ο αντιπρόσωπος της Αλβανίας στην Κοινωνία των Εθνών καταθέτει δήλωση ότι η Αλβανία αναλαμβάνει την υποχρέωση να σεβασθή τα θρησκευτικά και εκπαιδευτικά δικαιώματα των Βορειοηπειρωτών, ενώ αμέσως μεθοδεύει ακριβώς τα αντίθετα.
Νοέμβριος 1921: Τα σύνορα Ελλάδος-Αλβανίας επανέρχονται με απόφαση των «συμμάχων μας» όπως είχαν καθορισθή το 1913 με το Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας. Για μια ακόμη φορά οι σύμμαχοι της Ελλάδος δικαιώνουν τους ηττημένους εχθρούς μας και εχθρούς τους. Τα επόμενα χρόνια οι Αλβανοί μεθοδεύουν την διάλυση των Βορειοηπειρωτών περιορίζοντας βάναυσα τα θρησκευτικά και εκπαιδευτικά δικαιώματα των Ελλήνων. Οι Βορειοηπειρώτες αναγκάζονται να προσφύγουν στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης όπου δικαιώνονται πανηγυρικά. Αλλά προς τι;
7 Απριλίου 1939: Η κατάσταση χειροτερεύει πολύ, διότι με τους Αλβανούς πλέον κατά των Ελλήνων συνεργάζονται και οι Ιταλοί φασίστες, όταν η Αλβανία ενώνεται προσωρινά με την Ιταλία στο όνομα του Βασιλέως της νίίίοπο Επιΐηαηυοίε, διατηρώντας όμως την κυριαρχία και ανεξαρτησία της.
28 Οκτωβρίοιυ 1940: Η Ιταλία δια του πρέσβεώς της στην Αθήνα στις 3 τα ξημερώματα απαιτεί από τον Πρωθυπουργό της Ελλάδος Ιωάννη Μεταξά να επιτροπή στα ιταλικά στρατεύματα να περάσουν τα σύνορα. Με το ΟΧΙ του Μεταξά τα ιταλικά στρατεύματα ενισχυμένα και με τάγματα Αλβανών επιτίθενται κατά των ελληνικών συνοριακών φυλακίων αλλά αποκρούονται. Ο ελληνικός στρατός αντεπιτίθεται και για μια ακόμη φορά καταλαμβάνει και ελευθερώνει την Βόρειο Ήπειρο. ΚΟΡΥΤΣΑ, ΑΡΓΥΡΟΚΑΣΤΡΟ, ΤΕΠΕΛΕΝΙ, κλπ. Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που νικά τον άξονα γράφοντας σελίδες δόξας σε αυτούς τους 6 μήνες πολέμου.
6 Απριλίου 1941: Η Γερμανία επιτίθεται κατά της Ελλάδος μέσω Βουλγαρίας, αλλά δεν μπορεί να διασπάσει την γραμμή ΜΕΤΑΞΑ. Όταν όμως απροσδόκητα σπάει το σερβικό μέτωπο, οι Γερμανοί περνούν από το τριεθνές και καταλαμβάνουν την Θεσσαλονίκη. Ο αγώνας πλέον είναι μάταιος και ο στρατηγός Τσολάκογλου υπογράφει ανακωχή με τους Γερμανούς. Ο Χίτλερ εντυπωσιασμένος από τον ελληνικό στρατό διατάσσει να μην συλληφθούν οι Έλληνες στρατιώτες αιχμάλωτοι, οι δε αξιωματικοί να γυρίσουν σπίτια τους με τα όπλα τους.
Ιούνιος 1942: Η εξόριστη ελληνική κυβέρνηση στην Αίγυπτο, με υπόμνημα της στους μεγάλους Η.Π.Α, Ε.Σ.Σ.Δ. και Μεγάλη Βρεττανία ζητά την απόδοση της Βορείου Ηπείρου. Οι διαθέσεις των μεγάλων δυνάμεων είναι ευνοϊκές.
12 Οκτωβρίου 1944: Η ελληνική κυβέρνηση διακυρήσσει ότι η Βόρειος Ήπειρος αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Ελλάδος.
Ιούνιος 1945: Η συνταγματική επιτροπή επί των εξωτερικών υποθέσεως της Ελλάδος προτείνει στην κυβέρνηση την κατάληψη της Βορείου Ηπείρου από τον ελληνικό στρατό, για να μην χαθούν τα δικαιώματα μας. Η κομμουνιστική πολιτική όμως μας στερεί αυτήν την δυνατότητα. Να σημειωθεί ότι έχει ήδη αρχίσει ο διαχωρισμός Ανατολής-Δύσης, ο λεγόμενος ψυχρός πόλεμος και το ελληνικό θαύμα πλέον του Β' Παγκοσμίου Πολέμου έχει δήθεν ξεχαστεί από τους δήθεν συμμάχους μας. Η Ε.Σ.Σ.Δ. τάσσεται υπέρ της Αλβανίας και έκανε ότι δεν θυμόταν ότι η ελληνική απροσδόκητη αντίσταση και κατά των Γερμανών (επί δύο μήνες, από 6-4-1941 έως 6-6-1941) έδωσε την δυνατότητα στον Στάλιν να μεταφέρει από το ανατολικό μέτωπο της Ρωσσίας κατά της Ιαπωνίας 170 μεραρχίες στο δυτικό μέτωπο και να αποκρούσει έτσι τους Γερμανούς).
Ν.Β.: Η επιχείρηση ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΣΑ, όπως ονομάσθηκε η γερμανική εκστρατεία κατά της Ε.Σ.Σ.Δ., απέτυχε ΟΧΙ λόγω της ελεύσεως του χειμώνα όπως ψευδώς λέγεται, αλλά λόγω της χρονικής άνεσης που εξασφάλισε η Ελλάδα στους Σοβιετικσύς για να μεταφέρουν τις 170 μεραρχίες εκ των οποίων οι 41 τεθωρακισμένες από το Βλαδιβοστόκ (Σιβηρία) στο Στάλινγκραντ. Ο αρχιστράτηγος των γερμανικών δυνάμεων της επιχειρήσεως Μπαρμπαρόσσα \ϊ;ιπηΝΗίη αναφέρει στο βιβλίο του «Νίκαι απωλεσθείσαι», «υπολογίζαμε σε 240 μωσαϊκές μεραρχίες, αλλά ήδη έχουμε διαπιστώσει 360». Αυτή η πληροφορία έχει αποσιωπηθεί. Όταν πλέον ο Ρώσος Ζόργκε, ο διπλός πράκτωρ Ρωσίας-Ιαπωνίας πληροφόρησε τον Στάλιν ότι οι Ιάπωνες δεν θα επιτεθούν στην Μαντζουρία—όπως είχε συμφωνηθεί με τους Γερμανούς, ώστε να βάλουν τους Σοβιετικούς στην μέση— ο χρόνος πια δεν θα αρκούσε για την μεταφορά των σοβιετικών στρατευμάτων από την μακρινή Σιβηρία, αν δεν είχε μεσολαβήσει η σθεναρή αντίσταση της Ελλάδος. Η Γερμανία θα είχε φθάσει γρήγορα στο Μπακού (Αζερμπαϊτζάν), θα είχε καταλάβει τα πετρέλαια, και θα είχε νικήσει την Ε.Σ.Σ.Δ., η οποία δεν θα μπορούσε πλέον να πολεμήσει χωρίς πετρέλαιο. Αν δεν είχε υπάρξει η αντίσταση των Ελλήνων, η Γερμανία, ακόμη και αν δεν κέρδιζε τον πόλεμο, θα συζητούσε από θέση ισχύος για μια ανακωχή. Εκτός βέβαια του γεγονότος ότι θα μπορούσαν τότε από κοινού Ιαπωνία και Γερμανία να κτυπήσουν τις Η.Π.Α. και πολλά άλλα που δεν σχετίζονται άμεσα με το θέμα της Βορείου Ηπείρου. Έτσι λοιπόν όπως και στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο έτσι και στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο η Ελλάδα έπαιξε καθοριστικό ρόλο, όπως το ανέμενε και ο ίδιος ο Αδόλφος Χίτλερ, που στον λόγο του στο ΚεκΗβτας (Κοινοβούλιο) στις 31 Μαΐου 1941, δικαιολογών την γερμανική εκστρατεία κατά της Ελλάδος έλεγε επί λέξει: «Δεν θα μπορούσα ποτέ να επιτρέψω να ξαναξεκινήσει από την Ελλάδα αυτό που έγινε στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και ηττηθήκαμε». Αλλά αυτό ακριβώς που προσπάθησε να αποφύγει αυτό ακριβώς στάθηκε μοιραίο για δεύτερη φορά στην έκβαση και του Β' Παγκοσμίου Πολέμου για την Γερμανία.
Η Ε.Σ.Σ.Δ. λοιπόν τα ξέχασε όλα αυτά και στάθηκε με το μέρος των εχθρών της, διότι όπως προανεφέρθη, η Αλβανία μπήκε στον πόλεμο στο πλευρό της Ιταλίας με απόφαση του κοινοβουλίου της, την οποία προσυπέγραψε ο Αλβανός βασιλεύς. Και βέβαια για την Ε.Σ.Σ.Δ. υπάρχει το δικαιολογητικό της κομμουνιστικής συμπαρατάξεως με την Αλβανία, που εν τω μεταξύ είχε γίνει κομμουνιστική. Αλλά για τις Αγγλία, ΗΠΑ, Γαλλία, κλπ. δεν υπάρχει δικαιολογία για αυτήν την εις βάρος της Ελλάδος πολιτική τους.
26 Μαρτίου 1948: Η επιτροπή επί των εξωτερικών υποθέσεων της Αμερικανικής Γερουσίας ψηφίζει ότι η Βόρειος Ήπειρος και τα Δωδεκάνησα πρέπει να αποδοθούν στην Ελλάδα. Κάποια ελπίδα διαφαίνεται. Αυτό όμως εξέφραζε μία ευχή που δεν ήταν υποχρεωτικό για την συνδιάσκεψη της ειρήνης.
15 Μαΐου 1946: Ο Υπουργός Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας Μπέβιν τάσσεται ευνοϊκά υπέρ του ελληνικού αιτήματος στο συνέδριο του Συμβουλίου των Υπουργών Εξωτερικών των νικητών.
29 Ιουλίου 1946: Η Αμερικανική Γερουσία ψηφίζει την απόδοση της Βορείου Ηπείρου και των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα.
21 Ιουλίου 1946: Αρχίζει στο Παρίσι η Συνδιάσκεψις των 21 κρατών νικητών.
30 Αυγούστου 1946: Στην Ημερησία Διάταξη εγγράφεται το αίτημα της Ελλάδος για τη Βόρειο Ήπειρο, αλλά δυστυχώς δεν συζητείται, παρ' ότι γίνεται δεκτό, και αναβάλλεται για να συζητηθεί στην άλλη συνεδρία.
28 Σεπτεμβρίου 1946: Επανέρχεται το θέμα της Βορείου Ηπείρου στην Συνδιάσκεψη των κρατών-νικητών του πολέμου, που δεν είχε συζητηθεί. Αλλά πάλι, με παρέμβαση αυτήν τη φορά της Γιουγκοσλαβίας, παραπέμπεται να συζητηθεί από το Συμβούλιο των Υπουργών των Εξωτερικών. Της ιδίας γνώμης ήταν και ο Υπουργός Εξωτερικών της Ε.Σ.Σ.Δ. Μολότωφ. Δυστυχώς η Ελλάς πεισθείσα αποσύρει την αίτηση.
Νοέμβριος 1946: Επανέρχεται το θέμα και ο Μολότωφ συμφωνεί μεν με τους άλλους Υπουργούς της Αγγλίας, Η.Π.Α και Γαλλίας, αλλά το παραπέμ^τει για οριστική απόφαση όταν λυθή το Γερμανικό ζήτημα. Με την υπογραφή δε της Συνθήκης Ειρήνης με την Ιταλία η Ελλάς διατηρεί τα δικαιώματα της επί της Αλβανίας μέχρι να αποφασίσουν οι Υπουργοί των Εξωτερικών,
31 Νοεμβρίου 1947: Η κυβέρνηση των Η.Π.Α. επιδίδει ανακοίνωση στην ελληνική κυβέρνηση ότι ισχύει το εμπόλεμο της Ελλάδος με την Αλβανία και η εκκρεμότητα των συνόρων.
17 Νοεμβρίου 1949: Ο Κων/νος Τσαλδάρης, ως Αντιπρόεδρος της ελληνικής κυβέρνησης και επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας στον Ο.Η.Ε., ετόνιζε στην Γενική Συνέλευση: «Ουδέποτε η Ελλάς θα εγκαταλείψει την διεκδίκηση της επί της Βορείου Ηπείρου». Ο Σοφοκλής Βενιζέλος αναφέρει το θέμα στον Κρουτσώφ, όχι όμως εδαφικώς αλλά ανθρωπιστικώς. Ο Κρουτσώφ υπεξέφυγε απαντώντας ότι θα το μεταφέρει στους Αλβανούς.
31 Μαΐου 1960: Ο Γεώργιος Παπανδρέου αγορεύων στη Βουλή των Ελλήνων για τα εθνικά θέματα έλεγε: «Εκείνο πάντως το οποίο οφείλουν όλαι αι Ελληνικαι Κυβερνήσεις να γνωρίζουν, είναι ότι το θέμα [της Βορείου Ηπείρου] υφίσταται. Και εκείνο το οποίο απαγορεύεται εις τον αιώνα είναι δι' οιονδήποτε λόγον η
απάρνησίς του ιερού αιτήματος». Εκείνο το οποίον ουδέποτε θα επετρέπετο να επαναληφθεί για την Βόρειο Ήπειρο είναι εκείνο το οποίον δυστυχώς συνέβη με την Κύπρον, με τις ολέθριες συμφωνίες ΖΥΡΙΧΗΣ-ΛΟΝΔΙΝΟΥ.
1 Δεκεμβρίου 1963: Ο Σοφοκλής Βενιζέλος δηλώνει με την ιδιότητα του ως Αντιπροέδρου της Κυβερνήσεως και Υπουργού επί των Εξωτερικών ότι η Ελλάς ανησυχεί για την τύχη των Βορειοηπειρωτών. Ο Πιπινέλης ως Υπουργός Εξωτερικών επί πολλά έτη γράφει ότι το θέμα της Βορείου Ηπείρου εκκρεμεί ενώπιον των Υπουργών Εξωτερικών Η.Π.Α., Αγγλίας, Ρωσίας, Γαλλίας.
Μάιος 1971: Στρατιωτική δικτατορία από τον Απρίλιο 1967. Η κυβέρνηση Παπαδόπουλου αποκαθιστά διπλωματικές και εμπορικές σχέσεις με την Αλβανία χωρίς όμως να άρη το εμπόλεμο και να παραιτηθεί των διεκδικήσεων μας επί της Βορείου Ηπείρου. Παρ' όλα αυτά οι Βορειοηπειρώτες στην Αμερική ξεσηκώνονται με τρομερές αντιδράσεις. Ο Παπαδόπουλος ανήσυχος στέλνει τον Υπουργό και καθηγητή Τσάκωνα στις Η.Π.Α. να τους καθησυχάσει. Αντιμετώπισε εξοργισμένους Βορειοηπειρώτες αλλά και γενικώς όλους τους Έλληνες των Η.Π.Α., διότι φοβούνταν μήπως η κυβέρνηση Παπαδόπουλου ξεπουλήσει το βορειοηπειρωτικό ζήτημα. «Με πολλή δυσκολία μπόρεσα να τους καθησυχάσω λέγοντας τους ότι κάτι τέτοιο δεν επρόκειτο να γίνει».
Αύγουστος 1987: Μία νύχτα αυγουστιάτικη, όταν ως γνωστόν η χώρα βρίσκεται σε διάλυση στις παραλίες, η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ Ανδρέα Παπανδρέου με Υπουργό Εξωτερικών τον Κάρολο Παπούλια αίρει το εμπόλεμο με την Αλβανία.
ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΖΗΤΗΜΑ
9 Σεπτεμβρίου 1571: Ο σουλτάνος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας Σελίμ, υποκινούμενος από τον ευνοούμενο του Ιωσήφ Ναζί— τραπεζίτη πρόσφυγα εξ Ισπανίας, τον οποίο και είχε χρίσει μπεή, βασιλικό ακόλουθο (μουτεφερίκη) καθώς και «Βασιλέα της Νάξου και τον Δωδεκανήσων»— στέλνει στόλο και στρατό και κατέλαβε την Κύπρο. Η λεηλασία διαρκεί οκτώ ημέρες, είκοσι χιλιάδες Έλληνες σφάζονται και δύο χιλιάδες νέοι εξανδραποδίζονται, ενώ η Αμμόχωστος παραδίδεται στις φλόγες.
1870: Μετά από 300 χρόνια ματαίων προσπαθειών των Τούρκων να εποικίσουν την Κύπρο, με την Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου και την Συνθήκη του Βερολίνου η Τουρκία ουσιαστικώς πωλεί την Κύπρο στην Μεγάλη Βρετανία με ειδική συμφωνία.
1914: Με το ξέσπασμα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, οπότε και η Οθωμανική Αυτοκρατορία γίνεται αντίπαλος της Μ. Βρετανίας, οι Άγγλοι μονομερώς προσαρτούν την Κύπρο και την κάνουν αποικία τους, αφήνοντας να εννοηθή με αόριστες υποσχέσεις ότι όταν τελειώσει ο πόλεμος και εφ' όσον είναι νικητές, θα ενώσουν την Κύπρο με την Ελλάδα. Οι Έλληνες της Κύπρου πανηγυρίζουν διότι άπαξ δια παντός απηλλάγησαν από τους Τούρκους, 10.000 δε Ελληνοκύπριοι εντάσσονται εθελοντικώς στα βρετανικά στρατεύματα, ώστε να συμπράξουν στην όσο το δυνατόν ταχύτερη απελευθέρωση τους και ένωση με την μητέρα Ελλάδα.
Οκτώβριος 1915: Οι σύμμαχοι ευρίσκονται σε δύσκολη θέση και οι Άγγλοι μας υπόσχονται την άμεσο ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, υπό την προϋπόθεση ότι η Ελλάς θα τηρήσει εμπράκτως την πολεμική συνθήκη με την τότε Σερβία. Δυστυχώς, η τότε κυβέρνηση, διαφωνώντας με την Ελευθέριο Βενιζέλο, δεν απεδέχθη την πρόταση της Μ. Βρετανίας.
Τέλος Α' Π.Π.-Τέλος Β' Π.Π.: Ο Α' Π.Π. τελειώνει, αλλά οι Άγγλοι δεν έκαναν παρά μόνον μερικές διοικητικές μεταρρυθμίσεις. Παρήλθε ο χρόνος μέχρι και τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Όμως ενώ η λήξη του μας βρήκε νικητές και τα μέγιστα να έχουμε συμβάλει στον συμμαχικό αγώνα, το θέμα της Κύπρος παραμένει άλυτο.
Και όμως: Ο αρχιστράτηγος των βρετανικών δυνάμεων της Αφρικής Γουέβελ παραδέχθηκε ότι αν δεν καθυστερούσε η Ελλάδα την γερμανική εκστρατεία κατά της Ρωσίας κατά 2 μήνες ώστε να επέλθη ο χειμώνας και να κολλήσουν οι γερμανικές τεθωρακισμένες μεραρχίες καθ' οδόν για το Μπακού (όπου βρίσκονταν τα πετρέλαια της Ε.Σ.Σ.Δ.), οι Γερμανοί θα είχαν νικήσει τους Ρώσους και μάλλον θα ήταν και οι νικητές του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Παρ' όλα αυτά και παρ' όλες τις κολακευτικές κουβέντες του Τσώρτσιλ ότι πλέον «οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες και όχι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες», πάλι και μετά την λήξη, οι Άγγλοι ουδέν έπραξαν για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.
Ιανουάριος 1950: Οι ξεσηκωμοί των Ελληνοκυπρίων οδηγούν στο δημοψήφισμα που διενήργησε ο Αρχιεπίσκοπος της Κύπρου Μακάριος ο Β' (όχι ο γνωστός Μακάριος, δηλ. ο Γ'). Όλοι οι Ελληνοκύπριοι και αρκετοί μουσουλμάνοι σπεύδουν να υπογράψουν στις εκκλησίες και το αποτέλεσμα είναι 95,7% υπέρ της ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα. Στην Βουλή των Ελλήνων αργότερα έγινε πανηγυρική συνεδρίαση, αλλά ο πρωθυπουργός Πλαστήρας ήταν τότε της γνώμης ότι δεν μπορούσαμε βιαίως να επιβάλουμε την βούληση μας στην Μεγάλη Βρετανία και ότι θα έπρεπε αργότερα να επανέλθουμε επί του θέματος, διότι τότε ακόμη λειτουργούσαν τα έκτακτα στρατοδικεία και γίνονταν εκτελέσεις. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος κοινοποιήθηκε στον ΟΗΕ χωρίς καμία περαιτέρω εξέλιξη.
1952: Στην πρωθυπουργία τον Πλαστήρα διαδέχεται ο Παπάγος, στέλλεται ο Γρίβας στην Κύπρο και αρχίζει ο αγώνας της ΕΟΚΑ.
1956: Πεθαίνει ο Παπάγος και πρωθυπουργός γίνεται ο Κ. Καραμανλής. Στην Κύπρο εν τω μεταξύ έχει πεθάνει και ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος ο Β' τον οποίον διεδέχθη ο Μακάριος ο Γ'. Την δε εξωτερική πολιτική της Ελλάδος ασκούσε ο Ευάγγελος Αβέρωφ Τοσίτσας και εδώ αρχίζει η περιπέτεια του Κυπριακού. Κατά τις διαπραγματεύσεις με τους Άγγλους, ενώ η συζήτηση έπρεπε να είναι μία και μόνη, το αίτημα δηλ. του Κυπριακού λαού για ένωση, που είναι και ο πρώτος Καταστατικός Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών, δηλ. η αυτοδιάθεση των λαών, οι Καραμανλής, Αβέρωφ και Μακάριος, χωρίς να έχουν δικαίωμα, διότι η εντολή του λαού ήταν ΕΝΩΣΙΣ, άρχισαν να διαπραγματεύονται ανεξάρτητο κράτος!
Δεν φτάνει ότι παρά την βούληση του λαού έπραξαν και χωρίς να το θέσουν στην κρίση και του ελληνικού λαού για να αποφανθή με δημοψήφισμα (την εποχή εκείνη είχαμε απανωτές διαδηλώσεις στην Αθήνα και αλλού με αίτημα την ένωση) αλλά δέχθηκαν στην τράπεζα των διαπραγματεύσεως ΚΑΙ τους Τούρκους. Οι Τούρκοι όμως όπως είδαμε, βιαίως κατέλαβαν την νήσο το 1570 και εν συνεχεία την πούλησαν το 1870. Άρα κανένα δικαίωμα δεν είχαν πλέον επί της Κύπρου. Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι κατά τον ίδιο τρόπο δεν έχουν δικαίωμα οι Ρώσοι επί της Αλάσκας, διότι την επώλησαν το 1863 στους Αμερικανούς έναντι ευτελούς ποσού, διότι δεν μπορούσαν ουσιαστικά να την κρατήσουν, καθώς επίσης και οι Γάλλοι επώλησαν την Λουιζιάνα για τον ίδιο λόγο. Ας σημειωθή επίσης ότι καμία μειονότης έστω και εθνική δεν δημιουργεί δίκαιον αποσπάσεως μέρους μιας χώρας προς δημιουργίαν άλλου κράτους, όπως συμβαίνει σήμερα με την Κύπρο (που Έλληνες πολιτικοί έδωσαν το δικαίωμα στους Τούρκους να το ισχυρίζονται). Εμείς ως Έλληνες αποτελούμε εθνική μειονότητα στην Αυστραλία της τάξεως του 6% (1.000.000), αυτό όμως δεν μας δίδει το δικαίωμα να αποσπάσουμε ένα μέρος της Αυστραλίας και να το κάνουμε αυτόνομο κράτος όπως το ψευδοκράτος των Τουρκοκυπρίων στην Κύπρο.
Ο Καραολής, ο Δημητρίου και ο Αυξέντιος, παιδιά στο άνθος της ηλικίας του, 20 ετών, έχασαν την ζωή τους στις αγγλικές αγχόνες για τον αγώνα τους για την ένωση, ΚΑΙ ΟΧΙ για αυτόνομο κυπριακό κράτος. Αυτό το τεράστιο ηθικό θέμα δυστυχώς οι Καραμανλής, Αβέρωφ και Μακάριος όχι μόνον δεν το χρησιμοποίησαν όπως θα έπρεπε ποικιλλοτρόπως και παγκοσμίως, αλλά το αγνόησαν τελείως. 1956 (σχέδιο Χάρντινγκ): Πιθανώς σπουδαιότερο από πρακτικής πλευράς είναι η πρόταση των Άγγλων το 1956, έτος όπου γίνεται πρωθυπουργός ο Καραμανλής, να σταματήσουμε το θέμα ως έχει και σε 10 χρόνια ελευθέρως να επιτραπεί από πλευράς Μεγάλης Βρετανίας η αυτοδιάθεση, που κατά πάσα πιθανότητα θα οδηγούσε σε ένωση με την Ελλάδα, αφού ήδη αυτή ήταν και η βούληση ολόκληρου σχεδόν του Ελληνοκυπριακου λαού. Η πρόταση δυστυχώς της Μεγάλης Βρετανίας δεν έγινε αποδεκτή. Γιατί άραγε; Υπενθυμίζουμε ότι ο Γεώργιος Παπανδρέου το 1960 στην Βουλή των Ελλήνων ομιλώντας για το Βορειοηπειρωτικό ζήτημα επί λέξει έλεγε ότι «δεν πρέπει να γίνει και με την Βόρειο Ήπειρο αυτό που έγινε με την Κύπρο, δια το οποίον εγράφη η απάρνηση της ενώσεως της Κύπρου μετά της Ελλάδος». Σήμερα όταν κάποιος τολμήσει να αναφερθή στην ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα ακούει το ψευδές επιχείρημα «μα κανείς Κύπριος δεν θέλει την ένωση». Η αλήθεια είναι 1) ότι μόνον δια δημοψηφίσματος θα μπορούσε κάποιος να ισχυρίζεται κάτι τέτοιο, εφ' όσον αυτό θα ήταν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος 2) ότι δυστυχώς η πολιτική Καραμανλή, Μακαρίου Γ' και Αβέρωφ και των λοιπών ελληνικών κυβερνήσεων και όλων σχεδόν των ελλαδικών και κυπριακών κυβερνήσεων από το 1956 και εντεύθεν έκανε πλύση εγκεφάλου στους Ελληνοκυπρίους, διότι επί 50 σχεδόν χρόνια τα Κυπριωτόπουλα από γεννήσεως τους ακούνε ότι είναι Κύπριοι και όχι Έλληνες και ότι όλα τα δεινά της Κύπρου οφείλονται στις προδοσίες των Ελλήνων και τις πράξεις τους εις βάρος της Κύπρου. Εξ' ού και το βιβλίο του Μακαρίου Γ' «Το Κυπριακόν Έθνος» (αν είναι δυνατόν!), λες και υπάρχει κρητικόν έθνος, Πελοποννησιακόν Έθνος, Ιονικόν Έθνος (βλέπε αγώνες των Επτανησίων για ένωση των Ιονίων Νήσων με την μητέρα Ελλάδα), Θεσσαλικόν έθνος, κ,ο.κ. Για αυτό και ήταν ολέθριος για την Κύπρο ο λόγος που εξεφώνησε ο Μακάριος στον ΟΗΕ όταν οι Αγγλοι τον πήραν από την Κύπρο για να μην γίνει η ένωση το 1974 και τον πήγαν στην Μάλτα, διότι αυτός ο λόγος ουσιαστικά έδωσε το ηθικό και νομικό επιχείρημα στην Τουρκία να εισβάλει στην Κύπρο διότι είχαμε συμφωνήσει να είναι εγγυήτρια δύναμη. Δεν έπρεπε ποτέ ο Κ. Καραμανλής να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τους Άγγλους και να επιτρέψει και στους Τούρκους να παρευρίσκονται, και ας υπάρχει και το σαθρό επιχείρημα ότι το ζητούσε η Αγγλία.
1963 (Σχέδιο Ατσεσον): Οι ολέθριοι και μειοδοτικοί χειρισμοί στο Κυπριακό
συνεχίσθηκαν και το 1963-64, όταν προτείνεται από τους Αμερικανούς το σχέδιο
Άτσεσον, το οποίο προβλέπει ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα υπό την προϋπόθεση
ότι η Ελλάς θα ενοικίαζε μία στρατιωτική βάση στους Τούρκους επί 50 χρόνια. Όταν
ερωτήθη ο Γεώργιος Παπανδρέου γιατί αποδέχεται το σχέδιο Άτσεσον, είπε το γνωστό:
«Μα μου χαρίζουν μία πολυκατοικία και μου ζητάνε να τους ενοικιάσω την σοφίτα και
θα είμαι ηλίθιος να μην το αποδεχθώ». Απέστειλε μάλιστα και για τον σκοπό αυτό και
| τον διευθυντή του ιδιαίτερου του γραφείου τον Νικόλαο Δεληπέτρο στην Κύπρο για να
Ι ρυθμίσει τις λεπτομέρειες της ενώσεως. Όμως στο ευνοϊκό όσο και δίκαιο για τους
Ι Έλληνες σχέδιο Ατσεσον αντέδρασε σφόδρα ο Ανδρέας Παπανδρέου. Ο Κ.
Ι Καραμανλής από το Παρίσι καμία δήλωση δεν έκανε να υποστηρίξει το σχέδιο Άτσεσον,
η τότε Ε.Ρ.Ε αδράνησε τελείως, αλλά ιδιαιτέρως αντετάχθησαν οι Κομμουνιστές και δη
οι Κομμουνιστές Ελλάδος και Κύπρου και πρωτίστως ο Μακάριος Γ' είπε στο επιτελείο
του: « Μ' αυτόν τον καλαμαρά (δηλ. τον Δεληπέτρο) που μας στείλανε θα πάθομεν
Ι ένωσιν». Τα σχόλια περιττεύουν.
Ι Σήμερα η μόνη οριστική λύση του Κυπριακού είναι η ενημέρωση του κυπριακού λαού Ι λεπτομερώς και η διενέργεια δημοψηφίσματος δια του οποίου οι Ελληνοκύπριοι θα Ι αποφασίσουν τι θέλουν Το αποτέλεσμα αυτού του δημοψηφίσματος αυτού θα πρέπει να Ι είναι δεσμευτικό και για την μουσουλμανική μειονότητα (εννοείται των Τουρκοκυπρίων, Ι όχι των Τούρκων εποίκων) σύμφωνα με τον Καταστατικό Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών Ι περί αυτοδιαθέσεως των λαών.
Ι Συνοψίζουμε ότι η ελλαδική και η κυπριακή πολιτική ηγεσία από κοινού:
1) Παρά τη βούληση του λαού της Κύπρου για ένωση διαπραγματεύτηκαν ανεξάρτητο κράτος και συνεχίζουν να το πράττουν.
2) Δέχθηκαν ότι οι Τούρκοι έχουν δικαιώματα επί της Κύπρου, ενώ δεν έχουν, διότι βεβαίως βιαίως κατέλαβαν το νησί το 1570 και 1870 ουσιαστικώς την επώλησαν.
3) Απεμπόλησαν το τεραστίας ηθικής σημασίας θέμα του απαγχονισμού των Κυπρίων μαρτύρων Καραολή, Δημητρίου και Αυξεντίου
4) Δεν απεδέχθησαν το σχέδιο Χάρντιγκ (αρμοστού της Μ. Βρετανίας) που ουσιαστικώς θα οδηγούσε σε ένωση το 1966.
5) Με εξαίρεση τον Γεώργιο Παπανδρέου αντιτάχθηκαν στο σχέδιο Άτσεσον που και αυτό προέβλεπε ένωση με την Ελλάδα. Υπενθυμίζουμε ότι ο Κων/νος Μητσοτάκης προ ετών στη Βουλή των Ελλήνων κατά την διάρκεια συζητήσεως σε επίπεδο αρχηγών για το Κυπριακό εγνωστοποίησε ότι οι Τούρκοι είχαν αποδεχθή το αίτημα της ενώσεως επί κυβερνήσεως Στεφανόπουλου και μάλιστα είχαν προσυπογράψει και σχέδιο στο Παρίσι.
Ο διεθνής Σιωνισμός, ο οποίος καταδίκασε τον ενδοξότερο Έλληνα εις θάνατον, συνεχίζει το έργο του. Ας είναι καλά ο Πολυζωϊδης και ο Τερτσέτης που δεν υπέγραψαν την θανατική καταδίκη. Αλλά οι Έλληνες δεν μαθαίνουν για την προδοσία του Εισαγγελέως Εάν/ατά Μ38οη, που ήταν βρετανικής καταγωγής και δεν ήταν ούτε Έλλην ούτε Βαυαρός, όπως θα ήταν φυσιολογικό. Αυτή η εγκληματική πράξη του δεν έχει γίνει γνωστή και τον αναγράφουν ως φιλέλληνα. Πρέπει όμως οι Έλληνες να διαβάσουν το βιβλίο του Δημητρίου Φωτιάδη «Η δίκη του Κολοκοτρώνη» κ αι του Τάκη Κανδηλώρου «Η δίκη του Κολοκοτρώνη», για να αντιληφθήτε το μέγεθος της προδοσίας. Το τελευταίο βιβλίο του Κανδηλώρου ο καθ. Παύλος Καρολίδης γράφει: «Η δίκη αυτή μας φέρει προ του ερωτήματος πώς η κοινή γνώμη αφήκεν έναν εκ των σπουδαιότερων ανδρών του αγώνος να δικάζεται επί εσχάτη προδοσία. Για να απαντήσει κανείς τούτο πρέπει να λάβει υπ' όψιν του τας τότε κομματικός διαμάχας κατά τας οποίας οι πολιτικοί υπεβίβαζον τας υπηρεσίας των πολεμικών ανδρών. Τους παρίστον ως μη γνωρίζοντες άλλον παρά να πολεμώσιν. Τα μίση αυτών είχαν παρασύρει πολύν λαόν και όλα τα μέσα προς εξόντωσιν των εναντίον τα έβλεπεν αυτός σχεδόν απαθώς. Ως ανάγνωσμα δια τον λαόν η δίκη του Κολοκοτρώνη εκ των αρίστων, τα οποία δύνανται να δοθώσι». «Άραγε ποιος σκοτεινός διάβολος έβαλε τον Υπουργόν Σχοινά να φερθεί έτσι απρεπέστατα» ως γράφει ο Σαρίπολος, καθηγητής Πανεπιστημίου. Ο Αρεοπαγίτης Παπαδόπουλος γράφει:1 « Ο νεώτερος ποινικός νόμος δεν είχε ακόμη τεθεί εις πλήριν εφαρμογιν. Εν τούτοις και η τότε ισχύουσα νομοθεσία ετέθη κατά μέρος εις την δίκην του Κολοκοτρώνη και του Πλαπούτα, παρεβιάσθησαν δε επίτηδες και στοιχειωδέστεραι αρχαί της απονομής της δικαιοσύνης. Το κατηγορητήριον ούτε εις παράβασιν ρητού άρθρου του νόμου στηρίζετο, ούτε καν σαφές και ορισμενον ήτο. Η υπεράσπισις εκωλύθη να εξάσκηση το δικαίωμα πάσης υπερασπίσεως, έστω και του τελευταίου κακούργου. Έφθασεν μέχρι του εκδώσουν διάταγμα, το οποίον απηγόρευσεν εις τους συνηγόρους να δευτερολογήσουν αφού ο εισαγγελεύς Μάσσων είχε πει πολλά ανακρίβειας».
ΝΟΜΟΣ 1083/80: Η αρχή του τέλους για την Ελληνική Βιομηχανία
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΑΙ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ
ΠΟΥ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΥΝ ΟΉ: Η ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ
6 ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 8 ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ 1083
ΤΗΣ 30/10/1980
(ΕΠΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ Ν. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΠΟΥ ΔΙΑΤΗΡΗΘΗΚΕ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ Π.Α.ΣΟ.Κ ΑΠΟ ΤΟ 1981
ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝ ΙΣΧΥ)
ΚΑΙ
Η ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΣΑ
ΑΠΟΦΑΣΙΣ
ΤΗΣ ΝΟΜΕΜΑΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟ 289, ΕΓΠΣΗΣ ΤΗΣ 30/10/1980
ΕΓΙΝΑΝ ΣΚΟΠΙΜΩΣ
ΔΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗΝ ΓΈΩΡΠΚΗΝ, ΑΛΙΕΥΤΙΚΗΝ, ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΙΚΗΝ, ΒΙΟΤΕΧΝΙΚΗΝ, ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗΝ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΟΥΡΕΜΟΝ
(ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑ),
ΔΗΛΑΔΗ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ
ΩΣΤΕ, ΝΑ ΦΘΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΠΟΣΟΣΤΟ
ΤΗΣ
ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΣΤΟ ΑΚΑΘΑΡΙΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΠΡΟΪΟΝ,
ΑΠΟ
25% ΠΟΥ ΗΤΟ ΤΗΝ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 70, ΣΤΟ
12% το 1996,
ΑΥΤΟ ΕΙΧΕ ΣΑΝ ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΟ
ΤΗΝ ΤΡΟΜΕΡΗ ΑΝΕΡΓΊΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΤΑΜΕΙΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΑΒΟΛΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΟΔΟΤΩΝ, ΤΗΝ ΚΑΘΗΛΩΣΗ ΤΩΝ
ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ ΚΤΛ., ΚΑΘΩΣ ΕΠΓΣΗΣ ΚΑΙ
ΤΗΝ ΑΥΞΗΣΗ ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ ΧΡΕΟΥΣ
ΑΠΟ
700 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΔΟΛΑΡΙΑ ΤΟ 1974
ΣΕ 8 ΔΓΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΔΟΛΑΡΙΑ ΤΟ 1981
ΚΑΙ
ΣΕ ΑΝΩ ΤΩΝ 40 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΏΝ ΔΟΛΑΡΙΩΝ ΤΟ 1996
ΚΑΙ
ΤΟ ΣΥΝΟΛΙΚΟΝ^7»£ΟΓ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ- ΕΣΩΤΕΡΓΚΟ ΚΑΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ- ΝΑ ΑΝΕΛΘΕΙ ΑΠΟ 114 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΔΡΑΧΜΕΣ ΤΟ 1974,
2Ε35 ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΔΡΧ. ΤΟ 1996.
ΠΟΙΝΙΚΟΣ ΚΩΔΙΞ ΚΑΙ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ Ο Ποινικός Κώδιξ στο άρθρο 404 και στην λέξη "τοκογλυφία, αναλύει αυτήν, ως εξής:
"Οποιος σε δικαιοπραξία για την παροχή οποιασήδποτε πίστωσης, ανανέωση της ή παράταση της προθεσμίας πληρωμής εκμεταλλεύεται την ανάγκη, την πνευματική αδυναμία, την κουφότητα την απειρία ή την ψυχική έξαψη εκείνου που παίρνει την πίστωση, συνομολογώντας ή παίρνοντας για τον εαυτό του ή για τρίτον περιουσιακά ωφελήματα, που ανάλογα με τις ειδικές περιστάσεις είναι προφανώς δυσανάλογα προς την παροχή του υπαιτίου, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών και με χρηματική ποινή. " (Π.χ. όπως στην περίπτωση που ίσχυσε επί 17 χρόνια και ακόμα σχεδόν ισχύει, όπου το 1.000.000 διά του τριμηνιαίου αντοκισμού σε 20 χρόνια, γίνεται 1 δισεκατομμύριο 24 εκατομμύρια, σε 30 χρόνια 32 δισεκατομμύρια και σε 50 χρόνια, 33 τρισεκατομμύρια 552 δισεκατομμύρια!)
Περαιτέρω δε εις την παράγραφον 4 του ιδίου άρθρου, λέει ότι αν η πράξις των πιο πάνω παραγράφων τελούνται από νομικά πρόσωπα, ποινική ευθύνη έχουν οι Διοικητές και οι Διευθυντές τους. Στην προκειμένη περίπτωση, οι Διοικητές και Διευθυντές των Τραπεζών οι οποίοι διέπραξαν το έγκλημα της τοκογλυφίας, και συνεχίζουν να το διαπρατουν υποχρεώνοντας τους δανειοδοτουμένους από ανάγκη, από πνευματική αδυναμία, από απειρία κτλ., να δεχθούν την δανειακή σύμβαση να υπαχθεί στους όρους του αλληλοχρεου λογαριασμού . Ως περαιτέρω θα αποδείξωμεν και διά της νομολογίας, αλλά και του Εμπορικού Δικαίου (Αναστασιάδης), αλληλόχρεος λογαριασμός δύναται να υπάρχει μόνον όταν υπάρχουν δυνατότητες αμοιβαίων λογιστικών εγγραφών. Ο διακεκριμένος νομικός Μιχαήλ Αντωνόπουλος, εις το παρελθόν εξέδιδε ένα περιοδικό με τον τίτλο « Συλλογή Νομολογίας» . Εις τον τόμον Β' του 1971, υπάρχει η απόφασις 2811 του 1970 Ειρηνοδικείου Αθηνών, η οποία αναλυτικώς δημοσιεύθη εις το Νομικό Βήμα του 1971, σελίς 523. Σε αυτήν ξεκάθαρα αναφέρεται:
"Αλληλόχρεως λογαριασμός υπάρχει οσάκις εκ το)ν συναλλαγών μεταξύ τω συμβαλλομένων προκύπτουν εκατέρωθεν αποχτήσεις και οφειλαί εις τρόπον ώστε να είη αγνωστον εκ των προτέρων,ποιος εξ' αυτών, κατά την τελικήν εκκαθάρισιν θα είη οφειλέτης ή πιστοίτής του άλλου, δεν υπάρχει δε τοιούτος (δηλαδή αλληλόχρζια λογαριασμός) οσάκις κατά την φύσιν τΐ]ς συμβάσεως ο εις καθίσταται μόνον πιστωτής κα ουδέποτε οφειλέτΐ]ς, ο δε έτερος, μόνον οφειλέτης. "(Εισ. Ν. Α.Κ. 112). Είναι ελλειπής όε ι, αγωγή μη προσδιορίζουσα το είδος της συμβάσεως και η συζήτησις αναβάλλεται προ; διόρθωσιν ή συμπλήρωσίν τ7/ς. (Κ. Πολ. Λ. 112, 216, 231, 227) (Ειρ. Αθ. 2811/70)
Αυτή ακριβώς είναι και η περίπτωσις όλων όσοι σαν άτομα ή σαν επιχειρήσεις έχουν δανειστεί από τις Τράπεζες, διότι πάντοτε η Τράπεζα ήταν ο πιστωτής και ουδέποτε ο οφειλέτης. Ως εκ τούτου, όπως σαφώς αναλύει και εις το Εμπορικόν Δίκαιον ο Αναστασιάδης, σελίς 930-931, επικαλούμενος μάλιστα και διεθνή βιβλιογραφίαν, Γαλλικήν
και Γερμανικήν, ο αλληλόχρεος λογαριασμός γίνεται πάντοτε μεταξύ ας πούμε δύο Τραπεζών ή δύο εμπόρων, και ποτέ μεταξύ δανειστού και δανειολήπτου. Ξεκάθαρα οι Τράπεζες εξεβίασαν τους δανειοδοτουμένους οι οποίοι πάντοτε βρίσκονται εις την ανάγκην, άλλως δεν θα ζητούσαν το δάνειο, (βλ. Ποινικός Κώδιξ ως προαναφέραμε 404) και διά του τρόπου αυτού έκαναν τον τριμηνιαίον ανατοκισμόν, ο οποίος όμως ξεκάθαρα επιτρέπεται από τον Αστικό Κώδικα σε αλληλόχρεο λογαριασμό και μόνον. Διά του τρόπου αυτού οι Τράπεζες υπέπεσαν εις το αδίκημα της τοκογλυφίας και συνεχίζουν να υποπίπτουν διά τον λόγον αυτόν πρέπει να τιμωρηθούν όπως προβλέπεται από το νόμο. Είναι αδιανότητον, ότι οι πρόεδροι των δικαστηρίων και οι εισαγγελείς βάναυσα αλλά δικαίως ετιμώρησαν τους τοκογλύφους, ενώ εκώφευσαν και εποίησαν ότι δεν γνωρίζουν, μέχρις και του Ανωτάτου Δικαστηρίου, εις την ξεκάθαρα παράνομον εκβιαστικήν τοκογλυφικήν πολιτικήν την οποίαν εφήρμοσαν οι Τράπεζες και δη με αναδρομικήν ισχύν, βάσει του Νόμου 1083/30.10.80, ο οποίος εγέννησε το τερατούργημα της 289 Αποφάσεως της Ν.Ε., το ιστορικόν του οποίου νόμου και αποφάσεως ενδεικτικώς αναλύωμεν εις τα κεφάλαια που ακολουθούν διά να αποδείξωμεν ότι τόση παρανομία και τέτοιο έγκλημα κατά του τόπου, μόνον σκοπίμως απο προδοτικήν αιτιολογίαν, μπορούσε να προέλθει.
ΕΣΤΟΡΙΚΟ 1)Ως σαφώς περιγράφεται εις την υπ'αριθ. 2754/1982 απόφασιν του Συμβουλίου της Επικρατείας, Τμήμα Δ, η απόφασις του Υπουργικού Συμβουλίου περί εγκρίσεως αποφάσεως της Νομισματικής Επιτροπής περί καθορισμού επιτοκίων χρηματοδοτήσεως, ότι δηλαδή τα επιτόκια υπερημερίας εισπράττονται και επί των εν καθυστερήσει τόκων και τελών, ακυρώθηκε ως ούσα εκτός εξουσιοδοτήσεως. (Λεπτομέρειες μέσω της αποφάσεως) Η απόφασις αυτή του Συμβουλίου Επικρατείας βγήκε μεν το 1982 αλλά η αίτησις ήταν από τον Ιούλιο του 1980. Οταν η Κυβέρνησις διαπίστωσε ότι το Συμβούλιο Επικρατείας δεν έχει άλλη δυνατότητα παρά να ακυρώσει την απόφαση της, έσπευσε να εκδόσει νόμον διά να καλύψει την παρανομίαν της η οποία θα απεκαλύπτετο βέβαια αργότερα.
Ετσι, στις 30/10 1980 δημοσιεύθηκε ο νόμος περί αγοράς και πωλήσεως συναλλάγματος και ξένων τραπεζικών γραμματίων.
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν αξιοποιούμε τις πευκοβελόνες, πράγμα που θα μπορούσε να γίνει με ελάχιστο κόστος σε σχέση με τον καπνό. Σημειωτέον ότι ο καπνός έχει 42 μεροκάματα το στρέμμα— όταν δε ομιλούμε για τον ελληνικό καπνό που είναι κάτι μικρά φυλλαράκια που δεν αποδίδουν πάνω από 100.000 δρχ. ανά στρέμμα. Το να μαζεύει κανείς κάτω από το πευκοδάσος τα πούσια θα μπορούσε να μαζέψει χιλιάδες τόνους έναντι πινακίου φακής. Πιστεύω ότι είναι μια ωραιότατηκαι πολύ προσοδοφόρος χρήση του πεύκου που δεν απαιτεί κανένα κόπο, αρκεί απλώς να μαζεύουμε τα φύλλα του που πέφτουν. Βεβαίως πρέπει να γίνουν και αντίστοιχα μηχανήματα επεξεργασίας των πευκοβελόνων, να προστεθή η υγρασία που πιθανώς λείπει και γενικώς να αντιμετωπισθή το θέμα επιστημονικώς για να δοθή το καλύτερο αποτέλεσμα. Οπωσδήποτε όμως η μείξις 50% πευκοβελόνων και 50% καπνόφυτου δίδει ένα άριστο προϊόν.
Πουρνάρι
Αυτό είναι ένα φυτό που φύεται στους λόφους και τα δάση της Ελλάδος και το οποίο ξέρει όλος ο ελληνικός λαός. Είναι φυτό αειθαλές και αν ποτιζόταν το καλοκαίρι, θα μπορούσε να προσφέρει πάρα πολλά στον ελλαδικό χώρο. Είναι φυτό που παράγει είδος βελανιδιού, που τα παλαιότερα χρόνια είχε χρήση στην χρωματουργία. Το πουρνάρι είναι φυτό που δεν ξεπερνά τα 2-3 μέτρα σε ύψος και συνήθως χρησιμοποιείται σαν βοσκή αιγοπροβάτων. Όταν το φύλλο του μεγαλώσει αρκετά, δεν είναι εύκολο να το φάνε τα ζώα επειδή έχει αγκαθάκια. Ιδιαιτέρως τους καλοκαιρινούς μήνες που δεν υπάρχει υγρασία, σκληραίνει πάρα πολύ και είναι δύσκολη η διαλογή του από τα μυρηκαστικά μικρά ζώα. Όταν είναι στη φάση παραγωγής καρπού, αυτό είναι πολύ ωφέλιμο, διότι με αυτό τρέφονται και τα χοιρινά και τα αιγοπρόβατα, αλλά πρωτίστως τα χοιρινά. Και εδώ δυστυχώς δεν έχει πράξει απολύτως τίποτε το Υπουργείο Γεωργίας για την ορθολογική αξιοποίηση του πουρναριού ως μέσου ζωοτροφής.
Π.χ. θα μπορούσαμε ευκόλως να κλαδεύομε να πουρνάρια. Τα μεν χονδρά κλαριά θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως πηγή ενεργείας για παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος στα ήδη υπάρχοντα εργοστάσια, τα δε φύλλα και λεπτά κλαράκια θα μπορούσαν να αλέθονται και να γίνονται αλεύρι προς παραγωγήν ζωοτροφών. Για να γίνει όμως αυτό χρειάζεται μία ολόκληρη διαδικασία, π.χ. όταν γίνεται το κόψιμο των κλαριών και τα κλαριά πέφτουν επί της γης πρέπει κάποιος να τα μαζέψει και να τα μεταφέρει. Εδώ λοιπόν χρειάζεται μία ομάδα ανθρώπων με μουλάρια ή άλογα που θα φορτώνονται τα κλαριά και θα τα μεταφέρουν στον δρόμο όπου το φορτηγό θα τα μεταφέρει στην βιομηχανία. Αλλά ταυτοχρόνως θα μπορούσε αυτή η ομάδα, αν μιλάμε και περί δάσους να κόβει και δένδρα, τμήματα των κορμών των οποίων κατά τον ίδιο τρόπο θα μεταφέρονται στις βιομηχανίες.
Εκτός από το πουρνάρι υπάρχει και το σχίνο το οποίο τρώγεται σε πολύ μικρότερο βαθμό— και αυτό φυτό αειθαλές—καθώς επίσης και το κούμαρο. Και τα τρία αυτά φυτά βρίσκονται αυτοφυή στους περισσοτέρους λόγγους της Ελλάδος και θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν κατά τον αυτόν τρόπον. Εάν ληφθή υπ' όψιν ότι σε προβολή έχουμε άνω των 80.000 εκατομμυρίων στρεμμάτων, τα οποία καλύπτονται με αυτά τα φυτά, αλλά και με δένδρα, αντιλαμβάνεται κάποιος ποιος θα ήταν ο αριθμός των ζώων μεταφοράς αυτών των προϊόντων, ο αριθμός των τόνων σε μανιτάρια που θα παρήγοντο και πρωτίστως ο αριθμός των χιλιάδων τόνων σε ζωοτροφή, η οποία θα μας έδινε την δυνατότητα να έχουμε πολλά περισσότερα μυρηκαστικά. Αυτό σαν συνέχεια θα μας έκανε αυτάρκεις σε τυρί (που τώρα εισάγουμε ανω των 70.000 τόνων), σε κρέας, σε δέρματα, οστών, μαλλιού, ζωικών κοπράνων που θα έδιναν ένα φυσικό λίπασμα. Η ελληνική ύπαιθρος θα σημείωνε θεαματική ανάπτυξη. Πρωτίστως δεν θα υπήρχε κανένας άνεργος και δη στην επαρχία, γιατί θα δημιουργούνταν πολυάριθμες βιομηχανίες για την παραγωγή και επεξεργασία αυτών των προϊόντων. Θα ήμασταν αυτάρκεις σε βούτυρο, που σήμερα σχεδόν όλο εισάγεται, σε γάλα που παράγουμε μόνο το 20% των αναγκών μας και γενικώς η Ελλάδα θα ήταν μία ευτυχής, πλούσια και πολυπληθής χώρας σε σχέση με τα χάλια, την φτώχεια και τον μικρό πληθυσμό (και Αθηνοκεντρισμό) που έχουμε σήμερα.
Μου είναι αδιανόητο ότι κανένα ΑΕΙ δεν ησχολήθη με αυτά τα θέματα, αλλά ασχολούνται όλοι μόνο με θεωρητικά πράγματα. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η αξιοποίηση του γεωργικού πλούτου της χώρας μας θα οδηγήσει και σε μεγαλύτερη ανεξαρτησία μας από άλλες χώρες. Διότι η οποιαδήποτε οικονομική ανεξαρτησία της χώρας θα μας έδινε την δυνατότητα να φέρουμε πολλούς Έλληνες πίσω και θα δημιουργούσε τις προϋποθέσεις να κατασκευάσουμε πράγματα που έχουμε τόσο ανάγκη, πρωτίστως αμυντική βιομηχανία, προϊόντα που δεν παράγουμε και μας τα πωλούν ΕΑΝ και όσο θέλουν οι λεγόμενες μεγάλες δυνάμεις, οι δήθεν σύμμαχοι μας.
Αναρωτιέμαι γιατί ο πρωθυπουργός οι υπουργοί και οποιοσδήποτε άλλος μεγάλος παράγων της χώρας δεν έχει ασχοληθή με αυτά τα τεράστια θέματα. Μου κάνει εντύπωση αυτή η άδεια χώρα που είναι η Ελλάδα, διότι το 60% τουλάχιστον του πληθυσμού της βρίσκεται σε 2 πόλεις, Αθήνα, Πειραιά, Θεσσαλονίκη. Η Κρήτη μόνον αν είχε τον πληθυσμό της Ολλανδίας, έπρεπε να έχει 4.000.000 κατοίκους και έχει μόνον 600.000. Πέραν όλων των άλλων λόγω του κλίματος της η Κρήτη έχει βελανίδια που δεν έχει η Ολλανδία ή η Γερμανία ή το Βέλγιο, έχει χαρούπια, πουρνάρια, σχίνα κούμαρα, αγριελιές, λάβδανο, μπανάνες, που οι ανωτέρω χώρες δεν μπορούν να παράγουν. Είναι λοιπόν τραγικό να λέγεται και να διαδίδεται ότι οι Έλληνες γεωργοί δεν μπορούν να παράγουν. Έχουν πάρα πολλά, αρκεί να τα μάθουν. Εάν τα φύλλα της ελιάς και μόνον αξιοποιούσαμε των 250.000.000 ελαιοδένδρων που έχει η χώρα σαν ζωοτροφή μυρηκαστικών, αυτό και μόνο θα μας έδινε περί τα 100 δισεκατομμύρια δρχ. ετησίως (βλ. ειδικό κεφάλαιο περί ελαιοδένδρων).
Μουριές
Είναι γνωστό στους περισσότερους Έλληνες ότι τα φύλλα της μουριάς είναι η μοναδική τροφή που τρώει ο μεταξοσκώληκας, για να παράγει το νήμα της μετάξης. Αυτό που δεν είναι γνωστό είναι ότι οι Γερμανοί προσπάθησαν να φυτέψουν μουριές, αλλά αυτές δεν ευδοκίμησαν λόγω των κλιματικών συνθηκών. Αν εξαιρέσουμε την Ελλάδα και κάποιες μεσογειακές χώρες, σε καμία ευρωπαϊκή χώρα της Βόρειας, Κεντρικής και Δυτικής Ευρώπης δεν ευδοκιμεί η μουριά. Η πόλις των Αθηνών έχει χιλιάδες μουριές ως καλλωπιστικό φυτό στα πεζοδρόμια και στις μικρές πλατείες. Αυτό που δεν είναι όμως γνωστό στον πολύ κόσμο είναι ότι εκτός από την τροφή των μεταξοσκωλήκων, οι οποίοι τρέφονται από τα φύλλα της μουριάς, τα μικρά κλαράκια (ή κοτσάνια) είναι μία άριστη τροφή για τα μυρηκαστικά και τα κουνέλια. Πρέπει όμως να ακολουθηθεί μία ιδιαίτερη διαδικασία. Η μουριά στην Ελλάδα πετάει φύλλα και άνθη στις αρχές Απριλίου. Βεβαίως όταν ο καιρός είναι καλός πιθανόν αυτό να διατηρηθεί και μέχρι τέλους Νοεμβρίου ή Δεκεμβρίου. Ένα άλλο πράγμα που δεν είναι επίσης γνωστό, είναι ότι αν ακολουθηθεί η κινεζική μέθοδος μπορούν να μπουν 1000 μουριές ανά στρέμμα, έτσι ώστε να δημιουργείται δάσος από νάνους μουριές, οι οποίες λόγω του μικρού τους μεγέθους είναι εύκολο να κλαδευθούν χωρίς να χρειάζονται σκάλες, κλπ.
Τι πρέπει λοιπόν να κάνουμε; Όταν τα κλαράκια της μουριάς μεγαλώσουν περίπου 1 μήνα (τέληΑπριλίου με αρχές Μαΐου), τότε κλαδεύουμε το δένδρο ολοσχερώς και μας μένουν τα φύλλα και τα κοτσάνια. Τα φύλλα τα τρώνε οι μεταξοσκώληκες και τα κοτσάνια τα μυρηκαστικά και τα κουνέλια. Μετά 1 μήνα περίπου πάλι θα έχει πετάξει η μουριά νέα κλαράκια και νέα φύλλα, το οποία πάλι μπορούμε να τα ξανακλαδέψουμε και να έχουμε το ίδιο αποτέλεσμα. Στις αρχές Ιουνίου-Ιουλίου κάνουμε πάλι το ίδιο, κ,ο.κ. Δηλ. επί ετησίας βάσεως έχουμε οπωσδήποτε 6 κλαδέματα, αν όχι 7 ή 8. Εάν υπολογίσουμε ότι ανά 500 κιλά μουρόφυλλα παράγονται 70 κιλά κουκούλια και επί 2500 το κιλό μας δίνει 170.000 δρχ., αντιλαμβάνεσθε ότι κάθε χρόνο η διαδικασία αυτή μας δίνει 2 τόνους φύλλα τουλάχιστον.
Τη στιγμή που η πατρίδα μας αντιμετωπίζει μεγάλα οικονομικά προβλήματα, μπορούμε να αντιληφθούμε τι σημασία έχει η παραγωγή μουροφύλλων, δεδομένου ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση επιδοτεί τον μεταξοσκώληκα με 2.000 δρχ./κιλό. Προ ετών η τιμή του νήματος της μετάξης είχε 9.000 δρχ/κιλό και η τιμή του νήματος βάμβακος 1.000-2.000 δρχ. Η δημοτική επιχείρηση Σουφλίου άρχισε να δημιουργεί εργοστάσιο παραγωγών μετάξης και έχει ξεμείνει από 40.000.000 δρχ. Γιατί άραγε; Παλαιότερα δίδαμε $13/κιλό το κουκούλι στην Βουλγαρία, για να μας κάνει το κουκούλι νήμα. Αντιλαμβάνεσθε τα οφέλη για την Ελλάδα, αν ξεκινήσει η διαδικασία παραγωγής μετάξης στη χώρα μας. Αυτό το είδατε ποτέ στις ειδήσεις ή στις εφημερίδες; Ποτέ! Γιατί;
ΤΈΥΤΛΑ-ΖΑΧΑΡΗ-ΜΕΛΑΣΣΑ
Είναι γνωστό ότι υπάρχουν δύο ειδών τεύτλα προς βιομηχανοποίηση:
α)τα ζαχαρότευτλα που παράγουν ζάχαρη και
β)τα κτηνοτροφικά, που είναι για παραγωγή ζωοτροφών για τα μυρηκαστικά.
Η Ελλάδα, σημειωτέον, δεν έχει κάνει παραγωγή τεύτλου προς ζωοτροφή, πράγμα ακατανόητο! Τα κτηνοτροφικά τεύτλα αποδίδουν περί 7-10 τόνους ανά στρέμμα. Η περιεκτικότης τους είναι περίπου και για τα δύο είδη 13-17% υδατάνθρακες (δηλ. σάκχαρα), 5% περίπου πρωτεΐνες, μπεταΐνη κ.λπ. Όταν ο Έλληνας γεωργός πάει τα τεύτλα του σε ένα από τα 6 εργοστάσια παραγωγής ζαχάρεως της χώρας (τα οποία σημειωτέον είναι κρατικά!), εκεί ζυγίζουν το προϊόν του, εν συνεχεία το αδειάζουν και αφού γίνει ένας πρώτος διαχωρισμός, ξαναφορτώνουν το υποπροϊόν (4%), το οποίο ο γεωργός ξαναπετάει στο χωράφι του. Αυτά όμως σαπίζουν και μετατρέπονται σε οινόπνευμα μέσα στο χωράφι, ενώ αυτό έπρεπε να ξεραίνεται και να γίνεται όλο ζωοτροφή.
Πρέπει επίσης να γίνει προσπάθεια, στην Κρήτη ή την Νότιο Πελοπόννησο, να δούμε αν ευδοκιμεί το ζαχαροκάλαμο, για να έχουμε και μία άλλη εναλλακτική λύση. Η μελάσσα από το ζαχαροκάλαμο, όταν αναμειχθεί με την ζάχαρη, μας δίνει μαύρη ζάχαρη, που στην Ελλάδα απαγορεύεται να παραχθεί! Η μελάσσα έχει την εξής σύνθεση: 25-30% νερό, 50% ζάχαρη, 11% πρωτεΐνες, 6% μπεταΐνη. Η μελάσσα είναι η πρώτη ύλη για την παραγωγή της πολύτιμης ουσίας που λέγεται κιτρικό οξύ Το κιτρικό οξύ είναι απαραίτητο για την κατασκευή αναψυκτικών και το εισάγουμε εξ ολοκλήρου από το εξωτερικό, αφότου το ελληνικό κράτος βραχυκύκλωσε της προσπάθειες της εταιρίας ΧΡΩΠΕΙ να το κατασκευάσει στην Ελλάδα.
Η ιστορία έχει ως εξής:
Με αντάλλαγμα μια ευρεσιτεχνία της ΧΡΩΠΕΙ, οι Βούλγαροι θα μας έδιναν τη τεχνολογία του κιτρικού οξέος, πως δηλ. με μία επιφανειακή ζύμωση η μελάσσα (το υποπροϊόν της ζαχάρεως, που όπως είπαμε είναι 50% ζάχαρη, 25% υγρασία, 11% πρωτεΐνες, 6% μπεταϊνη και ορισμένα άλλα μικροπράγματα) μετατρέπεται με την βοήθεια ενός μήκητος που ονομάζεται Aspergillous Niger σε κιτρικό οξύ. Η Ελλάδα εισάγει το κιτρικό οξύ σε μεγάλες ποσότητες πρωτίστως για τα αεριούχα ποτά από τις αμερικανικές εταιρίες Bristolκαι Bitcham της τάξεως των 3.500 τόνων. Πρέπει να γνωρίζετε ότι το μυστικό του κιτρικού οξέος το ξέρουν ελάχιστοι τον κόσμο και εκτός της επιφανειακής μεθόδου γίνεται και εις βάθος παραγωγή. 'Οταν ο Βούλγαρος υπουργός μαζί με το επιτελείο του ήρθε στην ΧΡΩΠΕΙ και περιμέναμε και το αντίστοιχο Υπουργείο Βιομηχανίας να έρθη, αλλά εις μάτην, διότι ποτέ δεν εμφανίσθηκαν. Εξοργισμένος ο Βούλγαρος υπουργός είπε ότι θα το αναφέρει στην κυβέρνηση του και έφυγε. Το Υπουργείο Βιομηχανίας ποτέ δεν μου έδωσε ικανοποιητική απάντηση και καθένας μπορεί να υποθέσει πολλά. Η συμφωνία ήταν της τάξεως των 3,5 εκατομμ. δολλαρίων με βασικό προμηθευτή της μελάσσας το ελληνικό κράτος. Η μελάσσα δεν μας εδόθη ποτέ από το κράτος και έτσι το όλο σχέδιο εναυάγησε.
Όσον αφορά τη ζάχαρη, τίθεται το ερώτημα γιατί προπολεμικώς δεν εδόθη σε κανέναν άδεια να κάνει ζαχαρουργεία, ενώ έγιναν από την φιλελευθέρα Ε.Ρ.Ε την δεκαετία του 1960 κρατικά εργοστάσια, δηλαδή με βάση τις οικονομικές αρχές του κομμουνισμού!. Όλες αυτές τις δεκαετίες η Ελλάδα ήταν αναγκασμένη να εισάγει ζάχαρη με συνέπεια την εξαγωγή συναλλάγματος της τάξεως των $ 200.000.000! Ερωτώ την όλες τις μέχρι τότε ελληνικές κυβερνήσεις γιατί αυτή η αμέλεια, και γιατί η λεγόμενη «Δεξιά» ενήργησε κομμουνιστικά. Και δεν το έχει κάνει μόνο στην ζαχαρουργία, αλλά το έκανε και στην περίπτωση των ΔΕΗ και ΟΤΕ. Σε καμία χώρα της Δύσης δεν υπάρχει κρατικό εργοστάσιο ζαχάρεως και αυτό είναι ένα μεγάλο ερώτημα.
Και ακόμη αναρωτιέμαι γιατί το ελληνικό κράτος, όταν θέλησα να παράγω με τον μύκητα Aspergillous Niger και με την βοήθεια της μελάσσας την πολύτιμο ουσία κιτρικό οξύ δεν μου το επέτρεψαν, με αποτέλεσμα να δαπανούμε τεράστια ποσά για να την
εισάγουμε από το εξωτερικό. Έτσι σήμερα την μελάσσα, αντί να την χρησιμοποιούμε για τις ανάγκες της χώρας μας, την εξάγουμε σε μεγάλο βαθμό.
ΦΡΟΥΤΑ-ΟΙΝΟΠΝΕΥΜΑ ( ή κατά το επιστημονικότερον αιθυλική αλκοόλη)
Αμφιβάλλω αν υπάρχει έστω και ένας κάτοικος αυτής της χώρας που δεν ξέρει το οινόπνευμα. Το οινόπνευμα είναι ένα προϊόν ζυμώσεως των μονοσακχάρων και το υποπροϊόν των μυκήτων είναι το οινόπνευμα.
Στη φύση υπάρχουν βασικώς 3 ειδών μύκητες οι οποίοι κάνουν την παραγωγή οινοπνεύματος. Ο πρώτος αντέχει μέχρι σε διάλυμα 5-6% οινοπνεύματος και εν συνεχεία πεθαίνει μέσα στο οινόπνευμα που ο ίδιος παράγει. Ο δεύτερος μύκητας αντέχει σε διάλυμα περί 10%, και ο τρίτος αντέχει μέχρι 16%. Ο Bayer στην οργανική του χημεία αναφέρει ότι όταν ένα κρασί έχει οινόπνευμα περισσότερο του 16%, αυτό είναι πρόσθετο και δεν προέρχεται εκ της φυσικής ζυμώσεως του μονοσακχάρου του ή οποιουδήποτε άλλου φρούτου ή καρπού προς παραγωγήν οινοπνεύματος.
Υπαρχει όμως στην Κρήτη σε υψόμετρο άνω των 600 μέτρων ένας μύκητας ο οποίος μπορεί να παράγει οινόπνευμα μέχρι 19% και μετά να πεθάνει. Αυτό το μυστικό που και ο καθηγητής Bayer δεν εγνώριζε, μου το είπε ο καθηγητής Εμμανουήλ Βογιατζάκης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, που ηγείτο τότε του τμήματος της Ανόργανου και Χημικής Τεχνολογίας. Εκ του επωνύμου καταλαβαίνετε ότι επρόκειτο περί Κρητικού, γι αυτό και το εγνώριζε. Αμφιβάλλω αν υπάρχουν Έλληνες έστω και Κρητικοί που γνωρίζουν αυτήν την πληροφορία. Ένα είναι όμως βέβαιον: ότι η πατρίδα μας, που θα μπορούσε να πρωτοπορεί σε όλον τον κόσμο μέχρι στιγμής στην παραγωγή οινοπνεύματος δεν έχει κάνει τίποτε. Θα μπορούσαμε π.χ. να παράγουμε ένα κρασί στην Κρήτη, το οποίο να έχει 18% οινόπνευμα και το οποίο θα μπορούσε να τιμάται π.χ. 500 ευρώ το μπουκάλι. Αντιλαμβάνεται κανείς ότι έτσι όπως έχει εξελιχθεί η τεχνολογία, οπωσδήποτε η παραγωγή αυτού του κρασιού θα ήταν απεριόριστη. Πρώτον θα απέφερε μεγάλα οικονομικά οφέλη στην Ελλάδα και δεύτερον θα την έκανε διάσημη στον τομέα της οινοποιίας.
Επειδή η Ελλάδα είναι η χώρα όπου ευδοκιμούν απεριόριστα είδη φρούτων, θα είχαμε και την δυνατότητα, εάν είμασταν οργανωμένη και όχι προδομένη χώρα, να παράγουμε και ατελείωτες ποσότητες οινοπνεύματος. Επειδή ο κόσμος συγχέει την ζάχαρη με το μονοσάκχαρο των φρούτων, πρέπει να καταστεί σαφές ότι η ζάχαρη είναι συνδυασμός 2 μονοσακχάρων. Στη Βραζιλία π.χ. όπου υπάρχει μεγάλη παραγωγή ζαχάρεως, παράγουν οινόπνευμα και το χρησιμοποιούν σαν καύσιμο για τα αυτοκίνητα.
Στην Ελλάδα όμως συμβαίνει το εξής απίστευτο. Επειδή τα καλλυντικά και πρωτίστως τα ακριβά ποτά εμπεριέχουν οινόπνευμα φυσικής ζυμώσεως, το κράτος για να προστατεύσει -έτσι διατείνεται—την φορολογία του οινοπνεύματος ή των αντιστοίχων προϊόντων αυτού, κάνει το εξής προδοτικόν: απαγορεύει δια νόμου τη λειτουργία των αποστακτήρων παραγωγής οινοπνεύματος, όπως είναι το ούζο, και επιτρέπει αυτά να λειτουργούν μόνον ένα μήνα το χρόνο και εν συνεχεία πάνε οι εφοριακοί και τα σφραγίζουν.
Τι θα έπρεπε να γίνεται όμως στην περίπτωση αυτή; Πριν προχωρήσω, αντιλαμβάνεται ο κάθε άνθρωπος ότι μία επιχείρηση δεν μπορεί να ανοίγει 1 μόνο μήνα το χρόνο. Αντί λοιπόν οι εκατοντάδες χιλιάδες τόνοι φρούτων που καταλήγουν στις χωματερές— και όλοι ξέρετε ότι οποιοδήποτε και αν είναι το φρούτο, έστω και κακό, περιέχει σάκχαρα,— θα έπρεπε να παράγει οινόπνευμα, εν συνεχεία να αποξηραίνεται σε ηλιακό ξηραντήριο (γιατί τα φρούτα συνήθως είναι καλοκαιρινά) και το υπόλοιπο του φρούτου δηλ. οι πρωτεΐνες και οι μη γλυκαντικοί υδατάνθρακες και η κυτταρίνη, θα έπρεπε να γίνονται ζωοτροφές. Πετάμε δηλ. στις χωματερές πάνω από ένα εκατομμύριο τόνους φρούτα! Ας θυμηθούμε (και πρωτίστως οι ΠΑΣΟΚτζήδες) ότι κατηγορούσε ο Ανδρέας τις χωματερές και έλεγε ότι θα τις κλείσει, αλλά επί των ημερών του έγιναν περισσότερες.
Είναι λοιπόν φανερό ότι η δημιουργία χωματερών είναι η μεγαλύτερη προδοσία που μπορούσε να γίνει στη χώρα, γιατί είναι προτιμότερο να κερδίζεις λίγο, παρά να χάνεις πολλά. Αντιλαμβάνεσθε τι πλούτο θα είχε η πατρίδα μας αν είχε προχωρήσει στην επιστημονική εξέλιξη ποτών από διάφορα φρούτα της Ελλάδος. Ξέρετε όλοι ότι υπάρχουν ποτά τα οποία λέγονται ροδάκινο, αχλάδι, βερίκοκκο, αλλά δεν έχουν ίχνος από αυτά τα φρούτα μέσα τους, γιατί παράγονται σε χώρες που δεν ευδοκιμούν τα φυτά αυτά. Αυτή η ακατάσχετη εισαγωγή δεκάδων χιλιάδων φιαλών ποτών θα έπρεπε να είναι εξαγωγή πολλαπλάσια ελληνικών φρούτων ανά την υφήλιο.
Δεν ξέρω γιατί οι κ.κ. Σημίτης, Καραμανλής και όλοι οι δήθεν μεγαλοσχήμονες της χώρας δεν έκαναν ποτέ μία συζήτηση στη Βουλή γι αυτά τα κολοσσιαία θέματα. Είναι τόσο μεγάλη η ανθελληνική νομοθετική διαδικασία που εμποδίζει τους πάντες και τα πάντα. Η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ, ο ΣΥΝ, το ΔΗΚΚΙ και σχεδόν όλα τα πολιτικά κόμματα της Ελλάδος είναι συνειδητά ή ασυνείδητα όργανα του Διεθνούς Σιωνισμού. Και όπως γράφει ο καθηγητής Κιτσίκης προλογίζων το βιβλίο του Δημ. Μπάτση « Η βαριά βιομηχανία της Ελλάδος» (εκδόσεις Κέδρος, 1977) «Πολλοί απ' αυτούς είχαν την αφέλεια να πιστεύουν ότι το ξένο κεφάλαιο και ορισμένοι «μεγάλοι, μας φίλοι» που το καθοδηγούν (όπως η Εθνική Τράπεζα) και του ανοίγουν το δρόμο, θα υποστήριζαν τη δημιουργία εθνικής βαρείας βιομηχανίας στην Ελλάδα χωρίς να σκέπτονται ότι η εθνική βαρειά βιομηχανία σημαίνει οικονομική και επομένως πολιτική ανεξαρτησία της χώρας...Οι αισιόδοξοι για τα αποθέματα του λιγνίτη και των μεταλλευμάτων οι υποστηρικτές ποσών δισεκατομμυρίων κιλοβατώρων ενέργειας από τις υδατοπτώσεις ήσαν προδότες... Το ερώτημα, γιατί δεν έγινε ως τώρα καμία αρχη βαρείας βιομηχανίας στην Ελλάδα, βρίσκει την απάντηση του στο γεγονός ότι όλη η πολιτεία των ξένων απέναντι μας ως τα σήμερα δείχνει ότι όταν επέμεναν να μας «προστατεύουν» έβρισκαν πάντοτε τον τρόπο να μας κρατούν σε υπανάπτυξη». Αυτά και πολλά άλλα γράφει ο Ν. Κιτσίκης προλογίζων το βιβλίο του Δημ. Μπάτση το1947.Εις το βιβλίο του ΚΩΣΤΑ ΚΩΣΤΗ επίκουρου καθηγητού του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών του 1999, « Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΞΕΝΟΥ» σελις47 γράφει : Παρά τις προτεραιότητες αυτές , μια σειρά από παράγοντες ένας από τους οποίους μόνο υπήρξε η αντίθεση των Αμερικανών, οδήγησαν στην συνεχή αναβολή της κατασκευής των εν λόγω φραγμάτων.
Απευθύνω έκκληση στη δήμαρχο Αθηναίων, αλλά και στην κ. Βάσω Παπανδέου να ασχοληθεί με την επιστημονική αντιμετώπιση της καύσης των απορριμμάτων του λεκανοπεδίου, της αξιοποιήσεως των ήδη υπαρχουσών μουριών στους δρόμους ης Αθήνας για την παραγωγή μετάξης και ζωοτροφών και την τοποθέτηση της δενδρώδους μηδικής στις ταράτσες των πολυκατοικιών. Η δενδρώδης μηδική θα μπορούσε να προσφέρει ημερησίως ως ζωοτροφή 100.000.000 ημερησίως. Πρέπει να ξέρουμε ότι δεν υπάρχει παραγωγή σύκων της Ελλάδος, παρά μόνον παραδοσιακή σε ορισμέ/ες περιοχές, όπως Κύμη και Καλαμάτα, καμία αξιοποίηση του σακχάρου του τεράστιου αριθμού φρούτων της χώρας μας και παραγωγή ζωοτροφών και γενικώς μία αντιμετώπιση επιστημονική. Π.χ. τι κάνουμε με τα φραγκόσυκα στην Ελλάδα; Τι κάνουμε με τα απίδια, με τα μούρα, τα κούμαρα, τα βελανίδια και γενικώς ο ατέλειωτος φυσικός πλούτος που πηγάζει εκ του ηλίου της πατρίδος μας και του καταπληκτικού αυτού κλίματος πάει κυριολεκτικά αναξιοποίητος.
Σταφίδες (Μαύρες και ξανθές)
Η πατρίδα μας είναι μία από τις λίγες χώρες του κόσμου που παράγει σταφίδες. Η βασική διαδικασία παραγωγής του προϊόντος γίνεται από τον γεωργό, ο οποίος μαζεύει τα σταφύλια του τύπου σταφίδα κατά τον Αύγουστο περίπου και τα απλώνει σε ένα αλώνι, για να τα ξεράνει ο ίδιος. Σιγά σιγά δι αυτής της διαδοχικής ξηράνσεως η σταφίδα χάνει την υγρασία της και καταλήγει σε ένα προϊόν, το οποίο είναι περίπου 65-70% μόνο σάκχαρα, κάποια πρωτεΐνη, κάποια κυτταρίνη, κάποιο κουκούτσι, γιατί μερικές έχουν και κουκούτσια, και ένα περίπου 15% υγρασία. Εν συνεχεία ο παραγωγός, όταν ξεραθεί το προϊόν, παίρνει μία τσουγκράνα και ανακατεύει τα τσαμπιά, τα οποία εν συνεχεία βάζει στην άκρη, μαζεύει τις σταφίδες σε κάποιο σωρό της τάξεως του ενός τόνου και όταν ανοίξουν τα εργοστάσια, κατά το φθινόπωρο σακιάζει τη σταφίδα και την παραδίδει στο εργοστάσιο. Εκεί το εργοστάσιο καθαρίζει την έτοιμη σταφίδα περισσότερο, αφαιρεί το μίσχο (κοτσανάκι) και εν συνεχεία βάζει τις σταφίδες σε τσουβάλια ή δοχεία και την διοχετεύει στο εμπόριο.
Η μεν μαύρη σταφίδα είναι πιο μικρή και είμαστε η πρώτη παραγωγός χώρα του κόσμου, ενώ στην ξανθή σταφίδα δεν είμαστε οι πρώτοι στον κόσμο. Έτσι όμως όπως έχει επικρατήσει η κατανάλωση της σταφίδας είναι να μπαίνει σε διάφορα γλυκά (πουτίγκες Αγγλίας, κέικ) και όπου μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως συστατικό κάποιου γλυκού. Η χώρα με την μεγαλύτερη απορρόφηση είναι η Βρετανία, λόγω των γλυκών που παράγει. Είναι γνωστό σε όλους ότι η Ελλάδα παράγει πλείστα όσα γλυκά από διάφορα φρούτα, το οποία για να γίνουν χρειάζονται ζάχαρη ή γλυκόζη, ως γλυκαντική επιπρόσθετη ουσία και ως συντηρητικό. Αυτό που δεν έχει γίνει ακόμη στην Ελλάδα είναι να παράγουμε προϊόντα εκ της σταφίδας, με σταφίδα τεμαχισμένη, όπως π.χ. μαρμελάδα. Όταν κάποτε είχα γράψει στον Υπουργό Αμύνης, που ήταν τότε ο Ευάγγελος Ποστολάρας από τα Τρίκαλα της Θεσσαλίας, ή κατά το ορθότερον Ευάγγελος Αβέρωφ-Τοσίτσας και τον ρώτησα γιατί δεν χρησιμοποιεί ο στρατός περισσότερη σταφίδα, μου απάντησε ότι ο στρατός δεν μπορεί να καταναλώσει περισσότερη. Επειδή η απάντηση μου φάνηκε περίεργη, ασχολήθηκα με το θέμα και έμεινα κατάπληκτος όταν διαπίστωσα ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις κατανάλωναν 2 γραμμάρια ημερησίως κατ' άτομον. Καθώς καταλαβαίνετε πιο προδοτική απάντηση απ' αυτή που μου έδωσαν οι Ένοπλες Δυνάμεις δεν υπάρχει. Διότι πρέπει να γνωρίζετε ότι το κουταλάκι του γλυκού χωράει περίπου 4 γραμμ. άρα μιλούσαμε για μισό κουταλάκι του γλυκού ημερησίως. Ενώ εάν π.χ. η κατανάλωση ανήρχετο σε μία κουταλιά της σούπας, αυτό θα ήταν 30 γραμμ. ημερησίως, δηλ. 15 φορές πιο πολύ.
Κάτι το οποίο που μπορείτε να κάνετε μόνοι σας σπίτι σας είναι να πάρετε σταφίδες, να τις βάλετε στο μπλέντερ, να προσθέσετε 10% βραστό νερό και να δημιουργήσετε έναν πολτό ο οποίος είναι μαρμελάδα. Αυτή η μαρμελάδα αλείφεται στο ψωμί με βούτυρο και γενικώς μπορεί να καταναλωθεί πιο εύκολα σαν μαρμελάδα, παρά σαν σταφίδα. Κάποτε για να δω και την αντίδραση του ξένου κόσμου κατάφερα και έφτιαξα με μία εταιρία της Θεσσαλονίκης ονόματι ΒΙΟΤΡΟΣ 40 κιλά, 20 κιλά μαύρη και 20 κιλά ξανθή, την οποία πήγα στο ξενοδοχείο Zante Beach της Ζακύνθου και την βάλαμε σε ξεχωριστό σημείο με την επιγραφή ότι πρόκειτα για μαρμελάδα φυσική άνευ γλυκαντικού μέσου. Επειδή το Zante Beach το καλοκαίρι κατοικείται κατά το 90% από ξένους το 30% τουλάχιστον αυτών έμειναν ενθουσιασμένοι από την μαρμελάδα. Ένας φίλος μου δε ο Θάνος Μανταίος έφαγε όλη την υπόλοιπη μαρμελάδα και μου ζητάει και άλλη. Καλύτερο προϊόν από αυτό δεν είχε φάει μέχρι στιγμής. Αντιλαμβάνεσθε ότι το γεγονός και μόνον ότι η μαρμελάδα αυτή στερείται ζαχάρεως και έχει γλυκαντική ουσία το φυσικό μονοσάκχαρο την κάνει ακαταμάχητη. Για τους γνωστούς λόγους των πανωτοκιών όμως το Zante Beach άλλαξε ιδιοκτήτη, η εταιρία Βιοτρoς και αυτή άλλαξε ιδιοκτήτη και έτσι όλη μου η προσπάθεια δεν μπόρεσε να συνεχισθεί. Τα γράφω όμως αυτά, διότι είτε αυτούσια η μαρμελάδα εκ σταφίδος είτε ο συνδυασμός της σταφίδος με άλλα φρούτα όπως ροδάκινα, αχλάδια, βερίκοκκα, μήλα, κλπ, πρωτίστως της μαύρης σταφίδας, θα μας έδιδε ένα καταπληκτικό προϊόν για εξαγωγές προς τον αραβικό κόσμο, ο οποίος θέλει μαρμελάδες σκούρου τύπου.
Η πρόταση μου αυτή αφορά και τις Ένοπλες Δυνάμεις και πρωτίστως πρέπει να ενσωματώνεται η σταφίδα στη γαλέτα μας, διότι και την θερμογόνο δύναμη της θα αυξήσει, αλλά και την γεύση της θα βελτιώσει. Με τον τρόπο αυτό θα σιτίζονται οι φαντάροι μας κατά τον καλύτερο δυνατόν τρόπο.
Αξίζει για πρώτη φορά να σας ανακοινώσω τα αποτελέσματα μυστικής έρευνας του ΝΑΤΟ, σύμφωνα με τα οποία η σταφίδα είναι από τα καλύτερα προϊόντα του κόσμου, διότι το μονοσάκχαρόν της δεν στερεοποιείται και ο,τιδήποτε φτιάξετε με σταφίδα παραμένει σε άριστη κατάσταση για πολλά χρόνια. Εάν στον κάθε φαντάρο από τους 250.000.000 έδιναν από μία κουταλιά της σούπας μαζί με το πρωινό, που συνήθως δεν τρώγεται, θα βελτιωνόταν η απόδοση των σταφιδοπαραγωγών, θα αυξανόταν η διατροφική αξία των φαντάρων μας. Ενώ τώρα τρέφονται με εισαγόμενα προϊόντα, τα οποία, γευστικώς δεν είναι και τα καλύτερα (όπως λ.χ. κονσέρβες χοιρινού κρέατος από τον Καναδά).
Πρέπει ακόμη να αυξηθούν οι καστανιές, οι καρυδιές, οι φουντουκιές, φυστικιές, αμυγδαλιές, με πλήρη αξιοποίηση του καρπού τους, και όχι να εισάγουμε τα προϊόντα αυτά από τις ΗΠΑ. Επίσης, πρέπει να αυξηθεί η καλλιέργεια του αράπικου φυστικιού και του φυστικιού Αιγίνης, αλλά πρέπει να δωθεί επίσης έμφαση στα δαμάσκηνα, που τα εισάγουμε από την Γιουγκοσλαβία και την Αμερική. Πώς είναι δυνατόν οι πάμπλουτοι Αμερικανοί να μας στέλνουν αυτά τα προϊόντα και εμείς οι φτωχότατοι να μην τα παράγουμε.
ΠΑΤΑΤΑ
Πρέπει να δημιουργηθεί εργοστάσιο παραγωγής αμύλου πατάτας, που θέλει πάρα πολλά ύδατα, για να μην πετιέται η πατάτα, όταν δεν μπορεί άμεσα να καταναλωθεί. Για αυτό και υπάρχει σήμερα το φαινόμενο εισαγωγής πατάτας από Αίγυπτο, Τουρκία, και εισαγωγή του αμύλου πατάτας (για αλλαντοποιία) από Γαλλία, Ολλανδία, Γερμανία, κλπ. ΤΑ ΦΛΟΥΔΙΑ ΔΕ ΝΑ ΞΕΡΑΘΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΖΩΟΤΡΟΦΗ .
ΝΕΡΟ ΚΑΙ ΑΡΔΕΥΣΗ
Μόνο ποτίζοντας τα 20.000.000 στρέμματα καλλιεργήσιμης γης της Ελλάδος μπορούμε να αυξήσουμε σημαντικά το ΑΕΠ της χώρας μας και στον πρωτογενή και τον δευτερογενή τομέα, αλλά και στον τομέα των υπηρεσιών (μεταφορά). Παράγοντας δηλ. 20.000.0000 τόνους καλαμπόκι χρειαζόμαστε για τη μεταφορά του 40.000 φορτηγά αυτοκίνητα.
40.000 φορτηγά επί 2 άτομα ανά φορτηγό μας δίδει 80.000 θέσεις εργασίας και επί 4 άτομα που θεωρείται ότι έχει η μέση οικογένεια = 320.000 ανθρώπους. Δηλ. το 3% τον πληθυσμού της Ελλάδος μπορεί να ζήσει από αυτήν την μεταφορά.
Εάν τα προϊόντα αυτά γίνουν δευτερογενές και τριτογενές προϊόν (π.χ. το σιτάρι γίνει ψωμί, το καλαμπόκι γίνει γλυκόζη, καλαμποκέλαιο ή πρωτεΐνη φύτρου καλαμποκιού) αυτομάτως όλη η διαδικασία αυτή πολλαπλασιάζει την μεταφορική ανάγκη, τουλάχιστον επί 3. Δηλ. πολλαπλασιάζονται και οι θέσεις εργασίας και καταπολεμάται η ανεργία.
Πέραν δε αυτού, εάν υπολογίσουμε ότι θα χρησιμοποιήσουμε 10 εκατομμύρια τόνους καλαμποκιού εντός της Ελλάδος, παραμένουν και άλλο 10 εκατομμύρια τόνοι προς εξαγωγή. Αυτομάτως η πατρίδα μας από εισαγωγός χώρα σε καλαμπόκι (διότι εισάγουμε από Γαλλία και Αμερική, ενώ στο παρελθόν εισήγαμε από τις ΗΠΑ 1,5 εκατομμύριο τόνους και μάλιστα πολύ υποβαθμισμένο προϊόν), αυτομάτως η Ελλάδα μετατρέπεται σε εξαγωγό χώρα και βέβαια έχουν κίνηση τα λιμάνια, τα φορτοεκφορτωτικά μηχανήματα των λιμανιών, τα καράβια, κ.ο.κ. Δηλ. έχουμε 400.000 τόνους καλαμπόκι το μήνα ή 100.000 τόνους εξαγωγές ανά εβδομάδα. Αυτό θα βοηθήσει πολύ και το θαλάσσιο δυναμικό της χώρας.
Αντιλαμβάνεται κανείς ότι όταν το καλαμπόκι δίνει 4% καλαμποκέλαιο, στα 20 εκατομμύρια τόνους παίρνουμε 800 τόνους καλαμποκέλαιο ή 800.000 φιάλες του 1 λίτρου. Αυτό αυτομάτως μας δίνει 80.000 χαρτοκιβώτια. Όλα αυτά τα λέμε για να αντιληφθεί ο αναγνώστης πώς αυξάνει γεωμετρικός η απασχόληση και ο τζίρος, διότι πρέπει να κατασκευαστούν πλαστικές φιάλες, ετικέτες, κ.ο.κ. Γενικώς η αύξηση της παραγωγής όταν μία χώρα επεξεργάζεται τα προϊόντα της είναι σημαντικότατη και δημιουργεί πολλαπλές δυνατότητες εξαγωγικών δυνατοτήτων. Ξέρουμε ότι είναι κουραστική όλη αυτή η διαδικασία, αλλά τη θεωρήσαμε σκόπιμη, διότι μόνο έτσι θα καταλάβει ο αναγνώστης πώς μία χώρα μπορεί να λύσει τα προβλήματα της όταν αυτά έγκεινται στην ανεργία.
Στο θέμα ευρέσεως των υδάτων, λέγω το εξής απλό. Στα σύνορα Μακεδονίας-FΥRΟΜ περνάει σε κάποιο σημείο ο Αξιός ποταμός, ο οποίος τον χειμώνα, που δεν ποτίζει κανένας, εκβάλλει στην θάλασσα περίπου 200 κυβικά το δευτερόλεπτο αρδευσίμου ύδατος. Αυτό μας δίνει 12.000 κυβικά το λεπτό και 720.000 κυβικά την ώρα και 14.000.000 κυβικά ημερησίως. Ανά 3 ημέρες λοιπόν έχουμε σε ποσότητα μία λίμνη Μαραθώνος. Τις 200 ημέρες του χειμώνος έχουμε περίπου 70 λίμνες Μαραθώνος, οι οποίες καταλήγουν στην θάλασσα (42.000.000 κυβικά είναι η χωρητικότητα της λίμνης Μαραθώνος). Σε όλη την επικράτεια της χώρας αντιλαμβάνεσθε τις ατέλειωτες δυνατότητες συλλέξεως ύδατος που έχει η χώρα. Υπολογίζεται ότι μαζί με την Νορβηγία η Ελλάδα διαθέτει τα πιο πολλά νερά σε όλη την Ευρωπαϊκή ήπειρο κατόπιν μελετών του Ο.Η.Ε.— χωρίς να υπολογίζονται τα ύδατα που καταλήγουν στις θάλασσες υπογείως, όπως ο Ανάβαλος της Αργολίδος, που τον χειμώνα αφήνει 240.000.000 κυβικά να τρέχουν στην θάλασσα. Εάν τώρα, αμέσως μετά τα σύνορα η Ελλάδα κατασκευάσει ένα κανάλι που σε σχηματισμό ζιγκ-ζαγκ θα περνάει μέσα από τον κάμπο του Κιλκίς πλάτους ας πούμε 20 μέτρων και βάθους 6 μέτρων, ανά 5 χλμ. μήκους κατασκευάσει και τεχνητές λίμνες της τάξεως των 10.000.000 κυβικών, την περίοδο του χειμώνος όλο αυτό το σύστημα—το οποίο και πρέπει να είναι στεγανό—θα γεμίζει νερό. Το κανάλι αυτό μας δίδει 120 κυβικά νερό το τρέχον μέτρο ή 120.000 κυβικά το χιλιόμετρο και αναλόγως την απόσταση που δεν ξέρουμε αυτή τη στιγμή πόση μπορεί να είναι και τα τουλάχιστον συστήματα 20 λιμνών των 10.000.000 κυβικών, μας δίνει ποσότητα νερού που υπερβαίνει τα 500 εκατομμύρια κυβικά. Αυτό το σύστημα καναλιών και τα υποκανάλια που θα δημιουργηθούν, θα δημιουργήσουν ένα τεράστιο πλέγμα αρδεύσιμης γης, που είναι το πρόβλημα της Ελλάδος. Πρέπει να λάβετε υπ' όψη σας ότι το κανάλι αυτό πρέπει να το ακολουθεί και ένα σύστημα ηλεκτροδοτήσεως, για να είναι φθηνή η άρδευση.
Επειδή δεν διαθέτω πιο συγκεκριμένα στοιχεία, που είναι θέμα μελέτης, δεν είμαι σε θέση να δώσω πιο πολλές λεπτομέρειες. 'Οπωσδήποτε όμως, αν υπολογίσουμε κατ' ελάχιστον το μήκος του καναλιού σε 200 χλμ. και με τα υποκανάλια επί αποστάσεως τουλάχιστον 2-3 χλμ. από το κεντρικό κανάλι, μας δίδει μία έκταση της τάξεως των 600.000 στρεμμάτων, τα οποία για να γίνουν αρδεύσιμα θέλουν 300.000.000 κυβικά νερό. Πράγμα ευκολότατο να συντελεσθεί. Εάν τώρα υπολογίσουμε τα άλλα μεγάλα ποτάμια της Ελλάδος, τον Έβρο, τον Νέστο, τον Στρυμώνα, τον Γαλλικό, τον Αλιάκμονα, τον Λουδία, τον Αλφειό, τον Αχελώο,τον Πηνειό, τον Αώο, τον Πύρρο, τον Σπερχειό, τον Ευρώτα, και τα άλλα μικρά ποτάμια και τις χιλιάδες χαράδρες, οι οποίες μπορούν να γίνουν κέντρα συλλογής νερού, ιδιαιτέρως τον χειμώνα, αντιλαμβάνεται κάποιος ότι εύκολα όχι μόνο τα υπάρχοντα 40.000.000 στρέμματα μπορούν να γίνουν αρδευτικά με 3 καλλιέργειες τον χρόνο, αλλά το σύνολο της Ελλάδος. Μόνο η άρδευση του ημίσεως των ελαιοδένδρων μας μπορούν να αποδώσουν τουλάχιστον 100.000 τόνους λάδι επιπλέον (ενώ σήμερα παράγουμε περίπου 300.000 τόνους ετησίως). Το μόνο πράγμα που χρειάζεται λοιπόν να επιτελέσει η χώρα μας για να γίνει αυτάρκης σε όλους τους τομείς και κυρίως στο γάλα (το δεύτερο πολυτιμότερο υγρό μετά το νερό), είναι να αρδεύσει την γή της. Η ελληνική τεχνολογία υπεραρκεί για αυτήν την ανάγκη και οπωσδήποτε και τα μηχανικά μέσα επαρκούν. Δεν είναι δυνατόν να εξαρτάται από τρίτους και να μην έχει τα αναγκαία μέσα για να στηρίξει την ανεξαρτησία της.
'Οπως έλεγε ο Δημοσθένης «δει δη χρημάτων, ω άνδρες Αθηναίοι, και άνευ χρημάτων ουδέν εστί γενέσθαι των δεόντων», επομένως αντικειμενικός σκοπός μας είναι η εξεύρεση αυτών των χρημάτων που μόνο δια της γεωργοκτηνοτροφικής παραγωγής δύναται να γίνει. Και για να εξελιχθεί η γεωργοκτηνοτροφική μας παραγωγή, πρέπει να εκμεταλλευθούμε στο έπακρο τον υδάτινο πλούτο της Ελλάδος. Δεν θα πρέπει, ει δυνατόν, οι ατέλειωτες ποσότητες των υδάτων να καταλήγουν το χειμώνα στη θάλασσα, αν προηγουμένως δεν έχουν γεμίσεις τις χιλιάδες λίμνες που πρέπει να κατασκευαστούν. Για το σκοπό αυτό θα πρέπει στα ποτάμια να δημιουργηθούν φράγματα και όταν η λίμνη γεμίσει, τότε να υπερχυλίζει, για να συνεχίσει το ποτάμι τον ρου του. Βεβαίως, πρέπει να γίνει έτσι το φράγμα, ώστε να υπάρχει δυνατότης στο κάτω του μέρος να μπορούν να ανοίγουν πόρτες, για να φεύγει η ιλύς (λάσπη). Αυτό βεβαίως μπορεί να γίνει και με ειδικό σύστημα όπου αυτό το χώμα (λάσπη) να βγαίνει στην επιφάνεια, και αφού ξεραθεί σε ειδικούς χώρους να εμπλουτίζονται χωράφια με φτωχά εδάφη, διότι η ιλύς αυτή των ποταμών είναι πολύ εμπλουτισμένη με αζωτούχα προϊόντα, άρα είναι καλά λιπασμένη.
Είναι δύσκολο στον απλό άνθρωπο να καταλάβει το θέμα του λιπάσματος, αλλά η αύξηση του αριθμού των ζώων αυξάνει και τα κόπρανα των ζώων που εμπλουτίζουν το χώμα με βιολογικό λίπασμα. Πρέπει να ξέρουμε ότι η Ολλανδία είναι μία μικρή χώρα 3,5 φορές μικρότερη της Ελλάδος, η οποία όμως έχει καταφέρει δια των 50 εκατομμυρίων τόνων ζωικών κοπράνων ετησίως να μετατρέψει τα αλμυροχώραφά της (διότι μεγάλο μέρος της είναι υπό την επιφάνεια της θάλασσας) σε υγιέστατο έδαφος στο οποίο καταφέρνουν και διαβιώνουν τουλάχιστον 7 εκατομμύρια αγελάδες. Πρέπει να γίνουν ειδικές επιστημονικές μελέτες και να μπουν σε ειδικό χάρτη τα παράκτια ύδατα και οι ποσότητες αυτών. Π.χ. πόσο νερό βγαίνει από τον Παρνασσό στην περιοχή της Ιτέας και αυτό πώς μπορούμε να το συλλέξουμε; Η περισυλλογή του ύδατος θα μας δώσει και πάρα πολλά υδροηλεκτρικά έργα που θα μας καταστήσουν αυτάρκεις και εξαγωγείς ηλεκτρικού ρεύματος σε τόσο φθηνές τιμές που κανένας δεν θα μπορέσει να μας συναγωνισθεί. Εδώ θα πρέπει να προσθέσω ότι πρέπει να γίνει καλωδιακή διασύνδεση όλων των νήσων του Ιονίου και του Αιγαίου μεταξύ τους και με την ηπειρωτική χώρα, ώστε το αιολικό δυναμικό του Αιγαίου, που είναι κατά μέσον όρο σε ταχύτητες ανέμου ίσο με τουλάχιστον 9 μέτρα το δευτερόλεπτο επί ετησίας βάσεως, να μην πηγαίνει χαμένο και να τροφοδοτεί σιγά σιγά όλη την Ελλάδα, ώστε να καταργηθούν οι θερμικοί παραγωγοί ηλεκτρικού ρεύματος από πετρέλαιο.
Επίσης η Κρήτη μας είναι το σπουδαιότερο σημείο της Γης, ελέγχει Δαρδανέλλια, Σουεζ και Γιβραλτάρ και ενώνει 3 ηπείρους, δηλ. Ευρώπη, Ασία και Αφρική. Έχει δε τόσα πολλά νερά, που κανένας δεν ξέρει πόσα. Έγινε μάλιστα μία μελέτη στο παρελθόν να μεταφερθούν τα νερά της Κρήτης στο Ισραήλ. Είναι δε και ένα μέρος που μπορεί να κάνει ειδικό κρασί, διότι ζεί 4ος μύκητας μετά τα 600 μέτρα υψόμετρο, ο οποίος αντέχει σε ποσοστό οινοπνεύματος μέχρι και 19%. Πέραν αυτού το υψόμετρο και η υγρασία και η ζέστη είναι οι προϋποθέσεις για την παραγωγή καφέ. Από όλα αυτά τίποτε δεν έχει γίνει και βρισκόμαστε ακόμη σε σημείο πρωτογονισμού. Να λάβετε υπόψη σας ότι μεταξύ Χανίων και Ρεθύμνης υπάρχει μία λίμνη, όπου είναι τόσο μεγάλη η εναλλαγή του νερού, μπαίνει το νερό από τα ΝΑ της σύνορα και χάνεται σε βάραθρα στα ΒΔ της, ώστε το νερό είναι πεντακάθαρο. Πόσο νερό μπαίνει και πόσο νερό βγαίνει ουδείς γνωρίζει. Πρέπει αυτά τα βάραθρα να κλείσουν όλα και πρώτα πρέπει να κλείσουν τα 2 βάραθρα της λίμνης Υλίκης, που είναι της τάξεως των 50.000 κυβικών ωριαίως. Η Υλίκη γενικώς είναι χωρητικότητας 300.000.000 κυβικών μέτρων.
Από τα λίγα που λέμε γίνεται αμέσως κατανοητό ότι στην Ελλάδα δεν έχουν γίνει τα έργα υποδομής που πρέπει. Να λάβετε υπόψη σας ότι δεν υπάρχει ούτε ένα δάσος που να έχει δεξαμενές μεγάλες, της τάξεως των 20.000 κυβικών και άνω, ώστε να μπορέσουν τα πυροσβεστικά οχήματα να αντλήσουν νερό για την πυρόσβεση. Η οποιαδήποτε οικονομική ανεξαρτησία της χώρας θα μας έδινε την δυνατότητα να κατασκευάσουμε ανεμογεννήτριες και υδροτουρμπίνες, που θα απασχολούσαν χιλιάδες εργαζομένους, από μηχανικούς έως απλούς εργάτες. Η αύξηση των υδατίνων πόρων θα μας δώσει την δυνατότητα να μεγαλουργήσουμε τόσο πολύ στη Γεωργία, ιδιαιτέρως δια του θαυμάσιου κλίματος που έχουμε, αλλά και στην κτηνοτροφία, ώστε να γίνουμε α) αυτάρκης και εξαγωγός χώρα.
Η Ελλάδα πρέπει να εκμεταλλευτεί το φυσικό της περιβάλλον που και να θέλουν άλλοι λαοί δεν μπορούν να έχουν. Η δημιουργία των χιλιάδων λιμνών που απαιτεί η χώρα να κατασκευαστούν, θα δώσει και δυνατότητα σε αύξηση παραγωγής των κυπρίνων, των χελιών και των καραβίδων, καθώς και της πέστροφας, που θα μειώσουν το κόστος διατροφής του πληθυσμού και θα μειώσουν στο μηδέν την ανεργία. Επίσης, η αύξηση της παραγωγής του νερού, θα μας δώσει την δυνατότητα να δενδροφυτεύσουμε διάφορες ελώδεις περιοχές και αυτό το ξύλο, εκτός του ότι θα μπορέσει να χρησιμοποιηθεί ως υλικό, να δημιουργήσει μεγάλες επιχειρήσεις χάρτου, η δε αύξηση των υδροηλεκτρικών έργων, θα μας δώσει την δυνατότητα δημιουργίας μονάδων υπεροξειδίου του υδρογόνου (οξυζενέ), για να παραγάγουμε και το χαρτί πολυτελείας που θέλει λεύκανση με υπεροξείδιο του υδρογόνου. Το υπεροξείδιο του υδρογόνου θα μας δώσει την δυνατότητα να παραγάγουμε και μηχανές εσωτερικής καύσεως υπεροξειδίου του υδρογόνου, που είναι φιλικές προς το περιβάλλον, και θα καταστήσουν και τη χώρα αυτάρκη σε αυτό το είδος που σήμερα εισάγουμε εξ' ολοκλήρου. Η παραγωγή υπεροξειδίου του υδρογόνου δίνει σαν υποπροϊόν υδρογόνο, που κάλλιστα μπορεί να καίγεται παράγοντας ηλεκτρικό ρεύμα με παραγωγή νερού. Γνωρίζω ότι όλα αυτά φαίνονται ακατόρθωτα στους περισσότερους Έλληνες, γιατί κανείς δεν έχει φροντίσει να τους πληροφορήσει, αλλά πιστέψτε με, είναι πολύ εφικτά. Το υπεροξείδιο του υδρογόνου είναι ένα υλικό που μπορεί να υποκαταστήσει την ατομική ενέργεια, η οποία πρέπει παγκοσμίως να καταργηθεί, διότι δεν έχει βρεθεί ακόμη μέθοδος αποθήκευσης των πυρηνικών καυσίμων, γιατί σκοτώνουν πάσης φύσεως ζωή για χιλιάδες χρόνια.
ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΙΑ
Γενικά
Κάτι που αποτελεί κοινή γνώση σε όλον τον ανεπτυγμένο κόσμο αλλά όχι στην Ελλάδα είναι ότι η γεωργία πρέπει να αναπτύσσεται σε συνάρτηση με την κτηνοτροφία, αφού τα περισσότερα συστατικά των ζωοτροφών είναι φυτικής προελεύσεως. Στην Ελλάδα όμως δεν υπάρχει κανένας συντονισμός μεταξύ των δύο αυτών συγγενέστατων κλάδων και κανείς δεν έχει πληροφορήσει τους γεωργούς και κτηνοτρόφους σχετικά. Το αποτέλεσμα είναι ότι χάνεται πάρα πολύς κόπος, χρόνος και χρήμα αδίκως, και έτσι πετάμε στις χωματερές τεράστιες ποσότητες γεωργικών προϊόντων που κάλλιστα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την παραγωγή ζωοτροφών. Επίσης θα μπορούσαμε να εξάγουμε ζωοτροφές που δεν θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε σε πρώτη φάση εδώ στην Ελλάδα και κυρίως να εξάγουμε τεράστιες ποσότητες γαλακτοκομικών προϊόντων τη στιγμή που πληρούμε όλες τις προϋποθέσεις για να είμαστε εμείς μία από τις μεγαλύτερες γαλακτοπαραγωγούς χώρες της Ευρώπης.
ΓΑΛΑ, Η ΠΙΟ ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΟΥΣΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΝΕΡΟ
Και αν δεν μας επιτρέπει η κοινή αγορά να παράγουμε γάλα, αυτό να το χρησιμοποιούμε για την πάχυνση μόσχων, ώστε να γίνουμε αυτάρκεις σε μοσχαρίσιο κρέας και όχι να εισάγουμε 600.000 τόνους. Η εισαγωγή ετοίμου κρέατος και πρωτίστως σε μπάλες δημιουργεί στην Ελλάδα την ανεργία, διότι δεν σφάζονται τα ζώα, δεν αξιοποιούμε το αίμα των ζώων (20 κιλά ανά μοσχάρι) δεν εκμεταλλευόμαστε τα δέρματα και τα εντόσθια, που χρησιμοποιούνται και για την παραγωγή αλλαντικών. Η Ελλάδα, αν είχε τον μέσο πληθυσμό της Ε.Ε. έπρεπε να έχει 33 εκατομμύρια κατοίκους, και αν υπολογίσουμε ότι υπάρχουν 4 εκατομμύρια ξένοι εργάτες, μας λείπουν άλλα 18 εκατομμύρια. Λάβετε υπόψη σας ότι οι δυνατότητες του τόπου πρωτίστως και δια της μεγάλης ιχθυοπαραγωγικής ικανότητος που έχουμε, τόσο σε γλυκά νερά, όσο και σε αλμυρά, μπορεί να διαθρέψει τουλάχιστον 50 εκατομμύρια ανθρώπους. Ξέρω ότι αυτά ακούγονται περίεργα και ακατόρθωτα, αλλά είναι πολύ εύκολα και πολύ εφικτά.
ΤΥΡΟΓΑΛΟ
Όταν κάποιος τυροκομεί, η διαδικασία είναι ότι παίρνει το γάλα, το κρυώνει στους 31 -33 βαθμούς, αφού πρώτα το παστεριώσει, όπως πρέπει να κάνει κανονικά, για να θανατώσει όλους τους μικροοργανισμούς. Η παστερίωσις είναι μισή ώρα στους 71 βαθμούς ή 30 δευτερόλεπτα στους 81 βαθμούς. Βέβαια, με την νέα τεχνολογία υπάρχει και η υψηλή παστερίωση υπό πίεση και είναι 4 δευτερόλεπτα στους 124 βαθμούς. Αυτή η διαδικασία όμως χρειάζεται ειδικές εγκαταστάσεις.
Αφού τυροκομήσουμε ( η τυροκόμηση γίνεται με την μαγιά του τυρού, η οποία φυσικώς βγαίνει από τον τέταρτο στόμαχο των μυρηκαστικών γάλακτος που δεν έχουν φάει ακόμη χορτάρι, διότι όταν αρχίσουν να τρώνε χορτάρι ή τροφές, η μαγιά καταστρέφεται). Μπορούμε να τυροκομήσουμε και με λεμόνι ή να χρησιμοποιήσουμε τεχνητές μαγιές, που παράγουν ελάχιστες εταιρίες στον κόσμο, όπως η δανέζικη Νοvo. Στην Ελλάδα, παρόλο που σφάζονται 30.000.000 γιδοπρόβατα γάλακτος κάθε χρόνο, δεν συλλέγονται οι μαγιές και έτσι δεν διαθέτουμε τυρομαγιά, ενώ θα έπρεπε. Οι τυρομαγιες εισάγονται από το εξωτερικό και είναι σε διάφορες πυκνότητες, από υγρές (1/10.000 μέρη γάλακτος) ή και στερεές (1/100.000 μέρη γάλακτος). Αφού ο τυροκόμος ανακατέψει καλά, αφήνει να ησυχάσει το μείγμα για να γίνει η τυροκόμηση. Το μυστικό της τυροκομήσεως το είχε βρη ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης Εμμανουήλ Βογιατζάκης και το είχε πουλήσει στην ΧΡΩΠΕΙ. Η ΧΡΩΠΕΙ είχε ολόκληρο κλάδο παραγωγής τυρομαγιάς υγράς μορφής, αλλά σήμερα πλέον δεν υπάρχει.
Έπρεπε κανονικά να υπάρχει νόμος που να υποχρεώνει τα σφαγεία να μαζεύουν τον τέταρτο στόμαχο των ζώων γάλακτος, να τα ξεπλένουν και να τα εναποθηκεύουν σε ψυγεία με χονδρό αλάτι, ώστε να υπάρχει αρκετή πρώτη ύλη προς παραγωγή του προϊόντος. Το μυστικό της τυρομαγιάς το ξέρουν ελάχιστες εταιρίες στον κόσμο και η πατρίδα μας ξοδεύει εκατομμύρια δολλάρια για να εισάγει αυτό το πανάκριβο υλικό. Δεδομένου ότι είμαστε από τις πλέον παραγωγικές χώρες του κόσμου σε τυρί (παράγουμε κατά μέσον όρο 120.000 τόνους φέτα, 60.000 τόνους σκληρά τυριά, δηλ. κασέρια, γραβιέρες, κεφαλογραβιέρες, κεφαλοτύρια, κλπ, αλλά εισάγουμε και περίπου άλλες 70.000 τόνους, βασικώς Γκούντα και Ένταμ, αλλά και Kerrygold, με τα οποία παρασκευάζονται και οι πίτσες στις πιτσαρίες λόγω της φθηνής τιμής τους).
Οι τυροπαραγωγοί έπαιρναν τέταρτους στομάχους των ζώων γάλακτος, τους ξέραιναν στον ήλιο και με μέρος αυτών των στομάχων τυροκομούσαν. Αυτό δυστυχώς γίνεται ακόμη, παρόλο που απαγορεύεται από την νομοθεσία, διότι πέραν του ενζύμου της τυρσκομήσεως, ο στόμαχος περιέχει και άλλα μικρόβια, που μπορεί να αλλοιώσουν την ζύμωση. Γι αυτό και βλέπουμε κάποιο βαρέλι φέτας να είναι καλό και άλλο όχι. Αυτό οφείλεται στην κακή τυροκόμηση. Πρόκειται για μία επιστήμη πάρα πολύ δύσκολη και λεπτή, η οποία προϋποθέτει βασικούς κανόνες, γι αυτό και υπάρχουν στην πατρίδα μας σχολές τυροκομίας, όπως είναι π.χ. των Ιωαννίνων. Απειδείχθη ότι πρέπει το γάλα να προέρχεται από μέρη που έχει βοσκήσει το ζώο όμοια με εκείνο από το οποίο πήραμε τον στόμαχο για την παρασκευή τυρομαγιάς. Επειδή η τυροκόμηση δίνει ιδιαίτερη γεύση στα τυριά, οι άνθρωποι που έχουν ασχοληθεί πάρα πολύ με την επιστήμη αυτή είναι οι Ιταλοί, οι Γάλλοι, οι Γερμανοί, Ολλανδοί, Ελβετοί. Η βασική τυροκόμηση είναι η ίδια για όλα τα είδη τυριών.
Μετά την τυροκόμηση, το σύνολο της τυρίνης μαζί με τα λιπαρά του γάλακτος αποτελούν το τυρί καθώς και υγρασία περί το 50%, ενώ η λακτόζη, δηλ. το γαλακτοζάχαρο δεν μπαίνει στο τυρί και παραμένει το τυρόγαλο. Ουσιαστικώς το 1/3 του γάλακτος που είναι υδατάνθρακες δεν τυροκομούνται και η πατρίδα μας, δυστυχώς, σε μεγάλο βαθμό το τυρόγαλο το πετάει. Έπρεπε, επειδή είμαστε μεγάλοι παραγωγοί τυριού, ανά συγκεκριμένες αποστάσεις (διότι το τυρόγαλο είναι πάρα πολύ ευαίσθητο) να υπάρχουν εργοστάσια που ξεραίνουν το τυρόγαλο και του δίνουν μορφή σκόνης, αλλά με ποσοστό υγρασίας κάτω του 10%, για να είναι διατηρήσιμο.
Αυτό έχει μία αγγλική ονομασία και λέγεται spray drying, δηλ. ξήρανση δια ψεκασμού, η οποία δυστυχώς δεν έχει ακόμη εφαρμοσθεί στην Ελλάδα. Υποτίθεται ότι έχει μία τέτοια εγκατάσταση η ΝΕSTLΕ στην Βόρειο Ελλάδα και είναι καθ' οδόν να γίνει και ένα τέτοιο εργοστάσιο στο Κιλκίς.
Είναι ακατανόητο το γιατί η Ελλάδα πετάει το 1/3 του γάλακτος που έχει μέση σύνθεση 5-6% λακτόζη (δηλ. υδατάνθρακες) και 1-1.5% πρωτεΐνες. Αν κάνει κάποιος τους υπολογισμούς, θα δει ότι τα θρεπτικά συστατικά του τυρογάλου είναι ίσα με αυτά του καλαμποκιού και η αναλογία τους είναι 100 τόνοι τυρόγαλο=7 τόνοι καλαμπόκι.
Για να μην γίνεται παρεξήγηση, το τυρόγαλο είναι το προϊόν που παραμένει μετά και από την μυζήθρα ή μανούρι. Οι μικροδιαφορές που υπάρχουν έγκειται στο ότι προσθέτουν λίγο γάλα, για να βγάλουν περισσότερη μυζήθρα. Η μυζήθρα βγαίνει μετά την τυροκόμηση και μετά το σούρωμα του τυριού ο τυροκόμος ή το τυροκομείο παίρνουν το υγρό αυτό το οποίο και βράζουν. Δια του βρασίματος γίνεται συσσωμάτωση των λίγων πρωτεϊνών που περιέχει, οι οποίες βγαίνουν στην επιφάνεια και εκεί μαζεύονται με μία ειδική κουτάλα. Το υπόλοιπο είναι το τυρόγαλο.
Η καλύτερη χρήση του τυρογάλου είναι ως ζωοτροφή, όταν είναι ακόμη υγρό, συνήθως για τα χοιρινά. Επειδή όμως το μικρό χοιρινό δεν μπορεί να αφομοιώσει τόσο πολύ νερό, διότι το μέγεθος του στομάχου του είναι μικρό, η καλύτερη μέθοδος είναι η ξήρανση, δηλ. τα 100 κιλά πρέπει να γίνουν 50 κιλά, αλλά τα στερεά συστατικά από 7% γίνονται 14%. Και άλλη μια φορά εις το ήμισυ, δηλ. 25 κιλά, και η στερεά ουσία ξαναδιπλασιάζεται και ανεβαίνει στο 28%. Έχουμε δηλ. το 25% της αρχικής μάζης του τυρογάλου, που θα δώσει ένα υγρό με 28% στερεά και έτσι τα θρεπτικά συστατικά προς το νέο χοιρινό είναι αρκετά.
Πρέπει να ξέρουμε ότι αν προσθέσουμε στο συμπυκνωμένο τυρόγαλο φωσφορικό διασβέστιο, ιχνομέταλλα και βιταμίνες, έχουμε μία πλήρη τροφή για τα χοιρινά. Ουσιαστικώς δηλ. οι τυροκομικές μονάδες πρέπει να έχουν συνεργασία με χοιροστάσια, για να τους δίνουν υγρά τροφή.
Στην Ελβετία, που επίσης είναι μία τυροπαραγωγός χώρα, στους επάνω ορόφους είναι το τυροκομείο και στα υπόγεια είναι τα χοιροστάσια, όπου δια της βαρύτητος κατεβαίνει το τυρόγαλο. Αυτό λέγεται liquid feeding.
Εάν ιδεί κάποιος την καμπύλη ξηράνσεως, θα ιδεί ότι το ήμισυ της υγρασίας φεύγει αμέσως σε πολύ λίγο χρόνο, ανεξαρτήτως της ποσότητος, όταν υπάρχει βαρομετρικό ψυγείο. Γι αυτό δεν καταφεύγουμε στην ολική ξήρανση, της οποίας το υλικό χρησιμοποιείται στην αλλαντοποιία ή στα τυροκομεία που παρασκευάζουν τεχνητά τυριά. Διότι η ολική ξήρανση θέλει μεγάλη ενέργεια, άρα έχει αυξημένο κόστος.
Αυτό που πρέπει να προσέχουμε πολύ είναι ότι το τυρόγαλο μετά το βράσιμο, οπότε και βγαίνει η μυζήθρα, έχει θερμοκρασία 90 βαθμούς. Όταν η θερμοκρασία σιγά σιγά αρχίζει και πέφτει, και για να γίνει εύληπτο το τυρόγαλο από το χοιρινό πρέπει η θερμοκρασία να πέσει στους 40 βαθμούς. Τότε όμως είναι πολύ ευάλωτο στους μικροοργανισμούς, που το καταστρέφουν σε 10 ώρες. Αυτός είναι και ο λόγος που το τυρόγαλο, παρόλο που είναι μία εξαίσια τροφή και για τον άνθρωπο και για τα ζώα, δεν έχει αξιοποιηθεί στην Ελλάδα. Διότι όταν τελικώς ξινίσει κάνει ζημιά στο ζώο και όχι καλό. Όταν όμως το χρησιμοποιήσεις σαν ξηρό τυρόγαλο, ανεβαίνει πολύ η τιμή του. Στην περίπτωση που έχει συμπυκνωθεί στο ¼ πάλι είναι ευάλωτο στους μικροοργανισμούς και θέλει ιδιαίτερη προσοχή στη χρήση του. Η χρήση αυτή απαιτεί βραστήρα, βαρομετρικό ψυγείο για την φθηνή εξάτμιση του, βυτίο μεταφοράς ή ρυμουλκούμενο βυτίο, πράγματα που δύσκολα διαθέτει ένας απλός κτηνοτρόφος.
Αν υπολογίσουμε ότι η Ελλάδα τυροκομεί 180.000 τόνους τυριά όπως προείπαμε, τα οποία εμπεριέχουν περίπου 90.000 τόνους υγρασία, το τυρόγαλο που πετάει η Ελλάδα ετησίως είναι:
• Αν πρόκειται για τυρί από αγελαδινό γάλα, απαιτούνται 8 κιλά γάλα για 1 κιλό τυρί. Άρα έχουμε 7 περίπου κιλά τυρόγαλο.
• Αν το γάλα είναι γιδίσιο είναι πολύ δύσκολο, διότι οι μεν βελτιωμένες αίγες δίνουν γάλα με χαμηλά λιπαρά, πιο πολύ και από της αγελάδας, άρα θέλουμε 9 κιλά γάλακτος για 1 κιλό τυρί, αλλά αν πρόκειται για αγριοκάτσικα (δηλ. όχι βελτιωμένες ράτσες) τα λιπαρά είναι περισσότερα και άρα θέλουμε 7 κιλά για 1 κιλό τυρί.
• Αν είναι γάλα πρόβειο ή βουβαλίσιο θέλουμε περίπου 5 κιλά για 1 κιλό τυρί.
Στην Ελλάδα τυροκομείται κυρίως το αιγοπρόβειο γάλα. Το αγελαδινό πάει προς κατανάλωση. Τυροκομούνται 700.000 τόνοι πρόβειο και 500.000 τόνοι γιδίσιου, αλλά από αυτές τις ποσότητες παρασκευάζονται και γιαούρτια, άρα δεν είναι σίγουρα πόσο γάλα χρησιμοποιείται προς τυροκόμηση. Κατά μέσον όρο όμως είναι 7 κιλά γάλακτος για 1 κιλό τυρί. Άρα το τυρόγαλο που περισσεύει στην Ελλάδα είναι 750.000-800.000 τόνοι (δηλ. προϊόν βιολογικής αξίας αντίστοιχης με 50.000 τόνους καλαμπόκι).
ΖΩΟΤΡΟΦΕΣ
0 Θεός έχει δώσει στον άνθρωπο και το ζωικό βασίλειο τρεις τροφές;
1) Πρωτεΐνες ή λευκώματα
2) υδατάνθρακες ή σάκχαρα και
3) λίπη και έλαια
και φυσικά το νερό, που ναι μεν δεν είναι τροφή, αλλά απαραίτητο συστατικό για την διατήρηση του ζώντος οργανισμού, καθώς και τα μικροστοιχεία (φωσφόρου, ασβεστίου, σιδήρου κ.λ.π. και βιταμίνες που θεωρούνται και βιοκαταλύτες).
Άνευ των παραπάνω ουσιών δεν μπορεί να υπάρξει ζων οργανισμός των μεγάλων ζώων και πτηνών. Επίσης πρέπει να σημειωθεί ότι τα οστά αποτελούνται από ένα άλας του φωσφορικού οξέως και του ασβεστίου, το περιβόητο φωσφορικό ασβέστιο. Η έλλειψη αυτής της σημαντικής πρώτης ύλης ονομάζεται ασβεστοπενία και τα θηλυκά ζώα που πάσχουν από ασβεστοπενία δεν μπορούν να γεννήσουν. Και αυτό γιατί η ίδια η φύσις παίρνει από την μητέρα και δίδει στον νέο κυοφορούμενο οργανισμό, ούτως ώστε αν δεν έχει περίσσευμα ο οργανισμός της μητρός, το έμβρυο παίρνει από τα οστά της. 'Οταν έχουμε π.χ. ένα μοσχάρι νεογέννητο που είναι περί τα 25 κιλά, 20% αυτού του βάρους είναι οστά. Εάν η μητέρα δεν έχει καταναλώσει αρκετό φωσφορικό ασβέστιο ή διασβέστιο μέσω της τροφής της, παθαίνει ασβεστοπενία και 1-2 ημέρες μετά τον τοκετό πέφτει κάτω και αν δεν γίνει η περίθαλψη του ζώου έγκαιρα, αυτό πεθαίνει. Η ιατρική επιστήμη έχει επινοήσει ορούς που περιέχουν αυτό το άλας. Το ασθενές ζώο στο οποίο θα παρασχεθούν αυτοί οι οροί τρέμει σύγκορμο (διότι είναι πολύ ισχυρή η διαδικασία του μεταβολισμού) και μετά από 1 ώρα το πολύ σηκώνεται και τρώει. Όποιος δεν έχει δει αυτό το θαύμα της φύσεως δεν μπορεί να το κατανοήσει. Οι αγελάδες και γενικώς τα γαλακτοφόρα ζώα, εφόσον το γάλα που μας αποδίδουν εμπεριέχει και ασβέστιο, πρέπει να λαμβάνουν διατροφή ισορροπημένη με επαρκείς ποσότητες φωσφορικού ασβεστίου.
Επομένως, βλέπουμε ότι η διατροφή είναι το παν και από αυτήν εξαρτάται όλη η υπόθεση της κτηνοτροφίας. Αυτό που δεν γνωρίζει ο ελληνικός λαός σήμερα είναι ότι οι Έλληνες υποσιτίζονταν πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο (όπως μας πληροφορεί ο γεωπόνος Ιορδάνης Δημητριάδης στο βιβλίο του « Το πρόβλημα του υποσιτισμού» που συνέγραψε το 1947).
Μερικές βασικές πληροφορίες περί ζωοτεχνίας
Πρέπει να γνωρίζουμε ότι ο οργανισμός τους υδατάνθρακες και τα λίπη-έλαια τα χρησιμοποιεί ως πηγή ενέργειας (για να διατηρείται ο οργανισμός ζεστός), τις δε πρωτεΐνες τις χρησιμοποιεί για το μυϊκό σύστημα και όλα τα όργανα του σώματος που είναι πρωτεϊνικά. Είναι πολύ προτιμότερο να έχει έλλειψη υδατανθράκων ή λιπών ο άνθρωπος, αλλά να παίρνει αρκετές πρωτεΐνες, δηλ. 250 γραμμάρια ημερησίως, για να μην βλαφθεί το μυϊκό του σύστημα και τα ζωτικά του όργανα.
Ένα μυρηκαστικό χρειάζεται πρωτεΐνες σε ποσοστό 16% της διατροφής του, αλλά ένα κοτόπουλο ή χοιρινό από 20-23%. Οι συνήθεις τροφές (καλαμπόκι, σιτάρι, κριθάρι, βαμβακόπιτα, βίτες, ριζοπίτουρα, μελάσσα, άλφες, ζωικό λίπος, κλπ) εμπεριέχουν διαφορετικές ποσότητες των βασικών θρεπτικών συστατικών. Το καλαμπόκι, π.χ. περιέχει μόνον 6-7% πρωτεΐνες, ενώ τα πίτουρα 15-16%, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι μπορεί κανείς να ταΐζει τα μυρηκαστικά με πίτουρα μόνον, γιατί η ενέργεια δεν επαρκεί Εάν π.χ. ένα μονάντερο (χοιρινό ή κοτόπουλο) που χρειάζεται κατά μέσον όρο 21% πρωτεΐνες, το ταΐζουμε μόνο καλαμπόκι (που ήταν και η διατροφή των χοιρινών προπολεμικώς), θα έχει έλλειμα πρωτεϊνών 13-14%, διότι η περιεκτικότης του καλαμποκιού σε πρωτεΐνη είναι μόνο 6-7%.
Οι ισορροπημένες ζωοτροφές εκτός των βασικών συστατικών περιέχουν και αλάτι, φωσφορικό διασβέστιο, μεταλλικά άλατα και βιταμένες. Η μέση σύνθεση αυτών όλων πρέπει να είναι 0,5-1% αλάτι, 1,5-2,5% φωσφορικό διασβέστιο (που είναι ορυκτό, γιατί δεν επαρκούν τα οστά για την παραγωγή του) και 0,5-1% ιχνομέταλλα και βιταμίνες. Οι ουσίες αυτές, έστω και σε τόσο μικρή ποσότητα, είναι απαραίτητες για την ομαλή λειτουργία του οργανισμού. Π.χ. η έλλειψη της βιταμίνης Β1 προκαλεί τύφλωση και της Ο σκορβούτο.
Η ισορροπία των πρώτων υλών της ζωοτροφής εξαρτάται και από την ηλικία και το είδος του ζώου.
Πρέπει να γνωρίζουμε ότι το σιτάρι και το κριθάρι έχουν 4-5% επιπλέον πρωτεΐνες από το καλαμπόκι. Και παρότι στη ζωοτεχνία το καλαμπόκι θεωρείται ελάχιστα καλύτερο του σιταριού και το σιτάρι ελάχιστα καλύτερο του κριθαριού (το καλαμπόκι θεωρείται 101%, το σιτάρι 100% και το κριθάρι 99% ως αξία τροφής), η διαφορά όμως των πρωτεϊνών μας υποχρεώνει να αναμείξουμε στη ζωοτροφή και τα δύο, ώστε να αυξήσουμε το ποσοστό πρωτεϊνών, πράγμα το οποίο πλέον κάνει η σόγια, το σημαντικότερο προϊόν της ανθρωπότητος. Η σόγια παράγεται περίπου σε 102 εκατομμύρια τόνους ετησίως, εκ των οποίων τα 50 εκατομμύρια τόνοι μέσα στις ΗΠΑ, ένα 30% στη Λατινική Αμερική (αλλά αμερικανικών συμφερόντων), 12% στην Κϊνα και 8% στην Ιταλία, Γαλλία, Ν. Αφρική, Ρουμανία, Γιουγκοσλαβία. Είναι όμως τόσο μεγάλες οι ποσότητες που χρειάζονται, ώστε δεν φτάνουν για τις ανάγκες της Κίνας η παραγωγή της Κίνας και όλη η υπόλοιπη ανθρωπότητα εξαρτάται άμεσα από την προμήθεια πρωτεϊνών των ΗΠΑ (βλ. σχετικό κεφάλαιο).
Επειδή όμως απαιτείται και ένας αριθμός θερμίδων, γίνεται προσθήκη ζωικού ή και φυτικού λίπους. Επειδή η παραγωγή του γάλακτος πρωτίστως των προβάτων έχει πολλά λιπαρά, η οποιαδήποτε έλλειψη λιπαρών από την διατροφή των ζώων δημιουργεί πρόβλημα. Αυτά όλα καλύπτονται από τις εταιρίες παραγωγής ζωοτροφών, αλλά η παραγωγή στην Ελλάδα δεν είναι αρκετή, γιατί τα συμπυκνώματα εισάγονται από το εξωτερικό, αλλά και βασικές πρώτες ύλες όπως καλαμπόκι μερικώς παράγονται εδώ, αλλά και η σόγια εξ ολοκλήρου είναι εισαγόμενη.
Πρέπει να ξέρουμε ότι η βαμβακόπιττα ή, ουσιαστικότερα, ο βαμβακόσπορος χρησιμοποιείται μόνο στα μυρηκαστικά. Τα χοιρινά και τα κοτόπουλα που είναι μονάντερα δε αντέχουν το δηλητήριο που λέγεται γκοσιπόλη και που περιέχεται στον βαμβακόσπορο και στην βαμβακόπιττα. Το νεφρό του ζώου δεν το αντέχει και μετά από 2 εβδομάδες κατανάλωσης πεθαίνει, ενώ το μυρηκαστικό με τον αναμυρηκασμό που κάνει οξειδώνει την γκοσιπόλη και την καταστρέφει. Αλλά και αυτό σε περιορισμένη ποσότητα. Έχει αποδειχθεί ότι τα μυρηκαστικά μπορούν να αφοιμοιώσουν—κατ τους κάνει μάλλον καλό λόγω των πρωτεϊνών που περιέχει—τον βαμβακόσπορο και την βαμβακόπιττα σε ποσοστό 7-8% του συνόλου της τροφής. Δηλ. μία αγελάδα που καταναλίσκει μαζί με τις χσνδροειδείς τροφές περί τα 30 κιλά ημερησίως μπορεί να καταναλώσει το πολύ περί τα 2 κιλά βαμβακόσπορο ή βαμβακόπιττα.
Γιατί πρέπει να καταναλίσκει το ζώο βαμβακόσπορο και όχι βαμβακόπιττα;
Διότι πρώτον στην εποχή του ο βαμβακόσπορος είναι πιο φθηνός από την βαμβακόπιττα κατά 20 δρχ. το κιλό, αλλά πρωτίστως επειδή εμπεριέχει και 10% λάδι επιπλέον, το περιβόητο και πασίγνωστο βαμβακέλαιο. Δηλ. όταν το ελαιουργείο συνθλίβει τον βαμβακόσπορο σε μεγάλες πρέσσες, αφού τον έχει πρώτα προθερμάνει, και οι πρέσες έχουν κυκλοφορία ατμού, για να παραμείνουν ζεστές, η βαμβακόπιττα βγαίνει από την πρέσσα και είναι ο βαμβακόσπορς ουσιαστικά μείον 10% περίπου λάδι, το οποίο εκθλίβεται δια της πρέσσας. Επειδή όμως στην ζωοτεχνία έχουμε για ένα μέρος λίπους ή λαδιού (9 θερμίδες το γραμμάριο) έχουμε 3 μέρη καλαμπόκι, άρα ουσιαστικώς στη βαμβακόπιττα πρέπει να προσθέσουμε και 300 γραμμ. καλαμπόκι, για να αναπληρώσουμε το λάδι που χάθηκε κατά την έκθλιψη. Αν λοιπόν υπολογίσουμε την τιμή του καλαμποκιού περίπου 65 δρχ. το κιλό, 300 γραμμ. κοστίζουν τουλάχιστον 20 δρχ. Συν 50 δρχ. περίπου το κιλό η βαμβακόπιττα=70 δρχ., όταν το ίδιο θρεπτικό αποτέλεσμα μπορώ να το έχω με 1 κιλό βαμβακόσπορο που κοστίζει 30 δρχ. το κιλό! Δηλ. 40 δρχ. λιγότερο το κιλό.
Υπάρχει βεβαίως και το βαμβακάλευρο, το οποίο μπορούν να φάνε όλα τα ζώα, και τα μυρηκαστικά και τα μονάντερα (και γαλοπούλες και χήνες και πάπιες), το οποίο στερείτε παντελώς γκοσιπόλης. Αυτό το μυστικό το βρήκαν οι Αμερικανοί μετά από 70 χρόνια προσπαθειών. Το βαμβακάλευρο έχει 38% πρωτεΐνες, σχεδόν όσες και η σόγια, και το παράγει μόνο ένα εργοστάσιο στα Φάρσαλα που έγινε επί χούντας. Βεβαίως έπρεπε να έχουν γίνει και άλλα εργοστάσια. Σήμερα έμαθα ότι δεν δουλεύει. Γιατί;
Όταν λοιπόν θέλουμε να κάνουμε μία ζωοτροφή, συνδυάζουμε τις πρωτεΐνες, τους υδατάνθρακες, τα λίπη και τα έλαια διαφόρων πρώτων υλών, ώστε να επιτύχουμε το πολυπόθητο αποτέλεσμα σε συνάρτηση με την τιμή. Π.χ. η μελάσσα που έχει κατά 70% την βιολογική αξία του καλαμποκιού, δηλ. 7 κιλά καλαμπόκι ισοδυναμούν από απόψεως θρεπτικής αξίας με 10 κιλά μελάσσα. Επειδή όμως η μελάσσα προκαλεί διάρροια (λόγω της μπεταϊνης που περιέχει) δεν μπορεί να χορηγείται ανεξέλεγκτα στα ζώα, αλλά το πολύ μέχρι 15%. Προσωπικώς θα σύστηνα το 10%, Αντιλαμβάνεσθε όμως ότι όταν η Ελλάδα διατρέφει 400.000 κοτόπουλα ημερησίως, 16.000.000 γιδοπρόβατα, 800.000 βοοειδή, ο αριθμός των ζωοτροφών είναι τεράστιος, άρα όλη ή σχεδόν όλη η μελάσσα της Ελλάδος θα μπορούσε να καταναλώνεται για την παραγωγή ζωοτροφών. Αντ' αυτού ελάχιστες μονάδες έχουν τις τεχνολογικές δυνατότητες να χρησιμοποιούν μελάσσα, η οποία δυστυχώς εξάγεται με αποτέλεσμα τεράστια οικονομική βλάβη της πατρίδος μας. Αν υπολογίσουμε ότι η παραγωγή ζαχάρεως της Ελλάδος είναι περίπου 300.000 τόνοι, και η μελάσσα είναι το ήμιση αυτής της ποσότητος, μας δίνει 150 εκατομμύρια κιλά επί 10% (το ποσοστό της μελάσσας στην ζωοτροφή) , δηλ. 1,5 δις κιλά ζωοτροφών ανά έτος. Αυτό είναι ένα μικρό μέρος των ζωοτροφών της Ελλάδος.
Οι ζωοτροφές εξαρτώνται από την τιμή τους και την περιεκτικότητα τους και είναι σχεδόν οι κάτωθι:
1. Σιτάρι
2. Κριθάρι
3. Καλαμπόκι
4. Βαμβακόσπορος
5. Βαμβακόπιττα
6. Μελάσσα
7. Πίτουρα
8. Βίτες
9. Βύνη
10. Ορυζοπίτουρα
11. Κρεατάλευρα
12. Ζωικό λίπος
13. Αχυρο
14. Τριφύλλι
15. Σόγια
16. Απολίπασμένο φύτρο καλαμποκιού
Επίσης σημαντικό ρόλο παίζουν και τα συμπυκνώματα και το φωσφορικό ασβέστιο και διασβέστιο.
Οι βασικές ζωοτροφές γίνονται με τα 3 πρώτα. Οι αναλογίες των συστατικών παίζουν τον πρωταρχικό ρόλο και ο ζωοτέχνης προσπαθεί να πετύχει την μέγιστη θρεπτική αξία με την φθηνότερη τιμή. Γιατί π.χ. να βάλει καλαμπόκι, που κοστίζει 60-65 δρχ. το κιλό, όταν στην εποχή του το σιτάρι έχει μόλις 45-50 δρχ. το κιλό και περίπου 4% περισσότερες πρωτεΐνες, ενώ η βιολογική τους διαφορά είναι μόλις 1%. Βεβαίως παίζουν ρόλο και οι αστάθμητοι βιολογικοί παράγοντες που διαφέρουν από ζώο σε ζώο. Γιατί π.χ. να βάλει σόγια, η οποία έχει 90 δρχ. το κιλό, ενώ το βαμβακάλευρο που έχει 38% πρωτεΐνες (αντί 44% της σόγιας) κοστίζει 70 δρχ. (ενώ κανονικά θα έπρεπε να τιμάται 83 δρχ7κιλό);
Παράδειγμα δύο φυραμάτων ίσων ως προς την βιολογική αξία, αλλά με μεγάλη διαφορά στην τιμή
Μείγμα ο'
Χρησιμοποιούμε καλαμπόκι, σόγια, κριθάρι, βαμβακόπιττα και ζωικό λίπος σε ποσοστό 95% συνολικώς και αφήνουμε 5%, που είναι ιχνομέταλλα, φωσφορικό διασβέστιο, αλάτι και βιταμίνες.
Σόγια 18% χ (90 δρχ. το κιλό>=1620 Καλαμπόκι 30% χ (65 δρχ. το κιλό)=1950 Κριθάρι 30% χ (55 δρχ. το κιλό)=1650 Βαμβακόπιττα 7% χ (385 δρχ. το κιλό)=385 Ζωικό λίπος 10% χ (200 δρχ. το κιλό)=2000
Σύνολο 7605 δρχ. τα 95 κιλά φυράματος, δηλ. 80,05 δρχ/κ£
Μείγμα β'
Μελάσσα, ορυζοπίτουρα, βαμβακάλευρο, βαμβακόσπορο και σιτάρι
Μελάσσα 10% (25 δρχ. το κιλό)=250 Ορυζοπίτουρα 25% (35 δρχ. το κιλό) Βαμβακάλευρο 20% (70 δρχ. το κιλό) Βαμβακόσπορος 8% (30 δρχ. το κιλό) Σιτάρι 32% (50 δρχ. το κιλό)
Σύνολο 4.365 δρχ. τα 95 κιλά φυράματος ή 45,94 ή 46
Το δεύτερο μείγμα είναι καλύτερο ποιοτικώς, γιατί περιέχει 17,,22% πρωτεΐνες (ενώ το πρώτο 15,07%) και περισσότερα λιπαρά, αλλά περιέχει 7% λιγότερους υδατάνθρακες. Η διαφορά στην τιμή είναι 34 δρχ. Όμως το δεύτερο μείγμα περιέχει μελάσσα, ορυζοπίτουρο, βαμβακάλευρο και βαμβακόσπορο, υλικά που συνήθως οι κτηνοτρόφοι δεν γνωρίζουν. Όταν στα 100 κιλά η διαφορά τιμής είναι 34 δρχ. στα 1000 κιλά είναι 34.000 δρχ. Αν π.χ. ένας κτηνοτρόφος καταναλώνει 1 τόνο ζωοτροφής την ημέρα, χρησιμοποιώντας το δεύτερο μείγμα αντί του πρώτου γλιτώνει σε 1 έτος : 34.000 δρχ. χ 365 ημέρες =12.412.000 δρχ.
Βλέπουμε λοιπόν ότι ο συνδυασμός ποιότητος-τιμής είναι σημαντικός και πρέπει να βοηθήσει το κράτος ώστε να μην γίνονται λάθη. Επίσης πρέπει να γίνουν ειδικές εγκαταστάσεις, ώστε να χρησιμοποιηθεί η μελάσσα, η οποία τον χειμώνα είναι παχύρευστη, κολλώδης και δύσχρηστη.
Η βαμβάκια ως ζωοτροφή
Με είχε απασχολήσει στο παρελθόν το ερώτημα γιατί δεν χρησιμοποιείται το φυτό της βαμβακιάς- μετά την περισυλλογή του βαμβακιού. Πρέπει να ξέρετε ότι μπαίνουν περίπου 12-15.000 βαμβακιές το στρέμμα. Εάν υπολογίσουμε ότι η μάξιμουμ παραγωγή ανά στρέμμα βάμβακος είναι από 250-350 κιλά ή και λιγότερο, αντιλαμβάνεσθε ότι μια βαμβάκια που ζυγίζει πάνω από 1 κιλό είναι κρίμα να πηγαίνει χαμένη.
Έτσι λοιπόν πήγα στην περιοχή της Θήβας, όπου καλλιεργούν και βαμβάκι και βρήκα βαμβακοπαραγωγό του οποίου είπα για το θέμα. Με κοίταξε περίεργα και μου είπε, «τι είναι αυτά που λες;». Όλα αυτά γιατί ο βαμβακοπαραγωγός μετά την συλλογή του βάμβακος που πλέον γίνεται με μηχανήματα (βαμβακοσυλλεκτικές μηχανές που θα περάσουν από το χωράφι του 2 φορές για να συλλέξουν το βαμβάκι) πρέπει να πληρώσει τουλάχιστον 1000 δρχ. το στρέμμα, για να του καταστρέψουν τις βαμβακιές, ώστε να μπορέσει να οργώσει και να ξανακαλλικεργήσει. Ο άνθρωπος μου στη Θήβα, όταν του είπα ότι δεν θα πρέπει να πληρώσει τις 1000 δρχ. ανά στρέμμα αλλά εγώ θα πάρω τις βαμβακιές, απόρησε και με ρώτησε τι θα τις κάνω. Του είπα λοιπόν ότι θα προσπαθήσω να τις μετατρέψω σε ζωοτροφή. Γέλασε ειρωνικά και εκεί η συζήτηση σταμάτησε. Έπρεπε όμως να βρω κάποιον ο οποίος θα κόψει τις βαμβακιές χωρίς να τις καταστρέψει. Ένας άνθρωπος που είδα που είχε κοπτικό μηχάνημα (βασικά για τριφύλλια) μου είπε ότι δεν μπορεί να ριψοκινδυνεύσει το μηχάνημα του, γιατί κινδυνεύει να καταστραφεί, να σπάσουν δηλ. τα μαχαίρια, επειδή η βαμβάκια στο κάτω μέρος είναι αρκετά ισχυρή και μεγάλη, 50 φορές πιο πολύ από ό,τι το τριφύλλι. Εγώ του απήντησα ότι δεν διαφωνώ ότι κινδυνεύει το μηχάνημα του, αλλά αναλάμβανα εγώ να τον αποζημιώσω για όποια ζημιά πάθαινε. Έτσι έκλεισε η συμφωνία και πήγαμε στο χωράφι του βαμβακοπαραγωγού για να κόψουμε τις βαμβακιές. Ευτυχώς κατά την διαδικασία της κοπής τα μαχαίρια της μηχανής δεν κινδύνευσαν και εν συνεχεία έβαλε άλλο μηχάνημα μέσα, την μπαλλιαστική, και μπαλλιάσαμε τις βαμβακιές. Βεβαίως ο βαμβακοπαραγωγός σταυροκοπιόταν, αλλά αφού εγλίτωσε τις 1000 δρχ. κατ' ελάχιστον που θα πλήρωνε το στρέμμα ήταν μια χαρά. Έβαλα τις βαμβακιές (περίπου 100 δέματα) σε μια αποθήκη και ήρθα στην Αθήνα. Μετά από μερικές ημέρες, πήγα με ένα φορτηγό, φόρτωσα περίπου 20 δέματα (περίπου 25-30 κιλά το κάθε δέμα) και τις έφερα σε μια μικρή βιοτεχνία που είχα φτιάξει στις εγκαταστάσεις του Ν. Ξουρή, λίγο πιο κάτω από τις Τρεις Γέφυρες και επί της Εθνικής Οδού. Γεμάτος αγωνία έλυσα ένα δέμα και έβαλα μέσα στο μύλο με μεγάλο κόσκινο 8 χιλιοστών τις βαμβακιές, τις οποίες από προηγουμένως είχα κόψει σε μικρότερα κομμάτια και τις οποίες άλεσα. Το αποτέλεσμα ήταν ένα πρασινοκαφέ αλεύρι, το οποίο είχε μια καταπληκτική μυρωδιά. Το έβαλα σε σακιά και το έστειλα στον πειραματικό σταθμό που είχα στη Ζάκυνθο, όπου έκανα πειράματα με κοτόπουλα, γαλοπούλες, πάπιες, χήνες, αιγοπρόβατα, αγελάδες και μοσχάρια.
Πρέπει να ξέρετε ότι η εφηρμοσμένη έρευνα και αναπτυξιακή τεχνολογία με την οποία τόσο έχω ασχοληθεί και ακόμη ασχολούμαι ουσιαστικά απαγορεύεται από το νόμο. Γι αυτό και δεν έχουμε κανένα εργαστήριο. Η έρευνα δεν είναι αόριστη και γενική, αλλά συγκεκριμένη. Τα ανώτατα ιδρύματα της χώρας ασχολούνται με βασική και θεωρητική έρευνα, π.χ. ο Δημόκριτος, όπου όλα τα αποτελέσματα πάνε στα σκουπίδια. Η ιστορία του Δημοκρίτου έχει ως εξής: όταν επί βασιλίσσης Φρειδερίκης οι Αμερικανοί στις ΗΠΑ εξύλωναν έναν πανεπιστημιακό αντιδραστήρα από το Η3τν3τά 0ο1υπΛί&, πήγαν οι διάφοροι πράκτορες της Ελλάδος και είπαν στην Φρειδερίκη να μεσολαβήσει να μην πετάξουν τους αντιδραστήρες οι Αμερικανοί, αλλά να στείλουν ένα στην Ελλάδα. Η Φρειδερίκη που δεν ήξερε τίποτε από αυτά και ούτε μπορούσε να υποψιασθεί, σήκωσε το τηλέφωνο και μίλησε με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ ΕΪ5εη1ιο\ν6Γ και του είπε τα καθέκαστα. Ο Πρόεδρος αυτομάτως είπε «μάλιστα, Μεγαλειοτάτη» και έδωσε εντολή ένας αντιδραστήρας να έρθει στην Ελλάδα. Αυτό το άχρηστο κατασκεύασμα των 40 ετών το πήραμε εμείς οι πανέξυπνοι Έλληνες, το εγκαταστήσαμε τους πρόποδες του Υμηττού, γράψαμε το βαρύγδουπο τίτλο «Δημόκριτος» εκ του αρχαίου μας σοφού, ο οποίος ανακάλυψε το άτομο, και τον βαρύγδουπο παρακάτω τίτλο «Ίδρυμα Πυρηνικών Ερευνών», το οποίπο λειτουργεί ακόμη. Εάν είναι δυνατόν μια χώρα που χρωστάει 120% του ΑΕΠ της να κάνει πυρηνική έρευνα και να ξοδεύει ετησίως άνω των 5 δις δρχ. να απασχολεί άνω των 1000 ανθρώπων και να μην παράγει τίποτε.
Όταν πήγα στη Ζάκυνθο πήρα ένα τσουβάλι από τις αλεσμένες βαμβακιές και τα πήγα στα πρόβατα μου. Ξέρετε ότι όλα τα ζώα εκτός του ανθρώπου τρέφονται βασικώς με τη μύτη τους και όχι με τα μάτια. Η όσφρηση λοιπόν των προβάτων είναι πολύ καλή . Όταν πλησίαζα με το αλεύρι της βαμβακιάς έχασαν την ηρεμία τους και ήρθαν προς το μέρος μου σαν να ήθελαν να επιτεθούν. Έφαγαν δε το προϊόν μετά μεγίστης μανίας. Αυτό που δεν κατάφερα έκτοτε να κάνω λόγω οικονομικών δυσκολιών και προβλημάτων είναι να αναλύσω κατά πόσον υπάρχει μέσα στην βαμβάκια γκοσιπόλη (που οπωσδήποτε υπάρχει, διότι μερικές βαμβακιές έχουν επάνω βαμβάκι καθώς και καρύδια που δεν έχουν ανοίξει ακόμη). Ένα είναι βέβαιον, ότι η βαμβάκια είναι μια πάρα πολύ καλή ζωοτροφή για τα μυρηκαστικά, χωρίς να μπορώ να πω μετά βεβαιότητος πόση ποσότητα μπορούμε να δώσουμε στα μυρηκαστικά λόγω γκοσυιόλης.
Το πρόγραμμα συνεχίστηκε, αλλά όταν αναγκάστηκα να αφήσω αυτό το μικρό εργαστήριο λόγω προβλημάτων του ιδιοκτήτου κ. Ξουρή, δεν μπόρεσα να συνεχίσω. Έκτοτε διάφορα προβλήματα και δυσκολίες προσωπικές δεν μου επέτρεψαν να συνεχίσω. Όταν πριν 4 περίπου χρόνια πήγα στην Αλεξανδρούπολη για να επισκεφθώ και να πω τη γνώμη μου για ορισμένα προβλήματα σε μια βιομηχανία (που δεν θέλω για λόγους σκοπιμότητος να αναφέρω) πηγαίνοντας προς το εργοστάσιο είδα δεξιά και αριστερά τις βαμβακιές. Και επειδή είχα γνωρίσει και κάποιον που είχε αγελάδες σε κοντινό σταύλο θεώρησα ότι ήταν καλή ευκαιρία να συνεχίσω το πείραμα. Μπήκαμε λοιπόν σε ένα χωματόδρομο και φτάσαμε στο σημείο όπου ήταν ένας βαμβακοπαραγωγός και συζητούσε με έναν κάτοχο μηχανήματος που θα κατέστρεφε βαμβακιές. Τον πλησίασα και του είπα «ξέρω ότι θα δώσετε τουλάχιστον 1000 δρχ. το στρέμμα στον κύριο για να καταστρέψετε τις βαμβακιές σας και σας λέω ότι δεν χρειάζεται να το κάνετε. Θα παρακαλούσα τον κύριο να τις κόψει και να τις μπαλλιάσει και εγώ θα τον πληρώσω». Ο βαμβακοπαραγωγός με κοίταζε περίεργα και είπε γελώντας: «μα εδώ εγώ έχω 150 στρέμματα και θα πληρώσω 150.000 δρχ. Από τον ουρανό έπεσες;». Του απαντώ, «όχι, μόλις ήρθα από την Αθήνα». Και ο κάτοχος του μηχανήματος συμφώνησε, όπως και έπραξε και μετά μεταφέραμε τις βαμβακιές σε μια αποθήκη. Δυστυχώς ο σταυλος έπιασε φωτιά και εδώ τελειώσαμε.
Κοτόπουλα-Κοτόλιπος και υποπροϊόντα κοτόπουλου
Αμφιβάλλω αν υπάρχει έστω και ένας Έλλην που να μην έχει φάει κοτόπουλο. Ένα πράγμα που συνήθως οι Έλληνες δεν γνωρίζουν τι μεγάλη επιχείρηση είναι τα κοτόπουλα, τι τεράστιος τζίρος γίνεται για την διατροφή τους, τι τεράστιος τζίρος για την μετακίνηση τους, για το σφάξιμό τους, και για την μετακίνηση των σφαγέντων είτε αυτά είναι νωπά είτε κατεψυγμένα.
Θα ξεκινήσω με το πιο απλό πράγμα, για να αντιληφθή ο αναγνώστης για τι τεράστια νούμερα μιλάμε, αναφέροντας τον αριθμό των πτηνών που σφάζονται ημερησίως στην πατρίδα μας. Επί περίπου 250 ημέρες τον χρόνο. Ο αριθμός αυτός όσο και αν φαίνεται υπερβολικός είναι τουλάχιστον 400.000 κοτόπουλα ημερησίως. Αν υπολογίσουμε ότι ο Βοκτάς ή ο Μιμίκος έσφαζαν 50.000 κοτόπουλα ημερησίως είναι εύκολο να καταλήξουμε στις 400.000, εάν βάλουμε το Αστρος Κυνουρίας, τα Ιωάννινα, γενικώς την Μακεδονία και τις άλλες μεγάλες πόλεις της Ελλάδος. Προπολεμικώς, δεν υπήρχε το κοτόπουλο στην Ελλάδα όπως υπάρχει σήμερα, διότι δεν είχε εξελιχθεί η τεχνολογία πρωτίστως του σφαξίματος όπως έχει προχωρήσει στις μέρες μας. Αν υπολογίσουμε στα 50.000 κοτόπουλα ημερησίως που σφάζει ο Μιμίκος, και αν υπολογίσουμε σε 2 βάρδιες, τότε η κάθε βάρδια σφάζει περίπου 3.500 κοτόπουλα την ώρα.
Αντιλαμβάνεσθε τι μεγάλη οργάνωση απαιτείται για να μπορεί η επιχείρηση να σφάζει αυτά τα 3500 κοτόπουλα/ώρα, δηλ. περίπου 1 κοτόπουλο/56€. Η περιγραφή της διαδικασίας νομίζουμε ότι ξεφεύγει της παρούσης. Αυτό όμως που πρέπει να αναφέρουμε είναι ότι αυτά ονομάζονται αυτόματα πτηνοσφαγεία, υπάρχουν αρκετά στην Ελλάδα, και είναι όλα εισαγόμενα εκ του εξωτερικού. Ο μηχανολογικός εξοπλισμός είναι όλος από ανοξείδωτο χάλυβα και εξασφαλίζουν μία άριστη ποιότητα στο σφάξιμο του πτηνού, διότι οι υγειονομικοί κανονισμοί πρέπει πράγματι να τηρούνται. Η παρεμβολή του ανθρώπου υπάρχει μόνο στο σημείο που γίνεται η απαντέρωση και η συσκευασία. Το κόψιμο των ποδιών, της κεφαλής, το μάδημα, δεν έχουν ττ|ν παρέμβαση του ανθρώπου και είναι όλα αυτόματα. Αναλογικώς είναι περίπου 13% το κεφάλι, τα πόδια και τα έντερα και 12% τα φτερά, που μας δίνει περίπου 25% του ζώντος βάρους.
Αντιλαμβανόμεθα λουτον ότι αν υπολογίσουμε τα κοτόπουλα περί το 1,5-2 κιλά ζώντος βάρους, έχουμε 300-500 γραμμάρια υποπροϊόντος ανά κοτόπουλο και επί 400.000 κοτόπουλα μας δίνει το εξωφρενικό νούμερο των 150-200 τόνων ημερησίως. Αντιλαμβάνεσθε ότι ο αριθμός είναι πολύ μεγάλος και η απόρριψις αυτών των προϊόντων σε διάφορες τοποθεσίες ως απορρίμματα δηλ. δημιουργεί μεγάλο οικολογικό πρόβλημα. Οι εξελιγμένες χώρες δεν πετούν τίποτε, πόσο μάλλον ζωικό προϊόν. Αυτό λοιπόν σκέφτηκα και εγώ να κάνω όταν ήμουν Δ.Σ. της ΧΡΩΠΕΙ.
Ενθυμούμαι ότι ξεκίνησα την υπόθεση των ζωοτροφών αλέθοντας κεφάλια, έντερα, πόδια από κότες και το αλεσμένο αυτό προϊόν το έδωσα στις γάτες και το έφαγαν όλο. Όταν όμως τους το έδωσα ολόκληρο έφαγαν μεν τα έντερα, αλλά μερικώς τα κεφάλια και τα πόδια. Τότε εκάλεσα την αντιπροσωπεία της σουηδικής εταιρίας μηχανημάτων Αΐρ1ια-Ι^ν&11 (η οποία είχε Σουηδους διευθυντές) που μού έδωσαν ένα προσπέκτους για το μηχάνημα αξιοποιήσεως αυτών των προϊόντων, χωρίς όμως την απολίπανση. Ένα σημείο μου ήταν αδιανόητο και όταν τους ρώτησα μού είπαν ότι είναι το μυστικό τους και δεν μπορούσαν να το πουν, αλλά θα το έβλεπα όταν θα αγόραζα τα μηχανήματα.
Επειδή η πρόκληση ήταν μεγάλη, αλλά και η τιμή των μηχανημάτων πολύ υψηλή (100.000 δολλάρια??) ησχολήθην μόνος μου, πήγα στις διάφορες εκθέσεις ανά την υπόλοιπη Ευρώπη και βρήκα το μυστικό όταν κατάφερα και έπεισα έναν τεχνικό της Γερμανίας να μου πη μία λεπτομέρεια και τότε αντελήφθην.
Ήταν τόση μεγάλη η επιτυχία μας που κατασκεύασα τους υδρολυτές στην Ελλάδα σε μία εταιρία του κου Σούρσου, παλαιού μηχανικού του πολεμικού ναυτικού. Ο υδρολυτής, αυτό ήταν το μυστικό της Αίρΐιει ίαναΐΐ, είναι ένα πολύπλοκο μηχάνημα που κατασκευάζουν μόνο λίγες χώρες της Δ. Ευρώπης και πιθανώς και οι ΗΠΑ, και είναι το βασικό μηχάνημα για να κάνεις την απολίπανση και την παραγωγή των κρεαταλεύρων. Αυτό γίνεται ως εξής. Παίρνεις τα υποπροϊόντα των οποιωνδήποτε σφαγίων, είτε πτηνών είτε μεγάλων ζώων, τα σπας σε έναν σπαστήρα, για να γίνουν μικρά τεμάχια, το υλικό αυτό με έναν κοχλία το οδηγείς και το ρίχνεις μέσα στον υδρολυτή, ο οποίος είναι ένα μεγάλο καζάνι μακρόστενο διαμέτρου περίπου 2 μέτρων και μήκους 8 με ένα αργό θερμαινόμενο τάρακτρον, με περιστρεφόμενους αναδευτήρες στα άκρα. Είναι ένα μηχάνημα που ζυγίζει περί τους 10 τόνους, έχει έναν μειωτήρα που παίρνει τις 1500 στροφές του ηλεκτρ. Μοτέρ και τους κατεβάζει στους 30 και η ιπποδύναμη του ηλ. μοτέρ ήταν της τάξεως των 150 ίππων. Αυτό το πολύπλοκο μηχάνημα έχει αυτήν την μεγάλη ιπποδύναμη, διότι το τάρακτρο είναι έτσι κατασκευασμένο ώστε όταν το γυρίζεις ανάποδα να αδειάζει το καζάνι. Όταν λοιπόν το προϊόν αρχίζει και ξεραίνεται, σπανέ οι θεωρητικές βόλτες του προϊόντος.
Όταν οι Σσυηδοί είδαν ότι δεν παρήγγειλα τα μηχανήματα, όπως επίστευαν ότι θα κάνω, ήρθαν στη ΧΡΩΠΕΙ να με ρωτήσουν. Και αντί να τους απαντήσω τους είπα να έλθουν μαζί μου και τους οδήγησα στο ήδη λειτουργούν εργοστάσιο, όπου και έμειναν άφωνοι. Όταν μάλιστα τους εξήγησα και τις βελτιώσεις που έκανα, ο ένας από τους δύο, ο προϊστάμενος, μου έσφιξε το χέρι θερμότατα και μού είπε: «Κύριε Σοφιανόπουλε, δεν πιστεύαμε ποτέ ότι σε μία χώρα σαν την Ελλάδα θα γινόταν το θαύμα που μόλις είδαμε». Και απεχώρησαν.
Εδώ πρέπει να αναφέρω ότι εκτός από τα υποπροϊόντα των πτηνοσφαγίων, χρησιμοποιούσαμε και τα υποπροϊόντα μεγάλων ζώων, όπως κόκκαλα και κεφάλια (μετά το διαχωρισμό των οστών από το κρέας, πρωτίστως της κεφαλής του βοδιού ένα βοϊδοκέφαλο που ζυγίζει 15 κιλά, τα μισά από τα οποία είναι κρέας). Αυτά τα πετάγαμε στον σπαστήρα και εν συνεχεία στον υδρολυτή. Θυμούμαι ότι όταν παρουσιάστηκε το πρόβλημα του σπασίματος σκέφτηκα τα εργοστάσια που παράγουν τους σπαστήρες των λατομείων. Επειδή είχα ενδοιασμούς για το κατά πόσον το εγχείρημα θα ήταν επιτυχές λόγω του λίπους που περιέχεται, είπα σε έναν κατασκευαστή να φέρει έναν σπαστήρα σε αυτοκίνητο να τον δοκιμάσουμε και τότε θα του έδινα την επιταγή. Πράγματι αυτό έγινε, ήταν ένα κολοσσιαίο μηχάνημα, ιπποδυνάμεως 350 ίππων, και για να το βάλουμε μπρος έπρεπε να σταματήσουμε την μισή ΧΡΩΠΕΙ, γιατί κατανάλωνε περί τα 1000 Αμπέρ για να πάρει μπρος. Είχε μαζευτεί σχεδόν όλο το εργοστάσιο και μας έβλεπε να πετάμε μέσα τα βοϊδοκέφαλα, που είναι και το πιο δύσκολο, και τα κόκκαλα των οπισθίων μηρών των βοοειδών. Παρετήρησα όμως ότι βάζαμε μία Χ ποσότητα εντός του σπαστήρος και από την άλλη μεριά έβγαιναν τα μισά. Όταν ο κατασκευαστής παρατήρησε ότι δεν υπήρχε πρόβλημα και ότι ήθελε την επιταγή, του απήντησα: «Περιμένετε λίγο, γιατί δεν πάνε καλά τα πράγματα όπως περίμενα». Μετά από 5 λεπτά λειτουργίας, ο σπαστήρας έκανε έναν μεγάλο θόρυβο, τινάχτηκαν οι ασφάλειες και το μηχάνημα σταμάτησε. Το κρέας και τα κόκκαλα είχαν μαζευτεί γύρω από τον σπαστήρα, και όταν έκλεισε όλος ο χώρος σταμάτησε. Κατάπληκτος ο κατασκευαστής είπε: «Εδώ σπάμε βράχους ολόκληρους με αυτό, σταμάτησε με τα κόκκαλα;». Του απάντησα, Βεβαίως, γιατί τα βράχια δεν έχουν λιπαρά και ίνες και η μεγάλη δύναμη τα θρυμματίζει. Εδώ έχουμε να κάνουμε με ζωικό προϊόν που δεν θρυμματίζεται εύκολα, γι αυτό και έγινε αυτό το οποίο είδες. Δεν είναι για τα χρήματα, λυπούμε για ότι έγινε, αλλά το μηχάνημα σας δεν κάνει για την δουλειά αυτή. Του έδωσε κάποια χρήματα για τους κόπους του και μετά από 3 ημέρες που το καθαρίσαμε ήρθε ο καταυσκευαστης και το παρέλαβε. Την λύση στο πρόβλημα μας μας την έδωσε η αντιγραφή ενός αυστριακού μηχανήματος που σπάει τις κατεψυγμένες μπάλλες του κρέατος για την αλλαντοποιία. Ένα πολύ μικρότερο μηχάνημα και όχι παραπάνω από 60 ίππους μας έδωσε την λύση.
Την ευρεσιτεχνία αυτή την ζήτησε επ' ανταλλαγή το βουλγαρικό, το ουγγρικό και κινεζικό κράτος. Στην περίπτωση της Βουλγαρίας, οι Βούλγαροι θα μας έδιναν τη τεχνολογία του κιτρικού οξέος, πώς δηλ. με μία επιφανειακή ζύμωση η μελάσσα (το υποπροϊόν της ζαχάρεως που είναι 50% ζάχαρη, 25% υγρασία, 11% πρωτεΐνες, 6% μπεταϊνη και ορισμένα άλλα μικροπράγματα μετατρέπεται με την βοήθεια ενός μήκητος που ονομάζεται Α8ρ6Γβί11οιΐ3 Νΐ§6Γ σε κιτρικό οξύ. Η Ελλάδα εισάγει το κιτρικό οξύ σε μεγάλες ποσότητες πρωτίστως για τα αεριούχα ποτά από τις αμερικανικές εταιρίες Βπδίοΐ και Βίτο1ΐ3Πΐ της τάξεως των 3.500 τόνων. Πρέπει να γνωρίζετε ότι το μυστικό του κιτρικού οξέος το ξέρουν ελάχιστοι τον κόσμο και εκτός της επιφανειακής μεθόδου γίνεται και εις βάθος παραγωγή. Όταν ο Βούλγαρος υπουργός μαζί με το επιτελείο του ήρθε στην ΧΡΩΠΕΙ και περιμέναμε και το αντίστοιχο Υπουργείο Βιομηχανίας να έρθη, αυτό δεν έγινε ποτέ. Εξοργισμένος ο Βούλγαρος υπουργός είπε ότι θα το αναφέρει στην κυβέρνηση του και έφυγε. Το Υπουργείο Βιομηχανίας ποτέ δεν μου έδωσε ικανοποιητική απάντηση και καθένας μπορεί να υποθέσει πολλά. Η συμφωνία ήταν της τάξεως των 3,5 εκατομμ. δολλαρίων με βασικό προμηθευτής της μελάσσας το ελληνικό κράτος. Η μελάσσα δεν μας εδόθη ποτέ από το κράτος και έτσι το όλο σχέδιο εναυάγησε.
Ούτε όμως η υπόθεση των κρεαταλεύρων και των κτηναλεύρων είχε καλύτερη τύχη. Έγραψαν τότε οι εφημερίδες, την δεκαετία του 1970 ότι η εταιρία ζωοτροφών, η ΕΛΒΙΖ, προκύρηττε διαγωνισμό για την προμήθεια 5000 τόνων κρεαταλεύρων. Τηλεφώνησε τότε στον διευθυντή μας στην Θεσσαλονίκη, τον κ. Σαμανίδη, και του είπα να πάει στον διαγωνισμό ένα λεπτό πριν κλείσει. Ο διαγωνισμό ήταν ανοιχτός από τις 12 μέχρι τις 2. Το έκανα αυτό για να μην έχουν χρόνο να αντιδράσουν. Όταν εμφανίσθη ο κ. Σαμανίδης, είπε όταν ερωτήθη ότι εκπροσωπεί την εταιρία ΧΡΩΠΕΙ και ελεγχθησαν τα χαρτιά του. Εκερδίσαμε τον διαγωνισμό με 65% πρωτεΐνες, ενώ έδιναν 55% κατ* ελάχιστον. Ενώ ο αμέσως επόμενος ήταν οι Γάλλοι, που είχαν προσφέρει 7,60 δρχ σε συνάλλαγμα. Μετά από 2 ημέρες μου τηλεφωνεί κάποιος διευθυντής και μου ανακοινώνει ότι ο διαγωνισμός ακυρώθηκε και ότι θα προκυρήξουν καλύτερο διαγωνισμό στο μέλλον. Του λεω: «Κε Διευθυντά, τι είδους καλύτερο διαγωνισμό θα προκυρήξετε αφού ήδη τον προκυρήξατε, δεν ξέρατε ότι η ελληνική βιομηχανία παράγει κρεατάλευρα και έπρεπε πρώτα να ρωτήσετε εμάς και μετά τους ξένους;». Βεβαίως μου απήντησε αερολογίες και πράγματι έγινε νέος διαγωνισμός που κατεκυρώθη σε όποιους ήθελαν, δηλ. στους Γάλλους με 7,60 δρχ. ανά κιλό, διότι εκ των υστέρων ανακάλυψα ότι ήδη είχε έρθη η ποσότης στην Ελλάδα και είχαν πληρωθεί και τα λεφτά! Τα συμπεράσματα ανήκουν στον αναγνώστη.
Η ιστορία των κρεαταλεύρων όμως έχει και συνέχεια. Τα υποπροϊόντα που έπαιρνε η ΧΡΩΠΕΙ τότε ήταν της τάξεως των 30 τόνων ημερησίως και παρήγαμε περί τους 6,5 τόνους κρεατάλευρα (που εξήγετο και στην Αγγλία, Γερμανία, Αυστρία, Αφρική, Μέση Ανατολή) και 2,5 τόνους λιπαρά. Όλη αυτή η προσπάθεια σταμάτησε κατόπιν εντολής του ελληνικού κράτους με την αιτιολογία ότι μύριζε, ενώ όλο αυτό το είχαμε αντιμετωπίσει και δεν μύριζε τίποτε. Το δε νέο εργοστάσιο που θα κάναμε στην παραλία Αυλίδος το σταμάτησε μετά την μεταπολίτευση ο καθηγητής του Πολυτεχνείου κ. Κονοφαγος και Υπ. Βιομηχανίας. Θέλω να γνωρίζω πώς είναι δυνατόν ένας Έλλην Υπουργός Βιομηχανίας, ενώ τον επεσκέφθην και του εξήγησα τα πάντα, να σταματάει την εξέλιξη μιας ελληνικής σοβαρότατης βιομηχανίας. Πιθανώς για να ευνοηθεί η αγγλική εταιρία δρίΐΐβτδ, που κατασκεύασε ένα εργοστάσιο συμπυκνωμάτων στην Εθνική Οδό στο ύψος των Θηβών, και να μην αξιοποιηθεί το ελληνικό πυρηνόξυλο (βλέπε στο αντίστοιχο κεφάλαιο). Οι ποσότητες που η ΧΡΩΠΕΙ τότε θα αξιοποιούσε ήταν της τάξεως των 150.000 τόνων τουλάχιστον, η μεταφορά θα γινόταν δια θαλάσσης, και θα παρήγε και άλλα εργοστάσια στα υπόλοιπα μέρη της Ελλάδος αναλογικώς με τις αποστάσεις. Όλα αυτά ο κύριος Υπουργός τα έλεγε επειδή ψευδέστατα το ελληνικό κράτος χρησιμοποιούσε την πρόφαση της μολύνσεως του περιβάλλοντος, ιδιαιτέρως της θαλάσσης. Όταν εξήγησα στον υπουργό ότι δεν μολύνουμε καθόλου, αλλά χρησιμοποιούμε το θαλάσσιο νερό μόνον σαν μέσον ψύξεως μου απήντησε απαράδεκτος «αυτά ούτε με ενδιαφέρουν ούτε και τα γνωρίζω. Δεν θα κάνετε τίποτε εδώ, να τα κάνετε στο Βόλο». Του απάντησα: «Δηλ. ο Βόλος δεν είναι Ελλάδα; Πρέπει δηλ. σύμφωνα με τα λεγόμενα σας να ρυπάνουμε αλλού, όχι στην παραλία Αυλίδος: Ποιος σας διατάσσει να τα λέτε αυτά;». Η άδεια βεβαίως δεν εδόθη, το εργοστάσιο σταμάτησε, και ο κλάδος των ζωοτροφών στην Ελλάδα έκτοτε πάσχει, διότι τα συμπυκνώματα που εισάγονται εμπεριέχουν ακόμη και αλάτι και μαρμαρόσκονη, που τα πληρώνουμε πολύ ακριβά. Και αυτό γιατί οι κυβερνήτες της Ελλάδος και οι υπουργοί όπως απέδειξαν οι ίδιοι με τις πράξεις τους καταστρέφουν την ελληνική παραγωγή προς όφελος ξένων, δηλ. προδίδουν την ελληνική βιομηχανία.
Ο βούβαλος της Μακεδονίας
Είναι τραγικό να ξέρεις ορισμένα πράγματα και ταυτοχρόνως να αντιλαμβάνεσαι ότι αγνοούνται σχεδόν από το σύνολο του ελληνικού λαού. Π.χ. ότι το 1912 μετά τους βαλκανικούς πολέμους, που ανακτήσαμε την Μακεδονία, είχαμε 220.000 βουβάλια, και μετά από 90 χρόνια έχουμε το πολύ 1000. Αυτή η προδοτική πράξη του Υπ. Γεωργίας είναι ακατανόητη, αλλά επειδή ο κόσμος δεν την γνωρίζει, δεν μπορεί να αντιδράσει, αλλά πάντα ψηφίζει τους ίδιους.
Αυτό το καταπληκτικό ζώο μένει έγκυο 10 μήνες, ενώ η συνήθης αγελάδα 9 μήνες. Παρόλο δηλ. που είναι οπτικώς σχεδόν όμοιο με το βοοειδές και της ιδίας κατηγορίας, όταν διασταυρωθεί με το κοινό βοοειδές αποδίδει ένα ενδιάμεσο στείρο είδος, όπως π.χ. το μουλάρι, που είναι αποτέλεσμα διασταύρωσης όνου και ίππου. Αντίστοιχο πρόβλημα είχαν και οι ΗΠΑ με τον βούβαλο τους (ουβαίο) και πειραματίζονταν 70 χρόνια για να δημιουργήσουν ένα παραγωγικό ζώο από την διασταύρωση βουβάλου-βοοειδούς. Ένας επιστήμων ονόματι Μπαζόλο διασταύρωσε τις ποικιλίες δννίΐζ, Ηοΐδίείη και βούβαλο και κατάφερε να παραγάγει ένα παραγωγικό ζώο. Οι αναλογίες ήταν 3/8, 3/8 και 2/8. Αυτό το καταπληκτικό ζώο το ονόμασαν οι Αμερικανοί οβΰ&ΐο (από τις λέξεις οοεί και οΐΐίΓ&Ιο). Την δεκαετία του 1970 είχα και ένα προσπέκτους για το ζωό αυτό όπου περιγραφόταν «ο ταύρος των 2,5 εκατομμυρίων δολλαρίων», που σε σημερινά λεφτά είναι 1 δις δραχμές. Είναι φανερό πόσο μεγάλη σημασία έδωσαν οι Αμερικανοί στο ζώο αυτό, το οποίο απεσβέσθη, αν θυμάμαι καλά, σε 2,5 χρόνια. Αυτό που δεν ξέρω είναι η διάρκεια κύησης του βουβάλου των ΗΠΑ σε σχέση με τον βούβαλο της Μακεδονίας, Ένα είναι πάντως βέβαιον: ότι όχι μόνο το ελληνικό κράτος δεν έχει κάνει καμία προσπάθεια αξιοποιήσεως του ζώου αυτού, αλλά το οδήγησε σχεδόν στην εξαφάνιση του. Πιστεύω ακραδάντως ότι κάτι πρέπει να κάνουμε με το ζώο αυτό για τους εξής λόγους:
Η απόδοση του σε γάλα δεν υπερβαίνει τα 11 κιλά ημερησίως. Η περιεκτικότης όμως του γάλακτος σε λιπαρά είναι η πλουσιότερη γνωστή στον κόσμο (8,5-9%). Δηλαδή, από πλευράς βουτύρου ένας θηλυκός βούβαλος ισοδυναμεί με μία αγελάδα που παράγει 25 κιλά γάλα. Το γάλα της βουβάλας είναι κατάλευκο και νοστιμότατο. Στην Θεσσαλονίκη πριν 30 χρόνια υπήρχαν καταστήματα που πουλούσαν γλυκίσματα με το γάλα βουβάλας ως πρώτη ύλη. Άλλο πλεονέκτημα του βούβαλου της Μακεδονίας είναι ότι διατρέφεται με πάρα πολύ απλή τροφή, π.χ. με σανό, διότι έχει άλλη πεπτική διαδικασία λόγω της μικροβιακής χλωρίδας του μεγάλου στομάχου του. Δεν χρειάζεται εξελιγμένη ζωοτροφή που είναι πανάκριβη. Δεν προσβάλλεται από ασθένειες όπως τα βοοειδή και γενικώς είναι ένα φθηνότατο ζώο. Η προδοσία του ελληνικού κράτους έγκειται στο ότι έχουν υποβαθμίσει το κρέας αυτού του ζώου και δεν πωλείται στις τιμές του μοσχαρίσιου, ενώ έπρεπε να είναι ακριβότερο, γιατί το αξίζει, αλλά και για να διασωθεί το ζώο. Η αιτιολογία είναι ότι το κρέας είναι σκούρο. Και το χαβιάρι είναι μαύρο, πολύ πιο σκούρο από το βουβαλίσιο κρέας, αλλά η τιμή του είναι υψηλότατη. Εξάλλου όταν ψήνεται το κρέας σκουραίνει ούτως ή άλλως. Το μοναδικό πρόβλημα του βουβάλου είναι ότι δεν προσαρμόζεται εύκολα στο νέο αφεντικό και ουσιαστικώς τα βουβάλια πρέπει να έρχονται σε επαφή με έναν άνθρωπο και όχι με πολλούς. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι ένα ημιάγριο ζώο, διότι τέτοιος είναι ο βούβαλος της Μακεδονίας, δεν είναι ευπροσάρμοστος. Τέτοια ζώα έχουν τόσο οι Βούλγαροι όσο και οι Ιταλοί και καταναλίσκουν μεγάλα ποσά για την βελτίωση του, οι δε Ιταλοί φτιάχνουν και ένα καταπληκτικό τυρί από το βουβαλίσιο γάλα, την ΐϊΐοζζατεΙίΒ, το οποίο είναι πανάκριβο. Επειδή η £ποχή μας είναι εποχή και της οικολογίας θα μπορούσαμε να εξάγουμε βουβαλίσιο βούτυρο στην λοιπή Κοινή Αγορά, γιατί πρόκειται σχεδόν για άγριο ζώο, και θα μπορούσαμε να το πουλάμε σε πολύ υψηλή τιμή. Το ελληνικό κράτος πρέπει να ιδρύσει ειδικό γραφείο στο Υπ. Γεωργίας που να ασχολείται με τη διάσωση και εξέλιξη αυτού του καταπληκτικού ζώου καθώς και για την βελτίωση του κρέατος και γάλακτος του. Διότι αν συνεχίσουμε αυτό το ζώο δεν θα το βλέπουμε πια στις πεδιάδες και τα ποτάμια της Μακεδονίας, αλλά σε φωτογραφίες. Πέρα από το γεγονός ότι έχει αρκετό τρίχωμα συγκριτικά με τα λοιπά βοοειδή, το οποίο μπορεί να δώσει πινέλα, και το δέρμα του. Δεν γνωρίσω αν μπορεί να χρησιμοποιηθεί η μεγάλη κοιλία του βουβάλου για την παρασκευή πατσά, αλλά μία μικρή δοκιμή θα μας δείξει. Επίσης και τα κέρατα του ζώου μπορούν να αξιοποιηθούν για παραγωγή κουμπιών.
Η διασταύρωση του βουβάλου της Μακεδονίας με το βοοειδές, εάν είναι εφικτή, θα μας έδινε ένα ζώο που και στείρο να είναι, όπως είναι το μουλάρι (ημίονος) θα μπορούσε να εκτρέφεται για παραγωγή κρέατος με πολύ λιγότερα έξοδα απ' ό,τι το μοσχάρι.
Μερινός-Μοχαίρ
Η Πατρίδα μας είναι μία περίεργη περίπτωση. Αν καταφέρνει και επιβιώνει ακόμη, αυτό οφείλεται σε 10.000.000 προβατίνες και σε 6.000.000 αίγες και αυτοί οι χιλιάδες παραγωγοί μας δίνουν 1.200.000 τόνους αιγοπρόβειο γάλα, που χωρίζεται σε 700.000 τόνους πρόβειο γάλα και 500.000 γιδίσιο. Αυτή η αναλογία δεν είναι κανονικά σωστή βάσει του αριθμού των ζώων, αλλά τόσο δείχνουν οι στατιστικές υπηρεσίες, λόγω ότι οι αίγες μας δεν είναι όλες βελτιωμένες Εάν αυτό οφείλεται στο ότι το λεγόμενο αγριοκάτσικο της Ελλάδος δεν δίνει πάνω από 100 κιλά γάλα το χρόνο, αυτό μπορεί να είναι η αιτία. Πάντως δεν γνωρίζω πόσα αγριοκάτσικα και πόσα βελτιωμένες αίγες έχουμε.
Αν κοιτάξουμε την παγκόσμιο αγορά, θα δούμε ότι υπάρχουν πρόβατα και αίγες διαφορετικών ρατσών από αυτά που έχουμε στην Ελλάδα, τα οποία δεν είναι προς παραγωγή γάλακτος, όπως είναι τα ελληνικά, και αίγες που είναι και για παραγωγή γάλακτος, αλλά πρωτίστως για παραγωγή μαλλιού. Η Αυστραλία π.χ. έχει δεκάδες εκατομμύρια πρόβατα, τα οποία είναι της ράτσας Μερινός και παράγουν το καλύτερο πρόβειο μαλλί του κόσμου. Το πρόβατο μερινός εξελίχθηκε στην Ισπανία και είναι διασταύρωση 3 ρατσών, δύο τις οποίες δεν ενθυμούμαι και του χιώτικου προβάτου. Όταν μια Ισπανίδα πριγκήπισσα υπανδρεύθηκε έναν Σουηδό, έλαβε ως γαμήλιο δώρα επτά πρόβατα μερινός. Από εκεί διέρρευσε το μυστικό και εξαπλώθηκε στην ανθρωπότητα. Το πρόβατο μερινός είναι ένα μικροσκοπικό ζώο, το οποίο όμως έχει μία πιθαμή μαλλί γύρω από το σώμα του και οι Αυστραλοί το εκτρέφουν γι αυτό το σκοπό. Εισήχθησαν και στην Ελλάδα πρόβατα μερινός προς σφαγή από την Γαλλία, αλλά περαιτέρω δεν ξέρω τι απέγινε. Επίσης στην Ανατολή υπάρχει η κατσίκα μοχαίρ, που μας δίνει το πιο εκλεκτό μαλλί του κόσμου.
Αυτό που ξέρω μετά βεβαιότητος είναι ότι το Υπ. Γεωργίας δεν έφερε ποτέ ούτε πρόβατα μερινός ούτε κατσίκες μοχαίρ προς εκμετάλλευση του μαλλιού τους. Επειδή πιστεύω ότι το Υπ. Γεωργίας είναι το υπ' αριθμόν 1 κέντρο προδοσίας της χώρας, το γεγονός δεν με εκπλήσσει. Όταν την δεκαετία του 1970 θέλησα να κάνω στην περιοχή της Ν. Καρβάλης ένα εργοστάσιο παραγωγής ψαραλεύρων δίπλα στο έλος παραπλεύρως του εργοστασίου παραγωγής φωσφορικών λιπασμάτως και όλοι οι αρμόδιοι παράγοντες ( νομάρχες, δασολόγοι, δασάρχες, κλπ) ήταν σύμφωνοι, έπρεπε το αίτημα να φθάσει και στο Υπ. Γεωργίας, το οποίο απέρριψε την πρόταση της εταιρίας ΧΡΩΠΕΙ με το αιτιολογικό ότι η περιοχή εκρίθη αναδασωτέα. Μιλάμε για μία περιοχή 50 μ. πλάτους και μερικών εκατοντάδων μέτρων μήκους. Έμπροσθεν της είχε αρκετά βαθιά νερά, ώστε να πλευρίσουν τα τρεχαντήρια που θα μας έδιναν τις κασέλες με τις σαρδέλες που θα είχαν αλιεύσει. Αφού όμως η Πολιτεία, όπως πίστευα, τότε ήθελε τον χώρο για δασική έκταση (αν είναι δυνατόν τα βράχια και ο βάλτος να γίνουν δάσος), δεν αντέδρασα. Σήμερα μετά από παρέλευση 30 ετών ούτε ένα δένδρο δεν έχουν φυτέψει, αλλά η Ελλάδα στερήθηκε αυτού του μοναδικού εργοστασίου και τα ψαράλευρα τα εισάγουμε από το εξωτερικό και η περιοχή της Ανατολικής Μακεδονίας μαστίζεται από την ανεργία και την ερήμωση.
Τους λόγους της ανεργίας στην Ελλάδα πρέπει να τους αντιληφθούμε. Τα χάλια μας δεν είναι τυχαία, αλλά πηγάζουν από τους νόμους που η ανθελληνική πολιτεία έχει ψηφίσει εις βάρος της Ελλάδος εν αγνοία των κατοίκων της. Αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης ότι για να μην έχει διδαχθεί αυτή η απάτη κατά του ενδοξότερου των Ελλήνων Θ. Κολοκοτρώνη επί 170 χρόνια δεν είναι συμπτωματικό. Ας είναι καλά ο Πολυζωϊδης και ο Τερτσέτης που δεν υπέγραψαν την θανατική καταδίκη. Αλλά οι σύγχρονοι Έλληνες δεν μαθαίνουν για την προδοσία του Εισαγγελέως Εάλν3τά ΜΒΒΟΠ, ήταν βρεττανακής καταγωγής και δεν είναι ούτεΈλλην ούτε Βαυαρός, όπως θα ήταν φυσιολογικό. Αυτή η εγκληματική πράξη του δεν έχει γίνει γνωστή και πολλά λεξικά τον αναγράφουν ως φιλέλληνα. Ότι η Ελλάδα είναι η πλουσιότερα χώρα της Ευρώπης και αυτό δεν γίνεται γνωστό, αλλά την παρουσιάζουν ως φτωχή χώρα χωρίς πλουτοπαραγωγικές πήγες, και αυτό δεν είναι συμπτωματικό. Πρέπει να αντιληφθούν οι Έλληνες ότι πρέπει να μάθουν πολλά για την πατρίδα τους, για να αντιληφθούν το μέγεθος της σιωνιστικής προδοσίας εις βάρος τους.
Αν η Ελλάδα παρήγε μαλλί μερινός και μοχαίρ, όπως θα έπρεπε, η Ελλάδα, αυτομάτως θα γινόταν και χώρα παραγωγής νημάτων αυτών των ποικιλιών, υφασμάτων και πλεκτών και γενικώς θα εργάζονταν χιλιάδες αν όχι εκατομμύρια άνθρωποι και δεν θα είχαμε το σημερινό κατάντημα της ανεργίας και υποαπασχόλησης.
Πέραν αυτών η Ελλάς θα έπαιρνε το μαλλί από πολύ περισσότερα από 50.000.000 αιγοπρόβατα το χρόνο που σφάζει σήμερα, με αποτέλεσμα να είναι μία από τις μεγαλύτερες παραγωγούς χώρες του κόσμου σε λανολίνη, προϊόν που σήμερα δεν παράγουμε καθόλου. Εάν μάλιστα αναλογισθούμε και την παραγωγή δέρματος, το καλύτερο δέρμα του κόσμου είναι το σεβρώ (κατσικίσιο) , το οποίο είναι πανάκριβο. Η Ελλάδα θα είχε μοντέρνα βυρσοδεψεία, χημικές πρώτες ύλες και θα εργάζονταν με άνεση 35.000.000 άνθρωποι, που θα έπρεπε να είναι ο μέσος πληθυσμός της Ελλάδος συγκριτικά με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ξέρω ότι όλα αυτά ακούγονται περίεργα και δύσκολα, αλλά είναι και απλά και εύκολα. Η Ελλάδα θα είχε μοντέρνα σφαγεία και θα είχε την δυνατότητα να παίξει το ρόλο που της αρμόζει λόγω του κλίματος και της τοποθεσίας της, διότι μόνο η Ελλάδα παγκοσμίως ενώνει 3 ηπείρους (Ευρώπη, Ασία και Αφρική) και είναι και στο σταυροδρόμι των 3 μεγαλυτέρων θαλασσίων οδών του κόσμου (Γιβραλτάρ, Δαρδανέλλια και Σουέζ).
Εκτροφή χελιών
Όλος ο ελληνικός λαός ξέρει τα χέλια και ένα μικρό μέρος αυτού τα έχει δοκιμάσει κιόλας. Το χέλι είναι το μόνο ζώο που δεν μπόρεσε ο άνθρωπος να αναπαραγάγει εκτός της φυσικής του αναπαραγωγής. Υπάρχει και μία πραγματεία του Αριστοτέλους περί των χελιών. Κάτι που ο κόσμος δεν γνωρίζει είναι ότι δεν υπάρχουν χέλια στην Αφρική εκτός από ελάχιστα στην Ν.Αφρική και Β.Αφρική.
Ένας Δανός φυσιοδίφης ασχολήθηκε με τα χέλια και διαπίστωσε ότι αυτά αναπαράγονται στην θάλασσα των Σαργάσσων κάπου στην Κεντρική Αμερική. Δεν είναι βέβαιο, αλλά υποτίθεται ότι τα χέλια για να γονιμοποιηθούν πρέπει να πάνε σε πολύ μεγάλο βάθος. Εκεί στην θάλασσα των Σαργάσσων, όπου μαζεύονται όλα τα χέλια της γης, τα φύκια φτάνουν μέχρι την επιφάνεια της θαλάσσης και κανένα πλοίο δεν περνάει από εκεί. 'Οταν τα χέλια ξεπεράσουν τα 7-8 χρόνια της ζωής τους, διογκώνονται τα μάτια τους και απ' όπου και αν βρίσκονται δημιουργούν αγέλες και ταξιδεύουν κατά Δεκέμβριο και Ιανουάριο, ιδίως όταν υπάρχουν μεγάλες νεροποντές, και φθάνουν σε διάφορα σημεία της θάλασσας και απ' εκεί οδεύουν προς την θάλασσα των Σαργάσσων. Εκεί αναπαράγονται, κανείς δεν ξέρει πώς και πού, και οι γονείς πεθαίνουν. Τα μικρά χέλια όταν βγουν από τα αυγά τους ακολουθούν το Ρεύμα του Κόλπου (Οιιΐί δίτεαιη) το οποία τα μεταφέρει σε διάστημα περίπου 2 ετών από την θάλασσα των Σαργάσσων στα μέρη απ' όπου ξεκίνησαν οι γονείς τους. Πώς γίνεται αυτό και ποιος μηχανισμός υπάρχει για να βρίσκουν το δρόμο της επιστροφής επίσης δεν είναι γνωστό. Αυτή η διαδικασία γίνεται πάλι τον Δεκέμβριο-Ιανουάριο όταν γίνονται μεγάλες νεροποντές και τα χελάκια, τα οποία είναι διαφανή, γι αυτό και αγγλιστί ονομάζονται υαλόχελα (β1&55 εεΐ5) είναι περίπου 3 έως 5 στο γραμμάριο.
Η Ελλάδα δυστυχώς είναι απ' αυτές τις λίγες χώρες του κόσμου που δεν ξέρει να αλιεύει τα υαλόχελα. Σήμερα η Ε.Ε. όπου το χέλι είναι ένα πανάκριβο προϊόν, έχει έλλειψη περίπου 50.000 τόνους ετησίως. Όταν πριν από πολλά χρόνια οι Ιταλοί προσφέρθηκαν να μας μάθουν πώς να αλιεύουμε το υαλόχελο και θα μας έδιναν και τα μηχανήματα με αντάλλαγμα την μισή παραγωγή μιας χρονιάς, τους είπαμε όχι. Αυτό αποτελεί άλλη μία απόδειξη εγκληματικής αδράνειαςκαι όχι προδοσίας του Υπουργείου Γεωργίας, για την οποία θα έπρεπε να ντρεπόμαστε. Έκτοτε ουδέν έγινε για το θέμα αυτό και η πατρίδα μας, που θα μπορούσε να έχει μεγάλη παραγωγή χελιών, λόγω του ότι δεν έχει την τεχνογνωσία, δεν μπορεί. Οι λίγες επιχειρήσεις που υπάρχουν για παραγωγή χελιού εισάγουν βασικώς τα χέλια από την Γαλλία και την Ιταλία. Το χέλι είναι ένας περίεργος ζωντανός οργανισμός και εναλλάσσει τον εαυτό του 7 φορές μέχρι να αρχίσει να μεγαλώνει για να φθάσει σε εμπορεύσιμο είδος, που σύμφωνα με τον νόμο πρέπει να είναι από 200 γραμμ. και άνω. Οι λιμνοθάλασσες πρωτίστως της Δυτικής Ελλάδος βρίθουν χελιών (Μεσολόγγι, Αγουλινίτσα, Αιτωλικό), αλλά υπάρχουν και πάρα πολλά χέλια στην Αν. Μακεδονία και Θράκη (λιμνοθάλασσα Πόρτο Λάγο) όπου ψαρεύονται τα χέλια ζωντανά σε τιμές ανω των 3.000 δρχ. το κιλό και καταλήγουν στις αγορές της Κεντρικής Ευρώπης, ιδίως της Δανίας.
Ασχολήθηκα πάρα πολύ με τα χέλια και βρήκα και την μέθοδο για να ταΐζονται εύκολα. Επειδή είναι ένας οργανισμός που βασικώς τρέφεται με ουσίες του νερού, πρέπει το κράμα της τροφής τους να εμπεριέχει οπωσδήποτε και κάποιο ψαρικό, για να του δίνει την οσμή. Επειδή όμως όπως είπαμε η Ελλάδα προδίδεται, δεν έχει δοθεί έμφαση στο χέλι, το οποία παραμένει μία καταπληκτική τροφή για την υπόλοιπη Ευρώπη— πλην της Ελλάδος. Το καπνιστό χέλι στην Κεντρική Ευρώπη ξεπερνάει τις 15.000 δρχ. το κιλό, εάν βρεθεί. Στις τοποθεσίες παραγωγής του (Μεσολόγγι, κλπ) είναι κάπως γνωστό το χέλι. Μόνο όταν η Ελλάδα μάθει πώς ψαρεύουν το υαλόχελο, θα μπορέσει να έχει δική της μεγάλη παραγωγή χελιών. Όλα τα βιβλία που κυκλοφορούν περιέχουν γενικότητες περί του χελιού χωρίς να δίνουν συγκεκριμένα στοιχεία για το πώς κάποιος μπορεί να πιάσει υαλόχελο, γι αυτό και δεν υπάρχει στην αγορά. Πρέπει να ξέρουμε ότι το χέλι ζει σε οποιαδήποτε θερμοκρασία, αλλά η θερμοκρασία όπου μπορεί να αναπτυχθεί είναι από 14-15 βαθμούς και άνω, αλλά η ιδανική θερμοκρασία για να μεγαλώσει πολύ είναι 27-28 βαθμούς. Αυτή είναι μία πολύ υψηλή θερμοκρασία που υπό φυσιολογικές συνθήκες μόνο στην Ελλάδα απαντάται και γι αυτό υπάρχει τόσο μεγάλη έλλειψη χελιού στην υπόλοιπη Ευρώπη. Στους 15-20 βαθμούς που μπορεί το χέλι να αρχίσει να τρώει είναι πολύ αργή η διαδικασία ανάπτυξης του. Πρέπει το ελληνικό κράτος πάση θυσία να μάθει πώς πιάνεται το υαλόχελο, διότι αυτό θα έδινε μεγάλη ώθηση για τη δημιουργία οργανωμένων χελοτροφικών μονάδων.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 2:ΥΠΕΔΑΦΟΣ-ΠΗΓΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ
Η Ελλάδα είναι πλούσια σε ορυκτό πλούτο και κατέχει ξεχωριστή θέση μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών σε μεταλλεύματα όπως ο βωξίτης, ο μαγνησίτης, οι λατερίτες, τα μάρμαρα, ο μπεντονίτης, ο περλίτης, κ.α. Επειδή, η μεταλλευτική δραστηριότητα αποτελεί υποδομή της οικονομίας και την βάση της βαρείας βιομηχανίας, όπως εξάλλου διαπίστωσαν και κορυφαίοι επιστήμονες, όπως ο Δημήτριος Μπάτσης στο περίφημο βιβλίο που συνέγραψε το 1947, «Η βαρεία βιομηχανία της Ελλάδας» (Εκδόσεις Κέδρος, 1977), αλλά και οι συγγραφείς του σημαντικού βιβλίου «Ο Ελληνικός Ορυκτός Πλούτος» (Σύνδεσμος Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων15, Αθήνα, 1979), η οποία όμως εξαρτάται από την ηλεκτρική ενέργεια. Οι υδατοπτώσεις της Ελλάδος και τα λιγνιτικά μας αποθέματα, άνω των 20 δις τόνων μέχρι σήμερα διαπιστωμένα (σημερινή παραγωγή μας 70 εκατομμύρια τόνοι ετησίως) δίδουν την δυνατότητα στη χώρα μας να έχει ένα τεράστιο μεταλλευτικό και μη μεταλλευτικό βιομηχανικό πλούτο, ο οποίος—εάν εξαιρέσει κανείς την ΠΕΣΙΝΕ, η οποία κερδίζει εις βάρος της Ελλάδος—δεν υπάρχει.
Πρέπει ο ελληνικός λαός να αντιληφθεί ότι ζει στην πλουσιότερη χώρα της Ευρώπης, η οποία όμως εκ των προδοτικών ενεργειών των κυβερνήσεων, ανεξαρτήτως της ονομασίας των είναι όλες κεντροαριστερές και έχουν καταπροδώσει την πατρίδα μας και από πρώτη την έχουν κάνει τελευταία.
Πρέπει επίσης να πατήσουμε πόδι και να λειτουργήσουμε την υψικάμινο της οικογενείας Αγγελοπούλου, αλλά να κατασκευάσουμε και άλλες για να εκμεταλλευτούμε τα 100 εκατομμύρια τόνους σιδηρομετάλλευμα της Ελλάδος. Αυτά μπορείτε όλοι να τα δείτε στα δύο προαναφερθέντα βιβλία.
ΛΙΓΝΙΤΕΣ
Τι έγραψε ο Δ. Μπάτσης για τους λιγνίτες της Ελλάδος
Στις εκπομπές που έκανα στο ραδιοφωνικό σταθμό Ηρόδοτος με τον διακεκριμένο δημοσιογράφο και παρουσιαστή κ. Κων/νο Χούντα αναφέρθηκα τουλάχιστον 20 φορές στο βιβλίο του Δημητρίου Μπάτση και διάβασα και πολλά αποσπάσματα του. Π.χ. σε κάποιο σημείο , το Ανώτατο Ενεργειακό Συμβούλιο της Ελλάδος ανεβίβαζε τους ελληνικού λιγνίτες σε 27 εκατομμύρια τόνους, το πιθανό λιγνιτοφόρο κοίτασμα σε 55 εκατομμύρια τόνους και το συνολικό πιθανό λιγνιτοφόρο κοίτασμα σε 125 εκατομμ. Τόνους. Αν υπολογίσουμε ότι σήμερα η πατρίδα μας παράγει 65 εκατομμύρια τόνους λιγνίτη ετησίως, θα είχαμε σήμερα λιγνίτη για 2 χρόνια. Ποιος όμως δίνει δισεκατομμύρια να κάνει όλες αυτές τις εγκαταστάσεις στην Πτολεμαϊδα και την Μεγαλόπολη και το Αλιβέρι για 2 χρόνια; Παρακάτω ο Μπάτσης γράφει ότι ο μεγαλύτερος λιγνατολόγος τότε, ένας Γερμανός καθηγητής ονόματι Κοε^εΐ, στην πραγματεία του «Το ελληνικόν λιγνιτικόν πρόβλημα» (διότι πράγματι είναι πρόβλημα τι θα κάνεις τόσο πολλούς λιγνίτες) ανέβαζε τους ελληνικούς λιγνίτες σε 7 δις τόνους. Και γράφει ο Μπάτσης: Πώς είναι δυνατό το ελληνικό Ενεργειακό Συμβούλιο να ανεβάζει τους ελλ.λΐγνίτες σε 125 εκατομμύρια τόνους και ο μεγαλύτερος λιγνατολόγος της εποχής σε 7 δις;»
Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίον η πατρίδα μας ετουφέκισε στα 5 μέτρα τον Δημήτριο Μπάτση το 1952 και εξαφάνισε το βιβλίο του «Η βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα», που έγραψε το 1947. Εάν ο Μπάτσης ήταν κομμουνιστής, που δεν ήταν, γιατί το ΚΚΕ δεν εξέδωσε το βιβλίο του, αλλά το εξέδωσε η κόρη του για πρώτη φορά το 1977, γράφοντας, για να μάθουν τα παιδιά μου ποιος ήταν ο παππούς τους. Ο Πλουμπίδης, ένας πατριώτης Έλλην, αλλά κομμουνιστής, είπε ότι αρχηγός της ομάδος είμαι εγώ και εμένα πρέπει να καταδικάσετε εις θάνατον. Για να είναι πιο πειστικός πήρε ένα καρμπόν και έβαλε τα δακτυλικά του αποτυπώματα στο γράμμα. Όταν το γράμμα έφτασε στην Ασφάλεια έγινε σάλος. Αμέσως το ΚΚΕ που ουσιαστικά και αυτό ήθελε την εκτέλεση του Μπάτση, για τον λόγο ότι δεν ήθελε το καλό της Ελλάδος, έβαλε το ραδιοφωνικό του όργανο εκ του παραπετάσματος να πει ότι η επιστολή είναι πλαστή και ο Πλουμπίδης νοσηλεύεται στο παραπέτασμα. Οι κομμουνιστές, οι οποίοι είναι πολύ πειθαρχημένοι σε θέματα κόμματος, πίστεψαν. Εν συνεχεία οι κομμουνιστές κατέδωσαν τον Πλουμπίδη, τον οποίο συνέλαβε η ασφάλεια. Τον πέρασε από μία δίκη παρωδία και τον εξετέλεσε και αυτόν. Υπ' όψιν ότι ο Πλουμπίδης ήταν φυματικός και οι ημέρες του ήταν μετρημένες ιατρικώς. Όταν ο υπουργός Δικαιοσύνης κ. Παπασπύρου (Παλάντζας) ταξίδευε στην Θεσσαλονίκη αεροπορικώς διάβασε ότι εκτέλεσαν τους κρατουμένους του Κυριακή πρωί πριν ανατείλει ο ήλιος, πράγμα που δεν έκαναν ούτε οι Γερμανοί. Υπ' όψιν ότι ο πρωθυπουργός της Ελλάδος Πλαστήρας είπε ότι δεν επιτρέπονται άλλο οι εκτελέσεις, αλλά το παρακράτος της δεξιάς σε συνεργασία με την αριστερά εκτελούσαν, διότι δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ της άκρας δεξιάς και της άκρας αριστεράς, όταν πρόκειτα περί προδοτικών οργανώσεων. Μην ξεχνάμε ότι ήταν τόσο συγκεχυμένη τότε η κατάσταση που ό,τι ήθελαν έκαναν τότε οι μυστικές οργανώσεις εν αγνοία και εν αντιθέσει των συμφερόντων του ελληνικού λαού. Στο συμβούλιο χαρίτων του οποίου προήδρευε ο βασιλεύς Παύλος δεν έδωσε χάρη στους Μπάτση, Μπελογιάννη και τους λοιπούς, παρόλο που ο Πλαστήρας είχε πει ότι δεν πρέπει να γίνουν οι εκτελέσεις. Τώρα πώς είναι δυνατόν άλλο να λέει ο Πρωθυπουργός και άλλο να λέει το συμβούλιο χαρίτων, αυτό το αφήνω στην κρίση σας. Καταλαβαίνετε γιατί τον τουφεκίσανε. Σήμερα τα διαπιστωμένα λιγνιτοφόρα κοιτάσματα της Ελλάδος ανέρχονται σε 15 δις τόνους και έχει ο θεός.
ΤΥΡΦΗ ΦΙΛΙΠΠΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
Ο δικτάτορας Γ. Παπαδόπουλος, βλέποντας ότι πετάμε τα φρούτα μας στις χωματερές (τις οποίες σημειωτέον υποσχόταν ότι θα έκλεινε ο Ανδρέας Παπανδρέου), έστειλε στρατιωτικούς στις πρεσβείες των μεγάλων κρατών και ρώτησε ποιοι έχουν ανάγκη από φρούτα στην τιμή της 1 δρχ. το κιλό συν τα μεταφορικά. Οι Σοβιετικοί, που τα φρούτα γι αυτούς είναι πολυτέλεια, απήντησαν θετικά και εις αντάλλαγμα θα κάναμε οίε^πηβ και θα μας έδιναν αυτοί μηχανήματα για παραγωγή ατμού και ρεύματος εκ του λιγνίτου.
Ο Κων/νος Καραμανλής, όμως, μόλις έγινε η μεταπολίτευση, εφόρτωσε τα σοβιετικά μηχανήματα που είχαν ξεφορτωθεί στο λιμάνι της Καβάλας για να αξιοποιήσουν την τύρφη των Φιλίππων, που είναι το μεγαλύτερο γνωστό λιγνιτοφόρο κοίτασμα του κόσμου, και τα έστειλε πίσω στην Σοβιετία. Η Ελλάδα επιβαρύνθηκε κατά 30 εκατομμύρια δολλάρια (!), το ποσό που πληρώσαμε στους Σοβιετικούς ως ποινική ρήτρα.
Όταν _ ρωτούσα τον Κων/νο Καραμανλή από τηλεοράσεως γιατί το έκανε αυτό δεν πήρα καμία απάντηση. Η τύρφη παραμένει εκεί, ένα συνεχές κοίτασμα σε σχήμα αυγού βάθους 180 μέτρων και περιεκτικότητας 4 δισεκατομμυρίων τόνων.
ΧΡΥΣΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥΤΙΜΟΙ ΛΙΘΟΙ
Δεν είναι γνωστό στους περισσότερους Έλληνες, αλλά η Ελλάδα με τα αποθέματα χρυσού που κρύβει στο υπέδαφος της μπορεί να μπει στην ομάδα των 10 μεγαλυτέρων χρυσοπαραγωγών χωρών του κόσμου. Αυτό ανακοίνωσε τον Ιούνιο του 2002 σε ειδικό συνέδριο το ΙΓΜΕ, το οποίο εκτιμά ότι μόνο στη Βόρειο Ελλάδα υπάρχουν αποθέματα 16 εκατομμυρίων ουγγιών χρυσού προς εκμετάλλευση.
Εκτός από το χρυσό οι ειδικοί επιστήμονες γεωλόγοι του ΙΓΜΕ και του ΑΠΘ έχουν εντοπίσει και άλλα πολύτιμα μέταλλα και πολύτιμους λίθους. Στο σχετικό άρθρο της εφημερίδος Εξπρές πληροφορούμαστε: «Από μια μικρή έρευνα που έγινε εντοπίσθηκαν σε περιοχές της Βόρειας Ελλάδας πολύτιμοι λίθοι και συγκεκριμένα στο Παρανέστι και το Κάτω Νευροκόπι Δράμας, στην Κιμέρκχ Ξάνθης, στις Σάπες και στη Μαρώνεια Ροδόπης, στην Κίρκη και στο Σουφλί του νομού Έβρου,,.στο Παρανέστι Δράμας υπάρχει κόκκινο κορούνδιο, ποικιλίας ρουμπινιού μέσα σε μεταμορφωμένα πετρώματα, που φθάνουν τα 10 όπα. Τα διαμάντια επίσης εντοπίζονται στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη και βρίσκονται στο ορυκτό μετζορίτης (υπερ-πυριτικός γρανάτης), του οποίου η παρουσία στα ελληνικά πετρώματα είναι μοναδική μέχρι στιγμής στον κόσμο».
Οι επιστήμονες του ΑΠΘ και του ΙΓΜΕ τονίζουν όμως ότι για την εκμετάλλευση του θησαυρού αυτού του υπεδάφους της Βορείου Ελλάδος απαιτείται η υποστήριξη της πολιτείας και των ιδιωτών, καθώς δεν διατίθενται κονδύλια για να συνεχιστούν οι έρευνες. Τίθεται λοιπόν το εύλογο ερώτημα γιατί δεν διαθέτει η ελληνική Πολιτεία κονδύλια για την έρευνα του ελληνικού ορυκτού πλούτου, τη στιγμή που κατασπαταλώνται τεράστια κονδύλια εδώ και εκεί. Σημειωτέον ότι ενώ ο ορυκτός πλούτος της χώρα μας μένει ανεκμετάλλευτος, διαθέσουμε 2.320.000.000 δρχ. για την αναδιοργάνωση των Ενόπλων Δυνάμεων της Αλβανίας, όπως αποδεικνύει το από 9 Φεβρουαρίου 2001 κατεπείγον γράμμα του Υπουργού Εθνικής Αμύνης προς τον Υπουργό Οικονομικών.
ΤΙΤΑΝΙΟΝ
ΒΩΞΙΤΕΣ
ΝΙΚΕΛΙΟ
ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ
ΔΙΥΛΓΕΤΗΡΙΑ ΜΕΓΑΡΩΝ
Όταν η ομάδα του Έλληνα επιχειρηματία Ανδρεάδη ήθελε να κάνει ένα από τα μεγαλύτερα διυλιστήρια αργού πετρελαίου του κόσμου για το σαουδαραβικό πετρέλαιο στην Πάχη των Μεγάρων, έπρεπε να κοπούν μερικά ελαιόδενδρα και πράγματι εκόπησαν 25.000 δένδρα εκ των 250.000.000 εκατομμυρίων δένδρων που έχει η Ελλάδα, δηλ. αμελητέος αριθμός. Με αυτό το δικαιολογητικό ο κ. Κων/νος Καραμανλής σταμάτησε την επένδυση. Και όταν οι επενδυτές κατέφυγαν στα δικαστήρια και θα δικαιώνονταν γιατί ήταν ιδιώτες, ο κ. Καραμανλής έκανε νόμο και απαγόρευσε την επένδυση. Επειδή δε οι δικαστές δικάζουν βάσει νόμου, δικαστικώς ο όμιλος Ανδρεάδη έχασε την* υπόθεση, παρότι είχε δίκιο. Παρόλα αυτά όμως ο όμιλος Ανδρεάδη κατέφυγαν στα ευρωπαϊκά δικαστήρια. Η διαμάχη κράτησε 11 χρόνια και τελικώς οι επενδυτές δικαιώθηκαν. Λέει δε σε κάποιο σημείο η απόφαση του ευρωπαϊκού δικαστηρίου, « δεν μπορούμε να καταλάβουμε πώς είναι δυνατόν η ελληνική δικαιοσύνη να ανατρέπεται με αναδρομικούς νόμους». Καταδικάστηκε η Ελλάς ( δηλ. ο φορολογούμενος πολίτης) να πληρώσει 16 εκατομμύρια δολλάρια και 1.000.000 ελβετικά φράγκα.
Γιατί υποχρέωσε ο κ. Καραμανλής τους Έλληνες να πληρώσουν 47 εκατομμύρια δολλάρια ( συμπεριλαμβανομένης και της ποινικής ρήτρας που πληρώσαμε στους Σοβιετικούς, βλ. ανωτέρω περί τύρφης Φιλίππων) και τους στέρησε 2 επενδύσεις που θα τους απέδιδαν πολλαπλώς τόσα χρήματα; Βεβαίως ποτέ δεν πήρα απάντηση. Αντιλαμβάνεσθε πόσο προδομένη είναι η πατρίδα μας. Και τώρα μπορείτε επίσης να καταλάβετε γιατί ήρε ο Ανδρέας Παπανδρέου το εμπόλεμο με την Αλβανία και μάλιστα τον Αύγουστο μήνα, όταν όλη η Ελλάδα βρίσκεται στις παραλίες. Αυτά έγιναν επί Ανδρέα Παπανδρέου το 1987 με Υπουργό Εξωτερικών τον Κάρολο Παπούλια, χωρίς ούτε καν η Αλβανία να μας το ζητήσει. Και όταν οι ΗΠΑ με απόφαση της Γερουσίας της— και ακόμη δεν το έχει ανακαλέσει— απεφάσισε το 1946 την προσάρτηση της Δωδεκανήσου και της Β. Ηπείρου στην Ελλάδα. "Όλα αυτά είναι σημαντικότατα, τα οποία όμως παντελώς αγνοούνται από τον ελληνικό λαό. Και οι δήθεν διαμάχες του ανιψιού Καραμανλή και του κ. Σημίτη και της κας Παπαρήγα και του κου Κωνσταντόπουλου είναι θέατρο για να παρασύρεται ο κόσμος. Δεν τους επέτρεψαν ποτέ τα αφεντικά τους να ασχοληθούν πράγματι με ό,τι έχει σχέση με την Ελλάδα. Αν μάλιστα λάβετε υπόψιν σας ότι ο Γ. Παπανδρέου, ο Γέρος της Δημοκρατίας, αγορεύων εντός της Βουλής είχε πει για το Βορειοηπειρωτικό:
31 ΜΑΙΟΥ 196Ο
ΓΊαπανορεου αγορεύων στη Βουλή Ελλήνων για. χα εθνικά θέματα (όταν -Γ» κυβέρνηση ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ της ΕΡ»Ε μεθοδεύει συστυχώς τις συμφωνίες, που ητε*ν η <*ΡΧΠ τών δεινών, ΖΥΡΙΧΗΣ-ΛΟΝΔΙΝΟΥ για το ΚΥΠΡΙΑΚΟ κατ "αντίθεση του δημοψηφίσματος του Ελληνο- Κυηριακού λαού, τον Ιανουάριο του 1°5Ο, που εψήφισε Εϊ^ίΟΣΙΜ με την ΕΞλλααοι σε ποσοστό 95,7%), έλεγε : "Εκείνο πώντως το οποίο ο<ρείλουν όλαι αι Ελληνικοί Κυβερνήσεις να γνωρίζουν, είναι ότι το θέμα (της Βορείου Ηπείρου) υφίσταται. Και εκείνο το οποίον απαγορεύεται εις τον αιώνα, είναι
δι'οιονδήποτε λόγον η αττάρνηοις του ιεροϋ αιτήματος. εκείνο, το οποίον ουδέποτε θα επετρέπετο να επαναληφθεί δια την Βόρειο Ήτχετιρο, είναι εκείνο το οποίον - δυστυχώς -συνέβη με την Κύπρον, δια το οποίον εγράφη π απάρνηοις της εν<£>σε€*>ς. Καθ'οσ-ον αφορά την Βόρειο "Ηπειρο, δια το πρώτον θέμα. Γ) οιεκοΐκττσις είναι ιερά και απαράγραπτος. Η διαχείρηο-ις όμως, ο τρόπος και ο χρόνος είναι θέμα. κυβερνήσεων. Είναι θέμα των Διεθνών περιστάσεων. Είναι θέμα τ?ίς Ιστορίας : Και έφτασαν οι Διεθνείς περιστάσεις διότι πέρυσι ερυθμίσθπ τελικώς το γερμανικό ζήτηΜα- διά τι-*: ενωποιήσεοχ: των δυο Γερμανιών, οπότε εμείς θα μπορούσαμε να επανέλθουμε και να αξιώσουμε την προσάρτησιν τής Βορείου Ηπείρου ως είχαν αποφασίσει οι μεγάλοι το
Είναι τόσες πολλές οι λεπτομέρειες που αποδεικνύουν τις προδοσίες του κράτους κατά του ελληνικού λαού που χρειάζεται ένα ολόκληρο βιβλίο.
Ενέργεια από την καύση απορριμμάτων
Είναι γνωστή σε όλους η διαδικασία της καύσεως του πετρελαίου προς παραγωγήν ατμού κυρίως και μέσω του ατμού λαμβάνουν χώρα η παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος δια μέσου τουρμπίνας, η οποία με την σειρά της γυρίζει την γεννήτρια που παράγει το ηλ. ρεύμα. Η θέρμανση των κτιρίων δια του καλοριφέρ, η κίνηση των αυτοκινήτων και των αεροπλάνων και των πλοίων, κοκ. Στην βιομηχανία συνήθως έχει σαν κινητήριο δύναμη τον ατμό. Ο ατμός παράγεται από ατμολέβητες, που είναι δύο ειδών, τα υδραυλωτά παλαιού τύπου, όπως ήταν τα γερμανικά καζάνια της εταιρίας ΒυεΙηβΓ, τα αγγλικά Βζώοοοκ, και τα φλογαυλωτά, που είναι τα καινούρια καζάνια, όπως ήταν π.χ. του Κούπα, κ.α. Βεβαίως υπάρχουν και οι ατμογεννήτριες, που και αυτές κατασκεύαζε ο Κούπας ( ο οποίος επίσης διελύθη με τα πανωτόκια), αλλά ξένης τεχνολογίας.
Ο Δήμος Πειραιώς δεν απεκόμιζε τα σκουπίδια της ΧΡΩΠΕΙ. Αντιλαμβάνεσθε τι μεγάλη ποσότητα απορριμμάτων παράγουν 1252 άτομα, που ήταν ο μέγιστος αριθμός προσωπικού της ΧΡΩΠΕΙ την δεκαετία του 1970, αν μάλιστα προστεθούν και τα απόβλητα των βιομηχανικών τμημάτων, όπως υλικά συσκευασίας, υποπροϊόντα βάμβακος, υποπροϊόντα χρωμάτων, κλπ.
Ευτυχώς υπήρχαν τα οικόπεδα της οδού Οικονομίδου ( ο Οικονομίδης είναι ο εφευρέτης της ασπιρίνης), η οποία προς δόξαν της Ελλάδος έχει μετονομασθή σε οδό Μουράτη
(προς τιμήν του ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού!) και έτσι είχαν συγκεντρωθή τα απορρίμματα σε λόφους. Είναι άγνωστο στους πολλούς ότι το πλαστικό μπορείς να το ανακυκλώσεις 2-3 φορές το πολύ. Μετά την τρίτη φορά δεν μπορεί να παραγάγει προϊόντα και πρέπει να το καταστρέψεις. Η ΧΡΩΠΕΪ είχε μεγάλο εργοστάσιο πλαστικών, διότι εκτός από τους 10.000 ορούς, παρήγε και εκατοντάδες άλλα είδη πλαστικών για τα 450 είδη φαρμάκων που παρήγε. Αυτό το άχρηστο πλέον πλαστικό το αλέθαμε και το ανακατεύαμε με τους λόφους των σκουπιδιών για να αυξάνει η θερμογόνος τους δύναμη. Επίσης, παίρναμε μεγάλες ποσότητες πυρηνοξύλου, το οποίο το διαχωρίζαμε σε ειδικά μηχανήματα που είχαμε κατασκευάσει (δικής μας παραγωγής και εμπνεύσεως) και το μεν πρωτεϊνικό μέρος, με πρωτεΐνες 12% το χρησιμοποιούσαμε ως ζωοτροφή, το δε υπόλοιπο το καίγαμε μαζί με τα σκουπίδια και το πλαστικό προς παραγωγή ατμού. Είχαμε κατασκευάσει από πυρίμαχο λαμαρίνα ανοξείδωτη δύο κεκλιμμενα επίπεδα, τα οποία κατέληγαν σε έναν κοχλία, που ο μισός γέμιζε με νερό. Έπεφταν οι στάχτες και έσβηναν στο νερό και ο κοχλίας κάθε τόσο έβγαζε την τέφρα αυτού του μείγματος προς καύση, η οποία δεν ήταν άνω του 3% κατά βάρος των απορριμάτων, το πολύ δε 0,5% κατά όγκο. Τα καυσαέρια αυτού του μείγματος έμπαιναν υπογείως σε μία μεγάλη καμινάδα προπολεμική, και διοχετεύονταν στην ατμόσφαιρα, όπως όλες οι χιλιάδες καμινάδες της Ελλάδος.
Αυτό το καταπληκτικό σύστημα καύσεως των σκουπιδιών, το μοναδικό τότε όλης της Ελλάδος, που εγλίτωνε την ΧΡΩΠΕΙ από 1 τουλάχιστον τόνο πετρέλαιο ημερησίως, και γλίτωνε κιόλας το ελληνικό κράτος την αποκομιδή αυτών των σκουπιδιών, αντί το Υπουργείο Βιομηχανίας να έλθη να το μελετήσει και να το επιβάλη και στις άλλες εταιρίες προς τεράστιο όφελος της Ελλάδος, ήλθε και μας το έκλεισε το 1977 με την δικαιολογία ότι μολύνουμε το περιβάλλον. Και μία εβδομάδα μετά ο κ. Έβερτ είπε από τηλεοράσεως και ανακοίνωσε την δικιά μας μέθοδο καύσεως σκουπιδιών ως δική του ιδέα. Αυτή η μεγάλη καινοτομία του Υπουργείου μας (!) που παρέμεινε μόνο στα λόγια, είχε όμως κλείσει αυτό που ήδη γινόταν στη ΧΡΩΠΕΙ.
Σημείωση: Πρέπει ο αναγνώστης να γνωρίζει ότι η καύση παράγει καυσαέρια, δηλ. 0Ο2. 'Οταν καιμε πετρέλαιο (δηλ. υδρογονάνθρακα) αυτό καίγεται σε παραγωγή νερού (το υδρογόνο) και σε παραγωγή 0Ο2 ο άνθραξ. Άνευ του 0Ο2, όπως ξαναείπαμε, δεν μπορεί αν ζήσει κανένα φυτό ή δένδρο επί της γης, διότι τα φυτά καταναλίσκουν το 002 της ατμόσφαιρας (που είναι το 0,03%) και το μεν οξυγόνο το εκπνέουν, με τον δε άνθρακα παράγουν το ξυλώδες μέρος και τους καρπούς, κλπ.
Θέλω με όλα αυτά να πω ότι ανπεπιστημονικώς έπραξε το Υπουργείο Βιομηχανίας, διότι το ίδιο π.χ. θα μπορούσε να κάνει με την ΔΕΗ στο Κερατσίνι, που έκαιγε την εποχή εκείνη 450.000 τόνους μαζούτ ή τις μεγάλες καμινάδες των νοσοκομείων κλπ ή τις καμινάδες των πολυκατοικιών, οι οποίες υποχρεωτικά αντικατέστησαν το μαζούτ με το ντήζελ. Σταμάτησε μάλιστα και η ΔΕΗ να καίει μαζούτ, αλλά βασικώς για οπτικούς λόγους και όχι λόγους υγιεινής.
Κάτι που πολλοί δεν ξέρου είναι ότι οπτικός και αισθητικός είναι ο λόγος για τον οποίο το ελληνικό κράτος δεν επιτρέπει την πετρελαιοκίνηση στην Αθήνα ( η μόνη πρωτεύουσα στην Ευρώπη όπου απαγορεύεται η πετρελαιοκίνηση) και μετά κόπων και βασάνων το επέτρεψε στα ταξί. Αν υπολογίσουμε ότι έχουμε 15.000 ταξί και το καθένα ας πούμε ότι καίει 20 λίτρα ντήζελ ημερησίως, ενώ ο καυστήρας της πολυκατοικίας κατά μέσον όρο καίει 60 λίτρα την ώρα και επί 6 ώρες κατ' ελάχιστον ημερησίως, θα κάψει 360 λίτρα ημερησίως, δηλ. όσο 15 ταξί τουλάχιστον. Και αν υπολογίσουμε ότι έχουμε
15.000 ταξί στην Αθήνα, αυτά καταναλίσκουν σε ντήζελ όσο 1000 πολυκατοικίες. Εάν λοιπόν ληφθή υπόψιν ότι η Αθήνα και ο Πειραιάς έχουν τουλάχιστον 200.000 πολυκατοικίες αντιλαμβανόμεθα ότι τους χειμερινούς μήνες είναι τεράστια η κατανάλωση πετρελαίου από τις πολυκατοικίες και όχι από τα αυτοκίνητα. Δεδομένου τώρα ότι τα πλοία καίνε ντήζελ και μαζούτ, τα αεροπλάνα καίνε ντήζελ, όλα δε τα φορτηγά άνω των 1,5 τόνων καίνε ντήζελ, είναι φανερό ότι η απαγόρευση της πετρελαιοκινήσεως στην Αθήνα και Θεσσαλονίκη είναι παράλογη, αντι-επιστημονική και απαράδεκτη. Διότι αλλιώς δεν εξηγείται γιατί είμαστε η μοναδική χώρα σε όλη την Ευρώπη που το απαγορεύει. Δηλ. οι Ιταλοί, οι Γάλλοι, οι Ισπανοί, οι Βρετανοί κλπ, δεν ξέρουν τι κάνουν και εμείς είμαστε οι μεγάλοι επιστήμονες και σοφοί; Ο βασικός λόγος είναι ότι το πετρέλαιο καταναλίσκει 150 γραμμ. ανά ίππο και ώρα, ενώ ο βενζινοκινητήρας 220 γραμμ. ανά ίππον και ώρα, και επομένως, όσο πιο πολλά πετρελαιοκίνητα έχεις, αυτά θα καταναλίσκουν τα 2/3 των καυσίμων της βενζινοκινήσεως. Δηλ. κάποιοι κερδοσκοπούν εις βάρος του ελληνικού λαού ή κάποιοι ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΠΟΙΟΙ ΑΛΛΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΙΕΘΝΗ ΣΙΩΝΙΣΜΟ.
Τίθεται τώρα το ερώτημα γιατί η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα που δεν καίει τα σκουπίδια της, αλλά τα πετάει στα ρέμματα, πρακτική που έχει καταδικασθεί επανειλημμένως από την Ευρωπαϊκή Ένωση σε υψηλά πρόστιμα. Στην υπόλοιπη Ευρώπη υπάρχουν εργοστάσια που καίνε τα σκουπίδια της πόλεως και παράγουν ρεύμα. Θα μπορούσε το υπουργείο στην περίπτωση της ΧΡΩΠΕΙ, αν πράγματι ανησυχούσε τόσο ^Εολύ για το περιβάλλον, τουλάχιστον να μας βοηθούσε να βελτιώσουμε την εγκατάσταση βάζοντας ηλεκτροστατικά φίλτρα ή φίλτρα νερού, ώστε να μην διοχετεύεται το παραμικρό στερεό στην ατμόσφαιρα και όχι να διατάξει το κλείσιμο της μονάδος.
ΜΕΡΙΚΕΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΟΡΙΖΟΥΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ
ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ
Φεβρουάριος 1912: Πρώτη συνθήκη συμμαχίας μεταξύ Σερβίας και Βουλγαρίας,
Μάιος 1912: Στρατιωτική σύμβαση μεταξύ Σερβίας και Βουλγαρίας με καθορισμό ορίων στην Μακεδονία, χωρίς να ληφθούν υπ* όψιν η Ελλάς και το Μαυροβούνιο.
Μάιος 1912: Συνθήκη μεταξύ Ελλάδος και Βουλγαρίας
9 Σεπτεμβρίου 1912: Υπογραφή στρατιωτικής συνθήκης μεταξύ των Βαλκανικών κρατών Ελλάδος, Μαυροβουνίου, Σερβίας και Βουλγαρίας. Η Ελλάς έλαβε μέρος άνευ όρων.
Σεπτέμβριος 1912:Αρχίζουν προκλητικά διαβήματα κατά της Τουρκίας από τα κράτη της Συμμαχίας.Δεν καρποφορούν οι μεσολαβήσεις και παρεμβάσεις των τότε μεγάλων δυνάμεων.
25 Σεπτεμβρίοΐ) 1912: Το Μαυροβούνιο κυρήσσει τον πόλεμο κατά της Τουρκίας. Τέλη Σεπτεμβρίου 1912: Η Αλβανία τάσσεται στο πλευρό της Τουρκίας.
3 Οκτωβρίου 1912: Διακοπή διπλωματικών σχέσεων των κρατών της Συμμαχίας και κήρυξη πολέμου. Αρχίζει ο Λ' Βαλκανικός Πόλεμος.
Η Ελλάς είναι η μόνη χώρα που παραθέτει στόλο κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας γι αυτό και έγινε δεκτή στην Συμμαχία. Το ναυτικό κατόρθωμα αυτό της Ελλάδος, δηλ. το ότι εξανάγκασε τον τουρκικό στόλο να παραμείνει στα στενά, Μικρά Ασία, όπου διατηρούσε μεγάλες δυνάμεις, προς τα πολεμικά μέτωπα κατά των συμμαχικών κρατών και να τα πλευροκοπήσει. Έτσι ο ουσιαστικός παράγων της νίκης των συμμάχων κατά της Τουρκίας ήταν ο ελληνικός πολεμικός στόλος.
20 Νοεμβρίου 1912: Ανακωχή μεταξύ των αντιμαχομένων, δηλ. της Τουρκίας με την Βουλγαρία, την Σερβία, το Μαυροβουνίου, αλλά όχι με την Ελλάδα, η οποία συνεχίζει τον πόλεμο, διότι η Τουρκία ετοιμάζει σχέδιο να καταστρέψει τον Ελληνικό Στόλο παρασύροντας τον κοντά στα επάκτια πυροβόλα των Δαρδανελλίων. Αν το επιτύγχανε αυτό, τότε εύκολα θα μπορούσε μετά να αλλάξει την εικόνα του μετώπου προς όφελος της.
28 Νοεμβρίου 1912: Ανακήρυξη υπό αλβανοφώνων της ανεξαρτησίας της Αλβανίας στον Αυλώνα με την προτροπή Αγγλίας και Ιταλίας.
3 Δεκεμβρίου 1912: Ναυμαχία της « Έλλης». Ο τουρκικός στόλος τολμά επιτέλους να βγή από τα Στενά. Μετά από μερικές ώρες όμως ηττημένος καταφεύγει πάλι μέσα στα Στενά για να σωθή. Είναι ο πρώτος ελιγμός Τ (όπως ονομάζεται) στην ναυτική πολεμική ιστορία που διεξάγει ο Ναύαρχος Κουντουριώτης. Πρέπει να σημειωθή ότι ο τουρκικός στόλος είχε 4 θωρηκτά με μεγαλύτερο βεληνεκές από το «Αβέρωφ», τα οποία άρχισαν πυρ εξ αποστάσεως 14.000 μέτρων, ενώ ο «Αβέρωφ» άρχισε πυρ εξ' αποστάσεως 12.000 μέτρων. Δηλαδή, επί 2.000 μέτρα οι Τούρκοι έβαλλαν χωρίς οι Έλληνες να μπορούν να βάλλουν.
7 Δεκεμβρίου 1912: Κατάληψη της Κορυτσάς
20 Δεκεμβρίου 1912: Αναγνώριση της ανεξαρτησίας της Αλβανίας από τους πρεσβευτές των μεγάλων δυνάμεων στο Λονδίνο.
21 Φεβρουαρίου 1913: Απελευθέρωση ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ από τον ελληνικό στρατό, αφού έπεσε πρώτα το Μπιζάνι.
3 Μαρτίου: Κατάληψη Αργυροκάστρου και Κλεισούρας
6 Μαρτίου 1913: Καταλαμβάνεται το ΤΕΠΕΛΕΝΙ και εν συνεχεία η ΧΕΙΜΑΡΑ, το ΚΟΥΡΒΕΛΕΣΙ, η ΠΡΕΜΕΤΗ και το ΛΕΣΚΟΒΙΚΙ. Μετά, ο ελληνικός στρατός προελαύνει για να απελευθερώσει και τον ΑΥΛΩΝΑ. Αλλά κατόπιν αξιώσεως της Ιταλίας, η οποία είναι η βασική χώρα που μας έχει στερήσει την Βόρειο Ήπειρο, αναγκάσθηκε να σταματήσει.
17 Μαΐου 1913: Υπογραφή ειρήνης με την Τουρκία και τους Βαλκανικούς Συμμάχους.
30 Μαΐου 1913: Υπογράφεται στο Λονδίνο η Συνθήκη ειρήνης. Την επιμονή της Ιταλίας και Αυστρο-ουγγαρίας, βάσει του άρθρου 3, ανατίθεται στις έξι (6) μεγάλες δυνάμεις, ΑΓΓΛΙΑ, ΓΑΛΛΙΑ, ΑΥΣΤΡΟ-ΟΥΓΓΑΡΙΑ, ΓΕΡΜΑΝΙΑ, ΙΤΑΛΙΑ και ΡΩΣΣΙΑ, ο διακανονισμός των συνόρων του νεοσύστατου Αλβανικού κράτους. Όλοι φροντίζουν για την εθνική αποκατάσταση των Αλβανών, που ούτε οι ίδιοι δεν το περίμεναν, διότι είχαν ταχ^ή με το μέρος της Τουρκίας και ήταν ηττημένοι. (Σημειωτέον ότι ούτε και τον Αύγουστο του 1987 περίμεναν την άρση του εμπολέμου που τους πρόσφερε ο Ανδρέας Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ, δηλ. ένα βήμα προς την απεμπόληση των δικαιωμάτων μας επί της Βορείου Ηπείρου, χωρίς κανένα αντάλλαγμα και χωρίς ούτε καν να το ζητήσει η Αλβανία! Και μάλιστα χωρίς να διενεργηθή δημοψήφισμα για ένα τόσο μεγάλης σημασίας εθνικό θέμα)
Στο νεοσύστατο Αλβανικό κράτος εδόθη δυστυχώς όλη η Βόρειος Ήπειρος, δηλ. η ΧΕΙΜΑΡΑ, το ΑΡΓΥΡΟΚΑΣΤΡΟ, η ΚΟΡΥΤΣΑ, η ΠΡΕΜΕΤΗ, το ΔΕΛΒΙΜΟΝΪ, οι ΑΓΙΟΙ ΣΑΡΑΝΤΑ, κ.λ.π. Επίσης, στο άρθρο 5 της ίδιας συνθήκης ο Σουλτάνος και οι ανώτατοι άρχοντες των Βαλκανικών κρατών αναθέτουν στις 6 μεγάλες δυνάμεις και το θέμα των μεγάλων νήσων του Αιγαίου που είχε απελευθερώσει ο ελληνικός στόλος και στρατός.
29 Ιουλίου 1913: Υπογράφεται στο Λονδίνο πρωτόκολλον περί της ανεξαρτησίας και του οργανισμού της Αλβανίας από τις προαναφερθείσες έξι μεγάλες δυνάμεις.
8 Αυγούστου 1913: Απόφαση των μεγάλων δυνάμεων (γνωστή και ως Πρωτόκολλο του Λονδίνου, προεδρεύοντος του Υπουργού Εξωτερικών της Αγγλίας σερ Έντουαρντ Γκρέυ με μέλη τους πρέσβεις των έξι μεγάλων δυνάμεων) ότι τα βόρεια σύνορα της Αλβανίας με την Ελλάδα θα περιελάμβαναν αφ' ενός μεν τον Καγιά Κορυτσάς, αφ' ετέρου δε την ακτή μέχρι την Φτελιά. Μεταξύ αυτών των δύο σημείων τα σύνορα θα καθορίζονταν από επιτροπή βάσει γεωγραφικών και εθνολογικών-γλωσσικών δεδομένων. Το γλωσσικό κριτήριο δεν ήταν σωστό διότι υπήρχαν Έλληνες στην συνείδηση που έγιναν αλβανόφωνοι δια της βίας, όπως συμβαίνει και σήμερα.
17 Δεκεμβρίου: Η Επιτροπή βγάζει την απόφαση της, γνωστή ως πρωτόκολλο της Φλωρεντίας.
13 Φεβρουαρίου 1914: Οι μεγάλες δυνάμεις κοινοποιούν στην Ελλάδα μέσω διπλωματικών εκπροσώπων, την συνοριακή γραμμή Ελλάδος-Αλβανίας και την προσκαλούν να αποσύρει τα στρατεύματα της. Ο ελληνικός στρατός εξαναγκάσθηκε από τους μεγάλους να παραδώσει την Βόρειο Ήπειρο που είχε καταλάβει και απελευθερώσει με τόσες θυσίες και αίμα στους Αλβανούς. Το δεύτερο μέρος της διακοτνώσεως είναι χαρακτηριστικό του εκβιασμού που υπέστη η Ελλάς και τα σχόλια περιττεύουν, γιατί δεν μας επιδικάσθηκαν τα νησιά του Αιγαίου με την υπογραφή της συνθήκης του Βουκουρεστίου της 10ης Αυγούστου 1913, με την οποία και έκλεισε ο Β' Βαλκανικός Πόλεμος.
21 Φεβρουαρίου 1914: Η Ελλάς υποκύπτει αλλά διαμαρτύρεται δι' ανακοινώσεως, ζητώντας τροποποιήσεις των συνόρων και εγγυήσεις για ασφάλεια, εκπαίδευση και θρησκεία των Ελλήνων που μετά την απελευθέρωση τους περιέρχονται από τους Τούρκους στους Αλβανούς. Χαρακτηριστικό της αδικίας αυτής είναι η οργή του μετέπειτα Πρωθυπουργού της Γαλλίας Κλεμανσώ, ταυ επονομαζόμενου τίγρη της Γαλλίας, την οποίαν εκφράζει σε επιστολή του που έγραψε στην εφημερίδα του «Ελεύθερος Άνθρωπος», η οποία έχει ως εξής:
«Ιδού 350.000 αληθινοί Έλληνες, διαμένοντες σε χωριά, των οποίων και μόνο τα ονόματα δηλούν την ελληνική καταγωγή. Κατόρθωσαν να κρατήσουν την εθνικότητα τους εναντίον των Τούρκων, και όταν έφθασαν τα ελληνικά στρατεύματα προς απελευθέρωση των από τον Οθωμανικό ζυγό, τους είπαν και τους επανέλαβαν ότι τώρα ήταν οριστική η αποκατάσταση τους στην πατρίδα. Διότι αρχικώς θέμα της κυβερνήσεως των Αθηνών και της διπλωματίας της ήταν η επιστροφή ολόκληρης της Ηπείρου στην Ελλάδα. Και ξαφνικά, χωρίς καμία προπαρασκευή, χωρίς να λάβουν για τους δυστυχείς αυτούς τάηθυσμούς καμία εγγύηση...καληνύχτα σας αγαπητοί συμπατριώται και καλήν τύχην με τους ληστές Αλβανούς».
28 Φεβρουαρίου 1914: Κηρύσσεται η αυτόνομη δημοκρατία της Βορείου Ηπείρου με Πρωθυπουργό τον Βορειοηπειρώτη πολιτικό Γεώργιο Χρηστάκη Ζωγράφο. Οι Βορειοηπειρώτες ηγέτες, βλέποντας ότι δεν είναι εφικτή η ένωση της Βορείου Ηπείρου με την μητέρα Ελλάδα, λόγω της ανάλγητης στάσεως των μεγάλων δυνάμεων, επαναστατούν και καλούν όλους τους Βορειοηπειρώτες σε γενική εξέγερση.
Σε διακοίνωση τους προς τις μεγάλες δυνάμεις οι εξεγερθέντες Βορειοηπειρώτες εκφράζουν την απογοήτευση τους και τον πόνο τους για την αγνόηση των δικαίων τους. Με γοργό ρυθμό οργανώνεται ο στρατός στον οποίο προσέρχονται και εμπειροπόλεμοι των βαλκανικών πολέμων. Οι Βορειοηπειρώτες της Αμερικής στέλνουν χρήματα και εφόδια. Ο Λοχαγός του ελληνικού στρατού Βορειοηπειρώτης Σπυρομήλιος παραιτείται από τον ελληνικό στρατό και αναλαμβάνει την αρχηγία της Χειμάρας, της δε Κορυτσάς ο Συνταγματάρχης Τσόντος. Εκτός του Ζωγράφου που αναλαμβάνει χρέη Πρωθυπουργού, αναλαμβάνουν Υπουργοί οι: Αλέξανδρος Καραπάνος, ο Μητροπολίτης Βέλλος και Κονίτσης Σπυρίδων, ο Μητροπολίτης Δρυινουπόλεως Βασίλειος και ο αντισυνταγματάρχης Δουλής.
Οι Αλβανοί με αξιωματικούς του τουρκικού στρατού καθώς και Ιταλούς και Αυστριακούς επετέθησαν κατά των Ελλήνων Βορειοηπειρωτών, τους οποίους αρχικώς ενίκησαν κοντά στο Τεπελένι, στην συμβολή των ποταμών Αώου και Δρτνου, καθώς και στην κοντά στην μονή Τσέπου πλησίον του Αργυροκάστρου. Οι προελαύνοντες Αλβανοί όμως εκυκλώθησαν σχεδόν από τις άλλες Βορειοηπειρωτικές δυνάμεις των Χειμαρριωτών από τον ΣΠΥΡΟΜΗΛΙΟ και των σωμάτων της ΠΡΕΜΕΤΗΣ, που προήλασαν μέχρι το ΒΕΡΑΤΙ, και πανικόβλητοι ετράπησαν σε φυγή προς το ΔΥΡΡΑΧΙΟΝ. Εξαναγκάσθηκαν να αντιμετωπίσουν τους Βορειοηπειρώτες και ηττήθησαν τελεσιδίκως κοντά στο Καγάν Κολωνίας. Μετά την ήττα των Αλβανών και των συμμάχων Ιταλών και Αυστριακών οι Μεγάλες Δυνάμεις φοβούμενες ότι οι Βορειοηπειρώτες θα προελάσουν και άλλο προς Βορράν τηλεγράφησαν στον Χρηστάκη Ζωγράφο να παύσει την προέλαση και να προσέλθει στην Κέρκυρα για διαπραγματεύσεις. Στους διάφορους τομείς υπεγράφη ανακωχή.
17 Μαΐου 1914: Υπογράφεται το πρωτόκολλο της Κερκύρας το οποίον ουσιαστικώς εξασφάλιζε την αυτονομία της Βορείου Ηπείρου εντός του αλβανικού κράτους.
Με διάφορα μικροεπεισόδια καταλαμβάνονται από τους Βορειοηπειρώτες επίσης το ΤΕΠΕΛΕΝΙ, και η περιφέρεια ΚΟΥΡΒΕΛΙΣΙΟΥ. ΤΟ κείμενο του Πρωτοκόλλου της Κερκύρας έχει ως εξής:
1. Η Β. Ήπειρος είναι αυτόνομη.
2. Αναγνωρίζει τον βασιλέα Γουλιέλμο Βηδ ως νόμιμο βασιλέα αυτής.
3. Αποστέλλει βουλευτές στο αλβανικό κοινοβούλιο.
4. Η επίσημη γλώσσα της Β. Ηπείρου είναι η ελληνική.
5. Η υποχρεωτική ελληνική γλώσσα των σχολείων της είναι η ελληνική, διδασκόμενης και της αλβανικής υποχρεωτικώς.
6. Οι Ηπειρώτες έχουν δικαίωμα να διατηρούν δική τους στρατιωτική δύναμη από δικούς τους αξιωματικούς, την οποία η αλβανική κυβέρνηση δεν θα δύναται να μεταχειρισθεί έξω των ορίων της Βορείου Ηπείρου.
20 Ιουνίου 1914: Οι Μεγάλες Δυνάμεις εξαναγκάζονται να εγκρίνουν το πρωτόκολλο της Κερκύρας.
23 Ιουνίου 1914: Καταλαμβάνεται και η περιφέρεια ΚΟΡΥΤΣΑΣ. Ο Πρόεδρος της Διεθνούς Επιτροπής γνωστοποιεί στην κυβέρνηση της αυτονόμου Δημοκρατίας της Βορείου Ηπείρου ότι ο ανώτατος άρχων της Αλβανίας Γουλιέλμος Βηδ και η κυβέρνηση του αποδέχονται στο ακέραιο το πρωτόκολλο της Κερκύρας.
29 Ιουνίου 1914: Δολοφονία Φραγκίσκου Φερδινάνδου, διαδόχου του αυστριακού θρόνου στο Σεράγεβο. Αρχή του Α' Παγκοσμίου Πολέμου.
Οκτώβριος 1914: Οι μεγάλες δυνάμεις δίδουν την εντολή στην Ελλάδα να ξανακαταλάβει την Βόρειο Ήπειρο για λόγους ασφαλείας.
31 Οκτωβρίου 1914: Τους ίδιους λόγους επικαλείται και η Ιταλία και καταλαμβάνει την νήσοΣΑΣΩΝΙΑ.
25 Δεκεμβρίου 1914: Η Ιταλία αποβιβάζει στρατεύματα στον ΑΥΛΩΝΑ, επειδή η Ελλάδα δεν στήριξε την Σερβία. Τον ίδιο μήνα μας προσφέρουν την Βόρειο Ήπειρο, αν συμμετέχουμε στον πόλεμο με την Εηίεηίβ, δηλ. την συμμαχία Αγγλίας, Γαλλίας, Ιταλίας.
26 Απριλίου 1915: Στην Ιταλία παραχωρείται ο ΑΥΛΩΝΑΣ και ενδοχώρα ικανή δια άμυνα και στην Ελλάδα η Βόρειος Ήπειρος της οποίας 16 αντιπρόσωποι θα μετέχουν στο Ελληνικό Κοινοβούλιο από τις 15/12/1915.
1916: Λόγω των ελληνικών παλινδρομήσεων οι Σύμμαχοι ζητούν την αποχώρηση των ελληνικών στρατευμάτων από την Βόρειο Ήπειρο, όταν το ίδιο έτος η Αλβανική Εθνική Συνέλευση είχε ψηφίσει την ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ της Βορείου Ηπείρου. Τι ειρωνία!
13 Ιουνίου 1917: Η Ιταλία επεκτείνει την κατοχή της και στην Βόρειο Ήπειρο και ο Βενιζέλος απευθύνει έκκληση στην Γαλλία να στείλει στρατεύματα στην Βόρειο Ήπειρο.
4 Αυγούστου 1917: Ο Έλλην πρεσβευτής στο Λονδίνο Γενάδιος πληροφορεί την ελληνική κυβέρνηση ότι η Ιταλία επιχειρεί προσεταιρισμό των Βλάχων με συλλαλητήριο που στηρίζεται στο 16° Ιταλικό σώμα στρατού. Η προσπάθεια των Ιταλών αποβαίνει φιάσκο λόγω του ελληνικού φρονήματος των Βλάχων.
17 Οκτωβρίου 1918: Υπογράφεται από τους εμπολέμους στο ΜΟΥΔΡΟ η ανακωχή. Τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Αγγλος πρεσβευτής στην Αθήνα προτείνει εκτός της Βορείου Ηπείρου να πάρει η Ελλάδα τα Δωδεκάνησα και την Κύπρο.
1 Μαρτίου 1919: Η Αγγλική και Γαλλική αντιπροσωπεία καταδικάζουν το κριτήριο της γλώσσας του Πρωτοκόλλου της Φλωρεντίας (Βλ. ανωτέρω, 17 Δεκεμβρίου 1913).
13 Ιανουαρίου 1920: Εγκρίνεται από το ανώτατο συμμαχικό συμβούλιο η συμφωνία Βενιζέλου-Τιτόνι (Υπουργού Εξωτερικών της Ιταλίας), την οποία εγνωστοποίησε ο Βενιζέλος στο Συμβούλιο, που επιδοκιμάζεται και από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ ^ΙΙΒΟΙΙ την 10η και 25η Φεβρουαρίου 1920.
14 Ιανουαρίου 1920: Η γραμματεία του Συμβουλίου κοινοποιεί στην Νοτιοσλαβία (μέρος της παλαιάς Γιουγκοσλαβίας) μεταξύ άλλων ότι η Βόρειος Ήπειρος επιδικάζεται στην Ελλάδα.
15 Μαΐου 1920: Υπογράφεται συμφωνία Ελλάδος-Αλβανίας στην Καπιστινίτσα. Συμφωνείται οι Έλληνες να μην πάρουν την ΚΟΡΥΤΣΑ μετά την αποχώρηση των Γάλλων, οι δε Αλβανοί αναλαμβάνουν υποχρεώσεις έναντι του ελληνικού στοιχείου μέχρι των τελικών αποφάσεων των μεγάλων δυνάμεων.
17 Μαΐου 1920: Η Αμερικανική Γερουσία ψηφίζει ότι η Βόρειος Ήπειρος χωρίς την εξαίρεση της ΚΟΡΥΤΣΑΣ, δηλ. συμπεριλαμβανομένης και της ΚΟΡΥΤΣΑΣ πρέπει να παραδοθή -στην Ελλάδα καθώς και τα Δωδεκάνησα και η δυτική πλευρά της Μικράς Ασίας.
20 Αυγούστου 1920: Υπογράφεται η Συνθήκη των Σεβρών και η Ελλάδα ενσωματώνει στον κορμό της την Ανατολική Θράκη μέχρι την Τσαλτατζά έξω από την Κωνσταντινούπολη και γίνεται «η χώρα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών», όπως λεγόταν.
20 Νοεμβρίου 1920: Εκλογές και πτώση Βενιζέλου. Επαναπατρισμός Γούναρη, Μεταξά και Καν/νου από την εξορία.
17 Δεκεμβρίου 1920: Η Αλβανία γίνεται δεκτή σαν μέλος στην Κοινωνία των Εθνών και ζητά από αυτήν να παρέμβη στην διένεξη της Αλβανίας με την Ελλάδα για τα νότια μεταξύ τους σύνορα. Η Ελλάς αντικρούει το αίτημα ισχυριζόμενη ότι αυτό ήταν θέμα της συνδιασκέψεως της ειρήνης και ότι εκρίθη υπέρ αυτής.
Ιούνιος 1921: Η Κοινωνία των Εθνών αποφαίνεται ότι είναι αναρμόδια να κρίνει το θέμα και η Ελλάς δικαιώνεται.
9 Νοεμβρίου 1921: Ενώ η Ελλάδα πολεμά τους Τούρκους στην Μικρά Ασία, η Ιταλία επαναφέρει το θέμα των συνόρων με την Αλβανία στην συνδιάσκεψη των Παρισίων σε βαθμό Πρέσβεων, η οποία χωρίς να έχει αρμοδιότητα ψηφίζει την επαναφορά των συνόρων όπως τα είχε καθορίσει το πρωτόκολλο της Φλωρεντίας (1913).
2 Οκτωβρίου 1921: Ο αντιπρόσωπος της Αλβανίας στην Κοινωνία των Εθνών καταθέτει δήλωση ότι η Αλβανία αναλαμβάνει την υποχρέωση να σεβασθή τα θρησκευτικά και εκπαιδευτικά δικαιώματα των Βορειοηπειρωτών, ενώ αμέσως μεθοδεύει ακριβώς τα αντίθετα.
Νοέμβριος 1921: Τα σύνορα Ελλάδος-Αλβανίας επανέρχονται με απόφαση των «συμμάχων μας» όπως είχαν καθορισθή το 1913 με το Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας. Για μια ακόμη φορά οι σύμμαχοι της Ελλάδος δικαιώνουν τους ηττημένους εχθρούς μας και εχθρούς τους. Τα επόμενα χρόνια οι Αλβανοί μεθοδεύουν την διάλυση των Βορειοηπειρωτών περιορίζοντας βάναυσα τα θρησκευτικά και εκπαιδευτικά δικαιώματα των Ελλήνων. Οι Βορειοηπειρώτες αναγκάζονται να προσφύγουν στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης όπου δικαιώνονται πανηγυρικά. Αλλά προς τι;
7 Απριλίου 1939: Η κατάσταση χειροτερεύει πολύ, διότι με τους Αλβανούς πλέον κατά των Ελλήνων συνεργάζονται και οι Ιταλοί φασίστες, όταν η Αλβανία ενώνεται προσωρινά με την Ιταλία στο όνομα του Βασιλέως της νίίίοπο Επιΐηαηυοίε, διατηρώντας όμως την κυριαρχία και ανεξαρτησία της.
28 Οκτωβρίοιυ 1940: Η Ιταλία δια του πρέσβεώς της στην Αθήνα στις 3 τα ξημερώματα απαιτεί από τον Πρωθυπουργό της Ελλάδος Ιωάννη Μεταξά να επιτροπή στα ιταλικά στρατεύματα να περάσουν τα σύνορα. Με το ΟΧΙ του Μεταξά τα ιταλικά στρατεύματα ενισχυμένα και με τάγματα Αλβανών επιτίθενται κατά των ελληνικών συνοριακών φυλακίων αλλά αποκρούονται. Ο ελληνικός στρατός αντεπιτίθεται και για μια ακόμη φορά καταλαμβάνει και ελευθερώνει την Βόρειο Ήπειρο. ΚΟΡΥΤΣΑ, ΑΡΓΥΡΟΚΑΣΤΡΟ, ΤΕΠΕΛΕΝΙ, κλπ. Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που νικά τον άξονα γράφοντας σελίδες δόξας σε αυτούς τους 6 μήνες πολέμου.
6 Απριλίου 1941: Η Γερμανία επιτίθεται κατά της Ελλάδος μέσω Βουλγαρίας, αλλά δεν μπορεί να διασπάσει την γραμμή ΜΕΤΑΞΑ. Όταν όμως απροσδόκητα σπάει το σερβικό μέτωπο, οι Γερμανοί περνούν από το τριεθνές και καταλαμβάνουν την Θεσσαλονίκη. Ο αγώνας πλέον είναι μάταιος και ο στρατηγός Τσολάκογλου υπογράφει ανακωχή με τους Γερμανούς. Ο Χίτλερ εντυπωσιασμένος από τον ελληνικό στρατό διατάσσει να μην συλληφθούν οι Έλληνες στρατιώτες αιχμάλωτοι, οι δε αξιωματικοί να γυρίσουν σπίτια τους με τα όπλα τους.
Ιούνιος 1942: Η εξόριστη ελληνική κυβέρνηση στην Αίγυπτο, με υπόμνημα της στους μεγάλους Η.Π.Α, Ε.Σ.Σ.Δ. και Μεγάλη Βρεττανία ζητά την απόδοση της Βορείου Ηπείρου. Οι διαθέσεις των μεγάλων δυνάμεων είναι ευνοϊκές.
12 Οκτωβρίου 1944: Η ελληνική κυβέρνηση διακυρήσσει ότι η Βόρειος Ήπειρος αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Ελλάδος.
Ιούνιος 1945: Η συνταγματική επιτροπή επί των εξωτερικών υποθέσεως της Ελλάδος προτείνει στην κυβέρνηση την κατάληψη της Βορείου Ηπείρου από τον ελληνικό στρατό, για να μην χαθούν τα δικαιώματα μας. Η κομμουνιστική πολιτική όμως μας στερεί αυτήν την δυνατότητα. Να σημειωθεί ότι έχει ήδη αρχίσει ο διαχωρισμός Ανατολής-Δύσης, ο λεγόμενος ψυχρός πόλεμος και το ελληνικό θαύμα πλέον του Β' Παγκοσμίου Πολέμου έχει δήθεν ξεχαστεί από τους δήθεν συμμάχους μας. Η Ε.Σ.Σ.Δ. τάσσεται υπέρ της Αλβανίας και έκανε ότι δεν θυμόταν ότι η ελληνική απροσδόκητη αντίσταση και κατά των Γερμανών (επί δύο μήνες, από 6-4-1941 έως 6-6-1941) έδωσε την δυνατότητα στον Στάλιν να μεταφέρει από το ανατολικό μέτωπο της Ρωσσίας κατά της Ιαπωνίας 170 μεραρχίες στο δυτικό μέτωπο και να αποκρούσει έτσι τους Γερμανούς).
Ν.Β.: Η επιχείρηση ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΣΑ, όπως ονομάσθηκε η γερμανική εκστρατεία κατά της Ε.Σ.Σ.Δ., απέτυχε ΟΧΙ λόγω της ελεύσεως του χειμώνα όπως ψευδώς λέγεται, αλλά λόγω της χρονικής άνεσης που εξασφάλισε η Ελλάδα στους Σοβιετικσύς για να μεταφέρουν τις 170 μεραρχίες εκ των οποίων οι 41 τεθωρακισμένες από το Βλαδιβοστόκ (Σιβηρία) στο Στάλινγκραντ. Ο αρχιστράτηγος των γερμανικών δυνάμεων της επιχειρήσεως Μπαρμπαρόσσα \ϊ;ιπηΝΗίη αναφέρει στο βιβλίο του «Νίκαι απωλεσθείσαι», «υπολογίζαμε σε 240 μωσαϊκές μεραρχίες, αλλά ήδη έχουμε διαπιστώσει 360». Αυτή η πληροφορία έχει αποσιωπηθεί. Όταν πλέον ο Ρώσος Ζόργκε, ο διπλός πράκτωρ Ρωσίας-Ιαπωνίας πληροφόρησε τον Στάλιν ότι οι Ιάπωνες δεν θα επιτεθούν στην Μαντζουρία—όπως είχε συμφωνηθεί με τους Γερμανούς, ώστε να βάλουν τους Σοβιετικούς στην μέση— ο χρόνος πια δεν θα αρκούσε για την μεταφορά των σοβιετικών στρατευμάτων από την μακρινή Σιβηρία, αν δεν είχε μεσολαβήσει η σθεναρή αντίσταση της Ελλάδος. Η Γερμανία θα είχε φθάσει γρήγορα στο Μπακού (Αζερμπαϊτζάν), θα είχε καταλάβει τα πετρέλαια, και θα είχε νικήσει την Ε.Σ.Σ.Δ., η οποία δεν θα μπορούσε πλέον να πολεμήσει χωρίς πετρέλαιο. Αν δεν είχε υπάρξει η αντίσταση των Ελλήνων, η Γερμανία, ακόμη και αν δεν κέρδιζε τον πόλεμο, θα συζητούσε από θέση ισχύος για μια ανακωχή. Εκτός βέβαια του γεγονότος ότι θα μπορούσαν τότε από κοινού Ιαπωνία και Γερμανία να κτυπήσουν τις Η.Π.Α. και πολλά άλλα που δεν σχετίζονται άμεσα με το θέμα της Βορείου Ηπείρου. Έτσι λοιπόν όπως και στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο έτσι και στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο η Ελλάδα έπαιξε καθοριστικό ρόλο, όπως το ανέμενε και ο ίδιος ο Αδόλφος Χίτλερ, που στον λόγο του στο ΚεκΗβτας (Κοινοβούλιο) στις 31 Μαΐου 1941, δικαιολογών την γερμανική εκστρατεία κατά της Ελλάδος έλεγε επί λέξει: «Δεν θα μπορούσα ποτέ να επιτρέψω να ξαναξεκινήσει από την Ελλάδα αυτό που έγινε στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και ηττηθήκαμε». Αλλά αυτό ακριβώς που προσπάθησε να αποφύγει αυτό ακριβώς στάθηκε μοιραίο για δεύτερη φορά στην έκβαση και του Β' Παγκοσμίου Πολέμου για την Γερμανία.
Η Ε.Σ.Σ.Δ. λοιπόν τα ξέχασε όλα αυτά και στάθηκε με το μέρος των εχθρών της, διότι όπως προανεφέρθη, η Αλβανία μπήκε στον πόλεμο στο πλευρό της Ιταλίας με απόφαση του κοινοβουλίου της, την οποία προσυπέγραψε ο Αλβανός βασιλεύς. Και βέβαια για την Ε.Σ.Σ.Δ. υπάρχει το δικαιολογητικό της κομμουνιστικής συμπαρατάξεως με την Αλβανία, που εν τω μεταξύ είχε γίνει κομμουνιστική. Αλλά για τις Αγγλία, ΗΠΑ, Γαλλία, κλπ. δεν υπάρχει δικαιολογία για αυτήν την εις βάρος της Ελλάδος πολιτική τους.
26 Μαρτίου 1948: Η επιτροπή επί των εξωτερικών υποθέσεων της Αμερικανικής Γερουσίας ψηφίζει ότι η Βόρειος Ήπειρος και τα Δωδεκάνησα πρέπει να αποδοθούν στην Ελλάδα. Κάποια ελπίδα διαφαίνεται. Αυτό όμως εξέφραζε μία ευχή που δεν ήταν υποχρεωτικό για την συνδιάσκεψη της ειρήνης.
15 Μαΐου 1946: Ο Υπουργός Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας Μπέβιν τάσσεται ευνοϊκά υπέρ του ελληνικού αιτήματος στο συνέδριο του Συμβουλίου των Υπουργών Εξωτερικών των νικητών.
29 Ιουλίου 1946: Η Αμερικανική Γερουσία ψηφίζει την απόδοση της Βορείου Ηπείρου και των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα.
21 Ιουλίου 1946: Αρχίζει στο Παρίσι η Συνδιάσκεψις των 21 κρατών νικητών.
30 Αυγούστου 1946: Στην Ημερησία Διάταξη εγγράφεται το αίτημα της Ελλάδος για τη Βόρειο Ήπειρο, αλλά δυστυχώς δεν συζητείται, παρ' ότι γίνεται δεκτό, και αναβάλλεται για να συζητηθεί στην άλλη συνεδρία.
28 Σεπτεμβρίου 1946: Επανέρχεται το θέμα της Βορείου Ηπείρου στην Συνδιάσκεψη των κρατών-νικητών του πολέμου, που δεν είχε συζητηθεί. Αλλά πάλι, με παρέμβαση αυτήν τη φορά της Γιουγκοσλαβίας, παραπέμπεται να συζητηθεί από το Συμβούλιο των Υπουργών των Εξωτερικών. Της ιδίας γνώμης ήταν και ο Υπουργός Εξωτερικών της Ε.Σ.Σ.Δ. Μολότωφ. Δυστυχώς η Ελλάς πεισθείσα αποσύρει την αίτηση.
Νοέμβριος 1946: Επανέρχεται το θέμα και ο Μολότωφ συμφωνεί μεν με τους άλλους Υπουργούς της Αγγλίας, Η.Π.Α και Γαλλίας, αλλά το παραπέμ^τει για οριστική απόφαση όταν λυθή το Γερμανικό ζήτημα. Με την υπογραφή δε της Συνθήκης Ειρήνης με την Ιταλία η Ελλάς διατηρεί τα δικαιώματα της επί της Αλβανίας μέχρι να αποφασίσουν οι Υπουργοί των Εξωτερικών,
31 Νοεμβρίου 1947: Η κυβέρνηση των Η.Π.Α. επιδίδει ανακοίνωση στην ελληνική κυβέρνηση ότι ισχύει το εμπόλεμο της Ελλάδος με την Αλβανία και η εκκρεμότητα των συνόρων.
17 Νοεμβρίου 1949: Ο Κων/νος Τσαλδάρης, ως Αντιπρόεδρος της ελληνικής κυβέρνησης και επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας στον Ο.Η.Ε., ετόνιζε στην Γενική Συνέλευση: «Ουδέποτε η Ελλάς θα εγκαταλείψει την διεκδίκηση της επί της Βορείου Ηπείρου». Ο Σοφοκλής Βενιζέλος αναφέρει το θέμα στον Κρουτσώφ, όχι όμως εδαφικώς αλλά ανθρωπιστικώς. Ο Κρουτσώφ υπεξέφυγε απαντώντας ότι θα το μεταφέρει στους Αλβανούς.
31 Μαΐου 1960: Ο Γεώργιος Παπανδρέου αγορεύων στη Βουλή των Ελλήνων για τα εθνικά θέματα έλεγε: «Εκείνο πάντως το οποίο οφείλουν όλαι αι Ελληνικαι Κυβερνήσεις να γνωρίζουν, είναι ότι το θέμα [της Βορείου Ηπείρου] υφίσταται. Και εκείνο το οποίο απαγορεύεται εις τον αιώνα είναι δι' οιονδήποτε λόγον η
απάρνησίς του ιερού αιτήματος». Εκείνο το οποίον ουδέποτε θα επετρέπετο να επαναληφθεί για την Βόρειο Ήπειρο είναι εκείνο το οποίον δυστυχώς συνέβη με την Κύπρον, με τις ολέθριες συμφωνίες ΖΥΡΙΧΗΣ-ΛΟΝΔΙΝΟΥ.
1 Δεκεμβρίου 1963: Ο Σοφοκλής Βενιζέλος δηλώνει με την ιδιότητα του ως Αντιπροέδρου της Κυβερνήσεως και Υπουργού επί των Εξωτερικών ότι η Ελλάς ανησυχεί για την τύχη των Βορειοηπειρωτών. Ο Πιπινέλης ως Υπουργός Εξωτερικών επί πολλά έτη γράφει ότι το θέμα της Βορείου Ηπείρου εκκρεμεί ενώπιον των Υπουργών Εξωτερικών Η.Π.Α., Αγγλίας, Ρωσίας, Γαλλίας.
Μάιος 1971: Στρατιωτική δικτατορία από τον Απρίλιο 1967. Η κυβέρνηση Παπαδόπουλου αποκαθιστά διπλωματικές και εμπορικές σχέσεις με την Αλβανία χωρίς όμως να άρη το εμπόλεμο και να παραιτηθεί των διεκδικήσεων μας επί της Βορείου Ηπείρου. Παρ' όλα αυτά οι Βορειοηπειρώτες στην Αμερική ξεσηκώνονται με τρομερές αντιδράσεις. Ο Παπαδόπουλος ανήσυχος στέλνει τον Υπουργό και καθηγητή Τσάκωνα στις Η.Π.Α. να τους καθησυχάσει. Αντιμετώπισε εξοργισμένους Βορειοηπειρώτες αλλά και γενικώς όλους τους Έλληνες των Η.Π.Α., διότι φοβούνταν μήπως η κυβέρνηση Παπαδόπουλου ξεπουλήσει το βορειοηπειρωτικό ζήτημα. «Με πολλή δυσκολία μπόρεσα να τους καθησυχάσω λέγοντας τους ότι κάτι τέτοιο δεν επρόκειτο να γίνει».
Αύγουστος 1987: Μία νύχτα αυγουστιάτικη, όταν ως γνωστόν η χώρα βρίσκεται σε διάλυση στις παραλίες, η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ Ανδρέα Παπανδρέου με Υπουργό Εξωτερικών τον Κάρολο Παπούλια αίρει το εμπόλεμο με την Αλβανία.
ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΖΗΤΗΜΑ
9 Σεπτεμβρίου 1571: Ο σουλτάνος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας Σελίμ, υποκινούμενος από τον ευνοούμενο του Ιωσήφ Ναζί— τραπεζίτη πρόσφυγα εξ Ισπανίας, τον οποίο και είχε χρίσει μπεή, βασιλικό ακόλουθο (μουτεφερίκη) καθώς και «Βασιλέα της Νάξου και τον Δωδεκανήσων»— στέλνει στόλο και στρατό και κατέλαβε την Κύπρο. Η λεηλασία διαρκεί οκτώ ημέρες, είκοσι χιλιάδες Έλληνες σφάζονται και δύο χιλιάδες νέοι εξανδραποδίζονται, ενώ η Αμμόχωστος παραδίδεται στις φλόγες.
1870: Μετά από 300 χρόνια ματαίων προσπαθειών των Τούρκων να εποικίσουν την Κύπρο, με την Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου και την Συνθήκη του Βερολίνου η Τουρκία ουσιαστικώς πωλεί την Κύπρο στην Μεγάλη Βρετανία με ειδική συμφωνία.
1914: Με το ξέσπασμα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, οπότε και η Οθωμανική Αυτοκρατορία γίνεται αντίπαλος της Μ. Βρετανίας, οι Άγγλοι μονομερώς προσαρτούν την Κύπρο και την κάνουν αποικία τους, αφήνοντας να εννοηθή με αόριστες υποσχέσεις ότι όταν τελειώσει ο πόλεμος και εφ' όσον είναι νικητές, θα ενώσουν την Κύπρο με την Ελλάδα. Οι Έλληνες της Κύπρου πανηγυρίζουν διότι άπαξ δια παντός απηλλάγησαν από τους Τούρκους, 10.000 δε Ελληνοκύπριοι εντάσσονται εθελοντικώς στα βρετανικά στρατεύματα, ώστε να συμπράξουν στην όσο το δυνατόν ταχύτερη απελευθέρωση τους και ένωση με την μητέρα Ελλάδα.
Οκτώβριος 1915: Οι σύμμαχοι ευρίσκονται σε δύσκολη θέση και οι Άγγλοι μας υπόσχονται την άμεσο ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, υπό την προϋπόθεση ότι η Ελλάς θα τηρήσει εμπράκτως την πολεμική συνθήκη με την τότε Σερβία. Δυστυχώς, η τότε κυβέρνηση, διαφωνώντας με την Ελευθέριο Βενιζέλο, δεν απεδέχθη την πρόταση της Μ. Βρετανίας.
Τέλος Α' Π.Π.-Τέλος Β' Π.Π.: Ο Α' Π.Π. τελειώνει, αλλά οι Άγγλοι δεν έκαναν παρά μόνον μερικές διοικητικές μεταρρυθμίσεις. Παρήλθε ο χρόνος μέχρι και τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Όμως ενώ η λήξη του μας βρήκε νικητές και τα μέγιστα να έχουμε συμβάλει στον συμμαχικό αγώνα, το θέμα της Κύπρος παραμένει άλυτο.
Και όμως: Ο αρχιστράτηγος των βρετανικών δυνάμεων της Αφρικής Γουέβελ παραδέχθηκε ότι αν δεν καθυστερούσε η Ελλάδα την γερμανική εκστρατεία κατά της Ρωσίας κατά 2 μήνες ώστε να επέλθη ο χειμώνας και να κολλήσουν οι γερμανικές τεθωρακισμένες μεραρχίες καθ' οδόν για το Μπακού (όπου βρίσκονταν τα πετρέλαια της Ε.Σ.Σ.Δ.), οι Γερμανοί θα είχαν νικήσει τους Ρώσους και μάλλον θα ήταν και οι νικητές του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Παρ' όλα αυτά και παρ' όλες τις κολακευτικές κουβέντες του Τσώρτσιλ ότι πλέον «οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες και όχι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες», πάλι και μετά την λήξη, οι Άγγλοι ουδέν έπραξαν για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.
Ιανουάριος 1950: Οι ξεσηκωμοί των Ελληνοκυπρίων οδηγούν στο δημοψήφισμα που διενήργησε ο Αρχιεπίσκοπος της Κύπρου Μακάριος ο Β' (όχι ο γνωστός Μακάριος, δηλ. ο Γ'). Όλοι οι Ελληνοκύπριοι και αρκετοί μουσουλμάνοι σπεύδουν να υπογράψουν στις εκκλησίες και το αποτέλεσμα είναι 95,7% υπέρ της ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα. Στην Βουλή των Ελλήνων αργότερα έγινε πανηγυρική συνεδρίαση, αλλά ο πρωθυπουργός Πλαστήρας ήταν τότε της γνώμης ότι δεν μπορούσαμε βιαίως να επιβάλουμε την βούληση μας στην Μεγάλη Βρετανία και ότι θα έπρεπε αργότερα να επανέλθουμε επί του θέματος, διότι τότε ακόμη λειτουργούσαν τα έκτακτα στρατοδικεία και γίνονταν εκτελέσεις. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος κοινοποιήθηκε στον ΟΗΕ χωρίς καμία περαιτέρω εξέλιξη.
1952: Στην πρωθυπουργία τον Πλαστήρα διαδέχεται ο Παπάγος, στέλλεται ο Γρίβας στην Κύπρο και αρχίζει ο αγώνας της ΕΟΚΑ.
1956: Πεθαίνει ο Παπάγος και πρωθυπουργός γίνεται ο Κ. Καραμανλής. Στην Κύπρο εν τω μεταξύ έχει πεθάνει και ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος ο Β' τον οποίον διεδέχθη ο Μακάριος ο Γ'. Την δε εξωτερική πολιτική της Ελλάδος ασκούσε ο Ευάγγελος Αβέρωφ Τοσίτσας και εδώ αρχίζει η περιπέτεια του Κυπριακού. Κατά τις διαπραγματεύσεις με τους Άγγλους, ενώ η συζήτηση έπρεπε να είναι μία και μόνη, το αίτημα δηλ. του Κυπριακού λαού για ένωση, που είναι και ο πρώτος Καταστατικός Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών, δηλ. η αυτοδιάθεση των λαών, οι Καραμανλής, Αβέρωφ και Μακάριος, χωρίς να έχουν δικαίωμα, διότι η εντολή του λαού ήταν ΕΝΩΣΙΣ, άρχισαν να διαπραγματεύονται ανεξάρτητο κράτος!
Δεν φτάνει ότι παρά την βούληση του λαού έπραξαν και χωρίς να το θέσουν στην κρίση και του ελληνικού λαού για να αποφανθή με δημοψήφισμα (την εποχή εκείνη είχαμε απανωτές διαδηλώσεις στην Αθήνα και αλλού με αίτημα την ένωση) αλλά δέχθηκαν στην τράπεζα των διαπραγματεύσεως ΚΑΙ τους Τούρκους. Οι Τούρκοι όμως όπως είδαμε, βιαίως κατέλαβαν την νήσο το 1570 και εν συνεχεία την πούλησαν το 1870. Άρα κανένα δικαίωμα δεν είχαν πλέον επί της Κύπρου. Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι κατά τον ίδιο τρόπο δεν έχουν δικαίωμα οι Ρώσοι επί της Αλάσκας, διότι την επώλησαν το 1863 στους Αμερικανούς έναντι ευτελούς ποσού, διότι δεν μπορούσαν ουσιαστικά να την κρατήσουν, καθώς επίσης και οι Γάλλοι επώλησαν την Λουιζιάνα για τον ίδιο λόγο. Ας σημειωθή επίσης ότι καμία μειονότης έστω και εθνική δεν δημιουργεί δίκαιον αποσπάσεως μέρους μιας χώρας προς δημιουργίαν άλλου κράτους, όπως συμβαίνει σήμερα με την Κύπρο (που Έλληνες πολιτικοί έδωσαν το δικαίωμα στους Τούρκους να το ισχυρίζονται). Εμείς ως Έλληνες αποτελούμε εθνική μειονότητα στην Αυστραλία της τάξεως του 6% (1.000.000), αυτό όμως δεν μας δίδει το δικαίωμα να αποσπάσουμε ένα μέρος της Αυστραλίας και να το κάνουμε αυτόνομο κράτος όπως το ψευδοκράτος των Τουρκοκυπρίων στην Κύπρο.
Ο Καραολής, ο Δημητρίου και ο Αυξέντιος, παιδιά στο άνθος της ηλικίας του, 20 ετών, έχασαν την ζωή τους στις αγγλικές αγχόνες για τον αγώνα τους για την ένωση, ΚΑΙ ΟΧΙ για αυτόνομο κυπριακό κράτος. Αυτό το τεράστιο ηθικό θέμα δυστυχώς οι Καραμανλής, Αβέρωφ και Μακάριος όχι μόνον δεν το χρησιμοποίησαν όπως θα έπρεπε ποικιλλοτρόπως και παγκοσμίως, αλλά το αγνόησαν τελείως. 1956 (σχέδιο Χάρντινγκ): Πιθανώς σπουδαιότερο από πρακτικής πλευράς είναι η πρόταση των Άγγλων το 1956, έτος όπου γίνεται πρωθυπουργός ο Καραμανλής, να σταματήσουμε το θέμα ως έχει και σε 10 χρόνια ελευθέρως να επιτραπεί από πλευράς Μεγάλης Βρετανίας η αυτοδιάθεση, που κατά πάσα πιθανότητα θα οδηγούσε σε ένωση με την Ελλάδα, αφού ήδη αυτή ήταν και η βούληση ολόκληρου σχεδόν του Ελληνοκυπριακου λαού. Η πρόταση δυστυχώς της Μεγάλης Βρετανίας δεν έγινε αποδεκτή. Γιατί άραγε; Υπενθυμίζουμε ότι ο Γεώργιος Παπανδρέου το 1960 στην Βουλή των Ελλήνων ομιλώντας για το Βορειοηπειρωτικό ζήτημα επί λέξει έλεγε ότι «δεν πρέπει να γίνει και με την Βόρειο Ήπειρο αυτό που έγινε με την Κύπρο, δια το οποίον εγράφη η απάρνηση της ενώσεως της Κύπρου μετά της Ελλάδος». Σήμερα όταν κάποιος τολμήσει να αναφερθή στην ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα ακούει το ψευδές επιχείρημα «μα κανείς Κύπριος δεν θέλει την ένωση». Η αλήθεια είναι 1) ότι μόνον δια δημοψηφίσματος θα μπορούσε κάποιος να ισχυρίζεται κάτι τέτοιο, εφ' όσον αυτό θα ήταν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος 2) ότι δυστυχώς η πολιτική Καραμανλή, Μακαρίου Γ' και Αβέρωφ και των λοιπών ελληνικών κυβερνήσεων και όλων σχεδόν των ελλαδικών και κυπριακών κυβερνήσεων από το 1956 και εντεύθεν έκανε πλύση εγκεφάλου στους Ελληνοκυπρίους, διότι επί 50 σχεδόν χρόνια τα Κυπριωτόπουλα από γεννήσεως τους ακούνε ότι είναι Κύπριοι και όχι Έλληνες και ότι όλα τα δεινά της Κύπρου οφείλονται στις προδοσίες των Ελλήνων και τις πράξεις τους εις βάρος της Κύπρου. Εξ' ού και το βιβλίο του Μακαρίου Γ' «Το Κυπριακόν Έθνος» (αν είναι δυνατόν!), λες και υπάρχει κρητικόν έθνος, Πελοποννησιακόν Έθνος, Ιονικόν Έθνος (βλέπε αγώνες των Επτανησίων για ένωση των Ιονίων Νήσων με την μητέρα Ελλάδα), Θεσσαλικόν έθνος, κ,ο.κ. Για αυτό και ήταν ολέθριος για την Κύπρο ο λόγος που εξεφώνησε ο Μακάριος στον ΟΗΕ όταν οι Αγγλοι τον πήραν από την Κύπρο για να μην γίνει η ένωση το 1974 και τον πήγαν στην Μάλτα, διότι αυτός ο λόγος ουσιαστικά έδωσε το ηθικό και νομικό επιχείρημα στην Τουρκία να εισβάλει στην Κύπρο διότι είχαμε συμφωνήσει να είναι εγγυήτρια δύναμη. Δεν έπρεπε ποτέ ο Κ. Καραμανλής να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τους Άγγλους και να επιτρέψει και στους Τούρκους να παρευρίσκονται, και ας υπάρχει και το σαθρό επιχείρημα ότι το ζητούσε η Αγγλία.
1963 (Σχέδιο Ατσεσον): Οι ολέθριοι και μειοδοτικοί χειρισμοί στο Κυπριακό
συνεχίσθηκαν και το 1963-64, όταν προτείνεται από τους Αμερικανούς το σχέδιο
Άτσεσον, το οποίο προβλέπει ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα υπό την προϋπόθεση
ότι η Ελλάς θα ενοικίαζε μία στρατιωτική βάση στους Τούρκους επί 50 χρόνια. Όταν
ερωτήθη ο Γεώργιος Παπανδρέου γιατί αποδέχεται το σχέδιο Άτσεσον, είπε το γνωστό:
«Μα μου χαρίζουν μία πολυκατοικία και μου ζητάνε να τους ενοικιάσω την σοφίτα και
θα είμαι ηλίθιος να μην το αποδεχθώ». Απέστειλε μάλιστα και για τον σκοπό αυτό και
| τον διευθυντή του ιδιαίτερου του γραφείου τον Νικόλαο Δεληπέτρο στην Κύπρο για να
Ι ρυθμίσει τις λεπτομέρειες της ενώσεως. Όμως στο ευνοϊκό όσο και δίκαιο για τους
Ι Έλληνες σχέδιο Ατσεσον αντέδρασε σφόδρα ο Ανδρέας Παπανδρέου. Ο Κ.
Ι Καραμανλής από το Παρίσι καμία δήλωση δεν έκανε να υποστηρίξει το σχέδιο Άτσεσον,
η τότε Ε.Ρ.Ε αδράνησε τελείως, αλλά ιδιαιτέρως αντετάχθησαν οι Κομμουνιστές και δη
οι Κομμουνιστές Ελλάδος και Κύπρου και πρωτίστως ο Μακάριος Γ' είπε στο επιτελείο
του: « Μ' αυτόν τον καλαμαρά (δηλ. τον Δεληπέτρο) που μας στείλανε θα πάθομεν
Ι ένωσιν». Τα σχόλια περιττεύουν.
Ι Σήμερα η μόνη οριστική λύση του Κυπριακού είναι η ενημέρωση του κυπριακού λαού Ι λεπτομερώς και η διενέργεια δημοψηφίσματος δια του οποίου οι Ελληνοκύπριοι θα Ι αποφασίσουν τι θέλουν Το αποτέλεσμα αυτού του δημοψηφίσματος αυτού θα πρέπει να Ι είναι δεσμευτικό και για την μουσουλμανική μειονότητα (εννοείται των Τουρκοκυπρίων, Ι όχι των Τούρκων εποίκων) σύμφωνα με τον Καταστατικό Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών Ι περί αυτοδιαθέσεως των λαών.
Ι Συνοψίζουμε ότι η ελλαδική και η κυπριακή πολιτική ηγεσία από κοινού:
1) Παρά τη βούληση του λαού της Κύπρου για ένωση διαπραγματεύτηκαν ανεξάρτητο κράτος και συνεχίζουν να το πράττουν.
2) Δέχθηκαν ότι οι Τούρκοι έχουν δικαιώματα επί της Κύπρου, ενώ δεν έχουν, διότι βεβαίως βιαίως κατέλαβαν το νησί το 1570 και 1870 ουσιαστικώς την επώλησαν.
3) Απεμπόλησαν το τεραστίας ηθικής σημασίας θέμα του απαγχονισμού των Κυπρίων μαρτύρων Καραολή, Δημητρίου και Αυξεντίου
4) Δεν απεδέχθησαν το σχέδιο Χάρντιγκ (αρμοστού της Μ. Βρετανίας) που ουσιαστικώς θα οδηγούσε σε ένωση το 1966.
5) Με εξαίρεση τον Γεώργιο Παπανδρέου αντιτάχθηκαν στο σχέδιο Άτσεσον που και αυτό προέβλεπε ένωση με την Ελλάδα. Υπενθυμίζουμε ότι ο Κων/νος Μητσοτάκης προ ετών στη Βουλή των Ελλήνων κατά την διάρκεια συζητήσεως σε επίπεδο αρχηγών για το Κυπριακό εγνωστοποίησε ότι οι Τούρκοι είχαν αποδεχθή το αίτημα της ενώσεως επί κυβερνήσεως Στεφανόπουλου και μάλιστα είχαν προσυπογράψει και σχέδιο στο Παρίσι.
Ο διεθνής Σιωνισμός, ο οποίος καταδίκασε τον ενδοξότερο Έλληνα εις θάνατον, συνεχίζει το έργο του. Ας είναι καλά ο Πολυζωϊδης και ο Τερτσέτης που δεν υπέγραψαν την θανατική καταδίκη. Αλλά οι Έλληνες δεν μαθαίνουν για την προδοσία του Εισαγγελέως Εάν/ατά Μ38οη, που ήταν βρετανικής καταγωγής και δεν ήταν ούτε Έλλην ούτε Βαυαρός, όπως θα ήταν φυσιολογικό. Αυτή η εγκληματική πράξη του δεν έχει γίνει γνωστή και τον αναγράφουν ως φιλέλληνα. Πρέπει όμως οι Έλληνες να διαβάσουν το βιβλίο του Δημητρίου Φωτιάδη «Η δίκη του Κολοκοτρώνη» κ αι του Τάκη Κανδηλώρου «Η δίκη του Κολοκοτρώνη», για να αντιληφθήτε το μέγεθος της προδοσίας. Το τελευταίο βιβλίο του Κανδηλώρου ο καθ. Παύλος Καρολίδης γράφει: «Η δίκη αυτή μας φέρει προ του ερωτήματος πώς η κοινή γνώμη αφήκεν έναν εκ των σπουδαιότερων ανδρών του αγώνος να δικάζεται επί εσχάτη προδοσία. Για να απαντήσει κανείς τούτο πρέπει να λάβει υπ' όψιν του τας τότε κομματικός διαμάχας κατά τας οποίας οι πολιτικοί υπεβίβαζον τας υπηρεσίας των πολεμικών ανδρών. Τους παρίστον ως μη γνωρίζοντες άλλον παρά να πολεμώσιν. Τα μίση αυτών είχαν παρασύρει πολύν λαόν και όλα τα μέσα προς εξόντωσιν των εναντίον τα έβλεπεν αυτός σχεδόν απαθώς. Ως ανάγνωσμα δια τον λαόν η δίκη του Κολοκοτρώνη εκ των αρίστων, τα οποία δύνανται να δοθώσι». «Άραγε ποιος σκοτεινός διάβολος έβαλε τον Υπουργόν Σχοινά να φερθεί έτσι απρεπέστατα» ως γράφει ο Σαρίπολος, καθηγητής Πανεπιστημίου. Ο Αρεοπαγίτης Παπαδόπουλος γράφει:1 « Ο νεώτερος ποινικός νόμος δεν είχε ακόμη τεθεί εις πλήριν εφαρμογιν. Εν τούτοις και η τότε ισχύουσα νομοθεσία ετέθη κατά μέρος εις την δίκην του Κολοκοτρώνη και του Πλαπούτα, παρεβιάσθησαν δε επίτηδες και στοιχειωδέστεραι αρχαί της απονομής της δικαιοσύνης. Το κατηγορητήριον ούτε εις παράβασιν ρητού άρθρου του νόμου στηρίζετο, ούτε καν σαφές και ορισμενον ήτο. Η υπεράσπισις εκωλύθη να εξάσκηση το δικαίωμα πάσης υπερασπίσεως, έστω και του τελευταίου κακούργου. Έφθασεν μέχρι του εκδώσουν διάταγμα, το οποίον απηγόρευσεν εις τους συνηγόρους να δευτερολογήσουν αφού ο εισαγγελεύς Μάσσων είχε πει πολλά ανακρίβειας».
ΝΟΜΟΣ 1083/80: Η αρχή του τέλους για την Ελληνική Βιομηχανία
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΑΙ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ
ΠΟΥ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΥΝ ΟΉ: Η ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ
6 ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 8 ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ 1083
ΤΗΣ 30/10/1980
(ΕΠΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ Ν. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΠΟΥ ΔΙΑΤΗΡΗΘΗΚΕ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ Π.Α.ΣΟ.Κ ΑΠΟ ΤΟ 1981
ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝ ΙΣΧΥ)
ΚΑΙ
Η ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΣΑ
ΑΠΟΦΑΣΙΣ
ΤΗΣ ΝΟΜΕΜΑΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟ 289, ΕΓΠΣΗΣ ΤΗΣ 30/10/1980
ΕΓΙΝΑΝ ΣΚΟΠΙΜΩΣ
ΔΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗΝ ΓΈΩΡΠΚΗΝ, ΑΛΙΕΥΤΙΚΗΝ, ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΙΚΗΝ, ΒΙΟΤΕΧΝΙΚΗΝ, ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗΝ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΟΥΡΕΜΟΝ
(ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑ),
ΔΗΛΑΔΗ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ
ΩΣΤΕ, ΝΑ ΦΘΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΠΟΣΟΣΤΟ
ΤΗΣ
ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΣΤΟ ΑΚΑΘΑΡΙΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΠΡΟΪΟΝ,
ΑΠΟ
25% ΠΟΥ ΗΤΟ ΤΗΝ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 70, ΣΤΟ
12% το 1996,
ΑΥΤΟ ΕΙΧΕ ΣΑΝ ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΟ
ΤΗΝ ΤΡΟΜΕΡΗ ΑΝΕΡΓΊΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΤΑΜΕΙΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΑΒΟΛΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΟΔΟΤΩΝ, ΤΗΝ ΚΑΘΗΛΩΣΗ ΤΩΝ
ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ ΚΤΛ., ΚΑΘΩΣ ΕΠΓΣΗΣ ΚΑΙ
ΤΗΝ ΑΥΞΗΣΗ ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ ΧΡΕΟΥΣ
ΑΠΟ
700 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΔΟΛΑΡΙΑ ΤΟ 1974
ΣΕ 8 ΔΓΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΔΟΛΑΡΙΑ ΤΟ 1981
ΚΑΙ
ΣΕ ΑΝΩ ΤΩΝ 40 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΏΝ ΔΟΛΑΡΙΩΝ ΤΟ 1996
ΚΑΙ
ΤΟ ΣΥΝΟΛΙΚΟΝ^7»£ΟΓ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ- ΕΣΩΤΕΡΓΚΟ ΚΑΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ- ΝΑ ΑΝΕΛΘΕΙ ΑΠΟ 114 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΔΡΑΧΜΕΣ ΤΟ 1974,
2Ε35 ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΔΡΧ. ΤΟ 1996.
ΠΟΙΝΙΚΟΣ ΚΩΔΙΞ ΚΑΙ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ Ο Ποινικός Κώδιξ στο άρθρο 404 και στην λέξη "τοκογλυφία, αναλύει αυτήν, ως εξής:
"Οποιος σε δικαιοπραξία για την παροχή οποιασήδποτε πίστωσης, ανανέωση της ή παράταση της προθεσμίας πληρωμής εκμεταλλεύεται την ανάγκη, την πνευματική αδυναμία, την κουφότητα την απειρία ή την ψυχική έξαψη εκείνου που παίρνει την πίστωση, συνομολογώντας ή παίρνοντας για τον εαυτό του ή για τρίτον περιουσιακά ωφελήματα, που ανάλογα με τις ειδικές περιστάσεις είναι προφανώς δυσανάλογα προς την παροχή του υπαιτίου, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών και με χρηματική ποινή. " (Π.χ. όπως στην περίπτωση που ίσχυσε επί 17 χρόνια και ακόμα σχεδόν ισχύει, όπου το 1.000.000 διά του τριμηνιαίου αντοκισμού σε 20 χρόνια, γίνεται 1 δισεκατομμύριο 24 εκατομμύρια, σε 30 χρόνια 32 δισεκατομμύρια και σε 50 χρόνια, 33 τρισεκατομμύρια 552 δισεκατομμύρια!)
Περαιτέρω δε εις την παράγραφον 4 του ιδίου άρθρου, λέει ότι αν η πράξις των πιο πάνω παραγράφων τελούνται από νομικά πρόσωπα, ποινική ευθύνη έχουν οι Διοικητές και οι Διευθυντές τους. Στην προκειμένη περίπτωση, οι Διοικητές και Διευθυντές των Τραπεζών οι οποίοι διέπραξαν το έγκλημα της τοκογλυφίας, και συνεχίζουν να το διαπρατουν υποχρεώνοντας τους δανειοδοτουμένους από ανάγκη, από πνευματική αδυναμία, από απειρία κτλ., να δεχθούν την δανειακή σύμβαση να υπαχθεί στους όρους του αλληλοχρεου λογαριασμού . Ως περαιτέρω θα αποδείξωμεν και διά της νομολογίας, αλλά και του Εμπορικού Δικαίου (Αναστασιάδης), αλληλόχρεος λογαριασμός δύναται να υπάρχει μόνον όταν υπάρχουν δυνατότητες αμοιβαίων λογιστικών εγγραφών. Ο διακεκριμένος νομικός Μιχαήλ Αντωνόπουλος, εις το παρελθόν εξέδιδε ένα περιοδικό με τον τίτλο « Συλλογή Νομολογίας» . Εις τον τόμον Β' του 1971, υπάρχει η απόφασις 2811 του 1970 Ειρηνοδικείου Αθηνών, η οποία αναλυτικώς δημοσιεύθη εις το Νομικό Βήμα του 1971, σελίς 523. Σε αυτήν ξεκάθαρα αναφέρεται:
"Αλληλόχρεως λογαριασμός υπάρχει οσάκις εκ το)ν συναλλαγών μεταξύ τω συμβαλλομένων προκύπτουν εκατέρωθεν αποχτήσεις και οφειλαί εις τρόπον ώστε να είη αγνωστον εκ των προτέρων,ποιος εξ' αυτών, κατά την τελικήν εκκαθάρισιν θα είη οφειλέτης ή πιστοίτής του άλλου, δεν υπάρχει δε τοιούτος (δηλαδή αλληλόχρζια λογαριασμός) οσάκις κατά την φύσιν τΐ]ς συμβάσεως ο εις καθίσταται μόνον πιστωτής κα ουδέποτε οφειλέτΐ]ς, ο δε έτερος, μόνον οφειλέτης. "(Εισ. Ν. Α.Κ. 112). Είναι ελλειπής όε ι, αγωγή μη προσδιορίζουσα το είδος της συμβάσεως και η συζήτησις αναβάλλεται προ; διόρθωσιν ή συμπλήρωσίν τ7/ς. (Κ. Πολ. Λ. 112, 216, 231, 227) (Ειρ. Αθ. 2811/70)
Αυτή ακριβώς είναι και η περίπτωσις όλων όσοι σαν άτομα ή σαν επιχειρήσεις έχουν δανειστεί από τις Τράπεζες, διότι πάντοτε η Τράπεζα ήταν ο πιστωτής και ουδέποτε ο οφειλέτης. Ως εκ τούτου, όπως σαφώς αναλύει και εις το Εμπορικόν Δίκαιον ο Αναστασιάδης, σελίς 930-931, επικαλούμενος μάλιστα και διεθνή βιβλιογραφίαν, Γαλλικήν
και Γερμανικήν, ο αλληλόχρεος λογαριασμός γίνεται πάντοτε μεταξύ ας πούμε δύο Τραπεζών ή δύο εμπόρων, και ποτέ μεταξύ δανειστού και δανειολήπτου. Ξεκάθαρα οι Τράπεζες εξεβίασαν τους δανειοδοτουμένους οι οποίοι πάντοτε βρίσκονται εις την ανάγκην, άλλως δεν θα ζητούσαν το δάνειο, (βλ. Ποινικός Κώδιξ ως προαναφέραμε 404) και διά του τρόπου αυτού έκαναν τον τριμηνιαίον ανατοκισμόν, ο οποίος όμως ξεκάθαρα επιτρέπεται από τον Αστικό Κώδικα σε αλληλόχρεο λογαριασμό και μόνον. Διά του τρόπου αυτού οι Τράπεζες υπέπεσαν εις το αδίκημα της τοκογλυφίας και συνεχίζουν να υποπίπτουν διά τον λόγον αυτόν πρέπει να τιμωρηθούν όπως προβλέπεται από το νόμο. Είναι αδιανότητον, ότι οι πρόεδροι των δικαστηρίων και οι εισαγγελείς βάναυσα αλλά δικαίως ετιμώρησαν τους τοκογλύφους, ενώ εκώφευσαν και εποίησαν ότι δεν γνωρίζουν, μέχρις και του Ανωτάτου Δικαστηρίου, εις την ξεκάθαρα παράνομον εκβιαστικήν τοκογλυφικήν πολιτικήν την οποίαν εφήρμοσαν οι Τράπεζες και δη με αναδρομικήν ισχύν, βάσει του Νόμου 1083/30.10.80, ο οποίος εγέννησε το τερατούργημα της 289 Αποφάσεως της Ν.Ε., το ιστορικόν του οποίου νόμου και αποφάσεως ενδεικτικώς αναλύωμεν εις τα κεφάλαια που ακολουθούν διά να αποδείξωμεν ότι τόση παρανομία και τέτοιο έγκλημα κατά του τόπου, μόνον σκοπίμως απο προδοτικήν αιτιολογίαν, μπορούσε να προέλθει.
ΕΣΤΟΡΙΚΟ 1)Ως σαφώς περιγράφεται εις την υπ'αριθ. 2754/1982 απόφασιν του Συμβουλίου της Επικρατείας, Τμήμα Δ, η απόφασις του Υπουργικού Συμβουλίου περί εγκρίσεως αποφάσεως της Νομισματικής Επιτροπής περί καθορισμού επιτοκίων χρηματοδοτήσεως, ότι δηλαδή τα επιτόκια υπερημερίας εισπράττονται και επί των εν καθυστερήσει τόκων και τελών, ακυρώθηκε ως ούσα εκτός εξουσιοδοτήσεως. (Λεπτομέρειες μέσω της αποφάσεως) Η απόφασις αυτή του Συμβουλίου Επικρατείας βγήκε μεν το 1982 αλλά η αίτησις ήταν από τον Ιούλιο του 1980. Οταν η Κυβέρνησις διαπίστωσε ότι το Συμβούλιο Επικρατείας δεν έχει άλλη δυνατότητα παρά να ακυρώσει την απόφαση της, έσπευσε να εκδόσει νόμον διά να καλύψει την παρανομίαν της η οποία θα απεκαλύπτετο βέβαια αργότερα.
Ετσι, στις 30/10 1980 δημοσιεύθηκε ο νόμος περί αγοράς και πωλήσεως συναλλάγματος και ξένων τραπεζικών γραμματίων.
30/10/1980
2/ Εις τον νόμον αυτόν, εις το άρθρον 8, παράγραφος 6, υπερχει η
επίμαχος φρασις , « Η Νομισματική Επιτροπή δι'αποφάσεών της, δύναται να
επιτρέπει τον άνευ οιουδήποτε χρονικού ή άλλου περιορισμού εκτοκισμών
των οφειλομένων εις τα εν Ελλάδι λειτουργούντα πιστωτικά ιδρύματα
τοκων»Την ιδίαν ημέραν εξεδόθη και η απόφασις 289 της Νομισματικής
Επιτροπής.
Εις το άρθρον 9 του ιδίου νόμου αναφέρεται ότι η ισχύς του παρόντος άρχεται από της διά Προεδρικού Διατάγματος καθοριζομένης ημερομηνίας, εξαιρέσει των διατάξεων του άρθρου 8, των οποίων η ισχύς άρχεται από της δημοσιεύσεως των εις την εφημερίδα της Κυβερνήσεως.
α) Διατί να υπάρχει τέτοια βιασύνη να ισχύσει μόνον το άρθρον 8 αμέσως, το οποίον έχει την διάταξιν διά τους τόκους, όταν στις 4 Νοεμβρίου, δηλαδή μετά από 4 ημέρες, δημοσιεύθηκε το Προεδρικό διάταγμα, από της δημοσιεύσεως του οποίου, ισχύει το σύνολον των άρθρων του νόμου. Αυτή η βιασύνη των 4 ημερών φαίνεται να υποκρύπτει κάτι το οποίο όμως δεν μπορέσαμε να εντοπίσουμε ακόμη.
β) Αλλά πώς μπορεί να ισχύσει το άρθρο 8 πριν ισχύσει το άρθρο 6 παραγρ. Α, εις το οποίο σαφώς αναφέρεται ότι ο έλεγχος και η εποπτεία των τραπεζών όσον αφορά εις την εφαρμογή των διατάξεων του παρόντος, ασκείται κατά τας κειμένας διατάξεις υπό της Τραπέζης της Ελλάδος, ενεργούσης εν προκειμένω, ως οργάνου της Νομισματικής Επιτροπής.
Συγκεκριμένα, η Τράπεζα της Ελλάδος εκδίδει ειδικοτέρας οδηγίας ρυθμίζουσας τας σχέσεις μεταξύ των τραπεζών προς αλλήλας και προς την Τράπεζα της Ελλλάδος και μεταξύ αυτών (δηλαδή των τραπεζών) και της πελατείας των, παρακολουθούσα την πιστήν τήρησίν των. Ως εκ τούτου, ο νόμος φάσκει και αντιφάσκει διότι πρέπει να ισχύσει το άρθρον 6 για να ισχύσει και το άρθρον 8, ενώ στο άρθρο 9, λέει να ισχύσει το 8 πριν ισχύσει το 6. Γιατί όλη αυτή η βιασύνη;
30/10/1980 3/ Η Νομισματική Επιτροπή εκδίδει την απόφασίν της με αριθμό
Πρωτοκόλλου 3571. Το κείμενο επισυνάπτεται και επ'αυτού έχω να παρατηρήσω τα εξής.
α) Οτι ανέκαθεν, οι τράπεζες εξετόκιζαν τους τόκους κεφαλαιοποιώντας τους εις τα βιβλιάρια των καταθετών, αλλά ανά εξάμηνο, και με επιτόκιο συνήθως το ήμισυ από το επιτόκιο υπερημερίας. Π.χ., όταν το επιτόκιο καταθέσεων βιβλιαρίου ήταν 17%, ο τόκος υπερημερίας ήτο 36% και αυτό ίσχυσε επί πάρα πολλά χρονιά, μέχρι και το 1995, όταν σιγά σιγά κατ'εντολήν, τα επιτόκια έπεσαν.
β) Οτι ο λόγος διά τον οποίον επήραν αυτήν την απόφαση είναι πέρα ως πέρα ψευδής διά να καλύψουν ως ισχυρίζονται, τους τόκους που οφείλουν εις τους δανειστάς των. Διότι εάν κανείς κάνει τις απαιτούμενες μαθηματικές πράξεις καταλήγει εις το εξωφρενικόν αποτέλεσμα ότι διά 1.000.000 δρχ που κάποιος καταθέτει εις το βιβλιάριόν του, μετά 30 χρόνια, έχει λαμβάνειν από την τράπεζα περί τα 200.000.000, ενώ εάν χρωστάει 1.000.000 δρχ., σε 30 χρόνια, χρωστάει 32 Δισεκατομμύρια!
Μου είναι αδιανόητον ότι ο κ. Κυριλλόπουλος που υπέγραψε ως Διευθυντής την απόφαση της Νομισματικής Επιτροπής, και οι άλλοι που την απήρτιζον τότε, δεν είχαν την στοιχειώδη πρόνοια να μπουν εις τον κόπον, να δουν,τι μαθηματικό αποτέλεσμα αποδίδει αυτή η φραστική τους απόφασις και δικαιολογία, αφού οι τράπεζες απεφάσισαν την κεφαλαιοποίηση και τον ανατοκισμό να τον κάνουν ανά τρίμηνο, ενώ η απόφασις είναι άνευ χρονικού περιορισμού, οπότε, αν ήτο μηνιαίος π.χ. ο ανατοκισμός, αφού ο νόμος το επέτρεπε, θα απέδιδε πλέον ένα αστρονομικό ποσόν. Πάντοτε ο τόκος νοείται ετήσιος σε όλον τον κόσμο. Και σαφώς ο Ποινικός Κώδιξ απαγορεύει τον ανατοκισμό. (Αρθρον 294).
Οταν δε οι τράπεζες επήραν αυτές τις αποφάσεις, ήξεραν τι έκαναν, διότι τόσον ο νόμος όσον και η απόφαση της Νομισματικής Επιτροπής ,σαφέστατα έχουν τη φράση «δύναται» - δυνητικόν και όχι «υποχρεούται». Δηλαδή, μία τράπεζα δύναται να καταστρέψει κάποιον ή μία επιχείρηση εκ του νόμου, γιατί όμως να το κάνει, αφού είναι δυνητικόν;
26/2/1987Επί αρκετά χρόνια, εν αγνοία των πάντων και πρωτίστως του μοχθούντος ελληνικού λαού, εφηρμόσθη αυτή η εξωφρενική τοκογλυφική πολιτική, η οποία άρχισε σιγά σιγά να ροκανίζει τα θεμέλια της ελληνικής οικονομίας. Στις 26/2/1987, η Διεύθυνση Νομισματικής Πολιτικής και Τραπεζικών Εργασιών της Τραπέζης της Ελλάδος, και με αριθμό πρωτοκόλλου 382, εξέδοσε μία εγκύκλιο προς όλες τις τράπεζες . «Με αφορμή ερωτήματα ενδιαφερόμενης τράπεζας....» γραφεί η εγκύκλιος, «σχετικά με τις διατάξεις της αποφάσεως της Ν.Ε., 289/30.10.80 περί εκτοκισμού εν καθυστερήσει τόκων οφειλομένων εις τα εν Ελλάδι λειτουργούντα πιστωτικά ιδρύματα σας γνωρίζουμε ότι ...» Μια τράπεζα δηλαδή, κατ' ουσίαν, ρωτά την Τράπεζα της Ελλάδος αν επιτρέπεται να κατακλέβουν τους πελάτας των. Της πρώτης φράσεως που προαναφέραμε, ακολουθεί 11/2 σελίδα νομικού σκεπτικού, το οποίο καταλήγει: «Σε κάθε περίπτωση πάντως οι τόκοι των τόκων δεν μπορούν να υπολογιστούν αυτοδικαίως από τις τράπεζες από της καθυστερήσεως και τέλος να σημειωθεί ότι η διαφορετική ρύθμιση που εισάγει η απόφαση 289 για τον τραπεζικό δανεισμό, ισχύει μόνον ως προς τις σχέσεις δανείων και πιστώσεων κλπ., που συντελέστηκαν μετά την έναρξη ισχύος της 289 και δεν καταλαμβάνει τις προηγούμενες έστω κι αν η υπερημερία του οφειλέτη-δανειολήπτη, επέρχεται μετά τη θέση της σε ισχύ οι οποίες εξακολουθούν να διέπονται από τη Γενική Διάταξη του Αρθρου 296 του Αστικού Κώδικα ».
Το έγγραφο αυτό το οποίο επισυνάπτεται, στο σύνολο του, υπογράφεται από τον Διευθυντή Ιωάννη Καμάρα. Εχουμε ζητήσει από την Τράπεζα της Ελλάδος, να μας πει ποια ήταν η τράπεζα που ρωτά και τι ρωτούσε.
23/3/1987 Η Διεύθυνση Νομισματικής Πολιτικής και Τραπεζικών Εργασιών της Τραπέζης Ελλάδος και με αριθμό πρωτοκόλλου 600, και αυτή τη φορά με τη διευκρύνιση « επείγον », κυκλοφορεί εγκύκλιο προς όλες τις τράπεζες με το εξής αδιανόητο κείμενο:
«Με την παρούσα σας γνωρίζουμε ότι ανακαλούμε την από 26/2/87 Αριθ. Πρωτ. 382, επιστολή της Διευθύνσεως Νομισματικής Πολιτικής και Τραπεζικών Εργασιών, η οποία αφορά την απόφαση της Ν.Ε. 289 περί εκτοκισμού εν καθυστερήσει τόκων οφειλομένων εις τα εν Ελλάδι λειτουργούντα πιστωτικά ιδρύματα ».
Υπογράφει πάλιν ο ίδιος Διευθυντής, ο Ιωάννης Καμάρας. Εδώ, ξεκάθαρα αποδεικύεται ότι μ'ένα ολόκληρο νομικό σκεπτικό, με το πρώτο έγγραφο δίδεται εντολή στις τράπεζες, ότι δεν έχουν το δικαίωμα αυτοδικαίως να εκτοκίζουν τους τόκους, κάποιοι ή κάποιος, επίεσαν τον Διευθυντή να ανακαλέσει το έγγραφο που τόσο σωστά είχε εκδόσει, άνευ καμίας δικαιολογίας. Δηλαδή, η σκοπιμότης είναι σαφής και ουδεμία αμφισβήτησις επ'αυτης υπάρχει και μάλιστα με το μετρον « επείγον».
Από καθαρής νομικής σκοπιάς όμως γι' αυτές τις 24 ημέρες που ίσχυσε η πρώτη εγκύκλιος, οι τράπεζες δεν είχαν το δικαίωμα να εκτοκίσουν τους τόκους, και έπρεπε λογιστικώς να πιστώσουν τους πελάτες των. Οπου αυτό δεν έχει γίνει, όλες οι διαταγές πληρωμής που περιλαμβάνουν τόκους,τόκων και γι'αυτές τις 24 ημέρες και τα προγράμματα πλειστηριασμών, πρέπει να ακυρωθούν.
17/3/1988 Η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου παίρνει δυστυχώς, μία ιστορική απόφαση με αριθμό 27, κατά την οποία παγειωθηκε η νομολογία σένα ιδιαίτερα μεγάλης πρακτικής σημασίας ζήτημα. Κατά την απόφαση αυτή, η ολομέλεια του Αρείου Πάγου κλήθηκε να σκεφτεί κατά νόμον και να αποφανθεί κατά πόσον έπρεπε να δεχτεί την αναίρεση της Εθνικής Τραπέζης Επενδύσεων και Βιομηχ. Ανάπτυξης κατά της οικογενείας Αποστολίδη. Δυστυχώς εις την απόφαση τους αυτή, η οποία όμως ήτο και με μειοψηφία 8 Αρεοπαγιτών (εκ των 27) κατά την οποία εδέχθηκε την αναίρεσιν, οι Αρεοπαγίτες, παρεσόρθησαν από ένα ψέμα της Ν.Ε., ως προαναφέραμε, και δυστυχώς εξέφρασαν το σκεπτικό .... «Από τα παραπάνω και ιδιαίτερα από τον προαναφερόμενον σκοπό της εν λόγω διατάξεως, δηλαδή της 289, που απέβλεψε για το δημόσιο συμφέρον στην άμεση αντιμετώπιση των οικονομικών βαρών των πιστωτικών ιδρυμάτων από την κεφαλαιοποίηση των τόκων που τα ίδια οφείλουν στους καταθέτες τους, των οποίων τα χρήματα διαχειρίζονται και διακινούν για την οικονομική ανάπτυξη της χώρας, προκύπτει ότι από τότε που άρχισε να ισχύει η απόφαση αυτή της Ν.Ε. 8/12/1980 και εφ'εξής, δεν ισχύουν για τις τράπεζες και τους άλλους πιστωτικούς οργανισμούς οι περιορισμοί που τίθενται για οφειλή τόκου επί των τόκων από τις διατάξεις των άρθρων 296 Αστικού Κωδικός 110 κτλ...»
Σε αυτό το σκεπτικό,έχουμε να παρατηρήσουμε ότι οι Αρεοπαγίτες δυστυχώς δεν εσκέφθησαν να ρωτήσουν κάποιον ή κάποιους ποια είναι η μαθηματική εξέλιξις μιας τέτοιας φραστικής δικαιολογίας, διότι ουδαμού εις την ανθρωπότητα υπάρχει η δυνατότης διά της οποιασδήποτε επιχειρηματικής δραστηριότητος να προκύψει τέτοιο κέρδος που να μπορεί να καλύψει την με γεωμετρικήν πρόοδον αύξηση του χρέους του "Χ" πελάτου κάποιας τραπέζης, διότι δια του τριμηνιαίου ανατοκισμού και κεφαλαιοποιήσεως των τόκων που τελικώς απεφασίσθη, -διότι ο νόμος λέει « άνευ χρονικού ή αλλού περιορισμού» - το ολικον χρέος διπλασιάζεται ανα διετίαν, εάν ληφθεί υπ Όψιν τόκος υπερημερίας 36% ετησίως, δηλαδή 3% το μήνα, που περίπου ίσχοσε επί μίαν 15-ετίαν. Η μαθηματική απόδειξις, εις μεν την εφορία η οποία δεν κεφαλαιοποιεί τους τόκους, ανά ΙΟετίαν δίδει τόκους 3,6 φορές το κεφάλαιον, αλλά προστιθέμενον, ενώ με την κεφαλαιοποίηση και τον ανατοκισμό των τραπεζών, κεφάλαιο και τόκοι ανά ΙΟετίαν, γίνονται 32 φορές το αρχικό κεφάλαιον,αλλά πολλαπλασιαζόμενον. Δηλαδή, σε ένα παράδειγμα 1.000.000 δρχ., και για διάστημα 20 ετών, εις μεν την εφορία θα έχουμε 2 φορές τόκους 3,6 εκατομμυρίων δραχμών, άρα 7,2 εκατομμύρια και 1 εκατομμύριο το κεφάλαιο, 8,2 εκατομμύρια θα είναι το ολικον χρέος του οφειλέτου στα 20 χρόνια. Αντιθέτως, εις την τράπεζαν, έχουμε 32.000.0000 τόκους στο κεφάλαιο την πρώτη δεκαετία και 32 φορές το 32 την δεύτερη δεκαετία, μας δίδει 1 Δισ. 24 εκατομμύρια.
Επισυνάπτονται οι μαθηματικοί υπολογισμοί στο τέλος., (βλ.
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΞΕ- Βάσει 100 δραχμών διά να είναι ευκόλως
αντιληπτόν.)
Σαν αποτέλεσμα λοιπόν, είχαμε την εθνικήν διάλυσιν και όχι το δημόσιον συμφέρον το οποίο επικαλούνται οι Αρεοπαγίτες εις την απόφαση τους, παρασυρόμενοι από το ψέμα τηγς Ν.Ε., στην 289 απόφαση της, ότι αυτό γίνετόβ 5βά ίά ιδϊΒϊγί ϊβ δηΌδ&εε&ο ία ανταπεξέλθουν εις την κεφαλαιοποίηση και τον ανατοκισμό που κάνουν εις τους διαφόρους καταθέτας των και λοιπούς δανειστάς των ως προαναφέραμε. Για να γίνει εισέτι πιο αντιληπτό αυτό το τερατούργημα που δυστυχώς ισχύει ακόμη, και που δια μίαν ακόμη φορά θα κληθεί η ολομέλεια του Αρείου Πάγου να πάρει απόφαση εις το λίαν προσεχές μέλλον, σε ένα παράδειγμα 50 ετών όπου κάποιος φεύγει από την Ελλάδα να πάει να βρει την τύχη του στον έξω κόσμο και φεύγοντας χρωστάει στην εφορία 1.000.000 δρχ., και 1.000.000 επίσης σε μια τράπεζα και υποθετικός τίποτα δεν έχει αλλάξει στη χώρα μας, -και το 3% το μήνα ισχύει- ο Ελλην αυτός που έγινε ο πλουσιότερος άνθρωπος της γης εις το εξωτερικόν, επιστρέφων μετά 50 χρόνια, δηλαδή είναι πλέον 70 ετών, και έχων τύψεις συνειδήσεως διότι δεν εξόφλησε εισέτι το χρέος του προς την εφορία και την τράπεζα και θέλει να εξιλεωθεί, εις μεν την εφορία πρέπει να καταβάλει 19.000.000 δρχ., πέντε δεκαετίες από 3,6 εκατομμύρια, δηλαδή 18 και 1 το κεφάλαιο, 19, εις δε την τράπεζα, πρέπει να καταβάλει το αστρονομικό ποσό των 32 τρισεκατομμυρίων δραχμών! Διότι την πρώτη δεκαετία χρωστά 32.000.000 δρχ., την δεύτερη δεκαετία, 1 δισ 24 εκατομμύρια, την 3η δεκαετία 32 δισ. την 4η δεκαετία 1 τρισ. 24 και την 5η δεκαετία 33,5 τρισεκατομμύρια!!! (Βλ. ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΞΗ)
Είναι απορίας άξιον ότι επί 17 χρόνια κανείς μα κανείς δε μπήκε στον κόπο να ξεκαθαρίσει εις τα δικαστήρια ,τους εισαγγελείς, τους Προέδρους και γενικώς εις το ελληνικό Δημόσιο, ότι δεν μπορεί κάποιος να αρχίσει μια " οποιαδήποτε επιχείρηση με 1.000.000 δρχ κεφάλαιο και σε 20 χρόνια να Θέλα να αποκομίσει κέρδη ενός δισεκατομμυρίου. Αλλά και εις την ελληνικήν αγοράν εάν ήθελε κανένας να προσφύγει την 20ετία 1977-1997, κανένα προϊόν σε απόλυτες τιμές δεν ηυξήθη άνω των 20 φορών, π.χ., το δολάριο από 30 δρχ αγγίζει τις 300, δηλαδή ηυξήθη 10 φορές, οι εφημερίδες από 20,έγιναν 200 δρχ., δηλαδή κι αυτές 10 φορές, το κρέας από 150, έγινε 1.500 δρχ., δηλαδή κι αυτό 10 φορές, τα παπούτσια από 2.000 δρχ στις 15.000 δρχ., άρα 7 φορές, το ψωμί από 28 έγινε 280 δρχ, δηλαδή κι αυτό ανέβηκε 10 φορές, ο χρυσός κι αυτός, αφού είναι σταθερός σε δολάρια, ηυξήθη κι αυτός 10 φορές, το Μάρκο από 14 πήγε στις 160 δρχ., και οποιοδήποτε άλλο προϊόν στις αυτές αναλογίες.
Βάσει ποίου λοιπόν σκεπτικού απαιτούν διά νόμου οι τράπεζες, οι τόκοι κεφαλαιοποιούμενοι να αυξάνονται σε κεφάλαιο 1.000 φορές; Οταν η πρακτική εφαρμογή των πραγμάτων εις το κοινωνικόν γίγνεσθαι είναι τελείως αντίθετη από το οποιοδήποτε νομικό σκεπτικό, διά του οποίου καταστρέφεται η παραγωγική διαδικασία που έχει σαν αποτέλεσμα τη σημερινή εικόνα της χώρας, δε μπορούν οι ανώτατοι δικασταί οι οποίοι κι αυτοί είναι μέλη αυτής της κοινωνίας, να γνωμοδοτούν με ασαφείς φρασεολογίες και νομικά δικολαβικά επιχειρήματα και να καταστρέφουν την ίδια την κοινωνία μέλη της οποίας είναι και οι ίδιοι, κι όταν μάλιστα από ηθικής πλευράς, ο ανήμπορος λαός περιμένει απ'αυτούς την δικαίωση εις όποιον ήθελε τούτους αδικήσει..
« Οποιος και όσοι τους φαύλους δεν τιμωρούν,αδικουν τους χρηστούς»-Πυθαγόρας.
Και οι φαύλοι στην προκειμένη περίπτωση ήσαν οι υπουργοί Παλαιοκρασσάς, Εβερτ, Καλατζάκος, Σταμάτης, σαν υπουργοί -αναπληρωτής συντονισμού ο πρώτος, οικονομικών ο δεύτερος, εμπορίου ο τρίτος, και δικαιοσύνης ο τέταρτος, που υπογράφουν τον νόμον υπό τα απαθή βλέμματα του τότε Πρωθυπουργού Ράλλη και του κυρώσαντος τον νόμον, Προέδρου της Δημοκρατίας Κ. Καραμανλή. Αλλά και οι συνεχισταί αυτής της μεταλυτέρας καταστροφής της χώρας μετά την καταστροφήν το 1922, δηλαδή η Κυβέρνησις ΠΑΣΟΚ και δη, Παπανδρέου, Σημίτης, Παπαντωνίου, Τσοβόλας, ως αρμόδιοι οικονομικοί υπουργοί, έπρεπε και αυτοί και όλοι οι άλλοι συμπράξαντες, να τιμωρηθούν ως φαύλοι από το Ανώτατο Δικαστήριο και όχι να δικαιώνονται. Εάν η ολομέλεια του Αρείου Πάγου, πλανηθείσα ή εκβιασθείσα από την τότε Κυβέρνηση εξέδοσε αυτήν την επαίσχυντον απόφασιν, ελπίζουμε ότι δε θα διαπράξει το αυτό έγκλημα κατόπιν όλου αυτού του θορύβου που δημιουργήθηκε και θα πρέπει να κοιτάξει την ουσίαν του πράγματος, δηλαδή την επαναλειτουργίαν της διαλυθείσης παραγωγής της χώρας και όχι τα νομικά τερτίπια.
24/2/1992 Ο Ανδρέας Γαζής, ομότιμος Καθηγητής του Παν/μίου Αθηνών, σε γνωμοδότηση του, ξεκάθαρα αποφαίνεται ότι η 289 απόφασις της Ν.Ε., αλλά και όλο αυτό το τερατούργημα είναι καταχρηστικό σαν αξίωση του συνόλου της οφειλής ως και εξοντωτικό από πλευράς συμβιβασμών, όταν του ετέθη το ερώτημα να αποφανθεί για την υπόθεση αυτή. Επίσης θεωρεί ως αντισυνταγματική τόσο την απόφαση, όσο και τη διαδικασία, κάνοντας πρωτίστως την παρατήρηση ότι με αυτήν προσβάλλεται η οικονομική ελευθερία, ενώ δεν αποτελεί αυτή επιτρεπόμενον μέτρον, χάριν της εθνικής οικονομίας. Δηλαδή ακριβώς ό,τι και εμείς μαθηματικώς αποδείξαμε. Δυστυχώς ουδέποτε γνωστοποιήθηκε η γνωμοδότηση. αυτή και ελάχιστοι δικηγόροι ανά την χώραν την γνωρίζουν, πράγμα για το οποίο ξεκάθαρα ευθύνεται η πολιτικοποιημένη ηγεσία του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών. Επισυνάπτεται
20/4/1992 Ο βιοτέχνης Βασίλειος Ηλιάδης, με έγγραφο του προς την Τράπεζα της Ελλάδος, μεταξύ άλλων ρωτά γιατί δεν εξέδοσε η τράπεζα τις ειδικότερες οδηγίες ως είχε υποχρέωσιν να εκδόσει, βάσει του άρθρου 6, παραγρ. 1, του νόμου 1083.
13/5/1992 Η Τράπεζα της Ελλάδος, με αριθμ. Πρωτοκ. 463 απαντά στον κ.Ηλιάδη, αντιγράφοντας τα διάφορα κείμενα, τελειώνοντας με τη απεραδεκτον φρασιν «Μετά την πιο πάνω επιστολή που ανακλήθηκε, η Τράπεζα της Ελλάδος δεν έχει παράσχει ούτε κρίνει σκόπιμο να παράσχει περεταίρω διευκρινίσεις επι του θέματος ».
Επισυνάπτεται το πλήρες κείμενο. Τίθεται όμως εδώ το μέγα ερώτημα, από πότε είναι στη διακριτική ευχέρεια της Τραπέζης της Ελλάδος, να τηρεί τους νόμους ή όχι, κατά την κρίσιν της. Αυτό είναι κατάλυσις του κράτους από το ίδιο το κράτος! Ενεκα δε το ότι οι πλείστοι των δικηγόρων ενώ θα έπρεπε, δεν είχαν μελετήσει τον νόμο αρκούντως, παρά εξαπατηθέντες και αυτοί βασίσθέντες στην 289 απόφαση της Ν.Ε., ουδέποτε έθεσαν το ερώτημα εις τις αιτήσεις ανακοπών και αναστολών που υπέβαλαν στα δικαστήρια δια πλειστηριασμούς κλπ., « Κύριε Πρόεδρε, να μας επιδείξει η τράπεζα, βάσει ποιας ειδικοτέρας οδηγίας ως προβλέπεται από τον νόμο 1083, άρθρον 6 παραγρ.. 1, έκανε ό,τι έκανε. » Και αφού τέτοια οδηγία ποτέ δεν εξεδόθη, παρά μόλις τον Αύγουστο του 1996, κατόπιν του εξωδίκου μας (θα δείτε περεταίρω), όλες οι αναστολές και οι ανακοπές, έπρεπε να γίνουν δεκτές από τα δικαστήρια. Τίθεται το ερώτημα, γιατί αυτοδικαίως τα δικαστήρια δεν εζήτησαν από τις τράπεζες την τήρησιν των νόμων, διότι άγνοια νόμου δεν νοείται,και δεν τις τιμόρησαν δια τοκογλιφία η οποία διώκεται αυτεπαγγέλτως;
31/7-1/8/1992 Βάσει του νόμου 2075, τον οποίον ουσιαστικά μας επέβαλε η Κοινή Αγορά, και ως προβλέπεται από το άρθρο 27, παραγρ. 2, απαγορεύεται η κεφαλαιοποίηση τόκων που δεν προβλέπεται σε αρχική δανειακή σύμβαση μεσομακροπρόθεσμης χρηματοδότησης, ή σε σύμβαση γενικότερης ρύθμισης οφειλών κατά τα ανωτέρω. Πέραν αυτού του ξεκάθαρου απαγορευτικού σημείου του νόμου το οποίον οι τράπεζες δεν ετήρησαν, επίσης, η Κοινή Αγορά, ευγενικά αλλά ξεκάθαρα, λέει ότι εσείς κύριοι στην Ελλάδα είστε απατεώνες διότι εμφανίζετε ανύπαρκτα κέρδη στους ισολογισμούς σας. Και εις το ίδιο άρθρο παράγραφος 1, διατάσσει- «Μετά την πάροδον του ως άνω δωδεκαμήνου, επιτρέπεται μόνον ο εξωλογιστικός προσδιορισμός των τόκων, περιλαμβανομένων και τυχόν τόκων υπερημερίας οι οποίοι θα λογιστικοποιούνται όταν και εφ'όσον εισπράττονται »- Δηλαδή, οι τράπεζες ενεφάνιζαν αυτά τα δισεκατομμύρια που ήταν καθαρά λογιστικά νούμερα και ουδεμίαν πρακτικήν αξίαν είχαν, εκτός της διαλύσεως της παραγωγής, διά των πλειστηριασμών κτλ., τα ενεφάνιζαν ως κέρδη με αποτέλεσμα να εμφανίζονται οι Ελληνικές τράπεζες προς το κοινό σαν κερδοφόρες, ενώ στην πραγματικότητα, αυτά ήταν απλά νούμερα στα χαρτιά. Εγώ σαν Ελλην, ντρέπομαι που η πατρίδα μου έδωσε το δικαίωμα στους Φράγκους, οι οποίοι ανέκαθεν μας πολεμούν " (4η Σταυροφορία 1204, Άλωσις της Κων/πόλεως) να μας αποκαλουνκαι διά νόμου, απατεώνες. Κάποτε οι υπαίτιοι αυτού του κακού πρέπει να τιμωρηθούν παραδειγματικά.
9/10/1995 01/1996
Σε τηλεοπτικές μου εκπομπές του τηλεοπτικού σταθμού ΤΗΛΕΤΩΡΑ, ανεφερόμην επανειλημμένως εις τον επαίσχυντον αυτόν νόμον και την 289 απόφασιν, μετά από λεπτομερέστατες επίσης αναλύσεις που είχα κάνει και από τον τηλεοπτικό σταθμό ΗΙΟΗ ΟΗΑΝΝΕΙ, με τον εξαίρετο δημοσιογράφον κ. Χούντα, καθώς και στους τηλεοπτικούς σταθμούς Δράμας, Καβάλλας, Θεσσαλονίκης, Πατρών, Αργούς, Σπάρτης, και σε αρκετούς ραδιοφωνικούς σταθμούς. Προς το τέλος της εκπομπής, όταν δέχομαι τα τηλεφωνήματα των τηλεθεατών, τηλεφώνησε δικαστής ο οποίος δι'ευνήτους λογούς δεν ανέφερε το όνομα του, και ο οποίος ξεκάθαρα είπε εις επήκοον όλων των ακροατών «Τώρα κ. Σοφιανόπουλε, καταλάβαμε όλοι εμείς οι δικαστικοί, κατόπιν των λεπτομερέστατων αναλύσεων που μας κάνατε από πλευράς αριθμών τι σημαίνει αυτός ο νόμος, και τώρα τα πράγματα θα αλλάξουν.»
Και πράγματι εξεδόθη η απόφασις 96/96 του Αρείου Πάγου, η οποία διορθώνει κάπως τα πράγματα, διότι καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η διαταγή πληρωμής με την οποία διατάσσεται ο οφειλέτης να καταβάλει στον αιτούντα ορισμένο χρηματικό ποσό ως κεφάλαιο, νομιμότοκα, αποτελεί εκτελεστό τίτλο μόνο για το κεφάλαιο τούτο και τους επί τούτου νομίμους τόκους. Αν δεν έχει επιδικάσει και τόκους επί των τόκων δεν αποτελεί ως προς αυτούς, εκτελεστό τίτλο. Αλλά και να είχε επιδικάσει, πάλι η ΑΠΑΤΗ παραμένει.
5/3/1996 Οταν συνειδητοποίησα το μέγεθος αυτής της απάτης εις βάρος του τόπου μας από τα δύο κυβερνώντα κόμματα, έστειλα εξώδικο εις τον Διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος κ. Λουκά Παπαδήμα, και του ζητούσα να μας απαντήσει εντός 10 ημερών όπως προβλέπεται από το Σύνταγμα και τους νόμους, για το ποιοι ήσαν οι διοικηταί της Τ.Ε. από της εκδόσεως του νόμου μέχρι σήμερον, δια να τιμωρηθούν κάποτε, πότε εξεδόθησαν οι ειδικότερες οδηγίες ως προβλέπεται από το άρθρο 6, κτλ. Το εξώδικο επεδόθη και πράγματι εντός 10 ημερών η Τράπεζα της Ελλάδος απήντησε.
15/3/1996 Με αριθμό Πρωτ. 200, η Διεύθυνση Νομισματικής Πολιτικής και Τραπεζικών Εργασιών, απαντά στο εξώδικο μου, αλλά ενώ αναφέρει διάφορες ειδικότερες οδηγίες που έχουν εκδοθεί, καμία δεν αναφέρεται στους τόκους τόκων, αλλά όλες διά το συνάλλαγμα και αυτές με καθυστέρησιν από 11 ως 14 χρόνια. Από τηλεοράσεως απήντησα στην Τ.Ε., ότι αφού δεν εξαιρείται το άρθρο 8 παραγρ. 6,από την έκδοση ειδικότερων οδηγιών, είναι αδιανόητον ότι μετά παρέλευση 17 ετών, ακόμη η Τ.Ε., δεν τηρεί τον νόμον.
15/7/1996 Ο Διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος, και με αριθμό 2393, εκδίδει πράξιν με θέμα « Επιτόκιο Υπερημερίας για τις Χορηγήσεις των Πιστωτικών Ιδρυμάτων σε δραχμές και Συνάλλαγμα ».Αφου έλαβε υπ'όψιν του διάφορα και πρωτίστως την απόφασιν 289 της Ν.Ε., αποφάσισε να καθορίσει ότι από 1/8/1996, το επιτόκιο υπερημερίας δεν επιτρέπεται να υπερβαίνει τις 2,5 μονάδες ετησίως από αυτό που προβλέπεται στην σύμβαση, ότι η συχνότης ανατοκισμού δεν μπορεί να υπερβαίνει αυτήν που έχει συμφωνηθεί για την ενήμερη εξυπηρέτηση των αντιστοίχων οφειλών που συνήθως είναι και ήταν εξάμηνα ή ετήσια, και ότι τα Πιστωτικά Ιδρύματα της ώρας, πρέπει αναλυτικά και με σαφήνεια να ενημερώνουν τους πελάτες για τα επιτόκια που προκύπτουν. (Επισυ-νάπτεται το πλήρες κείμενο) Ο Διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος, προφανώς πιεζόμενος πλέον από το θόρυβο που επηκολούθησε του εξωδίκου μου και των τηλεοπτικών εκπομπών, αναγκάστηκε να πάρει θέση και να εκδόσει επιτέλους την διευκρινιστική εγκύκλέϊ δϊδ δηϊέίάδΫΜία 9 ϊδϊβά εάό'ουσίαν καταργεί την μέχρι τούδε εφαρμοζόμενη ληστρική πολιτική από μέρους των τραπεζών. Πέραν όμως αυτού, εμείς έχουμε να προσθέσουμε ότι αυτή είναι η καλύτερα απόδειξις ότι σκοπίμως τόσα χρόνια έγινε ό,τι έγινε, διότι αφού από 1ης Αυγούστου του 1996 ισχύουν αυτά, αυτό είναι μια έμμεση ομολογία του Διοικητού της Τ.Ε., ότι μέχρι την 31/7/1996, οι τράπεζες έκαναν τα αντίθετα, άρα κατάκλεβαν τον κόσμο. Ως σαφώς νοείται, τον λόγον πλέον έχει η δικαιοσύνη, διότι δεν είναι εις την διακριτικήν ευχέρειαν του παρανομούντος (όταν μάλιστα το παραδέχεται) κι από μια ημερομηνία κι έπειτα μόνος του ανακαλείται στην τάξη, διά τα προηγούμενα εγκλήματα του, να παραμένει ατιμώρητος, επειδή έτσι ο ίδιος αποφασίζει.
Οι καταστραφέντες, οι αχρεωστήτως καταβάλλοντες τόσα χρόνια στις τράπεζες, που ήσαν και ακόμα είναι χειρότερες και απο τους τοκογλύφους, και ο αδικαιολόγητος πλουτισμός κατά το ορθότερον, αθέμηδϊό δβϊδόέόιϋό- όύί 6Μδ&3ερί αέ'αυτού του τρόπου, θα πρέπει πλέον να λύσουν τις διαφορές τους διά των δικαστηρίων,διά των οποίων θα τους επιστραφούν τα αδικαιολογήτως καταβληθέντα, διότι το δικαίωμα τους αυτό, παραγράφεται στην 20ετία.
Οι μεν πολίται θα πρέπει να τολμήσουν και να ασκήσουν το αναφαίρετο εκ του Συντάγματος δικαίωμα τους, προσφυγής των εις τον φυσικόν τους δικαστή, οι δε δικασταί και εισαγγελείς, ανεξαρτήτως πιέσεων και απειλών, να ενθυμηθούν τον Πολυζωϊδη και τον Τερτσέτη, ϊέ ϊδϊβ'ϊέ, δέη'όλο που επροπυλακίστηκαν, δεν υπέγραψαν την θανατικήν καταδίκην του Θ. Κολοκοτρώνη, και με σθένος να επιδιώξουν να αποδώσουν το δίκαιον, και όχι αυτό που το πολιτικόν και κυβερνητικόν-κομματικόν και συνήθως προδοτικόν όφελος επιτάσσει. Θέλω εδώ να υπενθυμίσω ότι εις την Ιαπωνία ευημερούν οι επιχειρήσεις και κινδυνεύουν να καταστραφούν οι τράπεζες, διότι ο τόκος εδιναι περί το 1,5%. «Πάντων δεινών τόκος εστίν » -Αριστοτέλης
Ενώ στην πατρίδα μας, ευημερούν οι τράπεζες και κατεστράφη πάσης φύσεως παραγωγή και αυτό πρέπει τάχυστα να σταμάτησε
Το επιχείρημα, κύριοι Δικασταί και κύριοι Εισαγγελείς, ότι αν δικαιωθούν οι καταστραφέντες, θα τιναχτεί το τραπεζικό σύστημα στον αέρα, είναι πέρα ως πέρα ψευδές, διότι η μεγαλύτερη καταστροφή έχει γίνει σε θεωρητική αλλαγή του ιδιοκτήτου ακινήτων που δεν επηρεάζει τη ρευστότητα, αλλά και πέραν αυτήν την τεράστια ζημιά, έχει μεγάλην τεράστια ζημιά, έχει μεγάλην ακίνητον περιουσίαν, η ρευστοποίηση μέρους της οποίας, μπορεί να καλύψει τους μέχρι σήμερα ζημιωθέντος, μια και το Δημόσιο είναι αυτό που διέπραξε αυτό
Την απόλυτον ευθύνην αυτής της καταστροφής φέρουν βασικώς όλα τα πολιτικά κόμματα που
Εν Αθήναις τη.......Ζ......Ιουλίου.............1997
ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΑΡΙΣΤ. ΣΟΦΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ
Επίλογος
Το βιβλίο που μόλις διαβάσατε είναι πρωτίστως ένα πολιτικό βιβλίο με επιστημονική βάση και καταδεικνύει τις προδοσίες του ελληνικού κράτους εις βάρος του ελληνικού λαού. Όσοι το διαβάσατε πιστεύω ότι για πρώτη φορά ακούτε τέτοια πράγματα και ότι η μόνη δυνατότητα να σωθεί αυτός ο τόπος είναι να μάθουμε την πρόσφατη ιστορία της Ελλάδος, αλλά κυρίως τον φυσικό της πλούτο, που την καθιστά την πλουσιότερη χώρα της Ευρώπης και από τις πλουσιότερες του κόσμου. Η τοποθεσία της είναι μοναδική στην ανθρωπότητα, διότι ενώνει 3 ηπείρους (Ευρώπη, Ασία, Αφρική) και ουσιαστικώς ελέγχει τις 3 μεγαλύτερες θαλάσσιες οδούς του κόσμου, το Γιβραλτάρ, τα Δαρδανέλια και το Σουέζ. Όποια από τις 3 αυτές οδούς ακολουθήσει ένα καράβι, εάν δεν καταλήξει σε ένα ενδιάμεσο μεσογειακό λιμάνι, και αυτό συνήθως συμβαίνει με το Γιβραλτάρ, υποχρεωτικώς θα περάσει μπροστά από τη μύτη της Ελλάδος. Γι αυτό και το 035115 βΰΐΐϊ εκ μέρους της Τουρκίας εάν προεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα σε 12 μίλια, που έχουμε όλα τα δικαιώματα από το Παγκόσμιο Δίκαιο της Θαλάσσης (Σύμβαση του Μοηίε§ο Βαν). Η Τουρκία έχει προεκτείνει τα ύδατα της σε 12 μίλια στον Εύξεινο Πόντο και στη Μεσόγειο, αλλά απειλεί εμάς με πόλεμο, εάν κάνουμε το ίδιο στα νησιά του Αιγαίου. Γιατί όμως δεν κάνουμε και εμείς το ίδιο με τις υπόλοιπες θαλάσσιες περιοχές της Ελλάδος στο Ιόνιο και στην Πελοπόννησο και την Κρήτη; Αυτό είναι το ερώτημα μου. Γνωρίζω ότι εγώ πιθανώς δεν θα υπάρχω όταν όλα αυτά που θίγουμε σ' αυτό το βιβλίο έχουν γίνει συνείδηση στον ελληνικό λαό. Αλλά μόνον τότε υπάρχει ελπίδα σωτηρίας. Ήμασταν 8 εκατομμύρια Έλληνες το 1940 όταν μας εκύρηξε πόλεμο η Ιταλία και έχουν έκτοτε περάσει 62 χρόνια και αντί να είμαστε τουλάχιστον 20 εκατομμύρια, όπως θα έπρεπε, είμαστε περίπου 11, δηλ. το μισό, ενώ σ' αυτούς έχουν προστεθεί εκατοντάδες χιλιάδες ξένοι και τα περίπου 3 εκατομμύρια των Ελλήνων που ήρθαν από την Αλεξάνδρεια, την Κωνσταντινούπολη και την Σοβιετική Ένωση, που με τις γεννήσεις τους από τότε που ήρθαν έχουν κατά πολύ περάσει τα 3 εκατομμύρια. Είμαστε η μοναδική χώρα του κόσμου που το 60% του πληθυσμού της ζει σε 2 πόλεις (λεκανοπέδιο Αττικής και Θεσσαλονίκης). Ελπίζω ο Θεός να μας λυπηθεί.
Εις το άρθρον 9 του ιδίου νόμου αναφέρεται ότι η ισχύς του παρόντος άρχεται από της διά Προεδρικού Διατάγματος καθοριζομένης ημερομηνίας, εξαιρέσει των διατάξεων του άρθρου 8, των οποίων η ισχύς άρχεται από της δημοσιεύσεως των εις την εφημερίδα της Κυβερνήσεως.
α) Διατί να υπάρχει τέτοια βιασύνη να ισχύσει μόνον το άρθρον 8 αμέσως, το οποίον έχει την διάταξιν διά τους τόκους, όταν στις 4 Νοεμβρίου, δηλαδή μετά από 4 ημέρες, δημοσιεύθηκε το Προεδρικό διάταγμα, από της δημοσιεύσεως του οποίου, ισχύει το σύνολον των άρθρων του νόμου. Αυτή η βιασύνη των 4 ημερών φαίνεται να υποκρύπτει κάτι το οποίο όμως δεν μπορέσαμε να εντοπίσουμε ακόμη.
β) Αλλά πώς μπορεί να ισχύσει το άρθρο 8 πριν ισχύσει το άρθρο 6 παραγρ. Α, εις το οποίο σαφώς αναφέρεται ότι ο έλεγχος και η εποπτεία των τραπεζών όσον αφορά εις την εφαρμογή των διατάξεων του παρόντος, ασκείται κατά τας κειμένας διατάξεις υπό της Τραπέζης της Ελλάδος, ενεργούσης εν προκειμένω, ως οργάνου της Νομισματικής Επιτροπής.
Συγκεκριμένα, η Τράπεζα της Ελλάδος εκδίδει ειδικοτέρας οδηγίας ρυθμίζουσας τας σχέσεις μεταξύ των τραπεζών προς αλλήλας και προς την Τράπεζα της Ελλλάδος και μεταξύ αυτών (δηλαδή των τραπεζών) και της πελατείας των, παρακολουθούσα την πιστήν τήρησίν των. Ως εκ τούτου, ο νόμος φάσκει και αντιφάσκει διότι πρέπει να ισχύσει το άρθρον 6 για να ισχύσει και το άρθρον 8, ενώ στο άρθρο 9, λέει να ισχύσει το 8 πριν ισχύσει το 6. Γιατί όλη αυτή η βιασύνη;
30/10/1980 3/ Η Νομισματική Επιτροπή εκδίδει την απόφασίν της με αριθμό
Πρωτοκόλλου 3571. Το κείμενο επισυνάπτεται και επ'αυτού έχω να παρατηρήσω τα εξής.
α) Οτι ανέκαθεν, οι τράπεζες εξετόκιζαν τους τόκους κεφαλαιοποιώντας τους εις τα βιβλιάρια των καταθετών, αλλά ανά εξάμηνο, και με επιτόκιο συνήθως το ήμισυ από το επιτόκιο υπερημερίας. Π.χ., όταν το επιτόκιο καταθέσεων βιβλιαρίου ήταν 17%, ο τόκος υπερημερίας ήτο 36% και αυτό ίσχυσε επί πάρα πολλά χρονιά, μέχρι και το 1995, όταν σιγά σιγά κατ'εντολήν, τα επιτόκια έπεσαν.
β) Οτι ο λόγος διά τον οποίον επήραν αυτήν την απόφαση είναι πέρα ως πέρα ψευδής διά να καλύψουν ως ισχυρίζονται, τους τόκους που οφείλουν εις τους δανειστάς των. Διότι εάν κανείς κάνει τις απαιτούμενες μαθηματικές πράξεις καταλήγει εις το εξωφρενικόν αποτέλεσμα ότι διά 1.000.000 δρχ που κάποιος καταθέτει εις το βιβλιάριόν του, μετά 30 χρόνια, έχει λαμβάνειν από την τράπεζα περί τα 200.000.000, ενώ εάν χρωστάει 1.000.000 δρχ., σε 30 χρόνια, χρωστάει 32 Δισεκατομμύρια!
Μου είναι αδιανόητον ότι ο κ. Κυριλλόπουλος που υπέγραψε ως Διευθυντής την απόφαση της Νομισματικής Επιτροπής, και οι άλλοι που την απήρτιζον τότε, δεν είχαν την στοιχειώδη πρόνοια να μπουν εις τον κόπον, να δουν,τι μαθηματικό αποτέλεσμα αποδίδει αυτή η φραστική τους απόφασις και δικαιολογία, αφού οι τράπεζες απεφάσισαν την κεφαλαιοποίηση και τον ανατοκισμό να τον κάνουν ανά τρίμηνο, ενώ η απόφασις είναι άνευ χρονικού περιορισμού, οπότε, αν ήτο μηνιαίος π.χ. ο ανατοκισμός, αφού ο νόμος το επέτρεπε, θα απέδιδε πλέον ένα αστρονομικό ποσόν. Πάντοτε ο τόκος νοείται ετήσιος σε όλον τον κόσμο. Και σαφώς ο Ποινικός Κώδιξ απαγορεύει τον ανατοκισμό. (Αρθρον 294).
Οταν δε οι τράπεζες επήραν αυτές τις αποφάσεις, ήξεραν τι έκαναν, διότι τόσον ο νόμος όσον και η απόφαση της Νομισματικής Επιτροπής ,σαφέστατα έχουν τη φράση «δύναται» - δυνητικόν και όχι «υποχρεούται». Δηλαδή, μία τράπεζα δύναται να καταστρέψει κάποιον ή μία επιχείρηση εκ του νόμου, γιατί όμως να το κάνει, αφού είναι δυνητικόν;
26/2/1987Επί αρκετά χρόνια, εν αγνοία των πάντων και πρωτίστως του μοχθούντος ελληνικού λαού, εφηρμόσθη αυτή η εξωφρενική τοκογλυφική πολιτική, η οποία άρχισε σιγά σιγά να ροκανίζει τα θεμέλια της ελληνικής οικονομίας. Στις 26/2/1987, η Διεύθυνση Νομισματικής Πολιτικής και Τραπεζικών Εργασιών της Τραπέζης της Ελλάδος, και με αριθμό πρωτοκόλλου 382, εξέδοσε μία εγκύκλιο προς όλες τις τράπεζες . «Με αφορμή ερωτήματα ενδιαφερόμενης τράπεζας....» γραφεί η εγκύκλιος, «σχετικά με τις διατάξεις της αποφάσεως της Ν.Ε., 289/30.10.80 περί εκτοκισμού εν καθυστερήσει τόκων οφειλομένων εις τα εν Ελλάδι λειτουργούντα πιστωτικά ιδρύματα σας γνωρίζουμε ότι ...» Μια τράπεζα δηλαδή, κατ' ουσίαν, ρωτά την Τράπεζα της Ελλάδος αν επιτρέπεται να κατακλέβουν τους πελάτας των. Της πρώτης φράσεως που προαναφέραμε, ακολουθεί 11/2 σελίδα νομικού σκεπτικού, το οποίο καταλήγει: «Σε κάθε περίπτωση πάντως οι τόκοι των τόκων δεν μπορούν να υπολογιστούν αυτοδικαίως από τις τράπεζες από της καθυστερήσεως και τέλος να σημειωθεί ότι η διαφορετική ρύθμιση που εισάγει η απόφαση 289 για τον τραπεζικό δανεισμό, ισχύει μόνον ως προς τις σχέσεις δανείων και πιστώσεων κλπ., που συντελέστηκαν μετά την έναρξη ισχύος της 289 και δεν καταλαμβάνει τις προηγούμενες έστω κι αν η υπερημερία του οφειλέτη-δανειολήπτη, επέρχεται μετά τη θέση της σε ισχύ οι οποίες εξακολουθούν να διέπονται από τη Γενική Διάταξη του Αρθρου 296 του Αστικού Κώδικα ».
Το έγγραφο αυτό το οποίο επισυνάπτεται, στο σύνολο του, υπογράφεται από τον Διευθυντή Ιωάννη Καμάρα. Εχουμε ζητήσει από την Τράπεζα της Ελλάδος, να μας πει ποια ήταν η τράπεζα που ρωτά και τι ρωτούσε.
23/3/1987 Η Διεύθυνση Νομισματικής Πολιτικής και Τραπεζικών Εργασιών της Τραπέζης Ελλάδος και με αριθμό πρωτοκόλλου 600, και αυτή τη φορά με τη διευκρύνιση « επείγον », κυκλοφορεί εγκύκλιο προς όλες τις τράπεζες με το εξής αδιανόητο κείμενο:
«Με την παρούσα σας γνωρίζουμε ότι ανακαλούμε την από 26/2/87 Αριθ. Πρωτ. 382, επιστολή της Διευθύνσεως Νομισματικής Πολιτικής και Τραπεζικών Εργασιών, η οποία αφορά την απόφαση της Ν.Ε. 289 περί εκτοκισμού εν καθυστερήσει τόκων οφειλομένων εις τα εν Ελλάδι λειτουργούντα πιστωτικά ιδρύματα ».
Υπογράφει πάλιν ο ίδιος Διευθυντής, ο Ιωάννης Καμάρας. Εδώ, ξεκάθαρα αποδεικύεται ότι μ'ένα ολόκληρο νομικό σκεπτικό, με το πρώτο έγγραφο δίδεται εντολή στις τράπεζες, ότι δεν έχουν το δικαίωμα αυτοδικαίως να εκτοκίζουν τους τόκους, κάποιοι ή κάποιος, επίεσαν τον Διευθυντή να ανακαλέσει το έγγραφο που τόσο σωστά είχε εκδόσει, άνευ καμίας δικαιολογίας. Δηλαδή, η σκοπιμότης είναι σαφής και ουδεμία αμφισβήτησις επ'αυτης υπάρχει και μάλιστα με το μετρον « επείγον».
Από καθαρής νομικής σκοπιάς όμως γι' αυτές τις 24 ημέρες που ίσχυσε η πρώτη εγκύκλιος, οι τράπεζες δεν είχαν το δικαίωμα να εκτοκίσουν τους τόκους, και έπρεπε λογιστικώς να πιστώσουν τους πελάτες των. Οπου αυτό δεν έχει γίνει, όλες οι διαταγές πληρωμής που περιλαμβάνουν τόκους,τόκων και γι'αυτές τις 24 ημέρες και τα προγράμματα πλειστηριασμών, πρέπει να ακυρωθούν.
17/3/1988 Η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου παίρνει δυστυχώς, μία ιστορική απόφαση με αριθμό 27, κατά την οποία παγειωθηκε η νομολογία σένα ιδιαίτερα μεγάλης πρακτικής σημασίας ζήτημα. Κατά την απόφαση αυτή, η ολομέλεια του Αρείου Πάγου κλήθηκε να σκεφτεί κατά νόμον και να αποφανθεί κατά πόσον έπρεπε να δεχτεί την αναίρεση της Εθνικής Τραπέζης Επενδύσεων και Βιομηχ. Ανάπτυξης κατά της οικογενείας Αποστολίδη. Δυστυχώς εις την απόφαση τους αυτή, η οποία όμως ήτο και με μειοψηφία 8 Αρεοπαγιτών (εκ των 27) κατά την οποία εδέχθηκε την αναίρεσιν, οι Αρεοπαγίτες, παρεσόρθησαν από ένα ψέμα της Ν.Ε., ως προαναφέραμε, και δυστυχώς εξέφρασαν το σκεπτικό .... «Από τα παραπάνω και ιδιαίτερα από τον προαναφερόμενον σκοπό της εν λόγω διατάξεως, δηλαδή της 289, που απέβλεψε για το δημόσιο συμφέρον στην άμεση αντιμετώπιση των οικονομικών βαρών των πιστωτικών ιδρυμάτων από την κεφαλαιοποίηση των τόκων που τα ίδια οφείλουν στους καταθέτες τους, των οποίων τα χρήματα διαχειρίζονται και διακινούν για την οικονομική ανάπτυξη της χώρας, προκύπτει ότι από τότε που άρχισε να ισχύει η απόφαση αυτή της Ν.Ε. 8/12/1980 και εφ'εξής, δεν ισχύουν για τις τράπεζες και τους άλλους πιστωτικούς οργανισμούς οι περιορισμοί που τίθενται για οφειλή τόκου επί των τόκων από τις διατάξεις των άρθρων 296 Αστικού Κωδικός 110 κτλ...»
Σε αυτό το σκεπτικό,έχουμε να παρατηρήσουμε ότι οι Αρεοπαγίτες δυστυχώς δεν εσκέφθησαν να ρωτήσουν κάποιον ή κάποιους ποια είναι η μαθηματική εξέλιξις μιας τέτοιας φραστικής δικαιολογίας, διότι ουδαμού εις την ανθρωπότητα υπάρχει η δυνατότης διά της οποιασδήποτε επιχειρηματικής δραστηριότητος να προκύψει τέτοιο κέρδος που να μπορεί να καλύψει την με γεωμετρικήν πρόοδον αύξηση του χρέους του "Χ" πελάτου κάποιας τραπέζης, διότι δια του τριμηνιαίου ανατοκισμού και κεφαλαιοποιήσεως των τόκων που τελικώς απεφασίσθη, -διότι ο νόμος λέει « άνευ χρονικού ή αλλού περιορισμού» - το ολικον χρέος διπλασιάζεται ανα διετίαν, εάν ληφθεί υπ Όψιν τόκος υπερημερίας 36% ετησίως, δηλαδή 3% το μήνα, που περίπου ίσχοσε επί μίαν 15-ετίαν. Η μαθηματική απόδειξις, εις μεν την εφορία η οποία δεν κεφαλαιοποιεί τους τόκους, ανά ΙΟετίαν δίδει τόκους 3,6 φορές το κεφάλαιον, αλλά προστιθέμενον, ενώ με την κεφαλαιοποίηση και τον ανατοκισμό των τραπεζών, κεφάλαιο και τόκοι ανά ΙΟετίαν, γίνονται 32 φορές το αρχικό κεφάλαιον,αλλά πολλαπλασιαζόμενον. Δηλαδή, σε ένα παράδειγμα 1.000.000 δρχ., και για διάστημα 20 ετών, εις μεν την εφορία θα έχουμε 2 φορές τόκους 3,6 εκατομμυρίων δραχμών, άρα 7,2 εκατομμύρια και 1 εκατομμύριο το κεφάλαιο, 8,2 εκατομμύρια θα είναι το ολικον χρέος του οφειλέτου στα 20 χρόνια. Αντιθέτως, εις την τράπεζαν, έχουμε 32.000.0000 τόκους στο κεφάλαιο την πρώτη δεκαετία και 32 φορές το 32 την δεύτερη δεκαετία, μας δίδει 1 Δισ. 24 εκατομμύρια.
Επισυνάπτονται οι μαθηματικοί υπολογισμοί στο τέλος., (βλ.
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΞΕ- Βάσει 100 δραχμών διά να είναι ευκόλως
αντιληπτόν.)
Σαν αποτέλεσμα λοιπόν, είχαμε την εθνικήν διάλυσιν και όχι το δημόσιον συμφέρον το οποίο επικαλούνται οι Αρεοπαγίτες εις την απόφαση τους, παρασυρόμενοι από το ψέμα τηγς Ν.Ε., στην 289 απόφαση της, ότι αυτό γίνετόβ 5βά ίά ιδϊΒϊγί ϊβ δηΌδ&εε&ο ία ανταπεξέλθουν εις την κεφαλαιοποίηση και τον ανατοκισμό που κάνουν εις τους διαφόρους καταθέτας των και λοιπούς δανειστάς των ως προαναφέραμε. Για να γίνει εισέτι πιο αντιληπτό αυτό το τερατούργημα που δυστυχώς ισχύει ακόμη, και που δια μίαν ακόμη φορά θα κληθεί η ολομέλεια του Αρείου Πάγου να πάρει απόφαση εις το λίαν προσεχές μέλλον, σε ένα παράδειγμα 50 ετών όπου κάποιος φεύγει από την Ελλάδα να πάει να βρει την τύχη του στον έξω κόσμο και φεύγοντας χρωστάει στην εφορία 1.000.000 δρχ., και 1.000.000 επίσης σε μια τράπεζα και υποθετικός τίποτα δεν έχει αλλάξει στη χώρα μας, -και το 3% το μήνα ισχύει- ο Ελλην αυτός που έγινε ο πλουσιότερος άνθρωπος της γης εις το εξωτερικόν, επιστρέφων μετά 50 χρόνια, δηλαδή είναι πλέον 70 ετών, και έχων τύψεις συνειδήσεως διότι δεν εξόφλησε εισέτι το χρέος του προς την εφορία και την τράπεζα και θέλει να εξιλεωθεί, εις μεν την εφορία πρέπει να καταβάλει 19.000.000 δρχ., πέντε δεκαετίες από 3,6 εκατομμύρια, δηλαδή 18 και 1 το κεφάλαιο, 19, εις δε την τράπεζα, πρέπει να καταβάλει το αστρονομικό ποσό των 32 τρισεκατομμυρίων δραχμών! Διότι την πρώτη δεκαετία χρωστά 32.000.000 δρχ., την δεύτερη δεκαετία, 1 δισ 24 εκατομμύρια, την 3η δεκαετία 32 δισ. την 4η δεκαετία 1 τρισ. 24 και την 5η δεκαετία 33,5 τρισεκατομμύρια!!! (Βλ. ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΞΗ)
Είναι απορίας άξιον ότι επί 17 χρόνια κανείς μα κανείς δε μπήκε στον κόπο να ξεκαθαρίσει εις τα δικαστήρια ,τους εισαγγελείς, τους Προέδρους και γενικώς εις το ελληνικό Δημόσιο, ότι δεν μπορεί κάποιος να αρχίσει μια " οποιαδήποτε επιχείρηση με 1.000.000 δρχ κεφάλαιο και σε 20 χρόνια να Θέλα να αποκομίσει κέρδη ενός δισεκατομμυρίου. Αλλά και εις την ελληνικήν αγοράν εάν ήθελε κανένας να προσφύγει την 20ετία 1977-1997, κανένα προϊόν σε απόλυτες τιμές δεν ηυξήθη άνω των 20 φορών, π.χ., το δολάριο από 30 δρχ αγγίζει τις 300, δηλαδή ηυξήθη 10 φορές, οι εφημερίδες από 20,έγιναν 200 δρχ., δηλαδή κι αυτές 10 φορές, το κρέας από 150, έγινε 1.500 δρχ., δηλαδή κι αυτό 10 φορές, τα παπούτσια από 2.000 δρχ στις 15.000 δρχ., άρα 7 φορές, το ψωμί από 28 έγινε 280 δρχ, δηλαδή κι αυτό ανέβηκε 10 φορές, ο χρυσός κι αυτός, αφού είναι σταθερός σε δολάρια, ηυξήθη κι αυτός 10 φορές, το Μάρκο από 14 πήγε στις 160 δρχ., και οποιοδήποτε άλλο προϊόν στις αυτές αναλογίες.
Βάσει ποίου λοιπόν σκεπτικού απαιτούν διά νόμου οι τράπεζες, οι τόκοι κεφαλαιοποιούμενοι να αυξάνονται σε κεφάλαιο 1.000 φορές; Οταν η πρακτική εφαρμογή των πραγμάτων εις το κοινωνικόν γίγνεσθαι είναι τελείως αντίθετη από το οποιοδήποτε νομικό σκεπτικό, διά του οποίου καταστρέφεται η παραγωγική διαδικασία που έχει σαν αποτέλεσμα τη σημερινή εικόνα της χώρας, δε μπορούν οι ανώτατοι δικασταί οι οποίοι κι αυτοί είναι μέλη αυτής της κοινωνίας, να γνωμοδοτούν με ασαφείς φρασεολογίες και νομικά δικολαβικά επιχειρήματα και να καταστρέφουν την ίδια την κοινωνία μέλη της οποίας είναι και οι ίδιοι, κι όταν μάλιστα από ηθικής πλευράς, ο ανήμπορος λαός περιμένει απ'αυτούς την δικαίωση εις όποιον ήθελε τούτους αδικήσει..
« Οποιος και όσοι τους φαύλους δεν τιμωρούν,αδικουν τους χρηστούς»-Πυθαγόρας.
Και οι φαύλοι στην προκειμένη περίπτωση ήσαν οι υπουργοί Παλαιοκρασσάς, Εβερτ, Καλατζάκος, Σταμάτης, σαν υπουργοί -αναπληρωτής συντονισμού ο πρώτος, οικονομικών ο δεύτερος, εμπορίου ο τρίτος, και δικαιοσύνης ο τέταρτος, που υπογράφουν τον νόμον υπό τα απαθή βλέμματα του τότε Πρωθυπουργού Ράλλη και του κυρώσαντος τον νόμον, Προέδρου της Δημοκρατίας Κ. Καραμανλή. Αλλά και οι συνεχισταί αυτής της μεταλυτέρας καταστροφής της χώρας μετά την καταστροφήν το 1922, δηλαδή η Κυβέρνησις ΠΑΣΟΚ και δη, Παπανδρέου, Σημίτης, Παπαντωνίου, Τσοβόλας, ως αρμόδιοι οικονομικοί υπουργοί, έπρεπε και αυτοί και όλοι οι άλλοι συμπράξαντες, να τιμωρηθούν ως φαύλοι από το Ανώτατο Δικαστήριο και όχι να δικαιώνονται. Εάν η ολομέλεια του Αρείου Πάγου, πλανηθείσα ή εκβιασθείσα από την τότε Κυβέρνηση εξέδοσε αυτήν την επαίσχυντον απόφασιν, ελπίζουμε ότι δε θα διαπράξει το αυτό έγκλημα κατόπιν όλου αυτού του θορύβου που δημιουργήθηκε και θα πρέπει να κοιτάξει την ουσίαν του πράγματος, δηλαδή την επαναλειτουργίαν της διαλυθείσης παραγωγής της χώρας και όχι τα νομικά τερτίπια.
24/2/1992 Ο Ανδρέας Γαζής, ομότιμος Καθηγητής του Παν/μίου Αθηνών, σε γνωμοδότηση του, ξεκάθαρα αποφαίνεται ότι η 289 απόφασις της Ν.Ε., αλλά και όλο αυτό το τερατούργημα είναι καταχρηστικό σαν αξίωση του συνόλου της οφειλής ως και εξοντωτικό από πλευράς συμβιβασμών, όταν του ετέθη το ερώτημα να αποφανθεί για την υπόθεση αυτή. Επίσης θεωρεί ως αντισυνταγματική τόσο την απόφαση, όσο και τη διαδικασία, κάνοντας πρωτίστως την παρατήρηση ότι με αυτήν προσβάλλεται η οικονομική ελευθερία, ενώ δεν αποτελεί αυτή επιτρεπόμενον μέτρον, χάριν της εθνικής οικονομίας. Δηλαδή ακριβώς ό,τι και εμείς μαθηματικώς αποδείξαμε. Δυστυχώς ουδέποτε γνωστοποιήθηκε η γνωμοδότηση. αυτή και ελάχιστοι δικηγόροι ανά την χώραν την γνωρίζουν, πράγμα για το οποίο ξεκάθαρα ευθύνεται η πολιτικοποιημένη ηγεσία του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών. Επισυνάπτεται
20/4/1992 Ο βιοτέχνης Βασίλειος Ηλιάδης, με έγγραφο του προς την Τράπεζα της Ελλάδος, μεταξύ άλλων ρωτά γιατί δεν εξέδοσε η τράπεζα τις ειδικότερες οδηγίες ως είχε υποχρέωσιν να εκδόσει, βάσει του άρθρου 6, παραγρ. 1, του νόμου 1083.
13/5/1992 Η Τράπεζα της Ελλάδος, με αριθμ. Πρωτοκ. 463 απαντά στον κ.Ηλιάδη, αντιγράφοντας τα διάφορα κείμενα, τελειώνοντας με τη απεραδεκτον φρασιν «Μετά την πιο πάνω επιστολή που ανακλήθηκε, η Τράπεζα της Ελλάδος δεν έχει παράσχει ούτε κρίνει σκόπιμο να παράσχει περεταίρω διευκρινίσεις επι του θέματος ».
Επισυνάπτεται το πλήρες κείμενο. Τίθεται όμως εδώ το μέγα ερώτημα, από πότε είναι στη διακριτική ευχέρεια της Τραπέζης της Ελλάδος, να τηρεί τους νόμους ή όχι, κατά την κρίσιν της. Αυτό είναι κατάλυσις του κράτους από το ίδιο το κράτος! Ενεκα δε το ότι οι πλείστοι των δικηγόρων ενώ θα έπρεπε, δεν είχαν μελετήσει τον νόμο αρκούντως, παρά εξαπατηθέντες και αυτοί βασίσθέντες στην 289 απόφαση της Ν.Ε., ουδέποτε έθεσαν το ερώτημα εις τις αιτήσεις ανακοπών και αναστολών που υπέβαλαν στα δικαστήρια δια πλειστηριασμούς κλπ., « Κύριε Πρόεδρε, να μας επιδείξει η τράπεζα, βάσει ποιας ειδικοτέρας οδηγίας ως προβλέπεται από τον νόμο 1083, άρθρον 6 παραγρ.. 1, έκανε ό,τι έκανε. » Και αφού τέτοια οδηγία ποτέ δεν εξεδόθη, παρά μόλις τον Αύγουστο του 1996, κατόπιν του εξωδίκου μας (θα δείτε περεταίρω), όλες οι αναστολές και οι ανακοπές, έπρεπε να γίνουν δεκτές από τα δικαστήρια. Τίθεται το ερώτημα, γιατί αυτοδικαίως τα δικαστήρια δεν εζήτησαν από τις τράπεζες την τήρησιν των νόμων, διότι άγνοια νόμου δεν νοείται,και δεν τις τιμόρησαν δια τοκογλιφία η οποία διώκεται αυτεπαγγέλτως;
31/7-1/8/1992 Βάσει του νόμου 2075, τον οποίον ουσιαστικά μας επέβαλε η Κοινή Αγορά, και ως προβλέπεται από το άρθρο 27, παραγρ. 2, απαγορεύεται η κεφαλαιοποίηση τόκων που δεν προβλέπεται σε αρχική δανειακή σύμβαση μεσομακροπρόθεσμης χρηματοδότησης, ή σε σύμβαση γενικότερης ρύθμισης οφειλών κατά τα ανωτέρω. Πέραν αυτού του ξεκάθαρου απαγορευτικού σημείου του νόμου το οποίον οι τράπεζες δεν ετήρησαν, επίσης, η Κοινή Αγορά, ευγενικά αλλά ξεκάθαρα, λέει ότι εσείς κύριοι στην Ελλάδα είστε απατεώνες διότι εμφανίζετε ανύπαρκτα κέρδη στους ισολογισμούς σας. Και εις το ίδιο άρθρο παράγραφος 1, διατάσσει- «Μετά την πάροδον του ως άνω δωδεκαμήνου, επιτρέπεται μόνον ο εξωλογιστικός προσδιορισμός των τόκων, περιλαμβανομένων και τυχόν τόκων υπερημερίας οι οποίοι θα λογιστικοποιούνται όταν και εφ'όσον εισπράττονται »- Δηλαδή, οι τράπεζες ενεφάνιζαν αυτά τα δισεκατομμύρια που ήταν καθαρά λογιστικά νούμερα και ουδεμίαν πρακτικήν αξίαν είχαν, εκτός της διαλύσεως της παραγωγής, διά των πλειστηριασμών κτλ., τα ενεφάνιζαν ως κέρδη με αποτέλεσμα να εμφανίζονται οι Ελληνικές τράπεζες προς το κοινό σαν κερδοφόρες, ενώ στην πραγματικότητα, αυτά ήταν απλά νούμερα στα χαρτιά. Εγώ σαν Ελλην, ντρέπομαι που η πατρίδα μου έδωσε το δικαίωμα στους Φράγκους, οι οποίοι ανέκαθεν μας πολεμούν " (4η Σταυροφορία 1204, Άλωσις της Κων/πόλεως) να μας αποκαλουνκαι διά νόμου, απατεώνες. Κάποτε οι υπαίτιοι αυτού του κακού πρέπει να τιμωρηθούν παραδειγματικά.
9/10/1995 01/1996
Σε τηλεοπτικές μου εκπομπές του τηλεοπτικού σταθμού ΤΗΛΕΤΩΡΑ, ανεφερόμην επανειλημμένως εις τον επαίσχυντον αυτόν νόμον και την 289 απόφασιν, μετά από λεπτομερέστατες επίσης αναλύσεις που είχα κάνει και από τον τηλεοπτικό σταθμό ΗΙΟΗ ΟΗΑΝΝΕΙ, με τον εξαίρετο δημοσιογράφον κ. Χούντα, καθώς και στους τηλεοπτικούς σταθμούς Δράμας, Καβάλλας, Θεσσαλονίκης, Πατρών, Αργούς, Σπάρτης, και σε αρκετούς ραδιοφωνικούς σταθμούς. Προς το τέλος της εκπομπής, όταν δέχομαι τα τηλεφωνήματα των τηλεθεατών, τηλεφώνησε δικαστής ο οποίος δι'ευνήτους λογούς δεν ανέφερε το όνομα του, και ο οποίος ξεκάθαρα είπε εις επήκοον όλων των ακροατών «Τώρα κ. Σοφιανόπουλε, καταλάβαμε όλοι εμείς οι δικαστικοί, κατόπιν των λεπτομερέστατων αναλύσεων που μας κάνατε από πλευράς αριθμών τι σημαίνει αυτός ο νόμος, και τώρα τα πράγματα θα αλλάξουν.»
Και πράγματι εξεδόθη η απόφασις 96/96 του Αρείου Πάγου, η οποία διορθώνει κάπως τα πράγματα, διότι καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η διαταγή πληρωμής με την οποία διατάσσεται ο οφειλέτης να καταβάλει στον αιτούντα ορισμένο χρηματικό ποσό ως κεφάλαιο, νομιμότοκα, αποτελεί εκτελεστό τίτλο μόνο για το κεφάλαιο τούτο και τους επί τούτου νομίμους τόκους. Αν δεν έχει επιδικάσει και τόκους επί των τόκων δεν αποτελεί ως προς αυτούς, εκτελεστό τίτλο. Αλλά και να είχε επιδικάσει, πάλι η ΑΠΑΤΗ παραμένει.
5/3/1996 Οταν συνειδητοποίησα το μέγεθος αυτής της απάτης εις βάρος του τόπου μας από τα δύο κυβερνώντα κόμματα, έστειλα εξώδικο εις τον Διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος κ. Λουκά Παπαδήμα, και του ζητούσα να μας απαντήσει εντός 10 ημερών όπως προβλέπεται από το Σύνταγμα και τους νόμους, για το ποιοι ήσαν οι διοικηταί της Τ.Ε. από της εκδόσεως του νόμου μέχρι σήμερον, δια να τιμωρηθούν κάποτε, πότε εξεδόθησαν οι ειδικότερες οδηγίες ως προβλέπεται από το άρθρο 6, κτλ. Το εξώδικο επεδόθη και πράγματι εντός 10 ημερών η Τράπεζα της Ελλάδος απήντησε.
15/3/1996 Με αριθμό Πρωτ. 200, η Διεύθυνση Νομισματικής Πολιτικής και Τραπεζικών Εργασιών, απαντά στο εξώδικο μου, αλλά ενώ αναφέρει διάφορες ειδικότερες οδηγίες που έχουν εκδοθεί, καμία δεν αναφέρεται στους τόκους τόκων, αλλά όλες διά το συνάλλαγμα και αυτές με καθυστέρησιν από 11 ως 14 χρόνια. Από τηλεοράσεως απήντησα στην Τ.Ε., ότι αφού δεν εξαιρείται το άρθρο 8 παραγρ. 6,από την έκδοση ειδικότερων οδηγιών, είναι αδιανόητον ότι μετά παρέλευση 17 ετών, ακόμη η Τ.Ε., δεν τηρεί τον νόμον.
15/7/1996 Ο Διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος, και με αριθμό 2393, εκδίδει πράξιν με θέμα « Επιτόκιο Υπερημερίας για τις Χορηγήσεις των Πιστωτικών Ιδρυμάτων σε δραχμές και Συνάλλαγμα ».Αφου έλαβε υπ'όψιν του διάφορα και πρωτίστως την απόφασιν 289 της Ν.Ε., αποφάσισε να καθορίσει ότι από 1/8/1996, το επιτόκιο υπερημερίας δεν επιτρέπεται να υπερβαίνει τις 2,5 μονάδες ετησίως από αυτό που προβλέπεται στην σύμβαση, ότι η συχνότης ανατοκισμού δεν μπορεί να υπερβαίνει αυτήν που έχει συμφωνηθεί για την ενήμερη εξυπηρέτηση των αντιστοίχων οφειλών που συνήθως είναι και ήταν εξάμηνα ή ετήσια, και ότι τα Πιστωτικά Ιδρύματα της ώρας, πρέπει αναλυτικά και με σαφήνεια να ενημερώνουν τους πελάτες για τα επιτόκια που προκύπτουν. (Επισυ-νάπτεται το πλήρες κείμενο) Ο Διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος, προφανώς πιεζόμενος πλέον από το θόρυβο που επηκολούθησε του εξωδίκου μου και των τηλεοπτικών εκπομπών, αναγκάστηκε να πάρει θέση και να εκδόσει επιτέλους την διευκρινιστική εγκύκλέϊ δϊδ δηϊέίάδΫΜία 9 ϊδϊβά εάό'ουσίαν καταργεί την μέχρι τούδε εφαρμοζόμενη ληστρική πολιτική από μέρους των τραπεζών. Πέραν όμως αυτού, εμείς έχουμε να προσθέσουμε ότι αυτή είναι η καλύτερα απόδειξις ότι σκοπίμως τόσα χρόνια έγινε ό,τι έγινε, διότι αφού από 1ης Αυγούστου του 1996 ισχύουν αυτά, αυτό είναι μια έμμεση ομολογία του Διοικητού της Τ.Ε., ότι μέχρι την 31/7/1996, οι τράπεζες έκαναν τα αντίθετα, άρα κατάκλεβαν τον κόσμο. Ως σαφώς νοείται, τον λόγον πλέον έχει η δικαιοσύνη, διότι δεν είναι εις την διακριτικήν ευχέρειαν του παρανομούντος (όταν μάλιστα το παραδέχεται) κι από μια ημερομηνία κι έπειτα μόνος του ανακαλείται στην τάξη, διά τα προηγούμενα εγκλήματα του, να παραμένει ατιμώρητος, επειδή έτσι ο ίδιος αποφασίζει.
Οι καταστραφέντες, οι αχρεωστήτως καταβάλλοντες τόσα χρόνια στις τράπεζες, που ήσαν και ακόμα είναι χειρότερες και απο τους τοκογλύφους, και ο αδικαιολόγητος πλουτισμός κατά το ορθότερον, αθέμηδϊό δβϊδόέόιϋό- όύί 6Μδ&3ερί αέ'αυτού του τρόπου, θα πρέπει πλέον να λύσουν τις διαφορές τους διά των δικαστηρίων,διά των οποίων θα τους επιστραφούν τα αδικαιολογήτως καταβληθέντα, διότι το δικαίωμα τους αυτό, παραγράφεται στην 20ετία.
Οι μεν πολίται θα πρέπει να τολμήσουν και να ασκήσουν το αναφαίρετο εκ του Συντάγματος δικαίωμα τους, προσφυγής των εις τον φυσικόν τους δικαστή, οι δε δικασταί και εισαγγελείς, ανεξαρτήτως πιέσεων και απειλών, να ενθυμηθούν τον Πολυζωϊδη και τον Τερτσέτη, ϊέ ϊδϊβ'ϊέ, δέη'όλο που επροπυλακίστηκαν, δεν υπέγραψαν την θανατικήν καταδίκην του Θ. Κολοκοτρώνη, και με σθένος να επιδιώξουν να αποδώσουν το δίκαιον, και όχι αυτό που το πολιτικόν και κυβερνητικόν-κομματικόν και συνήθως προδοτικόν όφελος επιτάσσει. Θέλω εδώ να υπενθυμίσω ότι εις την Ιαπωνία ευημερούν οι επιχειρήσεις και κινδυνεύουν να καταστραφούν οι τράπεζες, διότι ο τόκος εδιναι περί το 1,5%. «Πάντων δεινών τόκος εστίν » -Αριστοτέλης
Ενώ στην πατρίδα μας, ευημερούν οι τράπεζες και κατεστράφη πάσης φύσεως παραγωγή και αυτό πρέπει τάχυστα να σταμάτησε
Το επιχείρημα, κύριοι Δικασταί και κύριοι Εισαγγελείς, ότι αν δικαιωθούν οι καταστραφέντες, θα τιναχτεί το τραπεζικό σύστημα στον αέρα, είναι πέρα ως πέρα ψευδές, διότι η μεγαλύτερη καταστροφή έχει γίνει σε θεωρητική αλλαγή του ιδιοκτήτου ακινήτων που δεν επηρεάζει τη ρευστότητα, αλλά και πέραν αυτήν την τεράστια ζημιά, έχει μεγάλην τεράστια ζημιά, έχει μεγάλην ακίνητον περιουσίαν, η ρευστοποίηση μέρους της οποίας, μπορεί να καλύψει τους μέχρι σήμερα ζημιωθέντος, μια και το Δημόσιο είναι αυτό που διέπραξε αυτό
Την απόλυτον ευθύνην αυτής της καταστροφής φέρουν βασικώς όλα τα πολιτικά κόμματα που
Εν Αθήναις τη.......Ζ......Ιουλίου.............1997
ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΑΡΙΣΤ. ΣΟΦΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ
Επίλογος
Το βιβλίο που μόλις διαβάσατε είναι πρωτίστως ένα πολιτικό βιβλίο με επιστημονική βάση και καταδεικνύει τις προδοσίες του ελληνικού κράτους εις βάρος του ελληνικού λαού. Όσοι το διαβάσατε πιστεύω ότι για πρώτη φορά ακούτε τέτοια πράγματα και ότι η μόνη δυνατότητα να σωθεί αυτός ο τόπος είναι να μάθουμε την πρόσφατη ιστορία της Ελλάδος, αλλά κυρίως τον φυσικό της πλούτο, που την καθιστά την πλουσιότερη χώρα της Ευρώπης και από τις πλουσιότερες του κόσμου. Η τοποθεσία της είναι μοναδική στην ανθρωπότητα, διότι ενώνει 3 ηπείρους (Ευρώπη, Ασία, Αφρική) και ουσιαστικώς ελέγχει τις 3 μεγαλύτερες θαλάσσιες οδούς του κόσμου, το Γιβραλτάρ, τα Δαρδανέλια και το Σουέζ. Όποια από τις 3 αυτές οδούς ακολουθήσει ένα καράβι, εάν δεν καταλήξει σε ένα ενδιάμεσο μεσογειακό λιμάνι, και αυτό συνήθως συμβαίνει με το Γιβραλτάρ, υποχρεωτικώς θα περάσει μπροστά από τη μύτη της Ελλάδος. Γι αυτό και το 035115 βΰΐΐϊ εκ μέρους της Τουρκίας εάν προεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα σε 12 μίλια, που έχουμε όλα τα δικαιώματα από το Παγκόσμιο Δίκαιο της Θαλάσσης (Σύμβαση του Μοηίε§ο Βαν). Η Τουρκία έχει προεκτείνει τα ύδατα της σε 12 μίλια στον Εύξεινο Πόντο και στη Μεσόγειο, αλλά απειλεί εμάς με πόλεμο, εάν κάνουμε το ίδιο στα νησιά του Αιγαίου. Γιατί όμως δεν κάνουμε και εμείς το ίδιο με τις υπόλοιπες θαλάσσιες περιοχές της Ελλάδος στο Ιόνιο και στην Πελοπόννησο και την Κρήτη; Αυτό είναι το ερώτημα μου. Γνωρίζω ότι εγώ πιθανώς δεν θα υπάρχω όταν όλα αυτά που θίγουμε σ' αυτό το βιβλίο έχουν γίνει συνείδηση στον ελληνικό λαό. Αλλά μόνον τότε υπάρχει ελπίδα σωτηρίας. Ήμασταν 8 εκατομμύρια Έλληνες το 1940 όταν μας εκύρηξε πόλεμο η Ιταλία και έχουν έκτοτε περάσει 62 χρόνια και αντί να είμαστε τουλάχιστον 20 εκατομμύρια, όπως θα έπρεπε, είμαστε περίπου 11, δηλ. το μισό, ενώ σ' αυτούς έχουν προστεθεί εκατοντάδες χιλιάδες ξένοι και τα περίπου 3 εκατομμύρια των Ελλήνων που ήρθαν από την Αλεξάνδρεια, την Κωνσταντινούπολη και την Σοβιετική Ένωση, που με τις γεννήσεις τους από τότε που ήρθαν έχουν κατά πολύ περάσει τα 3 εκατομμύρια. Είμαστε η μοναδική χώρα του κόσμου που το 60% του πληθυσμού της ζει σε 2 πόλεις (λεκανοπέδιο Αττικής και Θεσσαλονίκης). Ελπίζω ο Θεός να μας λυπηθεί.
